In de Aardschok van November 2000 lees je alles over:
AARDSCHOK HISTORY, CRADLE OF FILTH, DISTURBED, Downset, ELEGY, ENSLAVED, HAMMERFALL, HELLOWEEN, HOUWITSER, LIMP BIZKIT, NEVERMORE, PAPA ROACH, ROTTING CHRIST, THEATRE OF TRAGEDY, SYMPHONY X , SPITBALL
AARDSCHOK HISTORY
1980 – 2000
Metal Mike
Het is ergens in de herfst van 1980. De New Wave Of British Heavy Metal bloeit weelderig. Groepen als Diamond Head, Weapon, Angel Witch, Iron Maiden en Saxon zetten Engeland keihard op de metalkaart. Via de Engelse tweewekelijkse kranten Sounds en New Music Express en het tweemaandelijkse half punk-, half metaltijdschrift Teenage Depression word je als hardrocker redelijk op de hoogte gehouden, vooral door de mailorderbedrijven die adverteren met de nieuwste singles van labels als Neat, Heavy Metal en Guardian. In Nederland ben je als hardrockfan puur afhankelijk van je penvrienden elders ter wereld. Lokale hardrockblaadjes zoals Heavy in Amsterdam en Hardaanval uit Zaandam verstrekken alleen informatie die je al lang weet, en de twee hardrockelpeebesprekingen per maand door Kees Baars in muziekkrant Oor verzadigen je hardrockverslaving ook al niet. Zo moet je dus wekelijks de importbakken van Boudisque-Amsterdam en Saturn-Keulen ‘doorvingeren’ om maar geen belangrijke elpee te missen. Met Stefan Rooyackers, een klasgenoot op de middelbare school in Eindhoven ontstaat een wedstrijd, wie de meeste nieuwe hardrockgroepen ontdekt. In een Eindhovense platenzaak ontmoet hij Michel van de Moosdijk, vooral een fervent aanhanger van U.F.O., en eveneens gefrustreerd door het gemis aan goede informatie over de enige echte muzieksoort. Samen bezoeken ze een concert van Girlschool in Jeugd-societeit Zopo in het Limburgse Horst. Een paar dagen later is het tweetal bij ondergetekende op de slaapkamer en ontstaat het idee om zelf de hardrockfans van informatie te gaan voorzien. Stefan oppert Earthquake als naam van het tijdschrift. Ik vind echter dat een Nederlands blad een Nederlandse naam moet hebben en Aardschok is geboren.
CRADLE OF FILTH
THE CRADLE OF FILTWITCH STORY PART 2
Ron van Hal
Halloween, 31 oktober. Je zit rustig TV te kijken. Voor de zoveelste keer die avond gaat de bel. In de veronderstelling dat het weer een paar eng verklede kinderen zijn die een liedje zingen in ruil voor een handvol snoepjes, open je de voordeur. Op de deurmat staan echter geen koters. Wèl kijk je recht in de kwijlende muil van het angstaanjagende schepsel ‘Midian’. Net ontsnapt uit de klauwen van zijn rechtmatige eigenaar Cradle Of Filth, jaagt dit bloeddorstige monster op onschuldige slachtoffers. En het heeft zojuist zijn nieuwe prooi gevonden…
DISTURBED
EEN 4US UIT DE VERENIGDE STATEN
Robert Haagsma
Aan deze kant van de oceaan levert de naam Disturbed voorlopig nog vragende blikken op, maar dat zou wel eens heel snel kunnen veranderen. Kort voor de zomer verscheen in Amerika het debuut ‘The Sicknesss’. Na een succesvolle rol in het jaarlijks door Amerika trekkende Ozzfest circus mocht het viertal uit Chicago onlangs de eerste gouden plaat – goed voor een verkoop van 500.000 stuks – in ontvangst nemen, wordt de band door alle toonaangevende bladen geïnterviewd en is het nummer „Stupify” hard op weg een heuse hit te worden. De volgende stap is de oversteek naar Europa, want het ambitieuze kwartet zal niet rusten voor heel de wereld besmet is met het virus en Disturbed het nieuwe gezicht is van de moderne metal, ook wel nu-metal. Op 16 november staat Disturbed in de Melkweg in Amsterdam. Zanger David Draiman blikt vanuit Buffalo alvast vooruit. „Ik ben op mijn achttiende ooit in Amsterdam geweest en wat ik daar aantrof beviel me enorm. In tegenstelling tot in Amerika zijn de mensen daar heel open en vreedzaam. In onze straten regeert de angst en achterdocht. Dat gevoel viel daar helemaal van mij af en dat zal ik nooit vergeten. Ik kijk er enorm naar uit om weer terug te keren.”
Downset
checkt zijn mensen
Gerrit bremer
Om te zeggen dat het Downset de laatste jaren voor de wind gaat, nou, nee. Het vijftal uit Los Angeles levert in 1994 een titelloze plaat af, vol geëngageerde, strakke rap metal. In de jaren die volgen zijn het echter de Limp Bizkits en Slipknots die met de succesformule aan de haal gaan.
ELEGY
Herstart
Gerd Jan Vleugels
Vorig jaar bereikte ons het verrassende nieuws dat mede-oprichter Henk van der Laars zijn gitaar aan de wilgen hangt. ‘Forbidden Fruit’ is niet alleen het afscheid van Henk, maar is tevens het laatste album voor Modern Music. Het betekent echter geenszins dat Elegy creatief gezien aan het infuus moet of de handdoek in de ring zal gooien. Met de komst van de Franse gitarist Patrick Rondat maakt de band zich volgens bassist Martin Helmantel op voor een nieuw hoofdstuk in zijn loopbaan.
ENSLAVED
HET LEVEN ALS NACHTMERRIE
René Veerkamp
Na het zeer complexe ‘Eld’ en het bikkelharde ‘Blodhemn’ mag het nieuwe album ‘Mardraum’ gerust een afwijkende plaat genoemd worden. Enslaved heeft weliswaar niet gebroken met zijn traditionele black/viking metal, maar door de toevoeging van een flinke dosis psychedelica heeft de band zeker nieuwe wegen bewandeld. De tijdens ‘Blodhemn’ toegetreden bandleden Dirge Rep en R. Kronheim zijn zowaar gebleven en hebben van Enslaved een krachtige en avontuurlijke band gemaakt. Ook productioneel gezien heeft Enslaved trouwens nog nooit zo geweldig geklonken. Alle reden dus om bandoprichter Ivar Bjornson eens aan een ondervraging te onderwerpen.
HAMMERFALL
METALBAND MET PUNKATTITUDE
Ron van Hal
Met het hoofd in de wolken, maar met beide benen stevig op de grond. Zo verwerken de vijf Hammerfallussen momenteel de overwinningsroes van hun nieuwe CD ‘Renegade’. Volgens Joacim Cans is Hammerfall’s kruistocht echter nog lang niet ten einde.
HELLOWEEN
DE RIT DOOR HET DUISTER
Robert Haagsma
Toen Helloween onlangs tekende bij de Duitse platenmaatschappij Nuclear Blast werd dat zo breed uitgemeten in de pers alsof het een belangrijke transfer in de voetbalwereld betrof. Naar verluidt waren er ook vergelijkbare bedragen mee gemoeid, maar de betrokkenen laten daarover niet het achterste van hun tong zien. Het eerste resultaat van de nieuwe Duits-Duitse samenwerking is er inmiddels wel: ‘The Dark Ride’. Over deze nieuwe CD en een eerder verschenen soloplaat een gesprek met de sympathieke zanger Andy Deris.
HOUWITSER
René Veerkamp
Met ‘Embrace Damnation’ heeft het Nederlandse Houwitser wederom een dijk van een extreme death metal-CD op de markt geslingerd. Voor de details verwijs ik graag naar mijn bespreking van de CD in de vorige Aardschok. Aan bassist Theo vraag ik allereerst wat hij zelf van het eindresultaat vindt.
LIMP BIZKIT
Fred Durst digitaal
Robert Haagsma
Toen moeder natuur bescheidenheid uitdeelde aan de mensheid, zat Fred Durst waarschijnlijk even op het toilet. Toen hij als klein jongetje de film ‘A Star Is Born’ zag, wist hij meteen wat zijn bestemming was: zelf een ster worden. Nu is hij lid van een band die, volgens eigen zeggen, barst van het talent. Hij is inderdaad een ster geworden, misschien nog wel sneller dan hij zelf had gedacht. Binnenkort verschijnt de derde plaat van Limp Bizkit: ‘Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavored Water’, een hele mond vol.
NEVERMORE
Ron van Hal
Nevermore’s loopbaan laat zich het best vergelijken met het beklimmen van een ladder. Beetje bij beetje klautert de metalband uit Seattle een stuk hoger richting erkenning. Met de nieuwe CD ‘Dead Heart In A Dead World’ slaat Nevermore zelfs een paar sporten over.
PAPA ROACH
ONUITROEIBAAR
Gerd Jan Vleugels
Papa Roach is misschien wel de grootste verrassing van het jaar. Zelfs zanger Coby Dick weet niet wat hem is overkomen. In thuisland Amerika heeft de band met zijn nieuwe album eindelijk loon naar werken gekregen. ‘Infest’ heeft daar inmiddels al ruim twee miljoen maal verkocht en ook Nederland lijkt het kwartet in de armen te gaan sluiten. Coby vertelt met veel passie over de lange weg naar de top.
ROTTING CHRIST
KWAADAARDIGE GRIEKEN
René Veerkamp
Met de nieuwe CD ‘Khronos’ heeft het Griekse Rotting Christ weer iets van zijn oorspronkelijke kwaadaardigheid hervonden. De CD klinkt een stuk agressiever dan meer ingetogen albums als ‘Sleep Of The Angels’ en ‘A Dead Poem’. Ondanks de nodige modernismen zijn er duidelijk verwijzingen naar de black metaltijden van ‘Thy Mighty Contact’ en ‘Non Serviam’. De muziek lijkt in ieder geval weer een stuk meer te passen bij de nog immer shockerende bandnaam. Bandleider Sakis begrijpt de reacties, maar ziet ‘Khronos’ geenszins als een stap terug in de tijd.
THEATRE OF TRAGEDY
EEN STAP TE VER?
Anita Luderer
Dat een lam zich ontwikkelt tot schaap (tenminste als het lammetje niet verwerkt wordt tot lammetjes-vlees) begrijpt iedereen. Dat een man liever door het leven wil gaan met twee tieten in plaats van met een flinke bos borsthaar kan er bij een groot deel van onze bevolking ook nog wel in, maar om het levensverhaal van Theatre Of Tragedy te begrijpen moet je toch echt een bolleboos zijn. Hoe kan een band zowel een album als ‘Velvet Darkness They Fear’ als het nieuwste ‘Musique’ afleveren? Nachten heb ik hiervan wakker gelegen en geprobeerd een soort DNA-profiel van Theatre Of Tragedy op te stellen. Gelukkig bood toetsenist Lorentz Aspen Aardschok de helpende hand bij het oplossen van dit ingewikkelde vraagstuk.
SYMPHONY X
HET VERHAAL VAN ATLANTIS
Liselotte Hegt
Atlantis is het geheimzinnige eilandenrijk dat door de Griekse filosoof Platoon (5e/4e eeuw voor Christus) wordt gesitueerd in de Atlantische Oceaan. Het zou zelfs groter zijn geweest dan Noord-Afrika en Klein-Azië samen. De mythe rond dit hoogbeschaafde volk, dat vanwege zijn verdorvenheid werd verzwolgen door de zee, is voor gitarist/componist Michael Romeo een mooie inspiratiebron geweest. Om het nieuwe conceptalbum ‘V’ in het juiste jasje te gieten, werkte Romeo samen met toetsenist Michael Pinnella de muziek met zorg uit, terwijl alle bandleden stapels boeken over mythologische verhalen verslonden om de tekst nauwkeurig in kaart te brengen.
SPITBALL
Muziek voor een nieuw millennium
Robert Haagsma
Het debuut ‘Pop Condition’ is het prachtige resultaat van een samenwerking tussen Nederlandse muzikanten met heel verschillende achtergronden. Zanger Jacko Kreukniet was lang het gezicht van de melodieuze rockband Lemon Crush. Gitarist Gordon Groothedde maakte naam als producer van ondermeer Rich Wyman. Ben Franswa en Remco van Overbeek, beiden samples en elektronica, vulden jarenlang CD’s, maxisingles en compilaties met gabber, drum’n bass en techno. Door toeval troffen ze elkaar. En het klikte. „We hebben nooit moeite gehad met het bepalen van de muzikale koers”, aldus Remco van Overbeek. „We waren gewoon vier jongens in een kamer. De muziek kwam bijna vanzelf tot stand. We legden onszelf geen belemmeringen op. Het mocht muzikaal alle kanten op. Die vrijheid was heerlijk. Onze verschillende achtergronden vormden wat dat betreft geen enkele belemmering. Integendeel, het werkte juist heel inspirerend.”