In de Aardschok van Oktober 2005 lees je alles over: OPETH — EXODUS — DEEP PURPLE — GOD FORBID — SYMPHORCE — STREAM OF PASSION — THE OLD DEAD TREE — THE TEA PARTY — JOURNEY — SIEGES EVEN — GAMMARAY — KING’S X — SKITSOY — STRYPER — KNUCKLEDUST — GO IT ALONE — OUT TO WIN — THE REAL MCKENZIES — LABEL REPORT — FROM AUTUMN TO ASHES — CATHEDRAL — HATESPHERE — DESASTER — DETONATION — VILE en meer… OPETH
GEDREVEN DOOR PASSIE
Er is het nodige veranderd in het universum van Opeth. De band wisselde van platenmaatschappij, trok een extra bandlid aan en nam voor het eerst in jaren een plaat op zonder de productionele hulp van Porcupine Tree’s Steven Wilson. Toch is ook veel hetzelfde gebleven, zo bewijst de nieuwe CD ‘Ghost Reveries’. Zoals de torenhoge kwaliteit van de muziek en de bijna tastbare liefde waarmee die door de Zweedse band gemaakt wordt. Een gesprek met zanger/gitarist Mikael Åkerfeldt en gitarist Peter Lindgren.
EXODUS
DE GROTE UITTOCHT
Volgens het groot woordenboek der Nederlandse taal betekent exodus ‘uittocht’. Erg toepasselijk wanneer je de recente gang van zaken bij de gelijknamige band in ogenschouw neemt. En dat net op een moment dat het allemaal zo goed leek te gaan. De thrashlegende uit de Bay Area van San Francisco maakte begin 2004 een glorieuze comeback na bijna tien jaren vol dieptepunten, van drugsverslavingen van bijna alle bandleden tot de dramatische dood van zanger Paul Baloff. Afgekickt en wel, en met oudgediende Steve ‘Zetro’ Souza terug op het nest, verbaasde Exodus vriend en vijand door met ‘Tempo Of The Damned’ een van de beste platen van vorig jaar af te leveren. Geheel terecht eindigde het album in Aardschoks jaarlijst zelfs op een derde plaats. Amper een half jaar later lag de band echter weer op zijn gat. Zanger Zetro, drummer Tom Hunting en gitarist Rick Hunolt verlieten achter elkaar de band en lieten gitarist Gary Holt en bassist Mike Butler verbouwereerd achter. Maar niet voor lang, want begin oktober ligt Exodus’ zevende studioalbum, ‘Shovel Headed Kill Machine’, in de winkel. Het tekent het doorzettingsvermogen van bandoprichter Holt, die Aardschok maar wat graag te woord staat.
DEEP PURPLE
LAK AAN LEEFTIJD
De van oorsprong Britse hardrockband Deep Purple heeft in de afgelopen 37 jaar zoveel leden gehad, dat er een lijvige stamboom aan te wijden is. Ook de afgelopen jaren was er voor de afdeling personeelszaken werk aan de winkel, maar het had nog steeds nauwelijks impact op het inmiddels klassieke geluid van de band. Purple blijft nu eenmaal Purple, ongeacht wie meedoet, zo lijkt het wel. Het verschil zit ‘m hoogstens in de nuances, zo laat de splinternieuwe studioplaat ‘Rapture Of The Deep’ horen. “We hebben een grillige historie, maar de laatste jaren gaat het beter dan ooit met ons”, aldus de tevreden zanger Ian Gillan.
GOD FORBID
Als opkomende band is het wel zo gemakkelijk om in een hokje te passen. Dan weet de platenmaatschappij hoe je gepromoot moet worden. Maar als je eenmaal goed op stoom bent, is het juist zaak om een eigen richting in te slaan. Dat doet de Amerikaanse thrashband God Forbid dan ook, op het afgelopen maand verschenen, vierde album ‘IV: Constitution Of Treason’. Gitarist en songschrijver Doc Coyle: “We werden gerekend tot de New Wave Of American Metal, maar daar passen we allang niet meer bij.”
SYMPHORCE
EEN HECHT TEAM
De duitse band Symphorce is sinds het eerste album ‘Truth To Promises’ uit 1999 gestaag uitgegroeid tot een vaste waarde in power metal-landschap. Na het in 2000 verschenen ‘Sinctuary’ stabiliseert de line-up en blijven verder verschuivingen in de bezetting uit. Na ‘PhorcefulAhead’ (2000) volgt ‘Twice Second’ (2004), waarna Symphorce uitgebreid op toer gaat met Kamelot en Grave Digger. De band maakt zich hierna op voor het vijfde album ‘GodSpeed’ dat geproduceerd wordt door Dennis Ward (Angra, Pink Cream 69). Gitarist Markus Pohl belt Aardschok om bij te praten naar aanleiding van de degelijke, nieuwe langspeler.
STREAM OF PASSION
DONKER EN LICHT
Na het voltooien van Ayreons ‘The Human Equation’ is Arjen Lucassen vastbesloten een vervolg te geven aan de samenwerking met Marcela Bovio. De talentvolle Mexicaanse zangeres vormt met Arjen de ruggengraat van de nieuwe band Stream Of Passion, waar verder de Amerikaanse gitariste Lori Linstruth, de Mexicaanse pianist Alejandro Millán en de Nederlanders Davy Mickers (drums) en Johan van Stratum (bas) deel van uitmaken. Nadat Lucassen enkele akoestische demo’s in zijn thuisstudio opnam, vulde Marcela naar eigen inzicht de zanglijnen en teksten in – en speelde enkele vioolstukken – waarna de rest van de band zich over de muziek boog. Het debuutalbum ‘Embrace The Storm’ is opmerkelijk genoeg via internet tot stand gekomen, vertellen Arjen en Marcela op een terras van een hoofdstedelijk hotel.
THE OLD DEAD TREE
LEKKER EIGENZINNIG
Emotioneel, lekker eigenzinnig en heerlijk melancholiek, dat zijn de trefwoorden voor de muziek van het uit Parijs afkomstige The Old Dead Tree. Het geweldige debuut ‘The Nameless Disease’ uit 2003 zorgde niet voor een doorbraak, maar het nieuwe ‘The Perpetual Motion’ zal daar zeker verandering in gaan brengen. Niet alleen het album is kwalitatief dik in orde, ook live staat deze band zijn mannetje. En dan te bedenken dat The Old Dead Tree vorig jaar nog bijna op zijn gat lag! Tijdens Summer Darkness in Utrecht kruipt ondergetekende samen met zanger/gitarist Manuel Munoz en bassist Vincent Danhier de zolder van Ekko op om in alle rust te kunnen praten over verleden, heden en toekomst van The Old Dead Tree.
THE TEA PARTY
EXOTISCHE ROCKMUZIEK
The Tea Party ontstaat in 1990 na een marathon-jamsessie tussen zanger/gitarist Jeff Martin, bassist/toetsenist Stuart Chatwood en drummer Jeff Burrows. Vooral tijdens de beginjaren herinnert het Canadese powertrio sterk aan Led Zeppelin, maar ontwikkelt het zich daarna snel tot een opvallende verschijning vanwege de combinatie van zware rock met Noord-Afrikaanse, Indiase en oosterse muziekstijlen, waarvoor authentieke instrumenten worden gebruikt. Daarbij zorgt de zeer charismatische stem en uitstraling van Jeff Martin, die meer dan eens wordt vergeleken met Jim Morrison (The Doors), voor een sensuele aantrekkingskracht. Met Australië, Canada en Amerika als belangrijkste afzetmarkt worden onder andere ‘The Edges Of Twilight’, ‘Transmission’ en ‘Triptych’ daar een groot succes, gevolgd door uitgebreide tournees. En terwijl over de grote plas de fans al weer bijna een jaar lang kunnen genieten van ‘Seven Circles’, de opvolger van het in 2001 uitgebrachte ‘The Interzone Mantras’, mogen de Europeanen pas deze maand kennismaken met de nieuwe studio-CD. Stuart Chatwood belt met Aardschok om opheldering over deze vertraging te geven.
JOURNEY
EEN REIS VAN DERTIG JAAR
De release van Journey’s nieuwe album, met de veelzeggende titel ‘Generations’, zal veel stof doen opwaaien. De matige productie en de keuze om niet met een major label in zee te gaan, roept sowieso vragen op. Dat naast zanger Steve Augeri ook de andere bandleden leadvocalen voor hun rekening nemen, is op zijn minst verrassend. De albumtitel doet in ieder geval zijn naam alle eer aan, want ‘Generations’ is een gevarieerd, voor Journey-begrippen innovatief en modern klinkend rockalbum geworden met een vette knipoog naar de dertigjarige historie van de band. Niet alleen op de nieuwe CD, maar ook tijdens de momenteel gehouden Amerikaanse toer, worden op alle fronten ‘generaties overbrugt’. Keyboarder en songschrijver Jonathan Cain, de man die in 1981 bij Journey instroomde en de sleutel tot het grote succes bleek te zijn, is bereid een ander toe te lichten.
SIEGES EVEN
HET VIZIER OP EEN TWEEDE TOEKOMST
Vorig jaar april stond de Duitse cultband Sieges Even als opvallende headliner geprogrammeerd op de tweede dag van het progressieve Headway Festival. Tijdens dat sterke reünieoptreden werd er reeds een nieuwe CD aangekondigd, de eerste in acht jaar. De band liet die avond in Amstelveen ook alvast een niet te versmaden voorproefje horen. Eind september ligt dan eindelijk het prachtige album ‘The Art Of Navigating By The Stars’ in de schappen. Aardschok praat met de Nederlandse zanger Arno Menses over zijn rol binnen de band, het opnameproces van de nieuwe CD en de huidige muzikale koers van het herboren Sieges Even.
GAMMARAY
HEAVY METAL MIDLIFECRISIS
De naam Gamma Ray staat al meer dan vijftien jaar synoniem voor stoere, onversneden power metal zoals ze die eigenlijk alleen in Duitsland maken. ‘Majestic’, de nieuwe studioplaat van Kai Hansen en zijn mannen, verandert daar niets aan. Toch is het een bijzonder album, omdat tijdens het maken ervan boze krachten tegen de band samen leken te spannen. “Het is de moeilijkste plaat geweest om te maken in onze hele loopbaan”, aldus Kai Hansen. Een gesprek met de zanger/gitarist, en zijn collega, bassist Dirk Schlächter.
KING’S X
NOG ALTIJD BEESTACHTIG GOED
King’s X-gitarist Ty Gabor liet zich verleden jaar ontvallen dat het nieuwe King’s X-album tot de beste uit de bandhistorie zou gaan behoren. En inderdaad, ‘Ogre Tones’, de elfde studioplaat alweer, behoort zonder twijfel tot de King’s X-buitencategorie. Een album als ‘Faith Hope Love’ (1990) zal het invloedrijke trio uit Houston wellicht nooit meer maken, maar ‘Ogre Tones’ is een prachtplaat die alle King’s X-elementen in volle glorie etaleert. Wanneer ik begin september zanger/bassist Doug Pinnick tref in Amsterdam, wordt duidelijk dat de albumtitel uit 1990 vijftien jaar later nog steeds actueel is. Alhoewel, nog steeds? De man met de eeuwige jeugd – Pinnick zal twee dagen later 55 jaar worden! – spreekt namelijk openhartig over hoe vertrouwen, hoop en liefde jarenlang uit de King’s X-wereld waren verdwenen.
SKITSOY
COME TO HOLLAND
Het is alweer acht jaar geleden dat het Belgische metal-vlaggenschip Channel Zero op de klippen liep. Sindsdien werd van de bemanning weinig tot niets meer vernomen. Tot een paar maanden geleden. Vrijwel gelijktijdig meldden zich namelijk twee uitstekende nieuwe bands rond voormalig Channel Zero-leden: Sons Of Jonathas, een old school-thrashformatie rond gitarist Xavier Carion, en Skitsoy, een meer traditioneel ingesteld heavy rockkwartet, met aan het hoofd zanger Franky Desmet Vandamme (DSVD voor intimi), dat zeer verdienstelijk debuteerde met ‘Come To Belgium’.
STRYPER
PLATFORM VOOR HOOP
De zwartgeel-gestreepte brigade uit Californië verpakte in de jaren tachtig met veel succes het woord van God in pakkende melodieuze hardrock. Stryper groeide uit tot de grootste christelijke rockband ooit, maar kwam na het (tijdelijke) vertrek van voorman Michael Sweet op een dood spoor terecht. Een compilatie met twee nieuwe tracks en een korte reünietoer zorgden er echter voor dat het viertal – met nieuwe bassist – opnieuw de studio indook voor een album. Op ‘Reborn’ horen we een herboren band, die minder gepolijst en melodieus klinkt en associaties oproept met de latere Bon Jovi. De huidige Amerikaanse toer is een groot succes en volgens Michael Sweet zal Stryper binnenkort ook de Europese fans vanaf het podium met bijbels bestoken.
KNUCKLEDUST
HARDCORE UIT LONDEN
Als muziekland is Engeland vooral bekend om britpop, punk en grote rocknamen als Iron Maiden, Def Leppard en Motörhead. Qua hardcore is Engeland een ondergeschoven kindje, terwijl er toch al jaren een bloeiende scene bestaat. Met name in en rond Londen zijn er elke week hardcoreshows. Hardcorebands uit Londen zijn er echter weinig. Knuckledust is een uitzondering. Al sinds de debuut-CD ‘Time Won’t Heal This’ (2000) maakt de band indruk en de onlangs verschenen CD ‘Unbreakable’ is zelfs Knuckledusts beste plaat tot nu toe.
GO IT ALONE
MET DANK AAN JUDGE
Uit het niets kreeg ik enkele maanden geleden de debuut-CD ‘The Only Blood Between Us’ van Go It Alone opgestuurd. Ik werd omver geblazen door een band die in een genre opereert waar originaliteit vaak ver te zoeken is. De snelle old school-hardcore doet je af en toe denken aan grootheden als Chain Of Strength, Battery en Count Me Out, maar de muzikanten uit het Canadese Vancouver hebben iets eigenzinnigs aan hun sound toegevoegd. Vooral qua teksten wijkt men behoorlijk af van de norm. Go It Alone kan dan ook gezien worden als een van de meest interessante bands van dit moment.
OUT TO WIN
“EEN REACTIE OP DE SHIT DIE NU HARDCORE HEET”
Out To Win is een hardcoreband die geen blad voor de mond neemt. Zowel muzikaal als tekstueel gaat men recht door zee. De sound is snoeihard en Out To Win houdt het graag simpel. De formatie komt net als zijn collegabands Boxcutter, Krutch, Strength For A Reason en Wisdom In Chains uit Wyomissing in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Richie ‘Krutch’ is dan ook werkzaam als gitarist in Wisdom In Chains, Krutch, Boxcutter én Out To Win. Kort voor een optreden van Wisdom In Chains heeft Richie tijd om met Aardschok te praten.
THE REAL MCKENZIES
DRANK, DRANK, DRANK
De Canadese folkpunkband The Real McKenzies is niet meer het feestbandje van jaren geleden, toen elk optreden in een drankorgie eindigde. Nog steeds speelt alcohol een grote rol, maar de band is stappen vooruitgegaan, zoals de vijfde CD ‘10,000 Shots’ bewijst. Humor staat nog steeds centraal, maar het schrijven van goede, pakkende punksongs, met hier en daar zelfs een serieuze ondertoon, is de toekomst voor deze hardwerkende formatie. Met de komst van drummer Sean Sellers (ex-Good Riddance) is de sound pakkender en volwassener geworden en de stem van zanger Paul McKenzie is, ondanks zijn overmatig drankgebruik, sterker dan ooit. McKenzie neemt onder het genot van een biertje de tijd voor een onderhoud met Aardschok.
LABEL REPORT:
I USED TO FUCK PEOPLE LIKE YOU IN PRISON
Eind 1999 besluiten André Bahr en Robert Kampf (mede-eigenaar Century Media) een label op te richten waarop bands worden uitgebracht die qua stijl niet op Century Media passen. Beide mannen zijn met punk opgegroeid en het is logisch dat ze zich vooral richten op die muziekstijl. Robert Kampf kan zich door tijdgebrek niet dagelijks bezighouden met het label en al snel komt Tobias ‘Tobbe’ Falarz het team versterken. Hij heeft ervaring als promotieman bij diverse major labels en is bovendien muzikant in punkbands als District en The Revolvers. Onder leiding van André en Tobbe groeit het label met de vreemde naam gestaag, dankzij bands als The Bones, Adam West, Mad Sin, The Meteors, The Generators en Deadline. Inmiddels is IUTFPLYIP zelfs geen sublabel van Century Media meer, maar staat het op eigen benen. Tobbe ziet de toekomst dan ook positief tegemoet.
FROM AUTUMN TO ASHES
STIJLEN, KARAKTEREIGENSCHAPPEN EN GENRES
De geloofsbelijdende zanger Benjamin Perry uit Long Island, in de staat New York, lijkt in eerste instantie niet een van de snuggersten. De afgesproken Nederlandse tijd wordt vier keer voor Newyorkse tijd aangezien en dat wekt frustratie op. Uiteindelijk meldt een poeslieve Ben zich om het verhaal van From Autumn To Ashes uit de doeken te doen.
CATHEDRAL
DORRIAN AD 2005
Na een afwezigheid van drie jaar brengt Cathedral deze maand onder de titel ‘The Garden Of Unearthly Delights’ zijn achtste album uit. De overstap van het Spitfire-label naar het machtige Nuclear Blast zorgde voor wat vertraging, maar volgens zanger Lee Dorrian hebben de eigenzinnige Britse rockers de lange periode na de release van het vorige album ‘The VIIth Coming’ hoofdzakelijk besteed aan het afdanken van pas geschreven materiaal en een algehele herbezinning op Cathedrals muzikale koers. “We hebben er tweeënhalf jaar over gedaan om erachter te komen wat we níet wilden”, vertelt de Cathedral-zanger. “De nummers die nu op de CD staan kwamen vervolgens vrij gemakkelijk tot stand. Ons uitgangspunt was dat mensen aan de muziek moesten kunnen horen dat het Cathedral was, maar het mocht er niet zo dik bovenop liggen als voorheen.”
HATESPHERE
NIET DENKEN, MAAR DOEN
Terwijl in de popwereld vaak acts vanuit het niets opduiken en vervolgens door een machtige platenmaatschappij aan het publiek worden opgedrongen, wordt de metalscene nog altijd grotendeels bevolkt door ‘self made’ bands die via demo’s, onafhankelijke labels en een hoop optredens geleidelijk vanuit de underground omhoog krabbelen. Het Deense Hatesphere is een uitstekend voorbeeld van zo’n stel harde werkers, al is de opmars van de band sinds de release van het titelloze debuutalbum (2001) wel in een stroomversnelling geraakt. De muzikanten uit de havenstad Aarhus brachten in krap vier jaar tijd vier albums en twee mini-albums uit, toerden in krappe busjes door Europa om voor allerlei grote bands te openen en behoren al een tijdje tot de prioriteiten van hun nieuwe label Steamhammer. Zanger Jacob Bredahl blikt ter gelegenheid van de nieuwe CD ‘The Sickness Within’ terug op een heftige eerste helft van dit jaar.
DESASTER
GLOBAL THRASH
‘Angelwhore’, zo heet de nieuwe, nogal omstreden CD van Desaster. Duitslands underground death/thrashband nummer één shockeert namelijk niet alleen distributiemaatschappijen in de VS, maar ook een deel van de eigen aanhang. De één kan het niet verkroppen dat de band nu bij een groot label onder contract staat, de ander heeft weer geen goed woord voor de productie over. Aardschok praat even bij met drummer Stefan, alias Tormentor.
DETONATION
EEN ZWARE BEVALLING
Het kan wel eens tegenzitten. Koen Romeijn, zanger/gitarist van Detonation kan daar na het afgelopen jaar over meepraten. Eerst liep drummer Thomas Kalksma een blessure op, waardoor de opnames voor het tweede volledige album ‘Portals To Euphobia’ in gevaar leken te komen. De opnames – met een herstelde Kalksma – verliepen echter voorspoedig en de band presenteerde op 26 februari 2005 in de Excess-studio te Rotterdam dan ook vol trots het nieuwe album aan de vaderlandse pers. Het album verschijnt uiteindelijk echter pas ongeveer tegelijk met deze Aardschok! Ik vraag Koen daarom eerst maar eens wat er allemaal is misgegaan sinds eind februari.
VILE
NIET BANG VOOR VERANDERING
Zeggen dat Vile een band in beweging is, is een understatement. De Amerikaanse death metalband heeft zojuist met ‘The New Age Of Chaos’ zijn sterkste album tot nu toe uitgebracht en probeert hierop duidelijk afstand te nemen van de standaard US death metalsound. Verder is het de afgelopen jaren een komen en gaan geweest van bandleden, waarbij gitarist/oprichter Colin Davis de enige constante factor is gebleken.