In de Aardschok van November 2005 lees je alles over:
ROADRUNNER UNITED — HATEFUL — FISH — BESEECH — SHAKRA — OLD MAN’S CHILD — VIETNOM — HELLOWEEN — LEEWAY — MAD SIN — RUSSELL ALLEN – JORN LANDE — VOLBEAT — RINGWORM — NASHVILLE PUSSY — NOCTURNAL RITES — I-REJECT — AMPLIFIER — AKERCOCKE — L.A.GUNS — PLACE VENDOME — GOREFEST — HYPOCRISY — XSAVIOR
ROADRUNNER UNITED
EEN UNIEK PROJECT
Net als Aardschok viert ook het Nederlandse label Roadrunner Records dit jaar zijn vijfentwintigste verjaardag. Toen A&R-manager Monte Conner vorig jaar de vraag voorgeschoteld kreeg hoe dit jubileum gevierd moest worden, wist hij één ding zeker; het moest iets unieks worden. Zijn Engelse collega Mark Palmer kwam vervolgens met het idee om een single met enkele bekende Roadrunner-artiesten op te nemen, waarop Conner direct voorstelde om er een heel album van te maken.Zo gezegd, maar niet zomaar gedaan. Om een heel album te vullen met nieuwe nummers die de complete historie van het label moesten vertegenwoordigen, leek bijna onmogelijk. Om het iets overzichtelijker te maken werden vier zogenaamde ’teamcaptains’ aangesteld: Joey Jordison, Dino Cazares, Robert Flynn en Matthew K. Heafy, die zich bovendien aan enkele strikte regels moesten houden. Zo moest elk team ten minste bestaan uit twee gitaristen, een bassist, een drummer en een zanger, moesten de nummers worden geschreven door de captain van dat team, moest elk nummer een andere zanger hebben, die bovendien de vrijheid kreeg om zijn eigen teksten en zanglijnen te schrijven, en mocht geen enkele muzikant in twee verschillende teams spelen of zingen.Nu, zestien maanden na de eerste brainstormsessies, ligt dan eindelijk het resultaat in de platenwinkels. Op ‘The All-Star Sessions’ zijn maar liefst 55 artiesten vertegenwoordigd, die onder de naam Roadrunner United achttien nummers hebben opgenomen. En het moet gezegd; het resultaat is om van te smullen. De (bijna) complete historie van het label komt aan bod. Van death metal tot rock, van metalcore tot traditionele heavy metal, van punkrock tot black metal; alle muziekstijlen waar Roadrunner succes mee oogstte, zijn terug te vinden op dit album. Aardschok zou Aardschok niet zijn als het niet allevier de teamcaptains aan het woord zou laten.
HATEFUL
STRAATPUNK UIT SCHOTLAND
Wanneer je de naam Hateful hoort, verwacht je brutale, snoeiharde hardcore. Deze Schotten spelen echter een punkstijl die doet denken aan grootheden als Cock Sparrer, The Clash en Chelsea. Hateful is altijd op zoek naar melodie. De debuut-CD ‘Reasons To Be Hateful’, die in 2003 verscheen, deed veel stof opwaaien. Ogenschijnlijk uit het niets kwam deze band met een schitterend album dat vooral deed denken aan het oude werk van The Clash. Hateful oogstte er veel waardering mee en optredens met grootheden als UK Subs, Stiff Little Fingers en The Damned waren de terechte beloning. Onlangs verscheen de opvolger ‘Diamond Among The Coal’. Een album dat nóg volwassener en beter is dan het verrassende debuut. Zanger/gitarist Alex praat met een onvervalst Schots accent over zijn band.
FISH
DIEPE DUIK IN HET VERLEDEN
Wie Fish zegt, denkt vrijwel meteen aan Marillion. Toch heeft deze charismatische zanger, na zijn vertrek bij genoemde groep, ook een interessante, soms wat vergeten, solocarrière opgebouwd. Om twintig jaar Fish samen te vatten en opnieuw onder de aandacht te brengen, is onlangs de fraaie dubbelaar ‘Bouillabaisse’ verschenen. Half november komt Fish bovendien voor drie concerten naar Nederland, in het kader van de ‘Return To Childhood’-toer, die in het teken staat van de twintigste verjaardag van de Marillion-klassieker ‘Misplaced Childhood’. Kortom, genoeg aanknopingspunten voor een telefonische gedachtewisseling met deze aimabele Schot.
BESEECH
GAAT EEN ZONNIGE TOEKOMST TEGEMOET
Tot op heden heeft het nog niet zo willen vlotten met de carrière van het Zweedse Beseech. De eerste vier albums waren weliswaar aardig, maar een doorbraak bleef uit. Wellicht dat het nieuwe, vijfde album ‘Sunless Days’ daar verandering in gaat brengen. Mede door de komst van nieuwe gitarist Manne Engsttröm klinkt de gothic metal van dit gezelschap anno 2005 spannender, groovender en pakkender dan voorheen. ‘Sunless Days’ is daardoor zonder twijfel het beste Beseech-album tot nu toe. Een CD die eindelijk de grote middenmoot ontstijgt. Gitarist/componist Robert Vintervind ziet de toekomst dan ook zonnig tegemoet.
SHAKRA
REGEN EN ZONNESCHIJN
Zanger Mark Fox was in feite nog zo groen als gras toen hij een paar jaar geleden toetrad tot Shakra. Hij had weliswaar ervaring opgedaan in een AC/DC-coverband, maar het werkterrein beperkte zich tot kleine clubs en bars. Op het in 2003 verschenen ‘Rising’ etaleerde de rauw klinkende Fox zich echter als een veteraan, die zijn voorganger deed vergeten en snel door de trouwe fans in de armen werd gesloten. Het album kwam de Zwitserse hitlijsten binnen en de twee singles kregen de nodige airplay. De zanger hoopt dat deze prestatie met het nieuwe album ‘Fall’ zal worden geëvenaard en denkt dat Shakra door de nieuwe platendeal met AFM zelfs een trede hoger op de ladder kan komen.
OLD MAN’S CHILD
HET KIND DAT VOLWASSEN WERD
Hoewel een nieuw album soms een tijdje op zich laat wachten, heeft de Noorse muzikant Galder sinds zijn toetreden tot Dimmu Borgir wel altijd zijn oorspronkelijke geesteskind Old Man’s Child in leven gehouden. De melodieuze black metal band toerde eind jaren negentig nog regelmatig door Europa, maar heeft zich in recente jaren steeds meer ontwikkeld tot een studioproject, waarbij de 29-jarige Galder – bijgestaan door topdrummers als Nick Barker en Gene Hoglan – persoonlijk alle snaarinstrumenten en toetsen bespeelt en daarnaast ook tekent voor de vocalen. Na toegankelijke, duistere albums als ‘Ill-Natured Spiritual Invasion’ (1998) en ‘Revelation 666 ‘ The Curse Of Damnation’ (2000) mag het gloednieuwe, zesde album ‘Vermin’ deze maand gerust als Old Man’s Childs meest veelzijdige en volwassen album worden beschouwd.
VIETNOM
DMS
Vietnom is een zootje ongeregeld dat lak heeft aan alle regels in de hardcorescene. In 2000 verscheen de MCD ‘Strictly The Real’, in 2002 gevolgd door het volwaardige debuut ‘Death Is The Outcome’. Vietnoms naam was daarmee in één klap gevestigd. De mix van pure New York-hardcore met hiphop was fris en recht voor z’n raap. De band werd echter niet door iedereen in de hardcorescene gewaardeerd, vanwege het omstreden ‘DMS’-imago. DMS staat letterlijk voor het dubieuze Dr. Martens Skins, maar is feitelijk niets meer dan een hechte vriendenclub, bestaande uit leden van onder andere Madball, Skarhead, Merauder en Vietnom. Onlangs meldde Vietnom zich terug aan het front met de MCD ‘Thru My Eyes’. Is de band werkelijk zo gevaarlijk? Zanger Nom geeft antwoord.
HELLOWEEN
EEN NIEUWE SLEUTELPLAAT?
Helloween geldt als lichtend voorbeeld voor het internationale legioen van power metalbands, dat collectief zweert bij dubbele bassdrums, pakkende melodielijnen en meezingbare refreinen. Maar, hoe groot had de Duitse band werkelijk kunnen zijn wanneer de heren vijftien jaar geleden niet per abuis de knop ‘self destruct’ hadden ingedrukt? Hoe kijkt de band terug op die tumultueuze periode? En is ‘Keeper Of The Seven Keys ‘ The Legacy’ een wanhoopspoging om vervlogen tijden te laten herleven? Zanger Andi Deris en gitarist Michael Weikath geven antwoord.
LEEWAY
DE TIJD VER VOORUIT
Leeway is zowel bij hardcore- als metalliefhebbers een begrip. De eerste twee CD’s, ‘Born To Expire’ (1988) en ‘Desperate Measures’ (1991) zijn cultalbums die anno 2005 nog steeds overeind blijven. De aanstekelijke mix van hardcore, metal en funk was zijn tijd ver vooruit en er is nog steeds veel vraag naar deze albums. I Scream Records zal in 2006 dan ook beide CD’s opnieuw uitbrengen. Leeway meldde zich midden jaren negentig terug aan het front met de CD’s ‘Adult Crash’ (1994) en ‘Open Mouth Kiss’ (1995). De albums verkochten echter slecht en het einde van Leeway werd daarmee bezegeld. Ook de drugsverslaving van zanger Eddie Sutton was een groot probleem. Begin dit jaar is de band echter weer gaan repeteren. Eddie Sutton is inmiddels al meer dan zes jaar clean en bruist van de energie om Leeway nieuw leven in te blazen. Vandaar een gesprek met een van de meestbesproken zangers uit de NYHC-scene.
MAD SIN
DE BESTE IN ZIJN SOORT!
Met bands als The Meteors, Demented Are Go en Guana Batz wist Mad Sin een revolutie binnen het psychobillygenre te creëren. Hoewel Mad Sin al sinds 1987 aan de weg timmert had de band nooit een positief imago en veel major labels waren dan ook bang om deze psychopaten te tekenen, hoewel Polydor in 1998 toch de nek uitstak en het album ‘Sweet & Innocent’ uitbracht. Na dat album was de band aan het eind van zijn latijn. Drugs, drank en ruzies bedreigden de toekomst van Mad Sin. Toch kwam het kwartet in 2003 onverwacht terug met het grandioze album ‘Survival Of The Sickest’, onlangs gevolgd door het nog betere ‘Dead Moon’s Calling’. Zanger Big ‘Koefte’ Deville is dan ook een tevreden man.
RUSSELL ALLEN – JORN LANDE
EEN GOUDEN COMBINATIE
De vocale fusie van de Amerikaanse zanger Russell Allen (Symphony X) en zijn Noorse collega Jorn Lande (Masterplan), georkestreerd door de eigenaar van het Italiaanse label Frontiers, is een briljante zet geweest. ‘The Battle’ is een steengoede melodieuze rockplaat geworden waarop de twee performers uit de categorie ‘beste rockzangers van dit moment’ elkaar ijzersterk aanvullen en prachtig samensmelten. Reden genoeg om bij Russell Allen aan te kloppen voor nadere informatie.
VOLBEAT
LIFE OF ECHT NIE
In de vorige Aardschok eindigde ‘The Strength/The Sound/The Songs’ in de soundcheck op een onopvallende achttiende plaats. Veel te laag als je het mij vraagt. In mijn oren is de plaat van het Deense viertal Volbeat namelijk een van de beste, zo niet dé beste, debuutalbums van 2005. Volbeat presenteert zich daarop als een heerlijk opzwepende middenweg van Life Of Agony en Metallica ten tijde van ‘(Re)Load’. Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt blijkt wel uit de recensie in de meest recente uitgave van ons Duitse collegablad RockHard, dat de plaat maar liefst beloonde met de maximale score van 10 punten. Zanger/bandleider Michael Poulsen is er zelfs een beetje beduusd van.
RINGWORM
WRAAK EN GERECHTIGHEID!
Al sinds 1991 maakt Ringworm uit Cleveland de podia onveilig met zijn rauwe, agressieve en meedogenloze hardcore. Met ‘The Promise’ (1996) zette Ringworm zich stevig op de kaart, maar de jaren daarna viel de band steeds vaker ten prooi aan bezettingswisselingen. Het laatste wapenfeit ‘Birth Is Pain’ dateert alweer van 2001 en afgezien van de heruitgave van ‘The Promise’ was het sindsdien stil rondom de band. Totdat onlangs als een donderslag bij heldere hemel via Victory Records ‘Justice Replaced By Vengeance’ verscheen. Zanger en bandoprichter James Bulloch, beter bekend als Human Furnace, praat Aardschok bij.
NASHVILLE PUSSY
‘ROCK-‘N-ROLL IS UNIVERSEEL?
Een gesprek met Ruyter Suys is een louterende ervaring. De kleine, rondborstige gitarist van de sleazerockband Nashville Pussy is niet alleen intelligent en erg grappig, maar ook bijzonder gedreven. Dat blijkt niet alleen uit haar flitsende podiumact, waarbij ze op haar knieën messcherp ligt te soleren, maar ook uit haar gemiddelde aantal soundbytes per minuut. Uit een half uur interview met Suys kan zowat een boek gedestilleerd worden. We hebben de hoogtepunten er echter voor u uitgelicht. Zoals: ‘Voorheen maakten we highschoolseks- muziek. Op ons nieuwe album kun je neuken!’
NOCTURNAL RITES
ZWEEDS PERFECTIONISME
Gitarist Fredrik Mannberg slaakt een diepe zucht als hem gevraagd wordt hoe de voorbereiding van het nieuwe album ‘Grand Illusion’ is verlopen. De Zweden blijken niet bepaald over één nacht ijs te zijn gegaan en de nieuwe schijf heeft dan ook bloed, zweet en tranen gekost. Dat de mannen van Nocturnal Rites buitengewoon perfectionistisch zijn, is dan ook een understatement. Aardschok weet de band tijdens de verse toer met Gamma Ray ergens in het voormalige Oostblok te traceren. Een half uur voor de soundcheck vertelt de vriendelijke Fredrik alle ins en outs van de prima schijf ‘Grand Illusion’.
I-REJECT
PURE LIEFDE VOOR HARDCORE
I-Reject is een van de meest ondergewaardeerde bands in de Nederlandse hardcorescene. De formatie staat niet bekend om opruiende uitspraken, kust niemands kont om hogerop te komen, maar doet gewoon zijn eigen ding. Het nieuwe album ‘When Push Comes To Shove’ is, net als de voorganger ‘World Gone Mad’, weer een pareltje. Er lijkt momenteel een wervelstorm van goede Nederlandse bands op ons af te komen met Strike First, Icepick, Restless Youth, No Turning Back en dit I-Reject. Zanger Sander is een druk baasje. Naast I-Reject speelt hij ook in Facewreck, dat onlangs een zeer gevarieerde mini-CD afgeleverde.
AMPLIFIER
MENS EN MACHINE
Met het titelloze debuut van twee jaar geleden behoorde Amplifier in één klap tot de beste nieuwe Britse bands. De slepende, psychedelische en groovende rock van het trio ontspoorde nergens in oeverloos gefreak, en bleef door de compacte structuren en pakkende nummers stevig op de rails. Met de nieuwe miniplaat ‘The Astronaut Dismantles HAL’ wordt niet alleen het lange wachten op de in april 2006 te verschijnen langspeler verzacht. Het zes nummers tellende pareltje – de verborgen track niet meegerekend – laat bovendien een band horen die eenmalig de teugels viert en meer experimenteel voor de dag komt. Drummer Matt Brobin verhaalt dat na de onvoorziene problemen met het vorige label de toekomst er weer rooskleurig uitziet voor Amplifier.
AKERCOCKE
SATANS SMELTKROES
Bij satanisten ben je geneigd te denken aan vikingachtige types, die met een broeierige blik in de ogen de Scandinavische bossen in trekken, om zich daar in totale afzondering over te geven aan allerlei duistere, van bloed doordrenkte rituelen. De mannen van Akercocke zijn heel erg in satan, maar zitten toch liever in een kroeg, om daar lol te trappen met hun maten en heel veel bier te drinken. Ze zijn er dus echt; vrolijke satanisten. Onlangs verscheen Akercockes vierde album ‘Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone’.
L.A.GUNS
VERHALEN VAN DE STRAAT
Na jaren waarin we het vooral moesten doen met halfgare live-CD’s en compilaties verscheen onlangs eindelijk weer eens een goede ‘normale’ plaat van L.A.Guns: het thematisch opgezette en buitengewoon geslaagde ‘Tales From The Strip’. Het gerommel in de bezetting lijkt, meldt drummer Steve Riley, ook tot het verleden te behoren. ‘Het wordt tijd dat we de komende jaren onze situatie stabiliseren.’
PLACE VENDOME
HET IDEALISME VAN MICHAEL KISKE
Place Vendome is een monumentaal, achthoekig plein in Parijs, tussen 1702 en 1720 in opdracht van Lodewijk XIV gebouwd, waar juweliers, banken en schoonheidssalons zich inmiddels hebben gevestigd. Behalve dat je onder de naam Place Vendome ook een hotel in Parijs, een Franse film en een housenummer kunt vinden, staan deze twee woorden tevens voor een consortium van gerenommeerde Duitse metalmuzikanten, dat onlangs uitstekend debuteerde met ‘Place Vendome’. Voormalig Helloween-zanger Michael Kiske hoopt door deze vruchtbare samenwerking met de Pink Cream-leden Kosta Zafiriou (drums), Uwe Reitenauer (gitaar), Dennis Ward (basgitaar) en Vanden Plas- toetsenist Günter Werno een voet tussen de AOR-deur te krijgen. Hij is de metalscene namelijk al jaren meer dan beu en schreef zelfs een radicale essay tegen de verafgoding van satan binnen de metalwereld.
GOREFEST
MEN IN BLACK
Dat Gorefest helemaal terug is, kan de oplettende Aardschoklezer onmogelijk zijn ontgaan. We hebben Neerlands beste death metalband aller tijden de laatste maanden immers genoeg veren in de collectieve reten gestoken door middel van uitgebreide interviews, studio- reports, concertverslagen en, elders in dit blad, de lovende recensie van het comebackalbum ‘La Muerte’. De heren van Gorefest zijn op hun beurt echter ook niet vies van Aardschok. Sterker nog, ze waren zó onder de indruk van de foto’s die onze huisfotograaf Werner Heinsman van ze maakte op Dynamo Open Air, dat ze hem vroegen de foto’s te maken voor het CD-boekje en promotionele doeleinden. En zo kon het gebeuren dat Heinsman op een zonnige zaterdag om negen uur ’s ochtends (!) gesommeerd werd aan te treden in een verlaten fabriekspand te Tilburg. Daar ‘schoot’ Gorefest onder leiding van Maurice Swinkels van Lowlifemedia zijn videoclip voor de openingstrack van ‘La Muerte’; ‘For The Masses’. Binnenkort te zien op MTV, TMF en deel zesenvijftig in de DVD-reeks ‘Monsters Of Metal’, nu al in Aardschok.
HYPOCRISY
MUZIEK GAAT BOVEN ALLES!
Wie de loopbaan van Peter Tägtgren de afgelopen jaren een beetje gevolgd heeft, weet dat de man er een overvolle agenda op nahoudt. Naast de drijvende kracht achter het melodieuze death metalgezelschap Hypocrisy, is Tägtren ook druk bezig met zijn gothic/industrialband Pain. Daarnaast hielp hij een aantal jaren terug regelmatig Marduk uit de brand als live-gitarist, verleende hij zijn medewerking aan het geweldige Bloodbath-project en groeide hij en passant uit tot een van de meest gevraagde producers in de hedendaagse metalsector. In zijn Abyss-studio hielp hij zowel hedendaagse iconen als Dimmu Borgir en Immortal als zijn oude helden van Destruction aan een vette sound, om maar een paar voorbeelden te noemen. Dat zijn hectische schema af en toe ten koste gaat van een normaal privé-leven, ondervindt Tägtgren momenteel weer eens aan den lijve. Voor de tweede keer binnen enkele jaren ligt hij in scheiding. Of dat aan zijn muzikantenbestaan te wijten valt?
XSAVIOR
DE ONTREDDERING NABIJ
Een paar maanden geleden konden we kennismaken met de opvallende debuutplaat van XsavioR. Een verfrissend album vol melodieuze en progressieve rock van uitstekende kwaliteit. Duidelijk geen half werk. De kern van dit Zweedse vijftal wordt – inmiddels eigenlijk wérd – dan ook gevormd door een trio van gelouterde muzikanten. Zanger Göran Edman (o.a. Brazen Abbot en Karmakanic), gitarist Benny Jansson (Tears Of Anger en Novak) en drummer Daniel Flores (Mind’s Eye en Tears Of Anger) kunnen ieder voor zich bogen op jarenlange ervaring in de business. XsavioR presenteerde zich met het album ‘Caleidoscope’ als een serieuze band met veel ambities en toekomstplannen. Het wekte de indruk absoluut geen eendagsvlieg te willen zijn. Enkele dagen voor dit interview kondigde Daniel Flores echter nogal onverwacht zijn vertrek aan. Is de groep na deze forse aderlating nog te redden of kan hiermee al weer het kruis over XsavioR? Aardschok sprak telefonisch met een vrij gelaten Göran Edman over deze kwestie en meer.