In de Aardschok van mei 2007 lees je alles over:

In de Aardschok van mei 2007 lees je alles over:

CRADLE OF FILTH — AFTER FOREVER — AUTUMN — MEGADETH — PAIN — NINE INCH NAILS — SONATA ARCTICA — SERENITY — THE GOODS — SUN CAGED — KOTIPELTO — CHRIS POLAND — THUNDERSTONE — FREEDOM CALL — GOTTHARD — ENSIFERUM — REDEMPTION — BUCKCHERRY — ASTARTE — ALL OUT WAR — BLACK STONE CHERRY — SOULTAMER — BILLY TALENT — POISON THE WELL — DIE YOUNG TX — THE BAD BLOODS — MARDUK — DEADLOCK — DARK TRANQUILLITY — NAGLFAR — KRUGER — NOX — SONIC REIGN — MONSTROSITY — LENG TCH'E —

DANI (CRADLE OF FILTH)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
Er wordt vaak de spot gedreven met Dani Filth (33 jaar geleden geboren als Daniel Lloyd Davey) vanwege zijn niet al te imposante lichaamslengte en zijn drankgebruik, maar we moeten natuurlijk niet vergeten dat hij inmiddels al ruim tien jaar lang frontman(netje) is van misschien wel de populairste Engelse extreme metalband ooit. Reden genoeg om hem de vragen van Van Puber Tot Rockgod onder zijn neus te schuiven.

AFTER FOREVER
KEERPUNT VAN EEN CARRIÈRE
After Forever heeft zijn nieuwe CD geen titel meegegeven. Niet zonder reden. De band heeft het gevoel op een keerpunt te staan. Het achterliggende decennium bracht successen, maar ook zakelijke problemen. Het titelloze album, dat verschijnt via een nieuwe platenmaatschappij, moet het begin markeren van een volgende fase voor de populaire Limburgse band. Zangeres Floor Jansen en toetsenist Joost van den Broek blikken vooruit en ook, nog een keertje, terug.

AUTUMN
EEN NIEUWE START
Donkere wolken pakten zich de afgelopen twee jaar samen boven het Nederlandse Autumn. Gitarist Jasper Koenders, toetsenist Menno Terpstra en bassist en oprichter Meindert Sterk verlieten achtereenvolgens de band. Daarnaast kon platenmaatschappij Universal niet aan de verwachtingen van de band voldoen, waardoor ook die relatie stukliep. Gevolg: Autumn lag bijna op zijn gat. Maar gelukkig werd besloten de draad toch weer op te pakken. Met de nieuwe leden Jerome Vrielink, Jan Munnik en Mats van der Valk werd het derde album geschreven. Het schijfje kreeg de toepasselijke titel ‘My New Time’. Metal Blade brengt het album op 7 mei uit. Samen met frontvrouw Nienke de Jong neemt Aardschok de zaken eens grondig door.

MEGADETH
DOORSTART
Niets is zo veranderlijk als de mens. Zeker niet wanneer die mens luistert naar de naam Dave Mustaine. Amper drie jaar geleden verkondigde de zanger/gitarist en oprichter/alleenheerser van Megadeth nog bij hoog en laag dat ‘The System Has Failed’ de zwanenzang van zijn band zou zijn. Nog één keer zou de wereld rondgetoerd worden en dan zou de stekker er definitief uitgaan. Hij had er schoon genoeg van. Maar zie aan, in mei verschijnt er ‘gewoon’ een nieuw Megadeth-album, ‘United Abominations’ getiteld, en inmiddels is er ook al weer een langdurige tournee geboekt, die Megadeth ook naar onze contreien zal brengen. Dat vraagt om uitleg, mijnheer Mustaine…

PAIN
MET PIJN EN MOEITE
Peter Tägtgren is alom bekend als frontman van de bekende Zweedse death metalband Hypocrisy. Daarnaast maakt hij ook al tien jaar lang industriële rock/metal onder de naam Pain. Hoewel de vorige drie albums wereldwijd via het machtige Universal uitkwamen, wil het met Pains populariteit in Nederland echter nog niet zo vlotten. Misschien dat daar verandering in komt nu het nieuwe ‘Psalms Of Extinction’ verschijnt via Roadrunner.

NINE INCH NAILS
TRENT REZNOR: IDEALISTISCHE ONHEILSPROFEET
‘Year Zero’ is veel meer dan het nieuwe album van Nine Inch Nails. Het is een multimediaal concept – muziek, internetsites, film en nog veel meer – waarin Trent Reznor schetst hoe onze beschaving de komende vijftien jaar aan chaos, onderdrukking en geweld ten onder gaat. Tenzij we op tijd ingrijpen. Want het Amerikaanse brein achter het ambitieuze project ziet zijn onheilstijdingen het liefst niet uitkomen.

SONATA ARCTICA
GIN ZIN IN HERHALING
Al sinds het debuut ‘Ecliptica’ uit 1999 is Sonata Arctica uit het Noord-Finse Kemi uiterst succesvol. Moesten de mannen aanvankelijk nog wachten met toeren omdat ze eerst hun sociale dienstplicht moesten vervullen, daarna ging de carrière van een leien dakje. De release van ‘Unia’ (Fins voor ‘dromen’) op 25 mei aanstaande is dan ook aanleiding voor een feestje in Helsinki’s bekendste rockbar, waar de CD voor het eerst wordt gepresenteerd aan een aantal Europese journalisten, in het bijzijn van de complete band. Althans, dat was de bedoeling. Maar hoe zacht de voorbije winter ook was, juist op de dag van de presentatie wordt Kemi geteisterd door een sneeuwstorm en kan Helsinki slechts met de grootste moeite worden bereikt.

SERENITY
TALENT UIT TIROL
Als wintersportbestemming is Oostenrijk nog altijd favoriet onder de Nederlanders, maar op metalgebied heeft het land ons aanmerkelijk minder te bieden. Het ambitieuze Serenity brengt daar enige verandering in, want met de progressief getinte melodieuze metal op het debuut ‘Words Untold & Dreams Unlived’ is helemaal niets mis. Sterker nog, de plaat is gewoonweg van internationale klasse. Zanger Georg Neuhauser gunt Aardschok een kijkje in de keuken van Serenity.

THE GOODS
LESS IS MORE
De titelloze debuutplaat van The Goods schopte het verleden maand tot Eremetaal, en dat was een verrassing, want wie had ooit gehoord van dit bandje uit Eindhoven? The Goods brengt een energieke en pretentieloze vorm van hardrock vol vurig gitaarwerk, zoals we dat kennen uit de jaren tachtig. Een combinatie van invloedrijke bands als Thin Lizzy en Triumph, met de directheid van Danko Jones. Zanger/gitarist Daan Koch stelt de band nader voor.

SUN CAGED
KLAAR VOOR DE TWEEDE RONDE
In 2003 verscheen het voortreffelijke debuut van de Nederlandse progmetalformatie Sun Caged. Inmiddels ligt er in de vorm van ‘Artemisia’ een opvolger in de winkel. Een prachtplaat, waarvan de totstandkoming echter behoorlijk wat voeten in aarde heeft gehad. Gitarist Marcel Coenen legt uit waarom het vervolg zo lang op zich heeft laten wachten.

TIMO KOTIPELTO
HOEFT ZICH NIET MEER TE BEWIJZEN
Met zijn solodebuut ‘Waiting For The Dawn’ (2001) wilde Timo Kotipelto bewijzen dat hij meer was dan alleen maar de zanger van het toen razendpopulaire Stratovarius. Het was immers bandleider Timo Tolkki die de creatieve lakens uitdeelde en compositorische bijdragen van andere bandleden categorisch afwees. Met behulp van bevriende muzikanten lukte het Kotipelto om een solocarrière op poten te zetten, al blikt de zanger met enige ontevredenheid terug op zijn tweede, meest persoonlijke CD ‘Coldness’. Over zijn nieuwe CD ‘Serenity’ is de Fin enthousiaster, en ook over de hernieuwde samenwerking met Stratovarius laat hij positieve geluiden horen. Aardschok luistert.

CHRIS POLAND
TERUG NAAR METALOPOLIS
Chris Poland is vooral bekend geworden als sologitarist van Megadeth, maar heeft in de twintig(!) jaar sinds zijn ontslag uit die band nog diverse andere interessante dingen gedaan. Zo bracht hij in 1990 onder de titel ‘Return To Metalopolis’ een prachtig instrumentaal album uit, en drie jaar later met de band Damn The Machine een verrassend progressief metalalbum. Ook zijn huidige fusion/rocktrio Ohm is sinds 1997 in Los Angeles en omstreken tot een populaire liveband uitgegroeid. Binnenkort zal via Lion Music een live-album uit Polands ‘Metalopolis’-periode verschijnen. Een prima aanleiding om eens met de gitarist bij te praten.

THUNDERSTONE
WIJ WILLEN SPELEN!
Na ‘Thunderstone’ (2002), ‘The Burning’ (2004) en ‘Tools Of Destruction’ (2005) is ‘Evolution 4.0’, dat midden maart is verschenen, alweer het vierde, uitstekende album van het vijftal Thunderstone. Maar vraag de ‘gewone’ headbanger op straat of hij deze Finse band kent, dan zal deze bijna zeker horizontaal met zijn hoofd schudden. De reden is simpel: de band heeft zich live nauwelijks aan het publiek voor mogen stellen. De optredens die de band in heel 2006 heeft gedaan zijn op de vingers van één hand te tellen. Dan is het kweken van een aanhang natuurlijk niet mogelijk. Bandleider, gitarist en producent Nino Laurenne (35) belt vanuit Helsinki met Aardschok om een en ander uit te leggen.

FREEDOM CALL
HEAVY KINDERLIEDJES
Een conceptalbum wil zanger/gitarist Chris Bay de nieuwe Freedom Call-CD ‘Dimensions’ niet noemen, maar het album heeft wel een samenbindend thema: waar moet de mensheid heen als de aarde onbewoonbaar wordt? Een pasklaar antwoord heeft hij niet. Als we maar aan het denken gezet worden. De CD bevat verder een vertrouwde portie power metal van Duitse snit.

GOTTHARD
ZWITSERLANDS GROOTSTE ROCKBAND TREKT AL VIJFTIEN JAAR ZIJN EIGEN PLAN
Met meer dan één miljoen verkochte platen, drie triple-platina, vier dubbelplatina en één gouden single kun je rustig spreken van een zeer succesvolle carrière. Het wil de grootste rockband uit Zwitserland echter maar niet lukken om de sterrenstatus in ons land te bereiken. Gotthard levert de ene goede CD na de andere af, maar tot nu toe zonder resultaat. Misschien dat de nieuwe release ‘Domino Effect’ eindelijk succes in de Benelux bewerkstelligt. Gitarist Leo Leoni is het om het even.

ENSIFERUM
HET VERLEDEN VERHEERLIJKT
Het legioen bands dat gewapend met gitaren en zwaarden de wereld overtrekt, groeit gestaag. Zo ook het Finse Ensiferum. De band is behept met een fascinatie voor het eigen verleden. De band verwerkt de stoere verhalen in een mix van metal en folk, die tijdens concerten met veel wapengekletter ten gehore gebracht wordt. Onlangs verscheen Ensiferums derde CD ‘Victory Songs’. Een CD die – letterlijk – onder een gelukkig gesternte ter wereld kwam.

REDEMPTION
DYK VAN EEN BAND
Het Amerikaanse Redemption voelt zich klaar voor het grotere werk. De overstap naar het Inside Out-label zal de band rond gitarist/toetsenist Nicolas van Dyk en zanger Ray Alder (Fates Warning) nog nadrukkelijker op de muzikale kaart moeten zetten. Afgaande op de kwaliteit van de nieuwe CD ‘The Origins Of Ruin’ lijkt dat zondermeer een haalbare missie. Redemptions derde is een album vol gepeperde, dynamische progressieve metal, waarop complexe gitaarriffs, intelligente tempowisselingen en soepele, melodieuze zanglijnen elkaar moeiteloos vinden. Enkele uren voordat de band het vijfde Headway-festival te Amstelveen zal afsluiten, heeft Aardschok een prettig en verhelderend onderhoud met bandarchitect Nicolas van Dyk. De eveneens beloofde Ray Alder laat, naar verluidt om zijn stem te sparen, helaas verstek gaan.

BUCKCHERRY
KNOKT ZICH TERUG
Het verhaal van Buckcherry laat zich vergelijken met een raket die kort na een vlekkeloze lancering in een zee van vlammen uit elkaar spat. Na een stilte van enkele jaren is de band, in gewijzigde samenstelling, echter weer terug. Ouder en wijzer, aldus de heren zelf. Vorig jaar verscheen in Amerika al hun derde CD, ‘15’. Nu moet de rest van de wereld er aan geloven.

ASTARTE
VROUWEN AAN DE MACHT!
Twaalf jaar terug richtte de Griekse black metalmuzikante Tristessa samen met een paar vriendinnen Astarte op. De band ging lang door het leven als de enige ‘all female’ black metalband. Door het uitblijven van live-optredens, verwierf Astarte weliswaar een bescheiden cultstatus, maar bleef een doorbraak naar een groter publiek uit. Met de overstap naar platenmaatschappij AvantGarde en een prima nieuwe schijf – ‘Demonized’ – op zak, lijken de deuren naar een bescheiden doorbraak nu toch enigszins open te gaan. Hoewel de band naar buiten toe nog steeds als vrouwelijke black metalband gepresenteerd wordt en de promofoto’s door drie aantrekkelijke blondines worden gesierd, blijkt de nieuwe CD grotendeels door twee heren te zijn ingespeeld. Een goede reden om Tristessa eens aan de tand te voelen.

ALL OUT WAR
GRONDLEGGERS VAN DE METALCORE
All Out War en Merauder kunnen gerust de grondleggers van de metalcore genoemd worden. De muzikanten van eerstgenoemde band creërden midden jaren negentig een mix van Agnostic Front, Cro-Mags en Slayer die ‘For Those Who Were Crucified’ tot een klassieker in het genre maakte. Het grote publiek merkte de plaat echter niet op, en tegen de tijd dat Hatebreed met hetzelfde recept wél doorbrak naar een groot publiek, verdween All Out War alweer van het podium. Zanger Mike Score ging afstuderen als geschiedenisleraar, en de andere bandleden hadden het te druk met hun werk en privéleven. Tot ieders verbazing verscheen onlangs ineens ‘Assassins In The House Of God’, een plaat die weer doet denken aan All Out Wars gloriejaren. Mike is dan ook een trots man.

BLACK STONE CHERRY
HEAVY ROCK MET SOUTHERN FLAIR
Black Stone Cherry uit Kentucky leverde onlangs een ijzersterk debuut af, waarop het de muzikale paden volgt die door bands als Alter Bridge en Stone Sour zijn uitgezet. Black Stone Cherry (vernoemd naar een sigarensoort!) maakt namelijk vakkundige Amerikaanse hardrock en verpakt uitstekend gitaarwerk, solide ritmes en krachtige, soulvolle zang in heerlijke, pakkende songs. Een band met een grote toekomst derhalve. Zanger/gitarist Chris Robertson hangt vanuit de Melkweg in Amsterdam aan de lijn, nadat zijn band zojuist het voorprogramma heeft verzorgd van landgenoot Hinder.

SOULTAMER
STREVEN NAAR PERFECTIE
Soultamer-zanger/gitarist Victor Nefkens is een bekende naam in de straatpunkscene vanwege zijn werk met Badlands. De drie albums die hij met die band uitbracht, waren hun tijd ver vooruit, en vooral de zang van Nefkens was overweldigend. Twee jaar lang is hij bezig geweest om zijn project Soultamer het levenslicht te laten zien. Hij wilde zelf graag zingen in de band, en duldde maar één medezanger naast zich: Joost de Graaf van Discipline. Samen met drummer Stijn van de Grind en bassist Wouter Davids (beiden ook spelend in Razorblade) is het album ‘The Remedy Comes In Disguise’ opgenomen. Nefkens heeft alle nummers en teksten geschreven, en het resultaat is verbluffend. Soultamer is met geen enkele andere band te vergelijken. De combinatie van straatpunk, Iron Maiden-achtige riffs en pure rock is een verademing. Nefkens mag met recht trots zijn op dit project, waarbij de lat dan ook erg hoog lag.

BILLY TALENT
BRITSE PUNKROCK OP Z’N CANADEES
Na een kleine muzikale dip en een naamsverandering van Pezz in Billy Talent bleek er alsnog succes weggelegd voor het Canadese kwartet met een mix van typisch Amerikaanse gitaarrock en Britse punk en new wave. Het album ‘II’ is de nuchtere en disciplinaire optelsom van Green Day, Buzzcocks, Jane’s Addiction en The Clash. Luchtigheid en beladen songs gaan daarop prima samen. Aan de vooravond van een uitverkochte Melkweg-show schuiven zanger Ben Kowalewicz, gitarist Ian D’Sa, bassist Jon Gallant en drummer Aaron Solowoniuk aan tafel om de band uit Toronto nader voor te stellen.

POISON THE WELL
Met de MCD ‘Distance Only Makes The Heart Grow Fonder’ (1998) veroorzaakte Poison The Well een ware wervelwind.  En het debuutalbum ‘The Opposite Of December’ werd door Guitar World zelfs een van de beste hardcore-albums aller tijden genoemd. Het uitkomen van het nieuwe album ‘Versions’ is dan ook een goede reden om gitarist (en enig overgebleven origineel lid) Ryan Primack eens aan de tand te voelen.

DIE YOUNG TX
NIETS MIS MET TEXAS
Die Young TX is een van de meest verrassende bands van de laatste tijd, dat blijkt wel uit het ijzersterke debuutalbum ‘Graven Images’. Metal, hardcore en punk gaan daarop hand in hand, en de vijftien songs refereren vooral aan bands als Terror, (oude) Integrity, Trial en Earth Crisis. De band uit Texas heeft ook in Europa al een behoorlijke schare fans opgebouwd, en komt hopelijk snel over om ook hier de zalen in vuur en vlam te zetten. Zanger The Rev. White Devil (oftewel Daniel) staat in ieder geval te popelen om naar Europa te komen.

THE BAD BLOODS
STRAATPUNK UIT MADRID
Onlangs werd ik zeer aangenaam verrast door ‘The Brew Sessions’, het debuutalbum van The Bad Bloods. De band klinkt als een mix van Bonecrusher en Lars Frederiksen And The Bastards, met een vleugje Motörhead. Tot mijn grote verbazing blijkt de band uit Spanje afkomstig te zijn. Drie van de bandleden komen uit Madrid, terwijl zanger Feddo geboren is in Brazilië, maar al op jonge leeftijd met zijn vader en moeder in Nederland ging wonen. Vervolgens groeide hij op in India, en als dertienjarige verkaste hij naar Madrid, waar hij sindsdien nooit meer is weggegaan. Feddo praat nog steeds goed Nederlands, en is verbaasd over de belangstelling uit ons land.

MARDUK
DE TRIOMF VAN DE DOOD
Marduks tiende album in vijftien jaar heet ‘Rom 5:12’ en gaat over de kunst van het sterven, de dood en hoe de mens daar door de eeuwen heen tegenaan gekeken heeft. Vooral de periode van de barok heeft Morgan Steinmeyer, gitarist, songschrijver en drijvende kracht achter de Zweedse black metalband, altijd mateloos gefascineerd. De doodssymboliek en begrafenisgebeden van die tijd laten hem niet alleen op een andere manier naar de dood kijken, ze creëren ook muziek in zijn hoofd. Een gesprek met een gedreven muzikant en toegewijd satanist.

DEADLOCK
WOLVEN IN SCHAAPSKLEREN
De nieuwe CD van het Duitse Deadlock schopt behoorlijk kont. Zozeer zelfs dat ‘Wolves’, want zo heet de plaat, vorige maand het predikaat Eremetaal in de wacht sleepte. Aardschok praat dan ook graag even met gitarist Sebastian Reichl over dit intense schijfje.

DARK TRANQUILLITY
ROTS IN DE BRANDING
Je hebt bands waar je op kunt bouwen, maar die in feite op elk album hetzelfde kunstje vertonen, en je hebt bands die elke keer weer weten te verrassen, maar daarbij soms zó ver van de oorspronkelijke sound verwijderd raken dat veel fans afhaken. Er zijn er echter maar weinig als het Zweedse Dark Tranquillity, dat constant vooruitgang blijft boeken, maar je tegelijkertijd nooit teleurstelt. In de zeventien jaar (!) dat de band bestaat, heeft het geen enkel zwak of middelmatig album uitgebracht, en dat terwijl ‘Fiction’ toch echt al weer de achtste langspeler is.

NAGLFAR
BLIKT TERUG, MAAR OOK VOORUIT
‘Harvest’, het vijfde album van de Zweedse death/black metalband Naglfar, heeft de rauwe vibe van het debuut ‘Vittra’ uit 1995, maar is zowel ritmisch als melodisch aanzienlijk gevarieerder dan ‘Pariah’ (2005). Gitarist Andreas Nilsson: „We wilden terugkijken, maar ook vooruit.”

KRUGER
„RELAX, NEEM IETS TE DRINKEN, WEES LOS…”
‘Niet opzienbarend, maar wel erg lekker’, zo werd ‘Redemption Through Looseness’, van Kruger vorige maand omschreven. Het is de derde plaat van het vijftal sinds het starten van de band in 2001. Toch zijn de Zwitsers nog nooit eerder door Aardschok geïnterviewd. Drummer Raph haalt bij deze de schade in.

NOX
GESTRUCTUREERDE CHAOS
Nederland spreekt op het gebied van de brute death metal al sinds jaar en dag een aardig woordje mee. De uit de restanten van Centurian voortgekomen nieuwe formatie Nox is andermaal een band om in de gaten te houden. Het zojuist verschenen debuutalbum ‘Ixaxaar’ is namelijk een dijk van een plaat geworden. Gitarist en bandleider Rob Oorthuis beantwoordt onze vragen.

SONIC REIGN
ALLES OP ZIJN TIJD
Vorige maand verraste het Duitse Sonic Reign ons met de re-release van het debuutalbum ‘Raw Dark Pure’, dat hier voorheen niet te krijgen was. De traditionele, niet-symfonische black metal (denk aan Satyricon) van het duo Sebastian (drums) en Ben (zang, gitaar en bas) doet je terugdenken aan de black metalscene van begin jaren negentig, maar klinkt opvallend genoeg niet gedateerd. De goedlachse Ben legt Aardschok onder meer uit hoe dat zo komt, en waarom we tien (!) jaar op het debuutalbum hebben moeten wachten.

MONSTROSITY
EEN KLASSIEKER IN TWEE WEKEN!
Bandleden die door grotere bands weggekaapt worden, tournees die op het laatste moment worden afgezegd, line-up-wisselingen; Monstrosity-drummer Lee Harrison heeft het allemaal al zo vaak meegemaakt. Wanneer ik hem vraag naar de zoveelste bezettingswijziging die sinds het verschijnen van het vorige album heeft plaatsgevonden, en of hij er niet moe van wordt om keer op keer maar weer nieuwe bandleden te moeten inwerken, vertelt hij dat die vraag in bijna elk interview aan hem gesteld wordt. Sterker nog, ook ik stelde diezelfde vraag twee jaar geleden. Er lijkt namelijk geen einde aan te komen…

LENG TCH’E
GRINDCORE VOOR VOLWASSENEN
Leng Tch’e wordt geregeld afgeschilderd als het kleine broertje van Aborted. Deze vergelijking was inderdaad lang van toepassing, maar met de release van ‘Marasmus’ (vertaling: ‘wegkwijnen’) zou dat wel eens voorgoed afgelopen kunnen zijn. Leng Tch’e is volwassen geworden, om maar eens een waar cliché te gebruiken. Van de kut-lul-kont- en stront-in-je-mond-teksten wilde de band al een tijdje niets meer weten, maar de volwassenheid gaat verder. Van de hoes (ontworpen door Orion, bekend van o.a. Nile en Kiss) tot aan de eindmix van Allan Douches (Hatebreed, Burnt By The Sun, Mastodon) in de beruchte Fredman-studio’s (Opeth, In Flames, Arch Enemy)… het moest allemaal perfect zijn. Tijd om even als volwassenen onder elkaar te converseren, in dit geval met bassist Nicolas.