Ik heb al eens eerder het vermoeden uitgesproken dat BandBio wizard in MSWord standaard de regel bevat dat "de muzikale richting lastig te omschrijven" is. Hier hebben we er weer een.
Volgens de bio van Deleterious is de beste omschrijving, een moderne benadering t.o.v. black en death. Niet echt mijn stijl, maar als ik de MCD scan om een goed voorstel richting de RegioReporters te maken, ben ik toch wel zeer aangenaam verrast!
In het begeleidend schrijven zegt de band te hopen dat we de tijd kunnen vinden om een review te schrijven. Op dit moment eigenlijk niet, maar ik maak hier graag een uitzondering voor.
Deleterious bracht eerder een album uit onder de naam INRI (zie de review in Aardschok van December 2002). Toen een andere Nederlande (getekende) death band koos voor de naam "I.N.R.I.", besloot INRI verder te gaan als Deleterious. Onder die naam mogen ze van mij heel groot worden!
De opener, "3", begint met een korte intro die je ritmisch compleet op het verkeerde been zet. De baspartij doet zeer sterk denken aan het werk van Les Claypool (Primus).
Na enkele seconden gaat het echter vol gas, Pure speed wat mij betreft, double-bass op de automaat en vlammen! Halverwege wordt je ineens weer teruggegooid naar het begin; tegen het einde van de track heb ik sterk de neiging om toch nog maar een keer te luisteren.
Maar we gaan verder met "divine interference". Ruim vier en een halve minuut. Steeds denk je dat er een nieuwe track begint, maar dan herken je toch weer een variatie op een variatie van een halve minuut geleden. Dit zit heel geraffineerd in elkaar, zowel ritmisch als in de bouw van het nummer.
"in dying motion" spreekt mij in eerste instantie minder aan. Zware zang, slepende ritmes, maar ook dit keer gaat halverwege het roer om, vette ritmes en een sfeer die mij sterk doet denken aan het grote feest dat wordt gegeven in Zion (The Matrix Reloaded).
"quip 'n' quail" kent dezelfde opzet en ook hier hoor ik Les Claypool inloeden in het baswerk. Als uiteindelijk de laatste grunts zijn uitgeschreeuwd, de gitaar voor het laatst heeft gekrijsd en de laatste ritmische mitrailleur heeft geklonken in "death is just the way i composed it" zit ik de schijf toch nog maar een keer opnieuw op.
Ik ben geen liefhebber van black en death, maar deze schijf zal ik vaak draaien.
Toegankelijk is deze muziek absoluut niet. Toch denk ik dat de meeste black en death liefhebbers hier niet over hoeven te twijfelen. Maar ook als je van het progressieve werk houdt is dit absoluut een aan te raden uitstapje, deze moet je zien en horen!
Score: 95/100
Tracklist:
- 3
- divine interference
- in dying motion
- quip 'n' quail
- death is just the way i composed it
Line-up:
- Bart Hereijgers – Zang/Gitaar
- Yorick van Steenis – Gitaar
- Martine Sipma – Bas
- Melvin Buskermolen – Drums