In de Aardschok van december 2008 lees je alles over:
THE DILLINGER ESCAPE PLAN — STUCK MOJO — THIS HAVEN — EDGUY — FROST — HIGHWAY CHILE — PICTURE — ECLIPSE — TESLA — SIX FEET UNDER — JASON BECKER — SHINEDOWN — FLOWING TEARS — RISE AGAINST — LIONHEART — STRIKE FIRST — PAYBACK — SETTLE THE SCORE — CRUEL HAND — BILLY CLUB SANDWICH — 20 JAAR CENTURY MEDIA — BOKOR — SEPULTURA — S-CORE — SYLOSIS — PSYCROPTIC
BEN WEINMAN (THE DILLINGER ESCAPE PLAN)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
The Dillinger Escape Plan is één van die zeldzame bands die een heel genre voortgebracht hebben. Het is bijna onmogelijk om een recensie te vinden waarin wél het woord ‘mathmetal’ staat, maar niet de naam The Dillinger Escape Plan. Aangezien gitarist Ben Weinman het enige overgebleven bandlid van het eerste uur is, beantwoordt hij de vragen voor Van Puber Tot Rockgod.
STUCK MOJO
NO GUTS NO GLORY!
Gitarist/zanger Rich Ward (39) is zonder twijfel één van de aardigste muzikanten die ik de afgelopen dertig jaar in ‘het wereldje’ ben tegengekomen. De ‘jonge hond’, die behalve deze maand ook al in juli 1998 de voorkant van Aardschok sierde, voelt zich tijdens optredens in zijn element. Of het nu is met Stuck Mojo, Sick Speed, Fozzy of The Duke, altijd raast hij als een ware wervelwind over het podium. Geen twee optredens zijn hetzelfde, alles wat hij doet gebeurt spontaan. ‘Wil jij onze nieuwe zanger worden en het gaan maken?’, vraagt hij in Hof ter Lo aan een achteloze stagediver. Als deze bevestigend antwoordt, volgt meteen de volgende vraag: ‘Wil jij rijk worden?’. Wanneer de fan weer met ja antwoordt: ‘Then you will never make it in the music business’. Rich heeft recht van spreken, al sinds 1989 probeert hij tegen wil en dank een boterham in de muziek te verdienen. Ook de Europese toer die Stuck Mojo onlangs als support van Volbeat deed, zal zijn bankrekening niet spekken. Wat de band deze toer wel bereikt heeft: opvallen bij duizenden toeschouwers, door de aanstekelijke mix van hiphop en metal en de al gememoreerde podiumpresentatie.
THIS HAVEN
TOEVLUCHTSOORD
This Haven werd in 2003 opgericht door een stel oude vrienden uit de Zweedse provinciehoofdstad Örebro, waar de muzikanten iemand tegen het lijf liepen die de band wel een handje kon helpen. Het betreft hier niemand minder dan muzikale alleskunner Dan Swanö. Onlangs verscheen This Havens debuutalbum ‘Today A Whisper, Tomorrow A Storm’ via het heropgerichte label Vic Records. Drummer en bandoprichter Nicklas Keijser gaat over dit alles in gesprek met Aardschok.
EDGUY
EEN GENOT VOOR HET OOR
Het Duitse Edguy gooide zijn muzikale koers de laatste jaren vrij rigoureus om en maakt deze maand op zijn album ‘Tinnitus Sanctus’ nog eens duidelijk dat de dagen waarin de band in snelle speed metalnummers grossierde definitief tot het verleden behoren. De hoofdmoot van de nieuwe plaat wordt gevormd door krachtige hardrocknummers, die weliswaar een duidelijke Maiden/Priest-achtige metalen ondertoon hebben, maar daarnaast ook enorm melodieus en zanggericht in elkaar zitten. ‘Tinnitus Sanctus’ klinkt serieuzer dan zijn voorganger ‘Rocket Ride’, totaal anders dan een CD als ‘Mandrake’, maar is stiekem wel de beste plaat die Edguy tot nu toe gemaakt heeft.
FROST*
FRIS PROGRESSIEF
In 2006 liet gelauwerd popproducer Jem Godfrey (o.a. Atomic Kitten) voor het eerst zijn progressieve hart spreken. Met de band Frost* debuteerde hij glansrijk met het eigentijds klinkende ‘Milliontown’. Even leek het er op dat we hier met de beruchte eendagsvlieg te maken hadden, maar bij nader inzien besloot Godfrey Frost* toch een tweede kans te gunnen. Gelukkig maar, want het nieuwe album ‘Experiments In Mass Appeal’ is zijn voorganger in alle opzichten de baas. Toetsenist Godfrey kan op dit nieuwe album nog altijd rekenen op de steun van gitarist John Mitchell (It Bites, Arena e.v.a.), bassist John Jowitt en drummer Andy Edwards (beiden IQ), maar met zanger/gitarist Declan Burke (Darwin’s Radio) introduceert hij ook een verse kracht. Genoeg gespreksstof derhalve om Godfrey eens op te bellen.
HIGHWAY CHILE
HEEFT HET TIJ WEER MEE
Highway Chile keerde zes jaar geleden terug op de Nederlandse podia. Met succes. Er bleek weer belangstelling te zijn voor de catchy hardrock waarmee de band begin jaren tachtig bekend werd. De heren realiseerden zich echter dat een comeback niet compleet was zonder een nieuwe studioplaat. Die verscheen dan ook onlangs: het prima ‘Keeper Of The Earth’. Het album wordt op 11 december gepresenteerd in La Vida (voorheen Noorderligt) in Tilburg. Een gesprek met drummer Ernst van Ee.
PICTURE
PUUR VOOR HET PLEZIER
Lang werd Picture gekoesterd als één van de eerste hardrockbands die opschoot in het Hollandse polderlandschap. Halverwege de jaren tachtig ging het verhaal echter als een nachtkaars uit. De afgelopen jaren leek Picture te broeden op een comeback, maar het kwam er telkens niet van. Tot de band vorig jaar toch de oefenruimte weer opzocht. Sindsdien wordt er weer veel opgetreden, zag een live-CD het levenslicht en is er een DVD in de maak. Volgend jaar moet er zelfs weer een nieuwe studioplaat uitkomen. En dat allemaal omdat de mannen er weer zoveel plezier in hebben, aldus gitarist van het eerste uur Jan Bechtum.
ECLIPSE
NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN
Door oplichtingspraktijken van het platenlabel en interne strubbelingen leek het einde voor Eclipse in zicht. Kort na de release van ‘Second To None’ (2004) was voor zanger/oprichter Erik Mårtensson de maat vol. Hij besloot de band op te heffen en zich te richten op een carrière als producer. Vorig jaar hervond de Zweed zijn enthousiasme voor het musiceren en ging weer aan de slag met gitarist van het eerste uur Magnus Henriksson. Het resultaat van die samenwerking is het onlangs verschenen ‘Are You Ready To Rock’, een prima schijf boordevol traditionele, maar nergens oubollig klinkende melodieuze hardrock. De zanger belt met Aardschok vanuit zijn thuishaven Stockholm, alwaar hij zojuist is teruggekeerd van een onverwacht optreden tijdens het Engelse Firefest.
TESLA
GOEDE SONGS ZIJN TIJDLOOS
Jarenlang hoor of zie je niets van Tesla en plotseling brengt het vijftal volop nieuw materiaal uit en toert het bijna onafgebroken. Tijd om met Frank Hannon, gitarist van het eerste uur, eens bij te praten over covers, de nieuwe CD ‘Forever More’, de eigen platenmaatschappij en het geheim van vijfentwintig jaar Tesla.
SIX FEET UNDER
NOG STEEDS DEZELFDE GRAFHERRIE
Op Six Feet Under kun je alle clichés loslaten die je maar kunt bedenken. Bijvoorbeeld dat je op de band kunt bouwen. Of dat zanger Chris Barnes en zijn mannen wars van alle trends hun eigen weg blijven gaan, en dat is het maken van zwaar groovende death metal zonder fratsen. En dat al acht studioalbums lang. Barnes over het nieuwste wapenfeit ‘Death Rituals’.
JASON BECKER
Jason Becker stond eind jaren tachtig te boek als één van ‘s werelds meest getalenteerde en begenadigde gitaristen, zoals alle andere topgitaristen unaniem zullen beamen. Hij maakte vanaf zijn zestiende razendsnel naam met Cacophony en middels enkele soloalbums. In 1991, tijdens de opnamen voor de ‘A Little Ain’t Enough’-CD met David Lee Roth, werd bij de dan 21-jarige Becker de ziekte Amyotrophic Lateral Sclerosis (Lou Gehrig’s Disease) geconstateerd. Hij zou nog maximaal drie tot vijf jaar te leven hebben, werd hem voorspeld. Gelukkig is Jason tot de dag van vandaag nog steeds onder ons. Hoewel hij nog steeds een grote groep trouwe volgelingen kent, is er de afgelopen tien jaar weinig tot niets naar buiten gesijpeld over zijn toestand. Er circuleert een CNN-documentaire uit 1999 op YouTube en dat is het dan ook wel. Interviews geeft Becker niet. Althans, tot voor kort. Als uitvloeisel van de Jason Becker Charity, mag Ron Koolen, medewerker van de Aardschok-website, Jason en zijn moeder Pat eind juni bezoeken in Richmond (Californië). In de weken daarna heeft Jason per e-mail antwoord gegeven op de vele vragen die Ron op hem mocht afvuren. Zie hier een ingekorte versie van het interview, dat in complete vorm op de website van Aardschok staat.
SHINEDOWN
GEKKENWERK!
Voor velen was het optreden dat Shinedown onlangs in het voorprogramma van Disturbed in Amsterdam afwerkte de eerste kennismaking met deze Amerikaanse band. Het vijftal behoort echter al sinds het debuut 'Leave A Whisper' (2003) tot mijn favoriete bands. Het tweede album'Us And Them' (2005) viel echter tegen, en ik had de band al een beetje opgegeven, toen eerder dit jaar 'The Sound Of Madness' verscheen. De eerste Europese release schopte het meteen tot CD van de Maand oktober. Reden genoeg om frontman Brent Smith in de kleedkamers van de HMH op te zoeken. Als eerste mag de sympathieke zanger aan ons uitleggen hoe de band is ontstaan.
FLOWING TEARS
BAAS IN EIGEN HUIS
Na het succesvolle vijfde album ‘Razorbliss’ uit 2005 verdween de Duitse gothic metalband Flowing Tears van de aardbodem, zo leek het. „Geen bewuste keuze”, aldus zangeres Helen Vogt. „We bleken tijd nodig te hebben om nieuwe inspiratie op te doen en om tot onszelf te komen.” Afgaande op de nieuwe CD ‘Thy Kingdom Gone’ heeft de pauze Flowing Tears geen kwaad gedaan. Integendeel, de band klonk niet eerder zo intens, gevarieerd en bevrijd.
RISE AGAINST
THINKING MAN’S PUNK!
Het gebeurt niet vaak dat een punkband het met zijn nieuwe album tot CD van de Maand schopt in Aardschok. Rise Against – bouwjaar 1998, uit Chicago – was vorige maand met ‘Appeal To Reason’ een prettige uitzondering. Vanaf het debuutalbum ‘The Unraveling’ (2001) voelde ik al dat Rise Against een erg grote band zou worden. En wat heet: de vorige CD ‘The Suffering & The Witness’ (2006) wist te klimmen tot de tiende (!) plek op de prestigieuze Billboard Top 200-albumlijst. Tijd voor een onderhoud met de sympathieke frontman Tim McIlrath.
STRIKE FIRST
DE DERDE KLAP…
Strike First uit Arnhem wordt al jaren zwaar ondergewaardeerd, maar daar gaat met het derde album ‘Gospels For The Deceived’ eindelijk verandering in komen. De elf nummers klinken zeer overtuigend, en je zou de samensmelting van hardcore, rock en metal bijna geniaal gaan noemen. Hoewel de Gelderse band meer melodie in zijn sound heeft verwerkt dan vroeger, klinkt het zeker niet minder brutaal. Met dit album kan Strike First met gemak de strijd aan met alle grote internationale namen, en gitarist Emiel van Bree is dan ook een gelukkig mens.
PAYBACK
EUROCORE!
Onlangs verscheen ‘Ultraviolent’, het tweede album van Payback. De Brabantse band bestaat al weer zo’n acht jaar en heeft met vallen en opstaan zijn plek in de Europese hardcorescene weten te bemachtigen. Zanger Marco was daarvoor al jarenlang de frontman van Violation Of Trust, en staat inmiddels al zo’n zeventien jaar op het podium. Paybacks eurocore doet me erg denken aan Backfire en Discipline. Daar heeft Marco geen problemen mee.
SETTLE THE SCORE
DOORSTARTERS
In oktober verscheen eindelijk weer eens een nieuw album – ‘Back To The Streets’ – van Settle The Score. Het vorige album ‘Five Knuckle Philosophy’ stamt immers alweer uit 2005. De brutale hardcore van deze Duitsers bevalt me al sinds hun debuut ‘Royal Flash’ (2003) en ook de daarvóór verschenen MCD’s zorgden al voor opwinding binnen de scene. Settle The Score is net terug van een toer met Last Hope en volgens gitarist en oprichter Andre Loefers is de nieuwe CD een soort herstart van de band.
CRUEL HAND
KNIPOOG NAAR HET VERLEDEN
Cruel Hand uit Maine is opgericht door drie muzikanten van Outbreak. Hun liefde voor bands als Breakdown, Madball, Leeway en Cro-Mags ligt aan de basis van de muziek van Cruel Hand. Doordat de heren er wat metal-elementen aan toegevoegd hebben, kun je wel aanvoelen hoe Cruel Hand klinkt. Chris Linkovich was de gitarist van Outbreak, maar zingt nu in Cruel Hand. Nate Manning was drummer van Outbreak en speelt nu gitaar en Jeremy Breau was daar de gitarist en is nu de drummer. Dit rollenspel zorgt voor een intrigerend geheel, zoals te horen is op de nieuwe CD ‘Prying Eyes’. Zanger Chris Linkovich praat met Aardschok.
BILLY CLUB SANDWICH
BROODJE HARDCORE
Het New Yorkse Billy Club Sandwich bestaat al sinds 1991, maar heeft in Europa nog niet de waardering gekregen die het in Amerika wel geniet. Een avondje Billy Club Sandwich staat namelijk garant voor een stevige pot old school-hardcore, doorspekt met veel humor. Misschien dat het met het rauwe, nieuwe album ‘The Usual Suspects’ wel gaat lukken. Drummer en origineel bandlid Glen Lorieo is net terug van een Europese tournee met Backfire wanneer hij belt met Aardschok.
TWEE DECENNIA
CENTURY MEDIA
Eigenlijk wilde hij alleen maar het debuut van zijn eigen band Despair uitbrengen. De aanbiedingen van de gevestigde platenmaatschappijen spraken hem niet aan, wat hem noopte zelf maar een label te beginnen. Van het een kwam het ander. Twee decennia later is Century Media één van de grootste onafhankelijke metallabels ter wereld, met een catalogus vol klinkende namen als Unleashed, Iced Earth, Nevermore, Sick Of It All, The Gathering, Tiamat, Samael, Arch Enemy, Shadows Fall en Lacuna Coil. Directeur Robert Kampf over hoe het allemaal zo gekomen is.
BOKOR
VREEMDE VOGELS
Het Zweedse Bokor heeft, met ‘Anomia1’ (2007) en het pas verschenen ‘Vermin Soul’, inmiddels twee eigenwijze albums afgeleverd. Steekwoorden als experimenteel, avant-gardistisch en licht psychedelisch, maar ook progressief, melancholiek en mysterieus zijn hierop allemaal van toepassing. Hoog tijd om eens nader kennis te maken met dit interessante, ietwat vage gezelschap. Aardschok weet zanger Lars Carlberg tot enige openheid van zaken te verleiden.
DE KLASSIEKER
SEPULTURA
BENEATH THE REMAINS
Op de kop af twintig jaar geleden bracht Sepultura enkele barre weken door in de Nas Nuvens-studio in Rio de Janeiro. Een budget was er nauwelijks, de opnamen vonden noodgedwongen ’s nachts plaats en het personeel had louter minachting voor de jonge herrieschoppers. Toch leverde al het geploeter een spijkerharde klassieker op. ‘Beneath The Remains’ groeide in twee decennia uit tot een absolute mijlpaal in de heavy metal. Het is ook nog steeds de plaat waarmee nieuw werk van Sepultura telkens weer vergeleken wordt. Max en Iggor Cavalera vertellen over het album dat hun toekomst bepaalde.
S-CORE
NIET MET DE FRANSE SLAG
‘Met de Franse slag’ staat synoniem voor iets afraffelen. Hoewel de hardcore-/metalband S-Core wel degelijk uit Frankrijk komt, gaat dit gezegde niet op voor het viertal. Het tweede album ‘Gust Of Rage’ verscheen in eigen land namelijk maar liefst vier jaar na het debuutalbum en in de rest van Europa zelfs nóg een jaar later. Bassist Myron legt Aardschok uit hoe dat zo komt.
SYLOSIS
MESN VERSUS AARDE
Het Engelse death/thrash-vijftal Sylosis overdonderde ons vorige maand met het debuutalbum ‘Conclusion Of An Age’. De band is geobsedeerd door een angstaanjagend wereldbeeld, waarbij de mens wordt gezien als vernietiger van de aarde. Hoe toepasselijk is het dan dat het label waarbij de band onderdak vond Nuclear Blast heet? Zanger Jamie Graham gaat dieper in op de ideeën van zijn band.
PSYCROPTIC
STILSTAND IS ACHTERUITGANG
De Tasmaanse snelheidsduivels van Psycroptic hebben een broertje dood aan stilzitten. In 2001 werd het debuutalbum ‘The Isle Of Enchantment’ nog in eigen beheer uitgebracht, gevolgd door ‘The Scepter Of The Ancients’ in 2003 op het Amerikaanse underground death metallabel Unique Leader en ‘Symbols Of Failure’ in 2006 op het Nederlandse Neurotic Records. Inmiddels staat de band onder contract bij Nuclear Blast, met ‘(Ob)Servant’ als eerste, zwaar overtuigende wapenfeit. Hoog tijd dus dat Aardschok de brute death metalband rondom de broertjes Haley eens aan de tand voelt. Gitarist Joe belt ons rond middernacht Nederlandse tijd, wanneer het tien uur ’s ochtends is in Australië. Hij begint zijn verhaal met de verandering van label.