In de Aardschok van Oktober 2011 lees je alles over:
ANTHRAX — TEXTURES — DE BV STAIND — MACHINE HEAD — MASTODON — CHICKENFOOT — DE CRAZY SHIT VAN — BRAINSTORM — OPETH — REDEMPTION — PAIN OF SALVATION — SEBASTIAN BACH — TOXPACK — THE GENERATORS — KRUM BUMS — BEOWÜLF — SKáLMöLD — THULCANDRA — ZOMBIE INC. — PRIMUS
ANTHRAX
EEN VUISTVOL ZANGERS
De afgelopen jaren daalde de geloofwaardigheid van Anthrax naar een bedenkelijk dieptepunt. Zangers lieten zich als makke schapen inlijven, om zich even later weer zonder pardon opzij te laten schuiven. Als het aan de band zelf ligt, behoren die roerige tijden nu definitief tot het verleden. Joey Belladonna is – voor de zoveelste keer – teruggekeerd op het oude nest. Hij is dan ook te horen op de eerste CD in acht jaar: ‘Worship Music’. Gitarist Scott Ian over het heden, verleden en de toekomst van de band die hij dertig jaar geleden oprichtte.
TEXTURES
EEN ENORM ULTRA-UITZONDERLIJK VETTE JONGENSDROOM
Na de bizarre droomstart met debuutalbum ‘Polars’ in 2003, had Textures gemakkelijk in een zwart gat kunnen vallen. Niets is minder waar; de populariteit van het zestal is sindsdien alleen maar toegenomen. Met de overgang naar Nuclear Blast en het steengoede, ’toegankelijke’ vierde album ‘Dualism’ op het punt van uitkomen, lijkt die stijgende lijn voorlopig ook nog niet ten einde te komen.
DE BV STAIND
Wie ziet het beeld niet nog als de dag van gisteren voor zich? Aaron Lewis op zijn kruk, akoestische gitaar in de hand, Fred Durst erachter. Met z’n omgedraaide pet. En we kunnen hem allemaal nog meezingen: ‘I’m on the outside. I’m looking in?’ Toch is het al tien jaar geleden. En in die tien jaar hebben we niet veel meer van Staind gehoord, hoewel de band in Amerika nooit is gestopt met megahits scoren. Aaron Lewis blijkt een fijne gesprekspartner te zijn, maar bovenal een zakenman met een? interessante blik op de muziekindustrie.
MACHINE HEAD
DEFINITIEF OP EIGEN BENEN
Rond de eeuwwisseling was Machine Head danig de kluts kwijt. Gitaristen kwamen en gingen, een flirt met nu-metal was uitgelopen op een blauwtje en platenmaatschappij Roadrunner zette de band aan de deur. De komst van Phil Demmel, in 2003, keerde het tij. De gitarist gaf Machine Head een broodnodige metalinjectie, met het spijkerharde ‘Through The Ashes Of Empires’ als klinkend resultaat. Het heilige vuur laaide weer op. De overtreffende trap volgde in 2007 met ‘The Blackening’. Het album sleepte de ene na de andere award in de wacht, en bezorgde Machine Head wereldtournees als voorprogramma van Slipknot en Metallica. Eind september verschijnt ‘Unto The Locust’, waarmee Machine Head bewijst definitief op eigen benen te staan.
MASTODON
LESS IS MORE
Na drie knappe en veelbelovende albums loste Mastodon in 2009 in één klap alle verwachtingen in met het verbluffende ‘Crack The Skye’. Zowel pers als fans onthaalden de conceptplaat met een lyrisch enthousiasme. Op 27 september verschijnt het vijfde album ‘The Hunter’. Dat zal uitwijzen of Mastodon zich definitief bij de groten der aarde mag scharen. De tijd is er in ieder geval rijp voor. In het Roadrunner-kantoor in Keulen staan drummer Brann Dailor en bassist Troy Sanders Aardschok te woord.
CHICKENFOOT
DE TEL KWIJT
Het is een oude wijsheid: bands leggen vaak hun hele ziel en zaligheid in het debuut, waarna die altijd zo belangrijke tweede plaat nogal eens tegenvalt. De slimme jongens van Chickenfoot hebben daar wat op bedacht. Sammy Hagar, Joe Satriani, Michael Anthony en Chad Smith doopten hun tweede werkstuk gewoon ‘III’. Het werkt. De nieuwe CD kan zich moeiteloos meten met het debuut uit 2009. Een gesprek met gitarist Joe Satriani op gewijde grond.
DE CRAZY SHIT VAN
BRUTAL TRUTH
‘End Time’ heet het nieuwe, vijfde album van de Amerikaanse grindcoreband Brutal Truth. Een toepasselijke titel, want het schijfje klinkt werkelijk als de soundtrack bij de apocalyps. Met iets minder ultrasnelle grind en wat meer sludge/doom en noise dan gebruikelijk, is de impact misschien nog wel groter dan die van voorganger ‘Evolution Through Revolution’ (2009). Een gesprek met bassist Danny Lilker, tevens oudgediende bij Nuclear Assault, over banen en gezinnen, blowen, president Obama en het belang van een goede productie.
BRAINSTORM
MOMENTOPNAME
De Zuid-Duitse power metalband Brainstorm bestaat sinds 1989, met de beide gitaristen Milan Loncaric en Thorsten ‘Todde’ Ihlenfeld en drummer Dieter Bernert als vaste waarden. Sinds 1999 maakt ook zanger Andy B. Franck deel uit van het gezelschap. Het nieuwste, inmiddels negende wapenfeit heet ‘On The Spur Of The Moment’. Todde licht toe.
OPETH
ALTIJD IN BEWEGING
Mikael Åkerfeldt laat zich niets gelegen liggen aan het verwachtingspatroon van zijn publiek. Vanaf de eerste jaren als zanger, gitarist en componist van het Zweedse Opeth doet hij precies wat zijn hart hem ingeeft. Vrijwel elk album dat hij met zijn band uitbrengt, is dan ook een breuk met de vorige. Dat geldt opnieuw voor het nieuwste werkstuk: ‘Heritage’. Mikael Åkerfeldt over teleurgestelde fans, de eeuwige twijfel die hem plaagt en? dansen met Agnetha ‘ABBA’ Fältskog.
REDEMPTION
PECH ONDERWEG
Het is hoogseizoen voor de progmetalliefhebbers. Niet alleen Dream Theater, Opeth en Arch/Matheos brengen namelijk nieuw materiaal uit, ook de Amerikaanse formatie Redemption komt met zijn vijfde album ‘This Mortal Coil’. Onder het motto ‘kwaliteit vindt altijd zijn publiek’ meldt Nick van Dyk, gitarist en belangrijkste man achter Redemption, niet bang te zijn voor concurrentie. Hij heeft belangrijkere zaken aan zijn hoofd, namelijk het herstellen van zijn gevecht tegen een kwaadaardige vorm van bloedkanker (Multiple Myeloom, ook wel MM genoemd) en het runnen van een multimediabedrijf.
PAIN OF SALVATION
DE LEVENS- EN LIJDENSWEG VAN DANIEL GILDENLÖW
Leven en dood liggen dicht bij elkaar. Op de dag dat Guus van Hove, directeur van popzaal 013 in Tilburg, en zijn vriendin levenloos in de Amerikaanse woestijn worden gevonden, laat Daniel Gildenlöw zijn interviews schieten om zijn derde kind, zoon Morris, te mogen begroeten. Een kleine week later spreken we hem alsnog over het tweedelige ‘Road Salt’, waarvan deel twee, ‘Ebony’, op 26 september verschijnt.
SEBASTIAN BACH
SKID ROW IS GESCHIEDENIS
Hoewel hij er al vijftien jaar geen deel meer van uitmaakt wordt Sebastian Bach nog steeds gezien als de (ex-)zanger van Skid Row, de band waarmee hij eind jaren tachtig, begin jaren negentig furore maakte. De sympathieke Canadees heeft echter ook een indrukwekkend curriculum vitae opgebouwd als acteur, musicalster en soloartiest. Na het prima ontvangen debuut ‘Angel Down’ (2007) toont Bach met zijn binnenkort te verschijnen tweede soloplaat ‘Kicking & Screaming’ dat hij nog geen spat aan bravoure heeft ingeleverd. Sterker nog, Bach klinkt beter dan ooit tevoren.
TOXPACK
FRUSTRATIE ALS DRIJFVEER
Toxpack is een van de pioniers van de laatste jaren zo opgebloeide Duitse straatpunkscene. Bands als Broilers, Frei.Wild en Kärbholz verkopen inmiddels tienduizenden CD’s. Toxpacks zevende album ‘Bastarde Von Morgen’ zou zomaar de welverdiende aansluiting kunnen bewerkstelligen. Zanger Schulle heeft zich overigens nooit zo druk gemaakt over het succes van andere bands in het genre.
THE GENERATORS
EENS PUNK ALTIJD PUNK!
The Generators uit Los Angeles, veelal beschouwd als ‘het kleine broertje van Social Distortion’, is al jarenlang een van mijn favoriete punkbands. Elk album klinkt weer anders, elke keer sta je voor een verrassing en altijd pakt deze goed uit. Het negende album ‘Last Of The Pariahs’ klinkt als een combinatie van het verleden en heden van deze band. Zanger Doug Kane kan zich daar helemaal in vinden.
KRUM BUMS
EERLIJKE BAND IN EEN BEKROMPEN SCENE
Krum Bums steekt boven de concurrentie uit omdat de punk van de Texanen aanstekelijker en interessanter is dan die van veel andere bands in het genre. Het gevarieerde derde album ‘Cut The Noose’ is nóg beter en haast niet meer te vergelijken met het oude werk. Zanger Dave Tejas is dan ook een trots man.
BEOWÜLF
DE TOUWTJES IN EIGEN HANDEN!
Beowülf wordt zowel door hardcore- als metalfans gewaardeerd. De eerste twee albums ‘Beowülf’ (1986) en ‘Lost My Head…’ (1988) zijn klassiekers van het zuiverste water en ook ‘Unsentimental’ (1993) mocht er nog zijn. Na het ietwat vreemde ‘2 Cents’ (1995) werd het echter stil rond de band uit Venice Beach, Californië. In 2007 kwam de langverwachte comeback middels het sterke ‘Westminster & 5th’, onlangs gevolgd door het zesde album ‘Jesus Freak’. Aan het woord is zanger/gitarist Dale Henderson.
SKáLMöLD
KLAAR OM DE WERELD TE VEROVEREN
Een vulkaan die het vliegverkeer wereldwijd ontregelt en een spaarbank die omvalt. Inderdaad, we hebben het hier over IJsland. Gelukkig ontstaan er in dit land ook mooie dingen, zoals de vikingmetalband Skálmöld. Eind juli werden we aangenaam verrast door het debuutalbum van deze zes heren. Zanger/gitarist Björgvin Sigurdsson stelt zijn band voor.
THULCANDRA
ODE AAN DE JAREN NEGENTIG
Iets meer dan een jaar geleden waren de meningen over Thulcandra’s debuutalbum sterk verdeeld. De kwaliteit van ‘Fallen Angel’s Dominion’ stond buiten kijf, maar de Dissection-verering van de Duitsers grensde bijna aan plagiaat. Amper een jaar later laat Thulcandra met ‘Under A Frozen Sun’ een opvallend eigen smoel zien. De vriendelijke frontman Steffen Kummerer licht een en ander toe.
ZOMBIE INC.
LEVE DE ONDODEN
Na onder andere Zweden en Nederland moeten nu ook Duitsland en Oostenrijk er aan geloven. Geïnfecteerd door een zeldzaam virus ontwaken op verschillende plaatsen in het land death metalveteranen met een behoorlijke staat van dienst uit hun graf (of winterslaap) en vormen samen bands die teruggrijpen naar de death metalstijl van de vroege jaren negentig. Zombie Inc., dat bestaat uit zanger Martin Schirenc (Hollenthon, ex-Pungent Stench), de gitaristen Wolfgang Rothbauer (Disbelief, Eisblut, In Slumber), en Gerald Huber (Collapse 7), bassist Daniel Lechner (ex-Lacrimas Profundere) en drummer Tomasz Janiszewski (Belphegor, Fleshcrawl, Debauchery) is het nieuwste geval van deze besmetting. We vragen ‘mastermind’ Rothbauer hoe het zover kon komen.
PRIMUS
TERUGKEER VAN UNIEK TRIO
In de vorm van ‘Green Naugahyde’ komt er op 12 september, voor het eerst in twaalf jaar, weer een volwaardig studioalbum van Primus uit. Alsof dat nieuws nog niet heugelijk genoeg is, doet Jay Lane mee op het album. Hij was een van de eerste drummers van Primus, maar verliet destijds de band nog voor het debuut opgenomen kon worden. “Zijn terugkeer is de belangrijkste reden dat er weer iets gebeurt rond Primus”, aldus zanger, bassist en bandleider Les Claypool.