DEFTONES
Koi No Yokan
(Reprise/Warner)
Robert Haagsma
85
Zanger Chino Moreno beaamde in interviews dat het vorige album ‘Diamond Eyes’ moeizaam tot stand kwam. Dat is niet verwonderlijk, aangezien het de eerste plaat was die gemaakt moest worden zonder bassist Chi Cheng, die eerder in coma was geraakt als gevolg van een verkeersongeluk. Na een album vol covers als tussenstapje is er nu ‘Koi No Yokan’. De titel is een Japanse omschrijving voor een situatie waarin twee mensen elkaar tegenkomen en meteen weten dat ze ooit verliefd op elkaar zullen worden. Poëtische woorden die goed passen bij de toon van de muziek. Luisterend naar ‘Koi No Yokan’ is het moeilijk meer voor te stellen dat Deftones ooit opkwam in de nu-metal-rage en dat Moreno ooit hevig door hiphop beïnvloed was. Deftones heeft zich in de loop der jaren enorm ontwikkeld. Het nieuwe album, net als de vorige opgenomen met producer Nick Raskulinecz, bevat slepende rock en metal. De melancholieke sfeer doet soms denken aan Alice In Chains, maar de band lijkt in de loop van de tijd vooral in de ban geraakt van Britse fenomenen als The Cure en Depeche Mode. Het blijkt vooral uit een door elektronica gedomineerd nummer als ”Entombed“. Het door Chino Moreno geweldig gezongen ”Tempest“ is juist weer een stuwende rocksong. De aangehaalde voorbeelden illustreren hoe breed de muziek uitwaaiert, terwijl ‘Koi No Yokan’ tegelijkertijd meer samenhang heeft dan de voorganger. Een album dat zich kan meten met het klassieke ‘White Pony’.