In de Aardschok van april 2018 lees je alles over:
KAMELOT — AYREON — THE DEAD DAISIES — DEATH ALLEY — COLLIBUS — BULLETBOYS — ANGRA — BLACK STONE CHERRY — DEAD CITY RUINS — AXEL RUDI PELL — A PERFECT CIRCLE — KINGFISHER SKY — W.E.T. — SAXON — GOZU — SEVEN SPIRES — WE SELL THE DEAD — MEMORIAM — PRIMORDIAL — NIGHTMARER — CRIPPLED BLACK PHOENIX — BETWEEN THE BURIED AND ME — TESSERACT — TWITCHING TONGUES — BOREALIS — BARREN EARTH — THE SWORD — JADED HEART — LIGHT THE TORCH — NETHERLANDS DEATH FEST III — COMPLEXITY FEST
KAMELOT
TOEKOMSTTHEORIËN
‘Gattaca’, ‘Blade Runner’, ‘The Matrix’ en ‘Black Mirror’: fans van sciencefiction raken zo langzamerhand gewend aan het idee van een onheilspellende samenleving waarin kunstmatige intelligentie en de werkelijkheid steeds meer samengaan. Dit is ook het thema van Kamelots nieuwe album ‘The Shadow Theory’, dat een duistere blik werpt op de toekomst. Gitarist Thomas Youngblood en zanger Tommy Karevik kwamen naar Amsterdam om te vertellen dat sciencefiction steeds meer werkelijkheid wordt.
AYREON
HUISJE SHOWTJE PLAATJE
Arjen Lucassen en Joost van den Broek zetten samen met enkele van de beste muzikanten en vocalisten uit de metalscene vorig jaar september met ‘Ayreon Universe’ drie strak uitverkochte, weergaloze shows neer in het Tilburgse 013. Van dit spektakel verschijnt 30 maart de liveregistratie ‘The Best Of Ayreon Live’ in uiteenlopende configuraties. Maar er staat meer op stapel voor Arjen/Ayreon, waaronder een optreden tijdens Graspop en een heruitgave van ‘Into The Electric Castle’.
THE DEAD DAISIES
EEN TANDJE HARDER
The Dead Daisies heeft er de afgelopen jaren alles aan gedaan om niet aan onze aandacht te ontsnappen. Was het niet met de vele optredens in onze contreien, dan was het wel vanwege de buzz en de fuzz via de social mediakanalen. Hoe kan het ook anders met zulke topmuzikanten in de gelederen: de gitaristen David Lowy en Doug Aldrich, bassist Marco Mendoza, zanger John Corabi en de kersverse drummer Deen Castronovo. De hoogblonde Doug Aldrich (tevens Whitesnake en Revolution Saints) staat Aardschok te woord over de opvallend stevige, nieuwe schijf ‘Burn It Down’.
DEATH ALLEY
SFEER VAN VERLICHTING
Met het debuutalbum ‘Black Magick Boogieland’ scoorde Death Alley niet alleen veel succes, ook leidde de zegetocht tot een paar bezettingswisselingen. De hoes van het nieuwe ‘Superbia’ illustreert dan ook een wedergeboorte. Op deze opvolger nemen de eigenzinnige Amsterdammers de luisteraar acht psychedelische hardrock-’n-rollsongs lang mee in een intense, zweterige luistertrip. Om tot een diepere beleving te komen streek de band voor uitgebreide sessies neer in verschillende plaatsen tussen New York en Berlijn. Zanger Douwe Truijens is de gesprekspartner.
COLLIBUS
SUCCESVOLLE DOE-HET-ZELVERS
Het uit Manchester afkomstige Collibus bestaat sinds 2004 en heeft in eigen beheer twee albums uitgebracht. Het debuut ‘Leave It All Behind’ verscheen in 2009 en ‘The False Awakening’, met deels dezelfde tracks, in 2013. De band stond in 2014 voor de eerste keer op Graspop en Wacken Open Air. Bekendste fan van Collibus is Queen-gitarist Brian May die de band ‘Impossible To Ignore’ noemde. Via het Nederlandse No Dust-label verschijnt deze maand het imposante derde album ‘Trusting The Illusion’. Aan de andere kant van de lijn hangt zangeres en multi-instrumentaliste Gemma Fox.
BULLETBOYS
DE AANHOUDER WINT
Het is inmiddels dertig jaar geleden dat het debuut van BulletBoys verscheen. De hardrockscene in Hollywood eind jaren tachtig tierde welig en ook BulletBoys pikte een graantje mee. Het door Ted Templeman geproduceerde debuut bereikte, mede dankzij een aantal gelikte videoclips op MTV, de platina status. Daarna werd het al gauw minder. Het muzikale klimaat veranderde en binnen de band rommelde het regelmatig. Toch was er één man die weigerde de handdoek in de ring te gooien en onverdroten doorploeterde: zanger-gitarist Marq Torien.
ANGRA
BEGIN VAN EEN NIEUW TIJDPERK
‘Ømni’ is het negende album van het Braziliaanse Angra en mag met recht het meest ambitieuze werkstuk van de mannen genoemd worden. Het linkt drie eerdere platen aan elkaar, speelt zich af in de toekomst maar slaat ook op de band Angra zelf. Gitarist Rafael Bittencourt, enig overgebleven originele lid en belangrijkste componist vertelt.
BLACK STONE CHERRY
DE EIGEN DRAAI GEVONDEN
Medio april levert Black Stone Cherry met ‘Family Tree’ het zesde album in elf jaar tijd af. Aangezien de band een groot deel van het jaar op de planken staat, is dat een prima moyenne. Gitarist Ben Wells (32) en bassist Jon Lawhon (35) bellen met Aardschok. Het gesprek begint stipt op de afgesproken tijd, waardoor Wells, die nog in de afronding zit van een vorige sessie, pas na een minuut of tien kan ‘aanschuiven’.
DEAD CITY RUINS
VASTBERADEN WERKMIGRANTEN
In 2015 toerde Dead City Ruins tien maanden lang onafgebroken door Europa; een regelrechte ‘survival of the fittest’. Het harde werken heeft zich echter uitbetaald voor de Australiërs. Niet alleen hebben tienduizenden mensen met de band kennis kunnen maken, ook is het vijftal als collectief enorm gegroeid. Het harde gelag vormde bovendien de kiem voor het prima derde album ‘Never Say Die’. Aardschok legt een Skype-verbinding met Sydney en hoort zanger Jake Wiffin uitleggen hoe het er in het Dead City Ruins kamp aan toe gaat.
AXEL RUDI PELL
DUITSE DEGELIJKHEID
Je hoort het veel te vaak: artiesten die hun nieuwste plaat bewieroken als ware het hun beste werk ooit. Wij weten natuurlijk wel beter. Zo nu en dan zijn de opvattingen van de artiest echter wel realistisch en zuiver. Neem Axel Rudi Pell, bijvoorbeeld. Wie bekend is met zijn oeuvre en het gloednieuwe ‘Knight’s Call’ aandachtig tot zich neemt, zal inderdaad moeten bekennen dat Pell zich bijzonder sterk manifesteert. Of het zeventiende studioalbum, zoals het Duitse fenomeen aangeeft, daadwerkelijk zijn beste is, is voer voor discussie. Dat het tot Pells allerbeste platen behoort, staat echter buiten kijf. De blonde gitaarheld mag later dit jaar dan wel 58 kaarsjes uitblazen, maar van rustiger aan doen is vooralsnog geen sprake. Aardschok geeft tegengas, in het Duits nog wel!
A PERFECT CIRCLE
RONDJE OLIFANT
A Perfect Circle trad de afgelopen jaren weer regelmatig op, maar liet ons wel veertien jaar wachten op een nieuw studioalbum. Op 20 april is ‘Eat The Elephant’ er dan eindelijk. Aardschok belt met oprichter Billy Howerdel.
KINGFISHER SKY
THE SKY IS THE LIMIT
Kingfisher Sky brengt eind maart z’n vierde album ‘Technicoloured Eyes’ op de markt. De financiering kwam wederom tot stand middels een succesvolle crowdfundingactie. Niemand die middels een donatie het vertrouwen in deze Nederlandse formatie heeft gehad, zal worden teleurgesteld. Integendeel, Kingfisher Sky klonk nog nooit zo bevrijdend, gevarieerd en soulvol. Het woord is aan zangeres Judith Rijnveld en drummer Ivar de Graaf.
W.E.T.
S.U.P.E.R.T.R.I.O.
Ze zijn alle drie zo druk dat zelfs hun succesvolle samenwerkingsverband W.E.T. weinig aandacht krijgt, maar vijf jaar na ‘Rise Up’ hebben Robert Säll (Work Of Art), Erik Martensson (Eclipse) en Jeff Scott Soto (Talisman) de krachten toch weer kunnen bundelen voor ‘Earthrage’. De creatief leider en alleskunner Erik Martinsson heeft bovendien zelfs tijd gevonden om Aardschok te woord te staan.
SAXON
‘WHEELS OF STEEL’ & ‘STRONG ARM OF THE LAW’
Dat waren nog eens tijden. Terwijl bands tegenwoordig jaren nodig lijken te hebben om een nieuw album bijeen te schrapen, bracht Saxon in dat mooie jaar 1980 niet één, maar twee onverbiddelijke klassiekers uit: ‘Wheels Of Steel’ en ‘Strong Arm Of The Law’. Het is een muzikale tweeling die je niet moet willen scheiden. Vandaar dat er in deze aflevering van de serie De Klassieker samen met zanger Biff Byford teruggekeken wordt op beide albums. De aanleiding daarvoor is het opnieuw uitkomen van de eerste drie wapenfeiten van Saxon, zowel op vinyl als op CD.
GOZU
KOEIENKOPPENMETAL
Songtitels als „Ricky The Dragon Steamboat”, „The People vs. Mr. T” en „They Probably Know Karate” verwacht je niet van een serieuze metalband, maar het uit Boston afkomstige Gozu gebruikt ze als lokaas. De kitscherigheid ervan moet muziekliefhebbers op hun nieuwe langspeler ‘Equilibrium’ attenderen, waarna verrassend genoeg blijkt dat er achter de pakkende titels juist een zware thematiek schuilgaat. Gitarist Doug Sherman introduceert zijn Gozu aan Aardschok.
SEVEN SPIRES
HOE MEER BANDS HOE BETER
De Amerikaanse theatrale metalband Seven Spires werd in 2013 opgericht. Zangeres Adrienne Cowan en gitarist Jack Kosto ontmoetten elkaar op Berklee College Of Music, het conservatorium van Boston. Bassist Peter de Reyna en trommelaar Chris Dovas, ook Berklee-studenten, maakten de puzzel compleet. Medio vorig jaar verscheen het debuutalbum ‘Solveig’. Het viertal veroverde daarmee een plekje op de afgelopen 70000 Tons Of Metal-cruise en Aardschok was behoorlijk onder de indruk van dat optreden. De 23-jarige frontvrouw wilde ons na de show maar al te graag te woord staan, zeker toen ze hoorde dat het om een Nederlands tijdschrift ging.
WE SELL THE DEAD
NEVER TURN YOUR BACK ON…
Wat als Jack the Ripper in een heavy metalband had gespeeld? Deze vraag stelde gitarist Niclas Engelin zichzelf. De Zweedse muzikant – bekend van Engel en vooral In Flames – kroop in z’n toetsenbord en schreef een hedendaags moordverhaal getiteld ‘Heaven Doesn’t Want You And Hell Is Full’ en omlijstte het muzikaal met de ‘supergroep’ We Sell The Dead. En daar blijft het niet bij, want het debuutalbum gaat vergezeld van een geanimeerde speelfilm. De sympathieke muzikant staat bij de bakker te wachten als Aardschok belt.
MEMORIAM
IN VOLLE VAART
In het leven geroepen als eerbetoon aan de in 2015 overleden Bolt Thrower-drummer Martin ‘Kiddie’ Kearns, bracht Memoriam in korte tijd het drieluik ‘The Hellfire Demos’ en debuutplaat ‘For The Fallen’ (2017) uit. Met verledens bij Bolt Thrower en Benediction beschikken de vier heren over een berg aan ervaring. Dat betaalt zich uit. Amper een jaar na het eerste studioalbum volgt namelijk al ‘The Silent Vigil’. De death metalband uit Birmingham is ‘on fire’. De negen nieuwe songs kenmerken zich door meer diversiteit, complexere structuren en maatschappijkritische teksten. En nog altijd met Kiddie als katalysator.
PRIMORDIAL
DE RUÏNES VAN ONZE BESCHAVING
Een gesprek met Primordial-zanger Alan Averill, alias A.A. Nemtheanga, gaat nooit alleen over muziek. De welbespraakte en sympathieke Ier verdiept zich continu in geschiedenis, filosofie en politiek en heeft over veel zaken een uitgesproken mening die hij niet onder stoelen of banken steekt. We hebben het echter ook over muziek en beginnen uiteraard met ‘Exile Amongst The Ruins’, het inmiddels alweer negende studioalbum van de band.
NIGHTMARER
DISSONANTE DROMERS
Duister. Lage frequenties. Dissonantie. Extreme metal. Het zijn steekwoorden die van toepassing zijn op Nightmarer, een nieuwe naam in de stal van het label bij uitstek op dit gebied: Season Of Mist. De muzikanten hebben hun sporen al verdiend in acts als The Ocean en War From A Harlots Mouth. De naam van hun nieuwe band spreekt boekdelen: het gitzwarte geweld op ‘Cacophony Of Terror’ is even verstikkend als een nachtmerrie kan zijn. Aardschok belt met gitarist Simon Hawemann.
CRIPPLED BLACK PHOENIX
EIGENZINNIG TOT OP HET BOT
Een EP met covers uitbrengen als tussendoortje is een beproefd concept. Multi-instrumentalist Justin Greaves maakte er ook een met zijn Crippled Black Phoenix (CBP): ‘Horrific Honorifics’. Maar waarom koos de eigenzinnige Brit toch van die obscure liedjes? Aardschok vroeg het hem en kreeg direct vanuit de studio een update over het aanstaande Crippled Black Phoenix-album ‘Great Escape’.
BETWEEN THE BURIED AND ME
DROOMDUBBELAAR
De Amerikaanse progressieve metalband Between The Buried And Me komt dit jaar met het tweedelige ‘Automata’. Het eerste deel is sinds 8 maart verkrijgbaar en ‘Automata II’ verschijnt in juli. Het concept van deze dubbelaar laat zich vangen in de vraag: wat als onze dromen zouden worden uitgezonden als entertainment? Een mooie gelegenheid om eens in het brein van bassist Dan Briggs te duiken.
TESSERACT
TOEREN SONDER HAATGEVOELENS
De Britse moderne metalband Tesseract bestaat al sinds 2003, maar komt op 20 april pas met z’n vierde langspeler. Vertrekkende vocalisten zorgden in het verleden vaak voor oponthoud. Inmiddels is zanger Daniel Tompkins al weer vier jaar terug. Die stabilisering heeft ook zijn effect op het maken van platen, want ‘Sonder’ klinkt als een compact en samenhangend geheel: gefinetuned en zeer fraai. Tijd om te vragen hoe de vlag erbij hangt.
TWITCHING TONGUES
TYPE O POSITIVE
Twitching Tongues leverde onlangs met ‘Gaining Purpose Through Passionate Hatred’ een divers hardcore/metalalbum af waarop vooral de invloeden van Type O Negative en Life Of Agony opvallen. De groep werd in 2010 door de broers Colin en Taylor Young vernoemd naar een song van cultband Only Living Witness en krijgt constant tegenstrijdige reacties voor de kiezen. De een vindt het helemaal niks, de ander loopt ermee weg. Zanger Colin Young vindt het allemaal prima, want hij wil vooral niet dat z’n band in de grauwe middenmoot meedoet.
BOREALIS
NIEUW EN OPNIEUW
Mochten de heren van Evergrey er ooit mee kappen, dan hebben we altijd Borealis nog. Het Canadese gezelschap tapt uit hetzelfde vaatje van epische melancholie waar hun Zweedse tegenhangers groot mee zijn geworden. Is dat slecht? Nee. En als je het zo uitvoert als Borealis zeker niet. Dit vijftal maakt bovendien met elk album sprongen, zo ook op ‘The Offering’, het vierde kunststukje van de heren uit Orangeville. Aardschok spreekt erover met zanger/gitarist Matt Marinelli.
BARREN EARTH
DE KRACHT VAN HET PLEZIER
Bij de release van het debuut ‘Curse Of The Red River’ (2009) werd Barren Earth nog gepusht als zogenaamde ‘supergroep’. Die dagen zijn voorbij. Niet alleen omdat twee van de ‘superleden’ zijn vertrokken, maar ook omdat de progressieve melodeathformatie uit Helsinki inmiddels over een verdienstelijk repertoire beschikt. Het laatste kunststukje ‘On Lonely Towers’ stamt echter alweer uit 2015. Gelukkig wordt ons geduld niet heel veel langer op de proef gesteld: eind maart verschijnt namelijk het gloednieuwe ‘A Complex Of Cages’. Gitarist Janne Perttilä vertelt er meer over.
THE SWORD
BACK TO THE FUTURE
Na een akoestisch album en een liveplaat werd het weer eens tijd voor origineel materiaal. The Sword uit Texas trekt op het op 23 maart te verschijnen ‘Used Future’ de frisse lijn door die op ‘High Country’ (2015) werd ingezet. Zanger en gitarist J.D. Cronise blikt terug op de afgelopen jaren en de ontwikkeling van zijn band.
JADED HEART
ALS EEN DUVEL UIT EEN DOOSJE
Dik 25 jaar in het vak, maar bij Jaded Heart weten ze nog van geen ophouden. De Duits-Zweedse hardrockformatie debuteerde in 1994 met het album ‘Inside Out’, waarna pünktlich/pungtlig om de twee, drie jaar een opvolger volgde. Logisch dus dat het vijftal twee jaar na ‘Guilty By Design’ op de proppen komt met het nieuwe ‘Devil’s Gift’. Aardschok spreekt erover met bassist van het eerste uur, Herr Michael ‘Mülli’ Müller.
LIGHT THE TORCH
AAN HET EIND VAN DE TUNNEL
Het is de nachtmerrie van elke band: met veel pijn en moeite aan de bekendheid werken, om vervolgens van voren af aan te kunnen beginnen vanwege gedoe om de bandnaam. Het overkwam Devil You Know. De Amerikaanse metalcoreband bracht in de afgelopen jaren twee albums uit, ‘The Beauty Of Destruction’ en ‘They Bleed Red’. Het opstappen van drummer John Sankey leidde tot getouwtrek om de rechten van de bandnaam, met als uitkomst dat zijn voormalige collega’s besloten om verder te gaan als Light The Torch, waarvan eind maart het album ‘Revival’ uitkomt. Zanger Howard Jones blikt terug op roerige tijden.
NETHERLANDS DEATH FEST III
Geteisterd door vrieskou, wind en sneeuw telde de derde editie van Netherlands Deathfest flink wat afzeggingen. Vanwege gecancelde vluchten en ander winterongemak zagen Vallenfyre, Leng Tch’e, Root, The Afternoon Gentlemen, Auroch, Rites Of Thy Degringolade en Sadistic Intent zich gedwongen hun optredens in Tilburg af te zeggen. Allemaal last-minute, waardoor de organisatie zijn best moest doen om tijdig met vervangers te komen. Dat lukte met shows van Teethgrinder, Hacavitz, Antropomorphia, Ibex Angel Order, Ggu:ll en The Flesh. Ondanks het chaotische verloop kende het internationale black-, death- en grindmetalevenement ook veel bijzondere momenten. Wouter Dielesen en Stephan Gebédi vingen de drie festivaldagen in woorden. Eugene Straver en Niels Vinck deden dat in beeld.
COMPLEXITY FEST
23 & 24 FEBRUARI – PATRONAAT – HAARLEM
‘Complexity Fest richt zich op de complexe, experimentele, progressieve en avontuurlijke kant van heavy muziek’, aldus het affiche. Een klein gat in de markt is het in elk geval wel, want er is ook veel interesse uit Engeland en Duitsland voor deze niche. Voor deze derde editie van het Haarlemse festival hebben organisatoren Thom Lich en John Ruiter (van 3rd Machine) een tweedaags programma opgezet. Kortweg is Complexity Fest een plek voor math metal, moderne progmetal, deathcore en djent. Dus is er veel ruimte voor break downs, circlepits, polyritmiek en schreeuwvocalen, heel veel schreeuwvocalen.