In de Aardschok van juni 2009 lees je alles over:
ARJEN LUCASSENS NIEUWE PROJECT — VAN PUBER TOT ROCKGOD — MIKE PORTNOY — IMPELLITTERI — FLIGHT 666 — CHICKENFOOT — STREAM OF PASSION — LONG DISTANCE CALLING — PRIMAL FEAR — HARDCORE SUPERSTAR — LACRIMOSA — AMORPHIS — PAPA ROACH — UFO — DEVIN TOWNSEND — THE PARLOR MOB — COLDSPELL — STRATOVARIUS — ROBBY VALENTINE — HATEBREED — MERAUDER — ANTI-FLAG — THE LAST RESORT — ALESTORM — BLACKRIVER BOYS — OLDE YORK — SARKE — DARKNESS DYNAMITE — SUBMISSION — CENTAURUS-A — AGORAPHOBIC NOSEBLEED — LAY DOWN ROTTEN — OLD MAN'S CHILD — VOMITORY
ARJEN LUCASSENS NIEUWE PROJECT:
GUILT MACHINE
'On This Perfect Day' is de titel van het debuut van Guilt Machine, het nieuwe project van Arjen Lucassen. De muzikale duizendpoot maakte de afgelopen decennia als Ayreon naam met mega-ondernemingen, waarbij muzikanten en zangers uit alle windstreken ingevlogen werden en de conceptplaten zich afspeelden in het grijze verleden of de verre toekomst. In dat licht is 'On This Perfect Day' een oase van rust en overzichtelijkheid.
VAN PUBER TOT ROCKGOD
ATTILA CSIHAR (MAYHEM)
Attila Csihar is niet alleen een van de meest flamboyante figuren in de black metalscene; Attila Csihar ís black metal. Hij gilt, spuugt en fluistert het genre op unieke wijze door je speakers op de Mayhem-meesterwerken 'De Mysteriis Dom Sathanas' (1994) en 'Ordo Ad Chao' (2007). De uiterst vriendelijke Hongaar loopt op het moment dat hij door Aardschok wordt gebeld te winkelen, maar neemt rustig een half uur de tijd om het interview vanaf een bankje in het winkelcentrum te doen.
MIKE PORTNOY:
DE MOTOR VAN DREAM THEATER
Drummers zijn een apart slag volk. Vraag het aan Slayer's Kerry King of zelfs aan de heren van Spinal Tap. Maar er zijn ook drummers die de belangrijkste schakel van de band zijn. Die alles regelen, bepalen en de kwaliteit van hetgeen naar buiten wordt gebracht bewaken. Metallica zou zonder Lars Ulrich nooit zo groot geworden zijn. Dream Theater heeft ook zo'n leider en cultuurbewaker. Mike Portnoy is zijn naam, en wordt door veel muziekkenners beschouwd als de beste en meest veelzijdige slagwerker van deze tijd. Zo'n twaalf stappen verwijderd van de bar van het Amsterdamse Eden American hotel staat Mike Portnoy Aardschok te woord.
IMPELLITTERI
HAASTIGE SPOED?
'Wicked Maiden' heet het nieuwe werkstuk van Chris Impellitteri, waarop de vocalen als vanouds worden verzorgd door Rob Rock. Impellitteri staat bekend als een razendsnelle gitaarplukker, maar op het nieuwe album staan vooral de melodie en de strakke, vette gitaarriffs centraal. Het maken van 'Wicked Maiden' nam maar liefst ruim drie jaar in beslag. Dat is natuurlijk wel erg lang, nietwaar Chris?
FLIGHT 666
SAM DUNN OVER ZIJN (IRON) MAIDEN VOYAGE
In september 2007 kondigde Iron Maiden een spectaculaire onderneming aan: de Britse metallegende zou begin 2008 tijdens het eerste deel van de tournee in 24 dagen verspreid over 5 continenten 23 keer optreden. In die korte tijdsspanne zou het zestal bovendien de hele wereld rondvliegen. Azië, Australië, Noord- en Zuid-Amerika zouden aangedaan worden. De band plus entourage zou reizen in een eigen vliegtuig: Ed Force One. Aan de stuurknuppel zanger en captain Bruce Dickinson. Toen deze plannen ontvouwd werden, wist de Canadese documentairemaker Sam Dunn: dit wil ik vastleggen! Het resultaat kreeg de titel 'Iron Maiden: Flight 666'. De film draaide eerder dit jaar al in een aantal bioscopen en komt eind mei uit op DVD. Sam Dunn over de trip van zijn leven.
CHICKENFOOT
SCHEURENDE OLDTIMERS
Al een paar jaar duikt in interviews en nieuwsberichten regelmatig de naam op van een mysterieuze band: Chickenfoot. Deze zomer verschijnt eindelijk het debuut en komt de groep onze kant op voor enkele optredens. Dat is goed nieuws. De bandnaam mag dan een tikje mal zijn, er gaat een ongelofelijke hoeveelheid ervaring en talent achter schuil. Chickenfoot is namelijk een kwartet dat bestaat uit zanger Sammy Hagar (o.a. Montrose, Van Halen), bassist Michael Anthony (Van Halen), gitarist Joe Satriani en drummer Chad Smith (Red Hot Chili Peppers). Vanwege die verzamelde hoeveelheid sterren is Chickenfoot een 'supergroep' uit het boekje. Nu staan dergelijke monsterverbonden niet per definitie garant voor geweldige muziek. De eerste CD van Chickenfoot voldoet echter moeiteloos aan de verwachtingen die deze namen wekken. De plaat bevat elf pakkende, klassieke hardrocksongs, gebracht door een stel bevlogen muzikanten, niet in de laatste plaats Sammy Hagar zelf. De zanger is de zestig gepasseerd, maar klinkt hongerig als een jonge hond. Als de oorspronkelijke initiatiefnemer schetst hij dan ook graag de achtergrond van de hele onderneming.
STREAM OF PASSION
'ZONDE OM TE STOPPEN'
Arjen Lucassen was zo'n vier jaar geleden de oprichter van Stream Of Passion. Samen met de talentvolle Mexicaanse zangeres Marcela Bovio vormde hij de ruggengraat van de band. Succes gegarandeerd, maar hoe zit het anno 2009, nu Stream Of Passion het zonder Lucassen moet doen? En hij is niet de enige die vertrokken is. Ook de Amerikaanse gitariste Lori Linstruth en de Mexicaanse toetsenist Alejandro Millán zitten niet meer in de line-up. Desondanks zijn de drie overgebleven leden er in geslaagd om samen met drie nieuwelingen een prima plaat af te leveren. Volgens de band was het zonde om na het vertrek van de helft van de groep te stoppen. Met 'The Flame Within' bewijst de band best zonder Lucassen en consorten te kunnen.
LONG DISTANCE CALLING
EEN BAND VAN WEINIG WOORDEN
Instrumentale gitaarrock, atmosferische rock, post-artrock, psychedelische rock; het is een aantal kreten die goed van toepassing zijn op de fraaie muziek van Long Distance Calling. Het vijftal uit München heeft onlangs zijn tweede album 'Avoid The Light' uitgebracht, dat zes lange, sfeervolle epossen bevat, waarvan overigens vijf instrumentaaltjes. Dat Long Distance Calling een band is zonder permanente zanger, blijkt overigens geen bewuste keus. Maar is het een gemis? Niet echt, want de muzikanten zijn wel degelijk in staat de luisteraar te fascineren met muziek die gebaseerd is op groovende ritmes en grofkorrelige gitaarriffs, opgesmukt met ruimtelijke, melancholieke sferen. Drummer Janosch Rathmer geeft Aardschok een toelichting.
PRIMAL FEAR
MET BEIDE BENEN OP DE GROND
Primal Fear maakt al meer dan tien jaar deel uit van de eredivisie der Duitse heavy metal. Elke twee jaar verschijnt er een nieuwe CD, wordt er volop getoerd en zijn de kritieken overwegend positief. Zanger Ralf Scheepers is dan wel een metalveteraan, maar nog lang niet uitgeblust, ook al omdat hij een leven naast de muziek heeft. Met hem praten we over de nieuwe CD '16.6 (Before The Devil Knows You're Dead)' en de stand van zaken bij Primal Fear.
HARDCORE SUPERSTAR
GLAM UIT GOTENBURG
Hardcore Superstar laat het filosoferen over de zin van het leven met alle plezier over aan collega's. Zelf bezingt de band uit Zweden veel liever de rock-'n-rollmanier van leven, zoals ook weer te horen is op de nieuwe plaat 'Beg For It'. Teksten over sterke drank en willige dames krijgen daarop gezelschap van opwindende muziek, die gedrenkt is in drie decennia glamrock. Zanger Joakim 'Jocke' Berg over de eeuwige charmes van deze stijl.
LACRIMOSA
EMOTIES, PIJN EN VERLANGEN
De Zwitserse gothic metalband Lacrimosa draait bijna twintig jaar mee in de scene. 'Sehnsucht' is al het tiende studioalbum. Een bijzondere mijlpaal, maar frontman Tilo Wolff denkt daar toch anders over: "Tien is maar een nummer, het is nooit een doel van mij geweest. Belangrijker is dat ik gewoon tevreden ben met dit nieuwe album, dát telt voor mij."
AMORPHIS
'IN GOUDEN VORM'
Met het inmiddels bijna legendarisch 'Eclipse' leverde het Finse Amorphis in 2006 het bewijs (weer) tot crème de la crème van de vaderlandse metalscene behoren. De komst van zanger Tomi Joutsen gaf het gezelschap de gelegenheid het brute verleden en het zachtaardige heden perfect in balans te brengen; een kunststuk dat op 'Silent Waters' (2007) herhaald werd. Anno 2009 is de succesvolle formatie alweer toe aan het derde deel uit de Kalevala-trilogie: 'Skyforger'. Aardschok spreekt met Joutsen over dit nieuwe hoogtepunt van Amorphis.
PAPA ROACH
SUBTIELE VERANDERINGEN
Op het eerste gezicht is er weinig veranderd in het kamp van Papa Roach. De nieuwe CD bevat stoere, macho metal zoals de band die al een paar platen lang maakt. Toch heet het album 'Metamorphosis'. Het Amerikaanse kwartet suggereert daarmee dat op een aantal belangrijke punten de bakens verzet zijn. Papa Roach was onlangs in Nederland voor een optreden, wat Aardschok de gelegenheid bood om zanger Jacoby Shaddix hierover een aantal vragen te stellen.
UFO
DE FAVORIETE BAND VAN VINNIE MOORE
Je kunt van UFO vinden wat je wilt, maar wanneer een rockband bijna veertig jaar lang geregeld een nieuwe plaat uitbrengt, doet die band in elk geval iets goed. "Heel veel alcohol", grapt gitarist Vinnie Moore, als ik hem vraag naar het geheim van UFO. Om er vervolgens snel serieus aan toe te voegen dat vooral de gedrevenheid van zanger Phil Mogg de band de afgelopen decennia op de been heeft gehouden. Plus de reacties van de fans, natuurlijk. Want als niemand je band meer wil horen of zien, kun je er net zo goed mee stoppen. Zelf speelt Moore pas dik vijf jaar bij UFO. Minstens zo lang hebben we op zijn nieuwe soloalbum 'To The Core' moeten wachten. Dat is geen toeval, zo verzekert de gitarist me. Hij is erg druk geweest met de band, en veel onderweg geweest.
DEVIN TOWNSEND
EINDELIJK EERLIJK
Twee jaar geleden kondigde Devin Townsend iets aan wat verdacht veel leek op een vroegtijdig pensioen. Hij hief zijn bands Strapping Young Lad en de Devin Townsend Band op en maakte tegelijkertijd bekend volkomen uitgekeken te zijn op toeren, reizen en het geven van interviews. Nu pas blijkt dat de Canadese muzikant verzeild was geraakt in een kapitale identiteitscrisis. Hij doet hiervan verslag op liefst vier albums, die allemaal binnen een jaar zullen uitkomen. Deze maand verschijnt het eerste deel van die autobiografische tour de force: 'Ki'. Onlangs was de gekortwiekte Townsend in Nederland. Voor interviews. Een monoloog over de zoektocht naar eerlijkheid.
THE PARLOR MOB
MEER DAN EEN WOLFMOTHER-KLOON
De recensie van het debuut 'And You Were A Crow' liet er in de vorige Aardschok geen twijfel over bestaan: The Parlor Mob lijkt als twee druppels water op Wolfmother. Op het eerste en tweede gehoor een voor de hand liggende en gerechtvaardigde constatering, maar naarmate je de plaat vaker draait wordt steeds duidelijker dat het vijftal uit New Jersey meer te bieden heeft. Op de spreekstoel zit zanger Mark Melicia, die vanwege zijn grote gelijkenis met Andrew Stockdale het grootste aandeel heeft in de vergelijking met de Australische evenknie.
COLDSPELL
ALLEEN ALS IE IJS- EN IJSKOUD IS
In onze contreien is de Zweedse rockformatie Coldspell nog niet bekend, maar als het aan bandoprichter Michael Larsson ligt zal dat niet lang meer duren. Het onlangs verschenen debuutalbum 'Infinite Stargaze' krijgt alvast overal in Europa uitermate lovende kritieken, ook in Aardschok. De sympathieke en zeer bescheiden gitarist vertelt over zijn muzikale verleden, 'zijn' Coldspell en Kiruna, de thuishaven van de band.
STRATOVARIUS
TERUG OP KOERS
De Fins/Duitse power-metalgrootmacht Stratovarius is de afgelopen jaren weinig bespaard gebleven. Platenlabels gingen failliet, shows werden afgebroken, en interne strubbelingen leidden ertoe dat gitarist en belangrijkste songschrijver Timo Tolkki het veld ruimde. Nu de stofwolken zijn opgetrokken ligt er een nieuwe CD, 'Polaris' getiteld. Vier jaar na 'Stratovarius' is het voor drummer Jörg Michael tijd om de balans eens op te maken.
ROBBY VALENTINE
BACK TO THE FUTURE
In ons land loopt een muzikaal genie rond dat al een kleine twintig jaar zijn ding doet en schijt heeft aan de rest van de wereld. Zijn naam is Robby Valentine. In Japan boekte hij zijn grootste successen. Logisch dat daar al zijn albums en EP's verschenen. In Nederland was en is hij in feite nog steeds een miskend of zelfs niet ontdekt talent. Misschien komt dat door zijn introverte gedrag, zijn opvallende voorkomen, of zijn bescheidenheid, wie zal het zeggen. Dat zijn nieuwe album 'Androgenius' eind 2008 wederom alleen in Japan het levenslicht zag zegt genoeg. Toch heeft Valentine zijn plan gemaakt om Nederland alsnog te veroveren. Zo heeft hij een vaste groep muzikanten om zich heen verzameld waarmee hij binnenkort op verschillende locaties te zien zal zijn. Verder gaat hij 'Androgenius' in eigen beheer ook in Nederland uitbrengen. Wellicht volgt dan toch nog de erkenning die deze man verdient. Aardschok sprak met Robby Valentine en zijn bassiste (én Aardschok-collega) Liselotte Hegt over de laatste ontwikkelingen.
HATEBREED
ERE WIE ERE TOEKOMT
Vorig jaar zat ik in Tilburg in de kleedkamer van Hatebreed. De band was vermoeid na jarenlang toeren en zanger Jamey Jasta vertelde me dat Hatebreed in 2009 een sabbatical zou nemen. Dit jaar zou enkel een DVD verschijnen, waarop pas in 2010 een nieuw album zou worden opgenomen. Het tegenovergestelde is echter het geval, want 2009 dreigt hét jaar van Hatebreed te worden. De DVD is onlangs inderdaad verschenen en nu is er ook nog de cover-CD 'For The Lions'. Alsof dat alles nog niet genoeg is, verschijnt nog dit jaar – in oktober – het nieuwe studioalbum. Jasta en zijn band zijn wederom in bloedvorm.
MERAUDER
EEN NIEUW BEGIN!
Merauder maakte zich in 1995 al direct onsterfelijk met het debuutalbum 'Master Killer', volgens kenners het beste metalcorealbum aller tijden. Ook 'Five Deadly Venoms' (1999) en 'Bluetality' (2003) vonden gretig aftrek bij de liefhebbers, maar na de dood van gitarist Sob in 2004 en het vertrek van gitarist Anthony kwam Merauder op losse schroeven te staan. Zanger Jorge Rosado bleef echter in de band geloven, en met een nieuwe line-up ging hij vorig jaar de studio in om 'God Is I' op te nemen. Zijn strijd tegen drugs en criminaliteit vormt de basis voor de teksten van dit nieuwe album. De vader van twee kinderen ziet Merauder als een herkansing in zijn leven.
ANTI-FLAG
CAN'T TOUCH THIS!
De politiek gekleurde punkband Anti-Flag heeft onlangs zijn zevende album 'The People Or The Gun' uitgebracht. Anti-Flag is van klein punkbandje uitgegroeid tot een van de grootste namen van de Amerikaanse scene. De laatste twee albums verschenen zelfs via RCA/Sony, maar de band is weer teruggekeerd naar een klein label: Side One Dummy. Ook qua sound is Anti-Flag weer terug bij zijn roots van militante punkrock. Een gesprek met bassist/zanger Chris '2'.
THE LAST RESORT
OLD-SCHOOL OI!
The Last Resort is sinds het verschijnen van het debuutalbum 'A Way Of Life' in 1982 een begrip, maar toen de straatpunkscene korte tijd later in elkaar stortte, betekende dat ook het einde voor de band. In 1989 maakte de band een doorstart met het toepasselijk getitelde '1989'. En anno 2009 verrast The Last Resort vriend en vijand met de knaller 'You'll Never Take Us', waarop wederom een fenominabele mix van punk en rock te horen is. Zanger Roi Pearce is bezig aan zijn tweede jeugd.
ALESTORM
ZUIPSCHUITEN OP ROOFTOCHT
Het Schotse piratenviertal Alestorm is al bijna even berucht als de bloeddorstige figuren uit hun nummers. Sinds de release van het debuutalbum 'Captain Morgan's Revenge' (2006) bevaart dit gezelschap bijna non-stop de zeeën op zoek naar gestolen rijkdommen, grote hoeveelheden drank en dames van elk pluimage. De zelfverklaarde heersers van 'True Scottish Pirate Metal' houden onverschrokken de zeilen gehesen. Om muiterij onder de fans te voorkomen verschijnt binnenkort het nieuwe album 'Black Sails At Midnight', waarop het viertal zijn rooftocht onverschrokken voortzet. Aan het roer staat onze gesprekspartner Christopher Bowes.
BLACKRIVER BOYS
SOUTHERN STRAATPUNK
Blackriver Boys werd in 2007 opgericht gitarist AK Ray (Skarhead, Vietnom) en zanger Aaron Dixon (ex-bassist Vietnom). Beide muzikanten speelden al jaren hardcore, maar hun roots lagen in de straatpunk en, raar maar waar, southern rock. Samen met bassist Glasser, gitarist Scud en tweede zanger Dru gingen ze aan de slag met het schrijven van nummers in die stijl. Onlangs verscheen het debuutalbum 'Steeped In Tradition'. Dixon is meer dan tevreden over het eindresultaat.
OLDE YORK
DE GROOTSTE FAMILIE VAN NEW YORK!
In de jaren tachtig en negentig vormde New York met zijn ontelbare bands de spil van de internationale hardcorescene. Inmiddels zijn het alleen de kopstukken van toen die de kar nog trekken. Af en toe komt er echter toch weer wat leven in de NYHC-scene. Zo verscheen onlangs het debuutalbum 'Empire State' van Olde York: pure NYHC die je doet denken aan Sick Of It All, Judge, Breakdown en Supertouch. Elke hardcoreliefhebber die met weemoed terugdenkt aan oude tijden moet dit album beslist aanschaffen. Gitarist Blake Farber wil met zijn band zo snel mogelijk naar Europa komen.
SARKE
HET PROJECT VOORBIJ
Sarke is het black/doom/dark-metalproject van de gelijknamige muzikant, die we onder andere kennen als de drummer van Khold en Tulus. Sarke heeft niemand minder dan Nocturno Culto weten te strikken als zanger en die zorgt op zijn beurt voor de slagroom op de taart. Laatstgenoemde beantwoordt geduldig onze vragen, die voor een deel ook over zijn reguliere band Darkthrone gaan. Hij begint met een korte introductie.
DARKNESS DYNAMITE
EXPLOSIE VAN DIVERSITEIT
Eén mini-CD, twee jaar speelervaring, en dan knallen met een debuutalbum. Het is in beknopte vorm het verhaal van het deathcoregezelschap Darkness Dynamite, aanstormend talent uit Parijs. 'The Astonishing Fury Of Mankind' is voor het vijftal de vuurproef waarmee alle grenzen en obstakels omver moeten worden geblazen. Om je alvast te waarschuwen spreekt Aardschok met de heren achter deze explosieve band. Aan het woord zijn gitarist Nelson Martins en bassist Cris De Oliveira.
SUBMISSION
ONGELUKKIGE PLOETERAARS
Toen ik drie jaar geleden Steven Qvist sprak naar aanleiding van het debuutalbum 'Failure To Perfection,' zei de zanger dat zijn band Submission alweer drie nieuwe nummers had geschreven. En die gingen volgens hem qua stijl richting old-school death metal. Inmiddels is Qvist niet langer de zanger van de Deense band, en het tweede album 'Code Of Conspiracy' klinkt juist nóg melodieuzer dan het debuut. Drummer Morten Løwe Sørensen legt het een en ander uit.
CENTAURUS-A
WAT IN HET VAT ZIT…
Wie het metalwereldje een beetje volgt, weet dat er iedere maand een gigantische hoeveelheid nieuwe albums uitkomt. Het wordt dan ook steeds moeilijker het kaf van het koren te scheiden. De kwantiteit neemt toe, terwijl de kwaliteit afneemt. Dit inspireert wel tot een zoektocht naar de ultieme nieuwe band(s). Het Duitse Centaurus-A is er zo een. Het vijftal – bouwjaar 2000 – heeft er dan ook alle tijd voor genomen. Centaurus-A verpakt op het in maart verschenen debuutalbum 'Side Effect Expected' zijn complexe, melodieuze death metal in uitstekende songs met sublieme solo's. Nieuwsgierig geworden neemt Aardschok contact op met bassist Michael Ahlgrimm die ons zijn band nader voorstelt.
AGORAPHOBIC NOSEBLEED
AGORAPOCALYPSE NOW
Het nieuwe album 'Agorapocalypse' van Agoraphobic Nosebleed is wat langzamer dan we van het 'drillercore'-gezelschap uit Virginia gewend zijn. Bandbrein Scott Hull, tevens gitarist bij Pig Destroyer, heeft het een beetje gehad met grindcore en wilde terug naar zijn thrashroots. Dat zegt althans KAT, sinds twee jaar zangeres bij de band. Aardschok interviewt de 24-jarige, die in het dagelijks leven massagetherapeut en yogaleraar is. En een van de weinige vrouwen in de grindcore.
LAY DOWN ROTTEN
NIET WAT HET LIJKT
Nee, Lay Down Rotten is, hoewel de bandnaam er associaties mee oproept, niet de zoveelste volgeling van succesbands als As I Lay Dying en Heaven Shall Burn. Lay Down Rotten heeft echter een heel andere route uitgestippeld: death metal van hoog niveau met een groove van jewelste, zeg gemakshalve maar in het straatje van Amon Amarth. In 2001 trokken de heren al aandacht bij het Duitse Remission-label, bij wie drie ijzersterke platen werden uitgebracht. Sinds het vorige album, 'Reconquering The Pit', opereert Lay Down Rotten onder de vlag van Metal Blade. Bassist Uwe Kilian vertelt hoe de zaken er voor staan nu het vijfde album 'Gospel Of The Wretched' op uitkomen staat.
OLD MAN'S CHILD
SLAVENARBEID
De meeste lezers zullen Galder vooral kennen vanwege zijn gitaarspel in Dimmu Borgir. Minder bekend, maar zeker niet minder goed, is zijn eenmansproject Old Man's Child. In 1995 verscheen de eerste Old Man's Child-plaat 'Born Of The Flickering'. Anno 2009 laat multi-instrumentalist Galder zijn meest duistere en misantropische muzikale werkstuk tot nu toe los op de samenleving. 'Slaves Of The World', alweer het zevende Old Man's Child-album, is een uitstekende plaat die door menig symfonisch black metalfan gewaardeerd zal worden. Maar hoe tevreden is de sympathieke Noor eigenlijk zelf over zijn werkstuk?
VOMITORY
ONDERSCHAT, MAAR TEVREDEN
Hun MySpace noemt Vomitory de meest onderschatte death metalact ter wereld. Drummer en belangrijkste songschrijver Tobias Gustafsson heeft het nooit zo gezien. Hij is tevreden met de status die de band na twintig jaar heeft en het feit dat hij muziek, werk en gezin kan combineren. En met het zevende album 'Carnage Euphoria' is hij meer dan tevreden. Maar toch. "Er zijn wel veel kutbands die veel meer aandacht krijgen dan wij."