Eigenlijk hoor ik deze demo niet te reviewen. Ik ben geen liefhebber van death metal, toch de basis van deze demo. Met name de grunts spreken mij zelden aan, en wat dat betreft vormt Burned Within geen uitzondering.
Waarom wil ik dan toch deze demo zelf bespreken en laat ik het niet over aan één van de regio reporters die meer in dit genre thuis is?
Heel simpel… ik scan alles wat voorbij komt, en door dit album (met 10 tracks en ruim 38 minuten is dit meer dan de gemiddelde demo) werd ik meteen gegrepen… het is gewoon goed!
“Death metal is een hoop geram en gebrul, dat kan iedereen“, is een veel gehoord vooroordeel. Buiten de metal scene betreft het dan zo’n beetje alles waar een distortion tot de standaarduitrusting van de gitarist behoort, maar ook binnen de scene zijn de meningen nogal verdeeld.
Als iemand in staat is om dit vooroordeel te ontkrachten is het wel Rob Langendijk.
Burned Within ís Rob Langendijk. Op één track wordt clean gezongen; dat zijn de vocals van Kevin Pasman, maar verder is Rob degene die de nummers heeft geschreven, alles ingespeeld, drums geprogrammeerd en de productie voor zijn rekening heeft genomen.
In de begeleidende bio beschrijft hij dat dit album het resultaat is van een jaar met negatieve ervaringen die hij met de muziek heeft willen verwerken. Om wat voor ervaringen het ook moge gaan, dat gun je niemand…. maar als dít het resultaat is….
De basis is death metal, dat had ik al aangegeven, maar er zit veel meer in. Basloopjes en ritmes die bij Dream Theater niet zouden misstaan, Steve Vai-achtige experimenten met diverse gitaarpartijen (waarbij je niet meteen dat technisch niveau moet verwachten), een saxofoon komt voorbij, helemaal verassend in dit genre — hoewel ik de rol voor dit instrument te geforceerd vind klinken; Rob wilde het blijkbaar graag gebruiken zonder er echt de juiste plaats voor te vinden. Klein minpuntje.
Over het algemeen klinkt Burned Within agressief, bij vlagen zeer emotioneel met gevoelige gitaarsoli. Complexe jazzrithmes maken dit album een gewaagd, en wat mij betreft zeer geslaagd, experiment.
Ik ben nog steeds geen death-liefhebber en zal het wel nooit worden, maar iedere death-liefhebber die graag zijn muzieksmaak wil verbreden zonder de eigen roots te verloochenen kan, nee móet, dit maar eens beluisteren, je zult niet teleurgesteld worden.
Voor iedere progrock-liefhebber (meer mijn categorie) die wel eens van muzikale uitstapjes houdt (en dat zijn de meeste in die categorie) is dit zeker een aanrader.
Score: 85/100