In de Aardschok van Juli 2017 lees je alles over:
AMPLIFIER — BROKEN HOPE — CELLAR DARLING — DEAD HEAD — DECAPITATED — DON’T MESS WITH DYING FETUS — FORTAROCK IN THE CITY — GOATWHORE — IGORRR — KISS — MR. BIG — MUNICIPAL WASTE — NEXT TO NONE — NOVEMBERS DOOM — ORDEN OGAN — PRISTINE — RIVERDOGS — ROCK HARD FESTIVAL — SECRET SPHERE — STONE SOUR — STYX — TOMBS — VINTERSORG — VUUR
AMPLIFIER
DUIVELSE TRIP
Sel Balamir heeft met zijn Amplifier een duivels album gemaakt. ‘Trippin’ With Dr. Faustus’ begon met het liedje „Silvio”, afgeleid van Silvio Berlusconi, doelend op Faustiaanse types. „Iedereen heeft iets van de duivel in zich nodig”, aldus de voorman van de Britse psychedelische riffrockers. „Zonder yin immers geen yang.”
BROKEN HOPE
IN DE GEEST VAN HANNEMAN
‘True Chicago death metal’ is wat Broken Hope al 29 jaar praktiseert. Maak er na aftrek van een tienjarige sabbatical 19 jaar van, maar feit blijft dat de band reeds in 1988 werd opgericht. Na het comebackalbum ‘Omen Of Disease’ uit 2013 is het nu de beurt aan ‘Mutilated And Assimilated’ om nekwerveltjes te ontwrichten. Gitarist Jeremy Wagner staat Aardschok te woord. Naast bandbrein van Broken Hope is hij ook romanschrijver en bezit hij een half Slayer-museum.
CELLAR DARLING
DRIE-EENHEID
Het is amper een jaar geleden dat Merlin Sutter uit de band Eluveitie werd gezet. Maar hij stond niet alleen. Zangeres Anna Murphy en gitarist Ivo Henzi toonden zich solidair met de drummer en pakten ook hun biezen. Het trio richtte korte tijd later Cellar Darling op. Het debuut van de Zwitsers verschijnt eind juni onder de naam ‘This Is The Sound’ en ligt kort gezegd in de lijn van het werk van Anneke van Giersbergen en Delain, muzikanten waar frontvrouw Anna zeker ook een klik mee heeft.
DEAD HEAD
IN JE BEK!
De thrash metalband Dead Head levert met ‘Swine Plague’ een ware wervelwind af. De agressie spat er van begin tot eind vanaf, maar wat vooral opvalt is dat zowel de stijl en sound als de productie grof afsteken bij het gros van de hedendaagse metalreleases. Dat is botte koppigheid en een statement van Dead Head tegelijk, want het kwartet wil vooral menselijk klinken. De teruggekeerde zanger en bassist Tom van Dijk vertelt over Dead Heads eerste album in acht jaar tijd.
DECAPITATED
‘LAAT DE RIFF GEWOON DE RIFF ZIJN!’
Het was schrikken toen Decapitated drie jaar geleden opnieuw bij een busongeluk betrokken raakte, maar ditmaal overleefde iedereen het. Gelukkig maar, want met ‘Carnival’ en het toen kersverse ‘Blood Mantra’ hadden gitarist Vogg en zijn mannen zich net knap teruggeknokt. Met ‘Anticult’ hoopt de groep zich definitief in de top van de extreme metal te scharen. We spreken Vogg daags na het optreden op Fortarock In The City.
DON’T MESS WITH DYING FETUS
Dying Fetus staat aan de top van de death metalscene. ‘Wrong One To Fuck With’ is het eerste album in vijf jaar, en maakt duidelijk dat de gevestigde positie van de band de heren zelf ook bekend is. Geen zorgen meer over censuur van winkels of hitlijsten: Dying Fetus is wat het is en past zich niet meer aan. Het trio dat ooit een vijftal was heeft inmiddels al een jaar of vijftien zanger/bassist Sean Beasley aan boord. Hij stapte in na het doorbraakalbum ‘Destroy The Opposition’ (2000) en staat ons nu te woord.
FORTAROCK IN THE CITY
27 MEI – DOORNROOSJE – NIJMEGEN
De organisatie van FortaRock is niet bij de pakken gaan neerzitten toen een openluchteditie niet haalbaar bleek. Met een uitgebreidere versie van FortaRock In The City is er een alternatief in elkaar gedraaid waarbij vooral veel jonge, moderne metalbands met verbluffende technische vaardigheden hun kunsten mogen vertonen. Daags ervoor is bovendien bekendgemaakt dat het buitenfestival in 2018 wél weer zal plaatsvinden, waardoor op deze snikhete dag in mei een kleine duizend metalheads met een gerust hart de koelte van Doornroosje opzoeken. Aardschok is er vanzelfsprekend ook.
GOATWHORE
EXTREEM EXTREEM
Met Lucifer als wegwijzer neemt Goatwhore je op ‘Vengeful Ascension’ mee door de gevarieerde wereld van de extreme metal. Gooi Celtic Frost, Disfear, Motörhead en een beetje hedendaagse Amerikaanse black metal door elkaar en je hebt een indicatie van hoe Goatwhore anno 2017 klinkt. Het laat zich lastig een naam geven, maar klinkt tegelijkertijd vertrouwd. En, voor de liefhebber, ontzettend organisch en oprecht. Hieronder het verslag van een conversatie met drummer Zack met uiteraard het nieuwe album als directe aanleiding.
IGORRR
RIGOURRREUS ANDERS
Als jonge jongen droomde Igorrr, een alias van Gautier Serre, over genre-overstijgenge, grenzeloze muziek. Aangekomen bij zijn vijfde album ‘Savage Sinusoid’ jaagt hij zijn idealen meer na dan ooit. Het is een uniek en uiterst vreemd werkstuk geworden waarin metal, elektronica, traditionele instrumenten en woordeloze zang schaamteloos samengaan. De eigenzinnige multi-instrumentalist, componist en producer geeft tekst en uitleg.
KISS
A DAY IN THE LIFE OF…
Als ik de middag van het concert rond drie uur bij het Ahoy-complex in Rotterdam-Zuid arriveer, zijn de bandleden van KISS nog in geen velden of wegen te bekennen. Blijkbaar is het in Amsterdam, waar de band in een hotel is ondergebracht, een drukte en chaos van jewelste vanwege een of andere voetbalwedstrijd en verloopt de reis van de hoofdstad naar Rotterdam allesbehalve voorspoedig. Het dagschema van de band wordt hierdoor danig in de war geschopt. Het wordt voor ondergetekende en enkele andere journalisten daarom vooral een dag van veel en lang wachten, maar het schept wel de mogelijkheid om een beetje een beeld te krijgen van de dagelijkse gang van zaken bij de firma KISS.
MR. BIG
DE ZWAARTEKRACHT TARTEND
Door alle moderne opnametechnieken en thuisstudio-gemakken vergeet je soms dat muziek ook nog op de klassieke manier wordt opgenomen. Dat wil zeggen: met zijn allen in een opnamestudio live-takes vastleggen, een paar overdubs doen en klaar. Mr. Big, de Amerikaanse hardrockband die al bijna dertig jaar meedraait en van wie de ballad „To Be With You” een wereldhit werd, gaat nog steeds zo te werk en zal dat ook altijd blijven doen. „Samen ideeën uitwisselen, dingen uitproberen en lekker snel handelen: dat is muziek maken”, aldus bassist en oprichter Billy Sheehan.
MUNICIPAL WASTE
NOG LANG NIET UITGERAASD!
De lange stilte rondom Municipal Waste en vooral ook het rappe succes van zusterband Iron Reagan, met daarin eveneens zanger Tony Foresta en bassist Phil ‘Land Phil’ Hall, hebben fans van de crossover thrashformatie onzeker gemaakt over de toekomst. Nu ‘The Waste’ het ouderwets stampende en gierende ‘Slime And Punishment’ dan toch eindelijk klaar heeft, meldt gitarist en naamgever Ryan Waste dat de drooglegging een heel andere reden had. De gitarist van één van de vaandeldragers der retrothrash vertelt.
NEXT TO NONE
DE APPEL EN DE BOOM
‘Phases’ is pas het tweede album van Next To None, maar de Amerikaanse progmetalband, staat nu al bekend als ‘de band van Max Portnoy’, zoon van voormalig Dream Theater-drummer Mike Portnoy. Dit tegen wil en dank van Max. „Ik snap niet dat mensen zeggen dat we ons succes te danken hebben aan mijn vader.”
NOVEMBERS DOOM
EINDELIJK VASTIGHEID
Het Amerikaanse Novembers Doom draait al bijna dertig jaar mee in de metalscene. In april is ‘Hamartia’, het tiende album van de band, verschenen. Evenals de voorgaande platen is ook deze alom zeer goed ontvangen. Des te vreemder is het dat we niet eerder een interview hebben gehad met zanger en oprichter Paul Kuhr.
ORDEN OGAN
COWBOYVERHALEN
Het heeft Sebastiaan ‘Seeb’ Levermann niet altijd meegezeten. Persoonlijke en personele beslommeringen kosten ‘zijn’ Orden Ogan in 2012 bijna de kop, maar met het in z’n eentje geschreven ‘To The End’ houdt de Duitser de melodiuze power metalformatie in leven. Het betekent een keerpunt voor de ‘Orde Van Angst’. Zowel het album als de daaropvolgende toer wordt een succes, iets wat met de opvolger ‘Ravenhead’ (2015) nog eens dunnetjes wordt overgedaan. De verwachtingen voor het nieuwe, inmiddels zesde album liggen dan ook hoog. Het is aan ‘Gunmen’ om te bewijzen dat Orden Ogan inderdaad de Duitse hoop in de hedendaagse metal is. Aardschok spreekt erover met frontman Seeb.
PRISTINE
PUIK STAALTJE VROUWENPOWER
Er staan te weinig vrouwen op het podium, vooral tijdens festivals! Die kreet hoor je tegenwoordig steeds vaker, zeker als je het online journalistieke platform De Correspondent volgt. Pristine kan hier alvast een klein beetje verandering in brengen. De bluesy rockband van de roodharige Noorse Heidi Solheim is namelijk ideaal voor allerlei soorten muziekfeesten: van Pinkpop via Bospop tot Graspop.
RIVERDOGS
TERUG NAAR DE ROOTS
Met vier studioalbums en één livealbum in een kleine dertig jaar tijd zal Riverdogs de productiviteitsprijs niet scoren. Op gebied van stijlvastheid en kwaliteit geeft het viertal echter menig andere band het nakijken. Na een flitsende start vallen de melo-rockers in 1995 ten prooi aan de door grunge veroorzaakte kaalslag binnen de conventionele rockscene. De bandleden gaan elk hun eigen weg, de één met meer succes dan de ander. Gitarist Vivian Campbell vindt emplooi bij Def Leppard en belandt daarmee op het allerhoogste plan. Zanger Rob Lamothe vindt zijn artistiek geluk daarentegen juist in het kleinschalige. Hij kiest namelijk het akoestisch pad, aanvankelijk solo en daarna met enkele gezinsleden. De roep om Riverdogs verstomt echter nooit. Het duurt echter tot 2009 voordat het comebackalbum ‘World Gone Mad’ verschijnt. De verdienstelijke plaat valt echter een magere promotie ten deel en wordt live niet ondersteund. Het weerhoudt de band er echter niet van om zeven jaar laten de krachten nogmaals te bundelen. Gelukkig, want ‘California’ schuurt qua sound en stijl stevig aan tegen het legendarische debuut uit 1988. Zanger Rob Lamothe (58) doet vanuit Canada verslag.
ROCK HARD FESTIVAL
2 T/M 4 JUNI – AMPHITHEATER – GELSENKIRCHEN (D)
Het valt in deze tijd voor festivalorganisaties niet mee om ‘grote’ bands en headliners te boeken. De gages gaan al jaren omhoog en rijzen inmiddels de pan uit. Het Duitse Rock Hard doet het daarom anders. Het festival beschikt om te beginnen over een unieke locatie: het prachtige Ampitheater aan het Rhein-Herne-Kanaal in Gelsenkirchen. Het enige nadeel is de beperkte capaciteit van zo’n zeven à achtduizend bezoekers, waardoor écht grote bands onbetaalbaar zullen blijven. Vandaar de keuze voor, met alle respect, veel bands van tweede garnituur. De organisatie van het festival heeft ook een neus voor nieuw talent, zoals dit jaar The Night Flight Orchestra, Night Demon en Secrets Of The Moon. Daar komt dan nog eens bij dat het festival een van de gezelligste is in Duitsland, het vanuit Nederland gemakkelijk en snel bereikbaar is en het erg publieksvriendelijk is. Op welk ander festival mag je bijvoorbeeld tot anderhalve liter aan drinken en eigen eten mee naar binnen nemen?! Geen wonder dat steeds meer Nederlanders de weg naar Gelsenkirchen weten te vinden.
SECRET SPHERE
TRAGEDIE LEIDT TOT CONCEPTPLAAT
Precies twintig jaar timmert het Italiaanse Secret Sphere al aan de symphonische metalweg en het einde lijkt nog niet in zicht. Met het negende album ‘The Nature Of Time’ leveren de Italianen hun meest ambiteuze plaat tot nu toe af. Gitarist, oprichter en belangrijkste componist Aldo Lonobile vertelt Aardschok over het ontstaan van de conceptplaat en zijn verdere plannen met de band.
STONE SOUR
STERKERE SYNERGIE
‘Hydrograd’ is het eerste Stone Sour-album zonder gitarist Jim Root. Hij ‘verliet’ enkele jaren geleden de band, na stevige onenigheid over de te volgen koers. Volgens hem wilde de rest van de band zich ‘meer focussen op radio-airplay en geld’. Wat vindt achtergebleven slaggitarist Josh Rand daarvan?
STYX
RETOURTJE MARS
‘The Mission’ is een nieuw conceptalbum van de Amerikaanse rockband Styx, waarop verslag gedaan wordt van een ruimtereis naar de planeet Mars. Het heeft ook iets van een reis terug in de tijd, want op een miraculeuze wijze slaagt de veteranenclub te klinken als in hun beste dagen: de jaren zeventig, het tijdperk waarin het met platina onderscheidde klassiekers als ‘The Grand Illusion’, ‘Pieces Of Eight’ en ‘Cornerstone’ afleverde. Zanger, gitarist en oorspronkelijk bandlid James Young over de spectaculaire artistieke wederopstanding van zijn band.
TOMBS
PADVINDERS
Tombs heeft zijn black/sludge/doom/postmetal weer verder verfijnd. ‘The Grand Annihilation’ is het nieuwe album, waarmee de overstap van Relapse naar Metal Blade een feit is. Naast zanger en gitarist is Mike Hill ook componist en bandleider. Of mag het wisselende clubje muzikanten om hen heen misschien niet eens een band heten? Mike praat ons bij over zijn personele situatie, het duistere pad dat hij bewandelt en het inwisselen van oud voor nieuw.
VINTERSORG
HERSTELWERKZAAMHEDEN
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker bij Andreas ‘Vintersorg’ Hedlund. Na een ernstig ongeval raakt de Zweedse alleskunner een deel van zijn gehoor kwijt, iets waar hij jaren later nog altijd herstellende van is. En toch brengt Hedlund nog altijd volop muziek uit. Vorig jaar nog met Borknagar (‘Winter Thrice’) en nu met ‘zijn’ Vintersorg. Niet het laatste deel uit de natuurtertalogie zoals verwacht, maar een directe opvolger van het legendarische debuut ‘Till Fjälls’. Hoog tijd om weer contact op te nemen met ‘Mr. V’.
VUUR
In de Sandlane Recording Facilities in het Brabantse Rijen zijn de afgelopen jaren prachtige hardrockalbums opgenomen. Denk aan de laatste werken van Stream Of Passion, Epica, End Of The Dream en Xandria. Het volgende mooie werkstuk dat Sandlane zal verlaten is het debuutalbum van VUUR dat in de herfst bij het proglabel Inside Out Music zal uitkomen. Aardschok luistert alvast naar het resultaat.