In de Aardschok van April 2001 lees je alles over:
AEROSMITH, VANDALE, PAUL O’NEILL, SEPULTURA, DIMMU BORGIR, RAMMSTEIN, GARY MOORE, OPETH, MAGNITUDE 9, RAWHEAD REXX, PEOPLE LIKE YOU, WARRIOR, DOUGIE WHITE, RAGE, U.S. BOMBS, FIVE MINUTE MAJOR, LARS FREDERIKSEN, OVER MY DEAD BODY, DEATH BY STEREO, REACH THE SKY , MISCONDUCT, GOD DETHRONED, SLECHTVALK, MANGLED, …AND OCEANS, AVRIGUS, MADDER MORTEM, SKYFIRE, OCEANS OF SADNESS, THE METALSHOP:
AEROSMITH
Al dertig jaar lang onvervalste rock-‘n-roll junkies
Martien Koolen
De single „Jaded”, inmiddels in de top tien in Amerika, ligt sinds korte tijd ook bij ons in de platenzaak en het nieuwe, dertiende album ‘Just Push Play’ zal vanaf 19 maart overal te koop zijn. Vanwege dat heuglijke feit was er in februari een luistersessie en interview met de Smiths in Boston gepland voor de Europese pers. Uiteraard was Aardschok er ook bij en zodoende kom je in het volgende artikel alles te weten over de nieuwe CD en de laatste Aerosmith-roddels. Na het beluisteren van ‘Just Push Play’ had ik dertig minuten de tijd om te praten met de heren Tyler, Perry, Hamilton en Whitford. Het rock-kwartet wachtte mij op in het prestigieuze Four Seasons hotel. Maar eerst is het tijd voor wat ‘historische’ en actuele wapenfeiten.
VANDALE
De enige echte nederlandstalige hardrockband
Michel van de Moosdijk
Na een winterslaap van een dikke vijftien jaar is de Nederlandstalige hardrockband Vandale weer terug te vinden op het podium. Nu zijn er wel meer bands die besmet zijn geraakt met het reünie-virus, maar in het geval van Vandale besteedt Aardschok daar graag aandacht aan.
PAUL O’NEILL
METAL-ERUDIET
Ron van Hal
‘Het bandlid dat niet in de band zit’. Beter kon Savatage-zanger Jon Oliva zijn rechterhand Paul O’Neill niet omschrijven. Gezien Paul’s immense belang voor de band vond Aardschok het gerechtvaardigd om deze ‘man behind the Sava-scenes’ eens op de voorgrond te laten treden. Een gesprek over de devaluatie van kunst, drugs en William Shakespeare.
SEPULTURA
Het nieuwe bandgevoel
Gerd Jan Vleugels
De chaotische situatie binnen Sepultura na het vertrek van boegbeeld Max heeft zijn weerslag op het rauwe en onevenwichtige album ‘Against’. Nu frontman Derrick Green zijn draai heeft gevonden is de rust wedergekeerd en lijkt het dat er sinds lange tijd weer sprake is van een echt bandgevoel. Of dat voldoende is om de creatieve hoogtijdagen van weleer te evenaren, wordt op het diverse ‘Nation’ nog niet duidelijk. Maar volgens Andreas Kisser kan Sepultura weer vol optimisme naar de toekomst kijken.
DIMMU BORGIR
Extremer dan ooit
René Veerkamp
Toen de eerste berichten over de samenwerking van Dimmu Borgir met het Gothenburg Symphonic Orchestra mij ter ore kwamen, bereidde ik me op het ergste voor. De band zou het toch niet in zijn hoofd hebben gehaald om net als Metallica met wat pseudo-klassiek gereutel voor de dag te komen? Gaat een hele meute hersendode Nigel Kennedy-fans er straks met één van mijn bandjes vandoor? Moet ik me binnenkort gaan schamen voor het feit dat ik deze band als één van de laatste undergroundliefhebbers ben blijven steunen al die jaren lang? Gelukkig niet, want ‘Puritanical Euphoric Misanthropia’ is geenszins ‘the final sellout’, waar menig ‘true’ black metalliefhebber op rekende. Hoewel ik de voorganger ‘Spiritual Black Dimension’ qua songmateriaal betreft sterker vind, is ‘Puritanical Euphoric Misanthopia’ in meerdere opzichten een geslaagd album geworden. De CD is hier en daar zelfs nog een stuk harder uitgevallen dan we hadden kunnen hopen en valt zelfs te betitelen als de minst commerciële Dimmu Borgir-CD sinds het debuut ‘For All Tid’. De band deelt hiermee een ferme klap uit in de richting van de underground en bewijst dat populariteit best samen kan gaan met kwaliteit. Zanger Shagrath vindt alle commotie wel vermakelijk.
RAMMSTEIN
Es soll knallen!
Gerd Jan Vleugels
Sinds ‘Die Mannschaft’ zich zwalkend over het ooit zo groene gras beweegt, is het Duitse volk diep in haar trots gekrenkt. Dat de redding uit de muziekhoek is gekomen, hebben zelfs onze zuiderburen niet voor mogelijk kunnen houden. Het uit Berlijn afkomstige Rammstein is erin geslaagd om tot ver buiten de eigen landsgrenzen buitenproportionele successen te boeken. Nota bene met in de moedertaal gezongen techno-metal die door hetTeutoonse en industriële karakter nog Duitser klinkt dan het Rührgebied en Bayern München samen. Op het derde album ‘Mutter’ keren de zes pyromanen volgens zanger Till Lindemann en drummer Christoph Schneider terug naar de oorsprong.
GARY MOORE
„Hardrock? Een vergissing die tien jaar geduurd heeft!”
Robert Haagsma
‘Back To The Blues’ heet de nieuwe CD van Gary Moore. De titel is veelzeggend. Na lange jaren waarin de Ierse gitarist vergeefs zocht naar andere muzikale wegen is hij teruggekeerd op vertrouwd terrein: de blues. Het is de muzieksoort die als een rode draad door zijn leven loopt en hem in 1990 met ‘Still Got The Blues’ aan zijn grootste commerciële succes hielp. En over één ding wil de zwartgelokte muzikant geen misverstand laten bestaan: in de hardrock zien we hem nooit meer terug.
OPETH
Robbie Woning
Met het steengoede, nieuwe album ‘Blackwater Park’ en optredens op alle belangrijke Europese zomerfestivals, lijkt Opeth kort voor de grote doorbraak te staan. Lovenswaardig is daarbij dat de band dit alles geheel op eigen voorwaarden heeft bereikt. Immers, nog altijd duren de composities van de vier Zweden gemiddeld bijna tien minuten, is hun complexe muziek door een totaal gebrek aan refreinen en logische structuren allesbehalve commercieel en blijft gitarist Mikael Åkerfeldt zijn zuivere cleane zang, tegen elke Paradise Lost-logica in, stug afwisselen met een overtuigende, diepe grunt. Waarmee Opeth zo langzamerhand de antithese van de gemiddelde hedendaagse voorspelbare metalband is geworden. Reden genoeg om weer eens met de band om tafel te gaan zitten.
MAGNITUDE 9
Down to earth
Liselotte Hegt
Met het tweede album ‘Reality In Focus’ schopte Magnitude 9 het vorige maand terecht tot de, weliswaar gedeelde, tweede plaats in onze Soundcheck. Toch timmert het vijftal sinds de oprichting in 1997 maar langzaam aan de weg en lijkt het pad naar de wereldwijde roem nog oneindig lang. Gitarist/componist Rob Johnson maakt wat dat betreft een nuchtere indruk. „Ik maak muziek, omdat het leuk is en niet voor het geld en de mooie meiden. Succes betekent onze muziek wereldwijd kunnen uitbrengen en respect krijgen van fans en journalisten.” Er gaat natuurlijk niets boven een realistische kijk op de wereld, maar ik merk dat de opgewekte Amerikaan toch staat te popelen om vanuit Ohio het geheugen van de Aardschok-lezers eens op te frissen.
RAWHEAD REXX
Liselotte Hegt
Hoe is het eigenlijk afgelopen met de Duitse formatie Glenmore, die gouden bergen kreeg voorgeschoteld na de lancering van het debuut ‘Materialized’ (1993)? Een tweede album, ‘For The Sake Of Truth’, werd in 1994 uitgebracht, maar niet veel later werden de heren in hun blote kont door platenmaatschappij Polydor de straat op getrapt. Zanger Jürgen Volk is een desillusie rijker.
PEOPLE LIKE YOU
Er moet meer geneukt worden!
René Vanes
In zijn twintigjarig bestaan heeft Aardschok al heel wat rare en opvallende namen mogen meemaken maar het Duitse label dat verantwoordelijk is voor ‘Where The Bad Boys Rock’ spant de kroon. Alleen al voor de naam zou het I Used To Fuck People Like You-label een nobelprijs moeten winnen. Maar ja, muziek wordt niet als een hoogstaande wetenschap beschouwd en dus zoekt de maatschappij het lager bij de grond in de vorm van een excellente verzamel-CD bomvol retegoede muziek. Want wie de ‘fuck you’-houding, verscholen in de labelnaam, kan waarderen, die heeft vast geen enkele moeite met de vijfentwintig aangeboden bands op dit te goedkope ceedeetje. Een beetje gezonde anti-houding is Aardschok niet vreemd en de aangeboden muziek al helemaal niet. Van de powersludge van Awesome Machine tot de Monster Magnet-van-de-troon-stoot-herrie van Zebulon.
WARRIOR
Het scheepsrecht van Joe Floyd
Robbie Woning
Nadat het comeback-album ‘Ancient Future’ twee jaar geleden via het Dream Circle-label nauwelijks iets deed, mocht de Amerikaanse power metalband Warrior het vorige maand nog eens opnieuw proberen via Nuclear Blast. Ditmaal met meer succes. Mede dankzij de sterke vocalen van de ervaren Rob Rock, die inmiddels vast tot de band is toegetreden, is ‘The Code Of Life’ een puntiger en meer up-to-date klinkend album dan zijn voorganger geworden en heeft de band uit L.A. ruim zestien (!) jaar na het legendarische debuut ‘Fighting For The Earth’ eindelijk een fatsoenlijke opvolger afgeleverd. In februari is oprichter/bandleider Joe Floyd enkele dagen in Europa om de pers te woord te staan.
DOUGIE WHITE
Zanger zoekt band
Robert Haagsma
Als Aardschok een ‘wat is er toch gebeurd met?’-rubriek had, was zanger Dougie White daar de afgelopen jaren een goede kandidaat voor geweest. In 1995 werd hij gepresenteerd als de stem van de nieuwste editie van Rainbow. Na de CD ‘Stranger In Us All’ en twee tournees verdween de zanger echter net zo snel uit beeld als hij opgedoken was. Hij is echter niet definitief van de aardbodem verdwenen, zo bleek onlangs toen een CD van het project Cornerstone verscheen. De vrolijke Schot heeft nog veel meer plannen en ambities. „Ik ben het liefst lid van een band”, luidt zijn open sollicitatie. Wie hapt toe?
RAGE
Onverwoestbaar!
Ron van Hal
Het gemak waarmee sommige bands elk jaar een nieuwe CD uitkakken is opzienbarend. Ook Rage heeft een gezonde muzikale stoelgang. Sinds 1985 perst deze Duitse heavy metalband haast ieder jaar een nieuw album uit zijn spijsverteringskanaal. Ragebol Peter ‘Peavy’ Wagner staat te popelen om de kletterende concept-CD ‘Welcome To The Other Side’ te promoten.
U.S. BOMBS
Sterker door tegenslagen!
Onno Cro-Mag
U.S. Bombs is absoluut een van de beste punkbands van het moment en de alweer vijfde CD ‘Back At The Laundromat’ is een dijk van een album. Duane Peters, die door iedereen afgeschreven was vanwege zijn alcoholverslaving, lijkt sterker en fitter als ooit tevoren. Niet alleen met de U.S. Bombs is hij terug aan het front, maar tijdens een periode van zo’n acht maanden heeft hij ook nog eens twee solo-CD’s afgeleverd die zeker niet onderdoen voor de Bombs. Na veel tegenslagen lijkt de Amerikaanse cultband niet op te geven en is er veel strijdlust binnen de groep. Binnenkort op toer door Europa en daarna een grote toer door de U.S.A. als onderdeel van de Vans Warp-toer. Bassist Wade Walston heeft gelukkig wat tijd over om met ondergetekende een gesprek te hebben.
FIVE MINUTE MAJOR
Hardcore uit Queens
Onno Cro-Mag
Als we over hardcore uit New York praten dan kent iedereen de wijken Brooklyn en Lower East Side, maar Queens is zeker ook een belangrijke naam binnen de NY hardcorescene. Denk maar eens aan namen als Murphy’s Law, Token Entry, Outburst, Leeway en natuurlijk Sick Of It All. Het is de laatste jaren wat rustig geweest, maar er is zeker nog veel talent in Queens aanwezig, zoals als Everybody Gets Hurts, NRSV (die nog steeds bestaan), Sworn Enemy, One Second Thought en Five Minute Major. Laatstgenoemde band is opgericht uit de resten van Inside Job en later werd tatoeëerder Kevin Q aangetrokken. Na enkele geslaagde demo’s werd de band door het Franse label Inner Rage gevraagd voor een full length. Men ging de studio in voor tien songs. Enkele demo-opnames werden daaraan toegevoegd en de CD ‘When It Ends’ was een feit. De toekomst ligt open voor een band die qua stijl met geen andere band te vergelijken is. Zanger Kevin Q is klaar voor de toekomst.
LARS FREDERIKSEN
Hommage aan de blauwe boorden
Robert Haagsma
De slagwerker van Metallica is niet de enige Deen met de naam Lars die in Amerika wereldroem vergaarde. Lars Frederiksen heeft ook wortels in dat Scandinavische land en werd een beroemdheid als gitarist van Rancid. „Ik begrijp de laatste jaren niet altijd wat hem bezielt, maar vanwege onze achtergrond en naam zal hij altijd een broeder van mij blijven.” De gitarist bracht op 19 maart met de begeleidingsband The Bastards zijn eerste solo-CD uit. Hoewel, solo-CD is misschien wel een groot woord…
OVER MY DEAD BODY
Straightedge hardcore
Onno Cro-Mag
In januari 2000 richtten Daniel (zang), Aaron (gitaar) en Scott (gitaar) de formatie Over My Dead Body op. Scott en Aaron spelen ook in Built To Last, terwijl Daniel in Palpatine heeft gezongen. Als bassist werd Rob aangetrokken die zijn sporen binnen hardcore verdiend had met de cultband Unbroken. Drummer Tommy speelde in Icepack, Cycle en Four Walls Falling. Deze vijf mannen gingen na enkele repetities al een demo opnemen en de reacties op de old school straightedge hardcore in de stijl van Insted, Bold en Chain Of Strength waren enorm. Het undergroundlabel Indecision Records toonde interesse en al snel werd er een single uitgebracht („No Runners”) die insloeg als een bom. Ondanks dat zanger Daniel al jaren in San Diego woont, voelt hij zich nog steeds Engelsman in hart en nieren.
DEATH BY STEREO
Lak aan alle genres!
Onno Cro-Mag
De muzikanten van onder andere Ignite, Sick Of It All en Kill Your Idols geven hoog op over de kwaliteiten van de hardcoreband Death By Stereo. Het oude werk was tot nu toe verkrijgbaar via het goede doch kleine hardcorelabel Indecision Records, maar de nieuwe CD ‘Day Of The Death’ is het debuut voor Epitaph. Qua stijl past Death By Stereo overal tussen, want er zijn genoeg ingrediënten uit zowel hardcore, punk en metal in de bandsound te horen. Zanger Efrem Schultz moet zich de laatste tijd regelmatig in de arm knijpen om zich te realiseren dat hij niet droomt, want het gaat behoorlijk snel met de populariteit van Death By Stereo.
REACH THE SKY
Onno Cro-Mag
Reach The Sky is een hardcoreband uit het hart van Boston. Opgegroeid met bands als Blood For Blood, Ten Yard Fight, In My Eyes en Dropkick Murphys wist de band al vlug een eigen stijl te ontwikkelen. De demo’s werden gretig verkocht en toen al was duidelijk dat de band meer in zijn mars had dan menig Youth Crew band uit hetzelfde genre. De aanstekelijke hardcore met veel melodie viel ook het label Victory Records op en zodoende werd Reach The Sky voor een langere periode vastgelegd. De debuut-CD ‘So Far From Home’ kwam uit en langzamerhand kreeg Reach The Sky de hardcorescene op zijn hand. Reach The Sky heeft onlangs het frisse en zeer gevarieerde ‘Friends, Lies, And The End Of The World’ uitgebracht. Zanger Ian Larrabee is mijn gesprekspartner.
MISCONDUCT
Trouw aan de roots!
Onno Cro-Mag
Deze Zweedse old school hardcoreband is al sinds 1995 bezig. Middels drie full lenght CD’s en ontelbare songs op verzamel-CD’s en splits met onder andere Trigger Happy is hun hardcoremuziek gepromoot. Veel Zweedse hardcorebands, zoals 59 Times The Pain, The Refused (rip) en Within Reach, verlegden hun grenzen en klinken tegenwoordig meer als een punk- of metalband. Misconduct blijft trouw aan zijn roots, alhoewel het nieuwe album ‘One Last Try’ wel wat voller, rijper en afwisselender klinkt dan op de voorafgaande CD’s ‘A Change’ en ‘A New Direction’. Gitarist Martin Jansson zegt dan ook dat Misconduct altijd trouw zal blijven aan de roots van hardcore.
GOD DETHRONED
Geen gebrek aan inspiratie
René Veerkamp
Het zijn goede tijden voor de Nederlandse extreme metalscene. De ene na de andere vette band komt met een goede CD aanzetten en ons land ontworstelt zich langzaam aan een soort misplaatst minderwaardigheidsgevoel op dit terrein. Zaak dus voor de meer gevestigde namen om de concurrentie voor te blijven met kwaliteitsproducten. Met het ijzersterke ‘Ravenous’ laat God Dethroned wederom horen waarom het tot één van de betere extreme metalbands van ons land behoort. Met hun originele mix van death, black en thrash metal heeft men inmiddels tot ver over de landsgrenzen naam gemaakt en de zegetocht lijkt nog lang niet ten einde. Nadat ik eerst bassist Beef gefeliciteerd heb met het behalen van een vierde plek in de Soundcheck van Aardschok (extreme metalalbums eindigen zelden zo hoog) ben ik benieuwd hoe het album in het buitenland ontvangen wordt.
SLECHTVALK
René Veerkamp
Slechtvalk is de naam, ‘Falconry’ de titel van de CD en black metal de muzikale stijl. Allemaal prima, maar wat moet zo’n band met christelijke teksten? Heb je als black metal fan niet juist gekozen voor het duistere, het onheilige, het onchristelijke? Zijn het christendom en black metalmuziek wel te combineren? Wie of wat schuilt er achter zo’n band en is het eigenlijk niet een beetje belachelijk om je als christen met satan’s favoriete muziek bezig te houden? Allemaal vragen die opkomen na het horen van de uitstekende debuut-CD van het Nederlandse Slechtvalk. Ik wilde het vooral over de muziek gaan hebben, maar uiteindelijk was het onvermijdelijk dat het toch vooral over het christendom in relatie tot black metal zou gaan. Gewapend met de statenbijbel in de ene hand en de telefoon in de andere deed ik een poging om (zo onbevooroordeeld mogelijk) duidelijkheid te krijgen. De antwoorden zijn van Shamgar, het enige bandlid van Slechtvalk.
MANGLED
René Veerkamp
Voor een inleiding verwijs ik graag naar de recensie van de nieuwe CD van Mangled in de vorige Aardschok. ‘Most Painfull Ways’ is de opvolger van het vrij eigenzinnige ‘Ancient Times’ uit 1998 en laat een totaal herboren band horen, die een mix van vette Amerikaanse en dampende Zweedse death metal maakt. Alweer een kwaliteitsproduct van eigen bodem dus. Drummer Floris is dan ook terecht verbaasd dat de CD bijna onderaan in de Soundcheck eindigde.
…AND OCEANS
Roman Hödl
Het Finse …And Oceans verraste nog geen maand geleden met ‘A.M.G.O.D.’. Een toegankelijk nieuw album vol experimentele metal, waarmee de band in nieuwe dimensies voordringt en deels breekt met zijn black metalverleden. Zanger Killstar ziet vooral dat laatste iets anders en vertelt meer over zijn band en de toekomstplannen van …And Oceans.
AVRIGUS
Opvallend buitenbeentje
Anita Luderer
Ik heb nu nog hoofdpijn van het debuutalbum ‘The Secret Kingdom’ van Avrigus. Niet omdat het een ondermaats album is, in tegendeel zelfs, maar omdat de muziek van dit Australische duo zich simpelweg niet laat omschrijven. Mijn hersenen hebben zich inmiddels in alle mogelijke bochten gewrongen, maar de band valt gewoon niet in een hokje te proppen. Zowel liefhebbers van een Dead Can Dance als een My Dying Bride zouden namelijk met ‘The Secret Kingdom’ uit de voeten kunnen. Voor Aardschok genoeg aanleiding voor een interview. Zangeres/toetsenist/gitarist Judy Chiara voert het woord.
MADDER MORTEM
Streeft naar totale artistieke vrijheid
Liselotte Hegt
Broer BP M. Kirkevaag (gitaar) en zus Agnete M. Kirkevaag (zang) vormen het creatieve brein achter de Noorse formatie Madder Mortem. Dat de band een broertje dood heeft aan saaiheid, is duidelijk hoorbaar op het nieuwe album ‘All Flesh Is Grass’. Terwijl veel zangeressen zich slechts wagen aan zoete, engelachtige sopranen gekweel, verzegelt de vierentwintig jarige vrolijke losbol haar donkere stembuigingen met de harde, eigenzinnige en technische metal van Madder Mortem.
SKYFIRE
Anthony van den Berg
Als er één CD is die de laatste tijd niet uit mijn CD-speler te branden is, dan is het wel ‘Timeless Departure’ van het Zweedse Skyfire. Skyfire weet een eigen sound te creëren van de verschillende herkenbare pakkende metalstijlen van dit moment. Agressief en toch ook boordevol pakkende melodieën. Ik mail bassist Jonas Sjögren om hem het een en ander te laten uitleggen.
OCEANS OF SADNESS
Again The Wölf Wins!
Dennis Verboven
Welke band nam ooit deel aan de Metal Bash, won daarvan de finale en mocht daarom verschijnen op de Aardschokdag en Dynamo Open Air? Welke band heeft regelmatig in de Biebob opgetreden, en heeft zelfs op een (zij)podium van de Graspop Metal Meeting en het Biebob Metalfest gestaan? Welke band heeft onlangs zijn charmante debuut uitgebracht bij The LSP-Company? Juist! Oceans Of Sadness!
THE METALSHOP:
THE ROCK
Martien Koolen
Deze keer gaan we naar het zonnige zuiden op zoek naar een echte metalshop. In het hartje van Roermond vinden we CD-speciaalzaak The Rock die gerund wordt door Gerry en Theo Samson. Wat heeft deze kleine, doch oergezellige winkel de metal/hardrockfan te bieden?