In de Aardschok van Mei 2001 lees je alles over:
28 DAYS, 59 TIMES THE PAIN, AMON AMARTH, AMORPHIS, ANDROMEDA, ASIA, BIOHAZARD, COWBOYS & ALIENS, DARKANE, DIMENSION SEVEN, ENSIGN, FEAR FACTORY, FIVE HORSE JOHNSON, HATESPHERE, HUMAN RACE, JUDAS PRIEST, KATATONIA, LACRIMAS PROFUNDERE, LOVED & HATED, MADBALL, MARDUK, MEGADETH, ROCKY ROAD, MORTICIAN, NARNIA, NICKELBACK, RIGHT BRIGADE, SON OF SAM, ROCKENFIELD/SPEER, STEEL PROPHET, THRESHOLD, W.A.S.P.
28 DAYS
UITBUNDIGE SMELTKROES
Gerd Jan Vleugels
Dat 28 Days in de voetsporen zal treden van Silverchair is hoogst onwaarschijnlijk, maar de Australiërs hebben in hun thuisland wel net zo’n vliegende start gemaakt als de piepjonge post-grungers destijds. ‘Upstyledown’ heeft daar inmiddels de platina status en de bandleden worden op straat herkend door de fans. In Amsterdam kan zanger Jay echter ongestoord langs de grachten slenteren om te genieten van de Nederlandse architectuur en het succes in zijn geboorteland.
59 TIMES THE PAIN
Afscheid van hardcore
Onno Cro-Mag
Het werd al duidelijker op het voorlaatste album ‘End Of The Millennium’ dat de Zweedse band 59 Times The Pain steeds meer punkinvloeden in zijn sound verwerkt. Men is natuurlijk bekend geworden door de zeer attractieve hardcore-albums ‘20 Percent Of My Hand’ en ‘More Out Of Today’. De Zweden waren door het succes van die albums al vlug een van de grootste hardcorebands uit Europa. Vijf jaar later is de sound totaal op z’n kop gezet met het punkalbum ‘Calling The Public’. De CD gaat een totaal andere richting op dan het oudere werk. Zanger Magnus is in ieder geval altijd eerlijk en begrijpt dat de oude fan zich wel eens tegen de band zou kunnen keren.
AMON AMARTH
René Veerkamp
Met ‘The Crusher’ heeft het Zweedse Amon Amarth inmiddels zijn derde CD afgeleverd. De band doet niet aan trends en is trouw gebleven aan de oorspronkelijke Zweedse melodieuze death metalsound. Het woord melodieus moet daarbij overigens niet al te letterlijk genomen worden, want Amon Amarth is niet bepaald te vergelijken met meer toegankelijke landgenoten als In Flames of Dark Tranquillity. Aan de andere kant van de telefoonlijn zit gitarist Johan Söderberg en aan hem vraag ik hoe hij het album zelf ziet in vergelijking tot beide voorgangers zonder in te gaan op de bekende clichés (betere productie, gegroeid als muzikanten).
AMORPHIS
Transformatie voltooid
Anita Luderer
Het is al weer tien jaar geleden dat Amorphis werd opgericht. Bij het horen van het nieuwste materiaal ‘Am Universum’ is het nog maar moeilijk voor te stellen dat deze Finse formatie destijds als death metalband is opgestart. Op het in 1999 uitgebrachte album ‘Tuonela’ liet Amorphis ons al overduidelijk weten dat we echt niet meer hoeven te hopen op een tweede ‘Tales From The Thousand Lakes’. Bedroefd namen wij afscheid van het verleden, maar gelukkig mag het heden er ook nog zijn. In tegenstelling tot het vorige interview hebben we nu een opgewekte in plaats van een nukkige gitarist Esa Holopainen aan de telefoon.
ANDROMEDA
Progressie is het sleutelwoord
Stan Novak
Vorige maand verraste de Zweedse progmetalformatie Andromeda met het debuut ‘Extension Of The Wish’, een meer dan overtuigend schijfje dat menig liefhebber van progressieve metal zal doen watertanden. Waarmee de vraag zich aandient waar al dit fraais ineens vandaan komt. Een vraag die we bandleider en monstergitarist Johan Reinholdz voor de Zweedse voeten werpen. Dat Scandinaviërs nuchtere mensen zijn is duidelijk, maar ik had toch een ietwat uitbundigere reactie verwacht naar aanleiding van de goede recensie in Aardschok.
ASIA
HERVONDEN VISIE
Gerd Jan Vleugels
Velen hadden de Britse symfonische rockband Asia al lang afgeschreven. Zelfs voormalig frontman John Wetton sprak zijn ongenoegen uit door John Payne een slechte zanger te noemen en te beweren dat Asia zonder hem geen bestaansrecht had. Na een stilte van bijna vijf jaar snoert het duo Geoff Downes en John Payne de critici echter genadeloos de mond. ‘Aura’ is niet alleen met afstand het beste Asia-album met Payne in de gelederen, maar toont bovendien aan dat de band nu echt klaar lijkt voor een tweede jeugd.
BIOHAZARD
FUCK THE RULES!!
Ron van Hal
Zelf bestempelen ze de carrière van hun band als een ‘rollercoaster ride’. Dat Biohazard’s loopbaan veel weg heeft van een turbulente rit in een achtbaan valt inderdaad niet te ontkennen. Ondanks de vele negatieve berichten die de muziekmedia de laatste jaren over Biohazard publiceerden, bestaat de band nog altijd. Sterker: midden juni komt de nieuwe CD ‘Uncivilization’ uit. Aardschok kon zijn nieuwsgierigheid weer eens niet bedwingen en zocht de hardcore-lords of Brooklyn thuis op.
COWBOYS & ALIENS
Alain Bogaert
Een van de opvallendste Belgische releases van de laatste tijd is ongetwijfeld de tweede CD van het uit Brugge afkomstige Cowboys & Aliens. Met ‘A Trip To The Stonehenge Colony’ weet dit kwartet in één klap Vlaanderen opnieuw op de landkaart te plaatsen voor wat betreft harde muziek. Zelf is de band niet zo gelukkig met het opgeplakte stonerrocklabel, maar laten we vooral de dingen bij hun naam noemen en er bovenal trots op zijn. De meest voor de hand liggende vergelijking is ongetwijfeld Kyuss, maar zelf vinden deze jongens zich beïnvloed door onder meer Black Sabbath en Jon Spencer. Genoeg reden voor een gesprekje met deze veelbelovende band.
DARKANE
René Veerkamp
Het in 1999 verschenen debuutalbum ‘Rusted Angel’ sloeg in als een bom en werd in veel Europese rockbladen spontaan uitgeroepen tot CD van de maand. In ons eigen blad hield eigenlijk alleen Kreator hen van de overwinning af. Dit jaar is het tot het laatste moment spannend geweest, maar deze keer wist het team van Fear Factory er in blessuretijd toch nog een strafschop uit te slepen en er met de eer vandoor te gaan. Er zijn slechtere tegenstanders om van te verliezen. Duidelijk is in ieder geval dat de band met het nieuwe album ‘Insanity’ opnieuw een beker verdiend en promotie naar de eredivisie lijkt slechts een kwestie van tijd. Na de release van ‘Rusted Angel’ heeft men het kleine kwaliteitslabel War verruild voor het grote Nuclear Blast en staat er een tournee met labelgenoten Gardenian op het programma. Tijd dus om een praatje met drummer Peter Wildoer te maken.
DIMENSION SEVEN
ENTHOUSIAST, STRIJDLUSTIG EN VOL ZELFVERTROUWEN
Anita Luderer
Mocht vorige maand de winnaar van de Metal Bash 1999 zijn zegje doen (Oceans Of Sadness), deze maand is het de beurt aan de nummer één van afgelopen jaar: Dimension Seven. Een jaar eerder won de formatie al in twee categoriën tijdens de Grote Prijs Van Nederland. Onlangs lanceerden deze Arnhemmers met de hulp van Zomba Distribution hun debuutalbum ‘10 Ways To Hate’. Ondanks de goede kwaliteit van de ‘groove-core-metal’ heeft het gezelschap echter nog geen platencontract weten binnen te slepen. „Zo zie je maar, met een paar prijzen winnen, ben je er nog niet. Er is duidelijk meer voor nodig”. Maar Dimension Seven zal de strijd niet zomaar opgeven. Dat blijkt wel uit het gesprek dat Aardschok heeft met zanger Joke, bassiste P. en drummer Spooky.
ENSIGN
Op Weg Naar Volwassenheid
Onno Cro-Mag
Het begint allemaal in 1996 wanneer Sick Of It All-roadie Tim Shaw een old school hardcoreband opstart onder de naam Ensign. Al vlug wordt er een mini-CD opgenomen die inslaat bij het old school hardcorepubliek. De debuut-CD verschijnt op Indecision Records onder de titel ‘Directions Of Things To Come’. Deze CD wekt de interesse van het label Nitro Records (het label van Dexter Holland-The Offspring). In 1999 verschijnt de CD ‘Cast The First Stone’ en het succes wordt wereldwijd. De band toert door de U.S.A., Europa en Japan, en in 2001 verschijnt de derde CD ‘The Price Of Progression’. Gevarieerder dan de voorgangers lijkt de weg open voor meer succes. Gitarist Nathan is met de band net een dag terug uit Japan en is zeer trots op de nieuwe CD.
FEAR FACTORY
DE TOEKOMST LIJKT DIGIMORTAAL
Robbie Woning
Twee weken voor de recente Fear Factory-toer, is zanger Burton C. Bell alvast naar Amsterdam afgereisd om met de pers te spreken over ‘Digimortal’, het langverwachte vierde album dat vanaf 23 april in de winkels ligt. In een luxe kamer in het American Hotel, dat er wegens een verregaande renovatie uitziet alsof het zojuist is gebombardeerd, vertelt de Fear Factory-zanger honderduit over het concept achter ‘Digimortal’ en de technologische ontwikkelingen die Fear Factory bij het schrijven van dit album inspireerden.
FIVE HORSE JOHNSON
Tranen met tuiten
Robert Haagsma
‘En wat hebben we met zijn allen zitten slapen, zeg!’ Aldus besloot collega Michel van de Moosdijk in de vorige Aardschok de bespreking van ‘The No. 6 Dance’, de derde CD van de Amerikaanse band Five Horse Johnson. Er zijn echter verzachtende omstandigheden. De vorige albums bereikten hier voorheen nauwelijks de platenzaken en de band concentreerde zich wat betreft concerten vooral op de eigen markt. Het sympathieke kwartet ontdekte echter onlangs Europa en besloot meteen maar alle uithoeken van ons continent te verblijden met een bezoek.
HATESPHERE
ZINVOL GEWELD UIT DENEMARKEN
Anita Luderer
Onlangs bracht het Deense Hatesphere zijn gelijknamige debuut-CD uit. Een album dat bol staat van de haat en agressie. Met al dat geweld wisten de heren van Hatesphere vorige maand het merendeel van de Soundcheckers te overtuigen van hun kwaliteiten, ook al klinkt de band af en toe nog verdraaid veel als een The Haunted of een Soilwork. In ieder geval hebben ze wat extra aandacht in de vorm van een interview meer dan verdiend. En zanger Jacob Bredahl geeft Aardschok maar wat graag antwoord.
HUMAN RACE
BEWANDELT DE ONGEWONE WEG
Liselotte Hegt
Het Zweedse kwartet Human Race is melodieus, swingt als een tierelier, heeft een zanger die rockt en maakt het nieuwe album ‘Dirt Eater’ tot een fuif voor oren en voeten. In een vlaag van verstandsverbijstering zijn de gelijknamige mini-CD (1997) en het debuut ‘For The Sake Of Your Soul’ (1998) compleet aan Aardschok’s neus voorbijgegaan. Waar hebben de heren zich al die tijd schuilgehouden? De uitleg van gitarist, componist Robert Hansson ligt voor de hand.
JUDAS PRIEST
Studio-report
Michel van de Moosdijk
Als de aanvraag voor een studioreport met Judas Priest binnenkomt, licht ik mijn collega’s niet in (die krijgen immers al voldoende snoepreisjes) en geef mezelf bij platenfirma SPV op. Want voor Priest loop ik nog altijd warm. Weliswaar hoop ik in stilte dat de band en zanger Rob Halford ooit nog eens besluiten tot een reünie, maar met vervanger Ripper Owens is het ook goed toeven, getuige het studio-album ‘Jugulator’ en het dubbel live-album ‘98 Live Meltdown’. Op het moment dat mijn snoepreisje begint is het maandagmorgen 05.00 uur. Pas zo’n negenendertig uur later zit ik weer in mijn eigen huiskamer. De vraag is dan natuurlijk of ik in die periode veel wijzer ben geworden.
KATATONIA
GOEDE BAND, IN EEN VERKEERD LICHAAM
Robbie Woning
Nadat Katatonia op ‘Discouraged Ones’ en ‘Tonight’s Decision’ al een duidelijke muzikale koerswijziging liet horen, vormt het recente ‘Last Fair Deal Gone Down’ de voorlopige bekroning van alle veranderingen. Na het afzweren van de deathgrunt en het schrijven van sferischer en toegankelijker songmateriaal, durft de duistere Zweedse band op zijn nieuwste album zelfs openlijk een liefde voor meeslepende, alternatieve muziek te laten horen. Gewaagd, verrassend en -zo blijkt uit een gesprek met de band- ook onvermijdelijk.
LACRIMAS PROFUNDERE
NIEUWE RONDE, NIEUWE KANSEN
Anita Luderer
Wie van melancholische gothic metal houdt, is bij Lacrimas Profundere aan het juiste adres. Lieten de Duitsers op hun vorige album ‘Memorandum’ nog enkele steekjes vallen, ‘Burning: A Wish’ staat als een huis. Dit resultaat is echter wel behaald door een bijna geheel nieuwe line-up. Reden genoeg om oprichter en gitarist Oliver Nikolas eens aan een interview te onderwerpen.
LOVED & HATED
Onno Cro-Mag
Loved & Hated is in 2000 opgericht door leden van de bekende hardcoreband Agnostic Front. Drummer Jimmy Colletti en bassist Rob Kabula zijn na repetities van AF nog niet uitgespeeld en zo wordt Loved & Hated geboren. Gitarist Larry Nieroda (ex-Inhuman en Son Of Skam) is direct oproepbaar en als drummer wordt Mike Reese gevonden. Jimmy schrijft alle songs en ook de teksten zijn van zijn hand. Tevens verzorgt hij negentig procent van het materiaal voor AF. Een gesprek met deze hardcore en punkfreak.
MADBALL
Het Einde Van Een Legende!
Onno Cro-Mag
Het begon allemaal met een paar gastbijdrages van het jongere broertje Freddy Cricien tijdens optredens van zijn grote broer Roger Miret en zijn band Agnostic Front. Van het een kwam het ander en samen met enkele leden van Agnostic Front werd de eerste Madball-single ‘Ball Of Destruction’ opgenomen. Toen Agnostic Front afscheid nam, was Madball al een begrip binnen de wereldwijde hardcorescene. Maar ook voor Madball is nu het doek gevallen.
MARDUK
NOG ALTIJD HEFTIG
René Veerkamp
‘La Grande Danse Macabre’ heet het laatste meesterwerk van de populairste Zweedse black metalband van deze tijd. Het is zeker wel even wennen om Marduk aan het werk te horen in een epos als „Bonds Of Unholy Matrimony” of het bombastische titelnummer. De kwaliteit van die nummers staat echter buiten kijf en het laat de band eens van een andere kant horen. Verder staat er staat wellicht een instrumentaal nummer teveel op, maar in zijn totaliteit is ‘La Grande Danse Macabre’ toch een heerlijke CD vol afwisseling en sfeer. Een tweede ‘Panzer Division Marduk’ had van mij ook niet gehoeven, want hoe overtref je zo’n godvergeten snelle en alles verwoestende CD? Het antwoord komt van gitarist Morgan.
MEGADETH
EEN TERUGBLIK
Robbie Woning
Na het teleurstellende ‘Risk’ en het vertrek van Marty Friedman kijken Megadeth-fans met spanning uit naar het nieuwe album ‘The World Needs A Hero’. Immers, die CD zal definitief duidelijk maken of het softe ‘Risk’ inderdaad een eenmalige vergissing was, of dat Megadeth wellicht definitief van zijn metalgeloof is gevallen. Daarnaast zijn veel mensen razend benieuwd in hoeverre de bij Savatage weggekaapte Al Pitrelli in staat zal zijn om stergitarist Friedman te vervangen. Al met al voldoende reden om voor de release van het nieuwe album alvast eens met bandleider Dave Mustaine en zijn nieuwste personeelslid om de tafel te gaan zitten.
ROCKY ROAD
Gerd Jan Vleugels
Al dertien jaar is Rocky Road een begrip in Den Haag en omstreken. Hoewel de speciaalzaak zich voornamelijk richt op CD’s in het rock- en metalgenre, en geen aanverwante artikelen zoals merchandise en sieraden verkoopt, trekt het muziekliefhebbers uit het hele land.
MORTICIAN
René Veerkamp
Ik heb Mortician wel eens omschreven als de essentie van death metal. Na het alles verpletterende ‘Chainsaw Dismemberment’ (1999) is Mortician terug met een geweldig nieuw album onder de naam ‘Domain Of Death’. Het doet je wat of of niet, maar ook bij dit album knallen de ramen weer spontaan uit de kozijnen en ontstaan er barsten in het plafond. Na herhaalde mislukte pogingen om de drukbezette Roger Beaujard aan de telefoon te krijgen zijn de vragen uit wanhoop maar per e-mail verzonden en vlak voor de deadline alsnog binnengekomen. Allereerst stelde ik de vraag waarom het album met zoveel vertraging op de markt is gekomen. Het is immers al in juli 2000 opgenomen.
NARNIA
Martien Koolen
Dit is de eerste keer dat de Zweedse rockband Narnia aan de tand wordt gevoeld door Aardschok. Na hun derde fantastische album ‘Desert Land’ werd dat ook wel eens tijd. De belangrijkste muzikanten bij Narnia zijn meestergitarist Carljohan Grimmark en zanger Christian Liljegren. Met laatstgenoemde heb ik een gesprek, ofschoon Christian bekent dat hij ontzettend ziek is…
NICKELBACK
THE CANADIAN DREAM
Gerd Jan Vleugels
„Eerst een gouden plaat in Canada en nu bijna 500.000 verkochte exemplaren in Amerika. Een droom is werkelijkheid geworden”, aldus zanger/gitarist Chad Kroeger van de post-grungers Nickelback. Het tweede album ‘The State’ wordt net als het debuut in eigen beheer uitgebracht en levert ze in hun thuisland een gouden plaat op. Met een contract met Roadrunner op zak schiet zowel de single „Leader Of Men” als het album ruim een jaar later de Amerikaanse hitlijsten in. Frontman Chad hoopt echter dat ook Europa het kwartet zal ontdekken.
RIGHT BRIGADE
Onno Cro-Mag
Een dik jaar geleden werd ik positief verrast door een mini-CD van de band Right Brigade uit Boston. Vernoemd naar een song van Bad Brains maakten deze mannen een stevig potje old school hardcore. Een verademing tussen al het metalcoregeweld en het was juist apart dat het CD’tje uitkwam op het label van Jamie Hatebreed (Stillborn Records). Nog geen maand geleden werd ik wederom verrast met de volledige debuut-CD van Right Brigade. Ditmaal op Revelation Records en de knoerharde old school slaat wederom in als een granaat. Tot mijn verbazing moet ik sinds een week concluderen dat Right Brigade eigenlijk niet meer bestaat en dat zanger Jesse Standhard inmiddels de bas hanteert in de band American Nightmare. Is er eindelijk weer een goede old school band uit Boston, gebeurt er dit. Reden genoeg om Jesse persoonlijk aan de tand te voelen wat er loos is binnen Right Brigade.
SON OF SAM
Niet zomaar een project
Onno Cro-Mag
Projecten van muzikanten, die normaal een ander soort muziek maken binnen hun eigen formatie, kunnen af en toe zeer spannend en aantrekkelijk zijn. Son Of Sam is zo’n voorbeeld van een project dat uitblinkt op de CD ‘Songs From The Earth’. De gelegenheidsformatie bestaat uit oprichter Todd Youth (ex-Murphy’s Law, Warzone, AF en nu gitarist bij Danzig), Davey Havoc (zang bij AFI), London May (drummer Tiger Army) en Steve Zing (bassist Samhain). Er zijn verder gastrollen van onder anderen Glenn Danzig en Howie Pyro (Danzig). Muzikaal lijkt de band terug te gaan in de tijd en ligt een mix van Misfits en Samhain wel het meest voor de hand. Todd Youth neemt Son Of Sam zeer serieus en is nu al bezig met het schrijven van songs voor een volgend album.
ROCKENFIELD/SPEER
MUZIKALE SOULMATES VOOR HET LEVEN
Liselotte Hegt
Het schemergebied tussen rock, metal en andere muziekstromingen is tegenwoordig rijkelijk gevuld met interessante projectbands. Ook Queensrÿche-drummer Scott Rockenfield kijkt verder dan zijn neus lang is en doet dat sinds 1993 samen met producer, instrumentalist Paul Speer. Hun debuut ‘Televoid’ (1998) werd zelfs bekroond met een heuse Grammy-nominatie. Een week nadat hun woonplaats Seattle is getroffen door een zware aardbeving, krijg ik beide heren aan de telefoon om eens bij te babbelen over het nieuwe instrumentale album ‘Hells Canyon’. De muzikanten hebben de natuurramp zonder ‘kleerscheuren’ overleefd, maar de schrik zit er goed in.
STEEL PROPHET
HOUDT NIET VAN TREUZELEN
Liselotte Hegt
Het Amerikaanse Steel Prophet lijkt steeds meer vaste voet aan de grond te krijgen bij het trouwe metalpubliek. Terecht, want de krachtige metal werkt als een verpulverende mokerslag op je in en de energieke, punky podiumpresentatie van de ‘maniakale’ bandleden brengt leven in menig ingekakt jongerencentrum. Ja, de zaken gaan best goed en bandleider, gitarist Steve Kachinski is tevreden over de toenemende aandacht. Alleen tien procent van het nieuwe album ‘Book Of The Dead’ zit hem nog niet helemaal lekker.
THRESHOLD
EINDELIJK RUST IN DE TENT
Liselotte Hegt
Het leek Aardschok een strak plan om Threshold’s zanger Mac met vragen over het nieuwe, vijfde studio-album ‘Hypothetical’ te bestoken. Maar het feest ging mooi niet door, omdat de uitbundige frontman volgens het promotiebureel nog altijd een ingehuurde kracht zou zijn en daarom weinig te melden heeft. Mijn uiteindelijke gesprekspartner Richard West reageert hier verbaasd op en drukt me op het metalhart dat Mac wel degelijk een ingeburgerd bandlid is.
W.A.S.P.
KLAAR VOOR TWEEDE JEUGD
Alain Bogaert
Begin jaren tachtig, lang voor er sprake was van Marilyn Manson, was er een andere band die de gemoederen, vooral in Amerika beroerde. W.A.S.P. met als boegbeeld Blackie Lawless wist zich de woede van de PMRC op de hals te halen met zijn debuut ‘Animal (Fuck Like A Beast)’ waar de bandleden op niet mis te verstane wijze kenbaar maakten wat ze wilden doen met de dochters van Amerika. Voortbordurend op het succes en de controverse van het debuut beleefde de band een topperiode in de jaren tachtig. Deze triomftocht haalde het einde van dat decennium niet en alhoewel Blackie Lawless in 1993 met ‘The Crimson Idol’ zijn muzikale hoogtepunt bereikte, was het publiek uitgekeken op de band. Na talloze strubbelingen met evenveel platenfirma’s heeft W.A.S.P. onderdak gevonden bij Metal-Is Records en lijkt de band met de nieuwe schijf ‘Unholy Terror’ klaar voor een tweede jeugd. Onderuitgezakt op een sofa van een bekend Brussel’s hotel vind ik Blackie Lawless die graag wat uitleg verschaft bij de release van deze voor W.A.S.P. cruciale CD.