In de Aardschok van April 2003 lees je alles over:
40 GRIT, AFTER ALL, ANDROMEDA, BLAZE, THE BLUE BLOODS, CRUSTACEAN, CYDONIA, EVERGREY, MARTY FRIEDMAN, GLASSJAW, Grave Digger, HEARSE, (hed) P.E., KRUX, LANFEAR, LULLACRY, MARDUK, NECROPHAGIA, PAGAN’S MIND, SENGIR, SEPTIC FLESH, SINISTER, SOILWORK, Spawn Of Possession, SPIDER CREW, STONE SOUR, SWINGIN’ UTTERS, THE BUTCHER, THE TURBO A.C.’S, U.S. BOMBS, VOIVOD, CIRCLE II CIRCLE, GODSMACK, KNOCKDOWN
40 GRIT
REKENT AF MET PERSOONLIJKE DEMONEN
Liselotte Hegt
Ooit begon 40 Grit als een niet al te serieuze partyband en ‘zuipen tot je er bij neerviel’ was er aan de orde van de dag. Jarenlang hielden de bandleden uit San Francisco’s roemruchte Bay Area er een snelle leefstijl op na en gitarist/zanger Chris Anderson bekent de laatste vijftien jaar in een complete waas te hebben geleefd. Zelfs een platendeal met Metal Blade haalde de muzikanten niet uit hun roes en het debuut ‘Heads’ (2000) werd onder tamelijk nevelige omstandigheden gemaakt. Maar de onvermijdelijke inkeer volgde, met als resultaat ‘Nothing To Remember’.
AFTER ALL
EEN BAND MET VERSCHILLENDE GEZICHTEN
Liselotte Hegt
Het is alweer even geleden, om precies te zijn het jaar 2000, dat After All de CD ‘Dead Loss’ uitbracht. De melancholieke sfeer die dit album kenmerkte hebben de Belgische muzikanten inmiddels ver achter zich gelaten en op het nieuwe ‘Mercury Rising’ ingeruild voor een old school thrash/speed metal-aanpak. De Grand Slam Tour (met Wicked Mystic, Mac-11 en Non Divine) en de MCD’s ‘The Bereaved’ (2001) en ‘Armageddon Come’ (2002) gingen eraan vooraf en waren leerzame processen, zo vertelt gitarist Dries van Damme. Voor Dries en zijn bandmaten was het vooral een kwestie van niet in herhaling vallen.
ANDROMEDA
SYMFO UIT ZWEDEN
Robert Haagsma
‘II = I’ is de tweede plaat van de Zweedse progressieve rockband Andromeda. Het is de opvolger van het alom bejubelde debuut ‘Extension Of The Wish’ uit 2001. Toch beschouwt het vijftal zelf ‘II = I’ als het eerste volwaardige bandalbum. Een gesprek met toetsenist, componist en producer Martin Hedin.
BLAZE
Eric van den Hurk
Een paar jaar geleden vertelde Blaze Bayley al dat hij zoveel mogelijk met zijn band Blaze op toer wilde zijn. „Ik wil bij wijze van spreken in een toerbus leven.” Op 24 maart zal als bewijs daarvan het eerste Blaze live-album, ‘As Live As It Gets’ in de winkels liggen. Vlak voordat Blaze (de band) naar Amerika afreist praten we nog even bij met Blaze (de zanger).
THE BLUE BLOODS
DE NIEUWE HOOP UIT BOSTON
Onno Cro-Mag
Eens in de zoveel jaar komt er een band boven drijven die alles in zich heeft om heel groot te worden. The Blue Bloods uit Boston is zo’n band. Na twee eerdere CD’s in eigen beheer verschijnt binnenkort de titelloze derde langspeler. De plaat komt uit bij GMM in Amerika en bij I Scream Records in de rest van de wereld. De sound van The Blue Bloods komt vertrouwd over, maar is niet in een hokje te stoppen. Invloeden uit de punk, hardcore en rock-’n-roll zijn onmiskenbaar en namen als Dropkick Murphys, Bonecrusher, Sham 69 en oude Swingin’ Utters schieten me te binnen als ik de plaat hoor. Het gitaargeluid heeft soms zelfs iets weg van Motörhead. De mannen komen uit de undergroundscene van Boston en worden al jaren door diverse punkmagazines tot meestbelovende band verkozen. Zanger Tim Baxter is mijn gesprekspartner.
CRUSTACEAN
Roman Hödl
Tijdens de albumpresentatie van Paradise Lost’s ‘Draconian Times’ in 1995 in Paradiso kwam ondergetekende voor het eerst met Crustacean in aanraking. Na afloop kreeg ik namelijk de MCD ‘Headcleaner’ in mijn handen gedrukt. De nummers op deze schijf klonken als een vette kruising van At The Gates en Carcass, en hadden maar weinig met de Slayeriaanse Crustacean-stijl van tegenwoordig te maken. Sindsdien is er veel gebeurd met de band uit Zuid-Nederland, en heeft de band ook met de minder mooie kanten van de muziekindustrie kennis gemaakt. Gitarist Michel vertelt ons meer.
CYDONIA
Gerd Jan Vleugels
Met ‘The Dark Flower’ onderstreept Cydonia nog maar eens dat Italië tegenwoordig serieus genomen moet worden op het metalgebied. De opvolger van het in 2001 verschenen gelijknamige debuut staat vol knallende power metal, met invloeden uit het roemruchte Bay Area thrash-verleden, naast verrassend melodieuze elementen. Bandleider/zanger Dan Keeying schreef het duistere concept voor ‘The Dark Flower’ en verhaalt met veel enthousiasme over de opmerkelijke opmars van zijn band Cydonia.
EVERGREY
DE DOOD IN ZIJN VERSCHILLENDE GEDAANTES
Liselotte Hegt
Een speling van het lot zorgde ervoor dat producer Neil Kernon – een Evergrey-fan van het eerste uur – het nieuwe, vierde studioalbum ‘Recreation Day’ van deze Zweden uiteindelijk niet kon produceren. En omdat de befaamde Engelsman maar geen nieuwe greencard kreeg, besloot zanger/gitarist Tom Englund om samen met zijn kompaan, gitarist Henrik Danhage, zelf de touwtjes in handen te nemen. Eén ding wist Tom namelijk zeker: hij voelde er niets voor om na drie albums opnieuw met producer Andy La Rocque in zee te gaan. Het werd tijd om een stap voorwaarts te maken. Na negen weken non-stop werken, met soms sessies van achtendertig uur aan een stuk, is Tom dan ook uiterst tevreden met het eindresultaat. Zo heeft Evergrey altijd al willen klinken. Aardschok graaft met Tom eens wat dieper in de tekstuele materie.
MARTY FRIEDMAN
DE MEGADETH-TOER ZONDER MUSTAINE
Robbie Woning
Enkele maanden na zijn interessante clinic in Den Haag was Marty Friedman onlangs opnieuw in Nederland om zijn kersverse soloalbum ‘Music For Speeding’ te promoten. Aardschok was erbij en volgde de gitarist tijdens een hectische muzikale middag.
GLASSJAW
Gerd Jan Vleugels
Het was Ross Robinson zelf die met Glassjaw een aanval op de nu metal inzette. Als producer van het debuut ‘Everything You Ever Wanted To Know About Silence’ stelde hij zich tot doel de mede door hem vormgegeven ‘Adidas-rock’ de nek om te draaien. Het New Yorkse Glassjaw haalt zijn inspiratie uit alle hoeken van het muzikale universum, en slaagde er met het vorig jaar uitgebrachte ‘Worship And Tribute’ in zich een eigen identiteit aan te meten. Zanger Daryl Palumbo benadrukt niets van doen te hebben met de uitgekauwde rapmetal.
Grave Digger
Eric van den Hurk
Op 15 februari land ik met vlucht KL1864 in het Zuid-Duitse Stuttgart. De stad, evenals Londen kandidaat voor de Olympische Spelen van 2012, ligt in een prachtige omgeving, en vanuit het vliegtuig zie ik dan ook voornamelijk besneeuwde heuvels. Prachtig, en even denk ik aan langlaufen. Ik ben echter hier om naar ‘Rheingold’ te luisteren, het ‘vers van de pers’-album van Grave Digger. Als ik vanuit het vliegveld naar m’n hotel wandel is het zeven graden onder nul, onder een strak blauwe lucht met een heerlijk winterzonnetje.
HEARSE
Roman Hödl
Hearse speelt melodieuze death metal van hoog niveau, die net als goede wijn een tijdje moet rijpen alvorens geconsumeerd te worden. Eerst vaker luisteren en dan pas oordelen is dus ons advies. Normaal gesproken is drummer en bandoprichter Max Thornell de aangewezen man voor de interviews, maar het is Aardschok gelukt om een interview te regelen met de niet al te spraakzame Hearse-frontman en tevens voormalig Arch Enemy-zanger Johan Liiva.
(hed) P.E.
‘Dit is mijn eerste drugsvrije album’
Robert Haagsma
Onder al die nieuwe rockbands zijn er maar weinig die zo overtuigend funk, hiphop, punk en metal versmelten tot een eigen geluid als het Amerikaanse (hed) P.E.. De groep krijgt daar regelmatig schouderklopjes voor, maar van een echte doorbraak is het nog niet gekomen. Wellicht is driemaal scheepsrecht, en wordt de derde CD ‘Blackout’ de sleutel tot het grote succes. Zanger Jahred is er in elk geval klaar voor. Gemotiveerd, geïnspireerd en niet in de laatste plaats: eindelijk clean.
KRUX
André Verhuysen
Ineens was het er, als een donderslag bij heldere hemel: het overrompelende debuutalbum van Krux. Het totaal onbekende kwartet uit Stockholm blijkt bij nadere beschouwing echter te bestaan uit oude bekenden. Bassist en bandleider Leif Edling is bijvoorbeeld al meer dan vijftien jaar de drijvende kracht achter Candlemass. Tussen alle reüniebeslommeringen door kreeg hij het voor elkaar Krux op poten te zetten en in ‘no time’ de beste doom-plaat in jaren te maken. Band of project? Het woord is aan Leif Edling.
LANFEAR
Gerd Jan Vleugels
Het Duitse progmetalgezelschap Lanfear wordt in 1993 opgericht, maar het duurt tot 1996 voordat het debuutalbum ‘Towers’ het levenslicht ziet. Als de opvolger ‘Zero Poems’ in 1999 verschijnt, is het eerste album inmiddels met de aangepaste titel ‘Towers Of February’ heruitgebracht. Liefst vier jaar moet er op de derde langspeler ‘The Art Effect’ gewacht worden, aangezien het enige tijd duurt voordat de vervangers van zanger/toetsenist Stefan Zoemer zijn gevonden. Met de nieuwkomers Richie Seibel (toetsen) en Tobias Althammer (zang) in de gelederen laat Lanfear zich volgens gitarist Markus Ullrich echter van zijn beste kant horen.
LULLACRY
PERFECTE DOORSTART
Anita Boel
Catchy, poppy, melodieus, maar toch heavy. Het Finse Lullacry heeft met deze formule al heel wat zieltjes voor zich weten te winnen. Met het debuut ‘Sweet Desire’ (1999) werd thuisland Finland veroverd, met de opvolger ‘Be My God’ was de rest van Europa aan de beurt. Het ging goed met de band, totdat frontvrouw Tanya vertrok. De vier overgebleven leden zaten in zak en as. Een vervangster voor Tanya leek niet te bestaan. Maar net op het moment dat Lullacry zich afvroeg of de band nog wel een toekomst had, was daar ineens bijna-naamgenoot Tanja. Met haar werd het derde album ‘Crucify My Heart’ opgenomen. Wederom een heerlijke, heavy gothic rockplaat. Aardschok had een gesprek met gitarist/songwriter Sami Vauhkonen.
MARDUK
René Veerkamp
Het Zweedse Marduk bestaat al ongeveer twaalf jaar en heeft inmiddels zeven goede en compromisloze black metal-CD’s op zijn naam staan. Het achtste en komende album heet ‘World Funeral’ en hiermee onderstrepen de bandleden nog maar eens dat ze voorlopig nog niet uitgeblust zijn. Het spreekt voor zich dat iedere fan zo zijn eigen favoriete Marduk-album heeft, en hoewel sommige mensen zweren bij oude albums als ‘Those Of The Unlight’ (1993), ‘Heaven Shall Burn’ (1996) of het extreme ‘Panzer Division Marduk’ (1999) is ‘World Funeral’ zeker geen teleurstelling. De koers die op de voorganger ‘La Grande Danse Macabre’ werd ingezet is min of meer gehandhaafd, maar alles klinkt toch wat vetter en ouderwetser en dat maakt ‘World Funeral’ wederom tot een gevarieerd album waarop iedere liefhebber iets van zijn gading zal aantreffen. Aardschok sprak met zanger Legion.
NECROPHAGIA
PURE FUCKIN’ KULT!
Stephan Gebédi
Als er één cultfiguur rondloopt in de hedendaagse extreme metalscene is het wel Killjoy van het reeds in 1983 opgerichte Necrophagia. In de jaren tachtig groeide hij uit tot een ware persoonlijkheid in de zo vaak geroemde ‘Underground Scene’. Na enkele demo’s bracht Necrophagia in 1987 de LP ‘Season Of The Dead’ uit. Kort daarna viel de band uit elkaar en het zou tot het eind van de jaren negentig duren voordat Killjoy samen met Pantera-zanger Phil Anselmo (op gitaar!) de band nieuw leven in zou blazen en met het sterke album ‘Holocausto De La Morte’ een langverwachte comeback zou maken.
PAGAN’S MIND
Gerd Jan Vleugels
In de jaren tachtig was het de Noorse band TNT die internationaal potten brak, waarna de landgenoten van Conception het estafette-stokje overnamen. Het drie jaar geleden opgerichtte Pagan’s Mind zet die melodieuze traditie in Noorwegen voort, en heeft onlangs de opvolger van het debuut ‘Infinity Divine’ uitgebracht. Zanger Nils K. Rue en gitarist Thomas Aaby vertellen over het nieuwe album ‘Celestrial Entrance’.
SENGIR
NUCHTERE GOTHIC METAL UIT BELGIË
Anita Boel
Op het gebied van gothic rock/metal presteert ons kleine kikkerlandje groots. Bands als Within Temptation, After Forever en Autumn spelen zowel in binnen- als buitenland de zalen plat. In België kunnen ze er echter ook wat van. Onlangs verscheen op Buzzville Records het debuutalbum ‘Quilty Water’ van Sengir. Een veelbelovende gothic metalplaat, waarmee onze zuiderburen ongetwijfeld gaan scoren. Aardschok sprak met gitarist Kris Scheerlinck.
SEPTIC FLESH
Leon van Rijnsbergen
Hoewel de Griekse extreme metalscene de laatste jaren niet bepaald floreerde, bleef Septic Flesh altijd garant staan voor kwaliteit. Het wachten op nieuw werk heeft ruim drie jaar geduurd, maar het onlangs verschenen ‘Sumerian Daemons’ maakt die wachttijd zonder meer goed. De mix van death, black, gothic, doom en neoklassiek is verbluffend sterk en de plaat lijkt bij elke luisterbeurt nóg beter te worden. Aan gitarist Sotiris vraag ik wat er de afgelopen drie jaar allemaal is gebeurd met de band.
SINISTER
Leon van Rijnsbergen
Toen Aardschok door Nuclear Blast werd uitgenodigd om opnamen van de nieuwe Sinister-CD ‘Savage Or Grace’ te komen beluisteren, twijfelde ik geen moment. Sinister staat sinds het debuut uit 1992 immers garant voor death metal van de bovenste plank en is ook buiten de landsgrenzen allang geen onbekende meer. Ook het feit dat Sinister altijd trouw is gebleven aan de eigen stijl is bijzonder lovenswaardig. Terwijl op een gegeven moment de death metal-hoos ging liggen en er een black metal-storm voorbijtrok, zag Sinister geen reden om het eigen, brute death metalgenre te verlaten. Hoewel de band tijdens zijn bestaan de nodige line-up-wisselingen heeft ondergaan (men heeft met name de nodige zangers versleten) is Sinister ondertussen een van de vaste waarden geworden in de (inter)nationale death metalscene. Reden te meer dus om benieuwd te zijn naar de op 12 mei uit te brengen nieuwe plaat.
SOILWORK
Roman Hödl
Menigeen zal er van opkijken, maar Soilwork heeft zojuist de opnames van de opvolger van het vorig jaar verschenen ‘Natural Born Chaos’-album afgerond. De Zweden, die ooit onder de lekker foute bandnaam Inferior Breed begonnen, houden dus van werken. Om een eerste indruk van ‘Figure Number Five’ te krijgen reist ondergetekende voor Aardschok naar het Zweedse Helsingborg, om daar samen met andere journalisten naar de nieuwe Soilwork te luisteren.
Spawn Of Possession
Roman Hödl
Mogen we even voorstellen: Spawn of Possession uit Zweden! Dat laatste zou je niet zeggen als je de debuut-CD ‘Cabinet’ beluistert, want de band rond drummer Dennis Rondüm klinkt erg Amerikaans, en dan hebben we het niet over L.A.-poserrock, maar over technische en supersnelle death metal. Voor de nodige afwisseling en herkenbaarheid bevatten de nummers daarnaast ook voldoende melodie en goede ‘hooks’, zoals je die ook tegenkomt bij Nocturnus, Pestilence en het geweldige Cynic. Muziek voor de liefhebber dus, met veel breaks en onverwachte tempowisselingen. Via een gammele satelietverbinding volgt een informatief gesprek met bandleider Dennis Rondüm.
SPIDER CREW
MODDERVET EN AGRESSIEF
Onno Cro-Mag
Spider Crew schudde de hardcorewereld in 2001 wakker met de MCD ‘You Better Recognize’. Daarna werd naam gemaakt door veel op te treden in Europa. In 2002 is de band opnieuw de studio ingegaan om de debuut-CD ‘Menace Ta Society’ op te nemen. Deze CD is nu verschenen en bevat twaalf songs die een harde trap in je onderbuik geven. Deze stijl van hardcore, die als een mix van Blood For Blood en Backfire! klinkt, hoor je de laatste jaren niet veel meer. De old school-liefhebber lust er echter wel pap van.
STONE SOUR
Slipknot = shit , Stone Sour = honesty
René Vanes
Terug naar af? Niet helemaal! Corey Taylor heeft in het geniep samen met zijn jeugdvrienden alle frustratie van de afgelopen jaren, waaronder heel wat Slipknot-stress, in Stone Sour gestoken. De CD herbergt vele stijlen en tal van uitlatingen over Slipknot, Iowa, zijn gezin, zijn echte vrienden en zijn ontspoorde jeugd. Onderwerpen als mishandeling, aanranding en conflicten met heel wat aspirant-stiefvaders hebben de plaat uiteindelijk tot een parel gemaakt. Wie zegt dat de kunstenaar niet moet lijden? In het geval van Corey Taylor gun je hem slechts het beste. De eerlijkheid straalt van de kleine rossige man af.
SWINGIN’ UTTERS
ZEKER NOG NIET HET EINDE
Onno Cro-Mag
1995 was het jaar dat de Utters voor het eerst van zich lieten horen met het debuutalbum ‘The Streets Of San Francisco’. In 1996 volgde de grandioze opvolger ‘A Juvenile Product Of The Working Class’. Lang voordat Dropkick Murphys of Flogging Molly succes hadden met de mix van punk en folk waren de Utters al bezig met deze kruisbestuiving. Naderhand volgden nog twee albums, twee MCD’s en een split met Youth Brigade als laatste wapenfeit. Omdat zanger Johnny en gitarist Darius hun vrije tijd in het project Filthy Thieving Bastards stopten en bassist Spike zijn handen vol had als zanger van Me First And The Gimme Gimmes leek het einde nabij voor de Swingin’ Utters, maar tot mijn verbazing viel onlangs de nieuwe CD ‘Dead Flowers, Bottles, Bluegrass, And Bones’ op de deurmat. Deze plaat laat een mix van het totale repertoire horen. Snelle punkrock, folkachtige Pogues/Utters-songs en melodieuze punkrock wisselen elkaar af. Spike is een druk man, maar tussen de opnames van een nieuw Me First And The Gimme Gimmes-album door vertelt hij over Swingin’ Utters.
THE BUTCHER
DRIEMAAL IS SCHEEPSRECHT
Onno Cro-Mag
The Butcher is door albums als ‘Assassins At Your Service’ en ‘Backyard Burial’ doorgebroken in de undergroundscene van Nederland en België. De nieuwe CD ‘Mass Destruction Manual’, onlangs verschenen bij Gangstyle Records, is uitgebalanceerder en krachtiger dan zijn voorgangers. Europa moet nu wel plat gaan voor The Butcher. Zanger John Paul van Herk beseft dat 2003 een belangrijk jaar gaat worden voor The Butcher.
THE TURBO A.C.’S
Onno Cro-Mag
In 1996 verscheen ‘Damnation Overdrive’, de debuut-CD van de rock-’n-roll-machine die luistert naar de naam The Turbo A.C.’s. De band speelde een mix van Motörhead en Misfits en New York ging plat voor deze drie vetkuiven. In 1998 verscheen de tweede CD ‘Winner Take All’ en men toerde 52 weken per jaar door Noord-Amerika. Nitro Records pikte de band op en het album ‘Fuel For Life’ verscheen in 2001. The Turbo A.C.’s speelde met bands als The Dwarves, Supersuckers en Sick Of It All. In 2002 was de band onderdeel van de Deconstruction-toer. De vierde CD ‘Automatic’ is onlangs verschenen en laat zich moeilijk vergelijken met de eerste drie albums. De smerige rauwe punk/rock-’n-roll is nog steeds aanwezig, maar de songs zijn allemaal wat toegankelijker geworden. Vooral liefhebbers van The Bouncing Souls, Good Riddance en Vision zullen dit album weten te waarderen. Bassist/zanger Michael Dolan praat ons bij.
U.S. BOMBS
PUNK’S NOT DEAD!!!
Onno Cro-Mag
Een jaar zonder een album van U.S. Bombs is ondenkbaar. Elk jaar weer wordt mijn punkhart verwarmd door een uitstekend album van deze echte punkers uit Amerika. Een slecht album is bijna onmogelijk. Toch was ik bij de laatste albums een beetje ingeslapen, ondanks de goede kwaliteit. Ditmaal is mijn reactie op het nieuwe album ‘Covert Action’ weer overweldigend. Dit zou namelijk wel eens het beste album van U.S. Bombs kunnen zijn. Na een aantal luisterbeurten is dit een juweeltje gebleken. Gevarieerd en zeer volwassen met zanger Duane Peters in topvorm. Deze ex-profskater is zijn verslavingen al bijna twee jaar de baas en zijn strot lijkt beter en sterker dan ooit tevoren.
VOIVOD
EEN NIEUW BEGIN
Robert Haagsma
De lange loopbaan van de Canadese metalband Voivod kende heel wat pieken en dalen, zowel in persoonlijk als zakelijk opzicht. De band van Snake, Away en Piggy lijkt na twintig jaar eindelijk op het goede spoor te zitten. Met dank aan de nieuwe personele versterking in de persoon van voormalig Metallica-bassist Jason Newsted. Voor de band is het vooral een nieuwe start, vandaar de titel van de nieuwe CD, ‘Voivod’.
CIRCLE II CIRCLE
ZAK STEVENS OP HET SOLOPAD
Robbie Woning
Wie dacht dat Zak Stevens na zijn vertrek uit Savatage een saaie huisvader was geworden, heeft het mooi mis. De getalenteerde zanger verliet de succesvolle Amerikaanse band weliswaar in het najaar van 2000 omdat hij meer tijd aan zijn gezin wilde besteden, maar kreeg al na enkele maanden de kriebels om weer iets te gaan doen. En zo kan het gebeuren dat in april onder de titel ‘Watching In Silence’ het debuutalbum van Zak’s nieuwe band Circle II Circle in de winkels zal liggen. Aardschok sprak met de zanger over zijn eerste soloplaat, die door de forse bijdrages van Jon Oliva en Chris Caffery bij vlagen meer aan Savatage doet denken dan Savatage zelf.
GODSMACK
THE LITTLE TRAIN THAT COULD
Gerd Jan Vleugels
Met een budget van 2600 dollar en slechts enkele dagen studiotijd besluit het uit Boston afkomstige Godsmack in 1998 een debuutplaat op te nemen. Het album slaat goed aan in het eigen Massachusetts en er worden tienduizenden albums weggezet. De kassa gaat pas goed rinkelen als Republic/Universal zich meldt en ‘Godsmack’ liefst vier miljoen maal over de toonbank gaat. Het tijdens de daaropvolgende toer geschreven ‘Awake’ is goed voor drie maal platina, waarna de band met het van de ‘Scorpion King’-soundtrack afkomstige „I Stand Alone” opnieuw de hitlijsten bestormt. Het derde album ‘Faceless’ is wederom een potentiële kaskraker, waarop voor het eerst de van Amen bekende drummer Shannon Larkin van de partij is. Zanger/gitarist/zeurpiet Sully Erna staat ons in Dortmund te woord.
KNOCKDOWN
HET BEGIN IS GEMAAKT
Onno Cro-Mag
De oi!-punkband Knockdown bestaat al sinds 1997, maar de eerste CD ‘The Game Is Ours’ is pas onlangs uitgebracht door Rebellion Records. Met gitarist Hugo, een voormalig lid van Discipline, in de gelederen, moet je oppassen dat je niet als een kopie van die band gaat klinken. Door een eigen sound te creëren is dat gevaar geweken. Hoewel Knockdown en Discipline in hetzelfde genre werkzaam zijn, is de sound van beide bands niet te vergelijken. Het zou trouwens ook oneerlijk zijn om het debuut van Knockdown te vergelijken met de vijfde van Discipline. Joost, oprichter en bassist van Knockdown, ziet zijn buurtgenoten echter wel als voorbeeld wat betreft inzet en volharding.