In de Aardschok van Oktober 2000 lees je alles over:
HAMMERFALL, KANSAS, MORBID ANGEL , NAPALM DEATH , SOULFLY, SPINESHANK, NILE, UFO, WACKEN OPEN AIR, EXCITER, CRADLE OF FILTH , BACKFIRE!, DARK TRANQUILLITY
HAMMERFALL
OUDERWETS STERK NIEUW ALBUM
Ron van Hal
Ze kwamen stilletjes via een achterdeur de metalscene binnen, ergens in 1997. Met een verbazingwekkend gemak reanimeerden ze de kwakkelende interesse in traditionele heavy metal. Daardoor wordt nu, drie jaar later, overal de rode loper voor ze uitgerold. Om te bewijzen dat ze het waard zijn om daarover te lopen, continueren ze hun zegetocht met hun derde CD ‘Renegade’ (release 9 oktober a.s.). In een middeleeuwse ambiance woonde Aardschok de CD-presentatie van de vijf Zweden van Hammerfall bij.
KANSAS
WATER EN VUUR
Gerd Jan Vleugels
Hoewel alle bandleden van het eerste uur meedoen op het nieuwe Kansas-album, is het woord reünie hier slechts ten dele op zijn plaats. Live zal de formatie namelijk in een aangepaste bezetting aantreden en hoewel het nieuwe album sterk naar de eerste studioplaten neigt, is het in feite een veredeld soloproject van de verloren zoon Kerry Livgren. Gitarist Richard Williams spreekt met Aardschok.
MORBID ANGEL
WEGWIJZER VOOR VERANDERING
René Veerkamp
Morbid Angel wordt in het algemeen gezien als één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het death metalgenre en albums als ‘Altars Of Madness’, ‘Blessed Are The Sick’ en ‘Covenant’ hebben ook vandaag de dag nog niets aan kracht ingeboet. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat een band als Morbid Angel zelfs voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor het overleven van death metal in het algemeen. Veel van de nieuwe impulsen binnen het genre werden (en worden) door de band in gang gezet en menig actuele band is schatplichtig aan deze ‘godfathers’. Het vertrek van David Vincent in 1997 was een forse aderlating, maar met de komst van bassist/zanger Steve Tucker werd dit probleem adequaat opgelost. Met het verbeten en gepassioneerde ‘Formulas Fatal To The Flesh’ (1998) werden alle critici de mond gesnoerd en nam Morbid Angel zijn rechtmatige positie weer in als meest toonaangevende death metalband van de jaren negentig. Dat Morbid Angel ook in dit nieuwe millennium zal heersen wordt duidelijk gemaakt met het nieuwe album ‘Gateways To Annihilation’. Het album is gemiddeld genomen wat minder snel dan de voorganger, maar zit bomvol kwaliteitssongs met krachtige en duistere riffs. Bij gebrek aan een betere ruimte vindt het interview plaats in de backstage kantine van Wacken Open Air, wat achteraf gezien niet zo’n geslaagde zet leek (schreeuwende omstanders en handtekeningenjagers). Ik tref de heren Trey Azagthoth en Steve Tucker. Het album is dan pas enkele dagen in mijn bezit en de eerste indruk is dat de band het een stuk langzamer aan lijkt te doen.
NAPALM DEATH
DE MUZIKALE WRAAK VAN BARNEY GREENWAY
Robbie Woning
Met het snoeiharde, allesvermorzelende album ‘Enemy Of The Music Business’ neemt Napalm Death deze maand openlijk wraak op een ieder die de Britse grindcore-legende de afgelopen jaren heeft tegengewerkt, opgelicht of voorgelogen. De vorige platenmaatschappij, concertpromotors, voormalige zakenpartners, werkelijk elke ‘asshole’ die de band ooit heeft bedrogen, komt in de felle, nietsontziende teksten op het nieuwe album aan de beurt. „Ik heb niet de indruk dat we met deze CD de wereld zullen verbeteren”, verklaart zanger Barney Greenway. „Maar het in elkaar draaien van zo’n keihard, haatdragend album luchtte ons wel ontzettend op. De muziekindustrie is jarenlang onze grootste vijand geweest. Ditmaal wilden we eens vertellen, wat wij nu eigenlijk van iedereen vinden. En reken maar dat de betreffende personen zich aangesproken zullen voelen.”
SOULFLY
HET TRIBE-GEVOEL
Gerd Jan Vleugels
De tweede Soulfly-langspeler ‘Primitive’ is het meest experimentele album dat Max ooit gemaakt heeft. Hij heeft dan misschien zijn muzikale horizon verbreed, hij zal er altijd voor blijven waken te vervreemden van zijn doelgroep. De Soulfly-tribe is hem namelijk heilig en zolang de muziek en de woorden uit zijn hart blijven komen zal iedereen Max accepteren zoals hij is.
SPINESHANK
NU OF NOOIT
Robert Haagsma
„Elk nadeel heeft z’n voordeel”, orakelde onze nationale filosoof en verdienstelijk voetballer Johan Cruijff ooit. Het zou het motto van het Amerikaanse Spineshank kunnen zijn. De band kreeg heel wat tegenslagen te verduren en de teksten verhalen over diverse persoonlijke drama’s, maar het positieve resultaat is een verpletterende nieuwe CD: ‘The Hight Of Callousness’, waarmee het kwartet zich moet kunnen scharen tussen hedendaagse helden als Korn, Deftones en Coal Chamber. „Zonder alle ellende zou de plaat nooit zo intens geweest zijn”, erkent zanger Jonny Santos. „Maar we hebben zoveel geïnvesteerd in de CD, het is nu of nooit!”
NILE
René Veerkamp
De meeste liefhebbers zullen inmiddels zelf kennis hebben genomen van de nieuwe Nile-CD ‘Black Seeds Of Vengeance’, de opvolger van het succesvolle album ‘Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka’. De (terechte) hype rondom deze grensverleggende death/grindband zal met dit nieuwe album alleen nog maar ernstigere vormen aannemen. Gevestigde namen sidderen als een Egyptische gifslang en werelddominantie ligt binnen handbereik. Het kippenvel van Dynamo ’99 ben ik nog niet vergeten en het wordt dan ook hoog tijd om gitarist/zanger Karl Sanders eens aan de tand te voelen. Een gesprek over het recente en het antieke verleden en uiteraard een blik op de toekomst.
UFO
DE LAATSTE REIS?
Michel van de Moosdijk
UFO blijft verbazen. Net als je denkt dat het einde daar is, komt de groep volkomen onverwacht met een nieuw studio-album op de proppen. Gaat de CD ‘Covenant’ nieuwe hoogtijdagen opleveren? Dat lijkt onwaarschijnlijk, omdat het koord waarop UFO balanceert slap is. Want is het niet zo dat gitarist Michael Schenker onberekenbaar is en bovendien met grote regelmaat eigen CD’s uitbrengt? En hoe zit het dan met zanger Phil Mogg en bassist Pete Way die inmiddels al twee CD’s onder de naam Mogg/Way hebben uitgebracht? Is Schenker niet al meerdere keren onverwacht opgestapt, zoals enkele jaren geleden toen hij de band tijdens een Japanse toer gewoonweg liet staan? Waarom dan toch weer een reünie als je weet dat UFO wellicht een tijdbom is? Phil Mogg tracht daarop antwoord te geven.
WACKEN OPEN AIR
3, 4 en 5 augustus
Liselotte Hegt & René Veerkamp
Als ik het goed heb is dit alweer de elfde uitvoering van dit enorm gezellige Duitse metalfestival in Wacken, een klein boerengat ergens ten noorden van Hamburg. Ook dit jaar zijn er weer zo rond de 20.000 mensen vanuit heel Europa aanwezig en ook het aantal Nederlandse bezoekers stijgt nog elk jaar. Tesamen mit Liselotte Hegt en fotografe Rita van Poorten-Wiegel ben ik (René Veerkamp) namens Aardschok present. Wat maakt Wacken Open Air nou zo bijzonder zult u zich afvragen? Nou, allereerst hebben de organisatoren de bijzondere gave om al lang overleden en praktisch vergeten bands weer op te graven. Het zal de massa wellicht worst wezen dat vrij obscure bands als Heir Apparent, Liege Lord, Breaker of Angelwitch op het podium staan, voor de connaisseur is Wacken echter een waar Walhalla. Diezelfde massa staat overigens wel volledig uit zijn bol te gaan op andere fossielen uit de roemrijke hardrock en heavy metal historie. We noemen een weergaloos optreden van Rose Tattoo, waar duizenden kelen de tekst van „Nice Boys” mee staan te brullen of een Dee Snider van Twisted Sister die nog immer dezelfde grote bek heeft ( „I Wanna Rock”). Men hoeft het gelukkig niet alleen te hebben van grootheden uit het ‘Vroege Metalen Tijdperk’, maar weet ook de actuele toppers uit de verschillende metalgenres naar dit afgelegen oord te lokken. We noemen Morbid Angel, Iced Earth, Marduk en Gamma Ray, maar ook nieuwe aanstormende toppers als Nightwish, Labÿrinth en Rhapsody. De lijst is lang en mensen die vinden dat de Nederlandse festivals (Dynamo, Lowlands enzovoort) zich alleen nog maar met trendy bandjes bezighouden zijn op Wacken aan het goede adres. Wacken is één brok pure metal en niets anders (enkele uitzonderingen daargelaten dan). Op Wacken zie je dus geen hardcore, hiphop-metal of voor mijn part ‘Nu-metal’ voorbijkomen. Natuurlijk valt er ook dit jaar weer genoeg te klagen. Toppers als Annihilator, Overkill, Testament en Immolation laten het afweten, het bier is weer zo lauw als de tering en de camping/toilet voorzieningen zijn weer hopeloos. Het goede weer en de heerlijke stemming maken echter dat ook deze editie van Wacken weer een onvergetelijk gebeuren blijkt te zijn.
EXCITER
NOG STEEDS HEAVY METAL MANIACS!
René Veerkamp
Het in 1983 verschenen debuut ‘Heavy Metal Maniac’ en de uit 1984 stammende opvolger ‘Violence And Force’ hebben een vergelijkbare intensiteit als de eerste paar Slayer- of Metallica-albums. Dat de band nooit de status van die bands bereikt heeft valt te wijten aan interne strubbelingen, botsende ego’s en kwalitatief minder wordende albums. ‘Long Live The Loud’ (1985) is nog van een hoge kwaliteit, maar op de zonder John Ricci opgenomen albums ‘Unveiling The Wicked’ (1986) en ‘Exciter’ (1988) gaat het steeds verder bergafwaarts met de band. Met de terugkeer van Ricci in het begin van de jaren negentig lijken de zaken weer wat beter voor elkaar, maar het instorten van de heavy metalmarkt betekent ook voor Exciter bijna de nekslag. Als in 1993 drummer en medeoprichter Dan Beehler gedesillusioneerd opstapt, is de band feitelijk opgeheven. John Ricci probeert zijn band Blackstar weer op de rails te krijgen en dan hangt er opeens ene Herve van Osmose Records aan de telefoon die Exciter dolgraag wil tekenen. Het bikkelharde, maar gevarieerde ‘The Dark Command’ (1997) is het eerste resultaat. Het album wordt vrijwel overal lovend ontvangen en voor het eerst sinds jaren ziet de toekomst er weer rooskleurig uit. Het onlangs verschenen ‘Blood Of The Tyrants’ zal ook de laatste twijfelaars over de streep trekken, want het is lang geleden dat we zo’n brok alles verpulverende speed metal hebben mogen horen. Met John Ricci praat ik over het nieuwe album en het hoe en waarom van de vele tegenslagen in de carrière van de band.
CRADLE OF FILTH
THE FILTHWITCH STORY PART 1
Ron van Hal
Nu alle huwelijksproblemen van vorig jaar zijn opgelost, is Cradle Of Filth opnieuw in blijde verwachting. De vampierenzoon die rond Halloween 2000 (31 oktober) het licht ziet, wordt onder de naam ‘Midian’ in het bevolkingsregister ingeschreven. Exact op diezelfde datum zal ook een tweede Cradle-kind worden geboren: de horrorfilm ‘Cradle Of Fear’. Aardschok reisde naar de black metalbakermat af om alvast een glimp van de eeneiige tweeling op te vangen. En sprak daar tevens met de helft van de zes trotse vaders.
BACKFIRE!
DE WEDEROPSTANDING
Onno Cro-Mag
20 maart 1999 is een dag die nooit vergeten zal worden door de Nederlandse hardcoreliefhebber. Op die dag kwam er een einde aan het leven van Richard Bruinen, één van de toonaangevendste figuren binnen de Europese hardcorescene, maar vooral bekend als drummer van Backfire!. Voor Pat (zang), Wyb (gitaar) en Frank (bas) niet alleen een groot verlies als vriend, maar ook als spil binnen Backfire!. Richie regelde alles binnen Backfire! en de vraag was of de band door zou gaan. Richie zelf zou niet anders gewild hebben. Inmiddels is het derde album van de groep klaar, getiteld ‘Still Dedicated’. Na twee machtige CD’s was er natuurlijk sprake van druk om nu zonder Richie te presteren. Ik kan echter alleen maar concluderen dat de band niets aan kracht ingeboet heeft en dat de tegenslag de groep alleen maar hechter en sterker gemaakt heeft. Uit het vermeende zwarte gat is dus iets goeds ontstaan. Pat en Wyb zitten opgelucht en tevreden in mijn huiskamer voor een bewogen gesprek over Backfire! en het dagelijks leven.
DARK TRANQUILLITY
WEER OP HET JUISTE SPOOR
Anita Luderer
‘Metal God’ Rob Halford bleek in de vorige Soundcheck de enige die te sterk was voor Dark Tranquillity. Het album ‘Haven’ moest dus genoegen nemen met een tweede plaats. „Maar als iemand van ons mag winnen, dan is het Halford wel. Dat betekent namelijk dat je een goede verliezer bent”, meent Dark Tranquillity-zanger Mikael Stanne. Hij staat Aardschok begin augustus telefonisch te woord en praat ons graag bij over het wel en wee van Dark Tranquillity.