In de Aardschok van Oktober 2002 lees je alles over:
AMON AMARTH, AVANTASIA, AWKWARD THOUGHT, JERRY CANTRELL, CATHEDRAL, CLENCHED FIST, DARKANE, DEATH ANGEL, DEF LEPPARD, DIVERCIA, DORO, THE FORGOTTEN, GREEN LIZARD, HARDSELL, DAG NASTY, DIEHARD YOUTH, HERMANO, HIGHWAY CHILE, HOT WATER MUSIC, IN FLAMES, JACK RUSSELL, LACUNA COIL, YNGWIE J. MALMSTEEN, MESSIAH’S KISS, MOTORPSYCHO, NILE, QUEENS OF THE STONE AGE, RAUNCHY, ROGER MIRET AND THE DISASTERS, SEVERE TORTURE, SICK OF IT ALL, Snapcase, SPOCK’S BEARD, STEEL PROPHET, TRUST COMPANY, URIAH HEEP, EEN DATE MET THE VANDALS?, PUKKELPOP, DOKK’EM OPEN AIR, STONEHENGE 2002, EUROROCK, SKELETON BASH, M-TOWN HARDCORE SUMMER EVENT #3
AMON AMARTH
DE ZWEDEN KOMEN!
Roman Hödl
Omdat begin november de nieuwe CD van de Zweedse Amon Amarth uitkomt, wordt eind augustus een selecte groep persmensen naar de Berno Studio in het Zweedse Malmö gevlogen om alvast een eerste indruk van de nieuwe nummers te krijgen.
AVANTASIA
Part II
Liselotte Hegt
Tobias Sammet, de immer olijke frontman van Edguy, is opgelucht. Eindelijk is het tweede deel van zijn prestigieuze metal opera Avantasia afgerond. Niet dat de zanger er de laatste achttien maanden zo enorm druk mee is geweest, bekent hij, maar sinds de release van ‘The Metal Opera Pt I’, begin 2001, werd hij achtervolgd door een continu knagend gevoel dat er nog iets afgemaakt moest worden. Een misschien nog wel grotere zucht van verlichting is dat de pers ‘The Metal Opera PtII’ met nog meer enthousiasme ontvangt. In menig muziekblad heeft Avantasia wederom de status van ‘album van de maand’ weten te behalen, of in ieder geval de top drie. „Zelfs het Duitse Hammer is door de knieën gegaan en dat terwijl het blad amper nog wat met metal te maken heeft”, meldt de zanger lachend.
AWKWARD THOUGHT
Onno Cro-Mag
Eind september verschijnt de tweede CD van Awkward Thought, ‘Ruin A Good Day’, en die zal menig liefhebber van hardcore en punk gaan verbazen. In vergelijking met het debuut ‘Mayday’ is de nieuwe schijf veel gevarieerder en zet de band een andere sound neer. Awkward Thought gaat binnenkort op toer door Europa en in tegenstelling tot zoveel hardcore- en punkbands is men juist in Engeland zeer geliefd. Zanger John Frankom is een oudgediende in de scene van New York die met dit album in zijn rugzak veel critici de mond zal snoeren.
JERRY CANTRELL
VALLEN EN OPSTAAN
Robert Haagsma
Het noodlot speelt een cynisch spelletje met Jerry Cantrell. De gitarist van Alice In Chains werkt jaren aan een tweede soloplaat, waarin hij al zijn depressies en teleurstellingen verwerkt. Hij houdt zich op de been door zich te focussen op het licht aan het eind van de tunnel: eens zal die CD uitkomen en kan hij verder met zijn leven. Juist wanneer dat bevrijdende moment aangebroken lijkt, wordt de wereld opgeschrikt door de dood van Layne Staley, de zanger van Alice In Chains. Over die langverwachte solo-CD van Jerry Cantrell heeft opeens niemand het meer.
CATHEDRAL
STERKER DAN OOIT
Gian Santegoeds
Met ‘VIIth Coming’ (releasedatum 7 oktober) leveren de extreme doom metal goeroes van Cathedral alweer hun zevende studioalbum af. Een vervolg op het uiterst depressieve en alom geprezen ‘Endtyme’ uit 2001 ligt voor de hand. Of dit ook daadwerkelijk het geval is? Aardschok reisde op uitnodiging van Dreamcatcher Records/Suburban af naar Londen voor een gecombineerde albumplayback-/interviewsessie en keerde terug met een verrassende conclusie.
CLENCHED FIST
SPIJKERHARD
Onno Cro-Mag
Als je aan Memphis denkt dan zie je meteen het gezicht van Elvis voor je. Toch komt ook de hardcoreformatie Clenched Fist uit Memphis. De debuut-CD ‘Welcome To Memphis’ is er eentje om je vingers bij af te likken. De aanstekelijke old school met een smakelijk metalsausje is verdomd agressief. De teksten zijn spijkerhard en de mannen van Clenched Fist nemen geen blad voor de mond. Zanger en tekstschrijver Juicy Joel heeft tijdens zijn verhuizing toch nog de tijd gevonden om te praten over deze cultband.
DARKANE
René Veerkamp
Het woord ‘heavy’ is waarschijnlijk een van de meest gebruikte uitdrukkingen in dit blad en heeft door de jaren heen duidelijk aan kracht ingeboet. Toch is dat het eerste woord wat te binnen schiet na het beluisteren van ‘Expanding Senses’, de derde volledige CD van de Zweedse metalband Darkane. De nummers van deze heren komen zo lekker de boxen uitknallen dat een mens zich afvraagt of het eigenlijk nog wel heviger kan. Daarnaast is er nog iets vreemds aan de hand met deze CD, want hoewel die beduidend toegankelijker klinkt dan de voorganger ‘Insanity’ heeft de band tegelijkertijd aan complexiteit en diepgang gewonnen. Aan drummer Peter vraag ik hoe dat zo gekomen is.
DEATH ANGEL
ROB CAVESTANY EN DE REÜNIE „WE WAREN GEWOON PLOTSELING VERDWENEN”
Robbie Woning
Wat zijn nu precies de toekomstplannen van Death Angel? Gaan gitarist Rob Cavestany, zanger Mark Osegueda en drummer Andy Galeon na de recente Nederlandse reünieshows weer dapper verder knokken met hun huidige band Swarm? Of smaakte de warme ontvangst door oude fans wellicht toch naar meer en kunnen we op termijn nog nieuw plaatwerk van de band uit San Francisco verwachten? Aardschok traceerde bandleider Cavestany, die na afloop van het Dynamo-weekend nog een paar dagen met zijn vrouw door Europa reisde en daarbij belangrijke ‘sights’ als de Eiffeltoren, de Amsterdamse coffeeshop-route en een uitzending van het radioprogramma van collega Mike meepikte.
DEF LEPPARD
ONVERWOESTBARE BRUG TUSSEN ROCK EN POP
Gerd Jan Vleugels
Met de onwaarschijnlijke verkoopsuccessen van ‘Adrenalize’, ‘Hysteria’ en ‘Pyromania’ groeide het Britse instituut Def Leppard in de jaren tachtig uit tot de grootste rockband ter wereld. Het grungy experiment ‘Slang’ daargelaten, overleefden de dove luipaarden de jaren negentig en stondemn ze met ‘Euphoria’ weer onverwacht in de Amerikaanse schijnwerpers. Op het nieuwe ‘X’ smeedt de band opnieuw een oerdegelijke verbinding tussen rock en pop, met als grootste verschil dat de larger-than-life sound vaarwel is gezegd. Frontman Joe Elliott staat Aardschok te woord.
DIVERCIA
DIVERSITEIT TROEF
Anita Boel
Het is moeilijk te categoriseren, bevat zeer verschillende stijlelementen, het is zowel mierzoet als hondsbrutaal, bevat zes bandleden met ieder een totaal eigen smaak en het komt uit Finland, rara wat is dat? Complexia, Variatia of Non-Directia. Allemaal fout, deze nieuwe band koos voor de vrij voor de hand liggende oplossing; Divercia. „Gewoon niet te veel nadenken en simpelweg doen wat je hart je ingeeft”, aldus gitarist Sami Inkiläinen.
DORO
LEVEN OM TE WINNEN
Robert Haagsma
De nieuwe CD van Doro heet ‘Fight’. Het is een titel die goed gekozen is, want vechten is het thema van diverse nummers, waaronder „Always Live To Win”, „Fight By Your Side” en het titelnummer. De plaat gunt ons ook een blik op enkele donkere bladzijden uit het leven van de blonde zangeres uit Duitsland. „Er zijn momenten geweest dat ik dacht aan stoppen met zingen.”
THE FORGOTTEN
GEGROEID
Onno Cro-Mag
In 1998 verschijnt de debuut-CD ‘Veni Vidi Vici’ van de punkformatie The Forgotten en naam van de band is snel gevestigd. Toch is de opvolger ‘Keep The Corpses Quiet’ tegenvallend door een slechte productie. De Unity toer door Europa met onder andere Ignite, Discipline en Agnostic Front blijkt echter weer een succes. Ook de mini-CD ‘Ask No Questions’ op Knockout Records is wederom een goed album. Het derde album ‘Control Me’ is net uit en is absoluut het beste album tot nu toe. Zanger Gordy beseft dat dit album de doorbraak voor de band kan betekenen naar een groter publiek.
GREEN LIZARD
Uitjuichen en opnieuw beginnen
René Vanes
Tijdens de luistersessie in de Wisseloord Studio’s in Hilversum viel al op met hoeveel spanning Remi Tjon Ajong uitkeek naar de release van het enige echte tweede album ‘Newborn’. ‘Identity’ sleepte alles in de wacht wat er maar in de wacht te slepen viel. Een zeer aardige verkoop, lof over de optredens, bescheiden singles met goede clips en Nederlandse collega-artiesten die maar al te graag met Green Lizard geassocieerd wilden worden, van Dreadlock Pussy tot aan Brainpower. En waarom? Omdat Green Lizard zonder omzwervingen prachtige rockparels produceert waarin muziek en zanglijnen nagenoeg perfect op elkaar zijn afgestemd. Zeker nu, want met ‘Newborn’ komt de kracht van het bandje zelf terug in echte compleet afgeronde songs. Emotie in de rock, het kan dus nog steeds.
HARDSELL
Onno Cro-Mag
De debuut-CD ‘Bark Of The Underdog’ werd bedolven onder de goede kritieken maar toch was de band niet 100% tevreden over die CD. Er stonden inderdaad enkele uitschieters op, maar ook songs die een stuk minder waren. Dat debuut op Hit Records heeft er wel voor gezorgd dat de band nationaal en internationaal enige bekendheid vergaarde. Om ook buiten Nederland en België meer bekendheid te verkrijgen stapte de band over naar I Scream Records. De nieuwe CD ‘Breaking The Jaw’ staat op het punt van uitkomen en het valt op dat de hele CD een stuk rijper klinkt. Zanger Kris neemt Hardsell bloedserieus en wil ervoor zorgen dat zijn hobby ook voor de liefhebber net iets extra’s kan brengen dan de doorsnee punk- of oiband.
DAG NASTY
Onno Cro-Mag
Soms loopt een comeback uit op een fiasco en klinken CD’s van een reünie ondraaglijk, maar in het geval van Dag Nasty gebeurt het omgekeerde. De CD ‘Minority Of One’ is een bloedmooi album geworden waar zowel de oude als nieuwe fan van melodieuze hardcore van zal genieten. Zanger Dave Smalley is een druk bezet baasje die ook nog eens de vocalen doet van Down By Law en zijn hobbybandje The Sharpshooters. Verder is hij vader van drie kinderen en als hij niet op toer is werkt deze muzikant veertig uur in de week. Een gesprek met deze cultfiguur, Dave Smalley.
DIEHARD YOUTH
Onno Cro-Mag
Sinds de split-CD met Dead Serious verscheen, vorig jaar op Thorp Records, ben ik al idolaat van deze old school hardcoreband. Eerder dit jaarbracht de band ook een geweldige splitsingle uit, samen met Neerlands trots Upside Down, en nu is er dan het volledige debuut op Gangstyle Records. De muzikale opdonder die ik kreeg van dit album, ‘Without The Kids We Would Be Dead’, dreunde lang door en een vergelijking met het beste album van Battery ‘Until The End’ was vlug gemaakt. Zanger Andy Franchere voorziet ons van tekst en uitleg.
HERMANO
DE BROEDERSCHAP
Stan Novak
Met de CD ‘Only A Suggestion’ van Hermano verscheen onlangs eindelijk weer een teken van leven van John Garcia, zanger van het legendarische Kyuss, het stormachtige Slo-Burn en het nog actieve Unida. Ik weet John vlak na het Hermano-optreden op Dynamo Open Air te strikken voor een interview waartoe we ons samen met zijn vriendin Rachel terugtrekken in de kleedkamer van de band. De vermoeide maar goedgeluimde zanger praat daar openhartig over zijn verleden en toekomst.
HIGHWAY CHILE
NOG STEEDS PLAATS VOOR TRADITIONELE HARDROCK
Stephan Gebédi
Ze zijn niet de eerste, maar zullen ook zeker niet de laatste band zijn die gegrepen is door het reünievirus. Het Rotterdamse Highway Chile was in de jaren tachtig een van de bekendere bands in de vaderlandse heavy rock wereld. De band startte met redelijk rauwe hardrock in de stijl van onder andere Saxon, de oude Iron Maiden en Judas Priest, maar liet zich gaandeweg meer door de gladdere, Amerikaanse hardrock beïnvloeden. Na verloop van tijd viel de band uiteen in twee kampen, waarvan Helloïse de meest succesvolle voortzetting bleek. Highway Chile hield op te bestaan en leek voorgoed een gesloten boek. Onlangs begon het bij twee Highway Chile-leden van het eerste uur, gitarist Martin Mens en drummer Ernst van Ee toch weer te kriebelen. Ik vroeg laatstgenoemde waarom Highway Chile weer tot leven gewekt is.
HOT WATER MUSIC
Arold Pietersma
Het uit Florida herkomstige Hot Water Music is al muzikaal actief sinds 1994. Ondanks een aantal Europese tournees in het verleden, blijft het viertal relatief onbekend bij de doelgroep. Als de band in 2001 een contract tekent bij Epitaph, en daar ‘A Flight And A Crash’ uitbrengt, lijkt daar verandering in te komen. De opnamen van het nieuwe album ‘Caution’ zijn onlangs afgerond, in de eerste week van oktober zal het in de winkels liggen. Hierop klinkt de band scherper en toegankelijker dan ooit tevoren.
IN FLAMES
MODERNER, EXTREMER EN ONTZETTEND METAL
Robbie Woning
Na al jaren tot de voorhoede van de New Wave Of Swedish Death Metal te hebben behoord, staat het Gothenburgse In Flames nu kort voor de grote doorbraak. De band toert momenteel met Slayer en Soulfly door de Verenigde Staten en heeft met zijn nieuwste album ‘Reroute To Remain’ plotseling de interesse van ‘mainstream’ media als Billboard, VH1 en MTV gewekt. Het land van Bush lijkt helemaal vol van In Flames: de nieuwe metalsensatie die op zijn zesde album met succes een brug slaat in de gapende kloof tussen traditionele metal en de moderne nu metalstroming.
JACK RUSSELL
LAAT HET VERLEDEN RUSTEN
Stan Novak
Jack Russell is bij velen bekend als frontman van de Amerikaanse hardrockformatie Great White. De man met de lange blonde manen en doorleefde, ietwat bluesy strot. De man die met Great White een dikke 20 jaar succesvol aan de weg timmerde en in songs als „Face The Day” en „Once Bitten…Twice Shy” grote successen kende. Nadat Great White de laatste jaren in een impasse was beland viel oudejaarsavond 2001 definitief het doek voor de reuzenhaai. Het was Russell die daartoe het initiatief nam want hij achtte de tijd rijp voor iets anders. Hij verkoos een carrière als solo-artiest en op 23 september verschijnt zijn eerste album ‘For You’ in Europa. Aardschok is natuurlijk geïnteresseerd in de totstandkoming van deze zeer verdienstelijke AOR plaat waarop de meer gevoelige kant van Russell wordt blootgelegd.
LACUNA COIL
NOG STEEDS IN VOLLE BLOEI
Anita Boel
‘In A Reverie’ was goed, ‘Unleashed Memories’ nog beter en het allernieuwste werkstuk ‘Comalies’ is briljant. Het Italiaanse Lacuna Coil heeft zich de afgelopen vijf jaar naar de top van de gothic rockscene gewerkt. Het nieuwe album ligt vanaf 23 september in de winkels, maar begin augustus sprak ik tijdens Eurorock al met het zangduo Cristina Scabbia en Andrea Ferro.
YNGWIE J. MALMSTEEN
AANVALLEN!!
Robert Haagsma
De man van de snelle auto’s en de nog veel snellere gitaarsolo’s is terug, terwijl hij natuurlijk nooit helemaal is weggeweest: Yngwie Malmsteen. Zijn nieuwste meesterwerk wordt met de naam ‘Attack!!’ gelanceerd. De Zweedse gitarist rockt daarop als vanouds, ruikt aan wat klassieke thema’s en wordt terzijde gestaan door de Schotse superstrot Dougie White. Waar kennen we die sympathieke mijnheer ook alweer van?
MESSIAH’S KISS
Roman Hödl
Met ‘Prayer For The Dying’ bracht Messiah’s Kiss vorige maand een knaller van een traditionele hardrockplaat uit, die je qua stijl ergens tussen Dio en de wat commerciëlere nummers van Judas Priest kunt plaatsen. De groep, waarvan de bandnaam gelukkig niets met Messiah van Candlemass te maken heeft, valt vooral op door zijn degelijke en kwalitatief hoogstaande spel. Naast een pompende ritmesectie en dubbele gitaarsolo’s is het vooral de bovengemiddeld goede zang van Holy Mother’s Mike Tirelli die de band boven de middelmaat doet uitstijgen. Tijd om dus eens met drummer Eckhard Ostra rond de tafel te gaan zitten over het hoe en waarom van Messiah’s Kiss.
MOTORPSYCHO
Marathonlopers
René Vanes
Eindelijk lijkt het erop dat het Noorse Motorpsycho zijn vrijage met de Amerikaanse harmonieën uit de sixties wat laat varen. De boodschap van ‘Let Them Eat Cake’ en ‘Phanerothyme’ was duidelijk: Motorpsycho beheerst gecontroleerd intelligent muziek maken. De opvolger ‘It’s A Love Cult’ is compleet andere koek. Er mag weer hard en schijnbaar ongecontroleerd gezwoegd en geragd worden. Minder tierlantijntjes en meer muziek. Doordachte simpelheid met gitarist Snah en drummer Gebhardt.
NILE
ALLES OVER In Their Darkened Shrines
Stephan Gebédi
Nile is net weer thuis van een succesvolle Amerikaanse tournee met Origin, Hate Eternal en Arch Enemy. Het viertal maakt zich op om later dit jaar Europa te bestormen. In de vorige Aardschok vertelde Karl Sanders al hoe het nieuwste album ‘In Their Darkened Shrines’ tot stand is gekomen. Deze maand vertelt de bandleider meer over de muziek en teksten van ‘In Their Darkened Shrines’.
QUEENS OF THE STONE AGE
WEG MET DE MUREN
Robert Haagsma
Halverwege de jaren negentig maakte gitarist Josh Homme op wrede wijze een einde aan Kyuss, de Amerikaanse band die op punt van doorbreken stond. Het groeiende succes, en al het gedoe er omheen, werd hem te veel. Inmiddels is zijn nieuwe band Queens Of The Stone Age opnieuw op weg een van dé rockbands van dit moment te worden, maar de muzikant peinst er niet over opnieuw de handdoek in de ring te gooien. Onlangs verscheen de overdonderende CD ‘Songs For The Deaf’, die voorafgegaan werd door een memorabel optreden in de Melkweg in Amsterdam.
RAUNCHY
FUTURISTIC HYBRID METAL
Liselotte Hegt
De jonge muzikanten van Raunchy doen, net als veel andere bands eigenlijk, gewoon lekker waar ze zin in hebben. Hun voormalige woonplaats Thisted beschouwden ze als te saai voor woorden en het dreef het Deense vijftal in 1994 naar elkaar toe om een pot lekkere, eigenzinnige, brute metal te maken. Na het welbekende demostadium, bijdrages aan compilatiealbums en lokale successen, nam Nuclear Blast onlangs het debuut ‘Velvet Noise’ onder zijn hoede. De eerste recensies zijn inmiddels gepubliceerd en links en rechts wordt Raunchy al in één adem genoemd met grootheden als Fear Factory, Strapping Young Lad, Korn, Deftones, Prong en Machine Head. Ietwat overdreven misschien, maar in zekere zin vindt drummer Morten Toft Hansen het gerechtvaardigd.
ROGER MIRET AND THE DISASTERS
EEN NIEUW BEGIN!!
Onno Cro-Mag
Roger Miret is natuurlijk een lopend boegbeeld voor de hardcorescene. Samen met Agnostic Front is hij een van de belangrijkste pioniers van de scene. Als 13-jarig jongetje hoorde hij voor het eerst The Sex Pistols en hij was verkocht. Het schuchtere mannetje dat als klein kind uit Cuba met zijn ouders naar New York getogen was wist waar zijn toekomst lag. Jaren later begon hij met zijn vrienden Raybeez (rip) en Vinnie Stigma Agnostic Front en deze band werd in korte tijd de grootste hardcoreband aller tijden. Na de comeback zo’n zes jaar geleden werd Agnostic Front groter en groter en inmiddels trekt de band wereldwijd volle zalen. Toch zat er een knoop in de maag van Roger Miret. Zijn voorliefde voor punk en oi kon hij nooit echt kwijt binnen Agnostic Front. Roger was voordat hardcore bestond idolaat van dit soort muziek. Met zijn band Roger Miret And The Disasters kan hij zijn roots een plaats geven en tot ieders verbazing blijkt dat Roger echt kan zingen. De CD is nu verkrijgbaar en liefhebbers van goudeerlijke straatpunk kunnen hun mouwen opstropen.
SEVERE TORTURE
EEN BRUTE, MAAR VRIJ ONSCHULDIGE VORM VAN ENTERTAINMENT
René Veerkamp
‘Misanthropic Carnage’ is de titel van de tweede volledige CD van Severe Torture, zonder twijfel één van de beste death metalbands die ons land momenteel rijk is. Het album is een meer dan logische voortzetting van het eveneens spetterende debuutalbum ‘Feasting On Blood’ uit 2000 en maakt alle verwachtingen waar. Er is dan ook keihard aan gewerkt om deze nieuwe schijf zo bruut en perfect mogelijk te maken, aldus drummer Seth van de Loo.
SICK OF IT ALL
NIET KAPOT TE KRIJGEN
Onno Cro-Mag
De meningen over het laatste album van Sick Of It All waren zeer verdeeld. ‘Yours Truly’ werd door de één omver gehakt, de ander vond dit album juist een grote stap voorwaarts. De band is het gewend. Elk album is weer totaal anders, waardoor de mening van de luisteraar steeds verschillend is. Waar iedereen het wel unaniem over eens is, is de live-reputatie van deze legende. Elk optreden is een feest en de populariteit lijkt geen grenzen te kennen. Het optreden op het grote Pukkelpop was er weer eentje om in te lijsten. Wie anders krijgt het voor elkaar om een menigte van meer dan 10.000 man als gekken in een kringetje te laten lopen? Het eerste livealbum van SOIA, ‘Live In A World Full Of Hate’ stamt alweer uit 1993. Sindsdien heeft de band tientallen nieuwe songs geschreven. Hoog tijd dus voor een tweede livealbum. ‘Live In A Dive’ is inmiddels uit en is een zeer geslaagd album geworden. Een prachtig overzicht van 15 jaar Sick Of It All. Bassist Craig Setari is zeer tevreden over het eindresultaat.
Snapcase
Over en sluiten!
René Vanes
En toen ging het roer om. Zozeer zelfs dat collega Onno zijn passie voor Snapcase zoekgeraakt is. Toch valt het allemaal wel mee. Schreeuwlelijk Daryl Tabreski mag dan opzien hebben gebaard met het knalharde ‘Lookinglasself’ in 1995. Met ‘Progression Through Unlearning’ uit 2000 viel al op te merken dat Snapcase uit Buffalo, NY zichzelf een constante vernieuwingsdrang heeft aangemeten. Hard is nog steeds het motto bij Snapcase, alleen zorgen rustige, haast meditatieve momenten op ‘End Transmission’ niet alleen voor een adempauze, maar ook voor een springplank naar nog minder conventies. Snapcase is altijd op zoek geweest naar verandering, van lichaam, geest en muziek.
SPOCK’S BEARD
IN DE VOETSPOREN VAN THE WHO EN GENESIS?
Martien Koolen
Na fantastische albums van Dream Theater (‘Six Degrees Of Inner Turbulence’) en Rush (‘Vapour Trails’) kon ik me niet voorstellen dat er anno 2002 nog een muzikaal gelijkwaardig album zou uitkomen. Toch is dat een band gelukt, namelijk Spock’s Beard, met het sublieme dubbelalbum ‘Snow’. Een conceptalbum (annex rockopera) dat je gerust kunt vergelijken met ‘Tommy’ van The Who of ‘The Lamb Lies Down On Broadway’ van Genesis. Niet zo lang geleden sprak ik nog met Spock’s Beard-frontman Neal Morse. Toen ging het gesprek over de nieuwe CD van Transatlantic en was hij niet zo spraakzaam. Hopelijk is dat vandaag anders.
STEEL PROPHET
GEEFT ZICH NIET OVER
Liselotte Hegt
Ik ben gewend om gitarist en boegbeeld Steve Kachinsky aan de telefoon te krijgen voor een jaarlijkse update over Steel Prophet-zaken. Echter dit keer is het basbeest en gitaartechnicus Vince Dennis die de Europese pers te woord staat. ‘Unseen’ is alweer de negende release, maar nog voordat het album goed en wel in de winkels ligt, sijpelt het bericht door dat zanger Rick Mythiasin na ruim elf jaar is opgestapt. Hot nieuws natuurlijk en Aardschok is uiteraard benieuwd naar de sappige details. Vince bekent er geen nacht van wakker te hebben gelegen en vooral hij en Steve zijn zelfs blij dat Rick is opgehoepeld.
TRUST COMPANY
ROTSVAST VERTROUWEN
Gerd Jan Vleugels
Het Amerikaanse Alabama staat nu niet bepaald te boek als een broedplaats voor nieuwe en eigentijdse rockbands. De zuidelijke staat wordt doorgaans geassocieerd met country of southern rock, met Lynyrd Skynyrd als de bekendste naam. Het uit de hoofdstad Montgomery afkomstige Trust Company bewijst dat het ontbreken van een levendige muziekscene geen belemmering voor wereldwijde erkenning is. Begonnen onder de noemer 41 Down timmerde de band acht jaar lang stevig aan de weg om daarna getekend te worden door Geffen. Aan de vooravond van het optreden met Korn in Ahoy staat drummer Jason Singleton Aardschok te woord.
URIAH HEEP
OP NAAR DE TOEKOMST
Robert Haagsma
De fan van Uriah Heep heeft de afgelopen jaren bepaald niet droog gestaan. Met de regelmaat van de klok verschenen compilaties, live-CD’s en DVD’s. Vrijwel alles was zeer de moeite waard, zoals het onlangs verschenen document op CD en DVD ‘The Magician’s Birthday Party’. Een vraag begint nu toch wel steeds dringender te worden: wanneer komt er eindelijk weer eens een nieuwe studioplaat uit? Het is immers alweer vier jaar geleden dat de laatste, het overigens uitstekende ‘Sonic Origami’, het licht zag.
EEN DATE MET THE VANDALS?
Robert Haagsma
De stelling dat Joe Escalante een veelzijdig mens is zou als het understatement van het jaar in de boeken kunnen. „Een mens heeft veel talenten”, vindt de bassist van de Amerikaanse punkband The Vandals. „Waarom zou je die niet allemaal gebruiken?” Dus is de muzikant regelmatig te vinden in de rechtszaal, op de golfbaan en in de stierenvechterarena. Medio september komt de nieuwe CD ‘Internet Dating Superstuds’ uit.
PUKKELPOP
22, 23 en 24 augustus De Kiewit – Hasselt
Daar waar normaliter Lowlands op het programma staat kiest Aardschok dit jaar voor een verslag van de Belgische tegenhanger Pukkelpop dat in hetzelfde weekend plaatsvindt en er een veel betere programmering op na houdt. Onze zuiderburen hebben met Jane’s Addiction, Korn en Guns N’ Roses namelijk een aantal hoofdacts van formaat vastgelegd waar Aardschok gewoon niet aan voorbij kan. Alain Bogaert (AB) en Stan Novak (SN) vormen samen het reportersduo dat al snel tot de ontdekking komt dat Blubberpop wellicht een betere naam voor deze editie zou zijn. Met name de derde en laatste dag is het behoorlijk aanmodderen om van podium naar podium te geraken. Verdeeld over maar liefst 7 podia treden er in totaal zo’n 175 bands/artiesten op waarvan een groot deel interessant is voor dit blad. Vanwege de dunne personele bezetting moeten er keuzes worden gemaakt, maar we menen de meest interessante bands eruit te hebben gefilterd. Voor de bijbehorende plaatjes is een ander duo verantwoordelijk, te weten Barbara Meihuizen en Werner Heinsman.
DOKK’EM OPEN AIR
10 augustus – Dokkum
Roman Hödl
De weergoden werken niet echt mee, als één week na Wacken een nieuw Fries metalfestival gelanceerd wordt. Het evenement vindt in de buitengebieden van Dokkum plaats, en staat vooral in het teken van de stijlen death/thrash, hardrock en gothic metal.
STONEHENGE 2002
27 juli – De Buze -Steenwijk
Robbie Woning
Nederlands kleinste openluchtfestival heeft opnieuw het mooiste weer. Het programma is wat minder spectaculair dan bij vorige edities, maar dat lijkt de vijfhonderd bezoekers die alvast komen warmdraaien voor Wacken allerminst te deren. De sfeer is gezellig als altijd en het bier vloeit met deze hitte natuurlijk extra rijkelijk.
EUROROCK
2 en 3 augustus – Soeverein – Lommel (B)
Gelijktijdig met Wacken Open Air in Duitsland vindt in het Belgische Lommel voor de vijfde maal het Eurorock festival plaats. Dit evenement richt zich voornamelijk op het gothic publiek, maar op de bill staan genoeg interessante bands die een verslag in Aardschok rechtvaardigen. Toch blijkt het geheel, door de vrij lage opkomst, een beetje tegen te vallen. Desalniettemin hebben Alain Bogaert en Anita Boel zich samen met de fotografen Silvy Roos, John Boel en Werner Heinsman best vermaakt.
SKELETON BASH
27 juli Hafen -Innsbruck, Oostenrijk
Roman Hödl
Eind juli reist ondergetekende voor twee dagen naar het Oostenrijkse Innsbruck om daar het eerste cluboptreden van Pungent Stench sinds acht jaar te beleven. Ruim achttienhonderd kilometer per auto heeft een echte fan namelijk graag voor zijn lievelingsband over, en daar blijkt op de heenweg zelfs een ‘Kommissar Rex’ van de Duitse drugspolitie niets aan te kunnen doen.
M-TOWN HARDCORE SUMMER EVENT #3
9, 10 en 11 augustus – Bosscherveld – Maastricht
Arold Pietersma
Voor de derde keer vindt in Maastricht het, door Noizz Music Company georganiseerde, zomer hardcore spektakel plaats. De formule is eenvoudig, maar liefst 43 bands in drie dagen. Een aantal grote namen wordt afgewisseld met wat minder bekende bands, die zo de kans krijgen om zich aan een relatief groot publiek te presenteren. Elke band krijgt gemiddeld een klein half uur speeltijd, waarna er in moordend tempo wordt omgebouwd om plaats te maken voor de volgende act. De festivaltent staat opgesteld op een prachtige locatie in de Maastrichtse wijk Bosscherveld, in een klein dal, gelegen tussen een industriegebied en een woonwijk. Er heerst lichte paniek bij de uitbater van de snackwagen op het terrein. Volgens afspraak zou er ook een vegetarisch assortiment aangeboden moeten worden. De snackverkoper snapt er niks van: „Bij Pinkpop was daar helemaal geen vraag naar.” Hij is kennelijk niet op de hoogte dat we hier te maken hebben met een heel ander kaliber bezoekers. Een publiek met een geheel eigen levensstijl, waarvan een groot deel op z’n minst vegetariër of overtuigd veganist is. In allerijl worden enkele dozen vegetarische hamburgers en broccolinuggets aangerukt.