In de Aardschok van November 2002 lees je alles over:
ABSORBED, AGRESIÓN, THE ALMIGHTY PUNCHDRUNK, COUNT ME OUT, DISCIPLINE, DISTURBED, DRILLER KILLER, DROPKICK MURPHYS, ENCHANT, FOO FIGHTERS, THE GC 5, HEAVEN’S CRY, IMPIOUS, I.N.R.I, JULIAN SAS, KAMELOT, KATAKLYSM, KINGDOM COME , KINGPIN, MARBLE ARCH, MESHUGGAH, MOB RULES, NONEXIST, ON THE RISE, PAIN, PRONG, RAISED FIST, ROTTING CHRIST, SILVERCHAIR, SPIRITUAL BEGGARS, THRESHOLD, TRAIL OF TEARS, TRENT GARDNER, WICKED MYSTIC, OPETH, JON OLIVA,
ABSORBED
Roman Hödl
Na de gelimiteerde ‘Demo ‘98’ en de succesvolle mini-CD ‘Sunset Bleeding’ is de Nederlandse death metalband Absorbed klaar voor het echte werk. Na een aantal professioneel verzorgde optredens in het buitenland en de geniale ‘Visions In Bloodred’-CD wordt het tijd om de mannen uit Hoogeveen aan het grote publiek voor te stellen. Frontman Jim vertelt meer over Absorbed.
AGRESIÓN
DE HOLLAND-VENEZUELA LIJN
Gerd Jan Vleugels
Het Nederlands/Venezolaanse Agresión is inmiddels uitgegroeid tot één van de beste moderne metalbands die Europa rijk is. Met het debuut ‘Sur’ balanceerde de band al op de drempel van een doorbraak, maar de varkenspest gooide roet in het eten. Met het vers opgenomen ‘Cultura 3’ stond Agresión eerder dit jaar op Ozzfest in Nijmegen waar het een voortreffelijke indruk achterliet. Aardschok neemt met de broers Alejandro Londoño Montoya en Juan Manuel de Ferrari Montoya de geschiedenis van de band door.
THE ALMIGHTY PUNCHDRUNK
DE NIEUWE LIEFDE VAN GENE HOGLAN
Robbie Woning
De recent verschenen CD van zijn nieuwe band The Almighty Punchdrunk, het komende Strapping Young Lad-album, de langverwachte Dark Angel-reünie… Er is eigenlijk altijd wel een aanleiding te bedenken voor een Gene Hoglan-interview. Daarbij komt nog dat de Amerikaanse meesterdrummer altijd vol interessante verhalen en anekdotes zit. Over zijn huidige woonplaats Vancouver bijvoorbeeld, die volgens Hoglan de ‘inbraakhoofdstad’ van Noord-Amerika is. Maar liefst dertien keer is zijn auto nu al opengebroken, waarbij eenmaal zelfs een doos vol Punchdrunk-CD’s werd buitgemaakt.
COUNT ME OUT
Onno Cro-Mag
Count Me Out is een van de bands binnen de SXE-scene die het al zo’n zes jaar heeft volgehouden. Het merendeel van bands binnen dit genre verdwijnt als sneeuw voor de zon. Count Me Out daarentegen heeft weer een geweldige CD gemaakt. Op ‘Permanent’ lijkt de band sterker dan ooit tevoren. Volgend jaar komt men naar Europa. Iedereen kan dan zelf zien dat we hier te maken hebben met een van de beste liveacts. Zanger Jason Mazzola is tevreden over de nieuwe CD en ziet de toekomst qua hardcore helemaal zitten.
DISCIPLINE
INTERNATIONAAL DOORGEBROKEN
Onno Cro-Mag
Discipline heeft altijd een haat-liefdeverhouding gehad met de pers. Het lijkt erop dat men na een aantal wilde jaren wat rustiger is geworden. De volwassenheid straalt van de nieuwe CD ‘Saints & Sinners’ af. Discipline heeft een ontzettend grote afzetmarkt in Duitsland gevonden. De band wordt daar op handen gedragen. Het laatste optreden voor tienduizend mensen op het With Full Force-festival leverde zelfs wekenlang een hoge notering op de website-poll van dit festival op. Ook de rest van Europa loopt warm voor een van Nederlands grootste exportproduct binnen de oi!- en punkscene. GMM Records uit Amerika brengt de nieuwe CD uit, plus een heruitgave van de laatste twee CD’s. Volgend jaar gaat men op toer door Amerika. Er staat dus veel te gebeuren met Discipline. Zanger Joost De Graaf is, samen met zijn medemuzikanten, klaar voor die uitdaging.
DISTURBED
HOOP EN GELOOF
Gerd Jan Vleugels
Hoewel Disturbed destijds in Europa nauwelijks een voet aan de grond kreeg, groeide de band in Amerika uit tot een millionseller. Bijna drie miljoen maal ging het debuut ‘The Sickness’ over de toonbanken en Disturbed toerde 22 maanden door het thuisland. Voor hun tweede album ‘Believe’ deed de formatie een beroep op producer Johnny K. en mixer Andy Wallace met als resultaat een dynamische en melodieuze opvolger. Zanger David Draiman staat vanuit zijn woonplaats Chicago Aardschok te woord.
DRILLER KILLER
Roman Hödl
Driller Killer heeft zojuist met ‘Cold, Cheap & Disconnected’ zijn alweer zesde CD opgenomen, en gezien de goede reacties uit binnen- en buitenland heeft Aardschok contact gezocht met de twee meter lange en niet al te heldere frontman Cliff. Deze geeft in een kleine tien minuten zo veel beknopte antwoorden, dat ondergetekende in no-time door al zijn vragen heen is. Hieronder een verslag van een informatief gesprek, dat zich door zijn underground-niveau als verre van standaard ontpopt.
DROPKICK MURPHYS
DE ULTIEME LIVEBAND
Onno Cro-Mag
Wat moet je eigenlijk nog zeggen over het succes van de Dropkick Murphys? De band heeft over de hele wereld zijn naam gevestigd en op alle grote festivals in Europa en de USA gespeeld. De CD ‘Sing Loud, Sing Proud’ heeft ongelooflijk veel verkocht en de kritieken waren alleen maar lovend. Toch was er uit de undergroundscene ook wat kritiek op de band. Het was allemaal te braaf en te liefjes en de gretige punkrock had plaats gemaakt voor teveel folk. De band uit Boston heeft inmiddels een rustpauze van zo’n half jaar ingelast om voor de eerste keer in zijn historie zonder tijdsdruk aan een nieuwe CD te kunnen werken. Toch moet de band qua promotie nog een keer aan de bak want onlangs verscheen er een geweldige live-CD. Oprichter, bassist en zanger Ken Casey is mijn gesprekspartner.
ENCHANT
EENVOUD IS KRACHT
Gerd Jan Vleugels
Het is niet iedere progrockband gegeven met ieder album te groeien, maar het uit San Francisco afkomstige Enchant is een plezierige uitzondering op die regel. Na het relatief complexe ‘Juggling 9 Or Dropping 10’ koos men op het nieuwe ‘Blink Of An Eye’ voor een bijna Spartaanse aanpak. Hoewel het geluid van de Amerikanen ondanks het avontuur altijd al toegankelijk en songgericht is geweest, heeft de band op het vijfde album besloten de arrangementen eenvoudig te houden. De altijd vriendelijke bandleider Doug Ott geeft vanuit de Bay Area commentaar.
FOO FIGHTERS
TERUG NAAR DE BASIS
Robert Haagsma
Eerder dit jaar werd bekend dat de voormalige drummer van Nirvana mee had gespeeld op de nieuwe CD van Queens Of The Stone Age, ‘Songs For The Deaf’. Toen hij ook volwaardig bandlid werd en met zijn nieuwe vrienden op tournee ging kwam de geruchtenmachine al snel op gang. Betekende dit het einde van zijn band Foo Fighters? Niets bleek minder waar, gelukkig. De flirt met de Queens was – voorlopig – eenmalig en Dave Grohl is gewoon weer op het oude nest teruggekeerd en er is zelfs een splinternieuwe CD uit: ‘One By One’. Onlangs deed Foo Fighters in Parijs een kleinschalig optreden, waarbij al een flink deel van die CD de revue passeerde.
THE GC 5
NIET MEER TE STOPPEN
Onno Cro-Mag
The GC 5 is in thuisland Amerika uitgegroeid tot een van de meest talentvolle punkbands. Na het uitbrengen van de nieuwe CD ‘Never Bet The Devil Your Head’ lijkt het succes niet meer te stoppen. Muzikanten van onder andere Dropkick Murphys, The Beltones en One Man Army roemen The GC 5 als een van beste bands van het moment. De debuut-CD ‘Kisses From Hanoi’ was al een plaatje, maar nu is men door een nog betere productie en volwassen sound een kanjer geworden binnen het genre. Als je een liefhebber bent van The GC 5, dan wordt het een duur maandje. Naast de nieuwe CD is er een ‘best of’ verschenen, een split met The Hudson Falcons en een mini-CD met 6 nieuwe songs. Niet meer te stoppen dus: The GC 5. Tijd voor een gesprek met bassist/zanger Doug Mc Kean.
HEAVEN’S CRY
André Methorst
Heaven’s Cry bracht onlangs zijn nieuwe CD ‘Primal Power Addiction’ uit op het Limburgse DVS Records. Dat geduld een schone zaak is blijkt ook nu, want we hebben hier zes jaar op moeten wachten. Ter ondersteuning van dit nieuwe album bezocht de band onlangs Nederland en speelde op ProgPower. Verder werden hier optredens aan vastgeplakt in Verviers, Essen, Karlsruhe en Kopenhagen. Een mooie gelegenheid voor Aardschok om met gitarist/zanger Pierre St. Jean en gitarist Olaf Quinzanos, de ‘harde kern’ van Heaven’s Cry, eens wat dieper op de zaken in te gaan. Wat volgde was een erg prettig gesprek op een zondagmiddag in een kroeg in Baarlo.
IMPIOUS
Roman Hödl
Na de CD’s ‘Evilized’ en ‘Terror Succeeds’ komt het Zweedse Impious met ‘The Killer’ de hoek om knallen. De band -die acht jaar geleden is opgericht door zanger Martin Åkesson en gitarist Valle Adzic – heeft zojuist een monster van een death/thrash-CD opgenomen, waarbij vooral opvalt dat de groep qua songwriting enorm vooruit is gegaan. Ook staat de band te popelen om het Europese clubcircuit aan gort te spelen. Ritmegitarist Valle Adzic is dan ook zeer welwillend om de lezers van Aardschok iets meer over zijn band te vertellen.
I.N.R.I
René Veerkamp
Vaste kerkgangers herkennen in de afkorting I.N.R.I. de afkorting Iesus Nazaraeus Rex Judaeo, wat in het Latijns zoveel betekend als Jezus van Nazareth, Koning der Joden. Die afkorting zou op het kruis van Jezus gehangen hebben toen de Romeinen hem aan het kruis nagelden. Sinds kort heeft de afkorting echter nog een nieuwe betekenis gekregen en wel als Insane Non-Commercialised Rock Institute, de naam van een nieuwe death/thrashband uit het oosten des lands die voortgekomen is uit Stigmathiest. Onlangs verscheen het debuut ‘Hyper Bastard Breed’ op het Cold Blood Industries label en die CD laat een lekkere vette portie ouderwetse death/thrash horen. Over het hoe en waarom van de naam (en naamsverandering) en meer van die zaken spreken we gitarist Patrick.
JULIAN SAS
Wil spektakel bieden
Stan Novak
Julian Sas (32) staat dan wel bekend als een bluesgitarist pur sang, de man uit Beneden Leeuwen met de onafscheidelijke bandana heeft echter een heus hardrockverleden. Hij groeide op ten tijde van de NWOBHM en bands als AC/DC, Ozzy en Slayer behoren tot zijn favorieten. Waarschijnlijk is dat één van de redenen waarom zijn bluesrock zo pittig gekruid is en hij ook in hardrockkringen veel sympathie opwekt.
KAMELOT
Liselotte Hegt
Op 13 januari 2003 moet het nieuwe, zesde studioalbum ‘Epica’ van Kamelot in de winkels liggen. Het leeuwendeel is inmiddels opgenomen, maar de komende weken moet nog hard gewerkt worden aan de keyboardpartijen, enkele gitaarsolo’s, zangharmonieën en tenslotte de eindmix. Toch vindt platenmaatschappij Sanctuary de tijd rijp om een delegatie van de Europese rockpers naar Hamburg te laten overkomen voor een sneakpreview en een fotosessie. Ook Aardschok is gezegend met een uitnodiging en ondergetekende zoeft half september per trein naar Noord-Duitsland. Eenmaal verzameld in de lobby van het hotel vertrekken we in aangenaam gezelschap van de twee belangrijkste componisten, zanger Roy Khan en gitarist Thomas Youngblood, per taxi naar het befaamde Headbangers Ballroom, alwaar producer Sascha Paeth ons opwacht. Later wordt me ingefluisterd dat dit café met name in de jaren tachtig aan de wieg heeft gestaan van vele succesvolle Duitse acts, waaronder Helloween. Het is een echt ‘metalhonk’ en begrijpelijk dat hier regelmatig ‘top secret’ luistersessies en uitbundige CD-presentaties worden gehouden. Maar echt high tech is het allemaal niet en het Kamelotgeweld moet zich via twee kleine, simpele speakerboxen naar buiten persen.
KATAKLYSM
Eindelijk een stukje erkenning…
Stephan Gebédi
Maurizio Iacono, de sympathieke frontman van Kataklysm, klinkt opgewekt als ik hem op een druilerige donderdagavond aan de telefoon krijg. De band zit midden in een toer door hun thuisland Canada en Maurizio belt mij enkele uren voor het begin van een show op. Hij is blij dat Kataklysm na 11 jaar ploeteren, 6 volledige CD’s en nog wat tussendoortjes, eindelijk een beetje waardering begint te krijgen.
KINGDOM COME
COME-BACK
Martien Koolen
Het laatste Kingdom Come-album (‘Master Seven’) stamt alweer uit 1997 en eerlijk gezegd had ik de band na het Duitstalige soloalbum van Lenny Wolf al afgeschreven. Toch zijn Lenny en Co er weer in geslaagd om een fantastische nieuwe CD te maken, getiteld ‘Independent’ (voor recensie zie Aardschok 8/9). Een album waar weer, zoals bij oudere werken, de meesterlijke vocalen en de dramatische composities op de voorgrond staan. Mijn eerste vraag aan Lenny is dan ook waarom het vijf jaar heeft geduurd voordat er een nieuw Kingdom Come-album te koop is.
KINGPIN
DEELT EEN MOKERSLAG UIT
Onno Cro-Mag
De band Kingpin komt uit België en bracht onlangs het album ‘Bad Habits Die Hard’ uit. De CD kwam aan als een mokerslag. Superlompe en moddervette hardcore die je doet denken aan de tijden van Killing Time, Sheer Terror, Cro-Mags en Crumbsuckers. De band bestaat al wat jaartjes, maar door het spelen in andere bands (o.a. Congress) ontbrak het de muzikanten vaak aan tijd om de studio in te gaan. Toch werd er tijd vrijgemaakt. In een aantal weekenden werd de plaat opgenomen die Kingpin in één klap tot een van de betere old school bands uit België maakte. Felony Fitn speelt ook in Congress, maar is supertrots op Kingpin. Hij ziet deze formatie als een eerbetoon aan de bands waarmee hij is opgegroeid.
MARBLE ARCH
DE ULTIEME ZONDAGMORGEN BAND
Anita Boel
Marble Arch wist mij vorige maand zeer positief te verrassen met zijn debuut ‘Another Sunday Bright’. De titel van het album zegt genoeg, de ultieme plaat voor de zondagmorgen. Zo’n morgen dat je met een kater wakker wordt en je niet meer weet wat je de avond ervoor hebt gedaan. Zo’n morgen dat een eenzaam gevoel je bij de strot grijpt om je niet meer los te laten. Zo’n klote ochtend. Het Zweedse Marble Arch heeft dit gevoel op een ultieme manier op plaat weten vast te leggen.
MESHUGGAH
DOORBRAAK VIA DE VS
Robert Haagsma
Zoals het er nu uitziet zou 2002 wel eens een cruciaal jaar voor Meshuggah kunnen worden. De gloednieuwe plaat ‘Nothing’ wordt overal goed ontvangen. De tijd lijkt dus eindelijk rijp voor de complexe metal van de band uit Stockholm. Al lijkt in eerste instantie voorál de Amerikaanse markt open te staan voor de muzikale kwaliteiten van het kwartet. Met dank aan Ozzy. „Toch willen we ook in Europa aan onze bekendheid blijven bouwen”, aldus drummer Tomas Haake.
MOB RULES
MACHTSMISBRUIK
Gerd Jan Vleugels
Na het debuutalbum ‘Savage Land’ (1999) en het voorlopige hoogtepunt ‘Temple Of Two Suns’ (2000) leverde Mob Rules onlangs zijn derde langspeler af. ‘Hollowed Be Thy Name’ is een conceptalbum waarop de zes Duitsers als vanouds van leer trekken. Gitarist Matthias Mineur praat bij met Aardschok.
NONEXIST
DE BAND DIE NIET BESTAAT
Robbie Woning
Het zou leuk zijn geweest als we het Zweedse NonExist konden voorstellen als ‘de wraak van John Liiva’ en mochten stellen dat ‘het softe Arch Enemy‘ nog iets van het brutale NonExist-debuut zou kunnen leren. De media doen niets liever dan gebrouilleerde mensen tegen elkaar uitspelen en de metaljournalistiek vormt daarop echt geen uitzondering. Jammer alleen dat NonExist helemaal niet ‘de nieuwe band’ van de oneervol aan de dijk gezette voormalige Arch Enemy-zanger John Liiva is. Zoals René Veerkamp in zijn recensie van het brute eerste NonExist-album ‘Deus Deceptor’ al constateerde, is gitarist Johan Reinholdz van de Zweedse progmetalband Andromeda het werkelijke brein achter dit technische death metalproject en was Liiva slechts de ontbrekende schakel om een album op te kunnen nemen.
ON THE RISE
HOOP IN BANGE DAGEN
Onno Cro-Mag
On The Rise uit New York is de hoop in bange dagen voor de plaatselijke hardcorescene. Een band die zijn invloeden haalt bij grootheden als Killing Time, Agnostic Front, Ignite, Uniform Choice en de oude Sick Of It All. De debuut-CD is opgenomen met de producers Mike Dijan (Breakdown) en Roger Miret (Agnostic Front) die beide een gouden toekomst voorspellen voor deze NY-hardcoreband.
PAIN
DE PRIORITEIT VAN PETER TÄGTGREN
Robert Haagsma
De meeste lezers van dit blad zullen de Zweed Peter Tägtgren vooral kennen als de frontman van de death metalband Hypocrisy, of als producer van platen van even extreme clubjes als Destruction, Dimmu Borgir, Immortal en Dark Funeral. Toch zet de zanger en gitarist voorlopig als zijn kaarten in op zijn tweede band Pain. „Ik ben pas tevreden wanneer we wereldwijd succes hebben.” Van Pain verscheen onlangs de derde CD ‘Nothing Remains The Same’, met daarop een mix van moderne metal en tachtiger jaren new wave.
PRONG
Terug aan het front
Stan Novak
Na jarenlange afwezigheid stond in augustus dit jaar Prong eindelijk weer eens op de Europese planken. De band die met de albums ‘Beg To Differ’, ‘Prove You Wrong’, ‘Cleansing’ en ‘Rude Wakening’ in de jaren negentig een viertal meesterlijke platen uitbracht en het in 1994 zelfs schopte tot headliner van Dynamo Open Air was op het laatste moment toegevoegd aan het programma van Pukkelpop. Aardschok was er als de kippen bij om Prong opperhoofd Tommy Victor aan de tand voelen omtrent de stand van zaken in het Prong-kamp.
RAISED FIST
HARDER EN HARDER
Onno Cro-Mag
Het werd hoog tijd dat ondergetekende eens aandacht ging besteden aan een van de beste hardcorebands uit Zweden: Raised Fist. De band bestaat sinds 1993 en maakte al meteen indruk met zijn eerste twee mini-CD’s. De muziek van toen lijkt niet meer op het huidige Raised Fist. De sound was destijds een kopie van bands als Gorilla Biscuits, Wide Awake en Youth Of Today. In 1998 kwam het album ‘Fuel’ uit. De oude fan schrok zich een hoedje. Alhoewel de zang van Alexander nog puur hardcore was, bleek de sound harder te zijn geworden. Het was nog steeds de energieke hardcore, maar met gitaarriffs die je zelfs deden denken aan het Machine Head-debuut ‘Burn My Eyes’. In 2000 verscheen de CD ‘Ignoring The Guidelines’ en nu is het tijd voor ‘Dedication’. De hardste en meest effectieve schijf van Raised Fist tot nu toe. Zanger Alexander fungeert als spreekbuis.
ROTTING CHRIST
ALLE CENSUUR IS WELKOM
Robbie Woning
Na het gematigde ‘Sleep Of The Angels’ en het brute, massale ‘Khronos’ levert Rotting Christ deze maand met het felle en sinistere ‘Genesis’ zijn beste album tot nu toe af. De Griekse band stond eind jaren tachtig aan de prille basis van het black metalgenre, maar werd door zijn geografische achterstand en zijn soms markante eigen stijl tijdens de grote hype door Scandinavische collega’s aan alle kanten voorbijgestreefd. Inmiddels is de black metalstorm weer enigszins gaan liggen en kan de band uit Athene wellicht alsnog tot de eredivisie doordringen. Aan de nieuwe CD zal het niet liggen. Met felle blastbeats en wringende gitaarlijnen keert Rotting Christ op het geïnspireerde ‘Genesis’ weer regelmatig terug naar zijn roots. Wie de band de laatste jaren bewonderde om zijn interessante songstructuren, melodie en onheilspellende sferen, komt op de CD echter ook ruimschoots aan zijn trekken. Aan zanger/gitarist Sakis Tolis de vraag hoe het kan dat ‘Genesis’ zo’n enorme stap voorwaarts is ten opzichte van de vorige twee CD’s.
SILVERCHAIR
NATUURLIJKE ONTWIKKELING
Gerd Jan Vleugels
Met het verschijnen van ‘Neon Ballroom’ rekende Silverchair in meerdere opzichten resoluut af met haar puber-imago. Het Australische trio toonde met dit ijzersterke album vooral aan in muzikaal opzicht een volwassen band te zijn, die het grunge-geluid op geheel eigen wijze vorm wist te geven. Met het recente ‘Diorama’ levert de groep rond zanger/gitarist/songschrijver Daniel Johns een album af waarop de onstuimigheid en energie plaats hebben gemaakt voor ingetogenheid en beheersing. Drummer Ben Gilles legt uit hoe Silverchair zijn muzikale horizon verbreed heeft en daarbij veelvuldig teruggrijpt op de klassieke bands uit de jaren zestig en zeventig.
SPIRITUAL BEGGARS
NIEUWE ODE AAN OUDE MUZIEK
Robert Haagsma
Spiritual Beggars ontstond halverwege de jaren negentig als het retro-project van gitarist Michael Amott, die juist in die periode de Britse band Carcass definitief achter zich liet. De muzikant is inmiddels erg succesvol met de volbloed metalband Arch Enemy, maar zijn oude liefde is hij altijd trouw gebleven. Deze maand komt er dan ook weer een nieuwe CD uit van de Zweedse band Spiritual Beggars: ‘On Fire’. Het is, net als de vorige CD’s, een warm eerbetoon aan een ver muzikaal verleden.
THRESHOLD
SUCCES DANKZIJ STABILITEIT
Robert Haagsma
Het was lang een komen en gaan van zangers en muzikanten bij de Britse progressieve rockband Threshold, maar de laatste jaren was de bezetting opvallend stabiel. Het zestal wordt nu ook beloond voor die serene rust. De recensies zijn steeds positiever en de platen verkopen beter dan ooit. Zelfs in eigen land lijken de ogen open te gaan voor de muzikale charmes van het gezelschap. Threshold werkte dan ook met veel zelfvertrouwen aan de gloednieuwe plaat ‘Critical Mass’. Het album schopte het tot CD van de maand in de vorige editie van Aardschok. Een gesprek met gitarist, bandleider en algemeen erkend workaholic Karl Groom.
TRAIL OF TEARS
HARDER, GEVARIEERDER EN BETER
Anita Boel
Het Nederlandse DSFA Records bracht in 1998 het geweldige Trail Of Tears-debuut ‘Disclosure In Red’ uit. Niets leek deze band een mooie toekomst in de weg te staan. Ware het niet dat zangeres Helena Michaelsen niet een van de makkelijkste mensen bleek om mee samen te werken. Haar stem was goud waard, maar na de opnames van ‘Profoundemonium’ werd de zangeres noodgedwongen uit de band gezet. Trail Of Tears liet zich door alle problemen geenszins uit het veld slaan. In de persoon van Cathrine Paulsen werd een prima vervanger gevonden. Het nieuwe album ‘A New Dimension Of Might’ laat een volwassener, strijdlustiger, harder en dynamischer Trail Of Tears horen. Alle problemen hebben de band blijkbaar goed gedaan.
TRENT GARDNER
PROGROCKEND WERKPAARD
Gerd Jan Vleugels
Het zijn niet alleen omvangrijke en tijdverslindende projecten waar Trent Gardner zich op stort, het zijn er ook nog eens een hele reeks. Behalve zijn eigen band Magellan, houdt Gardner zich bezig met het prestigieuze The Explorer’s Club, het gewaardeerde Leonardo en enkele nevenprojecten zoals de binnenkort te verschijnen nieuwe Rush-tribute. Enkele maanden geleden is de tweede plaat van The Explorer’s Club, ‘Raising The Mammoth’ verschenen, en onlangs kwam het vierde album ‘Hundred Year Flood‘ van Magellan uit. Hoogste tijd om het progrock-genie daarom uitgebreid aan de tand te voelen.
WICKED MYSTIC
ALTIJD DOORGAAN
Robert Haagsma
Er zijn weinig bands die zo hun sporen in het Nederlandse clubcircuit verdiend hebben als Wicked Mystic. Die werklust werd eerder dit jaar beloond middels een plaatsje op het prestigieuze Ozzfest in Nijmegen. In diezelfde periode verscheen de nieuwe CD ‘Lithium’. De band uit het oosten van het land heeft inmiddels het oog laten vallen op de grote Duitse markt, maar na ruim tien jaar ploeteren is er ook wel wat twijfel in de band gevaren. „We vragen ons soms af of het het ons allemaal nog wel waard is.”
OPETH
TWEELING MET TUSSENPOOS
Robert Haagsma
‘Blackwater Park’ was voor menigeen dé metalplaat van het jaar 2001. De Zweedse band Opeth had aanvankelijk het voornemen om dat meesterwerk op te volgen met twee gelijktijdig te verschijnen CD’s. Eén harde, en één meer melancholieke. Die plannen zijn inmiddels gewijzigd. Dit jaar verschijnt eerst de stevige plaat ‘Deliverance’, terwijl pas in 2003 met ‘Damnation’ de ingetogen kant van de band aan bod komt.
JON OLIVA
Op audiëntie bij de Mountain King
Metal Mike
Zo’n 42 straten ten noorden van Central Avenue in St. Petersburg, Florida ligt een industriegebied waarvan een deel bestaat uit garageboxen. Een van die boxen is wat door de Savatage-bandleden hun ‘home away from home’ wordt genoemd. Op het eerste gezicht lijkt het alleen een opslagruimte voor backline en drums, maar het is toch vooral de plaats waar Savatage voor elke toer de setlist repeteert en de door Jon Oliva gecomponeerde nummers instudeert. Het is tevens het oord waar ondergetekende met Jon Oliva heeft afgesproken om de geschiedenis van zijn band door te lopen.