In de Aardschok van December 2002 lees je alles over:
AUDIOSLAVE, CRADLE OF FILTH, ANTHRAX, STRATOVARIUS, HAMMERFALL, NU METAL, BLINDSIDE, TAPROOT, THERION, DAYLIGHT DIES, MADDER MORTEM MADDER MORTEM, IMPELLITTERI, SYMPHONY X , TIME REQUIEM , BOSTON, TWINTIG JAAR ROADRUNNER, AMON AMARTH , HATE ETERNAL , SATYRICON, GORELORD, NAPALM DEATH , KOLDBORN, PATHOS, SYMPHORCE, DANZIG, NORTHSIDE KINGS , ONE MAN ARMY , SOCIAL DISTORTION, GBH, SETTLE THE SCORE, TRANSPLANTS, CONVICT
AUDIOSLAVE
ROCKPLAAT VAN HET JAAR?
Stan Novak
Telefoontje van Metal Mike:‘Kun je Chris Cornell interviewen?‘Ja! Te gek! Belt hij of bel ik?’‘Nee, je moet ervoor naar Los Angeles?’ ‘Aha, en wanneer precies?’‘Overmorgen.’‘Uhhh, okee, komt voor mekaar.’ Daar gaan mijn laatste verlofdagen van dit jaar, maar voor dit soort uitstapjes offer ik ze graag op. Aardschok mag op uitnodiging van Sony Nederland namelijk naar Los Angeles om daar een luistersessie bij te wonen van de plaat van Audioslave. En laat dat nu de nieuwe supergroep zijn bestaande uit de drie voormalige Rage Against The Machine-leden Tom Morello, Brad Wilk en Timmy C. en voormalig Soundgarden-zanger Chris Cornell. Interviews met de bandleden staan vervolgens een dag later gepland.
CRADLE OF FILTH
GOOD OLD BLACK METAL
Robert Haagsma
Dani Filth rijdt tegenwoordig rond in een dure sportwagen van Duitse makelij, zijn band Cradle Of Filth tekende bij platengigant Sony en de nieuwe CD wordt gemixt door een lid van… Anthrax! De fans van het eerste uur kunnen echter gerust zijn, de Britse black metalband heeft zijn ziel niet verkocht aan het grote geld. Een verslag uit de studio waar de band dit jaar werkte aan de nieuwe, zesde studioplaat ‘Damnation And A Day’, die begin 2003 het levenslicht zal zien.
ANTHRAX
STUDIO REPORT
Roman Hödl
Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Dit spreekwoord uit het oosten van Nederland is ook op het uitkomen van de nieuwe Anthrax-CD van toepassing, want al met al is men al maanden bezig om de bevalling af te ronden. De alweer negende studioplaat zou oorspronkelijk al in september dit jaar uitkomen, maar door zakelijk gedonder bij de Amerikaanse platenmaatschappij is hier vertraging in ontstaan.
STRATOVARIUS
STUDIO REPORT
Liselotte Hegt
De uitnodiging om een studioreport van Stratovarius te maken grijp ik met beide handen aan. Niet alleen omdat het gezelschap altijd enorm gezellig is en er altijd wat te lachen valt, maar ook omdat er meestal iets bijzonders te gebeurt. Dit keer worden de genodigden voor een weekendje naar het wintersportparadijs Levi in Lapland overgevlogen en verblijven we in een cottage-achtig hotel. Het besneeuwde, vrieskoude landschap is als een prachtige ansichtkaart. De temperatuur van min twintig graden, de pijn op mijn longen en bevroren neusharen zijn echter minder geinig. De eerste avond staat eten in een authentiek rendierenrestaurant op het programma, waarna het doorzakken is in de plaatselijke karaokebar. De volgende dag is het helaas te koud voor de geplande ski- en snowboardpret en ligt er net te weinig sneeuw voor een slederit met rendieren en husky’s (snif), waardoor een busrit en wandeltocht naar het hoogste punt van het dorp, met een adembenemend uitzicht en een fotosessie van de bandleden in folklore kerstelven-kledij, overblijft. Omdat alle lichamelijke uitsteeksels al snel in een staat van lichte bevriezing verkeren, zijn we maar wat blij dat we ons later op de dag samen met de bandleden kunnen opwarmen in het zwembad, jacuzzi en sauna. Enkele uren daarna worden we, na een spookrit door de bossen, afgeleverd bij de ‘Elvencottage’, waar talloze lantaarns en kaarsjes ons welkom heten. De open haard knettert huiselijk en de lange, chique gedekte tafel vol kristallen glazen en zilveren bestek, lijkt een scène uit een Hollywood film. De pers en band strijken, nog nasoezend van de overweldigende warmte, neer om naar het nieuwe album ‘Elements Part 1’ te luisteren. Het is gitarist Timo Tolkki die nog even snel even aan de knoppen van de kleine PA-installatie rommelt. Het geluid moet immers perfect zijn.
HAMMERFALL
Roman Hödl
De traditionele metalband Hammerfall heeft het hem weer geflikt. De CD ‘Renegade’ is nog maar amper twee jaar geleden uitgekomen of het uitstekende vierde studioalbum ‘Crimson Thunder’ ligt alweer in de winkels. Mijn interviewpartner is zanger Joacim Cans, die zeer vriendelijk overkomt en enthousiast en openhartig over de laatste wapenfeiten van Hammerfall praat.
NU METAL
Metal Mike
In een ver verleden hadden we de NWOBHM oftewel de New Wave Of British Heavy Metal. Tussen 1978 en 1982 bestookten tientallen Britse bands ons met hun heavy metal. Van al die bands zijn eigenlijk alleen nog Iron Maiden, Judas Priest en Saxon overgebleven. Van de volgende muzikale epidemie, de vooral in Seattle heersende grunge, is behalve Pearl Jam helemaal niets meer overeind gebleven. Het zal je misschien niet opgevallen zijn, maar in Noord-Amerika wordt je momenteel zowat letterlijk begraven onder de nu metal-releases. Wie van al die bands de overvoerde markt zal overleven blijft nog de vraag. Nu metal is een veelomvattende muziekstijl, tussen Nickelback en Mudvayne zit immers een wereld van verschil, misschien is het aanbod daarom wel zo groot.
BLINDSIDE
DE STILTE DOORBROKEN
Gerd Jan Vleugels
Het uit Stockholm afkomstige Blindside slaagde er met twee onafhankelijke releases al in om voet aan de grond te krijgen aan de andere kant van de oceaan. Na enkele bescheiden tournees werd het kwartet opgemerkt door P.O.D., waarna de loopbaan in een stroomversnelling terecht kwam. Het grote Elektra bood de Scandinaviërs een deal aan en producer Howard Benson (P.O.D.) nam plaats achter de knoppen om het nieuwe album ‘Silence’ op te nemen. Bassist Tomas belt vanuit New York met Aardschok om de opmerkelijke opmars van zijn band toe te lichten.
TAPROOT
BLOED, ZWEET EN TRANEN
Gerd Jan Vleugels
Het uit Ann Arbor afkomstige Taproot schoot in 2000 goed uit de startblokken met ‘Gift’. Het in 1997 opgerichte kwartet bewees met dit eigenzinnige debuut tot de betere nu metalbands te horen en werd meteen toegevoegd aan de Amerikaanse Ozzfest-bill. Europa werd doorkruist als voorprogramma van Linkin Park. Met dertig nieuwe nummers op zak begon men onder supervisie van producer Toby Wright aan de voorproductie van de opvolger ‘Welcome’. De van Nirvana bekende veteraan stuurde de jonge honden echter terug naar huis om verder te schaven aan het nieuwe materiaal. Het uiteindelijke resultaat toont volgens bassist Philip Lipscomb echter aan dat Wright met deze actie het beste in Taproot naar boven heeft gehaald.
THERION
VIERT ZIJN 15-JARIG JUBILEUM
Anita Boel
In de vijftien jaar dat Therion bestaat heeft de band schitterende albums afgeleverd. De death metalband ontwikkelde zich door de jaren heen tot een symfonische gothic formatie met een bijzonder eigen geluid. Het leverde ons prachtige platen op als de MCD ‘Beauty In Black’, het album ‘Theli’ en vorig jaar nog ‘Secret Of The Runes’. Het enige wat nog ontbrak was een live-album, maar ook daar is nu voor gezorgd. ‘Live In Midgård’ geeft een prima overzicht van vijftien jaar Therion, een mooie traktatie voor de fans. Samen met bandbrein Christofer Johnsson bespreekt Aardschok in het eerste deel van dit Therion-tweeluik alle ‘ins en outs’ van ‘Live In Midgård’. Volgende maand lopen we samen met de multi-instrumentalist door de geschiedenis van 15 jaar Therion heen.
DAYLIGHT DIES
ZET HOOG IN OP EUROPA
Anita Boel
Amerika is in diverse metalgenres sterk vertegenwoordigd. Als het om dark gothic metal gaat, dan scoren we in Europa echter een stuk hoger. Kijk alleen al naar landen als Finland of Duitsland. Toch gebeurt er in de U.S.A. af en toe ook iets moois. Vorige maand bracht het uit North Carolina afkomstige Daylight Dies zijn debuut ‘No Reply’ uit. Hiermee zal de formatie ongetwijfeld de Europese, maar wellicht ook de Amerikaanse markt gaan veroveren. Oprichter en drummer Jesse Haff ziet de toekomst hoopvol tegemoet.
MADDER MORTEM MADDER MORTEM
LEKKER EIGENWIJS
Anita Boel
Het eigenzinnige Madder Mortem uit Noorwegen bracht in 2001 het verrassende album ‘All Flesh Is Grass’ uit. Origineel, extreem, weird en progressief waren destijds de sleutelwoorden. Ook op het nieuwe album ‘Deadlands’ volgt de band zijn eigen koers, echter met wat minder banale uitstapjes. Maar juist deze meer toegankelijke sound zou de band wel eens naar het grote succes kunnen leiden. Frontvrouw Agnete Kirkevaag spreekt van een natuurlijke ontwikkeling.
IMPELLITTERI
OPNIEUW IN ZEE MET GRAHAM BONNET
Robbie Woning
Met het strijdlustige ‘System X’ leverde het Amerikaanse Impellitteri vorige maand opnieuw een sterk, melodieus en hedendaags hardrockalbum af. Meest opvallend aan de CD, waarop de groep rond gitarist Chris Impellitteri lustig uit de muzikale erfenis van Rainbow en Black Sabbath citeert, is natuurlijk de terugkeer van zanger Graham Bonnet. Deze Britse rockveteraan nam in 1987 al eens met Impellitteri het succesvolle ‘Stand In Line’ op en vervangt op ‘System X’ dus al voor de tweede keer oorspronkelijk zanger Rob Rock. Volgens bandleider Chris was Graham Bonnet de enige ‘nieuwe’ zanger die de band ooit heeft overwogen en bestaat de kans dat Impellitteri –met de klemtoon op de laatste ‘e’- nog meer albums met hem zal maken.
SYMPHONY X
DE TWEE GEZICHTEN VAN
Martien Koolen
De recensies van het nieuwe Symphony X-album ‘The Odyssey’ waren niet allemaal even goed. Natuurlijk noemt niemand het een slecht album, maar velen zien ‘The Odyssey’ wel als het zwakste album tot nu toe. Na een aantal draaibeurten kan ik gelukkig constateren dat Symphony X niets aan kracht heeft ingeboet. Integendeel zelfs, ik vind dat het lange, epische titelnummer en het heftige „King Of Terrors” tot het beste Symphony X-songmateriaal ooit behoort. Weliswaar klinkt de CD anders dan zijn voorgangers, vooral rauwer, heftiger en agressiever, maar dat hoort toch bij de evolutie van een rockband. Wel wil ik graag van zanger Russell Allen weten waarom voor deze benadering is gekozen.
TIME REQUIEM
André Methorst
De naam Majestic zal de Nederlandse progfans niet vreemd in de oren klinken. De band bracht twee CD’s uit op Massacre Records (‘Abstract Symphony’ in 1999 en ‘Trinity Overture’ in 2000), maar Richard Anderson, oprichter van de band, was niet erg tevreden met de hele gang van zaken bij de platenmaatschappij. Hij was zelfs zo ontevreden dat hij zich een tijdje teruggetrok uit de muziekwereld. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ook bij Richard. Eind vorig jaar besloot hij met de band door te gaan onder de naam Time Requiem. De zojuist uitgebrachte CD deed Aardschok besluiten eens te gaan babbelen met deze keyboardwizard.
BOSTON
SLAAT DE VLEUGELS UIT
Robert Haagsma
Het is op zich een prestatie: de Amerikaanse rockband Boston bestaat een kleine dertig jaar en in die lange periode leverde het slechts een handvol platen af. Dit najaar verschijnt ‘Corporate America’, de vijfde CD van de band rond gitarist, componist en duizendpoot Tom Scholz. De plaat blijkt in een aantal opzichten een breuk met het verleden: zowel qua platenmaatschappij, muzikale aanpak als ook de teksten.
TWINTIG JAAR ROADRUNNER
VAN ANNIHILATOR TOT ZNÖWHITE, VAN OBSCUUR TOT WERELDBEROEMD
René Vanes
Het platenlabel Roadrunner bestaat twintig jaar. Ontstaan vanuit een oer-Hollandse mentaliteit: geen gelul, hard werken! Niemand kon in in het begin van de jaren tachtig bevroeden dat een man die in 1967 als labelmanager bij Polygram een ambtelijke rel veroorzaakte in de Drentse gemeente Zweelo bij het maken van een LP-hoes voor Cuby And The Blizzards, zou uitgroeien tot een hoofdrolspeler van wereldformaat in de ontwikkeling van hardrock en metal in al zijn varianten.
AMON AMARTH
DEGELIJKHEID KENT GEEN TIJD
Robbie Woning
Terwijl de albumhoes er traditiegetrouw weer uitziet als een logisch volgend plaatje in een stripverhaal over hel en verdoemenis, klinkt het nieuwste Amon Amarth-album ‘Versus The World’ zwaarder en melodieuzer dan zijn voorgangers ‘The Crusher’ en ‘The Avenger’. Fans hoeven zich echter geen zorgen te maken. De solide death metalband uit Stockholm en omstreken heeft gewoon zijn sterkste kanten wat meer uitgediept en een groots death metal album gemaakt dat na enkele luisterbeurten superverslavend wordt.
HATE ETERNAL
René Veerkamp René Veerkamp
Drie jaar na het verschijnen van het uitstekende debuut ‘Conquering The Throne’ is er eindelijk een tweede CD van de Amerikaanse death metalformatie Hate Eternal. En dat mag op zich een klein wonder heten want bandleider Eric Rutan heeft de afgelopen jaren vrijwel uitsluitend geleefd voor Morbid Angel. De tournee ter promotie van de CD ‘Gateways To Annihilation’ leek eeuwig door te gaan, tot de heren afgelopen zomer besloten dat het welletjes was. Dat moet ook Eric Rutan gedacht hebben want na jaren trouwe dienst bij Morbid Angel is hij uit de schaduw van de heren Azagtoth en Sandoval gekropen om nu eindelijk iets voor zichzelf te verwezenlijken. Hoewel Rutan altijd met veel plezier deel uitmaakte van Morbid Angel kon hij daar weinig of geen eigen ideeën in kwijt, iets wat bij Hate Eternal natuurlijk wel het geval is.
SATYRICON
EEN MUZIKALE VULKAAN UITBARSTING!
René Veerkamp
‘Black Lava’ heet de langverwachte opvolger van het veelgeprezen ‘Rebel Extravaganza’ en met het nieuwe album bewijst het Noorse Satyricon dat je als black metalband geen commerciële uitverkoop hoeft te houden als je een deal bij een major label hebt weten te bemachtigen. Ik geef toe dat ook bij mij een zekere onrust ontstond toen ik hoorde dat Satyricon een deal had gesloten bij Capitol (EMI). Die grote labels zijn er toch immers vooral om geld te verdienen en daar zijn meestal hits voor nodig. Hoewel de CD zo zijn toegankelijke momenten heeft, is ‘Black Lava’ allesbehalve een lekker in het gehoor liggend product. De band is er zelfs in geslaagd om weer iets van die oorspronkelijke, authentieke Noorse kwaadaardigheid in de muziek te implementeren (door mij ook wel eens het ‘geheime ingrediënt’ of ‘Vitamine Satan’ genoemd). Omdat ‘Black Lava’ zonder twijfel tot één van de belangrijkste black metalreleases van het jaar behoort, spreken we Satyr terwijl hij midden in een Scandinavische tournee zit. Als ik opper dat ‘Black Lava’ een wezenlijk andere CD is, is hij het eerst niet met me eens.
GORELORD
HYPER HORROR WORKAHOLIC
Stephan Gebédi
Onlangs verscheen ‘Zombie Suicide Part 666’ de tweede CD van het Noorse éénmansproject Gorelord, oftewel de heer Frediablo. Dat horror en gore goed zijn voor de innerlijke mens en onmisbaar in de hedendaagse opvoeding is reeds langer bekend. Dat het mensen ook nog eens een enorme dosis energie en muzikale creativiteit verschaft is echter slechts bij weinigen bekend. Frediablo, die in maar liefst een stuk of acht bands actief is, is het levende bewijs.
NAPALM DEATH
DE FRUSTRATIE VOORBIJ
Robbie Woning
Tien albums vol woeste grindcore en nog altijd geen spoor van slijtage, vermoeidheid of inspiratiegebrek. Nadat het Britse grindcore-instituut Napalm Death zich op ‘Enemy Of The Music Business’ eens heerlijk afgereageerde op alle oplichters in de muziekindustrie, koppelt de band op het nieuwe album ‘Order Of The Leech’ zijn geweldige teksten en ongeremde agressie aan een bewondering voor moderne extreme bands als Nasum, Origin en het experimentele Today Is The Day. Napalm-bassist Shane Embury volgt de nieuwe generatie Amerikaanse hardcore-bands met grote interesse en ziet de komende Amerikaanse tour met collega-brutale bands als Nile, The Bezerker en Strapping Young Lad vol vertrouwen tegemoet.
KOLDBORN
Deens Death Metalgeweld
Stephan Gebédi
In tegenstelling tot andere Scandinavische landen staat Denemarken nu niet echt bekend om zijn enorme death en thrashmetalscene. Op Exmortem, Invocator en Hatesphere na schieten me niet direct veel bands uit dit land te binnen. Sinds kort kunnen we ook Koldborn aan dit korte, maar interessante lijstje toevoegen. Deze band verraste mij onlangs met een sterke CD op het eveneens Deense Die Hard-label. Een CD die overigens niet direct ‘Scandinavisch’ klinkt.
PATHOS
PROGRESSIEVE ZWEEDSE DOOM THRASH
Robbie Woning
Een verkeerd platencontract kan de opmars van een band flink vertragen. Het Zweedse Pathos kan er over meepraten. Veel Europese metalbladen zijn momenteel vol lof over het melodieuze thrashy album ‘Katharsis’ van deze nieuwe Gothenburgse sensatie. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat Pathos al sinds 1995 bestaat en al twee eerdere albums op zijn naam heeft staan. Gitarist Daniel Antonsson is inmiddels gewend aan de verbaasde reacties en vertelt geduldig over de geschiedenis van zijn band, die inmiddels aan een serieuze inhaalslag is begonnen.
SYMPHORCE
VOLLE KRACHT VOORUIT
Robbie Woning
Sommige bands hebben wat tijd nodig om tot volle wasdom komen. Symphorce uit het Duitse Stuttgart begon in 1998 als een weinig opvallende, hardere variant op zanger Andy Franck’s vorige band Ivanhoe, maar heeft sindsdien een interessante ontwikkeling doorgemaakt. Lag de nadruk muzikaal gezien oorspronkelijk vooral op de tweede helft van de bandnaam, op de sterke nieuwe CD ‘phorcefulAhead’ laat de band uit Stuttgart zich van een volwassener en meer progressieve kant zien. Gitarist Cedric Dupont, voegde zich pas in 2000 bij de groep, maar treedt intussen al als woordvoerder op.
DANZIG
MAINTENANT
René Vanes
Mister Glenn Danzig, wie kent de kleine, donkere, muzikale worstelaar vanuit kikkerperspectief niet? Na een opzienbarende en nu legendarisch verklaarde periode met The Misfits, trok hij daarna de kar zelf met Samhain en later gewoon met zijn eigen ding Danzig. Hij staat bekend als een megalomane klootzak. Stug, onhandelbaar, en hij eist met alle egards behandeld te worden. André Verhuysen kan daarover meepraten. Een lange tijd heeft hij het gelijk aan zijn kant gehad. Met de eerste vier platen van Danzig bewees de kleine man hoe melancholie, de donkere kant van het bestaan, typisch Amerikaanse horroruitingen in de traditie van het Halloweenfeest en krachtige op de blues georiënteerde rock gemakkelijk te verenigen zijn. Daarna volgde de aftakeling volgens de critici.
NORTHSIDE KINGS
ONHEILSPELLENDE HARDCORE
Onno Cro-Mag
De hardcoreband Northside Kings uit Arizona is terug van weggeweest. De nieuwe CD ‘A Family Affair’ is een explosie van hardcoregeweld. Gelukkig zijn er nog bands als Northside Kings dat alle normen en waarden in de hardcore aan zijn laars lapt en muziek maakt die integriteit, vriendschap en humor uitstraalt. Northside Kings is net terug van een toer met Soulfly door Amerika. De muzikanten van de band zijn oude rotten in het vak. Juist die ervaring en de spelvreugde maken Northside Kings tot één van de meest onheilspellende hardcorebands van dit moment.
ONE MAN ARMY
KOMT NAAR EUROPA
Onno Cro-Mag
One Man Army is al jaren één van mijn favoriete punkbands. De eerste twee CD’s ‘Dead End Stories’ en ‘Last Word Spoken’ zijn prachtige punkdocumenten. Drummer Chip Hanna (ex-U.S. Bombs) is twee jaar geleden de band komen versterken. Samen met hem is het nieuwe album ‘Rumors And Headlines’ opgenomen. Wederom is One Man Army er in geslaagd een klassieker uit te brengen in een genre dat heden ten dage uit elkaar spat van het talent. Chip is na het verlies van zijn dochtertje door een diep dal gegaan en de muziek heeft zijn leven gered.
SOCIAL DISTORTION
NIEUW ALBUM IN 2003
Onno Cro-Mag
Als je honderden interviews gedaan hebt, dan word je niet echt warm of koud meer van gesprekken met bepaalde muzikanten. Er blijven echter uitzonderingen, zoals enkele jaren geleden met Lemmy of nu met Mike Ness. Hij is in mijn ogen één van de beste zangers ooit. Mike Ness heeft met zijn twee soloplaten de charts in Amerika op zijn kop gezet en is inmiddels financieel onafhankelijk. Zijn laatste Social Distortion-CD stamt uit 1996. De fan zit dus al jaren te wachten op nieuw werk van Mike Ness en zijn medemuzikanten. Kung Fu Records heeft onlangs de eerste drie studioplaten en de live-CD ‘Live At The Roxy’ opnieuw uitgebracht, plus de twee beroemde soloplaten van Mike Ness. Deze CD’s waren altijd alleen maar als import verkrijgbaar, maar nu liggen ze hier voor het eerst gewoon in de winkel. Mike Ness vertelt over het verleden, het heden en de toekomst.
GBH
EEN LEGENDE
Onno Cro-Mag
GBH is een legende. Al sinds de oprichting in 1980 zijn de bandleden bezig met het verkondigen van hun punkboodschap. Er zijn veel bands die opnieuw zijn opgericht, maar GBH is de ware punkliefhebber altijd trouw gebleven. Het nieuwe album ‘Ha-Ha’ is wederom een goed en evenwichtig album geworden. Ik heb van GBH trouwens nog nooit een slecht album gehoord. Zanger Colin is klaar voor de volgende tien jaar. GBH weet van geen ophouden. Er liggen alweer genoeg songs klaar voor een nieuw album.
SETTLE THE SCORE
BRENGT DUITSE SCENE WEER TOT LEVEN
Onno Cro-Mag
Nadat Ryker’s enkele jaren geleden de pijp aan Maarten gaf werd het heel stil in de Duitse hardcorescene. Alleen de metalcorescene met bands als Drift, Heaven Shall Burn en Copykill deed het redelijk in eigen land, maar hardcore stond qua bands op een laag pitje. Settle The Score bestaat twee jaar en is door hard werken en veel optreden een bekend bandje aan het worden. De middelmatige mini-CD van een jaar geleden kon de livereputatie niet waarmaken. Met spanning werd uitgekeken naar het debuutalbum ‘Royal Flash’. Maak je borst maar nat want dit album bevat alle elementen die hardcore zo krachtig maken. De mix van old school en vette metal is een openbaring. Eindelijk zal er weer een Duitse band doorstoten naar het publiek in Nederland en België. Bassist Pete heeft de smaak te pakken en hoorde gisteravond ook nog eens dat men in plaats van Deviate gaat optreden op de EHCP 8.
TRANSPLANTS
NIET ZOMAAR EEN HOBBYBANDJE
Onno Cro-Mag
Tim Armstrong is al sinds 1999 in zijn eigen studio aan het rommelen met allerlei stijlen muziek. Samen met zijn vriend Rob Aston ontstond het idee om een band te beginnen. Alle instrumenten werden door Tim Armstrong ingespeeld en Rob Aston verzorgde samen met Tim de vocalen. Alleen miste het duo nog een drummer. Travis Barker (Blink 182) werd gebeld en die stond enkele dagen later op de stoep. In nog geen acht uur speelde hij alle drumpartijen in. Transplants was geboren en het debuutalbum is nu te koop. Het album kenmerkt zich door een prachtige mix van allerlei stijlen die pas na vele luisterbeurten echt is te doorgronden. Zanger Rob Aston kan nog steeds niet geloven dat hij het middelpunt van deze nieuwe cultband is geworden.
CONVICT
DE ABSOLUTE DOORBRAAK
Onno Cro-Mag
Het lijkt wel eeuwen geleden dat we nog iets van Convict gehoord hebben. De CD ‘By All Means’ is drie jaar oud en nog steeds vaak in mijn CD-lade te vinden. Convict was een nieuwe band uit België die op het nieuwe label Big Blue furore leek te gaan maken. Jammer genoeg stopte het label er na twee releases mee. Convict werd niet meer gepromoot. Ondanks die tegenvaller gaf de band niet op en ging men op eigen houtje verder met muziekmaken. De bandleden stopten al het geld dat ze privé overhielden in een eigen studiootje en zo werd jaren gewerkt aan de opvolger. Eindelijk verschijnt na al het bloed, zweet en tranen de CD ‘Twentyfourseven’.