In de Aardschok van Maart 2003 lees je alles over:
ANNIHILATOR, ANTHRAX, ASTRO ZOMBIES A.D., CHEVELLE, CRADLE OF FILTH, DAWN OF RELIC, DESASTER, DISSECTION, DREAM EVIL, EDENBRIDGE, THE EXPLOITED, GOD DETHRONED, GUANO APES, THE HELLACOPTERS, HELLOWEEN, ICED EARTH, IZEGRIM, KATAFALK, LOCOMOTIVE BREATH, MERAUDER, MINISTRY, NO TURNING BACK, OFFICE OF STRATEGIC INFLUENCE, PAUL GILBERT, POISONBLACK, THE PROVENANCE, SALIVA, SOLACE, STRAPPING YOUNG LAD, TERROR, DIMENSION SEVEN, PORCUPINE TREE, SEPULTURA
ANNIHILATOR
NIEUW LIVE-ALBUM IN AANTOCHT
Robbie Woning
Annihilator-brein Jeff Waters was onlangs in Europa om zijn nieuwe live-album ‘Double Live Annihilation’ te promoten. Aardschok sprak in Dortmund met de Canadese gitarist over de komende live-CD, zijn ervaringen als invaller bij Savatage en zijn mogelijke toekomstige samenwerking met enkele grote Amerikaanse popsterren.
ANTHRAX
Terug van nooit weggeweest
Roman Hödl
Afgezien van het feit dat de band onlangs nog in het voorprogramma van Motörhead door Europa toerde, was het de afgelopen jaren behoorlijk stil rond Anthrax. De New Yorkse band, verantwoordelijk voor het ontstaan van termen als ‘Mosh’ en ‘Not’, kwam een tijd lang hooguit in het nieuws door de kortstondige miltvuurpaniek en door diverse rechtzaken met platenmaatschappijen. Toen daar ook nog de nodige persoonlijke strubbelingen en de tijdelijke wederoprichting van S.O.D. bijkwamen dachten velen dat het doek voor Anthrax definitief gevallen zou zijn. Niets is echter minder waar, want deze maand komt de band rond Scott Ian en Charlie Benante met de nieuwe CD ‘We’ve Come For You All’ op de proppen.
ASTRO ZOMBIES A.D.
EEN ODE AAN MISFITS
Onno Cro-Mag
Gitarist Maurice Gijsbers (Right Direction) is al heel wat jaartjes een groot fan van Misfits en Danzig. Zijn droom om een band op te richten in dezelfde stijl als Misfits kwam uit nadat hij met bassist Boris (Right Direction) en drummer Igor (Backfire!) de oefenruimte indook en covers gingen spelen van Misfits. In 2002 trok men met zanger Michiel Walrave (Uppercut) de studio in (Brand X Recordings) om enkele nummers op te nemen. Tijdens die opnames kwamen diverse gastzangers langs. Joost (Discipline), Polle (The Butcher), Kevin (Demon Joker Junior), Marco (Heideroosjes) en Raoul (Sectarian) zingen de longen uit hun lijf op deze schitterende ode aan een van de beste bands aller tijden: Misfits. Maurice praat over zijn grote liefde.
CHEVELLE
IT’S ALL IN THE FAMILY
Gerd Jan Vleugels
Het Amerikaanse powertrio Chevelle mag met enige ironie The Bee Gees van de moderne metal genoemd worden. De drie broers Joe, Pete en Sam Loeffler maken van jongs af aan al muziek in een buitenwijk van Chicago, en groeiden vorig jaar uit tot de absolute sensatie op het tweede podium van het Amerikaanse Ozzfest. Na een debuutalbum te hebben uitgebracht via een klein label wordt de band opgepikt door Sony en volgt het sensationele ‘Wonder What’s Next’, met een geluid ergens tussen Deftones, Tool, Far, Helmet en Quicksand. Aardschok sprak in Tilburg met drummer Sam.
CRADLE OF FILTH
HORROR, HEILIGE HUISJES EN HALLOWEEN
Robert Haagsma
In maart verschijnt ‘Damnation And A Day’, de nieuwe CD van het Britse horrorcircus Cradle Of Filth. Het album markeert een nieuwe mijlpaal in de loopbaan van het ambitieuze orkest: het is de eerste black metal-CD die uitkomt via een major platenmaatschappij (Sony). Over het nieuwe conceptalbum, een duister verleden in de skate-scene, de belangrijkste muzikale invloeden en nog veel meer: een gesprek met zanger en muzikaal brein Dani Filth.
DAWN OF RELIC
Horror Metal
Leon van Rijnsbergen
Uit Finland komt de melodieuze dark metalband Dawn Of Relic. Hoewel het onlangs verschenen ‘Lovecraftian Dark’ pas de tweede release is op evenzoveel labels, bestaat de band al sinds 1993. Het tweede album staat vol met sterke nummers, die weliswaar hoofdzakelijk als ‘dark metal’ te categoriseren zijn, maar ook duidelijke elementen van black- en gothic metal bevatten. Mijn gesprekspartner Jukka Juntunen, de oprichter van de band, heeft aan een paar vragen genoeg om zijn verhaal te vertellen.
DESASTER
DIVINE METAL HEROES
Roman Hödl
Langzaam maar zeker wordt de traditionele thrashband Desaster steeds populairder in de wereld van de harde metalen. Dit komt doordat de vier Duitsers steevast goede albums afleveren, en men er op let dat de concertkaarten en merchandise betaalbaar blijven. Ook van de muziekindustrie moeten de leden van Desaster niets hebben. Men ziet zichzelf namelijk als gewone metalfans, die graag dicht bij de eigen aanhang staan. Daar komt nog bij dat de band uit Koblenz zichzelf zojuist overtroffen heeft met de onlangs verschenen CD ’Divine Blasphemies’. Reden genoeg dus om bij de praatgrage en uiterst sympathieke drummer Tormentor aan te schuiven voor een goed gesprek.
DISSECTION
Zware jongens
Robert Haagsma
De opmars van de Zweedse black metalformatie Dissection kwam in 1998 abrupt tot stilstand nadat zanger Jon Nödtveidt tot acht jaar cel veroordeeld werd wegens moord. Een jaar daarvoor had hij, samen met een vriend, in Gothenberg een Algerijnse homoseksueel doodgeschoten. Volgend jaar komt de zanger weer op vrije voeten. Al hebben de andere leden van zijn band inmiddels elders onderdak gevonden, Jon Nödtveidt is vastbesloten zijn oude band nieuw leven in te blazen. In de aanloop daarnaartoe verschijnt deze maand de CD ‘Live Legacy’, met daarop concertopnamen uit 1997. Een interview, via email, met Jon Nödtveidt. Lees mee en oordeel zelf.
DREAM EVIL
LIEVER GEEN TECHNISCH GEPIEL
Liselotte Hegt
Mag ik even aan u voorstellen: Gus G., Grieks gitaartalent, slechts tweeëntwintig jaar, creatief brein achter de formaties Firewind en Mystic Prophecy en sinds 1999 deelgenoot van de Zweedse formatie Dream Evil. Gus is een tevreden mens. Dream Evil’s debuut ‘DragonSlayer’ (2002) ontving namelijk lovende kritieken en tijdens de zomermaanden werden enkele befaamde festivals aangedaan. Bovendien ondergingen Gus en zijn kornuiten Niklas Isfeldt (zang), Peter Stålfors (basgitaar), Snowy Shaw (drums) en de bekende producer Frederik Nordstöm (gitarist, keyboards) in Japan heuse Metallica-praktijken. Inmiddels is er een tweede album – ‘Evilized’ – en staat er een Europese tournee op stapel met Hammerfall en Masterplan .
EDENBRIDGE
Anita Boel
Het succesvolle album ‘Arcana’ heeft nog maar net zijn eerste verjaardag gevierd, of het derde kindje van het Oostenrijkse Edenbridge is al weer geboren: ‘Aphelion’. Vorig jaar heeft de band flink getoerd en frontman Lanvall heeft ook nog eens de tijd gevonden om aan zijn vierde solo-album te werken. Opgewekt hangt hij aan de telefoon. De beste man blijkt ondanks het bewogen jaar nog steeds boordevol energie te zitten en kan niet wachten om met Edenbridge weer op tournee te gaan.
THE EXPLOITED
DE LAATSTE DER MOHIKANEN
Onno Cro-Mag
In de jaren tachtig werd de wereld opgeschrikt door een punkband uit Schotland. Zanger Wattie Buchan was net uit het leger gestapt en startte de punkband The Exploited. De band nam wat singles op en werd al snel een cultband binnen de grenzen van het eilandenrijk. De debuut-CD ‘Punks Not Dead’ sloeg enorm aan. Nadat het tweede album ‘Troops Of Tomorrow’ meer dan 100.000 stuks verkocht, was The Exploited een van de bekendste punkbands wereldwijd.
GOD DETHRONED
René Veerkamp
‘Into The Lungs Of Hell’, de nieuwe CD van God Dethroned ligt inmiddels in de winkels en naar mijn bescheiden mening kan het album zich meten met mijn persoonlijke favoriet ‘Bloody Blasphemy’ (1999). Met een achttal ijzersterke songs, een nieuwe vaste drummer en een gewaagde CD-hoes, zijn er ieder geval genoeg gespreksonderwerpen. We spreken zanger/gitarist Henri Sattler.
GUANO APES
Gerd Jan Vleugels
Na het winnen van een talentenjacht in 1986 krijgt het piepjonge Guano Apes de mogelijkheid een eerste single op te nemen in een professionele studio. De crossover-hit „Open Your Eyes” schiet de hitlijsten in en het debuutalbum ‘Proud Like A God’ (1997) groeit later uit tot het best verkochte Engelstalige album van een Duitse band. Met de divers klinkende opvolger ‘Don’t Give Me Names’ (2000) verovert het kwartet onder aanvoering van zangeres Sandra Nasic de rest van Europa. De derde studioschijf ‘Walking On A Thin Line’ betekent niet alleen het doorbreken van een lange stilte, maar toont tevens aan dat Guano Apes uitgebalanceerder en gerijpter klinkt dan ooit.
THE HELLACOPTERS
IT’S ROCK ’N ROLL, AND I LIKE IT
Gerd Jan Vleugels
Je zou zo’n geweldige band als het Zweedse The Hellacopters alle roem en rijkdom ter wereld gunnen. Platina albums, nummer één hits en een wereldtoer langs de grootste stadions ter wereld. Maar bandleider Nicke Royale vind het eigenlijk wel best zo, en is tevreden met de rol als eeuwige underdog. Hoewel zijn band menig Amerikaanse stadionact naar huis speelt, treedt de nuchtere zanger/gitarist liever op in rokerige clubs met een enthousiast publiek. De weg naar succes is volgens de met aanstekelijke spot sprekende Royale niets meer dan een loterij. En daar zal het internationale succes van bands als The Hives en The Datsuns weinig aan veranderen.
HELLOWEEN
Metal Mike
‘Wil je even naar Tenerife vliegen om Helloween’s nieuwste album te beluisteren?’ Ik had al ja gezegd voordat ik in het stratenboek had opgezocht waar dat ergens lag. Ja, het is Spaans en veel Nederlanders gaan er op vakantie, maar ik ken Tenerife voornamelijk vanwege de vliegramp die op 27 maart 1977 aan 583 mensen het leven kostte. Na dik vijf uur vliegen weet ik dat Tenerife links van Afrika ligt, een vliegveld aan de toeristische, meestal zonnige, zuidkant bezit en eentje aan de groene, vaak natte, noordzijde. Het regent dus als ik arriveer, en van de Teide (met 3718 meter de hoogste, altijd witte, berg van Spanje) is door de bewolking niets te zien. Vroeg in de avond bereik ik de Mi Sueno-studio.
ICED EARTH
HOEZO DRUK?
Metal Mike
Er zijn van die muzikanten die zoveel muzikale ideeën hebben, dat ze aan één band niet genoeg hebben om alle muziek kwijt te kunnen. Voorbeelden: Devin Townsend, Arjen Lucassen, Jon Oliva, King Diamond en Jon Schaffer. Laatstgenoemde is gitarist en componist van zowel Iced Earth als Demons & Wizards. Jon is momenteel druk bezig in zijn thuisstudio, maar voor Aardschok maakt hij even wat tijd vrij.
IZEGRIM
EIGENLIJK ZIJN ONZE NUMMERS HEEL SIMPEL
Robbie Woning
Wie denkt dat in Nederlandse alleen maar goede sprookjes- en Amerikaans georiënteerde death metal wordt gemaakt, moet dringend het debuutalbum ‘Guidelines For Genocide’ van het veelbelovende Izegrim eens gaan beluisteren. De Zutphense melodieuze thrashband heeft de afgelopen jaren een geheel eigen stijl ontwikkeld, waarin progressieve en agressieve elementen elkaar op een prachtige manier in balans houden. De overwegend vlotte muziek op de eerste volwaardige CD van Izegrim wordt gekenmerkt door goede instrumentbeheersing, smaakvol gitaarspel, sterke composities en overtuigende, rauwe vrouwelijke zang. Al met al voldoende reden voor een nadere kennismaking met de band.
KATAFALK
EEN MUZIKALE STORM
René Veerkamp
Het mag dan een beetje vol geworden zijn in ons kleine land achter de dijken, maar het blijft toch een mooi landje, dat Nederland. Vooral als je van extreme metal houdt is het de laatste jaren goed toeven, want de ene na de andere geweldige metalband ontspruit uit de winderige en drassige moerasdelta die Nederland eigenlijk is. Zo ook Katafalk uit Groningen met zijn debuut-CD ‘Storm Of The Horde’. Ooit begonnen als een vooral door Noorse black metal beïnvloede band is Katafalk inmiddels uitgegroeid tot een death/thrash-pletwals van internationaal formaat. Het beste van Slayer, Vader en God Dethroned komt in deze band samen en dus is het de hoogste tijd voor een praatje. Aan de telefoon hangen beide gitaristen Christiaan en Pier Abe, maar aangezien mijn opname-apparaat zo belabberd klinkt heb ik de heren niet echt uit elkaar kunnen houden. We doen dus even net alsof ik maar één persoon gesproken heb.
LOCOMOTIVE BREATH
Heavy Machinery als veelzeggende titel.
Stan Novak
Het album ‘Heavy Machinery’ van het Zweedse Locomotive Breath staat hoog genoteerd in mijn jaarlijst van 2002. Want wat het viertal de luisteraar op deze schijf voorschotelt is namelijk alles waar je als rechtgeaarde hardrocker van droomt. De plaat kenmerkt zich door uitstekende songs: intelligent gearrangeerd en boordevol melodie en power. Het vakmanschap druipt er vanaf en de titel dekt de muzikale lading volledig. Hoogste tijd voor een telefoontje naar Zweden dus. Aan de lijn hangt gitarist/songwriter/workaholic Janne Stark (39).
MERAUDER
EEN WANDELENDE TIJDBOMv
Onno Cro-Mag
Het album ‘Master Killer’ van Merauder uit 1995 is voor ondergetekende het beste metalcore-album aller tijden. Nooit eerder werd de mix van hardcore en metal zo agressief en enerverend neergezet als door deze band uit New York. De band deed Europa aan en niets leek een goede toekomst in de weg te staan. Het was slechts wachten op een opvolger die definitief voor de doorbraak van Merauder zou zorgen. Door ruzies stond de band echter op springen en was het de vraag of er ooit nog wel een opvolger zou komen. Anno 2003 is Merauder nog steeds een wandelende tijdbom, maar de liefhebber heeft in ieder geval het derde, magnifieke album ‘Bluetality’ binnen.
MINISTRY
Eric van den Hurk
Als Ministry eind jaren tachtig de albums ‘The Land Of Rape And Honey’ en ‘The Mind Is A Terrible Thing To Taste’ uitbrengt raakt hun carrière in een stroomversnelling. Tijdens de daaropvolgende toer wordt het document ‘In Case You Didn’t Feel Like Showing Up’ opgenomen, en dat onderstreept nogmaals waarom het grote publiek Ministry ontdekt heeft. Het eerst volgende studio-album is ‘Psalm 69’ (1992) en met dat album nestelt Ministry zich op bijna eenzame hoogte. Door ‘Psalm 69’ zijn de verwachtingen voor een opvolger hooggespannen. Misschien wel té hoog want de opvolger ‘Filth Pig’ (1996) stelt zwaar teleur en Ministry wordt door velen al bijna afgeschreven. ‘Dark Side Of The Spoon’ (1999) is wel weer een voorzichtige stap in de goede richting, maar echt terug is Ministry pas met de onlangs verschenen knaller ‘Animositisomina’. Dit keer is niet Al Jourgensen onze gesprekspartner, maar zijn partner-in-crime, bassist Paul Barker.
NO TURNING BACK
EINDELIJK ERKENNING
Onno Cro-Mag
In 1997 besloot een stel vrienden die totaal gek waren van hardcore een band op te richten: No Turning Back. Vooral Madball was het grote voorbeeld van deze Brabanders. Na jaren van repeteren en kleine optredens verscheen bij Buttkick Records de eerste MCD ‘The Beautiful Lies…’. De band begon in 2001 zijn eigen label Bust! Records en in 2001 verscheen de tweede MCD ‘The Horrible Thruth’, met invloeden van het lompe moshwerk van Bulldoze. De plaat resulteerde in steeds meer optredens in de Benelux en een contract bij Gangstyle Records. Onlangs verscheen het sterke album ‘Revenge Is A Right’. Zanger Martijn is dan ook supertrots op het debuut van No Turning Back.
OFFICE OF STRATEGIC INFLUENCE
Gerd Jan Vleugels
Ondanks het feit dat bandleden Mike Portnoy (Dream Theater, Transatlantic), Kevin Moore (Chroma Key, Fates Warning, Dream Theater) en Jim Matheos (Fates Warning) namen van formaat zijn binnen de progscene, verafschuwt laatsgenoemde de term ‘supergroep’. Het debuutalbum van dit nieuwe project bevat niet de voor de hand liggende muzikale mix van bovengenoemde namen, maar is een sferisch werkstuk naar model van Matheos’ favoriete band Porcupine Tree.
PAUL GILBERT
LEAVING LAS VEGAS
Robert Haagsma
De Amerikaanse supergitarist Paul Gilbert (o.a. ex-Mr. Big) lijkt zijn draai definitief gevonden te hebben. Elk jaar ziet een soloplaat het licht, op gezette tijden afgewisseld met een album van zijn oude, vertrouwde band Racer X. In Japan heeft hij nog altijd de status van halfgod en Europa is een interessante tweede markt. Zo haalt hij zijn pensioen wel. Of koestert de sympathieke muzikant toch nog grote ambities? „Na voor de twintigste keer met mijn hoofd op de voorkant van een Japans gitaarblad te hebben gestaan weet ik het zo langzamerhand wel.”
POISONBLACK
DE TWEEDE BAND VAN SENTENCEDFRONTMAN VILLE LAIHIALA
Anita Boel
Al jaren is zanger/gitarist Ville Laihiala het gezicht van Sentenced. Nu deze formatie een time-out heeft genomen, vond de frontman het de hoogste tijd om een nieuwe band op te richten: Poisonblack. Hij vond Charon-zanger J.P. Leppäluoto bereid de zang op zich te nemen, nam zelf de gitaar ter hand en zijn beste maat Janne Kukkonen is verantwoordelijk voor de baspartijen. „Het was eens tijd voor iets anders. Sentenced-fans hoeven zich echter geen zorgen te maken, na de vakantie gaan we gewoon weer verder. Dat neemt niet weg dat ik Poisonblack uiterst serieus neem. ‘Escapexstasy’ is zeker niet het laatste album van deze nieuwe band”, aldus Ville.
THE PROVENANCE
EEN BEAUTY
Anita Boel
Het Zweedse The Provenance leverde vorige maand in de vorm van ‘Still At Arms Length’ een beauty van een plaat af. Het album vergt de nodige luisterbeurten, maar wie er de tijd voor neemt, zal voor eeuwig verknocht raken aan deze band. The Provenance brengt een uitzonderlijke mix van bands als Opeth, Anathema en The Gathering. De emotie druipt aan alle kanten van de plaat af. Reden genoeg dus om zanger/gitarist Tobias Martinsson eens uitgebreid aan de tand te voelen.
SALIVA
DE ZOETE VRUCHTEN VAN SUCCES
Robert Haagsma
De afgelopen jaren leek het of alles wat Saliva, en met name Josey Scott, aanraakte veranderde in goud of platina. Het officiële debuut ‘Every Six Seconds’ verkocht uitstekend en leverde in Amerika hits op met „Your Disease” en „Click Click Boom”. Daarnaast mochten de spelletjesfreaks regelmatig muziek leveren voor computergames. Josey Scott was bovendien succesvol met de single „Hero”, die hij opnam met Chad Kroeger van Nickelback. Begin februari verscheen de belangrijke tweede plaat ‘Back Into Your System’.
SOLACE
Godspeed als harde leerschool
Stan Novak
Midden jaren negentig was Godspeed een band met toekomst. Met een mayor deal bij Atlantic op zak werd de hele wereld afgestruind, maar na een aantal hectische en uitputtende jaren gaven gitarist Tommy Soulhard en bassist Rob Hultz er de brui aan en formeerden Solace. In 2000 verscheen het debuutalbum ‘Further’ en met het uitstekende ‘13’ ligt nu een meer dan waardige opvolger in de schappen. Met de classificatie ‘Hendrix meets Soundgarden’ kan ik zeker leven al kan daar best ‘with a twist of Tool’ aan worden toegevoegd. Gitarist Tommy Southard geeft tekst en uitleg.
STRAPPING YOUNG LAD
ALTIJD OP DE VLUCHT
Robert Haagsma
Het tengere lichaam van de Canadese duizendpoot Devin Townsend herbergt een van de meest indrukwekkende stemmen die de laatste jaren in de heavy metal te horen was. Zijn oerschreeuw is ook weer te horen op het intense nieuwe album van zijn band Strapping Young Lad, het eerste in bijna vijf jaar: ‘SYL’. Workaholic Devin Townshend liet zich voor deze nieuwe CD inspireren door de wereld tijdens en na de aanslagen in New York en Washington. Het heeft geresulteerd in een overdosis boosheid. Maar ook alweer aan de horizon: een autobiografische plaat onder eigen naam.
TERROR
TERUGKEER VAN DE WARE HARDCORE
Onno Cro-Mag
In een razend tempo heeft de hardcoreband Terror naam gemaakt. Na een legendarische demo met vier songs toerde de band al met Hatebreed, Blood For Blood, 18 Visions en Throwdown door Amerika. Eind vorig jaar nam Terror de CD ‘Lowest Of The Low’ op. Het album sloeg in als een bom en geen enkele hardcoreliefhebber kan meer om Terror heen. Zanger Scott Vogel is klaar om wat leven in de brouwerij te brengen, want hij heeft het helemaal gehad met de scene. Terror neemt het heft in handen.
DIMENSION SEVEN
OM GEK VAN TE WORDEN
Metal Mike
Het is een tijdje stil geweest rondom Dimension Seven. De winnaars van de Metal Bash 2000 toerden in 2001 weliswaar met Soulfly door Duitsland en speelden vorig jaar zowat een thuiswedstrijd op het Nijmeegse Ozzfest, maar daarna werd het de hoogste tijd om aan de opvolger van ‘10 Ways To Hate’ te gaan werken. Aardschok bezoekt de band op de laatste productiedag.
PORCUPINE TREE
EEN NIEUWE STAP VOORUIT
Robert Haagsma
‘In Absentia’ is de eerste plaat die Porcupine Tree opnam in Amerika, in plaats van in het vertrouwde Engeland. Het markeert tevens het eind van Porcupine Tree als indie-band, aangezien de plaat uitkomt via de nieuwe platenmaatschappij Lava, dat gedistribueerd wordt door de multinational Warner. Bovendien is op ‘In Absentia’ voor het eerst slagwerker Gavin Harrison te horen. Overigens is niet alles op de schop gegaan. Aan de muzikale formule is – gelukkig – niet al te veel gesleuteld.
SEPULTURA
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
André Verhuysen
Vorig jaar hebben we niet veel van ze vernomen, maar Sepultura bestaat nog steeds. Een nieuw jaar, een nieuwe plaat, een nieuwe maatschappij …een nieuwe start wellicht? Tijd voor een korte up-date met gitarist Andreas Kisser.