In de Aardschok van December 2003 lees je alles over:
KORN, SAVATAGE, RUSH, AC/DC, BALANCE OF POWER, HARMFUL, HAREM SCAREM, GARY HUGHES, KAIPA, NEAL MORSE, SPACE ODYSSEY, GEORGE LYNCH, SUN CAGED, IAN PARRY, EIDOLON, KNUCKLEDUST, ALL OUT WAR, MADBALL, HATEBREED, ANTI-FLAG, STREET DOGS, JELLO BIAFRA, FIVE HORSE JOHNSON, REVIS, FINGER ELEVEN, ANATHEMA, AINA, E-FORCE, GOJIRA, BURST, INHUME, NECRODEATH
KORN
CREATIEVE VULKAAN
Gerd Jan Vleugels
De luistersessie van het nieuwe Korn-album ‘Take A Look In The Mirror’ vindt plaats in het trendy Nomads in de hoofdstad. Een stek waar hip Amsterdam te veel betaalt voor te weinig eten, en waar het vooral komt om te zien en gezien te worden. Het is dat het restaurant ’s middags gesloten is, anders was de clientèle na het horen van de keiharde schijf hysterisch gillend de straat op gerend. Aardschok zakt onderuit in een van de zithoeken en krijgt respectievelijk gitarist James ‘Munky’ Shaffer en voorman Jonathan Davis te spreken. De goed gehumeurde muzikanten vertellen waarom het destijds revolutionaire Korn ervoor heeft gekozen terug naar de basis te gaan.
SAVATAGE
Eerbetoon aan Christopher Michael Oliva
Metal Mike
Er zijn van die concerten waarvan je vooraf al weet dat er iets bijzonders staat te gebeuren; het eerste Maiden-concert met de teruggekeerde Bruce Dickinson, Death Angel in de Effenaar, Metallica met het Berlijnse symfonieorkest… Als door Kathy Tijou, de webmaster van crissoliva.com, een concert opgezet wordt om te herdenken dat Christopher ‘Criss’ Michael Oliva tien jaar geleden overleed, begint het bij ondergetekende te kriebelen. Daar moet ik bij zijn!
RUSH
André Verhuysen
Onlangs verscheen ‘Rush In Rio’, na ‘All The World’s A Stage, ‘Exit Stage Left’, ‘Show Of Hands’ en ‘Different Stages’, het alweer vijfde livealbum uit de indrukwekkende carrière van Rush. Veel interessanter is echter het feit dat het in Rio De Janeiro geregistreerde concert binnenkort ook in beeld te bewonderen is, wanneer de gelijknamige DVD verschijnt. Over deze en andere zaken praatte Aardschok met Alex Lifeson. De vriendelijke gitarist en oprichter van Rush, dat dit jaar zijn vijfendertig (!) jarig bestaan viert, geniet thuis in Toronto van zijn welverdiende rust, nadat hij de laatste hand heeft gelegd aan ‘Rush In Rio’.
AC/DC
WARS VAN NOSTALGIE
Robert Haagsma
Het afgelopen jaar stond voor AC/DC vooral in het teken van terugblikken. Vrijwel de hele catalogus werd heruitgebracht in een verbeterde verpakking en voorzien van een opgepoetst geluid. Als slotakkoord volgde onlangs ook nog eens de DVD ‘Live At Donington’, de registratie van een gedenkwaardig optreden in de zomer van 1991 voor een gigantisch en dolenthousiast publiek. Onlangs gaf het vijftal een prestigieus optreden in het heropende Hammersmith Odeon in Londen. Enkele uren voor het optreden sprak AC/DC over heden, verleden en toekomst van een jongensclub op leeftijd.
BALANCE OF POWER
STEVIGE DOORSTART
Gerd Jan Vleugels
Het Britse Balance Of Power heeft inmiddels een indrukwekkende discografie achter zijn naam staan met de albums ‘When The World Falls Down’, ‘Book Of Secrets’, ‘Ten More Tales…’, ‘Perfect Balance’ en het recente ‘Heathen Machine’. Op dit vijfde album maakt een zekere John K. zijn opwachting als vervanger van de Amerikaanse zanger Lance King. Door zijn toetreden klinkt de band niet alleen als een Europese versie van het vroege Queensrÿche, maar is Balance Of Power ook een stevigere koers gaan varen. Aardschok belde met bassist Tony Ritchie.
HARMFUL
Gerd Jan Vleugels
Wie de geschiedenis van het uit Frankfurt afkomstige Harmful onder de loep neemt zal denken dat het een band van twaalf ambachten en dertien ongelukken is. Het begin jaren negentig opgerichte trio wordt na de via Blu Noise uitgebrachte albums ‘Harmful’ (1995) en ‘Apoplexy 136’ (1997) eerst opgepikt door Intercord/EMI, waarna het bij BMG/Ariola terechtkomt. De albums ‘Counterbalance’ (2000) en ‘Wromantic’ (2001) voldoen qua verkoop echter niet aan de verwachtingen, waarna SPV redding biedt. Bij hen verschijnt het vijfde album ‘Sanguine’. Bassist Chris Aidonopoulos praat met Aardschok.
HAREM SCAREM
Canadese Workaholics
Maarten van Mameren
Harem Scarem is al geruime tijd een gevestigde naam in de melodieuze rockscene en behoort tot de bestverkopende, maar ook productiefste acts in het genre. Fans die alles van de band in huis willen hebben moesten, zeker in het verleden, diep in de buidel tasten. Vooral in Japan kwam een stortvloed aan releases uit waar zelfs een band als Ki$$ zich bijna voor zou schamen. En hoewel vorig jaar de CD/DVD ‘Live At The Gods 2002’ en het album ‘Weight Of The World’ verschenen en dit jaar ‘The Early Years’ en ‘Higher’ het levenslicht zagen zal het volgens Harry Hess niet meer zo’n vaart lopen. De zanger ontpopt zich als een sympathieke en openhartige gesprekspartner.
GARY HUGHES
ONCE AND FUTURE KING
Liselotte Hegt
De Engelse multi-instrumentalist, zanger, componist en producer Gary Hughes draait al heel wat jaartjes mee. Sinds 1989 leverde hij enkele soloalbums af, waarna Hughes in 1996, samen met enkele voormalige Dare-leden, de formatie Ten oprichtte en daarmee zes albums afleverde. Vooral in Japan zijn ze dol op de melodieuze hardrock van de blonde muzikant, die overigens hard zijn best doet om zijn geliefde muziekstijl in ere te herstellen. Zijn laatste wapenfeit is geen opvolger van het laatste Ten album ‘Far Beyond The World’ (2001), maar een heuse rockopera over King Arthur: het over twee albums uitgesmeerde ‘Once And Future King’. Hughes verklaart zich nader.
KAIPA
PAKT DE DRAAD WEER OP
Liselotte Hegt
Tijdens de woelige jaren zeventig was het Zweedse Kaipa de eerste en tevens populairste progressieve rockformatie in eigen land. De toen piepjonge muzikanten haalden inspiratie uit traditionele Zweedse folkmuziek en combineerden dat met progressieve, symfonische muziek en later jazzinvloeden. De Zweedse teksten hadden een passende poëtische uitstraling en de Mellotron- en Hammond-sounds klonken authentiek. Echter na vijf albums, die gemaakt werden tussen 1975 en 1982, hield de band het tijdelijk voor gezien. In 2002 zijn het uiteindelijk de originele leden Hans Lundin (componist, zanger en toetsenist) en Roine Stolt (gitarist, zanger van The Flower Kings) die Kaipa nieuw leven inblazen met het studioalbum ‘Notes From The Past’. Inmiddels is er de opvolger ‘Keyholder’ en Aardschok besluit om met Lundin terug te blikken op die bewogen beginjaren en zijn hernieuwde samenwerking met Stolt.
NEAL MORSE
God zegene de greep
Liselotte Hegt
In de zomeruitgave van Aardschok vertelden de Spock’s Beard-leden Nick D’Virgilio en Alan Morse over de onverwachte breuk met hun bandleider Neal Morse, die zijn hart had verloren aan de bijbel. Daarna circuleerde het gerucht dat hij zijn instrumenten aan de wilgen had gehangen, maar in werkelijkheid stopte Neal zijn ziel en zaligheid in ‘Testimony’, een mooi progressief werkstuk waarop de man zeer openhartig over zijn religieuze gevoelens praat. Aardschok wil daar natuurlijk het fijne van weten, maar de Amerikaan blijkt iemand die niet makkelijk het achterste van zijn tong laat zien.
SPACE ODYSSEY
NEOKLASSIEKE DEGELIJKHEID
Gerd Jan Vleugels
Hoewel toetsenist Richard Andersson (ex-Majestic, Time Requiem) en gitarist Magnus Nilsson elkaar al twintig jaar kennen, heeft het tweetal nooit eerder samengewerkt. Tijdens een cafébezoek maakt het tweetal plannen voor het nieuwe project Space Odyssey, dat muzikaal te omschrijven is als neoklassieke hardrock met een progressieve inslag. Het spraakmakende resultaat ‘Embrace The Galaxy’ bevat vurige toetsen- en gitaarduels in de beste Malmsteen-traditie, met het debuterende talent Patrik Johansson achter de microfoon en drummer Zoltan Csörsz (The Flower Kings) en bassist Marcel Jacob (o.a. Yngwie Malmsteen) als gastmuzikanten. Andersson verhaalt enthousiast over zijn nieuwe avontuur en blikt alvast vooruit op het nieuwe Time Requiem-album.
GEORGE LYNCH
IK HEB MEESTAL GEEN IDEE WAT IK SPEEL
Robbie Woning
Voormalig Dokken-gitaarheld George Lynch herschreef onlangs een deel van zijn muzikale geschiedenis. De gitarist dook met oorspronkelijk Lynch Mob-bassist Anthony Esposito en nieuwe drummer Mike Frowein de studio in om een aantal ‘hits’ uit de gloriedagen van Dokken en Lynch Mob in een rauw en hedendaags nieuw jasje te steken. Al snel had ook voormalig zanger Robert Mason de weg naar de studio gevonden en was het vierde Lynch Mob-album ‘REvolution’ een feit. Aardschok sprak met George Lynch over het ‘nieuwe’ album, de intolerantie van de oude Dokken-fans en het vrijwel onopgemerkt gebleven debuut van zijn Lynch/Pilson-project.
SUN CAGED
Joost Boley
De Limburgse gitarist Marcel Coenen kent het klappen van de muzikale zweep. Reeds op veertienjarige leeftijd maakte hij de Nederlandse podia onveilig met zijn eerste bandje Streethawk. Er zouden er nog vele volgen. De meeste faam verwierf hij met Lemur Voice, waarvan in 1996 de voortreffelijke debuut-CD ‘Insights’ verscheen op het gerenommeerde Amerikaanse Magna Carta-label. Drie jaar later werd nog de opvolger ‘Divided’ uitgebracht, maar kort daarna stierf deze band een zachte dood. Sinds vier jaar beroert Coenen de snaren in de progressieve metal formatie Sun Caged. Deze groep staat momenteel volop in de belangstelling vanwege de release van het uitstekende debuutalbum ‘Sun Caged’. Zo’n drie maanden geleden is er ook een solo-CD van Marcel Coenen op de markt gebracht. Het gaat hier om een re-release van ‘Guitartalk’ (aangevuld met drie nieuwe songs), een schijf die oorspronkelijk dateert uit 1999. Genoeg redenen derhalve om deze gitarist met de zachte g eens flink aan de tand te voelen.
IAN PARRY
CONSORTIUM PROJECT III
Anita Boel
Het is hem weer gelukt! De van oorsprong Britse zanger Ian Parry heeft met het derde deel van zijn Consortium Project wederom een meesterwerk afgeleverd. Hij werd voor het afsluitende deel van de trilogie bijgestaan door topmuzikanten als bassist Jan Bijlsma (Vengeance), drummer Casey Grillo (Kamelot), gitarist Stephan Lill (Vanden Plas) en toetsenist Joshua Dutrieux (Elegy). Tevens zijn er gastoptredens van Sascha Paeth (Heaven’s Gate) en Mike Chlasciak (Halford). Parry hangt enkele weken voor de release van het album aan de telefoon. Voordat we over ‘Terra Incognita’ praten, blikken we eerst even terug op de eerste twee delen.
EIDOLON
KWALITEITSMETAL UIT CANADA
Robbie Woning
Hoewel de tijden van glorieuze gitaarbands als Vicious Rumors en Flotsam And Jetsam definitief achter ons liggen, lopen er op deze aardkloot nog steeds bands rond die de traditie van virtuoos gitaarwerk en goede melodieuze metal trots in ere houden. Het Canadese Eidolon leverde onlangs met ‘Apostles Of Defiance’ alweer zijn zesde album af en begint zo langzamerhand Noord-Amerika’s best bewaarde metalgeheim te worden. Nadat de band uit Toronto op zijn vorige album ‘Coma Nation’ behoorlijk richting thrash metal ging, is de wisselwerking tussen agressie en melodie op de nieuwste CD van Eidolon weer perfect in balans. Met invloeden uit de speed-, power- en epische metalhoek is ‘Apostles Of Defiance’ bovendien een enorm veelzijdig album geworden. De hoogste tijd voor een gesprekje met gitarist/bandleider Glen Drover.
KNUCKLEDUST
HARDCORE UIT LONDEN
Onno Cro-Mag
De uit Londen afkomstige hardcoreband Knuckledust is hard op weg een ware cultband te worden. De debuut-CD ‘Time Won’t Heal This’ was niet onaardig, maar kon niet tippen aan de brute kracht die van het podium afstraalt. Na een periode vol twijfel ging men de studio in om een nieuwe CD op te nemen. Het album ‘Universal Struggle’ is onlangs uitgekomen via Gangstyle Records en men neemt deel aan ‘The Resistance Tour 2003’ met bands als Madball, Ignite en Suicidal Tendencies. De CD is een perfecte combinatie van old school hardcore en een flinke dosis metal. Hiermee onderscheidt men zich van de rest van de Engelse hardcorescene, die voornamelijk bestaat uit metalcore. Drummer Ray staat te popelen van ongeduld om te starten met de tournee.
ALL OUT WAR
THRASH HARDCORE!!!
Onno Cro-Mag
All Out War is een tijdje weggeweest. Het laatste album ‘For Those…’ stamt al weer uit 1998. De band was een van de formaties die thrash metal met hardcore kruiste. All Out War’s nieuwe album kan absoluut niet als een logische opvolger van ‘For Those…’ bestempeld worden. ‘Condemned To Suffer’ ligt meer in de lijn van thrashbands als Kreator, Bolt Thrower, Dark Angel en Carcass. Zanger Mike Score, in het dagelijks leven leraar, staat honderd procent achter deze sound en ziet de toekomst van All Out War weer helemaal zitten.
MADBALL
ALLEEN MAAR HARDCORE!!!
Onno Cro-Mag
Het hart van menig hardcoreliefhebber ging sneller kloppen toen vorig jaar bekend werd dat Madball was heropgericht door grondleggers Freddy Cricien (zang) en Hoya (bas), samen met de twee alleskunners Mitts (gitaar, ex-Skarhead en Rag Men) en Rig Ross (drums, ex-Hatebreed en Rag Men). Het hernieuwde Madball komt net op tijd om de ingeslapen NYHC-scene nieuw leven in te blazen. De Europese toer van afgelopen zomer heeft bewezen dat we als vanouds rekening moeten houden met Madball.
HATEBREED
GROOTSTE HARDCOREBAND TER WERELD
Onno Cro-Mag
Hatebreed is qua plaatverkoop met afstand de grootste hardcoreband. Het zou mij niet verbazen als de band met de nieuwe CD ‘The Rise Of Brutality’ nog groter gaat worden, want dit album is in mijn ogen nog beter dan de vorige CD ‘Perseverance’. Jamey Hatebreed is een drukbezet man. Zijn leven bestaat niet alleen uit zingen bij Hatebreed, maar hij heeft ook een eigen label (Stillborn Records) en presenteert wekelijks in Amerika MTV’s Headbangers Ball. Jamey is ondanks zijn succes als zanger, labeleigenaar en presentator nog steeds de bevlogen hardcorefreak van tien jaar geleden. Hatebreed is tot eind november voor de vierde(!) keer met Slayer op toer door de USA. Voorafgaand aan een soundcheck praat Aardschok met Jamey.
ANTI-FLAG
ANTI-BUSH
Onno Cro-Mag
De meest besproken band in de punkscene van Amerika is Anti-Flag. De band is geliefd en gehaat en dat komt door de teksten die niets aan de verbeelding overlaten. De band haat Bush en consorten en ziet de buitenlandse politiek van de USA als een rode lap voor extremisten. Muzikaal is Anti-Flag een verademing, met veel passie en gevoel voor melodie. Na albums als ‘Mobilize’, ‘Underground Network’, ‘A New Kind Of Army’ en ‘Die For The Government’ is onlangs de nieuwe CD ‘The Terror State’ uitgekomen. Dit album zou de band wel eens naar een heel hoog platform kunnen brengen. Aardschok spreekt met zanger en bassist Chris # 2 (zo genoemd omdat er nog een Chris in de band speelt).
STREET DOGS
DE NIEUWE SENSATIE UIT BOSTON
Onno Cro-Mag
Als journalist probeer je altijd op de hoogte te blijven van nieuwe bands en het liefst collega’s van andere bladen voor te zijn in het ontdekken van iets moois. Dat is me al meerdere malen gelukt en ook deze keer ben ik er van overtuigd dat de band Street Dogs een sensatie gaat worden. Dat is niet zo gek als je weet dat de band bestaat uit muzikanten die hun sporen allang verdiend hebben bij bekende bands. Zo was Mike McColgan de originele zanger van Dropkick Murphys. ‘Do Or Die’, waarop hij zong, is volgens velen nog steeds het beste Dropkick Murphys-album. Street Dogs’ debuut-CD ‘Savin Hill’ is onlangs uitgekomen bij het nieuwe label Crosscheck Records en via import verkrijgbaar. Het album kan omschreven worden als een klassieker die doet denken aan Dropkick Murphys, maar dan zonder folk-invloeden. Bassist Johnny Rioux (ex-The Bruisers) bevindt zich met Street Dogs in Nevada en voelt zich op toer weer tien jaar jonger.
JELLO BIAFRA
DON QUICHOTTE IN PUNKLAND
René Vanes
Een goede Kennedy is een dode Kennedy. En zo gaf Eric Boucher een naam aan wat een van de meest invloedrijke punkbands van Amerika zou worden. Nog steeds lijkt het oeuvre van The Dead Kennedys een afspiegeling van wat er vandaag de dag in Amerika gebeurt, misschien zelfs meer dan ooit. Met „California Über Alles” is vijfentwintig jaar geleden al een visie neergelegd over de Oostenrijker die onlangs verkozen is tot baas van Californië en met „Die For Oil, Sucker” legde Biafra al zeer vroeg de werkelijke reden achter de oorlog tegen het terrorisme bloot. Tijdens zijn recente ‘spoken word’-tournee door Europa is het tijd om Jello Biafra eens de huidige economische en politieke malaise te laten toelichten, waarbij natuurlijk niet voorbijgegaan wordt aan zijn projecten.
FIVE HORSE JOHNSON
Gewoon een doodnormale rockband
Stan Novak
Het uit Toledo, Ohio afkomstige Five Horse Johnson leek een aantal jaar geleden uit het niets te komen met het overdonderende ‘The No. 6 Dance’. Verzuurde ZZ Top-boogies werden gelardeerd met splijtend harmonicaspel, een onberispelijke slide-gitaar en onweerstaanbare grooves. Menigeen ging dan ook plat voor de onweerstaanbare mix van blues, boogie en hardrock. De band toerde zich vervolgens het apenzuur en wist ook op het podium de zaak tot het kookpunt te brengen. Het fundament voor een Europese fanschare was daarmee gelegd en met de onlangs verschenen monsterplaat ‘The Last Men On Earth’ zal er ongetwijfeld verder worden gebouwd.
REVIS
HET GROTE AVONTUUR
Gerd Jan Vleugels
Het uit Illinois afkomstige Revis vond dat er weinig rek meer zat in zijn loopbaan, pakte de koffers en verruilde het stadje Carbondale voor de metropool Los Angeles. In het zonnige Californië scoorde het kwintet een platendeal, waarna het met Pearl Jam en Evanescence door het thuisland toerde, om vervolgens met laatstgenoemde act richting Europa te vliegen. Op het door Don Gilmore (o.a. Linkin Park) geproduceerde debuut ‘Places For Breathing’ – vorige maand als tweede geëindigd in onze soundcheck! – blinkt Revis uit in stevige, degelijke rock met veel gevoel voor melodie. Zanger Justin Holman, gitarist Nathaniel Cox en drummer David Piribauer doen verslag van hun avonturen.
FINGER ELEVEN
Gerd Jan Vleugels
Het uit de Canadese stad Burlington afkomstige Finger Eleven leverde onlangs zijn derde langspeler af. Nadat het vijftal met ‘TIP’ (1997) en ‘The Greyest Of Blue Skies’ (2000) vooral in eigen land naamsbekendheid heeft gekregen, krijgt men met het nieuwe ‘Finger Eleven’ ook in Amerika en Europa voet aan de grond. Enkele uren voor het sterke optreden in Tilburg als support-act van Evanescence vertelt zanger Scott Anderson alles over de voorgeschiedenis van de band en het door Johnny K. (Disturbed) geproduceerde album.
ANATHEMA
EEN ELLENDIG GOED NIEUW ALBUM
Anita Boel
Het ontstaan van de prachtige, nieuwe Anathema-plaat ‘A Natural Disaster’ kent een minder mooie achtergrond. Gitarist/zanger Danny Cavanagh heeft een behoorlijke crisis achter de rug. Enorm depressief zocht hij zijn toevlucht in drank en drugs. Inmiddels gaat het weer beter met de muzikant. Om alle sores van zich af te schrijven componeerde hij in zijn eentje een album vol emotionele en zeer persoonlijke songs. De therapie heeft goed uitgepakt. ‘A Natural Disaster’ is een schitterende plaat geworden. Alle ellende van Danny is dus toch nog ergens goed voor geweest.
AINA
THE STORY OF…
Liselotte Hegt
In Aardschok 11/2003 besprak ondergetekende ‘Days Of Rising Doom: The Metal Opera’ en vertelden producer Sascha Paeth en componist en multi-instrumentalist Robert Hunecke-Rizzo twee pagina’s lang alles over de muzikale invulling. In deze uitgave duikt Aardschok samen met tekstschrijfster Amanda Somerville in het verhaal.
E-FORCE
Reconquering The Throne
Roman Hödl
Het Canadese Voivod moest zonodig zijn interim-zanger Eric Forrest aan de kant zetten om een discutabele reünie met Denis ‘Snake’ Belanger er door te drukken. Een half jaar later mag gerust geconcludeerd worden dat die ondanks de inbreng van ex-Metallica basser Jason Newsted als commerciële mislukking gezien kan worden. Gelukkig kunnen de fans van het oude en stevigere werk van Voivod nu terecht bij E-Force, de nieuwe thrashband rond zanger/bassist Eric Forrest. Aardschok spreekt met hem over zijn gedwongen afscheid bij Voivod en het ontstaan van zijn nieuwe band.
GOJIRA
DE TWEEDE STAP
Robert Haagsma
Frankrijk blijkt ook anno 2003 geen vruchtbare bodem voor heavy metal of hardrock te zijn. Toch is er een lichtpuntje in de vorm van de band Gojira, waarvan onlangs de tweede CD ‘The Link’ verscheen. De complexe metal van het technisch zeer onderlegde kwartet zou Gojira een plaatsje tussen Meshuggah, Opeth en Neurosis moeten kunnen bezorgen.
BURST
DE ‘NIEUWE’ BAND VAN JESPER VAN NASUM
Robbie Woning
Toen bassist Jesper Liveröd afgelopen zomer uit Nasum stapte, verklaarden veel mensen hem voor gek. De Zweedse band had immers met ‘Helvete’ zojuist een Europese grindcore-klassieker uitgebracht en werd door zijn label Relapse op alle mogelijke manieren fanatiek gepromoot. De gunstige vooruitzichten weerhielden Jesper er echter niet van om te kiezen voor zijn oorspronkelijke band Burst, die inmiddels ook een deal met Relapse in de wacht heeft gesleept.
INHUME
Steven Smegma
Inhume staat op het punt drie weken op toer te gaan met Cephalic Carnage en Exhumed. Als Nederlands grind-orkest kun je daar normaal gesproken alleen maar van dromen, dus om een beetje mee te kunnen dromen vraag ik gitarist Ben het hemd van zijn romp over de voorbereidingen en zijn verwachtingen. Ook gaan we in op de gloednieuwe CD ‘In For The Kill’ en het grindcore-publiek, binnen en buiten de landsgrenzen.
NECRODEATH
Thrash ‘til Death
Roman Hödl
Als er één groep is die recht heeft op de titel ‘meest ondergewaardeerde thrashband’, dan is dat wel het Italiaanse Necrodeath. Men timmert al bijna twintig jaar aan de weg, fungeerde als supportact van tal van grootheden, maar is buiten Italië alleen bekend bij een selecte schare fans. Onbekend maakt onbemind, vandaar dat we bassist John de kans geven daar wat aan te veranderen.