In de Aardschok van Oktober 2004 lees je alles over:
CRADLE OF FILTH, CHRIS CAFFERY, MERCENARY, SAXON, WITHIN TEMPTATION, GOD DETHRONED, MASTODON, DANZIG, SALIVA, AUTUMN, ELIS, SERAPHIQUE, LACRIMAS PROFUNDERE, SAMAEL, THE BUTTERFLY EFFECT, MINDFLOW, DEADSOUL TRIBE, JOHN 5, ABYDOS, SILENT FORCE, SUMMER DARKNESS, THE MORE I SEE, TAKING BACK SUNDAY, BEOWÜLF, Green Day, CHAMPION, THE VANDALS, BLACK FRIDAY ‘29, CAST ASIDE, HAZEN STREET, DISTRICT, DIE…MY DEMON, DRY KILL LOGIC, CATARACT, CALIBAN, GRAVE, BLOODBATH, Infernäl Mäjesty, Lunaris, GOREFEST
CRADLE OF FILTH
VERSLAAFD AAN VROUWEN
Robert Haagsma
De overstap van Cradle Of Filth naar platengigant Sony was een van de opmerkelijkste transfers van de afgelopen jaren. Na één CD, het vorig jaar verschenen ‘Damnation And A Day’, is het feest echter alweer voorbij. De Britse black metalband rond zanger Dani Filth is terug bij een onafhankelijk label; Roadrunner. Aldaar verschijnt eind september ‘Nymphetamine’, dat volgens Dani Filth staat voor ‘een beestachtige verslaving aan klassieke schoonheden’. De band zelf ziet het niet als een degradatie, integendeel: „dit is een stap voorwaarts”, aldus bassist Dave Pubis.
CHRIS CAFFERY
Eindelijk op eigen benen
Metal Mike
Eindelijk heeft de gitarist van Savatage, Trans-Siberian Orchestra en Doctor Butcher een uitlaatklep voor al zijn hersenspinsels gevonden. Voor het eerst als solo-artiest vertelt hij alles over zijn album ‘Faces’ en de bonus-CD ‘God Damn War’. Over Savatage wil Chris niet al teveel kwijt, maar wie tussen de regels door leest beseft dat het daar allang geen koek en ei meer is. Beter gezegd; de beste nummers van Chris’ soloalbum en van John Oliva’s album ‘Tage Mahal’ zouden een perfecte Savatage-plaat hebben opgeleverd.
MERCENARY
THE BEAUTY AND THE BEAST
Liselotte Hegt
Een van de grootste klappers van vorige maand is toch wel ‘11 Dreams’ van het Deense Mercenary. Het album bevat elf indrukwekkende songs, is goed geproduceerd en heeft vooral een enorme aantrekkingskracht vanwege de extreme contrasten in de muziek. Op de voorganger ‘Everblack’ (2002) werd al voorzichtig een stap in de huidige muzikale richting gezet, maar met het nieuwe album wist Mercenary ineens enkele grote platenlabels te overtuigen. Het is uiteindelijk Century Media dat het zestal onder zijn hoede heeft genomen. Mercenary is wederom klaar voor het grote internationale avontuur, iets dat de band twee jaar geleden ook al was, zo meldde gitarist Jacob Mølbjerg indertijd vol enthousiasme aan Aardschok. Dit keer is het de beurt aan bassist en schreeuwer Kral om ons te woord te staan. De muzikant verklaart openhartig dat achteraf gezien de verwachtingen wellicht iets te hoog waren.
SAXON
50+
Metal Mike
Het aantal vijftigplussers in de metalwereld neemt zienderogen toe. De vergrijzing van onze idolen is aanstaande. Hoe gaan de Abrahammen van de metal om met het naderende einde? Zijn de zuurstofflessen en rollators al besteld? Ons derde slachtoffer in de rubriek 50+ is Saxon-opperhoofd Biff Byford, van 15 januari 1953, oftewel 51 jaar.
WITHIN TEMPTATION
NIEUWE CD IN AANTOCHT
Robert Haagsma
De producer van de nieuwe CD van Within Temptation is Daniël Gibson, een 25-jarige Zweed die bovendien liedjesschrijver is. Hij hielp het Nederlandse sterretje (en inmiddels vriendin) Kim-Lian aan een top 10-hit met „Teenage Superstar”. Verder werkte hij in de afgelopen jaren met K-otic, Di-rect en de meidenband Bad Candy. Wie de angst nu al om het hart slaat, kan opgelucht ademhalen; de jonge producer blijkt niet ingehuurd te zijn om Within Temptation om te smeden tot een gladde hitparadeband.
GOD DETHRONED
Rob Broere
Slim bekeken van God Dethroned. Nodig een stel journalisten uit binnen- en buitenland uit en zet ze aan het paintballen op het Drentse platteland. Als ze dan uitgeput, bont en blauw van de inslagen van de verfkogels en hongerig terugkomen, schotel je ze een lekkere barbecue voor en ram je de nieuwe CD in de stereo. Wedden dat niemand meer een negatief woord weet te schrijven over ‘The Lair Of The White Worm’?
MASTODON
Gerd Jan Vleugels
Hoewel je het in eerste instantie niet zou verwachten, schuilt er in het woeste drumbeest Brann Dailor een man die veel waarde hecht aan innerlijke rust. De zee heeft hem altijd aangetrokken en starend over de oceaan vindt de Amerikaan zijn balans. Niet voor niets heeft het verhaal van ‘Moby Dick’ als uitgangspunt gediend voor het sublieme nieuwe Mastodon-album ‘Leviathan’. Net zoals de kapitein van het schip maandenlang van huis was op jacht naar de witte walvis, reisde Mastodon de afgelopen jaren de hele wereld over op zoek naar erkenning. Met een eigenzinnige metalsound heeft de band inmiddels een trouwe fanschare opgebouwd en lijkt de afloop van zijn tocht minder desastreus dan in het boek.
DANZIG
OP WEG NAAR ABRAHAM
Robert Haagsma
Met ‘Circle Of Snakes ‘ heeft Glenn Danzig weer een vertrouwd klinkende CD afgeleverd. Toch blijft niet alles eindeloos op dezelfde manier doorgaan. Ook voor Glenn Danzig gaan de jaren namelijk tellen. De kleine man met het grote ego wordt volgend jaar vijftig. Wellicht schoot dat door hem heen toen hij onlangs wel erg vlot tegen de vlakte ging tijdens een opstootje met Danny Marianino, zanger van North Side Kings. We zullen de zanger en zijn band in elk geval niet vaak meer langs zien komen voor concerten, want Glenn Danzig heeft – met Abraham in het vizier – andere plannen met zijn leven.
SALIVA
‘HET LEVEN IS ONEERLIJK’
Robert Haagsma
Wanneer een band regelmatig op tournee is, de clips vaak te zien zijn op de muziekzenders en de plaatverkoop verdienstelijk is, ben je al snel geneigd te denken: ‘die zijn binnen’. „Niet dus”, meldt Chris D’abaldo, gitarist van Saliva. Het blijft knokken, ook na de eerste successen. Onlangs verscheen de nieuwe studioplaat ‘Survival Of the Sickest’. De titel duidt op de vastbeslotenheid van de band om te overleven in de harde en soms oneerlijke muziekbusiness.
AUTUMN
ZALIG HERFSTFEEST
Anita Boel
De zomer is ten einde, het is tijd voor Autumn. Op 21 september komt het nieuwe album ‘Summer’s End’ van deze Friese band uit. De mensen van Sony, de voormalige platenmaatschappij van Autumn, zullen zich na het beluisteren van deze CD ongetwijfeld eens even flink achter de oren krabben. Niet alleen het geluid is ten opzichte van de voorganger ‘When Lust Evokes The Curse’ namelijk sterk verbeterd, ook muzikaal en vocaal heeft de band een grote stap voorwaarts gemaakt. Aan de lijn hangt basgitarist/zanger/componist Meindert Sterk.
ELIS
GOTHIC METAL UIT LIECHTENSTEIN
Anita Boel
De band Erben Der Schöpfung uit Liechtenstein bracht in 2001 het debuutalbum ‘Twilight’ uit. De CD viel vooral bij het gothicpubliek in Duitsland in de smaak. De echte doorbraak volgde pas twee jaar later. Met een nieuwe line-up en een meer metal-gerichte aanpak verscheen onder de titel ‘God’s Silence, Devil’s Temptation’ een tweede album. Het leverde de band, vanaf dan actief onder de naam Elis, onder andere een plekje op de eerste editie van Summer Darkness op. Op 4 oktober verschijnt ‘Dark Clouds In A Perfect Sky’, het derde album van de band. Zangeres Sabine Dünser geeft de nodige tekst en uitleg.
SERAPHIQUE
VAART ZIJN EIGEN KOERS
Anita Boel
De muziekwereld zit vreemd in elkaar. De meest wazige bandjes slepen een contract in de wacht, terwijl kwaliteit soms op straat blijft liggen. Het Nederlandse Seraphique heeft dat aan den lijve ondervonden. Maar met geloof in eigen kunnen kom je een heel eind. In eigen beheer heeft de band het debuut ‘Chrysalis’ uitgebracht. „De verkoop gaat hartstikke goed”, zegt frontman Rein Doze trots. „Ik denk dat er een heleboel releases op labels zijn, die echt niet zoveel verkopen.”
LACRIMAS PROFUNDERE
TERUG NAAR DE ROOTS
Anita Boel
Vanaf het debuut ‘…And The Wings Embraced Us’ (1995) worden de melancholische gothic metalfans door het Duitse Lacrimas Profundere op hun wenken bediend. De muziek is door de jaren heen weliswaar wat toegankelijker geworden, maar de band heeft zijn fans nog nooit in de steek gelaten. Ook het nieuwe album ‘Ave End’ stelt niet teleur. De band keert op dit album terug naar de beginjaren van Lacrimas Profundere en dat wordt door de meeste aanhangers als zeer positief ervaren. Zanger Christopher Nikolas is dan ook zeer tevreden.
SAMAEL
EEN MONSTER IN DE MAAK
Patrick Schmidt
Samael had geen betere plek kunnen uitzoeken om zijn zesde album ‘Reign Of Light’ aan de pers te presenteren. Plaats van handeling is namelijk het H.R. Giger-museum in het Zwitserse bergdorpje Gruyères. Giger is voor de meeste metalfans natuurlijk geen onbekende. Werk van de kunstenaar sierde de hoezen van klassiekers als Celtic Frost’s ‘To Mega Therion’, Danzig’s ‘III How The Gods Kill’ en Carcass’ ‘Heartwork’. En bij filmfans is hij natuurlijk vooral bekend van de Alien-films waarvoor hij de decors en het monster ontwierp.
THE BUTTERFLY EFFECT
GEZONDE AMBITIE
Gerd Jan Vleugels
Het uit het Australische Brisbane afkomstige The Butterfly Effect laat voor het eerst van zich horen als het in eigen beheer een EP aflevert. De band wordt vervolgens opgepikt door Roadshow en weet uiteindelijk 15.000 exemplaren weg te zetten. Een half jaar lang werkt het kwartet aan het eerste album ‘Begins Here’, waarmee de doelstelling om buiten de eigen landsgrenzen te kunnen spelen niet te hoog gegrepen lijkt. Met een dramatisch, emotioneel geladen en melodieus geluid herinneren de Aussies nog het meest aan A Perfect Circle. Drummer Ben Hall vertelt vanaf de andere kant van de wereld dat The Butterfly Effect staat te trappelen om zijn capaciteiten aan het Europese publiek te tonen.
MINDFLOW
Progressieve gedachtenstromen
Joost Boley
„Wij proberen herinneringen en gevoelens te activeren door middel van geluid. Dat maakt onze songs tot schilderijen met een veelheid aan kleuren en contrasten.” Deze uitspraak van het Braziliaanse Mindflow is misschien wat hoogdravend, maar slaat wel de spijker op zijn kop. Het debuut ‘Just The Two Of Us…….Me And Them’ van dit vijf man sterke progmetalgezelschap mag gerust een van de grootste verrassingen in dit genre van het lopende jaar genoemd worden. Het is een uitgekiend en veelzijdig conceptalbum met boeiende composities, sterk spel en een volwassen geluid. Hoogste tijd om deze band eens nader te introduceren. Rodrigo Hildago, oprichter en gitarist van Mindflow, geeft Aardschok tekst en uitleg.
DEADSOUL TRIBE
„HET PARADIJS OP AARDE LIGT METERS ONDER DE BETONNEN GROND.”
Liselotte Hegt
Al jaren is Devon Graves zoekende. Toch komt hij per album steeds dichter bij datgene wat hij muzikaal voor ogen heeft. Op de nieuwe CD ‘The January Tree’ is het hem met Dead Soul Tribe in ieder geval eindelijk gelukt om een hoger niveau van intensiviteit te bereiken, zo meldt de muzikant met een tevreden stem aan Aardschok. Devon is overigens een man die uitgebreid de tijd neemt om zijn uitgesproken mening over het wel en wee van onze aarde te delen met zijn medemens. Devon benadrukt daarbij wel dat hij geen wereldverbeteraar wil zijn, maar hij hoopt via zijn muziek en teksten de mensheid wakker te schudden.
JOHN 5
MARILYN MANSON-GITARIST BEGINT VOOR ZICHZELF
Robbie Woning
Hij maakte albums met Rob Halford en David Lee Roth, speelde in de band van countryster KD Lang, fungeerde vijf jaar lang als muzikale sidekick van Marilyn Manson en is verloofd met naaktmodel/actrice Aria Giovanni. Zeggen dat de Amerikaanse gitarist John 5 – geboren John Lowery – zich de laatste tien jaar niet verveeld heeft, lijkt een understatement. Eind maart kwam het bericht dat Marilyn Manson in de toekomst zonder zijn zilverblonde gitarist verder zou gaan. De exacte reden voor de split blijft onduidelijk, maar John zelf heeft er allang vrede mee. Hij leverde vorige maand onder de titel ‘Vertigo’ een veelzijdig instrumentaal soloalbum af, werkt samen met popartiesten als Avril Lavinge en Lisa Marie Presley en heeft onlangs onder de naam Loser een nieuwe band opgericht, die – naar eigen zeggen – ‘heel geschikt voor MTV is’.
ABYDOS
DE MAGIE VAN HET THEATER
Liselotte Hegt
Zonder enige vooraankondiging kwam het project Abydos vorige maand als een komeet uit de lucht vallen. Abydos blijkt het soloproject van Andy Kuntz te zijn, die bekend staat als de charismatische frontman van het Duitse Vanden Plas. Vanden Plas bestaat alweer ruim twintig jaar, een tijdspanne waarin de band zes albums uitbracht, een prima live-reputatie opbouwde en ook nog eens in thuisstad Kaiserslautern succes oogstte in de musicalwereld. De langgekoesterde wens om een soloalbum te maken is voor Andy met Abydos uitgekomen, al zijn het droevige gebeurtenissen in de persoonlijke sfeer die aan het project ten grondslag liggen. Een gesprek met een spiritueel en kunstzinnig mens.
SILENT FORCE
May The Force Be With Them!
Albert Wienen
Na zijn ontslag bij Royal Hunt zat zanger D.C. Cooper niet bij de pakken neer. Samen met ex-Sinner-gitarist Alex Beyrodt werd er een nieuwe band opgericht onder de naam Silent Force. Na het debuut ‘The Empire Of Future’ in 2000 verscheen in 2001 de opvolger ‘Infatuator’. Nu, drie jaar later, staat Silent Force aan de vooravond van de release van het nieuwe album ‘Worlds Apart’. In de lobby van een hotel in Bochum staan beide hoofdpersonen Aardschok te woord over het verleden, heden en de toekomst van Silent Force.
SUMMER DARKNESS
Anita Boel
In hartje Utrecht vindt de tweede editie van Summer Darkness plaats. De goths nemen op vrijdagavond 13 augustus bezit van de stad om pas zondagavond 15 augustus in de nachtelijke uren weer te vertrekken. Verdeeld over diverse podia spelen er tientallen bands. Daarnaast heeft de organisatie diverse randactiviteiten op touw gezet, zoals gothic films, een gothic picknick en een gothic wandeling door de stad. Een betere afsluiting van mijn vakantie had ik me niet kunnen wensen.
THE MORE I SEE
DE VLOEK VAN
Robert Haagsma
‘The Wolves Are Hungry’ is de titel van het debuut van The More I See, de nieuwe band van de zanger, gitarist en vooral Britse rockveteraan Gizz Butt. De muzikant maakte eerder deel uit van The English Dogs en The Prodigy, maar wil eindelijk wel eens de muziek maken waar hij echt van houdt: metal. Alleen lijken duistere krachten hem van die ambitie te willen weerhouden. „Het lijkt wel alsof iemand een vloek over ons heeft uitgesproken.”
TAKING BACK SUNDAY
„Emo is voor watjes”
René Vanes
Vorig jaar ging AFI met de buit aan de haal. Dit jaar zou Taking Back Sunday weleens een miljoenenverkoop kunnen genereren met de tweede CD ‘Where You Want To Be’. Om alvast een voorschot te nemen op de sterrenstatus, wordt me vriendelijk doch dringend verzocht niets te vragen over eerdere bezettingsproblematiek en alle ophef die daarmee samenhing. Als ik voor de grap meld dat ik dan maar vertrek omdat ik dan niets meer te vragen heb, is het ijs gebroken en blijken de heren van Taking Back Sunday gewone Amerikaanse jochies die elkaar kennen van school.
BEOWÜLF
TERUG IN DE TIJD
Onno Cro-Mag
Welke hardcoreliefhebber herinnert zich niet de mooie tijden van de Venice-scene? Bands als Suicidal Tendencies, No Mercy, Excel en het ondergewaardeerde Beowülf zorgden voor een aardverschuiving in de hardcore. Zowel punks, hardcorefans als metalfreaks waren onder de indruk van de sound uit het Californische Venice. De titelloze debuut-CD van Beowülf werd in 1986 bedolven onder de positieve kritieken, net als de opvolger ‘I Lost My Head’ (1989). Daarna werd het echter stil rondom dit illustere gezelschap, maar in 1993 kwam men terug met het ijzersterke ‘Unsentimental’. In 1995 verscheen het laatste, zeer gevarieerde album ‘2c’. Totaal onverwacht blijkt Beowülf nu bezig te zijn met het opnemen van een nieuwe CD, die volgend jaar uit moet komen. Tijd dus voor een gesprek met zanger/gitarist Dale Henderson.
Green Day
Groener wordt het niet
René Vanes
Toevallig of niet, maar Green Day meldt zich net op tijd terug om de strijd aan te binden met alles wat conservatief is in Amerika. ‘American Idiot’ is het nieuwe wapenfeit waarmee president Bush in aanloop naar de verkiezingen om zijn oren geslagen kan worden. Billy Joe Armstrong heeft nooit veel zin gehad om zich te mengen in het politieke gekrakeel van de Verenigde Staten. Nu hij echter als inwoner van een van de meest liberale steden, San Francisco, beknot wordt door een ‘gouvernator’ en een malloot van een president, is de maat vol. Een welkome handgreep ook om te zeggen dat ouderwetse poppunk à la ‘Dookie’ niet meer uitdagend is.
CHAMPION
Onno Cro-Mag
Champion stond al na twee MCD’s bekend als een van de betere bands uit de ‘Youth Crew SXE’-scene. Het duurde lang tot er een volledige CD verscheen, maar het wachten is de moeite waard geweest. ‘Promises Kept’ is de natte droom voor alle liefhebbers van dit genre. Sinds het album ‘Until The End’ van Battery heb ik niet zo’n perfecte plaat in dit genre gehoord. Gitarist Aram Arslanian ziet Champion dan ook als het belangrijkste in zijn leven.
THE VANDALS
Onno Cro-Mag
The Vandals is een instituut in de punkrock. Al meer dan twaalf jaar is de band actief in het genre. Nooit hebben de vandalen zich iets aangetrokken van trends, maar altijd hun eigen ding gedaan. Na succesvolle CD’s op diverse labels is de band weer terug bij Kung Fu Records; het label van bassist Joe Escalante. Het cultlabel heeft zowel in Europa als Amerika een goed draaiend kantoor en tekende onlangs zelfs Social Distortion voor Europa. Joe Escalante is een drukbezet man, maar praat graag over Kung Fu Records en The Vandals, waarmee hij onlangs de nieuwe CD ‘Hollywood Potato Chip’ uitbracht.
BLACK FRIDAY ‘29
Onno Cro-Mag
‘The Escape’ is de debuut-CD van de Duitse old school-hardcoreband Black Friday ’29. Er zijn niet veel bands in dit genre die anno 2004 origineel klinken, maar Black Friday ’29 is de spreekwoordelijke uitzondering. De agressieve en brutale old school-sound klinkt als een moderne versie van grote namen als Cro-Mags, Chain Of Strength en Bold. Zanger Björn is een typische frontman; op het podium een beest, als gesprekspartner de rust zelve.
CAST ASIDE
VET AGRESSIEF
Onno Cro-Mag
Na het geweld van de laatste Terror-CD had ik het gevoel dat er weinig bands in dat genre die agressie zouden kunnen overtreffen. Vervolgens komt er een onbekend bandje uit Richmond, Virginia met de debuut-CD ‘The Struggle’ op de proppen die dwars door merg en been gaat. Cast Aside klinkt als een mix van Comeback Kid en Terror en zal zeker een groot deel van het hardcorepubliek aanspreken. Zanger Wes Vincil is aangenaam verrast door de interesse uit Europa.
HAZEN STREET
EEN SUPERCOMBINATIE
Onno Cro-Mag
Zanger Freddy Cricien (Madball), bassist Hoya (Madball), zanger Toby Morse (H20), gitarist David Kennedy (Box Car Racer) en drummer Mackie (ex-Cro-Mags, ex-Fun Lovin’ Criminals) zijn de bandleden van Hazen Street. Hoewel de band het zelf niet wil horen, mag dit toch een supergroep uit de hardcorescene genoemd worden. Freddie Cricien is opgetogen over alle positieve kritieken van de laatste maand. De concerten worden goed bezocht en de debuut-CD verkoopt nu al redelijk, hoewel de videoclip van „Are You Ready?” pas vanaf eind september airplay zal krijgen. Een gesprek over Hazen Street en natuurlijk een stukje Madball.
DISTRICT
LEKKER EIGENZINNIG
Onno Cro-Mag
Het Duitse District bestaat al sinds 1996. Twee jaar later verscheen een split-LP met Bad News, maar daarna werd het stil rondom deze punkband. Diverse leden zochten hun heil bij andere bands, zoals Public Toys en The Revolvers. Vorig jaar zochten de leden elkaar weer op en werd er nieuw materiaal geschreven. Een deal met I Used To Fuck People Like You Records was snel gemaakt, met de debuut-CD ‘Don’t Mess With The Hard Punx’ als tastbaar resultaat. District’s sound doet denken aan grote namen uit de punkhistorie, zoals The Jam, Buzzcocks en The Dickies. Zanger Marc Adler is tevens gitarist en tweede vocalist bij The Revolvers, maar District is op dit moment het allerbelangrijkste.
DIE…MY DEMON
Onno Cro-Mag
Het lijkt erop dat de Belgische hardcorescene uit een diep dal aan het komen is. Een nieuwe horde bands maakt Europa onveilig. Veel bands storten zich op dit moment op de revival van old school-hardcore uit het midden van de jaren tachtig, maar een band als Die…My Demon valt op door de knipoog naar de NYHC-scene uit de jaren negentig. De agressieve hardcore komt over als een mix van bands als Madball, Killing Time, Sick Of It All en Breakdown, maar ook van onbekendere bands als Dmize, Everybody Gets Hurt en Cleveland-helden als Integrity en Pitboss 2000. De vier muzikanten van Die…My Demon trekken zich niets aan van alle trends en maken de stijl muziek die ze al jaren aanbidden. Zanger Sergio Rollenté en drummer Ali Babberino weten dat met hard werken en geloof in eigen kunnen succes mogelijk is. Dat bewees het optreden op Ieper-Fest, waar een stevige pit op het podium ontstond.
DRY KILL LOGIC
DE COMEBACK VAN
Robert Haagsma
Drie jaar geleden bracht Roadrunner de tweede CD van Dry Kill Logic uit; ‘The Darker Side Of Nonsense’. Een explosieve plaat, vol Pantera-achtige metal. Een grote toekomst leek weggelegd voor het Amerikaanse kwartet, maar dat pakte heel anders uit. Het werd heel lang akelig stil rond Dry Kill Logic. Eind september verschijnt eindelijk de nieuwe plaat van het gezelschap; ‘The Dead And Dreaming’. Het thema van deze comeback, alleen met keihard knokken kom je er. „We hebben geleerd dat je je lot niet in handen van anderen moet leggen”, aldus zanger Cliff Rigano.
CATARACT
Toeren, toeren en nog eens toeren!
Roman Hödl
Voor wie het nog niet door had, er is de laatste jaren een nieuwe metalstijl ontstaan. Doordat vooral Zweedse bands als Hypocrisy, In Flames en Soilwork met Amerikaanse, door Slayer beïnvloede hardcorebands in de VS zijn gaan toeren, hebben die stijlen zich vermengd en is er een nieuwe metalcorescene ontstaan. Hiervan zijn bands als Killswitch Engage en Misery Index, net als hun Duitse medestrijders Heaven Shall Burn en Caliban, het levende bewijs. Cataract is ook een vertegenwoordiger van die nieuwe stroming. Drummer Ricki en gitarist Simon stellen zich voor.
CALIBAN
Toeren totdat je erbij neervalt
Mike Barbas
Al jaren geldt het Duitse Caliban als een van de beste Europese metalcorebands, een status die de band terecht ontleent aan de klassieker ‘A Small Boy And A Grey Heaven’ en de split-CD met Heaven Shall Burn, alsook aan de vele intense optredens. Vanaf ‘Vent’ begon de band te experimenteren, een lijn die op ‘Shadow Hearts’ wordt doorgezet. Met het vierde album ‘The Opposite From Within’ op komst wordt het hoog tijd om Caliban eens voor te stellen. Gitarist Marc Görtz steekt meteen van wal.
GRAVE
BACK FROM THE GRAVE!
Roman Hödl
Grave, dat in de jaren tachtig nog onder de naam Corpse door het Zweedse clubcircuit trok, heeft zich na het spraakmakende debuut ‘Into The Grave’ (1991) een slag in de rondte gespeeld, maar is altijd het kleine broertje van Entombed, Unleashed en Dismember gebleven. Zanger/gitarist Ola Lindgren is het enige overgebleven bandlid van de originele bezetting. Hij schuift aan bij Aardschok.
BLOODBATH
‘Bloodbath is de grootste kracht in het huidige death metal-veld’
Rob Broere
Bloodbath is geen band en zal dat ook nooit worden. Het Zweedse allstar-gezelschap is een project. Een visie op death- en thrash metal van drie veteranen die vanaf het begin bij die genres betrokken zijn. Ze schrijven elk hun eigen nummers, spelen ze zelf in en kwakken ze vervolgens samen op een plaat. Zonder één moment in dezelfde ruimte te hebben gezeten en puur voor de lol. Speelplezier en variatie vormen de grote kracht van Bloodbath, weet multi-instrumentalist Dan Swanö, die op de tweede full length ‘Nightmares Made Flesh’ vier van de twaalf tracks voor zijn rekening neemt. „Als je van deze plaat geen enkel nummer goed vindt, ben je geen echte death metalfan.”
Infernäl Mäjesty
Een zware erfenis
Stephan Gebédi
Slayer heeft ‘Reign In Blood’ en Infernäl Mäjesty heeft ‘None Shall Defy’. In beide gevallen gaat het om één van de allerbeste thrash metal-CD’s ooit gemaakt. En hoewel de status van Infernäl Mäjesty en zijn meesterwerk natuurlijk niet in verhouding staat tot die van Slayer is de situatie van beide bands wel degelijk vergelijkbaar. Beide CD’s zijn voor de fans van deze bands nooit meer geëvenaarde mijlpalen en al het later verschenen werk van beide bands wordt onherroepelijk vergeleken met deze CD’s om vervolgens genadeloos in het niet te vallen bij de eigen meesterwerkjes. Infernäl Mäjesty zal volgens mij en al hun andere fans ‘None Shall Defy’ nooit meer evenaren, maar dat neemt niet weg dat de nieuwe CD van de Canadezen, ‘One Who Points To Death’, een sterk album is geworden, waarop de band laat horen het schrijven van goede, duistere death/thrash metalsongs nog niet verleerd te zijn.
Lunaris
geen standaard black metalband
Leon van Rijnsbergen
Een aantal maanden geleden verscheen het tweede album van Lunaris. Muzikaal borduurt deze Noorse band met ‘Cyclic’ voort op het debuut ‘…The Infinite’ uit 2002. Black metal vormt de basis, maar Lunaris wijkt sterk af van de meeste collega-bands. Duidelijke invloeden van heavy- en progressieve metal zorgen voor een avontuurlijk geheel, dat nog vakkundig gespeeld wordt ook. Aardschok wordt gebeld door toetsenist Ray, die een prima gesprekspartner blijkt te zijn. Allereerst vragen we hem om heel kort iets te vertellen over de historie van Lunaris.
GOREFEST
Rob Broere
Op Dynamo Open Air was het het nieuws van de dag. Gorefest, Neerlands metaltrots van de jaren negentig, is weer bij elkaar. De band, die in 1998 op de klippen liep wegens het gebrek aan communicatie tussen zanger/bassist Jan-Chris de Koeijer en gitarist Boudewijn Bonebakker, heeft weer samen gerepeteerd. Er zijn zelfs nieuwe nummers geschreven. Het is allemaal waar, bevestigt De Koeijer. Maar we hoeven echt niet meteen onze agenda’s te trekken om de releasedatum van het nieuwe album te noteren. „We stellen onszelf geen deadlines meer.” Hieronder het verhaal van beide hoofdrolspelers. Over de wederopstanding van de succesvolste metalband die ons land ooit gekend heeft.