In de Aardschok van November 2004 lees je alles over:
obituary, LACUNA COIL, RONNIE JAMES DIO, RUSH, MNEMIC, DREAM THEATER, TONY IOMMI, EUROPE, ALTER BRIDGE, EPICA, IMPERIA, SEETHER, THERAPY?, THE JELLY JAM, THE LULABELLES, GET OUT, SUGAR DADDIE, JUDASVILLE, FLOGGING MOLLY, GANGSTYLE RECORDS, DEATH THREAT, ALCHEMIST, THE HAUNTED, INCANTATION, Arkhon Infaustus, VADER, AMON AMARTH, MORTIIS, NASUM, Marduk, WINTERSUN
obituary
de wedergeboorte van
Leon van Rijnsbergen
Tot de opvallendste reünies van 2004 moeten we ongetwijfeld die van Obituary rekenen. Om de heroprichting kracht bij te zetten, wordt er in oktober twee weken door Europa getoerd. Het eerste optreden van de toer vindt plaats in een uitverkochte Effenaar, alwaar Aardschok bassist Frank Watkins kort aan de tand voelt.
LACUNA COIL
Rock You Like A Hurricane
Metal Mike
In navolging van Evanescence is er nóg een band die in de Verenigde Staten langzaam maar zeker zijn sfeervolle, met gotische elementen doorspekte muziek aan een steeds groter wordend publiek weet te slijten. Dat deze band uit Italië komt mag opmerkelijk worden genoemd. Want ik heb het niet over de in Europa goed scorende acts als Nightwish of Within Temptation, maar over Lacuna Coil. Het album ‘Comalies’ is over de grote plas namelijk al ruim 150.000 keer over de toonbanken gegaan, en de single „Swamped”, die ook deel uitmaakt van de ‘Resident Evil’-soundtrack, is op menig radiostation te horen. De zes Italianen toeren zich daar werkelijk suf en zien hun fanschare per tournee toenemen. In juli en augustus was Lacuna Coil onderdeel van het metalcircus dat zich Ozzfest noemt. Op 2 september bezoekt ondergetekende de band in Tampa, een miljoenenstad die in rep en roer is vanwege de naderende orkaan Frances.
RONNIE JAMES DIO
HET REALISME VAN
Robert Haagsma
De wereld van Ronnie James Dio werd ooit bevolkt door elfen, draken en regenbogen. Op de nieuwe plaat van de Amerikaanse superzanger blijft het grote sprookjesboek echter dicht. Zijn nieuwe album ‘Master Of The Moon’ gaat over terroristen, politici en industriëlen. In het werk van de kleine held met de grote stem heeft de realiteit definitief toegeslagen.
RUSH
DE TWIJFELS VAN EEN TRIO
Robert Haagsma
Op 1 oktober gaf Rush een van de meest opwindende rockconcerten van het jaar. In het uitverkochte Ahoy’ kwamen in een ruim drie uur durende jubileumshow, ter ere van het dertigjarig bestaan van de band, vrijwel alle bekende songs voorbij. Het Canadese trio was tijdens dit laatste optreden van de tournee tot op het bot geïnspireerd. De eerste drie decennia zitten er dus op. Hoeveel jaren kunnen we daar nog bij gaan optellen? Zanger/bassist Geddy Lee twijfelt.
MNEMIC
MODERNE DEENSE METAL
Robbie Woning
Na een periode van artistieke armoede is de Deense metalscene de laatste tijd een van de vruchtbaarste van Europa geworden. Groepen als Raunchy, Hatesphere, Mercenary en Illdisposed brachten dit jaar allemaal uitstekende albums uit en zijn stuk voor stuk bands met internationale potentie. Ook Mnemic uit Aarhus heeft sinds de release van zijn debuut ‘Mechanical Spin Phenomena’ (2003) met zijn mechanische, metalen mix van agressie en melodie al behoorlijk aan de weg getimmerd. De band toerde door Europa met Death Angel, Machine Head, Soilwork én Fear Factory, mocht dit jaar het befaamde Roskilde-festival openen en leverde vorige maand opnieuw een fris, modern en erg dynamisch metalalbum af, ‘The Audio Injected Soul’ getiteld. Gitarist Mircea Gabriel Eftmie geniet met volle teugen van het prille succes, maar gaat ook hoorbaar gebukt onder de erop-of-eronder-situatie, waarin de vijf bandleden van Mnemic zich momenteel bevinden.
DREAM THEATER
de nieuwe aanpak
André Methorst
Dream Theater is hot! De band heeft onlangs zijn succesvolle wereldtournee afgesloten met een Amerikaanse toer in het voorprogramma van Yes. De sfeer in de band is opperbest en alle bandleden hebben veel succes met hun diverse nevenprojecten. Aardschok besluit om drummer Mike Portnoy aan een telefonisch vragenuurtje te onderwerpen. De insteek van dit gesprek is de re-release van een paar oude video’s – op DVD natuurlijk – en de nieuwe ‘Live At Budokan’-DVD/CD, maar Portnoy heeft ook andere nieuwtjes voor ons in petto. Na diverse voorkeuzemenu’s van het Universal City-hotel in Los Angeles te hebben doorlopen worden we uiteindelijk doorverbonden met de drummer. Hij is net wakker (14.00 uur plaatselijke tijd) en moet om 17.00 uur naar de soundcheck van het op één na laatste optreden van de toer. ,,We hebben dus ongeveer drie uur de tijd”, aldus een lachende Portnoy.
TONY IOMMI
‘Een goede riff moet je kunnen fluiten’
Gerd Jan Vleugels
Tijdens het op orde brengen van zijn archief stuitte Tony Iommi op een ‘vergeten’ sessie met Glenn Hughes uit 1996. Tussen dozen vol tapes met riffs, dook plotseling een opname op met acht tracks, afkomstig van een jamsessie die acht jaar geleden plaats vond. Nadat het duo Iommi-Hughes in het verleden al samen aan het ‘Seventh Star’-album van Tony hadden gewerkt, ligt er inmiddels opnieuw een schijf in de winkels van de levende legenden. ’s Werelds meest invloedrijke metalgitarist verhaalt over de totstandkoming van het project, de recente Sabbath-toer en vertelt dat er na het uitbrengen van een nieuwe soloplaat volgend jaar wellicht een vers Sabbath-album op stapel staat.
EUROPE
DE COMEBACK VAN HET JAAR
Robert Haagsma
Voor de grote buitenwereld is Europe een klassieke eendagsvlieg. De Zweedse band scoorde in de zomer van 1986 een internationale nummer één-hit met „The Final Countdown”, een nummer dat nog vrijwel dagelijks op classic rockzenders voorbij dendert. De band heeft in werkelijkheid natuurlijk een veel grotere bijdrage aan de Europese hardrock geleverd, waaronder een aantal heel volwassen albums. Het succesverhaal stierf begin jaren negentig echter een stille dood. Anno 2004 is de band weer terug, in de klassieke bezetting, dus inclusief zanger Joey Tempest en gitarist John Norum. De comeback van het jaar wordt gemarkeerd door een ijzersterke studioplaat met de titel ‘Start From The Dark’.
ALTER BRIDGE
BRUG OVER TROEBEL WATER
Robert Haagsma
Met als motto ‘Creed is dood, lang leve Alter Bridge’ bracht laatstgenoemde band onlangs zijn debuut ‘One Day Remains’ uit. De transformatie kwam voor bassist Brian Marshall als een geschenk uit de hemel. De muzikant had als lid van Creed miljoenen CD’s verkocht, wereldhits gescoord en in uitverkochte stadions gespeeld. Van de ene op de andere dag was hij echter teveel en mocht vertrekken. De bassist liefhebberde wat in twee bandjes, maar de zon ging pas weer schijnen toen hij in oktober 2003 een telefoontje kreeg, van… Mark Tremonti, gitarist van Creed! Of hij zin had in een nieuwe band, met dat andere lid van Creed; Scott Phillips? Brian Marshall hoefde geen seconde na te denken. „Alles voelt als een tweede kans. Eindelijk hebben we de mogelijkheid om alles ditmaal goed te doen.”
EPICA
VEROVERT EN BETOVERT
Anita Boel
Het debuutalbum ‘The Phantom Agony’ is amper een jaar uit, maar Epica is nu al een van de meest succesvolle gothic metalbands van Nederland. De CD vliegt niet alleen hier als warme broodjes over de toonbank, ook in de rest van Europa, Amerika en Azië vindt het album gretig aftrek. En Jan Douwe Kroeske nodigde de band zelfs uit voor een 2 Meter Sessie. Dat heeft uiteindelijk de bijzondere DVD ‘We Will Take You With Us’ opgeleverd. Zanger/gitarist/componist Mark Jansen praat in deze Aardschok uitgebreid over deze unieke opnamesessie. Ook de opvolger van ‘The Phantom Agony’ blijft niet onbesproken.
IMPERIA
HELENA IREN MICHAELSEN’S
Anita Boel
De metalscene maakte in 1998 kennis met de Noorse zangeres Helena Iren Michaelsen. Ze zong de sterren van de hemel op ‘Disclosure In Red’, het debuut van Trail Of Tears. De samenwerking liep weliswaar stuk, maar dat betekende zeker niet het einde van de carrière van deze geweldige vocaliste. Na een kortstondige relatie met Sahara Dust (inmiddels Epica) zette ze haar zinnen op een eigen project; Imperia. In de vorm van ‘The Ancient Dance Of Qetesh’ heeft ze samen met haar band onlangs een indrukwekkend debuut uitgebracht. De release betekent veel voor de blonde schone. Voorafgaand aan het optreden op het Freeze-festival in Leeuwarden vertelt ze geëmotioneerd haar verhaal.
SEETHER
Succes dankzij Amy
Metal Mike
Terwijl Seether, samen met Amy Lee van Evanescence, de Amerikaanse hitlijsten bestormt met het prachtige „Broken”, is de band in Nederland nog vrij onbekend. Na een Europese en Amerikaanse tournee als support van datzelfde Evanescence, is de band nu op eigen kracht in Europa onderweg om het album ‘Disclaimer’ kracht bij te zetten. Op 24 oktober speelt Seether in de Amsterdamse Melkweg. Aardschok babbelt alvast met zanger/gitarist Shaun Morgan.
THERAPY?
GEEN COMPROMISSEN!
Robert Haagsma
Halverwege de jaren negentig kon je geen festivalterrein opwandelen of de robuuste klanken van het Ierse trio Therapy? waaiden je tegemoet. In die periode gold de band als een grote belofte. De nieuwe U2? De nieuwe Nirvana? De verwachtingen waren groot. De band werd inderdaad opgepikt door een groot label (A&M) en scoorde een hit met „Diane”, een cover van Hüsker Dü. Toch bleef de echte doorbraak uit. Achteraf gezien volkomen begrijpelijk. Therapy? was te hard, te grillig en vooral te cynisch om het hart van het grote publiek te stelen. De band zelf is er niet rouwig om en brengt nog steeds CD’s uit, inmiddels via het onafhankelijke label Spitfire. De nieuwe heet veelzeggend ‘Never Apologise Never Explain’. Bassist Michael McKeegan legt – toch maar – uit.
THE JELLY JAM
Eerlijke rock met een dubbele bodem
Stan Novak
Maandag 13 september. Terwijl de orkaan Ivan de gemoederen aan de Amerikaanse golfkust bezighoudt hangt vanuit Houston zanger/gitarist/producer Ty Tabor aan de lijn. Er is namelijk promotiewerk te verrichten voor de tweede release van The Jelly Jam, de formatie waarvan behalve Tabor ook bassist John Myung (Dream Theater) en drummer Rod Morgenstein (Dixie Dregs) deel uitmaken.
THE LULABELLES
„Het begint nu pas echt leuk te worden”
Onno Cro-Mag
Er waren eens vier vriendinnen die een punkband begonnen. Dat gebeurde eind jaren negentig in Rotterdam. Eén vriendin gaf er de brui aan en werd vervangen door een vriend. Aldus in het kort de bio van The Lulabelles, oftewel Marjolein (zang/gitaar), Ann Alcoholic (gitaar), Ann Artistic (bas) en Speechless (drums). Onlangs verscheen van het viertal via I Scream Records het debuutalbum ‘As The World Turns’. Het resultaat is verbluffend. De songs zitten sterk in elkaar en barsten van de melodie. Marjolein en Ann Alcoholic nemen The Lulabelles dan ook zeer serieus.
GET OUT
OI!-GEWELD UIT OSS
Onno Cro-Mag
Het is een tijdje stil geweest in de Nederlandse oi!-scene. Gelukkig brengt Get Out eerdaags weer wat leven in de brouwerij. Het zal tijd worden ook, want de vorige CD ‘Oi! With An Attitude’ stamt alweer uit 2001. Ik was toentertijd zwaar onder de indruk van deze muzikanten uit Oss, die gemakkelijk overeind bleven tussen al het oi!-geweld uit Amerika. Toch heeft het drie jaar geduurd voordat de opvolger ‘The Cutting Edge’ het levenslicht ziet. Deze CD klinkt nóg sterker dan het debuut en er zit vooral wat meer variatie in. Drummer Raymond van Hoorn wil met Get Out grenzen verleggen en proberen voor een breder publiek te spelen.
SUGAR DADDIE
Onno Cro-Mag
Sugar Daddie, uit Philadelphia, wist in 2002 vriend en vijand te verrassen met de debuut-CD ‘Hell Or Highwater’; een mix van stonerrock, hardcore en punk die deed denken aan bands als Klutch, Sheer Terror, Motörhead en Rose Tattoo. Onlangs is de tweede CD ‘American Rickshaw’ verschenen. Dit album klinkt nog volwassener en de band begint langzaam een cultstatus op te bouwen. Zanger Bill Jenkins ziet Sugar Daddie echter nog steeds als een uit de hand gelopen hobby.
JUDASVILLE
WELCOME TO
Onno Cro-Mag
Judasville is een nieuwe band uit Eindhoven. Er hangt al een waas van hooggespannen verwachtingen rondom deze band, voordat het album ‘Welcome To Judasville’ überhaupt uit is. Zanger en gitarist Berry Hoogveldt (ex-The Lovesteaks, ex-The Spades, Discipline), gitarist Sel im Lemouchi (ex-Urban Conflict), bassist J.J. Slick (ex-The Lovesteaks) en drummer Sander van Baalen (ex-The Spades, ex-Violation Of Trust) hebben hun sporen allang verdiend in de punk- en hardcorescene. Met zo’n line-up mag je dan ook een stukje vakmanschap verwachten. ‘Welcome To Judasville’ is een prachtige rockplaat geworden, die me aan een opgefokte versie van The Cult doet denken. Maar ik hoor ook invloeden van Thin Lizzy, Social Distortion, The Supersuckers, Rose Tattoo en Johnny Cash. De songs zijn zó pakkend en melodieus, dat men de grenzen van punk en hardcore ver overschrijdt. Berry en Sander zijn klaar voor een nieuw avontuur.
FLOGGING MOLLY
DE CIRKEL IS ROND
Onno Cro-Mag
Het was niet echt verrassend dat het nieuwe Flogging Molly-album ‘Within A Mile Of Home’ onderin de soundcheck eindigde. Het album is voor rock- en metalliefhebbers wellicht te soft en te ‘folky’. Live klinkt de band echter een stuk harder en rauwer. De nieuwe CD is meer een luisterplaat geworden. De band is na drie CD’s en ontelbare optredens wel een smaakmaker van het folkpunkgenre geworden. Flogging Molly speelde in Amerika op alle grote festivals en was een van de headliners op de Vans Warp Tour 2004. Ook in Europa, en met name in Nederland, is de band een graag geziene gast. Zanger, gitarist en oprichter Dave King is dan ook continu op toer. Aardschok praat met de Ier die al twintig jaar in Amerika woont.
GANGSTYLE RECORDS
LABELREPORT
Onno Cro-Mag
Gangstyle Records (GSR) is zo’n vijf jaar geleden opgericht door Theo Coumans. Hij liep al jaren rond in de Europese hardcorescene en was actief bij het opzetten van festivals en het begeleiden van vooral Europese bands. Toen hij steeds meer klachten hoorde van bands over het vinden van een label, greep hij zelf in. Hij startte GSR. Inmiddels is het label gerespecteerd in binnen- en buitenland. Theo Coumans wil, na jaren van bloed, zweet en tranen, met de hulp van Rob Franssen (A&R manager) en Karl Fieldhouse (promotie) grenzen verleggen.
DEATH THREAT
TROUW AAN HARDCORE
Onno Cro-Mag
Death Threat is al sinds de debuut-CD ‘Last Dayz’ een graag geziene band in de hardcorescene. De tweede CD ‘Peace & Security’ toonde een ander gezicht, waarbij men meer richting Blood For Blood en Madball opschoof. Het verwerken van meer metalinvloeden zorgde voor een doorbraak bij een breder publiek. Het vorige album, ‘For God & Government’, verschilde opnieuw. Het materiaal bestond ditmaal uit old school-hardcore met punkinvloeden. De band kreeg er weer nieuwe fans bij, maar er haakten ook fans af omdat ze de sound te punky vonden. Onlangs verscheen de nieuwe CD ‘Now Here Fast’; een mix van ‘Peace & Security’ en ‘For God & Government’. Het lijkt erop dat Death Threat zijn draai gevonden heeft. Zanger Aaron is een rustige en integere hardcoreliefhebber, die Aardschok maar al te graag te woord staat.
ALCHEMIST
FIRST CONTACT
Eric van den Hurk
Vorig jaar verscheen ‘Austral Alien’, het vijfde album van het Australische Alchemist. Overal kreeg dit album lovende kritieken, en in Aardschok werd het album zelfs Ceedee Van De Maand. Reden genoeg om het voor Alchemist eindelijk eens mogelijk te maken om buiten Australië te toeren, zou je denken. We hebben er desondanks ruim een jaar op moeten wachten, en zo kan het dat ondergetekende bij aanvang van de Europese toer aan tafel schuift bij vier uiterst vriendelijke Australiërs, die een dag eerder zijn aangekomen in Amsterdam.
THE HAUNTED
OUDE LIEFDE ROEST NIET
Robbie Woning
Amsterdam, eind september. Terwijl elders in de hoofdstad een van de populairste Nederlandse zangers in een lijkwagen naar de Arena wordt vervoerd, zit ondergetekende tegenover de herboren zanger van een bekende Zweedse thrashband. Eerder dit jaar werd bekend dat Peter Dolving weer was teruggekeerd bij The Haunted. Inderdaad, de agressieve strot die een enorm stempel op het debuut van de band drukte, maar het tot ieders verbazing na slechts één toer alweer voor gezien hield. The Haunted vocht door, bracht met vervanger Marco Aro nog eens twee prima albums uit en geldt de laatste jaren als de toonaangevende neo-thrashband, al heeft de groep zijn explosieve debuut in de ogen van veel fans nooit weten te overtreffen. Misschien dat dergelijke meningen deze maand herzien zullen worden, wanneer het vierde album ‘Revolver’ in de winkel ligt. Een energieke, hedendaagse thrashplaat, waarop The Haunted weer sneller ter zake komt dan op voorganger ‘One Kill Wonder’, maar waarop de band tegelijkertijd veelzijdiger klinkt dan ooit. Verloren zoon Peter Dolving en gitarist Anders Björler lichten hun hernieuwde samenwerking toe.
INCANTATION
Klaar voor een nieuwe start
Leon van Rijnsbergen
Onlangs verscheen ‘Decimate Christendom’, het nieuwe album van de Canadese death metalveteranen van Incantation. Gedurende de vijftien jaar die de historie van deze band bestrijkt, zijn er nogal wat bezettingswisselingen geweest. Van de huidige driemansbezetting is alleen gitarist John McEntee vanaf het prille begin bij Incantation betrokken geweest. Aardschok vraagt hem om iets minder ver terug in de tijd te gaan. Om precies te zijn naar het jaar 2000, waarin ‘The Infernal Storm’ uitkwam.
Arkhon Infaustus
Stephan Gebédi
Het lukt Frankrijk maar niet om metalbands voort te brengen die internationaal weten door te breken. Aan platenmaatschappijen en metalmagazines geen gebrek in het grote land, maar op de een of andere manier blijft het niveau van de Franse bands achter bij dat van bands uit een groot aantal andere Europese landen. Arkhon Infaustus is ook al geen band waarmee de Fransen de oorlog zullen winnen, maar samen met bands als Anorexia Nervosa, Antaeus en Seth heeft het de geloofwaardigheid van de Franse undergroundscene weer ietwat opgevijzeld. Met de nieuwe CD ‘Perdition Insanabilis’ heeft Arkhon Infaustus in ieder geval een flinke stap voorwaarts gezet ten opzichte van het eerdere materiaal. De (nog steeds) vrij rommelige en chaotische black/death metal klinkt iets meer gestructureerd en ook op tekstueel vlak lijkt de band iets dieper te graven dan het oudere materiaal met titels als ‘In Sperma Infernum’ en ‘Dead Cunt Maniac’. Om te beginnen vragen we de heer Torturer of de band inderdaad wat meer diepgang heeft gekregen.
VADER
Het Beest Getemd?!
Stephan Gebédi
De nieuwe CD van Polen’s death metalvlaggenschip Vader mag gerust een kleine verrassing worden genoemd. Na een aantal albums dat qua stijl en intensiteit nauwelijks van elkaar verschilde, kiest de band op ‘The Beast’ duidelijk voor minder snelheid, meer groove en meer melodie. Ofschoon er geen sprake is van een radicale koerswijziging zal de CD bij de diehard-fans wellicht een kleine schok teweegbrengen. Aardschok is dan ook benieuwd naar het precieze hoe en waarom achter de ommezwaai van onze Poolse vrienden. Boegbeeld Piotr (oftewel Peter) is genoodzaakt om na een lange avond vol interviews nogmaals het laatste werkstuk van zijn band te verdedigen.
AMON AMARTH
VOORAL Geliefd buiten eigen land
Rob Broere
Het nieuwe Amon Amarth-album ‘Fate Of Norns’ kreeg in het septembernummer van Aardschok met 78 punten een vrij goede waardering. Toch was recensent Roman Hödl eigenlijk verre van gelukkig met de zesde plaat van de Zweden. Niet erg boeiend, noemde hij hem. Teveel midtempo-nummers en minder tempowisselingen dan gebruikelijk. Zanger Johan Hegg kan zich voorstellen dat sommige mensen een beetje moeite zullen hebben met ‘Fate Of Norns’. Maar hij heeft niet het idee dat de muziek drastisch veranderd is.
MORTIIS
„Bands die er uitzien alsof ze op de bus staan te wachten, vind ik saai”
Rob Broere
Zijn visuele presentatie, als een in staat van ontbinding verkerend creatuur uit de onderwereld, roept uiteenlopende reacties op. Vindt de één het cool, een ander windt zich er over op en beschuldigt hem ervan dat hij zich achter een masker verschuilt omdat hij als persoon en muzikant niet interessant genoeg is. Mortiis kan er niet mee zitten. „De mensen weten niet wie ik ben en kunnen mij niet plaatsen. Daarom roepen ze maar wat. Laten ze eerst maar eens naar mijn nieuwe plaat gaan luisteren.”
NASUM
mishandelt gitaren en drumvellen in plaats van mensen
Rob Broere
‘Shift’ heet het nieuwe, vierde album van de Zweedse grindcoreformatie Nasum. De titel staat voor de ingrijpende bezettingswisseling die het voormalige trio doormaakte. Bassist Jesper Liveröd vertrok naar Burst, en bassist Jon Lindqvist en tweede gitarist Urban Skytt (Regurgitate) kwamen Nasum versterken. De wissel heeft volgens drummer Anders Jakobson goed uitgepakt. „De chemie is perfect. En we kunnen onze songs live nu eindelijk uitvoeren zoals ze op de plaat staan.”
Marduk
Lest pest
Leon van Rijnsbergen
In november komt het nieuwe Marduk-album uit en Aardschok wordt van tevoren uitgenodigd om alvast eens te komen luisteren. Als lokatie is Headbanger’s Ballroom uitgekozen, een niet al te grote kroeg in Hamburg. Bovendien is er tijd om vragen af te vuren op gitarist Morgan Håkansson, de man die van de originele bezetting als laatste is overgebleven. ’s Avonds is de kroeg tot de nok gevuld, want dan is Marduk live te aanschouwen.
WINTERSUN
ENSIFERUM-ZANGER OP HET SOLOPAD
Robbie Woning
Nadat hij de afgelopen jaren al enige furore maakte met de folky metalband Ensiferum, bracht de Finse zanger/gitarist Jari Mäenpää vorige maand onder de naam Wintersun een verrassend sterk soloalbum uit. Een veelzijdige CD, vol goed gearrangeerde, duistere metalsongs, die naast invloeden van Children Of Bodom, At The Gates en Dissection ook een duidelijke fascinatie voor gitaarhelden als Marty Friedman en Yngwie Malmsteen laat horen. Het album wordt nog eens extra bijzonder als we bedenken dat Jari alle muziek in zijn eentje schreef en – op het drumwerk van Kai Hahto na – ook alle instrumenten zelf speelde. Wie de muziek van Mäenpää’s nieuwe project hoort, zal zich net als ondergetekende afvragen, hoe zijn voormalige collega’s een componist van dit kaliber ooit hebben kunnen laten gaan. Terwijl Ensiferum immers nog relatief onbekend is, behoort Jari’s nieuwe band na de release van zijn titelloze debuut acuut tot de meestbelovende Finse bands van dit moment.