JUDAS PRIEST, TWISTED SISTER, EPICA, HELMET, COMMUNIC, LORDI, PARADISE LOST, TISHAMINGO, SOILWORK, WHITE COWBELL OKLAHOMA, ARENA, JOHN NORUM, METAL MAJESTY, TRAIL OF TEARS, THE MARS VOLTA, OTEP, ZERO MENTALITY, PUG UGLIES, FAR FROM FINISHED, CHEAP SEX, COMEBACK KID, ROGER MIRET, KILL YOUR IDOLS, SHAPE OF DESPAIR, HIGH ON FIRE, DARK TRANQUILLITY, PRIMORDIAL, THE CHASM, FLESH MADE SIN, THE END, BURIED INSIDE, IMMOLATION
JUDAS PRIEST
DE TERUGKEER VAN EEN METALLEGENDE
Robert Haagsma
Er zijn weinig platen waar dit jaar zo reikhalzend naar wordt uitgekeken als ‘Angel Of Retribution’, de comebackplaat van Judas Priest. Het is het eerste album in vijftien jaar met de oorspronkelijke zanger Rob Halford. Over de immense invloed van het Britse vijftal is iedereen het wel eens. Geen band wordt zo vaak aangehaald als inspiratiebron als juist Judas Priest. Maar de band heeft ook wel iets te bewijzen. Hebben de vijftigers ook anno 2005 in muzikaal opzicht nog iets te melden? Het moment van de waarheid is aangebroken. Een gesprek met bassist Ian Hill en zanger Rob Halford.
TWISTED SISTER
PARTTIME ROCKBAND
André Verhuysen
Als reactie op de heersende disco-golf richten de Newyorkse zanger Dee Snider en de gitaristen Jay Jay French en Eddie Ojeda in 1976 Twisted Sister op. Twee jaar later maken bassist Mark Mendoza en drummer A.J Pero het metalgezelschap compleet. Het bonte vijftal verovert gedurende de eerste helft van de jaren tachtig de wereld met albums als ‘You Can’t Stop Rock’n’Roll’, ‘Stay Hungry’ (met de mega-meezingers „We’re Not Gonna Take It” en „I Wanna Rock”) en ‘Come Out And Play’, alvorens het in 1987 voor gezien te houden met ‘Love Is For Suckers’. Maar het reünie-virus grijpt ook Snider en zijn mannen en zo kan het gebeuren dat in 2004 Twisted Sister in de originele bezetting op Wâldrock de show steelt. Bovendien verschijnt op de valreep van afgelopen jaar ook nog een opnieuw opgenomen versie van Twisted Sister’s grootste verkoopsucces ‘Stay Hungry’, ‘Still Hungry’ getiteld, en staat er een DVD op stapel. Toch moeten we de reünie vooral niet te serieus nemen, aldus een opgewekte Dee Snider, aan het andere eind van de telefoon.
EPICA IN MEXICO
WE WILL TAKE YOU WITH US TO HELL AND BACK
Liselotte Hegt
Op de dag dat Prins Bernhard het loodje heeft gelegd en de Nederlandse pers in rep en roer is, vertrekt ondergetekende bepakt en gezakt richting Schiphol. Tijdens de treinrit denk ik terug aan de zorgelijke gezichten van familie en vrienden. ‘Op uitnodiging acht dagen mee op tournee met Epica? Goh, leuk!’, waren de eerste reacties maanden geleden. ‘Wat? Door Mexico? Zou je dat wel doen?’. Een goede reputatie heeft Mexico kennelijk niet, waarschijnlijk alleen al vanwege de kleine krioelende ziekteverwekkers die buikloop, voedselvergiftiging, malaria en andere lichamelijke ellende veroorzaken. Ook de lokale bevolking schijnt niet altijd even ‘toeristvriendelijk’ te zijn. Maar hoe realistisch zijn die waarschuwingen voor brute beroving, schrijnende armoede, schimmige orgaanhandel en andere smerigheid? Bovendien zijn After Forever, Within Temptation en The Gathering ons voorgegaan en heelhuids teruggekomen, vol enthousiaste verhalen over horden uitzinnige fans. Dat is het scenario waar je als Nederlandse band natuurlijk reikhalzend naar uitkijkt en niet de bizarre en soms bijna angstaanjagende taferelen waar we met z’n allen al na twee dagen in verzeild raken.
HELMET
„MOZART KLINKT ALS MOZART EN NIET ALS BEETHOVEN”
Stan Novak
Met z’n vette, afwijkende grooves, droptunings en spijkerharde, gortdroge sound was het een van de meest innovatieve rockbands van de jaren negentig. In 1998 werd Helmet echter ontbonden. Maar in oktober was er ineens toch een nieuw album: ‘Size Matters’. Vindt de een dat de band geen steek veranderd is, de ander prijst de plaat juist om zijn nieuwe, frisse geluid. Volgens frontman Page Hamilton hebben beide kampen gelijk.
COMMUNIC
DE HERSENSPINSELS VAN
Liselotte Hegt
Op het eerste gehoor lijkt Communic verdomd veel op Sanctuary en Nevermore. En dat is bepaald geen muziek die je uit het koude Noorwegen verwacht. Maar, bands uit het extreme genre schijnen daar op hun retour te zijn en daarom slaat het drietal nu genadeloos zijn slag. Hoe dan ook, ‘Conspiracy In Mind’ is een knaller van een plaat. Dat daarmee verwachtingen zijn geschept beaamt zanger/gitarist Oddleif Stensland.
LORDI
ROCKEND EN SHOCKEND ENTERTAINMENT
Gerd Jan Vleugels
De vijf muzikanten van het Finse Lordi lijken qua uiterlijk zo te zijn weggelopen uit een tweederangs horrorfilm. Met Kiss en Alice Cooper als grote inspiratoren probeert Lordi de shockrock uit lang vervlogen tijden nieuw leven in te blazen. Gelukkig neemt de band het imago en de hilarische verkleedpartijen minder serieus dan de muziek, die sterk leunt op de melodieuze hardrock en metal uit de jaren zeventig en tachtig. Voorman Lordi vertelt Aardschok dat deze Finse monsters niet het Europese antwoord op GWAR zijn.
PARADISE LOST
METALLIEFDE OF MIDLIFECRISIS?
Robert Haagsma
Er bestond ooit iets heel moois tussen Paradise Lost en Nederland. De Britse band deed in de Lage Landen zijn eerste optreden buiten Engeland. Er volgden er nog vele, in clubs en op festivals, waaronder Dynamo Open Air. De laatste jaren lijkt de liefde echter wat bekoeld. Paradise Lost treedt hier nauwelijks meer op en de nieuwe CD’s komen uit zonder al te veel ophef te veroorzaken. Het ontging ook zanger Nick Holmes niet. ,,We hadden het er onlangs over en vroegen ons af of Nederland nog wel bestond.”
TISHAMINGO
SOUTHERN ROCK VOLGENS BEPROEFD RECEPT
Stan Novak
Zit er soms iets in het water in Florida waaraan southern rockbands dat kenmerkende karakter ontlenen? Bands als Lynyrd Skynyrd, Allman Brothers Band en Blackfoot komen immers alle uit het noordelijk deel van Florida en zo ook Tishamingo, wiens onlangs verschenen tweede plaat ‘Wear N’ Tear’ onmiskenbaar herinneringen oproept aan bovengenoemde southern rockfossielen.
SOILWORK
MELODIE IS GEEN STRATEGIE
Gerd Jan Vleugels
Op ‘Stabbing The Drama’, nummertje zes in de studioreeks van Soilwork, varen de Zweden – vergeleken met voorganger ‘Figure Number Five’ – een minder melodieuze koers, en wordt duidelijk dat de dagen van het brute metalverleden niet voorgoed zijn geteld. De krachtige sound van het nieuwe album is volgens zanger Bjorn ‘Speed’ Strid deels te danken aan Daniel Bergstrand, die ditmaal zowel de productie als de mix voor zijn rekening heeft genomen. Dat het album zo spontaan klinkt, is volgens hem terug te voeren op het korte schrijfproces.
WHITE COWBELL OKLAHOMA
ANARCHY IN THE USA
Stan Novak
Nu al durf ik White Cowbell Oklahoma uit te roepen tot rock-’n-roll-revelatie van het jaar. Het spetterende debuut ‘Cencerro Blanco’ heeft namelijk een dermate diepe krater geslagen dat ik het haast onmogelijk acht dat iemand deze impact nog weet te overtreffen. Boogie, southern rock, jaren zeventig-rock; noem het maar en WCO doet het. De invloeden van Aerosmith, Kiss, ZZ Top en Lynyrd Skynyrd druipen er vanaf en vernieuwend is het dus allerminst. De bravoure en intensiviteit waarmee het geheel geserveerd wordt is echter indrukwekkend.
ARENA
TIEN JAAR TOP OF THE PROGS
Joost Boley
Het Britse Arena wordt in 1995 opgericht door toetsenist Clive Nolan en drummer Mick Pointer (ex-Marillion). Een simpele rekensom leert dat het decennium dus in 2005 wordt volgemaakt. In die tien jaar heeft het vijftal een vaste plaats veroverd in de eredivisie van de progressieve rock. Via ‘Songs From The Lions Cage’ (1995), ‘Pride’ (1996), ‘The Visitor’ (1998), ‘Immortal?’ (2000) en ‘Contagion’ (2003) zijn we inmiddels aanbeland bij het zesde studioalbum ‘Pepper’s Ghost’. Een prima plaat die Arena’s status van topper in het genre bevestigd. Ook een plaat die behoorlijk wat vragen oproept. En wie kan die beter beantwoorden dan toetsenist en medecomponist Clive Nolan?
JOHN NORUM
AMBACHTELIJK SOLIST
Robert Haagsma
‘Money talks, bullshit walks’ is een in muziekkringen gevleugelde kreet. John Norum leverde ooit het bewijs dat niet iedereen blind kiest voor het grote geld. In 1986, terwijl Europe juist wereldwijd was doorgebroken, verliet hij de band om weer een ambachtelijke muzikant te worden. Hij bracht soloplaten uit, leverde gastbijdragen aan bands en projecten. En; keerde onlangs toch weer terug op het oude nest. De hereniging met Europe betekent echter niet dat zijn solocarrière in de ijskast verdwijnt. Integendeel. In de vorm van ‘Optimus’ ziet deze maand alweer een nieuwe plaat onder zijn eigen naam het levenslicht. „Ik zal altijd muziek blijven schrijven die niet bij Europe past.”
METAL MAJESTY
GOED HET NIEUWE JAAR IN
André Methorst
Aldous Byron Clarkson, alias Valensia, geboren in Den Haag, momenteel met zijn familie wonend in het kleine Spaanse vissersdorp Denia, is misschien wel een van de beste muzikanten die ons land kent. Met het dromerige nummer „Gaia” behaalde hij in 1993 hoge noteringen in de nationale en internationale hitlijsten. Met name Japan stond open voor Valensia en daar heeft hij dan ook succesvolle jaren gekend. Zijn muziek is moeilijk te categoriseren en dat is precies wat Valensia wil… Spelen waar hij zin in heeft en altijd vanuit het hart, met emotie. Zijn stijl is een mengeling van zo’n beetje alle muziekstromingen die er bestaan. Dat er ook hardrockbloed door zijn aderen stroomt, hebben we kunnen ervaren op de eerste Metal Majesty-CD ‘This Is Not A Drill’. Onlangs verscheen het nieuwe Metal Majesty-album ‘2005’, voor Aardschok reden om een gesprek aan te gaan met Valensia. De man staat met beide benen op de grond, is bescheiden, openhartig, hij prefereert kaarslicht en vinyl boven halogeen en CD’s en is vooral een muziekliefhebber in hart en nieren.
TRAIL OF TEARS
????
Liselotte Hegt
Fans van het Noorse Trail Of Tears hebben na de release van ‘A New Dimension Of Might’ ruim twee jaar moeten wachten op de opvolger. Als het aan de band had gelegen, had de nieuwe plaat al veel eerder in de winkels gelegen. Het was echter een aaneenschakeling van pure pechgevallen die zorgde voor een flinke vertraging. Aardschok belt met zanger Ronny Thorsen en praat over die nieuwe, vierde CD ‘Free Fall Into Fear’, de kwellende en extreem uitdagende studio-ervaring die eraan vooraf ging, het vertrek van zangeres Cathrine Paulsen, mannelijkheid en latex.
THE MARS VOLTA
MUZIEK UIT DE KOSMOS
Gerd Jan Vleugels
Met het uit de as van At The Drive-In ontstane The Mars Volta beginnen Omar A Rodriguez-Lopez en Cedric Bixler Zavala aan een nieuw leven. Op het formidabele debuut ‘De-Loused In The Comatorium’ creëert de band een eigen en uniek universum, waarin muzikale grenzen zijn opgeheven en het tekstuele concept de fantasie te boven gaat. De meesterlijke opvolger ‘Frances The Mute’ laat niet alleen een gerijpter geluid horen, maar toont tevens aan dat de term progressieve rock eindelijk opnieuw gedefinieerd is. Aardschok spreekt in de hoofdstad met het creatieve brein Omar A Rodriguez-Lopez.
OTEP
DE REDDENDE KRACHT VAN MUZIEK
Robert Haagsma
et afgelopen jaar moesten de fans van Marilyn Manson het doen met een verzamel-CD van hun grote held. Iedereen met een zwak voor de combinatie van harde, elektronische metal en duistere zielenroerselen kon echter uitwijken naar Otep, de band van de gelijknamige Amerikaanse zangeres. De tweede plaat van het gezelschap heet ‘House Of Secrets’. En, Manson sprake er persoonlijk zijn zegen over uit.
ZERO MENTALITY
ALLES AAN DE KANT VOOR HARDCORE
Onno Cro-Mag
Gangstyle Records heeft een neusje voor talent. Na het contracteren van Black Friday 29 is er wederom een toptalent tot de familie toegetreden; Zero Mentality. Sinds 2002 laat het vijftal een frisse wind door de Duitse hardcorescene waaien. Met leden uit bands als Drift, Death Or Glory en Black Friday 29 bestaat Zero Mentality niet uit groentjes. In het begin speelde men een stijl die deed denken aan pure NYHC. Met de komst van gitarist Dominik Stammen sloop er echter ook wat metal in de sound. Hij is vooral beïnvloed door bands als Crowbar en Metallica. Deze samensmelting van stijlen heeft ervoor gezorgd dat de debuut-CD ‘In Fear Of Forever’ een zeer gevarieerde plaat is geworden. De combinatie van brutaliteit en melodie is gedurfd en vernieuwend. Zero Mentality zou wel eens een smaakmaker in de Europese scene kunnen worden. Gitarist Dominik Stammen is er klaar voor.
THE PUG UGLIES
ALWÉÉR NIEUW TALENT UIT BOSTON
Onno Cro-Mag
Het klinkt inmiddels als een cliché, maar er komt maar geen einde aan de stroom talentvolle bands uit Boston. Was New York jaren geleden de stad van hardcore en punk, die rol is allang overgenomen door Boston. The Pug Uglies bestaat sinds 1999 en klinkt wat rauwer dan stadsgenoten als The Ducky Boys of Dropkick Murphys. Daarnaast leunt men af en toe tegen de hardcore aan. Dat komt vooral door de inbreng van zanger Jim Burke, die overkomt als een kruising van Anthony van Killing Time en Paul Bearer van Sheer Terror. Muzikaal is de band een kruisbestuiving van harde straatpunk en old school hardcore, zoals de debuut-CD ‘Minimum Wage’ laat horen. Oprichter en gitarist Tom O’Connel kan niet wachten om naar Europa te komen.
FAR FROM FINISHED
NEW YORKSE BOSTON-PUNK
Onno Cro-Mag
Ook al komt Far From Finished uit Boston, je kunt de band niet een typische ‘Boston-punkband’ noemen. Drie oorspronkelijke leden van de band, Steve Neasy (zang), Marc Cannata (drums) en ex-gitarist John Calderwood komen namelijk uit New York. Daar wordt in 2002 Far From Finished opgericht. De hobby wordt serieus en de jongens verhuizen naar Boston. Ze leren Brian Gay (bas) en Paul Christian (gitaar) kennen die de band versterken. Het onlangs verschenen debuutalbum ‘East Side Of Nowhere’ maakt duidelijk dat er een sensatie in de lucht hangt.
CHEAP SEX
DE PERFECTE MIX
Onno Cro-Mag
Punkcore Records is al jaren een van mijn favoriete labels. De releases zitten in de punkhoek en men heeft vooral een sterke voorkeur voor bands die beïnvloed zijn door The Exploited, GBH, English Dogs, Broken Bones, Discharge, The Partisans en meer oud-Engels punkgeweld. Veel Amerikaanse bands als The Havoc, The Casualties, The Unseen, Cropknox en Defiance spelen deze stijl. Cheap Sex is echter de spreekwoordelijke uitzondering op de regel, want men klinkt als een mix van hardcore en punk, die zowel veel Amerikaanse als Engelse invloeden bevat. Mike Virus startte de band in 2002, nadat hij gestopt was als zanger bij The Virus. In 2003 verscheen de sterke debuut-CD ‘Launch Off To War’ en onlangs kwam het tweede album ‘Headed For A Breakdown’ uit, dat de klasse van deze band onderstreept. Tijd voor een gesprek met Mike Virus.
COMEBACK KID
NIEUWE HOOP VOOR DE HARDCORE
Onno Cro-Mag
Comeback Kid zette de scene flink op stelten met zijn debuut-CD ‘Turn It Around’. Andrew Neufeld (voormalig Figure Four-zanger) richtte met vrienden de band op, maar wilde liever gitaar spelen. Scott Wade nam de rol van zanger op zich en toonde dat hij zowel brutaal als melodieus kon zingen. Die veelzijdigheid van Wade maakt van Comeback Kid een van de talentvolste bands van de laatste jaren. Het grote Victory Records zag dit ook en nam Comeback Kid per direct onder contract. Op de nieuwe CD ‘Wake The Dead’ is het de Canadezen wederom gelukt om hardcore een nieuwe dimensie te geven. De plaat is melodieuzer dan het eerste album, maar nog steeds staan agressieve gitaarriffs centraal. Scott Wade is met Comeback Kid net terug van een toer door Japan en Australië en staat klaar voor een toer door de Verenigde Staten.
ROGER MIRET AND THE DISASTERS
DRUK, DRUK, DRUK!
Onno Cro-Mag
Roger Miret is een druk baasje. De nieuwe CD van Agnostic Front, ‘Another Voice’, ligt amper in de winkel of hij meldt zich alweer terug aan het punkfront met de tweede CD van Roger Miret And The Disasters; ‘1984’. Miret is, voordat hardcore überhaupt bestond, opgegroeid met punkrock. Met die ‘roots’ in het achterhoofd startte hij Roger Miret And The Disasters. Eerst als hobbyband, daarna serieus. Met het uitstekende debuut zette Miret zijn band meteen op de kaart, maar ‘1984’ is zo mogelijk nóg beter. Pure punkrock, recht uit het hart van een muzikant die het genre vanaf de wieg meemaakte. In maart toert Miret met Agnostic Front door Europa en voor de zomer ook nog met zijn Disasters. Hoezo druk?
KILL YOUR IDOLS
DEATH TO FALSE HARDCORE
Onno Cro-Mag
Kill Your Idols is weer terug aan het hardcorefront. Het was even rustig rond deze New Yorkse old school-krijgers. Het nieuwe album ‘From Companionship To Competition’ is een optelsom van agressie, integriteit en liefde voor hardcore. In tijden van misbruik van het woord hardcore komt Kill Your Idols altijd bovendrijven en met de sound die een trap in de maag van elke hardcoreliefhebber is, besef je weer waar het woord hardcore eigenlijk voor staat. Bands als Negative Approach, Sheer Terror, Slapshot, Black Flag en (oude) Agnostic Front zijn de invloeden van Kill Your Idols en zonder schaamte maakt de band al meer dan tien jaar pure old school-hardcore. De albums ‘This Is Just The Beginning’, ‘No Gimmicks Needed’ en ‘Funeral For A Feeling’ mogen in geen enkele hardcoreverzameling ontbreken. Het nieuwe album is een logisch vervolg op het eerdere werk. Zanger Andy is een man met een missie en dat ademt het nieuwe werk ook; een strijd tegen het verval van hardcore.
SHAPE OF DESPAIR
ELLENDIGE ILLUSIES
Martijn Busink
Het hoge noorden, en meer specifiek Finland, lijkt de laatste tijd een uitstekende omgeving om doom metal te maken. Een van de beste acts op dat gebied is Shape Of Despair, dat al drie CD’s lang een depressief, maar ook dromerig, welhaast hemels geluid weet neer te zetten.
HIGH ON FIRE
DOPE EN DEPRESSIE
Robert Haagsma
Sleep zal waarschijnlijk nooit meer ontwaken, maar met High On Fire heeft dat curieuze verhaal wel een sterk muzikaal vervolg gekregen. De band rond zanger/gitarist Matt Pike brengt met ‘Blessed Black Wings’ een derde album uit vol superieure metal. Doomy, somber en vooral trááág.
DARK TRANQUILLITY
EERLIJK DUURT HET LANGST
Robbie Woning
Dark Tranquillity. Onbetwiste pioniers van de zogenaamde ‘Gothenburg-sound’. Vanwege hun vroegtijdige drang tot experimenteren hebben zanger Mikael Stanne en consorten nooit echt een massale doorbraak beleefd. Wel neemt de populariteit van de band nog steeds per album toe. Gestaag en controleerbaar, zoals de zes Zweedse muzikanten dat eigenlijk het liefst hebben. „Als je onze muziek goed vindt, dan mag je natuurlijk onze CD’s kopen. Maar als iemand ons te soft vindt of baalt van bepaalde veranderingen… Ook prima. We willen gewaardeerd worden om onze muziek. De rest is bijzaak.” Een lovenswaardige instelling, van een band die sinds zijn oprichting in 1989 altijd tot de meest integere binnen de metalscene heeft behoord.
PRIMORDIAL
DOOR MERG EN BEEN!
Roman Hödl
Een duister meesterwerk is het geworden, ‘The Gathering Wilderness’ van Primordial. De band uit Ierland had het zichzelf makkelijk kunnen maken, door op de automatische piloot een vijfde album op te nemen. Gelukkig heeft deze van nature luie band zelf ook ingezien dat men er harder aan moet trekken om verder te komen, en heeft men kosten noch moeite gespaard om met een uiterst intense CD op de proppen te komen. Zanger Alan Nemtheanga praat er vrijuit over.
THE CHASM
STRIJDT VOOR HET GEVOEL EN DE ESSENTIE VAN DE EXTREME METAL
Rob Broere
De band is hun dodencultus, oftewel hun voorbereiding op een volgend leven. Mexicanen geloven namelijk dat ze, wanneer ze op het slagveld sterven, naar een andere dimensie gaan; de infrawereld. En omdat de leden van The Chasm strijden voor het voortbestaan van de geest van de ware extreme metal, zijn ook zij krijgers. Een filosofisch gesprek met zanger/gitarist Daniel Corchado (33) over levensvragen, zijn voorouders, de essentie van metal en The Chasm’s zevende album; ‘The Spell Of Retribution’.
FLESH MADE SIN
PURE OLD SCHOOL
Leon van Rijnsbergen
De Tilburgse thrashers van Flesh Made Sin timmeren al een aardig tijdje aan de weg. Ter gelegenheid van de release van ‘Dawn Of The Stillborn’, het eerste full-length album van dit kwartet, wordt Aardschok gebeld door gitarist Bjorn van Hamond.
THE END
PIONIERSWERK
Mike Barbas
Het Canadese The End verrastte in 2001 veel mensen met hun mathcore op het goede ‘Transfer Trachea Reverberations From Point: False Omniscient’. The End’s energieke liveshows trokken de aandacht van Relapse dat in 2003 de CD heruitbracht, begin 2004 gevolgd door ‘Within Dividia’, dat zich kenmerkte door een beklemmende ‘film noir’-sfeer. Begin december toerde de band door Europa en stond gitarist Andrew Hercules Aardschok te woord. Om te beginnen legt hij uit hoe The End is begonnen.
BURIED INSIDE
ONTSNAPT AAN CANADA
Rob Broere
Na een paar jaar aanmodderen in de marge, heeft Buried Inside uit het Canadese Ottawa een platendeal met Relapse op zak. En het derde album ‘Chronoclast’ heeft het in zich om – ook in Europa – een metalcore-klapper te worden. Een interview met zanger Nicholas A. Shaw, dat geplaagd wordt door een slechte telefoonverbinding.
IMMOLATION
EIGENZINNIG EN ORIGINEEL
Stephan Gebédi
Met de laatste paar CD’s lijkt het uit New York afkomstige Immolation eindelijk de erkenning te krijgen waar de band al die jaren voor heeft geploeterd. Toch levert de eigenzinnigheid, vooral wat de productie van die albums betreft, de band ook de nodige kritiek op. Voordat we de uiterst spraakzame en sympathieke frontman Ross Dolan hiermee confronteren, vraag ik hem eerst even naar het vertrek van drummer Alex Hernandez.