In de Aardschok van juli 2006 lees je alles over:
KEITH CAPUTO — TED NUGENT — SAXON — THREAT SIGNAL — WOLFMOTHER — LEATHERWOLF — MENDEED — FUELBLOODED — APIARY — ILLDISPOSED — METAL CHURCH — LINGUA — ETERNAL TEARS OF SORROW — CARMINE APPICE — VENGEANCE — BATTERED — DEADSTAR ASSEMBLY — HOUSE OF LORDS — THINK I CARE — TIME AGAIN — GOOD RIDDANCE — THE DUCKY BOYS — ICEPICK — GUNS UP — THE BOUNCING SOULS — ARROW — METALLICA — CARPATHIAN FOREST — DEADSOIL — GADGET — FALL OF SERENITY — ZAO — ACACIA STRAIN
KEITH CAPUTO
Keith Caputo is misschien niet de meest voor de hand liggende keuze voor Van Puber Tot Rockgod. De kleine zanger is de rust zelve, en als solo-artiest schotelt hij ons keer op keer prachtige, emotioneel geladen poprocksongs voor. Toch is hij frontman van een van de meest invloedrijke hardrockformaties van de afgelopen vijftien jaar: Life Of Agony. Caputo laat al meteen merken dat hij zichzelf absoluut niet als een rockster beschouwd.
TED NUGENT
RECHTSE ROCKER
Ted Nugent is een veelzijdig mens. In Europa hebben we de Amerikaan vooral leren kennen als zanger, bandleider en als een spectaculaire gitarist. In eigen land werd hij de afgelopen jaren vooral bekend als fervent jager, veelgevraagd spreker, omstreden columnist, spreekbuis van de National Rifle Association; kortom als de stem van rechts Amerika. Onlangs liet hij zijn geliefde vaderland toch even achter zich voor een bliksembezoek aan Europa. Hij deed daarbij ook Nederland aan, voor een buitengewoon geslaagd optreden op Arrow Rock in Lichtenvoorde.
SAXON
BESTAND TEGEN VOGELGRIEP
The eagle has landed. Voor de derde maal inmiddels. Na twee succesvolle eerdere pogingen (in 1982 en 1996) laat een van Engelands meest volhardende metalformaties opnieuw een liveplaat op de mensheid los. ‘The Eagle Has Landed III’ is net als zijn voorgangers een sterke plaat boordevol klassieke metaltracks. Wat echter meer benieuwt, is de aanstaande nieuwe studioplaat. Kan Saxon de succesvolle heropleving die rond de eeuwwisseling werd ingezet een succesvol vervolg geven? Zanger Biff Byford is bereid alvast een klein tipje van de sluier te lichten.
THREAT SIGNAL
DE VOOR- EN NADELEN VAN INTERNET
Het lijkt wel alsof sommige bands helemaal niets hoeven te doen om getekend te worden door een grote platenmaatschappij. Neem nu het Canadese Threat Signal. Zonder zelfs maar een demo te hebben opgenomen, vond de band onderdak bij het Duitse metallabel Nuclear Blast. Hoe ze de band op het spoor kwamen? Simpel: via internet. Gitarist Kyle Mcknight en drummer George Parfitt hangen samen aan de telefoon met Aardschok om het een en ander uit te leggen.
WOLFMOTHER
RETRO ALS DWANGNEUROSE
Het Australische trio Wolfmother kan vergelijkingen sparen. The Datsuns en The White Stripes bij elkaar, een optelsom van Uriah Heep, Alice Cooper, Hawkwind en Deep Purple, Supergrass dat Black Sabbath-songs speelt, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Feit is dat Wolfmother zich richt op het begin van de jaren zeventig. De jaren van psychedelica, de geboorte van hardrock en de hoogtijdagen van fusion- en progrock.
LEATHERWOLF
NIEUWE ROEDEL, NIEUWE PLAAT
Eind jaren negentig komt de oorspronkelijke bezetting van de Amerikaanse metalband Leatherwolf kortstondig weer bij elkaar om op het verjaardagsfeestje van zijn oude manager te spelen. De organisatie van Wacken krijgt er lucht van en weet de band in 1999 te verleiden tot een optreden op het Duitse festival. Tegelijkertijd verschijnt onder de titel ‘Wide Open’ een liveregistratie, die een prima overzicht van Leatherwolfs drie studioalbums geeft. De band is verrast door de enorme belangstelling van pers en fans, maar een optimistisch aangekondigd studioalbum laat vervolgens lang op zich wachten.
MENDEED
SCHOTSE GELUKZOEKERS
Wel eens geprobeerd een Schot te interviewen? Niet aan beginnen! Het interviewen zelf is nog niet zo’n groot probleem – liplezen is ook een vak – maar als je later thuis vol frisse moed begint aan het uitschrijven ervan, kom je er al snel achter dat Schots geen eenvoudige taal is om te verstaan. Toch konden we het die aardige David Proctor, zanger van de originele metal(core)band Mendeed, niet aandoen om het interview niet te plaatsen. Dus na dagen zwoegen en heel veel terugspoelen is hier dan alsnog het vermakelijke gesprek dat Aardschok met hem voerde in een hotellobby in Londen.
FUELBLOODED
HARDLOPERS ZIJN DOODLOPERS
Een van Nederlands meest onderschatte bands van dit moment is zonder twijfel de moderne thrashband Fuelblooded. Omdat de band zeer de moeite waard is en met het indrukwekkende debuut ‘Inflict The Inevitable’ ook in het buitenland hoge ogen gooit, wordt het de hoogste tijd om gitarist Michiel Rutten eens aan het woord te laten.
APIARY
LELIJKE MUZIEK ZONDER MELODIE
Zo zie je maar weer dat niet iedereen dezelfde muzieksmaak heeft. Vorige maand beloonde ik ‘Lost In Focus’, het debuutalbum van Apiary, in mijn recensie nog met 87 punten, maar tot mijn verbijstering eindigde de plaat met gemiddeld 67 punten bijna onderaan in de Soundcheck. Gitarist Mike McClatchey haalt er zijn schouders voor op.
ILLDISPOSED
LIEVER TOEREN DAN VAKANTIE
Wie Illdisposed al wat langer volgt, weet dat de heren al heel wat releases op hun naam hebben staan. ‘Four Depressive Seasons’, ‘Return From Tomorrow’, ‘Submit’ en ‘There’s Something Rotten.. In The State Of Denmark’ zijn uitstekende platen, die echter zo goed als nergens meer verkrijgbaar zijn. Dit geldt eigenlijk ook voor de coverplaat ‘Retro’ en het supervet geproduceerde ‘Kokaiinum’ uit 2001. Daarna werd het even stil, wisselde de band van platenmaatschappij en kwam het een stuk professioneler en commerciëler terug met ‘1-800 Vindication’. Op het zojuist verschenen ‘Burn Me Wicked’ wordt deze koers vol overtuiging voortgezet, waardoor er geen sprake meer is van een experiment, maar van een stijlbreuk. Over deze rigoureuze verandering en een aantal andere zaken praten we met drummer Thomas en gitarist Martin.
METAL CHURCH
GEEN MODERNE FRATSEN
Metal Church was onlangs in het land om zijn nieuwe album ‘A Light In The Dark’ live te promoten. Aardschok sprak na afloop van de soundcheck in de Amsterdamse Melkweg met bandleider Kurdt Vanderhoof over de geslaagde tweede herstart van de legendarische metalband, zijn haat-liefdeverhouding met overleden ex-zanger David Wayne en zijn muzikale schizofrenie die tot de oprichting van bands als Vanderhoof en Presto Ballet heeft geleid.
LINGUA
EEN UNIEK GELUID UIT ZWEDEN
In Zweden barst het van het metaltalent. De typische Scandinavische sound heeft zich inmiddels over de hele wereld verspreid. Het land biedt echter meer, zoals Lingua. De band speelt een soort mix van Tool, A Perfect Circle, Anathema en The Old Dead Tree. „Deze stijl muziek is niet echt populair hier, maar we gaan gewoon ons eigen gang”, aldus gitarist Misha. Telefonisch stelt hij de band aan ons voor.
ETERNAL TEARS OF SORROW
HAASTIGE SPOED IS ZELDEN GOED
Lordi mag dan wel het songfestival gewonnen hebben, er lopen mijns inziens heel wat betere hardrock- en metalbands rond in Finland. Neem nu Eternal Tears Of Sorrow. Het heeft weliswaar vijf jaar geduurd voordat de band de opvolger van ‘A Virgin And A Whore’ in elkaar heeft geknutseld, maar met ‘Before The Bleeding Sun’ heb je wel een echte parel in handen. Altti Veteläinen (zang, bas), Jarmo Puolakanaho (gitaar) en Petri Sankala (drums) hebben samen met de nieuwe bandleden Risto Ruuth (gitaar) en Janne Tolsa (toetsen) het beste van de voorgaande Eternal Tears Of Sorrow-platen weten samen te voegen op deze nieuwe CD. Zanger Altti hangt aan de lijn om het een en ander toe te lichten.
CARMINE APPICE
MEER DAN EEN DRUMMER
Staat James Brown bekend als ‘hardest working man in showbusiness’, op Carmine Appice had die omschrijving ook van toepassing kunnen zijn. Als je de carrière van de inmiddels 59-jarige drummer een beetje hebt gevolgd, zul je moeten erkennen dat er maar weinigen zijn met zo’n indrukwekkend cv. Wie kan immers zeggen ooit Led Zeppelin als voorprogramma te hebben gehad, een plaat met Pink Floyd te hebben gemaakt, wereldwijde nummer 1-hits te hebben geschreven, met Ozzy Ozbourne te hebben getoerd en supergroepen te hebben gevormd met topgitaristen als Jeff Beck, John Sykes en Pat Travers. Carmine Appice is dan ook een heel grote jongen. Nu zijn soloproject Guitar Zeus na tien jaar eindelijk een wereldwijde release krijgt, laat Aardschok de man met de kenmerkende zwarte haardos dan ook uitgebreid aan het woord. Spraakwaterval Appice maakt daarbij meer de indruk van een jonge hond dan de geslepen vos die hij wel degelijk is.
VENGEANCE
NIEUWE RONDE, NIEUWE KANSEN
Na een stilte van jaren ligt er eindelijk weer een nieuw album van Neerlands metaltrots Vengeance in de bakken. Een kleine tien jaar na het behoorlijk genegeerde ‘Return Of Flight 19’ is de Brabantse band terug met ‘Back In The Ring’. Er is veel gebeurd de afgelopen jaren en dus is het hoog tijd om eens bij te praten met zanger van het eerste uur, Leon Goewie.
BATTERED
EEN LANGZAAM BEGIN VAN EEN NIEUWE CARRIÈRE
Hoewel Battered vooral aangeprezen wordt als het vervolg op de Noorse viking metalband Einherjer, betekent dat niet dat de fans daarvan ook meteen weg zullen lopen met de nieuwe band van drummer Gerhard Storesund en gitaristen Aksel Herløe en Frode Glesnes. Aangevuld met de ex-Headblock-leden Siggy Olaisen (zang) en Ole Moldesæther (bas) levert Battered op het titelloze debuutalbum namelijk onvervalste, maar tevens lekker frisse thrash metal af. Glesnes legt Aardschok uit hoe het zover heeft kunnen komen.
DEADSTAR ASSEMBLY
INDUSTRIËLE AMBITIE
Uit alles blijkt dat DeadStar Assembly een ambitieuze band is. Het Amerikaanse vijftal toerde tot nu toe bijna non-stop, verkocht van de eerste eigen beheer-plaat 10.000 stuks en was zich vanaf het prille begin bewust van het belang van een flitsend imago. Het lijkt zijn vruchten af te werpen. De tweede plaat ‘Unsaved’ komt wereldwijd uit. Is een doorbraak aanstaande?
HOUSE OF LORDS
ACHTERVOLGD DOOR PECH
Dit jaar is er eindelijk weer positief nieuws te melden omtrent House Of Lords, want de melodieuze rockformatie leverde onlangs met een nieuwe line-up het ijzersterke ‘World Upside Down’ af. Reden genoeg voor Aardschok om eens te bellen met zanger James Christian.
THINK I CARE
CROSSOVER
Think I Care uit Boston maakt momenteel furore met het album ‘World Asylum’. De band had al wat materiaal uitgebracht via kleine labels, maar die konden niet voor voldoende distributie zorgen. Eigenlijk was Think I Care al ten dode opgeschreven, tot Bridge Nine Records ineens te hulp schoot. De band ging in New York de studio in, en het resultaat is een mix van pure hardcore en metal. Je zou het een kruisbestuiving van Nuclear Assault en Sheer Terror kunnen noemen. Hoewel je zou denken dat de band daardoor een groot publiek voor zich kan winnen, ziet zanger Jason Clegg dat toch anders.
TIME AGAIN
DROMEN ZIJN GEEN BEDROG
Twee jaar geleden zag Tim Armstrong van Rancid in Los Angeles een bandje optreden. Hij was zó enthousiast dat hij na afloop direct de kleedkamer inliep en Time Again tekende voor zijn eigen Hellcat Records. Hij herkende in de band de tomeloze energie die Rancid begin jaren negentig ook had. Energie die ook afspat van het debuutalbum ‘The Stories Are True’. Bovendien heeft zanger Daniel Dart qua stem wel iets weg van Armstrong. Gitarist Elijah Reyes kan het allemaal nog nauwelijks bevatten.
GOOD RIDDANCE
EEN MONUMENT
Er zijn maar weinig bands die met een achtste CD nog zó kunnen overtuigen als Good Riddance uit het Californische Santa Cruz. De band is opgericht in 1995 en wist met de debuut-CD ‘For God & Country’ zowel punk- als hardcoreliefhebbers voor zich te winnen. Sinds het in 2003 verschenen album ‘Bound By Ties Of Blood’ werd het rustig rondom de band. Zanger Russ Rankin begon met vrienden de band Only Crime en gitarist Luke Pabich vormde samen met oud-drummer Sean Sellers Outlie. Met ‘My Republic’ is Good Riddance echter weer helemaal terug aan het front. Rankin praat met Aardschok over de gloednieuwe plaat, maar ook over de tweede Only Crime-CD, die later dit jaar zal verschijnen.
THE DUCKY BOYS
ONAFHANKELIJK
Mark Lind is zanger van The Ducky Boys en tevens de broer van Rob Lind, de zanger/gitarist van Blood For Blood en Ramallah. Het lijkt er dus op dat goede muziek maken in hun genen zit. Mark is vooral bekend vanwege zijn authentieke stem en is met zijn band The Ducky Boys al zo’n vijftien jaar actief. Eind jaren negentig werd het echter stil rondom het gezelschap, maar twee jaar geleden kwam de band keihard terug met het geweldige ‘Three Chords And The Truth’. Naast het opnemen van de opvolger ‘The War Back Home’ heeft Mark ook nog de tijd gevonden om de studio in te duiken voor zijn solo-album ‘Death Or Jail’.
ICEPICK
GEEN SIDEPROJECT
Jamey Hatebreed is een drukbezet man. Hij is vooral bekend als zanger van Hatebreed, maar runt ook het platenlabel Stillborn Records en is presentator van Headbangers Ball op MTV in Amerika. Hij produceerde het laatste Agnostic Front-album, en is sinds kort ook frontman van de nieuwe band Icepick, een positie die hij overigens deelt met Lord Ezec, zanger van Skarhead en Crown Of Thornz. Tijdens de opnames van het nieuwe Hatebreed-album, dat in augustus verschijnt, heeft de workaholic tijd om ‘zijn’ Icepick te promoten. De debuut-CD ‘Violent Epiphany’ is namelijk onlangs verschenen.
GUNS UP!
HARDCORE METALHEADS
Guns Up! is de nieuwste hardcoresensatie uit Boston. Vanaf eind 2004 is de band continu op pad om zijn boodschap te verkondigen, en in 2005 werd Guns Up! in veel polls tot meest talentvolle band uitgeroepen. Het echte werk kan nu echter beginnen, want binnenkort verschijnt het debuutalbum ‘Outlive’. Guns Up! is al met veel bands vergeleken, maar is niet echt in een hokje te stoppen. Als grote inspiratiebron mag Cro-Mags genoemd worden, maar als je de CD meerdere malen beluistert, hoor je ook invloeden van Biohazard, Integrity (ten tijde van ‘Systems Overload’), Madball, Megadeth (qua gitaarwerk) en Entombed. Gitarist Mike Kinlin ziet al het harde werk van de laatste jaren als basis voor ‘Outlive’.
THE BOUNCING SOULS
VIJFTIEN JAAR!
The Bouncing Souls uit New Jersey bestaat dit jaar vijftien jaar. De kracht van deze band is de diversiteit aan stijlen en het bezit van een eigen identiteit. Het is typisch zo’n band waar je na enkele akkoorden al hoort met wie je te maken hebt. Persoonlijk ben ik pas sinds 2001 een groot fan geworden, na het magnifieke album ‘How I Spent My Summer Vacation’, omdat de sound daarop een stuk volwassener en beter was dan op de voorafgaande vier albums. Na twee jaren van redelijke stilte is het album ‘The Gold Record’ verschenen, en het is wederom een regelrechte topper. Elk nummer bezit klasse en blijft onherroepelijk in je kop hangen. Ik hoor zelfs invloeden van oude punkbands als The Jam, 999, The Lurkers en Chelsea. Bassist Bryan Kienlen heeft hier wel een verklaring voor.
ARROW ROCK FESTIVAL
9 EN 10 JUNI
Voor de vierde keer op rij zijn wij getuige van Nederlands grootste classic rockfestival, en de vooruitzichten zijn prima. De weerman heeft een warm en zonnig weekend beloofd, de kaartverkoop verloopt voorspoedig en het affiche is om je vingers bij af te likken. Het terrein is op dezelfde wijze ingericht als de vorige keer, dus met een openlucht-hoofdpodium (Rock Garden) en een grote tent (Rock Palace). Voor Aardschok is Liselotte Hegt twee dagen aanwezig bij het hoofdpodium en beschrijft André Methorst zijn ervaringen in de tent. Werner Heinsman en Metal Mike schieten de plaatjes.
METALLICA
AVENGED SEVENFOLD
BULLET FOR MY VALENTINE
TRIVIUM
8 JUNI
Het is 1995. Metallica zit in de studio voor de opnames van ‘Load’, en heeft even een trap onder de spreekwoordelijke kont nodig. Daarom besluit de band onder het motto ‘escape from the studio’ enkele liveshows te doen. Het resultaat: het vaak bekritiseerde, maar stiekem toch wel geniale ‘Load’. Elf jaar later: Metallica zit in de studio om de opvolger van het nóg meer bekritiseerde ‘St. Anger’ op te nemen en heeft daarvoor de hulp ingeroepen van producer Rick Rubin. Inderdaad, de man die in het verleden onder meer Slayer ‘dwong’ tot het schrijven van korte, doeltreffende nummers. Blijkbaar wil het nog niet zo vlotten, want de band besluit voor de tweede maal de studio tijdelijk te ontvluchten om een kleine toer te doen. 8 juni 2006 is het zover. De legendarische metalband staat samen met drie ‘jonge honden’ in een stijf uitverkocht Gelredome (ongeveer 30.000 bezoekers).
CARPATHIAN FOREST
FUCK YOU ALL!!!!
Het is alweer veertien jaar geleden dat deze Noren de geweldige demo ‘Bloodlust And Perversion’ uitbrachten. Sindsdien heeft de band een goede naam opgebouwd binnen de black metalscene. De muziek op het zojuist uitgebrachte ‘Fuck You All!!!!’ is een stuk minder ‘true’ dan voorheen, maar de kwaliteit van het materiaal is daarentegenhoger. Aardschok spreekt nu eens niet met bandleider Nattefrost, onze vragen worden beantwoord door gitarist Tchort.
DEADSOIL
MET METAL MEER MANS
Het van hardcore naar metal getransformeerde Deadsoil timmert sinds kort nóg fanatieker aan de spreekwoordelijke weg. Het vijftal dat invloeden van onder andere Caliban, Kreator en Soilwork in zijn muziek verwerkt, heeft niet alleen een nieuwe bassist en een nieuw management, maar met ‘Sacrifice’ ook een uitstekende nieuwe CD. Net voor het optreden in de Arnhemse Goudvishal spreekt Aardschok met de uiterst relaxte gitarist Boris Pracht.
GADGET
EERLIJKE GRINDCORE
Hij luistert meer naar Coldplay en Anthony & The Johnsons dan naar metal en grindcore. En het stabiele, welvarende Zweden is niet echt een land om je over op te winden. Toch klinkt de grindcore van Gadget, de band van drummer William Blackmon, op het tweede album ‘The Funeral March’ nietsontziend hard en oprecht kwaad. „We willen muziek maken die klinkt als een aardbeving en voelt alsof je hart verpletterd wordt.”
FALL OF SERENITY
DODE METALCORE
Het Duitse Fall Of Serenity dwong vorige maand nog respect af met het nieuwe album ‘Bloodred Salvation’. De lekkere combinatie van metalcore en melodieuze death metal klinkt mede door de uitstekende productie erg overtuigend. Terwijl de band in de bus zit onderweg naar een optreden, legt Aardschok gitarist Eddy Langner tien stellingen voor.
ZAO
ONGELOVIGE SCOTT
Te midden van de grote golf christelijke hardcorebands die begin jaren negentig opkwam, wist ZAO al snel de aandacht op zich te richten. Hoewel er momenteel geen origineel bandlid meer over is, wordt de naam nog steeds gehanteerd. Een ander punt dat bij veel fans in het verkeerde keelgat schoot, is het feit dat de band met het christelijke aspect brak. Gitarist Scott Mellinger belt ironisch genoeg op 6 juni (06-06-06) met Aardschok om het een en ander te verklaren.
THE ACACIA STRAIN
NIET TE SERIEUS NEMEN
Een mooi voorbeeld van hoe snel het met een band kan gaan, is het uit Boston afkomstige The Acacia Strain. Met slechts een MCD en een handvol optredens op zijn naam, werd de band getekend door Prosthetic. Met het vorig jaar verschenen debuutalbum ‘3750’ zette het zich vervolgens in één keer op de kaart. De loodzware hardcore, met doom- en metalinvloeden, is uiterst destructief. Met de opvolger ‘The Dead Walk’ lijkt The Acacia Strain zijn positie te consolideren. Zanger Vincent Bennet legt uit hoe het allemaal zo snel heeft kunnen gaan.