In de Aardschok van juni 2007 lees je alles over:

In de Aardschok van juni 2007 lees je alles over:

DREAM THEATER — CHUCK BILLY (TESTAMENT & DUBLIN DEATH PATROL) — SCORPIONS — OZZY OSBOURNE — DEVIN TOWNSEND — PARADISE LOST — SAMAEL — LION’S SHARE — CANDLEMASS — KAMELOT — MARILYN MANSON — SUSPERIA — QUEENS OF THE STONE AGE — DIAL — VINTERSORG — SONIC SYNDICATE — BLACK CLOUD HALO — VINDICATOR — SPOIL ENGINE — JOB FOR A COWBOY — BEOWÜLF — MAYLENE AND THE SONS OF DISASTER — ENEMY GROUND — TIGER ARMY — FRONTKICK — DEATH BEFORE DISHONOR — DEVILDRIVER — ANGELCORPSE — AKERCOCKE — NEUROSIS — ABSCESS — MASTER — SHINIG —

DREAM THEATER
HET SUCCES VAN STANDVASTIGHEID
Met ‘Systematic Chaos’ laat Dream Theater een nieuw epos los op de schare fans die de band de afgelopen 22 jaar wereldwijd opgebouwd heeft. Het is een CD van uitersten, met melodieuze passages en momenten waarop de band een felheid aan de dag legt die herinnert aan de hoogtijdagen van Pantera. Diep in het werkstuk zitten bovendien de twee nieuwe delen verstopt van de muzikale interpretatie van het twaalfstappenplan van de Alcoholics Anonymous waar Mike Portnoy al jaren aan werkt. Een gesprek met de drummer en zijn collega, zanger James LaBrie, over de nieuwe plaat, Muse, Keith Moon, Roadrunner, dope, drank en de vacature bij Iron Maiden.

CHUCK BILLY
DE STROT VAN DUBLIN DEATH PATROL EN TESTAMENT
De Californische volbloed-indiaan Chuck Billy is de komende weken een vaak geziene gast in onze contreien. Op 7 juli staat hij als voorman van ‘zijn’ Testament op het Friese Wâldrock. Een paar weken eerder, op zaterdag 16 juni, treedt hij aan op Fields of Rock met Dublin Death Patrol, een gloednieuwe Bay Area-thrashband. Alhoewel, gloednieuw?

SCORPIONS
MAKE LOVE, NOT WAR!
Het Duitse Scorpions maakt al 35 jaar platen. ‘Humanity – Hour 1’ is het zestiende studio-album van het vijftal uit Hannover. De band heeft in het verleden miljoenen albums verkocht, speelde als headliner op de grootste festivals ter wereld en leverde met het nummer „Wind Of Change” de ‘soundtrack’ die de val van de Berlijnse muur en de veranderingen in het Oostblok begeleidde. Zo’n band hoeft zich eigenlijk niet meer te bewijzen, maar heeft voor het nieuwe album toch alle registers opengetrokken. Met een heel team aan songwriters werd in Los Angeles keihard gewerkt aan uitstekende rocksongs en prachtige ballads. Aardschok bezoekt de schorpioenen in Hannover en praat voornamelijk met gitarist Rudolf Schenker (58), zanger Klaus Meine (59) en gitarist Matthias Jabs (50).

OZZY OSBOURNE
GEEN PENSIOEN VOOR DE PRINCE OF DARKNESS
‘Dark Rain’ is de titel van de nieuwe CD van Ozzy Osbourne. Het album kent twee thema’s: de belabberde toestand van de wereld en de toekomstplannen van Ozzy zelf. Wat dat laatste betreft vat de titel van de nieuwe single zijn ambitie adequaat samen: „I Don’t Wanna Stop”. Een gesprek, inclusief enige hindernissen, met de zelfverklaarde Prince of Darkness, over de nieuwe plaat, de televisieserie ‘The Osbournes’, zijn verslaving en de bezigheden van zijn collega’s.

DEVIN TOWNSEND
EEN UIT DE HAND GELOPEN HOBBY
Vorig jaar verraste de muzikale duizendpoot Devin Townsend vriend en vijand met de mededeling dat hij z’n uiterst succesvolle band Strapping Young Lad in de koelkast zou zetten, niet meer zou optreden en een lange tijd vrijaf zou nemen. Voor de buitenwereld mocht deze radicale beslissing misschien als een schok komen, voor Townsend zelf was het de enige logische optie. Strapping werd simpelweg té groot en de optredens vergden te veel van hem. Toch heeft hij minder dan een jaar later weer een kunstwerkje in elkaar geknutseld.

PARADISE LOST
LEVENDIGER DAN OOIT
Paradise Lost heeft de afgelopen negentien jaar stijlen en hypes zien komen en gaan. De gothic metalband uit het Engelse Yorkshire experimenteerde zelf ook driftig met elektronica en andere nieuwe muzikale invalshoeken. Maar sinds ‘Symbol Of Life’ (2002) houdt Paradise Lost weer van gitaren. Het elfde studioalbum ‘In Requiem’ is zelfs weer een tikje harder dan voorganger ‘Paradise Lost’. De verklaring is simpel. Gitarist Aaron Aedy: „Sinds ‘Symbol Of Life’ proberen we elk nieuw album te laten klinken zoals de vorige live klonk.”

SAMAEL
TERUG VAN WEGGEWEEST
Samael meldt zich na enkele jaren afwezigheid weer terug aan het metalen front. Hoewel het Zwitserse viertal voor het laatst nog in 2005 live te zien was met Obituary, stamt het laatste studioalbum ‘Reign Of Light’ alweer uit 2004. Gelukkig heeft de band ondertussen niet stilgezeten. Naast uitgebreide toers door Europa en de rest van de wereld heeft Samael namelijk andermaal met zijn platenmaatschappij in de clinch gelegen, waarna met name bandleider Xy, die verantwoordelijk is voor toetsen, drums en computers, aan nieuw materiaal heeft gewerkt. Begin dit jaar heeft Samael twaalf nummers opgenomen in Zwitserland, waarna de boel in Stockholm is afgemixt. Pas toen alles klaar was tekende het kwartet een deal bij Nuclear Blast, door wie de internationale pers medio maart op het hoofdkantoor in Donzdorf werd uitgenodigd voor een luistersessie annex interview. De complete band is daarbij aanwezig: de geblondeerde zanger/gitarist Vorph, de bebaarde bassist Masmiseim, de bruingebrande gitarist Makro en de nerveus ogende bandchef Xy. Ook zij zijn benieuwd wat de pers van het nieuwe album ‘Solar Soul’ vindt.

LION’S SHARE
TERUG VAN WEGGEWEEST
Medio april nodigde de Duitse platenmaatschappij AFM de Europese metalpers uit om in Stockholm ‘Emotional Coma’ te komen beluisteren, de zogeheten comeback-CD van Lion’s Share. Het Zweedse gezelschap vierde ooit triomfen met de albums ‘Lion’s Share’ en ‘Two’, vol prima melodieuze en progressieve metalsongs. Na het laatste wapenfeit ‘Entrance’ uit 2001 ontbond bandleider/gitarist Lars Chriss zijn band om zich tijdelijk over te geven aan een zenuwinzinking. Voor de buitenwereld leek Lion’s Share een stille dood gestorven te zijn, maar de muzikant krabbelde redelijk snel weer overeind om de band nieuw leven in te blazen.

CANDLEMASS
EPICUS DOOMICUS MIRACULUS
Het was de afgelopen jaren vallen en opstaan met het Zweedse Candlemass. Comebacks waren vaak even snel voorbij als ze zich aandienden. Anno 2007 oogt alles echter weer stabiel, niet in de laatste plaats dankzij de komst van de nieuwe zanger Robert Lowe. De Amerikaan, bekend van Solitude Aeturnus, is voor het eerst te horen op de nieuwe studioplaat ‘King Of The Grey Islands’. De plaats van de markante zanger Messiah Marcolin lijkt daarmee definitief vergeven. Bassist en bandlid van het eerste uur Leif Edling en nieuwkomer Robert Lowe over de miraculeuze wederopstanding van Candlemass.

KAMELOT
BEGEESTERD EN BEVLOGEN
‘Ghost Opera’, Kamelots achtste studioalbum alweer, zal begin juni verschijnen. Het ligt in de lijn der verwachting dat deze puike plaat de band, na het succesvolle ‘The Black Halo’ (2005) en de alom geprezen live-DVD/CD ‘One Cold Winter’s Night’ (2006), wederom een treedje hoger zal gaan brengen op de metalladder. Een enigszins vermoeid klinkende gitarist Thomas Youngblood vindt, tussen de drukke toerbedrijven door, even wat tijd om voor Aardschok zijn licht te laten schijnen over Kamelots nieuwste meesterwerkje.

MARILYN MANSON
WEDERGEBOORTE VAN DE ANTICHRIST
Het jaar 2006 was een annus horribilis voor Marilyn Manson. Een rampjaar, zowel zakelijk als privé. De stormen die door zijn leven trokken, woeden na op zijn nieuwe album ‘Eat Me, Drink Me’. Het is een verrassende CD, waarop Manson muzikaal nieuwe wegen verkent. In de teksten is hij ook nog eens openhartiger dan ooit. „Ik voel mij wedergeboren”, vertelt de zelfverklaarde Antichrist Superstar. „Alleen natuurlijk niet in de christelijke zin van het woord.”

QUEENS OF THE STONE AGE
HET HIER EN NU
Queens Of The Stone Age heeft eigenlijk geen introductie meer nodig. De band draait inmiddels al ruim tien jaar mee, en vooral de laatste twee albums, ‘Songs For The Deaf’ (2002) en ‘Lullabies To Paralyze’ (2005), zijn in heel wat huiskamers te vinden. Na het vertrek van boegbeeld/basbeest Nick Oliveri, tussen die twee albums in, zag het er even moeilijk uit voor de mannen, maar inmiddels vormen multi-instrumentalist Troy Van Leeuwen, drummer Joey Castillo en zanger/gitarist/oprichter Josh Homme een hechte groep, kortgeleden aangevuld met nieuwe bassist Michael Schuman (Wires On Fire). Aangezien Homme bekend staat als een moeilijke gesprekspartner, valt Aardschok maar direct met de deur in huis.

DIAL
JAMMEND NAAR DE TOP
Gewoon lekker samen muziek maken. Met deze gedachte sloegen Liselotte Hegt, Rommert van der Meer (beiden ex-Cirrha Niva) en Kristoffer Gildenlöw (ex-Pain Of Salvation) in het najaar van 2003 aan het jammen. Op dat moment hadden ze er nog geen benul van wat voor iets moois deze samenwerking op zou gaan leveren, namelijk het prachtige, sfeervolle debuutalbum ‘Synchronized’. Waar gezellig muziek maken al niet toe kan leiden!

VINTERSORG
MEER VAN ALLES
Was voor veel Vintersorg-fans ‘The Focusing Blur’ wat moeilijk te behappen, opvolger ‘Solens Rötter’ is een stuk minder complex uitgevallen. De Zweedse folk/black metalband heeft de beste elementen van zijn eerste paar albums gepakt en lijkt daarmee aan de slag te zijn gegaan. Resultaat: één van de lekkerste Vintersorg-platen tot nu toe. Andreas Hendlund, alias Mr. Vintersorg, geeft tekst en uitleg.

SONIC SYNDICATE
EEN DROOM DIE UITKOMT
Het verhaal van het Zweedse Sonic Syndicate laat zich lezen als een sprookje. Compleet vanuit het niets won het zestal in 2005 uit ruim 1500 inzendingen de bandwedstrijd van Nuclear Blast, en sleepte daarmee een platendeal in de wacht. Amper twee jaar later is het tweede album ‘Only Inhuman’ (denk aan een pakkende mix van In Flames en Killswitch Engage) de hoogste prioriteit van het grote Duitse label, en hangt Aardschok aan de lijn met de charmante en goedlachse bassiste Karin Axelsson.

BLACK CLOUD HALO
EIGENZINNIG!
Black Cloud Halo is een band met een eigen gezicht. De vijf muzikanten kwamen als pubers in aanraking met metal, punk en hardcore, wat leidde tot de oprichting van hun eigen band. Na een enerverende MCD is de band continu bezig geweest met het schrijven en opnemen van het debuutalbum ‘Born Under A Bad Sign’, dat in juni zal verschijnen. Bij het beluisteren ervan valt direct op dat Black Cloud Halo niet in een hokje te stoppen valt. De mix van punk, metal, rock en hardcore is verfrissend en zeer eigenzinnig, en de muzikanten verstaan absoluut hun vak. Je voelt en hoort gewoon dat ze de tijd hebben genomen om een uitgebalanceerd album op te nemen. Toch was bassist Jaap van den Berg een zenuwinzinking nabij.

VINDICATOR
OLD SCHOOL UIT HAMBURG!
Vindicator heeft wat met Nederland. De muzikanten zijn namelijk aanhangers van Hamburger SV, en een beetje voetbalkenner weet dat Huub Stevens en Rafael van der Vaart daar uitgegroeid zijn tot ware helden. Vindicator maakt hardcore in de trant van Rykers, Brightside, Violation Of Trust en Right Direction. ‘Back With Nothing To Lose…’ leidde in 2003 tot geweldige reacties, maar amper een jaar later verliet zanger Paddy de band. Als vervanger werd Uwe van Soulboys ingelijfd. In 2006 werd het album ‘On And On…’ opgenomen, dat nu, na meer dan een jaar wachten eindelijk is uitgebracht. Spil van Vindicator is drummer Michi, die de muziek en het merendeel van de teksten schrijft. Maar hij begint natuurlijk over voetbal!

SPOIL ENGINE
VRIENDSCHAP, VASTBERADENHEID, METAL
Het gebeurt niet vaak dat je een collega interviewt, maar Steven Demey, drummer van Spoil Engine, schrijft in zijn vrije tijd voor Rock Tribune, de Vlaamse tegenhanger van Aardschok. Dat gebeurt overigens op steeds kleinere schaal, want zijn thrashband is hard op weg om door te breken met het debuutalbum ‘Skinnerbox v.07’.

JOB FOR A COWBOY
BEGRIJPT ER HE-LE-MAAL NIETS VAN!
Als we Metal Blade moeten geloven, gaat Job For A Cowboy het helemaal maken in 2007. Het debuutalbum ‘Genesis’ van de Amerikaanse death metalband is dan ook topprioriteit bij het label. Voorlopig gaat het de goede kant op, want hoewel het viertal nog geen vier jaar bestaat, heeft het inmiddels al wel doodleuk het podium gedeeld met onder meer The Dillinger Escape Plan, Killswitch Engage, Unearth en Cannibal Corpse. Bovendien verkopen de eigen shows ook al uit, waardoor de tieners hun (bij)baantjes al opgezegd hebben. Zanger Jonny Davy licht een en ander toe.

BEOWÜLF
HILLBILLY HARDCORE
In de jaren tachtig was de crossover van metal, punk en hardcore een populaire muziekstroming, waarvan het Californische Suicidal Tendencies de vaandeldrager was. In dezelfde achterstandswijk – Venice,  een voorstadje van Los Angeles – als waar Suicidal Tendencies vandaan kwam, ontstond een scene die niet eens zo groot was, maar wel (inter)nationaal bekend werd. Excel brak door en Beowülf groeide uit tot een heuse cultband vanwege de eerste twee platen: ‘Beowülf’ (1986) en ‘Lost My Head…’ (1988). Eind jaren tachtig werd het echter stil rondom de band. In 1993 verscheen vanuit het niets nog de geweldige CD ‘Unsentimental’, en in 1995 album nummer vier, ‘2 Cents’ getiteld, duidelijk de minste van de vier. Vanwege gebrek aan succes besloot zanger/gitarist Dale Henderson in 1997 te stoppen met de band. Hij bleef echter wel muziek schrijven, maar die had met punk, metal of hardcore weinig meer te maken. Country en hillbilly waren zijn nieuwe passies. Totdat twee jaar geleden de eerste twee Beowülf-platen opnieuw werden uitgebracht onder de titel ‘The Re-Releases’. De positieve reacties daarop deden Henderson besluiten Beowülf opnieuw op te richten, en binnen zeven maanden was het nieuwe album ‘Westminster & 5th’ in kannen en kruiken. Henderson belt met Aardschok vanuit Venice, waar hij al zijn hele leven woont.

MAYLENE AND THE SONS OF DISASTER
ZAAIT DOOD EN VERDERF
Europa maakte onlangs kennis met het uit Alabama afkomstige Maylene And The Sons Of Disaster. Allereerst was er een clubtoer samen met Norma Jean en He Is Legend, en daarna verscheen het tweede studioalbum, simpelweg ‘II’ getiteld, dat een kruidige mix van metal en southern rock herbergt. Reden genoeg om de band rondom voormalig Underoath-zanger Dallas Taylor eens nader aan de tand te voelen. Het is Taylor zelf die Aardschok te woord staat.

ENEMY GROUND
VRIENDEN VOOR HET LEVEN
Enemy Ground levert met zijn nieuwe album een brute mix af van metalcore en death metal. Daar waar de band altijd al overtuigde met zijn energieke liveshows, is die sfeer van ultieme lompheid ook eindelijk adequaat vastgelegd op ‘In Memory Of Them All’. Reden om de band uit de omgeving van Gemert in de persoon van gitarist Joris Videlereens eens aan de tand te voelen.

TIGER ARMY
NIET MEER TE STOPPEN!
In 1996 speelde Tiger Army in het voorprogamma van AFI in San Francisco’s beroemdste punkclub: 924 Gilman Street. In deze club debuteerden bands als Rancid, Green Day en AFI. In 1997 kwam Tiger Army’s demo in handen van Tim Armstrong, Rancid-zanger en eigenaar van Hellcat Records. In 1998 werd het debuut bij dat label uitgebracht. Het navolgende ‘II Power Of Moonlite’ zorgde voor een internationale doorbraak, en de band toerde door Europa en Japan met grootheden als Dropkick Murphys, The Damned en Sick Of It All. Tiger Army bereikte met zijn mix van rockabilly, rock en punk een breed publiek. In 2004 verscheen het album ‘III Ghost Tigers Rise’ en begin 2007 werd het vierde album ‘Music From Regions Beyond’ opgenomen onder leiding van topproducer Jerry Finn (AFI, Rancid, Morrissey). Het album verschijnt begin juni. Zanger/gitarist Nick 13 spreekt met Aardschok tijdens Tiger Army’s toer door Europa. Een toer die hij maar ternauwernood kan afmaken; enkele dagen eerder lag hij nog in een Duits ziekenhuis met een flinke keelontsteking.

FRONTKICK
PASSIE VOOR PUNK!
Frontkick werd zo’n acht jaar geleden in Berlijn opgericht. Ondanks twee niet onaardige CD’s wist de band echter niet door te breken buiten de Duitse hoofdstad. ‘The Cause Of The Rebel’ zal dit drastisch gaan veranderen, want dit nieuwe album is absoluut niet te vergelijken met het oude materiaal. Vooral liefhebbers van The Clash, Social Distortion en Chelsea zullen deze plaat waarderen. Frontkick is van een middelmatig punkbandje uitgegroeid tot een topper in het genre. Een gesprek met zanger Marti Neurotic.

DEATH BEFORE DISHONOR
DE TOTALE OMMEKEER!
Death Before Dishonor bestaat sinds 2000, en bracht vóór het nieuwe ‘Count Me In’ al twee albums uit: ‘True Till Death’ en ‘Friends Family Forever’. De band uit Boston had lange tijd een slechte naam vanwege het lidmaatschap van enkele muzikanten van de ‘bende’ FSU. Dit betekende dat Death Before Dishonor, net als Blood For Blood overigens, aanvankelijk nergens kon optreden. Nadat de lucht enigszins opklaarde, werden er in Amerika alsnog veel concerten gedaan met onder meer Madball en Agnostic Front. Ook in Europa werd de band een graag geziene gast. Toch wist de band op CD nog niet echt te overtuigen, waardoor de aansluiting met de top uitbleef. Maar dat gaat veranderen, want met ‘Count Me In’ heeft Death Before Dishonor een regelrechte knaller afgeleverd. Zanger Bryan Harris staat Aardschok te woord.

DEVILDRIVER
OVER LEVEN
Hoewel de titel van de nieuwe CD suggereert dat DevilDriver zijn zwanenzang aflevert, zal ‘The Last Kind Words’ allerminst de laatste plaat van de Amerikaanse metalband zijn. Zanger Dez Fafara mag dan 40 zijn, hij trekt zich op aan voorbeelden als Ozzy Osbourne en Rob Halford. ,,Ik heb het gevoel dat alles nog maar net begonnen is.” Een gesprek met Fafara en drummer John Boecklin.

ANGELCORPSE
KEIHARDE COMEBACK!
Het uit elkaar gaan van AngelCorpse enkele jaren geleden mocht gerust als een zeer groot verlies voor de extreme metalscene worden beschouwd. De vrij unieke en rauwe death/black metal van AngelCorpse klonk namelijk als een ware verademing tussen alle dertien-in-een-dozijn US death metalbands die rond de eeuwwisseling de dienst uitmaakten. Met een sound die herinneringen opriep aan het vroege Morbid Angel-werk, maar dan voorzien van een gitzwart black metalrandje, was AngelCorpse de ‘missing link’ tussen brute death metal en rauwe black metal. AngelCorpse had zojuist het geweldige ‘The Inexorable’ uitgebracht en stond op het punt door te breken naar een groter publiek toen het bericht ons bereikte dat de band was opgeheven. Gitarist Bill Taylor sloot zich aan bij Immolation en drummer Tony Laureano maakte de overstap naar Nile en later Dimmu Borgir. Van de beide masterminds, bassist/zanger Pete Helmkamp en gitarist Gene Palubicki, hoorden we echter relatief weinig. Tot nu, want vanuit het niets slaat AngelCorpse ineens keihard terug met het nieuwe album ‘Of Lucifer And Lightning’. We beginnen het gesprek met Helmkamp met de voor de hand liggende vraag waarom de band in godsnaam uit elkaar ging op een moment dat het net zo goed liep met AngelCorpse?

AKERCOCKE
DE VLOEK VAN DE AAP
Vol trots staat de vierkoppige delegatie van Earache Records te kijken naar het retestrakke optreden dat Akercocke geeft in de Londense kroeg The Water Rats. ‘Dat zijn onze jongens’, lijken hun ogen te spreken, terwijl de vuisten bij elke onnavolgbare blastbeatpartij opnieuw de lucht in gaan. Ze moesten eens weten dat twee van ‘hun jongens’, zanger/gitarist Jason Mendonca en drummer David Gray, mij enkele uren daarvoor verzekerd hebben dat het binnenkort te verschijnen ‘Antichrist’ absoluut hun laatste album voor de Engelse platenmaatschappij zal zijn.

NEUROSIS
DE GEVAARLIJKSTE BAND TER WERELD
Neurosis wenst al 22 jaar verschoond te blijven van politiek. De band uit Oakland, Californië stelt zich met ‘Given To The Rising’ wederom filosofisch en associatief op. Alleen in begrijpelijker patronen en structuren dan voorheen, zeker in vergelijking met ‘The Sun That Never Sets’ en het apocalyptische ‘The Eye Of Every Storm’. Toch zaait Neurosis met de nieuwe CD weer genoeg verwarring. Zanger en gitarist Scott Kelly licht het nieuwe meesterwerk op Goede Vrijdag toe.

ABSCESS
TERUG VAN NOOIT WEGGEWEEST
Het was een tijdje stil rond Chris Reifert, de man die ons in de jaren tachtig en begin jaren negentig met Autopsy één van de ziekste en, zoals achteraf zou blijken, meest invloedrijke vormen van death metal bracht. Daarna bewandelde hij het pad van verderf en smerigheid met Abscess en The Ravenous. Zijn medestrijder in dat laatste project, Necrophagia-zanger Killjoy, wist mij een tijdje terug te melden dat Reifert zich min of meer had teruggetrokken uit de muziekscene om zich volledig op het familieleven te storten. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik onlangs op MySpace een zogenaamde ‘friend request’ kreeg van niemand minder dan Reifert zelf. Hij vertelde me dat er een nieuwe CD van Abscess zat aan te komen (die inmiddels is verschenen) en is behoorlijk verbaasd wanneer ik hem confronteer met het verhaal van Killjoy.

MASTER
FOREVER UNDERGROUND!
Al sinds het midden van de jaren tachtig staat de naam Master garant voor een ruige, beukende en ongecompliceerde mengeling van thrash en death metal. Ooit begonnen onder de naam Deathstrike nam de band in 1984 en 1985 een paar demo’s op die de undergroundscene danig op zijn kop zetten. Samen met het vroege demowerk van Death, Massacre en Possessed stond Master aan de wieg van de eerste lichting death metalbands. Inmiddels zijn we ruim tweeëntwintig jaar verder en timmert medeoprichter Paul Speckmann nog steeds met zijn Master aan de weg. De band heeft echter nooit het succes gekend dat latere genregenoten wel ten deel viel. Het feit dat het laatste Master-interview in Aardschok alweer ‘een tijdje terug’ plaatsvond is wat dat aangaat dus behoorlijk illustratief. Speckmann opent dan ook onmiddelijk de aanval.ꆱ

SHINING
Verziek de wereld, begin bij jezelf
Een bekend Amerikaans gezegde luidt: ‘don’t talk the talk if you can’t walk the walk’. Shining-zanger en oprichter Niklas Kvarforth heeft dat ter harte genomen en is ook niet te beroerd om ons een kijkje te gunnen in zijn zieke geest. Natuurlijk via de platen en optredens van zijn Shining, maar ook daarbuiten. Hij beschouwt zijn verdorven ideeën als zijn ‘evangelie’ en doet er alles aan om dat verspreiden.