Virtually Nothing: “Wij gaan voor de originaliteitprijs.”

Al drie jaar zijn ze bezig, Virtually Nothing uit Zoetermeer. In deze band maken Danny (23 – vocals), Serge (19 – gitaar), Jasper (21 – bas) en Karim (19 – drum) metalcore/screamo, denk aan Hatebreed, Johnny Truant en 36 Crazyfists. Het viertal kent elkaar via ex-vriendinnetjes, skaten, middelbare school en het internet en heeft nog steeds de originele line-up. “Het is niet altijd even makkelijk geweest, maar we hebben het bij elkaar weten te houden” verteld Danny. De band ziet de toekomst positief in en ging met Aardschok rond de tafel om meer over deze toekomst te praten.

 

Hoe reageren je ouders/vrienden nu je in een band zit?
Danny: Mijn ouders zijn trots. Ze vinden het pokken herrie (hehe), maar ze zijn wel trots. Mijn vrienden die van metal e.d. houden, die vinden het vet. Maar ik heb meer vrienden die niet van dit soort muziek houden en die vinden voornamelijk dat geschreeuw maar raar. Haha.
Serge: Meeste van mijn vrienden zijn ook totaal geen (moderne) metal liefhebbers. Toch komen ze ons altijd supporten als we in de buurt spelen. Ze vinden het gewoon leuk om ons te zien spelen.
Jasper: Mijn pa en ma vinden het erg koel allemaal. Ze waren laatst komen kijken bij onze cd release party. Vrienden van school begrijpen er niks van, ze vinden het geschreeuw. Ik heb ze wel onze cd verkocht.

Hebben jullie nog speciale rituelen voordat jullie on-stage gaan?
Danny: Ik ga vaak nog even extra naar het toilet. Telt dat als een ritueel?
Serge: Altijd even een kleine warm-upje: Handen en andere spieren los maken, beetje pingelen op de gitaar, een beetje lalala-en om de stembanden los te maken. Toilet, water, zweetbandje, red bull half uur van te voren, schoenen goed vast, andere T-shirt aan. En als er ruimte is rennen en springen we wat op en neer zo’n 5 minuten van te voren “To get the juices flowing”.
Danny: Oh ja, wacht… ik ‘lalala’ ook nog even, op de plee dan, om de stembanden op te warmen.
Jasper: Ja, gewoon even de spullen controleren (gitaren, kabels etc.)

Op welke leeftijd zijn jullie begonnen met muziek maken?
Danny: Ik zing (of tracht te zingen) sinds ik mij kan heugen eigenlijk. Ongeveer op 14 jarige leeftijd ontdekte ik het grunten/screamen. Op 16 jarige leeftijd werd ik serieuzer met de muziek en ben ik op akoestische gitaarles gegaan, twee jaartjes. Sinds december 2006 zit ik op klassieke zangles, na de opnames van onze EP.
Serge: Ben op mijn 6de begonnen met pianoles. Dit heb ik af en aan gedaan tot mijn 11de zo. Na dat ik verliefd werd met punk en nu-metal ben ik gitaar gaan spelen op mijn 13de.
Jasper: Mijn eerste basgitaar heb ik gekregen toen ik 12 jaar was denk ik zo. Ik ben toen gelijk op les gegaan bij een privé leraar. Ook ben ik eigenlijk meteen al in een bandje begonnen. Ik heb zo’n 4 jaar in een punkbandje gespeeld.

Waar zouden jullie (nog een keer) graag willen staan?
Danny: Nou, één van mijn kleine droompjes komt uit 14 juli. Het Plein Open Festival. Dat is toch voor onze regio wel een goedkeurend knikje dat je goed bezig ben. Dus nu is het wel veiliger om iets groter te dromen. Zou het arrogant zijn als ik zeg… Lowlands, Groezrock of Fields of Rock? Dergelijke festivals lijken me het einde! Qua zaaltjes willen we graag nog een keer de Melkweg, Nighttown, Patronaat, 013, Tivoli en dergelijke zalen doen. Maar nu als voorprogramma van hele toffe bekende bands.
Serge: Het bevrijdingsfestival in zoetermeer. Er komen altijd een stuk of 10.000 mensen naar klote bands kijken. Ik zou mijn eigen stad willen laten zien wat voor’n monster het gecreëerd heeft. Dikke mosh-pits tussen alle mama’s en papa’s met hun kindertjes…
Jasper: Ik zou graag eens een tour doen door Amerika en ook door Duitsland.

Welke band zou jullie mee moeten nemen op wereldtour?
Danny: Het liefst een band met hele relaxte bandleden natuurlijk. Waar we echt mee op kunnen schieten. Maar ja, dat is een beetje een lam antwoord. Dus dan noem ik gewoon: Tool en/of The Dillinger Escape Plan. Of Textures natuurlijk!
Serge: Zoveel! Maar als ik nu één band moest kiezen, kies ik voor Alexisonfire.
Jasper: Alexisonfire!! Lijken mij erg toffe gasten, sowieso hun shows zijn altijd erg tof!

Met welke band willen jullie absoluut niet (meer) vergelijken worden?
Danny: Limp Bizkit. Dat is eens gebeurd door 3 voor 12 Rotterdam. Niks persoonlijks tegen Limp Bizkit, ik luisterde erg veel naar ze in mijn jeugd. Maar wat Virtually Nothing qua muziek doet is echt niet te vergelijken met Limp Bizkit en ik wil dat mensen gewoon een juist beeld krijgen van onze muziek.
Serge: Misschien vroeger wel, maar ik vind niet dat we nu nog als System of a Down klinken. (Ben er wel uber fan van trouwens…)
Jasper: Niet perse met een band, maar meer met een soort van genre…Vroeger werden we vaak uitgemaakt voor Funk/Metal en dergelijke en dat doen we allang niet meer.

Denk je dat je thuisland zit te wachten op een band als jullie?
Danny: Ik denk dat wij wel het één en ander te bieden hebben. We zijn nu in een review namelijk vergeleken met System Of A Down en in een andere review met The Dillinger Escape Plan. Twee super eigenwijze bands die precies hun eigen ding doen. Wij denken er inderdaad ook zo over met Virtually Nothing en dat mis ik toch wel af en toe. Bands die de ballen hebben afwijkende muziek te maken.
Serge: We doen ons best om een goede combo te maken tussen originaliteit en bekendere/toegankelijkere melodieën en ritmes. Dit om ruimte te bieden aan onze diversiteit enerzijds en onze creativiteit.
Jasper: Voor muziek in ons genre is het in Nederland vrij moeilijk om door te breken. Onze stijl muziek wordt hier niet zo gewaardeerd als dat het geval is in andere landen. Maar we gaan ervoor!

Wat denk je van de andere Nederlandse/Belgische bands in jullie genre?
Danny: Er zitten hier en daar zwaar onderschatte juweeltjes die niet het platform geboden krijgen om uit de anonimiteit te klimmen. Nederland en België stellen gewoon het geld niet beschikbaar (of hebben het simpelweg niet) om bands wereldwijd aan de top te krijgen en daarom blijven Amerikaanse bands toch het bekendst, met hun miljarden dure platenmaatschappijen.
Serge: Bands hebben het heel zwaar in Nederland en Belgie. Er zijn veel bands die gewoon op wereld niveau zouden kunnen doorbreken.
Jasper: Mee eens, we hebben hier erg goede bands!

De drummer van Textures zal bij jullie drummen op Plein Open, hoe is dit idee ontstaan?
Danny: Karim had per ongeluk een vakantie geboekt op de dag van Plein Open, als gevolg van miscommunicatie. We wilden uiteraard die gig niet zomaar opgeven, dus er moest een vervangende drummer komen. We hebben echt al onze maatjes van bevriende bands afgebeld, maar geen kon! Welnu, Stef kennen we nog van een jaar geleden. Hij had een eenmalige workshop aan ons gegeven in het kader van de finale van de Highschool Music Competition 2006. Na die workshop hadden we contact gehouden en ik vroeg voor de grap eigenlijk of hij eventjes in wilde vallen. Ging hij plots akkoord! Nou, geweldig natuurlijk. Het exacte verhaal in zijn bewoording is te vinden op: www.stefbroks.nl.

Op “Understanding Killers” staan vier nummers (excl. Instrumentele track). Waarom deze nummers vastgelegd? Hoe lang hebben jullie deze al?
Danny: Deze vier nummers vonden wij het beste van de huidige repertoire. Wij hebben namelijk al een transitie achter de rug qua muziek. In het begin waren we namelijk wel héél eigenwijs. We hadden bubbling met metal gecombineerd. En funk met metal. Ook reggae. Maar onze nummers leken meer op collages dan op een goed in elkaar gezet nummer. Daarom besloten we dus meer gefocust te zijn op onze metal kant en keken we wat we daaruit kunnen putten. Deze vier nummers zijn de eerste die we schreven na de zogenaamde ‘transitie’.

Hoeveel nummers hebben jullie verder? Kunnen we ook covers verwachten tijdens de live shows?
Danny: Een stuk of acht, omdat we dus al onze oude nummers hebben weggedaan. We doen niet aan covers op dit moment.
Jasper: We zijn momenteel erg hard bezig met het maken van nieuwe nummers. En misschien dat we een aantal covers gaan instuderen, om als toegift nummer reserve te houden.
Danny: Misschien. Daar moet nog een ei over gelegd worden.

Jullie website is in het Engels, hopen jullie op een doorbraak in het buitenland?
Danny: Betrapt! Hehe. Nee, we dromen er af en toe stiekem van. We hebben met z’n allen besloten om te kijken hoe ver dit schip zal varen. Daarnaast moest de website wel in het Engels, vanwege onze Amerikaanse fans die we via MySpace hebben opgedaan.

Jullie hebben een erg goed verzorgde/onderhouden MySpace pagina. Is dit tegenwoordig belangrijk denkje?
Danny: Absoluut. Er zijn uiteraard genoeg platformen hoor. En ik ben me er ook van bewust dat bands het totaal zonder MySpace doen en behoorlijk succesvol zijn. Maar Virtually Nothing heeft het in ieder geval geholpen. Het is gewoon ideaal voor promotie. Alhoewel dit door overkill tegenwoordig ook weer teniet wordt gedaan helaas. Maar ja, ik zeg ook altijd, voeg ons enkel toe als je ons echt tof vindt en graag op de hoogte wil blijven.
Jasper: Myspace is de shit voor bandjes zoals wij! Mensen kunnen ons op die manier erg makkelijk vinden en checken.

Hoe kijk je terug naar jullie eerste optreden?
Danny: Er zijn er inmiddels zo rond de 60 geweest. Onze eerste staat op video en laat ik het zo zeggen, geen van ons kan die video nog bekijken zonder in één te krimpen van schaamte.

Wie regelt jullie optredens?
Danny: Ik zelf. Dat is zo nu eenmaal gegroeid. Iemand moest het doen, dus ik begon gewoon met zaaltjes lastig vallen in onze regio. In het begin was het knokken en smeken en echt serieus programmeurs lastig vallen totdat ze ons wilden programmeren. En ik heb ons gewoon voor elke bandcompetitie en weet ik veel wat opgegeven om maar gewoon te kunnen spelen. Nu eindelijk, sinds dit jaar is het ook eens andersom. We zijn gevraagd voor Plein Open en zaaltjes weten ons ook eindelijk te vinden. Geweldig, eindelijk wat ademruimte. Maar ik netwerk me nog steeds wezenloos hoor.

 

Stel dat de band niet op zo’n manier zou groeien als dat jullie gehoopt hadden. Zou je dan doorgaan en er vrede mee hebben?
Danny: Vast wel. Wij zijn echt maatjes geworden met z’n allen en dan eindigen we gewoon als oefenruimte band. Dan zullen we waarschijnlijk uiteindelijk meer zuipen dan muziek maken, haha. Maar we hebben alle vier wel andere muzikale ambities om op terug te vallen, zoals Karim die drum & bass DJ is bijvoorbeeld (DJ Shellshock).
Jasper: Ja. Zolang wij er ons plezier uit kunnen halen door in deze band te spelen, zullen wij doorgaan met rocken!

Welke platenmaatschappij zou jullie moeten tekenen en waarom?
Danny: Wow, daar heb ik nog nooit over nagedacht. Werden we maar überhaupt getekend, haha. Maar goed, als we de keuze zouden hebben, een grote label die veel voor je kan betekenen natuurlijk, zoals Garden Of Exile ofzo. Die lijken me wel tof. Ik weet niet of die echt groot is?
Jasper: Distort records. Het label waar ook Alexisonfire, Cancer Bats en Architects bij zitten. Ik heb het idee dat zij erg veel doen voor de bands en dat vind ik belangrijk.
Danny: Zit Architects bij dat label? Oh dan ga ik ook met Distort Records!

Stel dat het programma Idols kwam voor jonge metal/alternatieve bandjes, zouden jullie je hier voor opgeven?
Danny: Tja, aan de ene kant als je al je trots weg kan slikken is dit alle gratis promotie die je maar kan wensen. Dus vanuit commercieel oogpunt zou het een briljante zet zijn. Maar helaas, ik ben te trots en te eigenwijs om ook maar iets met zo’n commerciële assemblage fabriek te maken willen hebben. Dus, nee.

Je bent geboekt door een zaal en zodra je backstage komt blijkt het in jullie kleedkamer een rotzooi te zijn. Lege bierblikjes en lege zakken chips etc. Hoe reageer je?
Danny: Nou en! Hahaha. Ik zal je eerlijk vertellen dat de organisatie van het Plein Open Festival kwam met de vraag of wij een ‘hospitality rider’ wilden invullen en dat wij echt moesten vragen van: “Wat is dat?” Nou dat is als je enkel blauwe M&M’s wil of zo, ik snap het nog steeds niet.
Jasper: Haha, lekker backstage trashen! Ik zou er niet mee zitten, zolang onze gear (versterkers en gitaren etc.) maar veilig zijn.

Valt het te combineren met je andere hobby’s/werkzaamheden?
Danny: Moeilijk. Ik heb het heel druk. Ik werk fulltime als software ontwikkelaar. Ik teken daarnaast graag en zou graag willen exposeren met mijn werk, maar dat is niet mogelijk qua tijd. Ik werk daarnaast aan een boek, dit gaat echt heel mondjesmatig. Ik kijk graag DVD’tjes én ik heb de Nintendo DS ontdekt (had ik dat maar nooit gedaan).
Serge: Ik heb zoveel interesses, dingen die ik wil doen, een sociaal leven die ik moet onderhouden, fulltime werken, avond school, maar de band blijft voor mij op 1. Daar heb ik altijd tijd voor.

Als je met iedereen zou mogen werken op een album. Welke artiesten zou je vragen?
Danny: Mike Patton, Björk, Greg Puciato, Maynard James Keenan en Erik Kalfsbeek natuurlijk. Lijkt me heel vet. Wellicht Stef ook. Dan kan Karim de elektronische beats een keertje doen op een nummer als DJ en dan drumt Stef, ook lachen.
Serge: Adam Dutkiwikz!! Verder lijkt het me tof om een keer een cd te maken met allemaal gast zangers/zangeressen van bevriende bands.
Danny: Oh ja, mij ook. En mijn vriendin, want die kan saxofoon spelen.
Jasper: Dallas Green.

Willen jullie nog een speciale boodschap/gevoel overbrengen met jullie muziek/live shows?
Danny: Met onze liveshows proberen we eigenlijk een gevoel over te brengen van een razende trein die je schept. En dan niet enkel door zo hard en heavy mogelijk te beuken. Maar voornamelijk door de soort ‘wrijvingsenergie’ die ontstaat door de wisselingen tussen melodietjes en beukstukken. Dat zijn echt de momenten waarop de energie de zaal moet inbeuken. Onze muziek is vaak een reflectie van onszelf of de maatschappij om ons heen.

Stel dat jullie geboekt worden voor een klein prijsje in een onbekende club. De opkomst blijkt niet meer te zijn dan de mensen achter de bar en een paar verdwaalde metalheads. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Danny: Alles geven. En misschien wel meer! Want nu moeten we met elkaar pitten. Nee, daar zijn we vrij strak in. Een show is een show en de plezier die je hebt, dat ligt aan je zelf. Dus ga dat fuckin’ podium op en leef je uit!
Jasper: Zie het als een betaalde oefensessie zeg ik altijd maar (als we betaald krijgen). We hebben zulke shows ook wel gehad, gewoon plezier maken met de mensen die er wel zijn.

RegioReport van de Aardschok website is er om de underground van Nederland en België wat meer aandacht te geven. Welke band zouden we volgens jullie eens moeten gaan checken?
Danny: 50 Percent Off, Screech, Deliberate Jeopardization, Monkey Beats Donkey, Misan Tropicana, Last Breath Denied, Grow Up And Die, Urine Sane, Apex Horizon, When All Life Ends (sorry bands die ik nu geheid vergeten ben). Waarom? Omdat ze allemaal stuk voor stuk retestrak zijn en beuken als de neten!

Bedankt voor het interview, nog een laatste quote/opmerking?
Danny: We hopen jullie allemaal een keertje in elkaar te kunnen beuken bij één van onze shows! Behalve als je langer ben dan 1.70 m!

Virtually Nothing
Virtually Nothing @ MySpace
Virtually Nothing @ PureVolume