In de Aardschok van oktober 2007 lees je alles over:
THE CAVALERA CONSPIRACY — HELLOWEEN — ANVIL — ARCH ENEMY — AGENT STEEL — APOCALYPTICA — M.O.D. — SOILWORK — NIGHTWISH — THE OLD DEAD TREE — THE VISION BLEAK — TURISAS — RIVERSIDE — MEHIDA — RAGING SPEEDHORN — RINGWORM — DROPKICK MURPHYS — THE GENERATORS — EVERYTIME I DIE — CRUSHING CASPARS — DOWN — PRONG — SYBREED — ALCHEMIST — AEON — THE BLACK DAHLIA MURDER — DEMIA — NAPALM DEATH —
THE CAVALERA CONSPIRACY
REÜNIE OF WEL?
Het leek er even echt van te komen: de reünie der reünies. Maar helaas, de Sepultura-hereniging in de klassieke bezetting ging niet door. Althans, nóg niet. Naar het schijnt omdat bassist Paolo Jr. en gitarist Andreas Kisser niet waren uitgenodigd. Over het precieze hoe en waarom laat Max Cavalera iedereen gissen. En om eerlijk te zijn draait hij ook een beetje om de hete brij heen. Maar waar rook is, is vuur. Voorlopig moeten we het echter doen met The Cavalera Conspiracy, een project van Max met broerlief Igor, bijgestaan door Soulfly-gitarist Marc Rizzo en Gojira-bassist Joe Duplantier. En als het aan Max ligt komt er daarna ook nog eerst een nieuw Soulfly-album.
HELLOWEEN
WEER OP DE GOEDE WEG
Het nieuwe studioalbum van Helloween heet ‘Gambling With The Devil’ en komt op 29 oktober uit. Het is een keiharde, behoorlijk traditionele plaat, zoals we die het liefst van Helloween horen. De experimenten, die in het verleden nogal eens rampzalig uitpakten, zijn op dit album in geen velden of wegen te bekennen. Kortom, Helloween is weer helemaal op de goede weg.
ANVIL
TOEVAL BESTAAT NIET
Anvil was afgelopen maand voor een korte tournee in Europa. Na afloop van het optreden in de Eindhovense Dynamo praat Aardschok even bij met Steve ‘Lips’ Kudlow. De frontman komt met een opmerkelijk verhaal op de proppen dat we jullie niet willen onthouden.
ARCH ENEMY
WEER TERUG BIJ DE LES
Na twee extremere, vrij zanggerichte CD’s keert Arch Enemy deze maand op ‘Rise Of The Tyrant’ weer terug naar het geluid van gitaargeoriënteerde, meer traditioneel beïnvloede platen als ‘Burning Bridges’ en ‘Wages Of Sin’. Het uitstekende nieuwe album markeert bovendien de opmerkelijke terugkeer van gitarist Chris Amott. Deze jongere broer van bandleider Michael Amott verliet in juli 2005 na tien jaar de band om te gaan studeren, maar is twee jaar later – volledig opgeladen – alweer op het oude nest teruggekeerd. Een goede reden om ditmaal eens met hem te spreken.
AGENT STEEL
ZIET ZE NOG STEEDS VLIEGEN!
Ongeveer gelijktijdig met deze Aardschok verschijnt ook ‘Alienigma’, het pas vijfde album van Agent Steel. Inderdaad, pás, want de band draait al bijna vijfentwintig jaar mee en mag gerust gezien worden als een der pioniers op het gebied van de speed metal. Weliswaar stond Agent Steel gedurende de jaren negentig meestentijds op non-actief, maar dan nog. Aardschok belt met gitarist/bandleider Juan Garcia, aan de vooravond van een Europese tournee met Vicious Rumors.
APOCALYPTICA
SLAAT DE VLEUGELS VERDER UIT
Apocalyptica werd aanvankelijk beschouwd als een geslaagde grap: vier cellisten die songs van Metallica speelden. Leuk, maar was daar een loopbaan van te maken? Inmiddels weten we het antwoord: ja. Elf jaar na het debuut floreert de band als nooit tevoren. Het Finse kwartet was namelijk zo verstandig om zich in de loop der jaren te concentreren op eigen songs en de vertrouwde celloklanken te combineren met ‘normale’ instrumenten en zang. Het is een ontwikkeling die ook voortgezet wordt op de nieuwe plaat ‘Worlds Collide’.
M.O.D.
NIET KAPOT TE KRIJGEN!
Billy Milano loopt al heel wat jaren mee in het metal- en hardcorewereldje. Opgegroeid in New York, leerde hij al op jonge leeftijd hardcore-iconen als Jimmy Gestapo (Murphy’s Law), Raybeez (Warzone) en de Agnostic Front-leden Roger Miret, Rob Kabula en Vinnie Stigma kennen. Ook maakte hij kennis met de mannen van Anthrax. Vooral met Scott Ian ontwikkelde hij een hechte vriendschap, en samen richtten ze midden jaren tachtig Stormtroopers Of death (S.O.D.) op. S.O.D.’s furieuze mix van punk, hardcore en metal sloeg in als een bom, en de band groeide in korte tijd uit tot een van de grootste bands in het genre, alvorens binnen een jaar alweer te imploderen. Milano richtte daarop Method Of Destruction op, om op dezelfde voet verder te gaan. De heetgebakerde frontman maakte met M.O.D. uitstekende albums als ‘U.S.A. For M.O.D.’ en ‘Gross Misconduct’, maar het sarcasme van Milano werd niet door iedereen op prijs gesteld, en in sommige landen werden de albums zelfs geboycot. Na in de jaren negentig nog enkele matige M.O.D.-albums en één S.O.D.-(reünie)album te hebben gemaakt, verhuisde Milano naar Texas en werd het stil rondom de grofgebekte dikzak. Tot nu. Binnenkort verschijnt namelijk ‘Red, White And Screwed’, M.O.D.’s comebackalbum. Milano is weer op oorlogspad, en dat zal de wereld weten ook.
SOILWORK
DE CONSTANTE WEG OMHOOG
Vorige maand las je in Aardschok al een korte impressie van het in oktober te verschijnen nieuwe Soilwork-album ‘Sworn To A Great Divide’, dat eind juli gepresenteerd werd op het hoofdkantoor van Nuclear Blast. Uiteraard lieten we de mogelijkheid niet voorbijgaan om daar ook uitgebreid te praten met de sympathieke frontman Björn ‘Speed’ Strid. Om maar direct met de deur in huis te vallen, vragen we hem hoe het was om voor het eerst een album op te nemen zonder gitarist/oprichter Peter Wichers.
NUCLEAR BLAST ALLSTARS
EEN TERUGBLIK EN EEN NIEUW BEGIN
Enkele maanden geleden verscheen ‘Into The Light’, deel één van de compilatie ter ere van het twintigjarig jubileum van Nuclear Blast. Nu is het de beurt aan het tweede en laatste deel. ‘Out Of The Dark’ werd bij elkaar gepend door voormalig Soilwork-gitarist Peter Wichers, en bevat tal van bekende gastzangers als Peter Tägtgren (Hypocrisy, Pain), Anders Fridén (In Flames), John Bush (ex-Anthrax, ex-Armored Saint), Mark Osegueda (Death Angel) en Björn ‘Speed’ Strid (Soilwork, Terror 2000). Wichers belt Aardschok vanuit zijn nieuwe thuishaven Nashville om het een en ander toe te lichten.
NIGHTWISH
OP EEN TWEESPRONG
Bijna tien jaar lang was Nightwish een sprookje dat net zo vredig en ongerept was als het uitgestrekte Finse landschap. Vanuit het plaatsje Kitee veroverden toetsenist en bandleider Tuomas Holopainen, zangeres Tarja Turunen en hun collega’s de wereld met even pompeuze als avontuurlijke gothic metal. In oktober 2005 werd de zangeres kort na een optreden in Helsinki plotseling uit de band gezet. Is daarmee het sprookje uit? Niet als het aan Tuomas Holopainen ligt. Onlangs was hij in het land om samen met de nieuwe frontvrouw Annete Olzon te praten over de nieuwe, cruciale CD ‘Dark Passion Play’.
THE OLD DEAD TREE
TIEN JAAR ONDERWEG
Het Franse The Old Dead Tree heeft een roerige tijd achter de rug. Gitarist Nicolas Chevrollier besloot na de release van het vorige album ‘The Perpetual Motion’ om de band te verlaten. Hij wilde meer tijd besteden aan zijn gezin. Zanger/gitarist Manuel Munoz bleef wat beduusd achter. Samen met zijn goede vriend Nicolas had hij de band tien jaar geleden opgericht. Altijd werd er samen aan muziek gewerkt en nu stond hij er ineens alleen voor. Machteloos en ontredderd begon hij toch maar aan een nieuw album te werken. En ondanks deze moeizame periode ligt er nu toch een dijk van een album op tafel: ‘The Water Fields’. Ook de frontman is dik tevreden over het eindresultaat.
THE VISION BLEAK
HUNKERING NAAR METAL
In zijn begindagen laveerde het Duitse The Vision Bleak tussen verschillende gothic- en metalstromingen. Het debuut ‘The Deathship Has A New Captain’ (2003) ademde onmiskenbaar een voorliefde voor oude romantische dichtkunst, horror, doom en ‘creepy’ sferen. Opvolger ‘Carpathia’ (2005) klonk al een stuk harder met zijn door Entombed en Metallica geïnspireerde gitaarriffs. En op de nieuwe CD ‘The Wolves Go Hunt Their Prey’ is de harde, metalen koers definitief een feit geworden. Het excentrieke duo, Ulf Theodor Schwadorf (gitaar/bas) en Allen B. Konstanz (zang/drums), hoopt hiermee dat het metalpubliek The Vision Bleak eindelijk omarmt, te beginnen tijdens de tournee met Serenia en Therion eind dit jaar. Aardschok spreekt met Schwadorf.
TURISAS
VEROVERT DE WERELD
Het is al weer een paar maanden geleden dat de CD-bespreking van het Turisas-album ‘The Varangian Way’ in Aardschok stond. Een interview bleef uit, maar dat heeft niets van doen met de kwaliteiten van deze band. Door miscommunicatie tussen Aardschok, label en band kregen we frontman Warlord nu pas aan de lijn.
RIVERSIDE
WERKELIJK EEN DROOM
De Poolse progtrein Riverside dendert in volle vaart door. In minder dan vijf jaar tijd heeft het sympathieke viertal zijn muzikale droom al aardig realiteit zien worden en de succesrijke reis lijkt zijn eindstation vooralsnog niet te hebben bereikt. Wel is met het derde studioalbum ‘Rapid Eye Movement’ (‘REM’), het finale deel van de ‘Reality Dream’-trilogie, een einde gekomen aan Riverside’s enerverende trip door de menselijke geest. Aardschok spreekt met zanger/bassist Mariusz Duda over het nieuwe album, de druk van het onverwachte succes, en de ambities voor de nabije toekomst.
MEHIDA
UIT NOOD GEBOREN
Vorige maand verraste het Finse Mehida, schijnbaar uit het niets, met het krachtige debuut ‘Blood & Water’; een album vol melodieuze metal met een progressieve kwinkslag. Opvallende namen in de line-up van deze nieuwe band zijn zanger Thomas Vikström (Therion) en gitarist Jani Stefanovic (Divinefire), maar de drijvende kracht achter Mehida is toetsenist Mikko Harkin (ex-Wingdom). In het gesprek dat Aardschok met diezelfde Harkin heeft, wordt al snel duidelijk dat Mehida ook voor hem eigenlijk een onverwacht en onbedoeld geschenk uit de hemel is.
RAGING SPEEDHORN
HEEFT ZIJN MUZIKALE GRENZEN OPGEREKT
Een nieuwe band, een nieuw geluid. Je kunt de afgelopen twee jaar uit het bestaan van Raging Speedhorn in zes woorden samenvatten. Een nieuwe zanger en bassist zorgden ervoor dat de band nader tot elkaar kwam en eindelijk durfde te experimenteren. Gitarist Jay Thompson: „We werkten al vijf jaar volgens een bepaald stramien, maar we wisten dat we zóveel meer konden.”
RINGWORM
EIGENZINNIG!
Ringworm krijgt eindelijk de aandacht die het al jaren verdient. Al vijftien jaar doet deze eigenzinnige band namelijk zijn eigen ding. Liefde voor thrash metal en hardcore vormt de voedingsbodem voor de sound van deze mannen uit Cleveland, en het debuutalbum ‘The Promise’ is volgens velen een van de beste CD’s ooit in het genre. De laatste jaren is Ringworm zeer actief, en heeft het onder meer Amerikaanse tournees met bands als Converge en Hatebreed gedaan. Mede daardoor zijn van het laatste album ‘Replaced By Revenge’ al meer dan 20.000 stuks verkocht. Het nieuwe en superbrutale ‘The Venomous Grand Design’ ligt sinds kort in de winkel. Naar aanleiding daarvan praat Aardschok met Human Furnace; niet alleen zanger van Ringworm, maar tevens eigenaar van twee tattooshops.
DROPKICK MURPHYS
TROUW AAN DE FANS
Dropkick Murphys is uitgegroeid tot een van de grootste punkbands ter wereld, en weet bovendien dat succes al jaren vast te houden. Sinds het debuutalbum ‘Do Or Die’ (1997) heeft de band een grote schare fans achter zich, en ondanks een stijlverandering op de derde CD ‘Sing Loud, Sing Proud!’, werd het succes alleen maar groter. Het twee jaar geleden verschenen ‘The Warriors Code’ was het laatste album dat de band voor Epitaph/Hellcat maakte, want de heren vonden het tijd om een eigen label op te richten: Do Or Die Records, dat in Amerika samenwerkt met Universal. Het eerste wapenfeit op dat label draagt de titel ‘The Meanest Of Times’. De vijftien nieuwe songs, aangevuld met de Thin Lizzy-cover „Jailbreak”, zullen de diehard fans van Dropkick Murphys niet teleurstellen. Dropkick Murphys is dan ook typisch zo’n band die zijn fans nooit in de steek zal laten. Zanger Al Barr ziet elk jaar dat hij meemaakt met Dropkick Murphys als een geschenk uit de hemel.
THE GENERATORS
OP GELIJKE HOOGTE MET SOCIAL DISTORTION
The Generators is al jaren een van mijn favoriete punkbands. In 2005 verscheen ‘The Winter Of Discontent’ in een periode dat mijn vader overleed, en door dat album vol donkere songs (die vaak over de dood gingen) raakte ik totaal verslingerd aan deze band uit Los Angeles. The Generators bestaat al ruim elf jaar, en daarvoor speelden zanger Doug Dagger en drummer Dirty Ernie Berru al in de punkband Schleprock. Het is niet eenvoudig om het geweldige vorige album te overtreffen, maar ‘The Great Divide’ bezit wel degelijk dezelfde klasse. The Generators werd altijd als het kleine broertje van Social Distortion gezien, maar inmiddels staat de band op gelijke hoogte met die grootheid, ook al houdt de competitie tussen beide bands Dagger totaal niet bezig.
EVERY TIME I DIE
DE DEFINITIE VAN DE GROTE KLAPPER
De stad Buffalo, in het uiterste noorden van de staat New York, biedt onderdak aan een bont gezelschap van romantische jochies. Tenminste, dat zegt Andy Williams, gitarist van Every Time I Die, hardcore/hydracorekwartet met mooie, gevoelige liedjes. Toch vliegen op het laatste wapenfeit ‘The Big Dirty’ ook de breaks, salvo’s en tempowisselingen je weer om de oren. „We zouden wel wat meer meisjes willen zien tijdens onze optredens, dus een vleugje romantiek doet dan wonderen”, aldus Williams.
CRUSHING CASPARS
GEEN NIEUWELINGEN!
Slechts weinig hardcorefans zullen ooit van Crushing Caspars hebben gehoord, hoewel de Duitse band al sinds 1995 bestaat. In het voormalige Oost-Duitsland heeft het al wel een fikse reputatie opgebouwd, en het in 2000 uitgebrachte debuutalbum ‘Full Flavour’ was daar een groot succes. Ons eigen GSR Music hoorde vorig jaar de nieuwe demo-opnames van Crushing Caspars en tekende de band per direct. Onlangs verscheen ‘The Fire Still Burns’; een brok eerlijke hardcore, die aantoont dat de mannen het vuur nog steeds in zich hebben. Verplichte kost voor liefhebbers van Ryker’s, Brightside en Barcode. De 120 kilo zware zanger Snoopy, tevens werkzaam bij het grote boekingskantoor M.A.D., is opgetogen over het tweede album.
DOWN
UIT HET DAL
De bandnaam Down verwees ooit naar de rol die de band speelde in het leven van de betrokken muzikanten. Het was een project waar de mannen zich op uitleefden in hun vrije tijd. In goed Engels: ‘downtime’. De somberheid die de nieuwe CD ‘Over The Under’ kenmerkt, geeft echter een heel nieuwe lading aan de bandnaam. Operaties, overstromingen, drugsellende en sterfgevallen; de bandleden bleef de afgelopen jaren weinig bespaard.
PRONG
DRIE KEER IS SCHEEPSRECHT
Vernieuwend zijn heeft zijn prijs. Prong, of beter gezegd gitarist en zanger Tommy Victor, weet er alles van. Toen de formatie in 1989 tekende bij het grote Epic, waarvoor het puike platen als ‘Beg To Differ’, ‘Prove You Wrong’ en ‘Cleansing’ maakte, leek er een gouden toekomst voor de band weggelegd. Prong stierf in 1997 echter een vroegtijdige dood na het tegenvallende ‘Rude Awakening’. Met de live-CD ‘100% Live’ en het studio-album ‘Scorpio Rising’ gaf de band eind 2003, begin 2004 nog een teken van leven, maar de opleving was slechts van korte duur. Victor staat sindsdien vooral in de picture als gitarist van Ministry, maar met de release van ‘Power Of The Damager’, begin oktober, lijkt Prong voor de derde keer te worden opgestart.
SYBREED
NIEUW ZWITSERS EXPORTPRODUCT
Met Samael, Celtic Forst en Gurd heb je de crème de la crème van de Zwitserse metalscene wel zo’n beetje te pakken. Met Sybreed heeft het land dat vooral bekend staat vanwege de Alpen, de koeien en natuurlijk Milka-chocolade echter een nieuw exportproduct in handen. Sybreeds futuristische metal met trance-invloeden klinkt op het gloednieuwe, tweede album ‘Antares’ namelijk bijzonder internationaal én ambitieus.
ALCHEMIST
Het Australische Alchemist heeft de laatste jaren in betrekkelijke rust aan zijn nieuwe, inmiddels zesde studioalbum gewerkt. Vanaf vrijdag 5 oktober ligt ‘Tripsis’ dan eindelijk in de winkels. De release valt samen met de start van een korte Europese toer, die in Dynamo in Eindhoven wordt afgetrapt. Eind augustus belt Aardschok met zanger/gitarist/toetsenist Adam ‘Adza’ Agius.
AEON
DAAR WORDT OP DE DEUR GEKLOPT…
Antichristelijke teksten zijn in de death metal eerder regel dan uitzondering, maar ik ken geen enkele band die twee complete albums volgeschreven heeft tegen de Jehova’s. Behalve Aeon dan natuurlijk. Deze Zweedse band bracht deze maand zijn prima tweede album ‘Rise To Dominate’ uit, dat net als het debuut ‘Bleeding The False’ zwaar geïnspireerd is door Amerikaanse death metal. Zanger Tommy Dahlström praat ons bij.
THE BLACK DAHLIA MURDER
DE HANG NAAR VROEGER
De mannen van The Black Dahlia Murder denken met weemoed terug aan begin jaren negentig, toen death metal nog opwindend, compromisloos en onderhoudend was. Ze zien het als hun missie om die tijden te doen herleven en zoveel mogelijk nieuwe zieltjes voor hun favoriete genre te winnen. Daarom zijn ze dus negen maanden per jaar op toer. Het derde album ‘Nocturnal’ zal de band uit Detroit geheid een horde nieuwe fans opleveren. Want de plaat is niet alleen harder en sneller dan ooit, maar ook nog melodieuzer.
DEMIA
VETTER DAN REMIA!
We hebben er erg lang op moeten wachten, maar eindelijk is het zover: ‘Insidious’ ligt in de winkel! Het debuutalbum van Demia lag ruim een jaar lang op de planken, omdat de vijf Amsterdammers geen geschikte platenmaatschappij konden vinden. Die deal is nu dan toch getekend (bij het Italiaanse Scarlet), dus bassist Joeri ‘Spit’ van Hilten is een gelukkig mens.
SHANE EMBURY (NAPALM DEATH)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
Hoewel er tegenwoordig geen enkel origineel bandlid meer in Napalm Death zit, komt Shane Embury (39) het dichtst in de buurt. Tijdens de tournee voor het debuutalbum ‘Scum’ verving hij bassist Jim Whitley, wat betekent dat hij inmiddels al zo’n twintig jaar meedraait aan de top van de extreme metalscene.