Na de start in 2002 hebben de jongens van Sudden Access in 2004 en 2005 als support act gespeeld met grote bands als Altar, Crowbar en Merauder. Geen kattenpis dus. En vreemd dat het album dat in 2006 is opgenomen in de Nederlandse studio Harrow (waar naast Pestilence ook de welbekende doom-death formatie Asphyx heeft gezeten) mij niet echt kan boeien. De naar eigen noemen mix van hardcore, sludge en trashmetal is geenszins vernieuwend en had gezien de ervaring van muzikanten en studio een stuk vetter mogen klinken….
Over dat de band veel in huis heeft valt niet te discussiëren. Piece of Enemy is een gevarieerde plaat qua gitaar-rifs en drumpartijen, maar op de een of andere manier passen de vocals niet goed in het geheel.
De opening van de plaat begint met een sample van Reservoir Dogs, de kaskrakende film van Quentin Tarantino. Leuk geintje, maar helaas al te vaak gedaan door andere bands. De intro wordt gevolgd door een puur hardcore nummer dat strak is uitgevoerd, maar een “eigen gezicht” mist. Gelukkig verandert dit wel iets gedurende het album; de 2e en 3e track bevatten qua vocals iets meer dan het monotone gebrul in de openingstrack, maar in “Cage of Depression” is het toch weer teveel van hetzelfde. In de 5e track “Deception” is een hele vette versnelling toegepast waarin een dijk van een leadpartij is opgenomen, wat het gelijk met vlag en wimpel de beste track tot nu toe maakt. Het is wel duidelijk dat de zeer strakke drummer de rots in de branding is binnen de band. In “Drivin’ to Perfection” komt de zanger EINDELIJK met een ander stemgeluid dan op de rest van de plaat (een heuse death-grunt en later in de track pratend i.p.v. schreeuwend). Nummertje 7 is instrumentaal; erg gaaf! Dat komt niet erg veel voor in dit genre en is dan ook een zeer welkome afwisseling. Wel had de ietwat slordige leadpartij beter moeten worden uitgewerkt. In “Reconquering” zijn, net als in de 6e track de vocals weer afwisselender, wat mij doet afvragen waarom de heren hier niet veel meer aandacht aan hebben besteed (een album is zoveel meer af als de vocals goed zijn afgemixt). En zo slecht als de opening was is de afsluiting goed… met “Falling Back” weet de Nederlandse formatie eindelijk beweging los te maken in mijn nek. Lekker slepend, veel tempowisselingen (met een hele dikke blastbeat) en een (dit keer wel goed uitgewerkte) leadgitaar.
Dus: een matig product dat met iets meer moeite veel beter uit de verf had kunnen komen.
Ik vrees dat ook hier weer sprake is van een beperkt budget of wat ik noem “bedrijfsblindheid”; recorden en masteren in dezelfde studio. Ik had meer verwacht van Sudden Access, helemaal gezien de input die ze de afgelopen jaren hebben gekregen van de grotere metalmannen uit o.a. New Orleans en New York. De hoes met de ledenmaten verscheurende bulldog ziet er in ieder geval prachtig uit, dus daar hoeft men geen verbeteringen meer in aan te brengen….
Sudden Access is:
FG (bass)
Rene (guitar)
Eelco (guitar)
Douwe (vocals)
Daniel (drums)
Websites:
http://www.myspace.com/suddenaccess
http://www.suddenaccess.nl