MEGADETH
Endgame
(Roadrunner/CNR)
www.myspace.com/megadeth
Robbie Woning
86
Er zijn maar weinig metalmuzikanten die hun creativiteit zo goed kunnen sturen als Dave Mustaine. De Megadeth-leider heeft bij het maken van een nieuw album altijd een helder doel voor ogen en weet dat vervolgens ook tot in de kleinste details te realiseren. Het is bewonderenswaardig hoe hij het nieuwe album ‘Endgame’ heeft doorspekt met subtiele verwijzingen naar eerdere Megadeth-albums, maar tegelijkertijd nooit echt in herhaling valt. Gevolg is wel dat het album direct erg vertrouwd klinkt. Uit alles blijkt dat ‘Endgame’ duidelijk moet maken dat de band weer helemaal terug is. En dat Megadeth op muzikaal gebied nog altijd een heel spectaculaire band is. De muziek klinkt ouderwets intensief, is doorspekt met goed gitaarwerk en de elf tracks klinken stuk voor stuk enorm bevlogen. Mustaine geeft de nodige credits aan producer Andy Sneap, die het beste in hem als componist en gitarist zou boven halen. Maar ook de samenwerking met nieuwe gitarist Chris Broderick heeft de bandleider overduidelijk geïnspireerd. Het bezielde, vingervlugge spel van de voormalig Jag Panzer-gitarist vormt de perfecte aanvulling op Mustaine’s meer wringende manier van soleren. In de instrumentale opener ”Dialectic Chaos“ gaan de beide heren direct twee minuten lang volledig los en ook in de gezongen nummers blijven voortdurend geweldige, vurige solo’s opduiken. Het midtempo ”44 Minutes“ klinkt als de potentiële single, maar is niet representatief voor de rest van de CD. Die is een stuk intenser en past uitstekend bij de politiek geladen teksten, waarin Mustaine onder meer de aftakeling van de Amerikaanse samenleving en de aantasting van allerlei burgerrechten aan de kaak stelt. Uiteraard is hij daar erg verontwaardigd over. En we weten allemaal dat Mustaine in die state-of-mind zijn beste CD’s maakt. Sterker nog, ‘Endgame’ is de beste Megadeth-CD sinds ‘Rust In Peace’.