STAR ONE
Victims Of The Modern Age
(InsideOut Music/EMI)
www.myspace.com/ayreonauts
Robert Haagsma
85
Arjen Lucassen is de regisseur van de rock. Hij bedenkt het verhaal, bewaakt het concept en selecteert de juiste hoofdrolspelers. Vooral in de gedaante van Ayreon leverde hem dat de afgelopen decennia veel succes op. Vorig jaar brak hij met Guilt Machine met die traditie; op het album was slechts één zanger (Jasper Steverlinck) te horen, terwijl de thematiek heel persoonlijk was. De muziek was ook meer ingetogen dan gebruikelijk. Het lijkt alsof ‘Victims Of The Modern Age’ daar weer een reactie op is. Het werkstuk is – om in stijl te blijven – een vervolg op het debuut ‘Space Metal’ uit 2002. Zoals de titel al aangaf, was die eerste plaat een ruimtelijk klinkend werkstuk. Synthesizers hadden er het hoogste woord. Op ‘Victims Of The Modern Age’ hebben de gitaren een geslaagde greep naar de macht gedaan. Het is daarmee zelfs een van de meest heavy werkstukken waar Lucassen ooit de hand in had. Had hij na het therapeutische Guilt Machine weer zin om voluit te rocken? Het lijkt daar wel op. ”24 Hours“ is een wat rustiger nummer, maar het zit ingeklemd tussen ronkende rocksongs als ”Earth That Was“ en ”Cassandra Complex“. Er is weer een keur aan zangers te horen. De cast is deels dezelfde als op ‘Space Metal’: Russell Allen, Damian Wilson, Floor Jansen en Dan Swanö. Bassist Peter Vink en slagwerker Ed Warby horen inmiddels ook tot de vaste entourage. Verder laten toetsenist Joost van den Broek (After Forever) en gitarist Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) zich nadrukkelijk gelden. Overigens bevat de luxe uitvoering van het album een schijfje met extra songs, waarop onder meer Tony Martin (o.a. Black Sabbath) zingt. Al dat talent is te horen in songs die hun geheimen pas prijsgeven bij herhaalde beluistering, bij voorkeur met een hoofdtelefoon op. Vooral dan hoor je hoe ingenieus de nummers in elkaar zitten. Van de spannend gearrangeerde gitaar- en keyboardpartijen, tot de mooi in het stereobeeld geplaatste zang. De nummers klinken vol, maar de partijen zitten elkaar nooit in de weg. ‘Victims Of The Modern Age’ is daarbij een nogal duister klinkende plaat. Het is geen conceptalbum, maar de nummers worden wel thematisch bij elkaar gehouden. Elke song is gebaseerd op een sciencefictionfilm. Welke, dat mag de luisteraar zelf uitpuzzelen. De teksten hebben een apocalyptische dreiging, die de muziek extra diepte geeft. De combinatie van arrangementen, productie, zang, muziek en thematiek maakt van ‘Victim Of The Modern Age’ een plaat om vaak naar terug te keren.