In de Aardschok van Oktober 2013 lees je alles over:
HAIL OF BULLETS — ALTER BRIDGE — DREAM THEATER — AVENGED SEVENFOLD — DEATH ANGEL — ASHES OF ARES — THE ANSWER — ONSLAUGHT — FATES WARNING — IN SOLITUDE — HAKEN — GOV’T MULE — SAMMY HAGAR — NEWSTED — SOULFLY — MINISTRY — BOMBUS — EYES SET TO KILL — HATESPHERE — THE CHARM THE FURY — CARCASS — ULCERATE — TYR — ZWARTE CROSS — INTO THE GRAVE — WACKEN OPEN AIR — IEPERFEST — METAL DAYS 2013 — ALCATRAZ METAL FESTIVAL — STONEHENGE
HAIL OF BULLETS
DE DERDE WERELDOORLOG
Na twee conceptalbums met de Tweede Wereldoorlog als decor zal het weinigen verbazen dat Hail Of Bullets ook voor het derde album de geschiedenisboeken opensloeg. Letterlijk, want drummer Ed Warby benadrukt dat zanger en tekstschrijver Martin van Drunen nooit over één nacht ijs gaat. Documentaires worden bekeken, tientallen boeken geraadpleegd. Toch is de aan pak, vergeleken bij de eerste twee albums, net wat anders. Die platen gingen namelijk over specifieke episodes in de Tweede Wereldoorlog; ‘Of Frost And War’ speelde zich af aan het barre oostfront, terwijl ‘On Divine Winds’ over de strijd tegen de Japanners ging.
ALTER BRIDGE
EEN BAND DIE STAAT ALS EEN HUIS
Eind september verschijnt ‘Fortress’, het vierde album van Alter Bridge. Afgaand op de reacties op internet kijken vele hardrockfans ernaar uit. Ook de kaartverkoop voor de Europese toer die in oktober start loopt harder dan ooit tevoren. Hoogste tijd om met zanger/gitarist Myles Kennedy en gitarist/zanger Mark Tremonti allerlei zaken door te nemen in restaurant Ffionas in hartje Londen.
DREAM THEATER
EXTREEM, MAAR BEHEERST
Sinds het in 2011 uitgebrachte ‘A Dramatic Turn Of Events’ zit Dream Theater weer aardig in de lift na daarvoor een aantal degelijke, maar ook wat teleurstellende albums te hebben gemaakt. Met ‘Dream Theater’ begeeft de aanvoerder van de progressieve metalscene zich echter weer op ouderwets hoog niveau. Het twaalfde studioalbum is niet voor niets naar de band zelf vernoemd. Het markeert een nieuw begin en is een statement van een groep veteranen die na 28 jaar het vizier nog altijd op de toekomst heeft gericht. Aardschok zocht gitarist John Petrucci en zanger James LaBrie op in Londen om zowel de essentie van de band alsmede het nieuwe album te ontleden.
AVENGED SEVENFOLD
BEVRIJD
Het had weinig gescheeld of in 2009 was het doek over Avenged Sevenfold gevallen. Na de dood van drummer James ‘The Rev’ Sullivan hadden de achterblijvers er even helemaal geen zin meer in. De Amerikaanse metalband zette toch door. ‘Hail To The King’ is alweer het tweede album dat verscheen sinds die dramatische gebeurtenis. Avenged Sevenfold heeft zich in meer dan één opzicht bevrijd van het verleden. Ondertussen is de populariteit alleen maar toegenomen. Ter illustratie: op 19 november speelt de band in de Ziggo Dome in Amsterdam. Een gesprek met zanger Matthew Charles Sanders, alias M. Shadows.
DEATH ANGEL
SNEL, SNELLER, SNELST!
Het is voor het eerst sinds hun reünie in 2002 dat een album van Death Angel géén CD van de Maand is geworden in Aardschok. Het comebackalbum ‘The Art Of Dying’ (2004) en de opvolgers ‘Killing Season’( 2008) en ‘Relentless Retribution’ (2010) vielen die eer namelijk wel te beurt. ‘The Dream Calls For Blood’ is er echter geen spat minder goed om. En al helemaal niet slapper of behoudender. Integendeel, het zevende studioalbum is met afstand het hardste en snelste wapenfeit van Death Angel tot op heden. En dat is met voorbedachte rade, aldus gitarist Rob Cavestany.
ASHES OF ARES
POLITIEMAN OP METALEN MISSIE
De muzikale uitspattingen van Matt Barlow zullen altijd een oneerlijke concurrentiestrijd voeren met zijn dagtaak als politieagent. Niettemin werd Ashes Of Ares snel geboren nadat de zanger zijn tweede periode met Iced Earth afsloot. Met alleskunner Freddie Vidales, ook ex-Iced Earth, en voormalig Nevermore-drummer Van Williams dook hij de befaamde Morrisound-studio in. Het resultaat is een krachtig klinkend power metaldebuut waarin de roodharige Amerikaan zijn imposante bereik van zeven octaven als vanouds etaleert. Aardschok vraagt hem alles over dit nieuwe muzikale avontuur.
THE ANSWER
LESS IS MORE
Met ‘New Horizon’ levert The Answer alweer het vierde studioalbum in zeven jaar tijd af. De band was gedurende die tijd veelvuldig op pad, maar sterke platen en energieke optredens hebben vooralsnog niet geleid tot een grote doorbraak. En na een uiterst voortvarende start heeft dat de Ieren aan het denken gezet. De titel van het nieuwe album is dan ook veelzeggend. In plaats van bij de pakken neer te zitten worden de vleugels opnieuw uitgeslagen. En ditmaal zelfs wijder dan ooit. Aan gitarist Paul Mahon de eer om zijn zegje te doen over verleden en toekomst.
ONSLAUGHT
VI VI VI
In 1991 hield Onslaught het na drie succesvolle albums voor gezien. Veertien jaar laten meldde de Engelse thrashband zich terug met het overrompelende album ‘Killing Peace’. Het in 2011 verschenen ‘Sounds Of Violence’ deed daar niet voor onder en inmiddels ligt de opvolger, met de eenvoudige titel ‘VI’, ook in de winkel. De man met wie het allemaal begon, gitarist Nige Rockett, blikt nog even terug en vertelt tevens hoe het nieuwe album tot stand gekomen is.
FATES WARNING
VOLHARDEND
Normaliter is het voor een band dodelijk als je een paar jaar geen nieuw materiaal uitbrengt, uitzonderingen daargelaten, zoals Tool. Fates Warning is ongeacht zijn pionierschap in de progressieve metal echter nooit zo’n extreem grote speler geweest. En dan verschijnt er na negen jaar radiostilte ineens een nieuw studioalbum, op 30 september om precies te zijn. Op ‘Darkness In A Different Light’ keert de band in een licht aangepaste formatie terug naar zijn rockwortels. Korte nummers, pakkende riffs en vooral géén keyboards was het motto van hoofdcomponisten Jim Matheos (gitaar) en Ray Alder (zang).
IN SOLITUDE
ONZICHTBARE KRACHT
Door de rappe opkomst van Ghost zouden we bijna vergeten dat er nog meer vissen in de zee van occulte metal zwemmen. Eén van die vissen – en niet zo’n kleintje ook – is In Solitude. In de afgelopen tien jaar heeft het gezelschap weliswaar slechts twee platen uitgebracht, maar het in 2011 verschenen ‘The World. The Flesh. The Devil’ was een voltreffer van jewelste. De verwachtingen over de opvolger daarvan zijn dus hoog gespannen. Aardschok bespreekt met zanger Pelle de recente ontwikkelingen en het gloednieuwe album ‘Sister’.
HAKEN
BERGOPWAARTS
Sisyphos is een figuur uit de Griekse mythologie die zo snugger was om de goden uit te dagen. Zijn lot: hij moest tot het einde der tijden een rotsblok tegen een berg opduwen (wat hem uiteindelijk is gelukt). Een ‘sisyphosklus’ staat dus voor een extreem zware opgave. Een toepasselijke term voor de Britse progressieve metalgroep Haken. Volgens gitarist Charles ‘Charlie’ Griffiths kost het bijvoorbeeld al heel veel moeite om de band überhaupt bij elkaar te krijgen om te spelen. Toch heeft Haken kans gezien binnen drie jaar drie langspelers te maken. De nieuwste heet ‘The Mountain’ en behoort tot de absolute top van de progressieve metalalbums van het afgelopen decennium.
GOV’T MULE
DUBBELKLAPPER
Geen band die zo hard werkt als Gov’t Mule. Sinds 1994 bracht het Amerikaanse powerblues-ensemble acht studioalbums en een handvol livereleases uit. Ook gaf het duizenden marathonshows. In twee decennia tijd is Gov’t Mule dan ook uitgegroeid tot een volledig op zichzelf staande entiteit die op een hondstrouwe achterban kan rekenen. Twee jaar geleden vond bandleider Warren Haynes het nog tijd voor een adempauze, maar in 2012 werd de toerdraad weer opgepakt en begin dit jaar werd in de vorm van ‘Shout!’ een gloednieuw studioalbum opgenomen. Een plaat die gepaard gaat met een bonusdisc waarop gerenommeerde gastzangers nogmaals hun interpretatie geven van dezelfde songs. Aardschok trof de band in het Belgische Limbourg waar het optrad in de sfeervolle Kursaal. Een uitgelezen mogelijkheid voor Stan Novak, Mule-liefhebber van het eerste uur, om bij te praten met Haynes. Om te beginnen over de albumtitel.
SAMMY HAGAR
VRIENDEN VOOR HET LEVEN
Hij heeft inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar toch is de nog immer roodgelokte Samuel Roy ‘Sammy’ Hagar niet van plan om te stoppen met zijn grote liefde: het maken van muziek die hij in de eerste plaats zelf te gek vindt. Na zijn successen met Montrose, Van Halen en, meest recent, Chickenfoot, was het tijd voor een nieuwe soloplaat. Alhoewel, soloplaat? Sammy nodigde wat vrienden uit en maakte zijn meest persoonlijke plaat in veertig jaar.
NEWSTED
GEDREVEN METALHEAD
Jason Newsted verbond zijn naam aan talloze bands en projecten. Flotsam And Jetsam, VoiVod, Ozzy Osbourne, Echobrain, WhoCares… Het is slechts een kleine greep uit zijn lange cv. De naam van de inmiddels vijftigjarige Amerikaan is echter vooral onlosmakelijk verbonden aan de grootste metalband ooit: Metallica. Na vijftien jaar bij de groep gooide hij de deur dicht achter de destijds aanmodderende groep. Naar eigen zeggen deed hij er maar liefst een vol decennium over om weer enigszins op krachten te komen. Nu de focus weer helemaal helder is, meldt hij zich terug aan het metalfront, ditmaal als zanger van zijn zelfopgerichte band Newsted en de eerste langspeler ‘Heavy Metal Music’.
SOULFLY
ONVERMOEIBAAR
Max Cavalera kan niet stilzitten. In de tijd dat andere bands niet eens een half dozijn aan volwaardige songs bij elkaar kunnen schrapen, slaagt de Braziliaanse groovemeester erin om met snel achtereenvolgende albums zijn ‘tribe’ van nieuw luistervoer te voorzien. Amper een jaar na het brute doch succesvolle ‘Enslaved’ komt de (voormalige) motor achter formaties als Sepultura en Cavalera Conspiracy alweer met tien gloednieuwe tracks, samengebracht onder de naam ‘Savages’. Tijd dus om de Maximator eens aan de tand toe voelen over de stand van zaken in het Cavalera-kamp.
MINISTRY
HET ECHTE EINDE (OF TOCH NIET?)
De Amerikaanse band Ministry nam in 2008 met betraande ogen afscheid van de fans. Al Jourgensen verzekerde meermaals dat dit voor altijd was. Heus. Koud drie jaar later meldden de zanger en zijn band zich weer, inclusief een album (‘Relapse’) en een wereldtournee. Als het aan hem ligt is ‘From Beer To Eternity’ nu écht de zwanenzang van de band. De plotselinge dood van zijn vriend en gitarist Mikey Scaccia laat hem geen andere optie. Nieuwe albums en shows zullen niet meer volgen. Hoewel?
BOMBUS
ZO VRIJ ALS EEN VOGEL
Bombus is latijn voor honingbij, maar de muziek klinkt gelukkig een stuk minder zoet. Op de tweede langspeler ‘The Poet And The Parrot’ schotelt het Zweedse kwartet een mix van rock-’n-roll, punk, hardcore en metal voor. Het verworven contract met Century Media heeft het leven van bandleider Fredrik ‘Feffe’ Berglund veranderd. Hij zegde zijn baan op als geschiedenisleraar. Speciaal om Aardschok te woord te staan.
EYES SET TO KILL
EENVROUWSBAND
Century Media heeft een nieuwe female fronted metalband onder zijn hoede genomen: Eyes Set To Kill. Deze Amerikanen timmeren al zo’n tien jaar aan de weg. Met vallen en opstaan zijn ze aanbeland bij hun vijfde album ‘Masks’. Daarop kunnen en durven ze eindelijk hun eigen indentiteit laten horen. Aan de lijn hangt de 25-jarige frontvrouw Alexia Rodriguez.
HATESPHERE
GEEN WOORDEN MAAR DADEN
Het is een publiek geheim dat de Deense thrashmachine Hatesphere puur en alleen om muziek draait. Het lijkt alsof al het andere er voor bandleider Peter ‘Pepe’ Karmark niet toedoet. De gitaargeweldenaar schrijft simpelweg om de twee jaar een nieuwe langspeler. ‘Murderlust’ is al weer de achtste. Wanneer Pepe – onlangs getrouwd en doordeweeks in de weer als begeleider van autistische kinderen – gevraagd wordt naar de link tussen de albumhoes en de teksten, blijkt het wel weer: hij heeft eigenlijk geen flauw benul waar zijn zanger over raaskalt. Een gesprek met een geduldig man.
THE CHARM THE FURY
BEAUTY AND THE BEASTS
Omdat ze pas naar buiten wilden treden als ze zelf tevreden waren over hun muziek, zaten ze de eerste anderhalf jaar van hun bestaan in de oefenruimte. De vorig jaar verschenen EP ‘The Social Meltdown’ en de eerste live-optredens bewezen al dat dat zijn vruchten heeft afgeworpen. Debuutalbum ‘A Shade Of My Former Self’ is de volgende stap van de Nederlandse metalcoreband The Charm The Fury.
CARCASS
GESLAAGDE COMEBACK
Na zich de afgelopen vijf jaar te hebben beperkt tot reünieshows, meldt het Britse Carcass zich medio september terug aan het front met een gloednieuw album, getiteld ‘Surgical Steel’. Ooit werden ze samen met Napalm Death gezien als de pioniers van het grindcoregenre, maar na twee albums evolueerde Carcass gaandeweg tot een harde metalband die ook de nodige melodie niet schuwde. Na de zelfbetitelde ‘Swansong’ van de band in 1996 stortten de gitaristen Michael Amott en Bill Steer zich respectievelijk op het welbekende Arch Enemy en het bluesy Firebird, maar van bassist/zanger Jeff Walker vernamen we sindsdien maar weinig. Mijn eerste vraag is dan ook wat hij de afgelopen jaren zoal heeft uitgespookt.
ULCERATE
AVONTUURLIJKE DEATH METAL
Als je naar een album van Ulcerate luistert, lijkt het soms alsof de nummers gecomponeerd zijn door leden van Nile en Neurosis; een combinatie die totaal niet voor de hand ligt. De death metal van deze band uit Auckland, Nieuw-Zeeland is namelijk niet alleen bombastisch, bruut en spannend (à la Nile), maar vaak ook onheilspellend en ‘sludgy’ (à la Neurosis). Zeker geen gemakkelijk verteerbare kost, maar wel erg origineel en bijzonder intens. We vragen aan drummer Jamie Saint Merat om zijn band kort voor te stellen.
TYR
STRESSBESTENDIG
Eenvoudig was het niet, maar in een minimaal tijdsbestek en onder maximale druk is het Faeröerese Tyr er opnieuw in geslaagd een eersteklas album af te leveren. De vikingmetalformatie onder leiding van zanger/gitarist Heri Joensen zit inmiddels al vijftien jaar in het vak en heeft in de laatste jaren een zeer solide reputatie opgebouwd, zowel qua releases als met liveperformances. Achter de schermen lopen de zaken echter niet altijd even soepel. Aardschok spreek met Joensen over het leed dat ‘Valkyrja’ heet.
ZWARTE CROSS
26, 27 EN 28 JULI – DE SCHANS – LICHTENVOORDE
Hoe te beginnen? Woorden en ogen schieten wederom tekort tijdens deze Zwarte Cross, mijn vierde op rij inmiddels. Laat ik vooropstellen dat het op elk gebied een weekend van uitersten is. De heftige tropische buien versus de zwoele, bedrukte zomeravonden. De relatief rustige vrijdag (31.662 bezoekers) in tegenstelling tot de topdrukte op zondag (60.380!), maar zeker ook de muzikale extremiteiten. En dat laatste geldt niet enkel voor het totaalprogramma, maar zeker ook voor hetgeen zich drie dagen lang op de Meltdown (de voormalige Metalweide) afspeelt. Nog nooit was het programma zo gevarieerd en nooit eerder gingen jong en oud meer hand in hand. De gemiddelde leeftijd ligt dit jaar evenwel hoger dan voorheen, waarbij het beschouwend gedrag van de vele veertig- en vijftigplussers voor een dynamisch contrast zorgt met de jeugdige wildebrassen die modderduiken en ordinaire zuippartijen tot kunst verheffen. De contrasten zijn echter overal zichtbaar. Bijvoorbeeld in de catering, waar klassiekers als het frietje mét en het broodje schoap concurreren met culinaire pasta’s en authentieke Amerikaanse barbecue. Het vertier ligt verder werkelijk overal voor het oprapen; theater, film, livemuziek, dance, disco, kinderamusement, kermis, bejaardenbingo… Het is er allemaal, tot de oecumenische kerkdienst op zondagochtend aan toe. Voor het gros der Achterhoekers blijft de hoofdmoot evenwel het cross- en stuntgebeuren. Hierbij is het uitbundigheid op en top, want wat carnaval is voor de gemiddelde Limburger, is de Zwarte Cross voor de Achterhoeker. Wat zich hier afspeelt is uniek en ongeëvenaard. Tolerantie en gelijkwaardigheid zijn de sleutelwoorden waar het om draait, want ondanks de enorme diversiteit valt er nauwelijks een wanklank te bespeuren. Een primeur dit jaar is overigens de Naked Run, de veelbesproken naakte protestloop tegen het ‘anti vrijheid van meningsuiting’-bewind van Vladimir Poetin. Opnieuw een vette ‘thumbs up’ naar organisatie en betrokkenen, die zich opnieuw uit de naad hebben gewerkt om er iets speciaals van te maken. Op kwaliteit en kwantiteit is in Lichtenvoorde niets af te dingen en wie zich hier verveelt had niet geboren mogen worden. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Zo halverwege het seizoen ga je je dan ook automatisch afvragen waarom andere festivals zoveel duurder moeten zijn. Natuurlijk, de echte grote namen ontbreken op de affiche, maar daartegenover staat een overmatig, constant tot moeilijke keuzes aanzettend aanbod. In feite is de Zwarte Cross een drie dagen durend luxeprobleem waar ik, ondergedompeld in een sfeer van verbroedering, de diverse podia afstruin om mijn bevindingen vast te leggen.
INTO THE GRAVE
10 AUGUSTUS – OLDEHOOFSTERKERKHOF – LEEUWARDEN
Friesland staat weer op de kaart wat betreft metalfestivals. Hoewel het verlies van Wâldrock nog altijd diep in het geheugen staat gegrift, is het leed inmiddels behoorlijk verzacht door de komst van het tweedaagse Dokk’em Open Air en het jongere, eendaagse Into The Grave op de voormalige Leeuwarder begraafplaats – en tegenwoordig stadsplein – Oldehoofsterkerkhof.
WACKEN OPEN AIR
1 – 3 AUGUSTUS – WACKEN (D)
Wacken Open Air houdt zijn bezoekersaantal trouw op 80.000, maar daarmee is niet gezegd dat de groei van het festival stagneert. Het festival weet ieder jaar niet alleen opnieuw te verrassen met exclusieve optredens, maar ook met indrukwekkende themadorpen, interessante samenwerkingrelaties met bewoners en bedrijven uit de omgeving en de – niet te vergeten – uitgebreide festivalmerchandise. Zo door de jaren heen lijkt de organisatie bovendien iets losser te worden, want wie had tien jaar geleden kunnen denken dat bands als Heaven Shall Burn, Job For A Cowboy, As I Lay Dying of Lamb Of God één van de hoofdpodia zou betreden? Betekent dit misschien dat ook Korn en Slipknot binnenkort welkom zijn?
IEPERFEST
9, 10 & 11 AUGUSTUS – IEPER (B)
Al jarenlang vormt Ieperfest een waar walhalla voor hardcoreliefhebbers van over de hele wereld. Dit jaar zijn er zo’n tienduizend naar het West-Vlaamse Ieper getrokken om drie dagen in gemoedelijke sfeer te genieten van een stevige pot hardcore, punk en metal. Tussendoor valt er in de buurt veel cultuur en historie te snuiven; de gebeurtenissen uit de Eerste Wereldoorlog hebben nog een prominente plaats in de omgeving. Het festival, georganiseerd door jeugdcentrum Vort’n Vis en Genet Records, redt het nog altijd zonder grote sponsors en subsidies en draait op louter vrijwilligerswerk. Naast twee podia is er de More Than Music-tent, waar interviews en debatten plaatsvinden en waarin diverse actiegroepen een standje hebben. Wat het festival ook onderscheidt, is de poging zo duurzaam en ecologisch verantwoord mogelijk te werk te gaan. Zo is het voedselaanbod volledig veganistisch, werkt men met herbruikbare borden en frietbakjes middels een statiegeldsysteem en worden de bezoekers aangemoedigd hun afval vooral in de juiste recyclebakken te deponeren. Geen wonder dat het festival een Greenevent Award op zijn naam heeft staan.
METAL DAYS 2013
22 – 26 JULI TOLMIN, SLOVENIë
Er zijn maar een paar festivals die echt kunnen claimen een vakantie te zijn. Metal Days is er daar eentje van, een festival dat negen jaar als Metal Camp door het leven ging. Eigenlijk zou je Metal Days 2013 dus als de tiende verjaardag van het festival kunnen zien. Bijna honderd bands betreden de twee podia, gade geslagen door achtduizend toeschouwers. Tolmin ligt in de prachtige Soca-vallei tussen de bergrivieren Tolminka en Soca. Het betekent wel dat je het terrein via smalle, bochtige weggetjes dient te bereiken. Lekker als het kwik dik vijfendertig graden aangeeft, iets dat de hele week zo zal blijven.
ALCATRAZ METAL FESTIVAL
10 AUGUSTUS – FESTIVALTERREIN KATHO – KORTRIJK (B)
Met dik 4700 bezoekers gaat het vijfde Alcatraz Metal Festival uiteindelijk als bijzonder geslaagd de boeken in. Statistieken liegen nu eenmaal niet. Maar hoe je het ook wendt of keert, Alcatraz 2013 zal voor altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de plotselinge dood van Channel Zero-drummer Phil Baheux. ’s Morgensvroeg wordt hij door zijn vriendin gevonden in bed, overleden aan een aderbreuk, slechts luttele uren voordat hij met zijn band op het festival zou optreden.
STONEHENGE
27 JULI – BUZE – STEENWIJK
De negentiende editie van het jaarlijkse Stonehenge-festival, naast en in het Steenwijkse jongerencentrum Buze, kent een primeur. Voor het eerst zijn de kaarten in de voorverkoop al uitverkocht. Het is dan ook nog niet eerder gebeurd dat er zoveel grote namen op de bill staan. Aan het begin van de middag is echter eerst het woord aan de minder gevestigde bands.