Wij hebben deze maand weer eens een gedeelde eerste plaats: MASTODON met Once More ‘Round The Sun en SEPTICFLESH met Titan
MASTODONOnce More ‘Round The Sun(Warner)
Het uit Atlanta, Georgia afkomstige Mastodon maakte ooit de logge, zware, allesverpulverende muziek die je van een band met zo’n naam verwacht. In de jaren die volgden onderging het kwartet langzaam een metamorfose. Hoewel de band nog altijd staat voor harde, intense en bij vlagen complexe metal, ontstond er wel steeds meer ruimte voor melodie. Wat dat betreft wordt er met “Once More ‘Round The Sun” opnieuw een stapje gezet. Het door Nick Raskulinecz (Foo Fighters, Rush, Alice In Chains, Deftones) geproduceerde album kent een aantal rustige passages, met een belangrijke rol voor akoestische gitaren. Mastodon pakt stevig uit met ‘Ember City’ en ‘Halloween’, maar ook hier is veel ruimte voor melodie. Een van de sterkste songs op het album is trouwens ‘Aunt Lisa’, dankzij een prachtige melodie en een cheerleaders-koortje dat opgewekt ‘Hey! Ho! Let’s fucking go! Hey! Ho! Let’s get up and rock and roll!’ zingt. Ondanks de nieuwe verschuiving is het beest dat in Mastodon huist nog altijd niet getemd. De basis van de meeste songs bestaat nog altijd uit tempo’s die op een bewonderenswaardige manier zowel complex zijn als mateloos grooven. De gitaren staan hard in de mix en de vocalen van Troy Sanders en Brent Hinds zijn intens. De titel “Once More ‘Round The Sun” refereert aan de teksten van enkele songs die gaan over het achterliggende jaar, dat voor de band turbulent verliep. Zo werd door bassist Bill Kelliher afgerekend met een hardnekkig drankprobleem. De combinatie van die teksten en de muziek, maakt van dit zesde album opnieuw een essentieel werkstuk. |
SEPTICFLESHTitan(Season Of Mist/Bertus)
Dit negende album alweer van Septicflesh klinkt zeer orkestraal, bombastisch en tegelijkertijd heel erg duister. Eigenlijk een beetje zoals je zou hopen dat Dimmu Borgir was gaan klinken als ze de duisternis hadden herontdekt. Het uit Athene afkomstige kwartet onder leiding van gitarist en componist Christos heeft ook wel wat raakvlakken met de meest bombastische kant van Behemoth. In nummers als „War In Heaven” en „Confessions Of A Serial Killer” (nee, geen cover van Gorefest!) bijvoorbeeld komen naast orkestrale stukken met blazers en strijkers ook diverse zangstemmen voorbij. De zware grunt gaat prima samen met de cleane, naargeestige vocalen als ook opera-achtige stemmen. Septicflesh gaat met ‘Titan’ flink over the top en heeft zichzelf duidelijk geen grenzen opgelegd. Het resultaat is een zeer overtuigend album vol duistere black/death metal, vermengd met zware bombastische lagen geluid. ‘Titan’ klinkt ook nog eens als een klok. Een vette plaat! |