In de Aardschok van December 2017 lees je alles over:
MACHINE HEAD — BLACK SABBATH — ANNIHILATOR — WITCHERY — PENTAKILL — GALACTIC COWBOYS — TYLER BRYANT & THE SHAKEDOWN — BARK — FOZZY — SWEET & LYNCH — SHAKRA — THE DARK ELEMENT — JEFF SCOTT SOTO — ALMANAC — SLEEPING ROMANCE — SERENITY — ELVENKING — REPUBLICA — THE PROFESSIONALS — SKYCLAD — RAM — ELECTRIC WIZARD — GALACTIC EMPIRE — GWAR — ENTHEOS — OPERATION: MINDCRIME — TEXTURES — MORBID ANGEL — PSYCHEDELIC WITCHCRAFT — SISTERS OF SUFFOCATION — CAVALERA CONSPIRACY — PEACEVILLE — INTO THE VOID — THE SOUND OF REVOLUTION
MACHINE HEAD
Na enkele turbulente jaren is Machine Head in rustiger vaarwater beland. Ten tijde van het vorige album ‘Bloodstone & Diamonds’ was er een veelbesproken wisseling van platenmaatschappij – na een dienstverband van twintig jaar bij Roadrunner verkaste de band naar de Duitse metalgigant Nuclear Blast. En dan was er ook nog een oerlid, bassist Adam Duce, dat met slaande deuren de band verliet. Inmiddels is de rook opgetrokken en heeft Machine Head het grootste gedeelte van 2017 gebruikt om in alle rust te werken aan het negende studioalbum ‘Catharsis’, dat voor eind januari op de rol staat. Aardschok wil er nu alvast alles over weten en bezoekt bandbaas Robb Flynn.
BLACK SABBATH
HET LOODZWARE SLOTAKKOORD
Op 2 en 4 februari van dit jaar speelde Black Sabbath de laatste twee shows van de ‘The End’-afscheidstournee, die hen vanaf januari 2016 over de hele wereld gevoerd had. Een afscheid dat natuurlijk vastgelegd werd voor het nageslacht. ‘The End: Live In Birmingham’ is het verslag van de allerlaatste keer dat de Britse heavy metallegende op het podium stond, voor een zaal die aan de voeten van de mannen lag. Het was een meer dan memorabele show, waar ik zelf bij was en die mij altijd bij zal blijven. Naar aanleiding van de concertregistratie blikt bassist Geezer Butler nog een keer terug op die laatste, ouderwets turbulente jaren.
ANNIHILATOR
WATERS DE GEKSTE
Onlangs verscheen ‘For The Demented’. Het is alweer het zestiende studioalbum van Annihilator, oftewel de Canadese zanger/gitarist Jeff Waters. Kon je op zijn meest recente albums duidelijk horen door welke metalbands hij tijdens het componeren ervan geïnspireerd werd, op het nieuwe werkstuk keert hij terug naar zijn roots. Liehebbers van ‘Alice In Hell’, ‘Never, Neverland’ en ‘King Of The Kill’ mogen juichen. Net voordat Annihilator naar Europa vertrekt om er met Testament en Death Angel te toeren pleegt Aardschok een belletje naar Ottawa.
WITCHERY
DE BURGER EN HET BEEST
‘Nu of nooit’, vertelde gitarist Patrik Jensen toen het vorige Witchkrieg-album na jarenlange afwezigheid van de band verscheen. Het is nú geworden, want nog geen jaar later levert de blackened thrashband ‘I Am Legion’ af. Ook The Haunted, dat enkele jaren geleden op instorten stond, is opgeleefd. De gitarist staat Aardschok middenin zijn creatieve piekperiode te woord.
PENTAKILL
GIGANTISCH ONDER GAMERS
In de reguliere metalscene is Pentakill amper bekend, maar wereldwijd luisteren er zo’n honderd miljoen mensen naar. Met name gamers, want de progressieve power metal is gemaakt voor het multiplayer online battle arena-spel League Of Legends. De muziek van de fictieve groep wordt echter geschreven door een man van vlees en bloed. Gitarist Jason Willey, sounddesigner en volbloed metalhead, vertelt ons over de stadionshows, het werken met een allstarband en het nieuwe album ‘II: Grasp Of The Undying’.
GALACTIC COWBOYS
TERUG OP AARDE
In 2001 viel het doek voor Galactic Cowboys, na zes studioalbums en een EP te hebben gemaakt. Het viertal uit Houston ging de geschiedenis in als een band die ondanks veel talent en een hoge originaliteitsfactor nooit een rol van betekenis kon spelen. En dat terwijl het er aanvankelijk zo rooskleurig uitzag. De band stond immers onder contract bij het destijds machtige en kapitaalkrachtige Geffen Records. Het mocht echter niet baten. Het bericht dat een reünie in de originele lineup aankondigde, via het Nederlandse Mascot Records nota bene, werd op de Aardschokburelen met gejuich ontvangen. We praten bij met Dane Sonnier, gitarist van het eerste uur.
TYLER BRYANT & THE SHAKEDOWN
RIJZENDE STER
Ze toerden al met AC/DC, Guns N’ Roses, Jeff Beck, ZZ Top, Aerosmith en Deep Purple. Het bedje lijkt dus gespreid voor de Texaan Tyler Bryant en zijn beleidingsband The Shakedown. Spelen met zulke bekende acts heeft zo zijn voordelen. Zo word je nog eens verrast met een spannende massage van een exotische dame. Bryant vertelt er alles over naar aanleiding van zijn nieuwe classic rockalbum, dat simpelweg ‘Tyler Bryant & The Shakedown’ heet.
BARK
BLAFFENDE HONDEN DIE BIJTEN
In amper twee jaar tijd heeft Bark zich flink in de kijker gespeeld. De luidruchtige vergaarbak uit Antwerpen liet in 2015 het explosieve ‘Voice Of Dog’ op de mensheid los. Wat volgde was een serie overrompelende optredens. Het gloednieuwe tweede album ‘Like Humans Do’ maakt de hoge verwachtingen volledig waar. Ook deze plaat raast als een wervelwind voorbij. Het toont bovendien aan dat Bark in alle opzichten is gegroeid. Aardschok treft zanger Ron Bruyneels, gitarist Martin Furia en bassist Jorn van der Straeten in een kroeg te Genk. Onder het genot van de nodige speciaalbiertjes ontvouwt zich een plezant gesprek.
FOZZY
EINDELIJK ERKENNING
Het begon ooit als een coverband met een gimmick. Fozzy was eigenlijk de band Stuck Mojo, maar dan met een professioneel worstelaar als zanger. Oprichter en gitarist Rich Ward vecht sinds de oprichting in 1999 voor erkenning van zijn Fozzy. Met het zevende album ‘Judas’ lijkt die eindelijk te komen. Voor Ward het bewijs dat doorzettingsvermogen en keihard werken wel degelijk nog loont. Aardschok sprak met Ward direct na een soundcheck in Belfast.
SWEET & LYNCH
EEN PERFECTE SAMENWERKING
Sweet & Lynch is één van de bijna ontelbare projecten die zijn ontstaan op initiatief van het Italiaanse platenlabel Frontiers. Stryper-zanger Michael Sweet en Lynch Mob/Dokken-gitarist George Lynch debuteerden in 2015 met ‘Only To Rise’, een plaat die een mix bevatte van de muziekstijlen van genoemde bands. Nu is er een waardige opvolger: ‘Unified’. Aanleiding om Michael Sweet aan de tand te voelen.
SHAKRA
DE AANHOUDER WINT!
Met de terugkeer van verloren zoon Mark Fox is Shakra sinds 2014 weer op volle sterkte. Het eerste resultaat mocht er zijn. Met de boomlange zanger – die in 2009 nog met slaande deuren was vertrokken – achter de microfoon leverden de Zwitsers vorig jaar met ‘High Noon’ een ijzersterk comebackalbum af. Oude vriendschappen herleefden en de hardrock van de heren vierde hoogtij. Kon dat goed blijven gaan? Gitarist Thomas Muster praat ons bij over de laatste stand van zaken en het nieuwe album ‘Snakes & Ladders’.
THE DARK ELEMENT
HET LEVEN NA NIGHTWISH
Ex-Nightwish-zangeres Anette Olzon laat weer van zich horen. Samen met de Finse songwriter Jani Liimatainen (ex-Sonata Arctica) heeft ze een album gemaakt. Of beter gezegd: Liimatainen heeft alles geschreven en geproduceerd en Olzon heeft de boel ingezongen. Het resultaat: een verrassend goede, titelloze, melodieuze metalplaat. De nieuwe band luistert naar de naam The Dark Element. Olzon praat ons bij.
JEFF SCOTT SOTO
REVANCHE NA EEN KLOTEJAAR
Jeff Scott Soto beleeft een jaar van extremen. De zanger moet het heengaan van drie dierbaren verwerken, maar ziet ook zijn fanschare groeien. Het laatste aspect heeft ook een keerzijde, want waar de metalfans hem, na releases van SOTO en Sons Of Apollo, inmiddels omarmen, beginnen de fans van zijn melodieuzere werk te morren. Voor die laatste groep brengt Jeff Scott Soto zijn nieuwe soloalbum ‘Retribution’ uit.
ALMANAC
OP STOOM!
Na vijftien jaar onderdeel te zijn geweest van Rage stond Victor Smolski er in 2015 ineens alleen voor. De Wit-Russische gitaarvirtuoos is er echter niet eentje om bij de pakken neer te gaan zitten. Binnen enkele maanden had Smolski zijn dreamteam met maar liefst drie zangers bij elkaar. Almanac was geboren. Met ‘Tsar’ (2016) leverde het sextet al een veelbelovend debuutalbum af. Nauwelijks anderhalf jaar later mogen we met ‘Kingslayer’ al een ijzersterke opvolger verwelkomen. Het woord is aan Victor Smolski.
SLEEPING ROMANCE
WAT IN HET VAT ZIT…
Uit liefde voor bands als Nightwish en Epica is in 2013 Sleeping Romance ontstaan. Het debuut ‘Enlighten’ kon rekenen op positieve reacties en bracht de band onder andere naar Nederland voor enkele optredens. De Italianen zijn met ‘Alba’ nu toe aan hun tweede album. De sympathieke Federico Truzzi (oprichter, songwriter en gitarist) vertelt ons er graag meer over.
SERENITY
DE KONING TE RIJK
De leden van de Oostenrijkse symfonische metalband Serenity zijn harde werkers. Na het uitkomen van ‘Codex Atlanticus’ in 2016 werd er veelvuldig opgetreden. Tussendoor vond de band de tijd om te werken aan het onlangs verschenen album ‘Lionheart’. En dan moet er ook nog gewoon gewerkt worden om de kost te verdienen. Tussen alle bedrijven door vindt frontman Georg Neuhauser de tijd om ons te woord te staan.
ELVENKING
TOVERMETAL
Het ultieme Elvenking-album, zo spraken de Italianen zelf drie jaar geleden over ‘The Pagan Manifesto’. Na wat wisselvallige jaren veegde het zestal uit Sacile alle ervaringen op een hoop, leende wat invloeden van hun jongere zelve en smeeddn daaruit inderdaad een bijzonder sterk staaltje folkmetal. Maar dan? Waar begin je ná het ultieme album? Wie beter dan gitarist en oprichter Aydan om daar antwoord op te geven. We spreken de sympathieke snarenplukker over het nieuwe ‘Secrets Of The Magick Grimoire’.
REPUBLICA
DE BRAZILIAANSE DROOM
Metalbands genoeg in Brazilië, maar naar Europa komen ze zelden. De weinige die de oversteek wél wagen redden het vaak niet tot de betere zalen. Hoe anders zal het Republica uit São Paolo vergaan. Voor het vierde album ‘Brutal & Beautiful’, opgenomen met een topproducer in de legendarische Sound City Studios in Los Angeles, wordt stevig reclame gemaakt in Europa, waar grootse shows met Scorpions en Alice Cooper aanstaande zijn. In accentloos Engels vertelt de ambitieuze zanger Leo Beling dat dit slechts onderdeel van een grote droom is.
THE PROFESSIONALS
DE TWEEDE JEUGD
Nadat in 1978 Sex Pistols op een spectaculaire manier uit elkaar gespat was, keerden drummer Paul Cook en gitarist Steve Jones een jaar later terug met hun eigen band The Professionals. De naam had niet slechter gekozen kunnen worden, want tijdens het korte bestaan kwam de band vooral in het nieuws vanwege drugsgebruik, ruzies en bijna-fatale auto-ongelukken. Het gevolg was dat het debuut ‘I Didn’t See It Coming’ pas in 1981 verscheen, toen de aandacht voor The Professionals allang verslapt was. Niet veel later viel de band in alle stilte uiteen. Sinds een paar jaar is het gezelschap echter weer actief en inmiddels is – 36 jaar na het debuut – het tweede album verschenen: ‘What In The World’. Een album vol energieke rock en punk. Paul Cook over deze late herkansing.
SKYCLAD
DE KLASSIEKER: ‘A BURNT OFFERING FOR THE BONE IDOL’
Onlangs kwamen de eerste vijf albums van Skyclad die in de jaren negentig via het Noise-label verschenen opnieuw uit, zowel op vinyl als op CD. Dit is dan ook het uitgelezen moment om één van die albums tot Klassieker te bombarderen. Skyclad wordt immers alom beschouwd als de grondlegger van het kleurrijke genre dat de afgelopen decennia uitgroeide tot een mondiaal fenomeen: folkmetal. De keuze viel op het tweede werkstuk: het in 1992 verschenen ‘A Burnt Offering For The Bone Idol’. Gitarist Steve Ramsey blikt bereidwillig terug op een plaat die in no time tot stand kwam.
RAM
REN JE ROD!
Over heavy metal hoef je de heren van RAM niets te leren. De Zweden spelen het niet alleen, ze leven het. Filosofie, looks en sound – het klopt allemaal bij dit vijftal. Na het derde album ‘Death’ (2013) stonden ze even op het randje van de afgrond, maar het twee jaar later verschenen ‘Svbversvm’ liet een herboren band horen. Anno 2017 is de vraag of RAM met ‘Rod’ die prestatie kan evenaren. Zanger Oscar Carlquist heeft het antwoord.
ELECTRIC WIZARD
HERREZEN UIT HET GRAF
Zondagmiddag twaalf uur. De herfstzon schijnt vredig. De vogeltjes fluiten. Ogenschijnlijk niet het moment om Jus Osborn, de opperpriester van het duivelse Electric Wizard aan de tand te voelen. Schijn bedriegt echter. De zwaarmoedigheid die Osborn tijdens ons laatste gesprek in 2014 kenmerkte blijkt als sneeuw voor de zon verdwenen. Het heerschap klinkt namelijk opgewekt en zelfs voorzichtig vrolijk. Mijn herinnering aan zijn toenmalige uitspraak dat ‘Time To Die’ een ‘do or die’-plaat was, ontvangt hij berustend. Het gloednieuwe ‘Wizard Bloody Wizard’ maakt echter duidelijk wat het geworden is.
GALACTIC EMPIRE
FROM A GALAXY FAR FAR AWAY
Je speelt in een metalband en hebt een passie voor Star Wars. Wat is er dan beter dan die twee dingen te combineren? Galactic Empire zette in 2015 een metalversie van het welbekende „Main Theme” van Star Wars op YouTube en scoorde daarmee miljoenen views. Daarna raakte alles in een stroomversnelling voor de mannen uit Pennsylvania. Zo toerden ze onlangs door Europa. Aardschok spreekt voor het uitverkochte optreden in Patronaat in Haarlem met frontman Chris Kelly (Dark Vader) en drummer Grant McFarland (Boba Sett).
GWAR
LEVEN NA DE DOOD
Vier jaar na de dood van frontman Dave Brockie alias Oderus Urungus luidt ‘The Blood Of Gods’ een nieuw Gwariaans tijdperk in. Het veertiende album is enerzijds een hommage aan Brockie, zoals duidelijk te horen in „Phantom Limb”, en anderzijds een stap richting de toekomst, daar de buitenaardse band het mes in de vertrouwde stijl gezet heeft. De stiekem niet zo nieuwe frontman Blothar praat ons in de derde persoon bij.
ENTHEOS
ÉÉNDENTITEIT
De Amerikaanse moderne progressieve metalband Entheos bestaat uit (ex-)bandleden van Animals As Leaders, The Faceless en Scale The Summit. Dan weet je dus dat de muziek instrumentaal indrukwekkend is. Verrassender is de extreme zang: de schreeuwvocalen lijken op die van een kerel, maar zijn van de vrouwelijke brulboei Chaney Crabb.
OPERATION: MINDCRIME
DE GROTE FINALE
De afgelopen vier jaar heeft voormalig Queensrÿche-zanger Geoff Tate, samen met diverse gastmuzikanten, zich toegelegd op het maken van een trilogie onder de naam Operation: Mindcrime. Het eerste album ‘The Key’ verscheen in 2015, een jaar later was er opvolger ‘Resurrection’, en begin december verschijnt de grote finale, ‘The New Reality’. Samen met Aardschok blikt de uiterst tevreden zanger, die op het moment van het interview in Europa op vakantie is, terug op dit intensieve project dat volgend jaar ook live te zien zal zijn.
TEXTURES
AAN ALLES KOMT EEN EIND
Textures stopt. Nog één keer knallen en het is gedaan. Op zaterdag 2 december 2017 is in Tilburg de allerlaatste show in Nederland. Daarna volgt het definitieve slotakkoord in India. De progressieve metalband had best nog langer door kunnen gaan, maar de rek is eruit. ‘Er valt voor Textures niets meer te halen’.
MORBID ANGEL
OP DE WEG TERUG OF DE WEG KWIJT?
Letterlijk tien minuten na het voeren van onderstaand gesprek bereikt mij het bericht dat de volledige Europese toer van Morbid Angel wederom is afgelast. Reden: ‘paspoortproblemen’. En dat terwijl ik zanger/bassist Steve Tucker net gevraagd heb of de paspoortproblemen die ervoor zorgden dat de zomertoer van Morbid Angel niet kon doorgaan, inmiddels zijn opgelost. Tucker antwoordde dat alles nu in orde is. Niet dus. Ik heb de indruk dat hij daadwerkelijk niet op de hoogte was van eventuele problemen. Resteert de vraag waarom het management überhaupt nieuwe shows boekte terwijl het probleem kennelijk nog niet was verholpen. Het blijft een vage situatie die wel past in de recente ontwikkelingen bij Morbid Angel.
PSYCHEDELIC WITCHCRAFT
BEAUTY AND THE BITCH
Cleopatrawitch: zo noemt de Italiaanse zangeres Virginia Monti zichzelf op haar met pyramides en sexy poses gevulde Instagram-account. De frontvrouw van de Italiaanse doomrockband Psychedelic Witchcraft groeide op met hekserij, horrorfilms en Hugh Hefner en heeft nog altijd een sterke spirituele instelling en groot respect voor het vrouwelijk lichaam. De beauty kan naar eigen zeggen ook een behoorlijke bitch zijn.
SISTERS OF SUFFOCATION
DEATH METALDAMES
Sisters Of Suffocation is ontstaan op de Metal Factory in Eindhoven. Dat is al bijzonder, want veel vruchtbare acts heeft die opleiding nog niet afgeleverd. Dat de death metalband ook nog uit vier dames bestaat, maakt de tongen in de door mannen gedomineerde metalscene nog verder los. Schreeuweres (of is het schreeuwster?) Els Prins introduceert de band aan Aardschok.
CAVALERA CONSPIRACY
ROOTS BLOODY ROOTS
Sinds Max en Iggor weer met elkaar op goede voet verkeren, weten ze elkaar ook muzikaal te vinden. Cavalera Conspiracy is met ‘Psychosis’ alweer toe aan album nummer vier en eerder dit jaar waren de broers onder de noemer ‘Max & Iggor Cavalera Return To Roots’ ook nog druk met het integraal uitvoeren van hun doorbraakalbum, dat in 1996 onder de vlag van Sepultura verscheen. Op hun nieuwe album geven de twee behoorlijk gas in de oude Sepultura-stijl. Max, naast professioneel muzikant ook nog steeds metalfanboy in hart en nieren, verklaart.
PEACEVILLE
KLEINE GROOTHEID
Het regent de laatste tijd jubilea in platenmaatschappijenland. Begin dit jaar vierde het Amerikaanse Metal Blade zijn vijfendertigste verjaardag en een paar maanden geleden blies het Duitse Nuclear Blast dertig kaarsjes uit. In november is het de beurt aan Peaceville om een feestje te geven. Het vermaarde Engelse metallabel bestaat dan eveneens dertig jaar. Aanleiding om eens te praten met platenbaas Paul Groundwell.
INTO THE VOID
20 & 21 OKTOBER – NEUSHOORN – LEEUWARDEN
Into The Void viert z’n eerste lustrumeditie. Liefhebbers van doom, sludge, stoner, psychedelica en aftakkingen daarvan krijgen in twee dagen zo’n dertig acts voor de kiezen, met als uitsmijters Saint Vitus en Candlemass.
THE SOUND OF REVOLUTION
6 NOVEMBER – KLOKGEBOUW – EINDHOVEN
Werd het naar eigen zeggen ‘grootste indoor hardcorefestival ter wereld’ in 2016 nog door 3.600 mensen bezocht, dit jaar loopt de teller op tot 6.000 toeschouwers, afkomstig uit ruim 40 verschillende landen. Daarmee is het officieuze vervolg op de European Hardcore Party opnieuw uitverkocht. Dat komt door de klinkende lineup die initiatiefnemer Martijn van den Heuvel (No Turning Back) bij elkaar verzamelde, maar ook door de lage ticketprijs (25 euro). Het succes kent ook een keerzijde: dikke rijen voor het Klokgebouw, lange wachttijden bij de muntenkassa’s en enorme drukte, met gemor en gemopper tot gevolg. Toch blijft de stemming de hele dag goed en amicaal, met ‘hardcore lives’ als treffende festivalslogan.