THE OFFERING
HOME
(Century Media/Sony Music)
Diederick RR9660
87
Hé, is dit de nieuwe Slipknot? Dat denk je meteen wanneer het overrompelende „Waste Away” dit album als een bezetene opent. De dubbelstemmige zang die na een minuutje invalt, blaast dat idee echter meteen weg en geeft de band tegelijkertijd een vleugje Heaven’s Cry mee (wie kent ze nog?). De muziek is hard, kent veel variatie en het wordt ook al snel duidelijk dat de vier mannen uit Boston hun instrumenten tot in de puntjes beheersen. Evenals de zangorganen, want mijn god wat een arsenaal aan – zeer sterke – keelklanken komen hier voorbij: (gedubbelde) cleane zang, screams, grunts en ijselijk hoge uithalen. Ben je geen multitasker, begin hier dan maar niet aan; het goed beluisteren van ‘HOME’ is namelijk als vier dingen tegelijk doen. Links en rechts vliegen de breaks, tempowisselingen en solo’s om je horen. Acht songs met kop en staart zorgen voor een geweldig album, maar alleen als je bereid bent om veel energie in deze muziek te steken. Referenties? Het meest moest ik denken aan de band Into Eternity wanneer die in topvorm verkeert, maar je hoort ook Strapping Young Lad, Pantera en Destrage terug in de muziek. Zelf noemen ze hun muziek ‘beautifully violent’ (prachtig gewelddadig) en daar kan ik me wel in vinden. De tegenstelling tussen de harde, ruige kant en de melodieuze elementen in de muziek van The Offering is inderdaad een sterke troef. Maar denk niet dat de mannen de teugels laten vieren, want het is knallen van begin tot eind. Hoe overweldigend songs als „Lovesick” en vooral „Failure (S.O.S.)” bij de eerste kennismaking ook zijn, al snel zorgen de melodieën ervoor dat de nummers herkenbaar zijn en zich in je hoofd nestelen. Vanuit het ogenschijnlijke niets naar Album Van De Maand, het geeft maar aan welke potentie deze band heeft. ‘Home’ verschijnt trouwens op 2 augustus. Tsjonge, 2019 blijft maar geven!