NIGHTWISH
Human. :II: Nature.
(Nuclear Blast)
Anita Boel
90
Daar is ie dan: de langverwachte opvolger van ‘Endless Forms Most Beautiful’. Nightwish heeft uitgebreid de tijd genomen om aan nieuw materiaal te werken. Het heeft ons uiteindelijk de dubbel-CD ‘Human. :II: Nature.’ opgeleverd. Laten we maar beginnen bij CD1. Opvallend is dat een overweldigend epos als „The Greatest Show On Earth” of „Ghost Love Score” ontbreekt en de rol van Marko Hietala als zanger minder groot is, maar daarmee is ‘Human. :II: Nature.’ zeker geen teleurstelling. Integendeel, ook dit album steekt weer zo subliem en verrassend in elkaar, daar kunnen we enkel respect voor hebben. Een enorm pluspunt is de zang van Floor Jansen. We weten natuurlijk al lang wat zij allemaal in huis heeft, maar op dit album komen haar kwaliteiten echt optimaal uit de verf. Componist/toetsenist Tuomas Holopainen heeft ontzettend veel van haar gevraagd, maar als je dat bij iemand kunt doen, is het Floor wel. Juist door haar zoveel uitdaging te bieden, stijgt ze op ‘Human. :II: Nature.’ boven zichzelf uit. Dat wordt in de openingssong „Music” al duidelijk. Een prachtige start van heel veel moois. Zo is „Noise” een heerlijk, typisch Nightwish-nummer. „Shoemaker” verrast door de prachtige, onaardse zangpartijen aan het einde en Troy Donockley maakt het nummer „Harvest” door zijn bijdrage onvergetelijk. En dan hebben we dus pas vier nummers gehad. Ook „Pan” is zoals we Nightwish graag horen, erg divers en door de koorpartijen heeft het een lekker Therion-sausje meegekregen. „How’s The Heart?” is een lekkere meezinger, waarin onverwachts authentieke folkinstrumenten opduiken met afsluitend prachtige samenzang. „Procession” is weer zo’n pareltje waarin Nightwish laat horen hoeveel schoonheid het in huis heeft. „Tribal” schiet weer een andere kant op en had geen toepasselijkere titel kunnen krijgen. Een opmerkelijk nummer en fantastisch om te horen hoeveel boosheid Floor hier in haar zang weet te leggen. CD1 wordt afgesloten met „Endlessness”. Wie Marko Hietala had gemist op zang, komt in dit nummer aan zijn trekken. Kortom: 51 minuten Nightwish in topvorm. En als bonus krijgen we dan nog CD2 voorgeschoteld, met daarop in totaal 31 minuten aan betoverende, bijna geheel instrumentale (film)muziek. Wat moet het geweldig voelen als je in staat bent om zoiets te componeren. Mijn respect voor Tuomas was al enorm en is enkel verder gegroeid. Oké, met metal heeft CD2 weinig te maken, maar wat is dit mooi. Een diepe, diepe buiging voor wat Nightwish met dit negende studioalbum heeft neergezet. Op naar de tien!