AT THE GATES
The Nightmare Of Being
(Century Media Records)
Stephan Gebéd
87
Met voorganger ‘To Drink From The Night Itself’ leverde At The Gates zeker geen slecht album af, maar het was wel een beetje ‘meer van hetzelfde’. Dat kan van ‘The Nightmare Of Being’ absoluut niet worden gezegd. De band durft op dit album meer dan ooit buiten de lijntjes te kleuren en levert een bij vlagen zeer gewaagd album af. Door naast de vertrouwde elementen ook invloeden uit de progrock in te zetten en het gebruik van bijvoorbeeld saxofoon en piano niet te schuwen is ‘The Nightmare Of Being’ een bijzonder avontuurlijke en interessante plaat geworden. Nu heb ik persoonlijk een broertje dood aan saxofoons en andere toeters, maar ik moet toegeven dat het instrument smaakvol wordt ingezet in het mooi opgebouwde „Garden Of Cyrus”. Zanger Tomas Lindberg Redant wisselt zijn rauwe zang af met gefluister en een meer praterige lage zangstem en dat werkt eigenlijk prima. Ook omdat zijn semi-grunt gewoon al een tijd niet meer zo opgefokt en krachtig klinkt als destijds op ‘Slaughter Of The Soul’, het magnum opus van de band. Nummers als „The Abstract Enthroned”, „Spectre Of Extinction” en „The Paradox” zorgen ervoor dat de liefhebbers van het oude werk zich niet in de steek gelaten hoeven te voelen, maar het zijn toch de ietwat kalmere songs die de meeste indruk maken. Zo is „The Fall Into Time” een erg sterk opgebouwd nummer met een vrij bombastisch, orkestraal begin, maar ook wat hardere, groovende stukken. De vergelijking gaat aan alle kanten mank, maar ook voor fans van Katatonia en Opeth staan er voldoende interessante nummers op dit album. Ik ben over het algemeen niet zo’n liefhebber van bands die het muzikale roer omgooien, maar At The Gates doet het op ‘The Nightmare Of Being’ op verantwoorde wijze en levert een interessant en spannend album op. Respect!