SAXON
Hell, Fire And Damnation
(Silver Lining Music)
André Verhuysen
85
Het is moeilijk om een recensie te schrijven over het nieuwe album van Saxon zonder in herhaling te vervallen. ‘Hell, Fire And Damnation’ is namelijk in alle opzichten het equivalent van het exact twee jaar geleden verschenen ‘Carpe Diem’. In alle, behalve twee. Om te beginnen de hoes. Ik weet nog steeds niet wat ik moet denken van die van ‘Carpe Diem’. Wat betekende die tekening in hemelsnaam? Ik zag twee Romeinse soldaten die bij de Muur van Hadrianus staan te kijken naar gras dat groeit. Verder niets. Wat dat betreft past het ‘duivelse’ artwork van ‘Hell, Fire And Damnation’ een stuk beter bij de albumtitel en bij de muziek. Want die is net als op ‘Carpe Diem’ uitermate energiek en bevlogen. In niets hoor je dat we met een stel bejaarden te maken hebben. Het andere verschil tussen beide albums is Brian Tatler. De Diamond Head-gitarist heeft zich bij de band vervoegd nadat Paul Quinn opstapte. In hoeverre Tatler van invloed is geweest op het nieuwe materiaal is me niet duidelijk, maar te horen is het in elk geval niet. Saxon klinkt nog steeds op en top als Saxon. Tien songs staan er op ‘Hell, Fire And Damnation’. Net als op ‘Carpe Diem’. Er zit niet één slechte of zelfs maar matige tussen. Ze zijn alle tien raak. Net als op ‘Carpe Diem’. Biff Byford is nog steeds geweldig bij stem. Zoals hij de R laat rollen in „There’s Something In Roswell”, heerlijk. De songs zijn bovendien voorzien van mooie, verhalende en verstaanbare teksten. Eén nummer wil ik op dat vlak graag in de spotlights zetten: „Madame Guillotine”. Byford brengt daarin met onderkoelde, typisch Engelse humor een poëtische ode aan het onthoofdingsapparaat. Geniaal. Muzikaal is de song de legitieme opvolger van „Dallas 1 PM”. Een riff die eindeloos voortgroovet en het rustige middenstuk dat uitmondt in een prachtige gitaarsolo. Om van te smullen. Waarmee ik de rest van de plaat niet tekort wil doen, want ‘Hell, Fire And Damnation’ biedt alles wat een Saxon-fan er van mag verwachten. En zelfs nog een beetje meer.