In de Aardschok van December 2009 lees je alles over:
In de Aardschok van December 2009 lees je alles over:
DIGGETH — VAN PUBER TOT ROCKGOD — SHADOW GALLERY — KISS — ACE FREHLEY — FIVE FINGER DEATH PUNCH — BON JOVI — SWALLOW THE SUN — BRAINSTORM — DEVIN TOWNSEND PROJECT — GOV’T MULE — DIMEBAG — SUICIDAL ANGELS — LOS SIN NOMBRE — ATREYU — STRUNG OUT — HATEBREED — DEATH BY STEREO — RENO DIVORCE — THE RED CHORD — IMPIOUS — SKITLIV — MILKING THE GOAT MACHINE — DE ELF VAN REVOCATION
DIGGETH
CAN YOU DIG IT?
Elf jaar lang maakte gitarist Harald te Grotenhuis deel uit van de succesvolle metalband Wicked Mystic. Nadat de band er in 2003 een punt achter zette bleef het jeuken bij te Grotenhuis, en het duurde dan ook niet lang totdat hij terugkeerde aan het metalfront als zanger/gitarist van zijn eigen band Diggeth. Als bassist heeft hij Wicked Mystic-collega Alco Emaus aangenomen, en als drummer Benjamin Kip. Naar aanleiding van Diggeths recent verschenen debuutalbum ’21st Century Nomad’ belde Aardschok met de sympathieke frontman.
VAN PUBER TOT ROCKGOD
DAVID DRAIMAN (DISTURBED)
David Michael Draiman (van 13 maart 1973) deed in 1996 auditie bij de band Brawl, nadat zanger Erich Anwalt daar opgestapt was. De bandnaam werd na zijn toetreding veranderd in Disturbed. ‘The Sickness’ (2000), ‘Believe’ (2002), ‘Ten Thousand Fists’ (2005) en ‘Indestructible’ (2008) gingen tezamen meer dan twaalf miljoen keer over de toonbank. Draiman leent zich dus bij uitstek voor deze rubriek.
SHADOW GALLERY
DOORGAAN ONDANKS DRAMA
Niemand had het Shadow Gallery kwalijk genomen als de band de handdoek in de ring geworpen had. Vorig jaar overleed namelijk volkomen onverwacht zanger Mike Baker. Er zijn bands om minder gestopt. Toch besloot de Amerikaanse progressieve rockband door te gaan. Omdat de hen ontvallen kameraad het niet anders gewild zou hebben. Zijn opvolger Brian Ashland is te horen op de nieuwe CD ‘Digital Ghosts’. Een gesprek met toetsenist en gitarist Gary Wehrkamp.
KISS
Knallende comeback!
Elf jaar na de laatste studioplaat ‘Psycho Circus’ en na diverse ‘afscheidstournees’ is het er dan toch nog van gekomen: Kiss bracht begin oktober met ‘Sonic Boom’ een gloednieuw studioalbum uit! Gene Simmons en Paul Stanley wisten de afgelopen maanden weer een complete mediahype op te bouwen. Volgens Simmons zou het de beste Kiss-plaat van de laatste dertig jaar zijn en Stanley ging zelfs nog een stapje verder door ‘Sonic Boom’ het beste album sinds ‘Destroyer’ te noemen en wellicht het allerbeste album dat Kiss ooit heeft uitgebracht! Met name die laatste uitspraak mogen we gerust met een korrel zout nemen, maar wel kunnen we onomwonden stellen dat ‘Sonic Boom’ een knallende comebackplaat is geworden. Van een band die eigenlijk nooit écht weg is geweest.
ACE FREHLEY
GITAARGOD KEERT TERUG OP AARDE
Met het album ‘Anomaly’ zette Ace Frehley zichzelf vorige maand onverwacht weer op de kaart. De voormalig Kiss-gitarist stopte een tijd geleden definitief met drinken en dat heeft hem hoorbaar goed gedaan. Frehley lijkt in creatief opzicht aan een tweede leven te zijn begonnen en doet zelfs talloze interviews met Europese muziekbladen. Tijd voor een telefoontje naar de Spaceman zelf.
FIVE FINGER DEATH PUNCH
WOLF IN SCHAAPSKLEREN
Het kan snel gaan. De groovemetallers van Five Finger Death Punch (inderdaad, refererend aan de film ‘Kill Bill’) hebben dit de afgelopen drie jaar ondervonden. Door enkele nummers op hun MySpace-pagina te plaatsen is het balletje in rap tempo gaan rollen. Gitarist en bandoprichter Zoltan Bathory, Hongaar van origine en Amerikaan op papier, vertelt in geuren en kleuren over de totstandkoming van de band en het plotse succes, en kan het niet laten om zijn visie op de mensheid nadrukkelijk op ons los te laten. De band leeft om te spelen. Bathory staat Aardschok dan ook te woord vanuit Detroit, waar de band vertoeft tijdens een tournee.
BON JOVI
TERUG NAAR DE BASIS
Juist op het moment dat Bon Jovi voor eeuwig verloren leek voor de rock-‘n-roll, komt de band terug met ‘The Circle’. Het is een geïnspireerde plaat, waarop vooral de gitaar van Richie Sambora eindelijk weer eens luid en duidelijk te horen is. Opvallend zijn ook de af en toe behoorlijk realistische teksten. De band, die ooit louter uitbundige odes aan de dames schreef, blijkt plotseling oog te hebben voor het wel en wee van de gewone man in deze barre tijden. Sambora is erg in zijn nopjes met de nieuweling.
SWALLOW THE SUN
TUSSEN DAG EN NACHT
Duistere momenten zijn het, de releases van Swallow The Sun-albums. Sinds in 2003 het debuut ‘The Morning Never Came’ verscheen is er elke twee jaar een moment dat de zon zich laat verzwelgen door de beladen composities van het Finse doomsextet. Op ‘Hope’ (2007) leken de heren de weg naar gelukkiger tijden gevonden te hebben, maar met het aanstaande ‘New Moon’ slaan ze alle hoop weer resoluut de bodem in. De laatste strohalm op het vorige album was slechts een illusie, aldus gitarist Juha Raivio. Een gesprek met de levendige Fin over ‘New Moon’ en een nieuwe periode van moedeloosheid.
BRAINSTORM
ROOTS BLOODY ROOTS
Hoewel het Duitse Brainstorm al jaren met puike albums op de proppen komt, werd de muziek altijd voorzien van flinke hoeveelheden kritiek. Dat is niet terecht, omdat de band een overduidelijk eigen geluid heeft, in het bezit is van een uitstekende zanger (Andy B. Franck, ook bekend van Symphorce) en verdraaid lekkere, hitgevoelige nummers componeert. Het twee jaar geleden verschenen ‘Downburst’ scoorde eindelijk eens louter positieve kritieken. Op de opvolger ‘Memorial Roots’, sinds vorige maand verkrijgbaar, is er desondanks gekozen voor een andere werkwijze. Gitarist en mede-oprichter Thorsten ‘Todde’ Ihlenfeld legt uit waarom.
DEVIN TOWNSEND PROJECT
VERSLAAFD AAN PRODUCTIVITEIT
Het is zeker een ambitieus project: vier platen uitbrengen in een tijdsbestek van ongeveer een jaar, en daarna ook nog eens een box met het dubbele aantal CD’s, want aan de vier albums kleven bergen ongebruikt materiaal. Devin Townsend is goed op weg; na ‘Ki’ is er nu ‘Addicted’. En die is aanzienlijk heavier dan zijn ingetogen voorganger, wat de fans van het eerste uur deugd zal doen. In tegenstelling tot vroeger maakt Townsend zich niet meer druk om wat de rest van de wereld van hem en zijn platen vindt. Een gesprek met een gefocust artiest, die niet bang is om ook minder cool gevonden te worden. Omdat ze zo’n belangrijke rol speelt op ‘Addicted’ vragen we ook naar de ervaringen van Anneke van Giersbergen.
GOV’T MULE
TERUG NAAR DE OERSOUND
Met ‘By A Thread’ leverde Gov’t Mule onlangs een nieuw meesterwerk af. De Amerikaanse jamrockers staan al jaren bekend om hun eclectische aanpak en het achtste studioalbum vormt daarop geen uitzondering. Maar adel verplicht en derhalve zijn er ook weinig verrassingen. De enige is eigenlijk de bijdrage van nieuwe bassist Jorgen Carlsson, de vervanger van de verleden jaar opgestapte Andy Hess. De bandsound is daardoor beduidend grimmiger dan op voorgaande releases en doet op momenten sterk terugdenken aan de vroege jaren. Er is echter meer nieuws. Een eigen label bijvoorbeeld. Zanger/gitarist Warren Haynes staat Aardschok te woord vanuit zijn hotelkamer in Montreal.
DIMEBAG
DARRELL LANCE ABBOTT
20 augustus 1966 – 8 december 2004
He Came To Rock…
And Rocked Like No Other
With A Heart Twice The Size Of Texas
Our Beloved Brother, Companion, Mentor, Idol, And Friend…
We Love You Dime
Until We Meet Again
[tekst grafsteen]
Duizenden gitaristen en muzikanten zijn beïnvloed door Dimebag Darrells unieke spel en stijl. En even zoveel mensen vernamen vijf jaar geleden met ontzetting van zijn bizarre dood. Een soort World Trade Center-moment; iedere metalhead zal zich herinneren waar hij of zij zich bevond toen het hem/haar ter ore kwam. Nota bene een Pantera-fan, de mentaal gestoorde Nathan Gale, schoot Dimebag Darrell als eerste van in totaal vier personen naar de eeuwige jachtvelden. Binnenkort is het al weer vijf jaar geleden. Het drama voltrok zich op 8 december 2004. Er gaat geen Aardschok voorbij, of er staat wel een handvol sterk door Dimebag Darrell en/of Pantera beïnvloede CD’s in. Zelden sprak een metalgitarist zo tot de verbeelding en had hij zo’n impact. Voor zover Dimebag Darrell nog geen legende was toen hij leefde, is hij dat nu met zekerheid. Aardschok blikt nog eens terug op de gruwelijke gebeurtenissen.
SUICIDAL ANGELS
WAKE-UP THRASH
De herrijzenis van het thrash metalgenre blijft niet beperkt tot de herwaardering van oudgedienden. Als paddenstoelen schieten nieuwe thrashbands uit de grond, leunend op het succes van hun idolen. Het Griekse gezelschap Suicidal Angels voldoet aan alle voorwaarden die aan de ‘New Wave Of Thrash Metal’-generatie wordt gesteld; jonge, energieke gasten met een thrash-’til-death-mentaliteit, voor wie het spelen prioriteit nummer één is en het overige mooi meegenomen. Na het veroveren van de Rock The Nation-award werd het jonge gezelschap onder de vleugels genomen van platenperser Nuclear Blast, waar binnenkort het tweede album ‘Sanctify The Darkness’ verschijnt. Vanuit Athene spreekt zanger/gitarist Nick Melissourgos.
LOS SIN NOMBRE
HORRORMETAL
Anders dan de Spaanse naam doet vermoeden, komt Los Sin Nombre ‘gewoon’ uit Zweden. Het vijftal startte aanvankelijk als Entombed-coverband, maar schakelde al gauw over naar eigen materiaal. En met resultaat: het debuut ‘Blind Leading Blind’ ligt vanaf deze week in de schappen en ademt rauwe en sinistere death metalgeluiden. Drummer Linus Melchiorsen staat Aardschok te woord.
ATREYU
VERDOMD LEK(KER)
‘Congregation Of The Damned’ ligt net in de schappen, maar lekte vlak voor de release al uit. Jammer, zeker nu Atreyu een leuke stunt in gedachten had ter promotie van het album, dat nu dus op internet circuleert. De mannen plaatsten namelijk een videospel op hun MySpace. Daar kunnen fans de nieuwe track “Gallows” beluisteren als ze het spel uitspelen. Gitarist Dan Jacobs baalt er behoorlijk van.
STRUNG OUT
TOT DE DOOD ONS SCHEIDT
Geen twee albums van Strung Out klinken hetzelfde. Ook het nieuwe ‘Agents Of The Underground’ staat weer bol van de variatie. Muzikaal laveert het westcoastgezelschap als vanouds tussen punk en metal. Beide stijlen zijn even belangrijk voor Strung Out. Gitarist en mede-oprichter Jake Kiley heeft het dan ook met de paplepel ingegoten gekregen.
HATEBREED
MET METAL MEER MANS
Het zijn drukke tijden voor Hatebreed, want kort na het verschijnen van de cover-CD ‘For The Lions’ staat het nieuwe, titelloze album al weer in de schappen. Hatebreed lijkt zich dan ook niets aan te trekken van de malaise in de muziekindustrie. Een interview met – wederom – frontman Jamey Jasta lijkt voor de hand te liggen, maar het leek ondergetekende aardig om dit keer eens te praten met voormalig Terror- en Integrity-gitarist Frank Novinec, die sinds het album ‘Supremacy’ lid is van de Hatebreed-familie.
DEATH BY STEREO
ONTDEKKINGSREIZIGERS
Na het indrukwekkende debuutalbum ‘If Looks Could Kill, I’d Watch You Die’ (1999) duurde het niet lang voordat het grote Epitaph-label interesse toonde en vervolgens drie albums uitbracht van deze alleskunners. Het laatste wapenfeit ‘Death For Life’ stamde al weer uit 2005, maar uit het niets kwam Death By Stereo onlangs met een nieuw album aanzetten: ‘Death Is My Only Friend’. Bovendien maakt de band binnenkort deel uit van de Persistence Tour. Zanger Efrem Schulz blikt vooruit.
RENO DIVORCE
MUZIEK ALS MEDICIJN
Mijn eerste kennismaking met Reno Divorce was via ‘Naysayers And Yesmen’ (2002). Daarna volgde`n ‘You’re Only Making It Worse’ en het mini-album ‘Laugh Now Cry Later’. Onlangs verscheen de derde full-length ‘Tears Before Breakfast’ en wederom is er sprake van een prachtplaat. Zanger Brent Loveday praat ons bij.
THE RED CHORD
SERIEUS MISKEND TALENT
Aan ondergewaardeerde bands geen gebrek in de hedendaagse metalscene. Neem The Red Chord, uit een voorstadje van Boston. Een zeer getalenteerd gezelschap, dat de wereld al tien jaar bestookt met een luidruchtig mengsel van pompende hardcore en technische death metal. De band heeft sinds het verschijnen van zijn debuut ‘Fused Together In Revolving Doors’ (2002) bijna continu in de studio gezeten en op het podium gestaan. Waarom is The Red Chord dan nog altijd een redelijk onbekende naam? Dat heeft ongetwijfeld iets te maken met de keiharde en niet bijzonder toegankelijke muziek. Toch was het nieuwste album ‘Fed Through The Teeth Machine’ vorige maand opnieuw een geweldige brute en strakke plaat, waarop de band veelzijdiger dan ooit klinkt.
IMPIOUS
DOODNORMAAL
Na vier razendsnelle albums op een rij gooide Impious het twee jaar geleden eens over een andere boeg. De Zweden maakten een heus conceptalbum – ‘Holy Murder Masquerade’ – waarbij de teksten in een stripverhaal verwerkt waren en de muziek mede daarom een stuk langzamer en pakkender was gemaakt. Destijds beviel het zanger Martin Åkesson erg goed, maar het zesde album ‘Death Domination’ is toch weer ouderwets snel. Gitarist Adzic legt uit waarom.
SKITLIV
CHAOS, MAAR MET MATE
Sven Erik ‘Maniac’ Kristiansen is wat je noemt een kleurrijk figuur in de extreme metalscene. Al in 1987 was hij betrokken bij black metallegende Mayhem en na zijn terugkeer in die band was hij medeverantwoordelijk voor de omstreden plaat ‘Grand Declaration Of War’. Na opvolger ‘Chimera’ zorgden spanningen in de band, waar zijn excessieve alcoholconsumptie geen onbelangrijke rol in zal hebben gespeeld, ervoor dat hij Mayhem de rug toekeerde. Inmiddels heeft hij zijn drankprobleem onder controle, is hij verloofd met Vivian Slaughter van Gallhammer en heeft hij verschillende projecten lopen. Zoals Skitliv, waarvan het debuut ‘Skandinavisk Misantropi’ recent verscheen.
MILKING THE GOAT MACHINE
ZWEEDSE GEITCORE
Milking The Goat Machine komt uit GoatEborg, bestaat nog maar een jaar en speelt erg vette grindcore met death metalinvloeden, die het – hoe kan het anders – ‘goatgrind’ noemt. De band is eigenlijk een duo, dat bestaat uit Goatleeb en Goatfreed Udder, wordt op het podium aangevuld met Tony Goatana en J.A. Hornlicker, draagt geitenmaskers en heeft net zijn debuut ‘Back From The Goats’ uitgebracht. Verder is over Milking The Goatmachine niets bekend. En gedegen speurwerk op internet levert niets op. Hoog tijd om deze heren eens aan de tand te voelen. Niet dat we er veel wijzer van geworden zijn, trouwens.
DE ELF VAN REVOCATION
Vorige maand verscheen het tweede Revocation-album ‘Existence Is Futile’. De opvolger van ‘Empire Of The Obscene’ laat een frisse, geïnspireerde band horen, die een technisch tot in de puntjes verzorgde mengeling van death en thrash metal ten gehore brengt. Gitarist/brulboei Dave Davidson voorziet het elftal nummers van nadere uitleg.
DIGGETH
CAN YOU DIG IT?
Elf jaar lang maakte gitarist Harald te Grotenhuis deel uit van de succesvolle metalband Wicked Mystic. Nadat de band er in 2003 een punt achter zette bleef het jeuken bij te Grotenhuis, en het duurde dan ook niet lang totdat hij terugkeerde aan het metalfront als zanger/gitarist van zijn eigen band Diggeth. Als bassist heeft hij Wicked Mystic-collega Alco Emaus aangenomen, en als drummer Benjamin Kip. Naar aanleiding van Diggeths recent verschenen debuutalbum ’21st Century Nomad’ belde Aardschok met de sympathieke frontman.
VAN PUBER TOT ROCKGOD
DAVID DRAIMAN (DISTURBED)
David Michael Draiman (van 13 maart 1973) deed in 1996 auditie bij de band Brawl, nadat zanger Erich Anwalt daar opgestapt was. De bandnaam werd na zijn toetreding veranderd in Disturbed. ‘The Sickness’ (2000), ‘Believe’ (2002), ‘Ten Thousand Fists’ (2005) en ‘Indestructible’ (2008) gingen tezamen meer dan twaalf miljoen keer over de toonbank. Draiman leent zich dus bij uitstek voor deze rubriek.
SHADOW GALLERY
DOORGAAN ONDANKS DRAMA
Niemand had het Shadow Gallery kwalijk genomen als de band de handdoek in de ring geworpen had. Vorig jaar overleed namelijk volkomen onverwacht zanger Mike Baker. Er zijn bands om minder gestopt. Toch besloot de Amerikaanse progressieve rockband door te gaan. Omdat de hen ontvallen kameraad het niet anders gewild zou hebben. Zijn opvolger Brian Ashland is te horen op de nieuwe CD ‘Digital Ghosts’. Een gesprek met toetsenist en gitarist Gary Wehrkamp.
KISS
Knallende comeback!
Elf jaar na de laatste studioplaat ‘Psycho Circus’ en na diverse ‘afscheidstournees’ is het er dan toch nog van gekomen: Kiss bracht begin oktober met ‘Sonic Boom’ een gloednieuw studioalbum uit! Gene Simmons en Paul Stanley wisten de afgelopen maanden weer een complete mediahype op te bouwen. Volgens Simmons zou het de beste Kiss-plaat van de laatste dertig jaar zijn en Stanley ging zelfs nog een stapje verder door ‘Sonic Boom’ het beste album sinds ‘Destroyer’ te noemen en wellicht het allerbeste album dat Kiss ooit heeft uitgebracht! Met name die laatste uitspraak mogen we gerust met een korrel zout nemen, maar wel kunnen we onomwonden stellen dat ‘Sonic Boom’ een knallende comebackplaat is geworden. Van een band die eigenlijk nooit écht weg is geweest.
ACE FREHLEY
GITAARGOD KEERT TERUG OP AARDE
Met het album ‘Anomaly’ zette Ace Frehley zichzelf vorige maand onverwacht weer op de kaart. De voormalig Kiss-gitarist stopte een tijd geleden definitief met drinken en dat heeft hem hoorbaar goed gedaan. Frehley lijkt in creatief opzicht aan een tweede leven te zijn begonnen en doet zelfs talloze interviews met Europese muziekbladen. Tijd voor een telefoontje naar de Spaceman zelf.
FIVE FINGER DEATH PUNCH
WOLF IN SCHAAPSKLEREN
Het kan snel gaan. De groovemetallers van Five Finger Death Punch (inderdaad, refererend aan de film ‘Kill Bill’) hebben dit de afgelopen drie jaar ondervonden. Door enkele nummers op hun MySpace-pagina te plaatsen is het balletje in rap tempo gaan rollen. Gitarist en bandoprichter Zoltan Bathory, Hongaar van origine en Amerikaan op papier, vertelt in geuren en kleuren over de totstandkoming van de band en het plotse succes, en kan het niet laten om zijn visie op de mensheid nadrukkelijk op ons los te laten. De band leeft om te spelen. Bathory staat Aardschok dan ook te woord vanuit Detroit, waar de band vertoeft tijdens een tournee.
BON JOVI
TERUG NAAR DE BASIS
Juist op het moment dat Bon Jovi voor eeuwig verloren leek voor de rock-‘n-roll, komt de band terug met ‘The Circle’. Het is een geïnspireerde plaat, waarop vooral de gitaar van Richie Sambora eindelijk weer eens luid en duidelijk te horen is. Opvallend zijn ook de af en toe behoorlijk realistische teksten. De band, die ooit louter uitbundige odes aan de dames schreef, blijkt plotseling oog te hebben voor het wel en wee van de gewone man in deze barre tijden. Sambora is erg in zijn nopjes met de nieuweling.
SWALLOW THE SUN
TUSSEN DAG EN NACHT
Duistere momenten zijn het, de releases van Swallow The Sun-albums. Sinds in 2003 het debuut ‘The Morning Never Came’ verscheen is er elke twee jaar een moment dat de zon zich laat verzwelgen door de beladen composities van het Finse doomsextet. Op ‘Hope’ (2007) leken de heren de weg naar gelukkiger tijden gevonden te hebben, maar met het aanstaande ‘New Moon’ slaan ze alle hoop weer resoluut de bodem in. De laatste strohalm op het vorige album was slechts een illusie, aldus gitarist Juha Raivio. Een gesprek met de levendige Fin over ‘New Moon’ en een nieuwe periode van moedeloosheid.
BRAINSTORM
Roots BLOODY ROOTS
Hoewel het Duitse Brainstorm al jaren met puike albums op de proppen komt, werd de muziek altijd voorzien van flinke hoeveelheden kritiek. Dat is niet terecht, omdat de band een overduidelijk eigen geluid heeft, in het bezit is van een uitstekende zanger (Andy B. Franck, ook bekend van Symphorce) en verdraaid lekkere, hitgevoelige nummers componeert. Het twee jaar geleden verschenen ‘Downburst’ scoorde eindelijk eens louter positieve kritieken. Op de opvolger ‘Memorial Roots’, sinds vorige maand verkrijgbaar, is er desondanks gekozen voor een andere werkwijze. Gitarist en mede-oprichter Thorsten ‘Todde’ Ihlenfeld legt uit waarom.
DEVIN TOWNSEND PROJECT
VERSLAAFD AAN PRODUCTIVITEIT
Het is zeker een ambitieus project: vier platen uitbrengen in een tijdsbestek van ongeveer een jaar, en daarna ook nog eens een box met het dubbele aantal CD’s, want aan de vier albums kleven bergen ongebruikt materiaal. Devin Townsend is goed op weg; na ‘Ki’ is er nu ‘Addicted’. En die is aanzienlijk heavier dan zijn ingetogen voorganger, wat de fans van het eerste uur deugd zal doen. In tegenstelling tot vroeger maakt Townsend zich niet meer druk om wat de rest van de wereld van hem en zijn platen vindt. Een gesprek met een gefocust artiest, die niet bang is om ook minder cool gevonden te worden. Omdat ze zo’n belangrijke rol speelt op ‘Addicted’ vragen we ook naar de ervaringen van Anneke van Giersbergen.
GOV’T MULE
TERUG NAAR DE OERSOUND
Met ‘By A Thread’ leverde Gov’t Mule onlangs een nieuw meesterwerk af. De Amerikaanse jamrockers staan al jaren bekend om hun eclectische aanpak en het achtste studioalbum vormt daarop geen uitzondering. Maar adel verplicht en derhalve zijn er ook weinig verrassingen. De enige is eigenlijk de bijdrage van nieuwe bassist Jorgen Carlsson, de vervanger van de verleden jaar opgestapte Andy Hess. De bandsound is daardoor beduidend grimmiger dan op voorgaande releases en doet op momenten sterk terugdenken aan de vroege jaren. Er is echter meer nieuws. Een eigen label bijvoorbeeld. Zanger/gitarist Warren Haynes staat Aardschok te woord vanuit zijn hotelkamer in Montreal.
DIMEBAG
DARRELL LANCE ABBOTT
20 augustus 1966 – 8 december 2004
He Came To Rock…
And Rocked Like No Other
With A Heart Twice The Size Of Texas
Our Beloved Brother, Companion, Mentor, Idol, And Friend…
We Love You Dime
Until We Meet Again
[tekst grafsteen]
Duizenden gitaristen en muzikanten zijn beïnvloed door Dimebag Darrells unieke spel en stijl. En even zoveel mensen vernamen vijf jaar geleden met ontzetting van zijn bizarre dood. Een soort World Trade Center-moment; iedere metalhead zal zich herinneren waar hij of zij zich bevond toen het hem/haar ter ore kwam. Nota bene een Pantera-fan, de mentaal gestoorde Nathan Gale, schoot Dimebag Darrell als eerste van in totaal vier personen naar de eeuwige jachtvelden. Binnenkort is het al weer vijf jaar geleden. Het drama voltrok zich op 8 december 2004. Er gaat geen Aardschok voorbij, of er staat wel een handvol sterk door Dimebag Darrell en/of Pantera beïnvloede CD’s in. Zelden sprak een metalgitarist zo tot de verbeelding en had hij zo’n impact. Voor zover Dimebag Darrell nog geen legende was toen hij leefde, is hij dat nu met zekerheid. Aardschok blikt nog eens terug op de gruwelijke gebeurtenissen.
SUICIDAL ANGELS
WAKE-UP THRASH
De herrijzenis van het thrash metalgenre blijft niet beperkt tot de herwaardering van oudgedienden. Als paddenstoelen schieten nieuwe thrashbands uit de grond, leunend op het succes van hun idolen. Het Griekse gezelschap Suicidal Angels voldoet aan alle voorwaarden die aan de ‘New Wave Of Thrash Metal’-generatie wordt gesteld; jonge, energieke gasten met een thrash-’til-death-mentaliteit, voor wie het spelen prioriteit nummer één is en het overige mooi meegenomen. Na het veroveren van de Rock The Nation-award werd het jonge gezelschap onder de vleugels genomen van platenperser Nuclear Blast, waar binnenkort het tweede album ‘Sanctify The Darkness’ verschijnt. Vanuit Athene spreekt zanger/gitarist Nick Melissourgos.
LOS SIN NOMBRE
HORRORMETAL
Anders dan de Spaanse naam doet vermoeden, komt Los Sin Nombre ‘gewoon’ uit Zweden. Het vijftal startte aanvankelijk als Entombed-coverband, maar schakelde al gauw over naar eigen materiaal. En met resultaat: het debuut ‘Blind Leading Blind’ ligt vanaf deze week in de schappen en ademt rauwe en sinistere death metalgeluiden. Drummer Linus Melchiorsen staat Aardschok te woord.
ATREYU
VERDOMD LEK(KER)
‘Congregation Of The Damned’ ligt net in de schappen, maar lekte vlak voor de release al uit. Jammer, zeker nu Atreyu een leuke stunt in gedachten had ter promotie van het album, dat nu dus op internet circuleert. De mannen plaatsten namelijk een videospel op hun MySpace. Daar kunnen fans de nieuwe track “Gallows” beluisteren als ze het spel uitspelen. Gitarist Dan Jacobs baalt er behoorlijk van.
STRUNG OUT
TOT DE DOOD ONS SCHEIDT
Geen twee albums van Strung Out klinken hetzelfde. Ook het nieuwe ‘Agents Of The Underground’ staat weer bol van de variatie. Muzikaal laveert het westcoastgezelschap als vanouds tussen punk en metal. Beide stijlen zijn even belangrijk voor Strung Out. Gitarist en mede-oprichter Jake Kiley heeft het dan ook met de paplepel ingegoten gekregen.
HATEBREED
MET METAL MEER MANS
Het zijn drukke tijden voor Hatebreed, want kort na het verschijnen van de cover-CD ‘For The Lions’ staat het nieuwe, titelloze album al weer in de schappen. Hatebreed lijkt zich dan ook niets aan te trekken van de malaise in de muziekindustrie. Een interview met – wederom – frontman Jamey Jasta lijkt voor de hand te liggen, maar het leek ondergetekende aardig om dit keer eens te praten met voormalig Terror- en Integrity-gitarist Frank Novinec, die sinds het album ‘Supremacy’ lid is van de Hatebreed-familie.
DEATH BY STEREO
ONTDEKKINGSREIZIGERS
Na het indrukwekkende debuutalbum ‘If Looks Could Kill, I’d Watch You Die’ (1999) duurde het niet lang voordat het grote Epitaph-label interesse toonde en vervolgens drie albums uitbracht van deze alleskunners. Het laatste wapenfeit ‘Death For Life’ stamde al weer uit 2005, maar uit het niets kwam Death By Stereo onlangs met een nieuw album aanzetten: ‘Death Is My Only Friend’. Bovendien maakt de band binnenkort deel uit van de Persistence Tour. Zanger Efrem Schulz blikt vooruit.
RENO DIVORCE
MUZIEK ALS MEDICIJN
Mijn eerste kennismaking met Reno Divorce was via ‘Naysayers And Yesmen’ (2002). Daarna volgde`n ‘You’re Only Making It Worse’ en het mini-album ‘Laugh Now Cry Later’. Onlangs verscheen de derde full-length ‘Tears Before Breakfast’ en wederom is er sprake van een prachtplaat. Zanger Brent Loveday praat ons bij.
THE RED CHORD
SERIEUS MISKEND TALENT
Aan ondergewaardeerde bands geen gebrek in de hedendaagse metalscene. Neem The Red Chord, uit een voorstadje van Boston. Een zeer getalenteerd gezelschap, dat de wereld al tien jaar bestookt met een luidruchtig mengsel van pompende hardcore en technische death metal. De band heeft sinds het verschijnen van zijn debuut ‘Fused Together In Revolving Doors’ (2002) bijna continu in de studio gezeten en op het podium gestaan. Waarom is The Red Chord dan nog altijd een redelijk onbekende naam? Dat heeft ongetwijfeld iets te maken met de keiharde en niet bijzonder toegankelijke muziek. Toch was het nieuwste album ‘Fed Through The Teeth Machine’ vorige maand opnieuw een geweldige brute en strakke plaat, waarop de band veelzijdiger dan ooit klinkt.
IMPIOUS
DOODNORMAAL
Na vier razendsnelle albums op een rij gooide Impious het twee jaar geleden eens over een andere boeg. De Zweden maakten een heus conceptalbum – ‘Holy Murder Masquerade’ – waarbij de teksten in een stripverhaal verwerkt waren en de muziek mede daarom een stuk langzamer en pakkender was gemaakt. Destijds beviel het zanger Martin Åkesson erg goed, maar het zesde album ‘Death Domination’ is toch weer ouderwets snel. Gitarist Adzic legt uit waarom.
SKITLIV
CHAOS, MAAR MET MATE
Sven Erik ‘Maniac’ Kristiansen is wat je noemt een kleurrijk figuur in de extreme metalscene. Al in 1987 was hij betrokken bij black metallegende Mayhem en na zijn terugkeer in die band was hij medeverantwoordelijk voor de omstreden plaat ‘Grand Declaration Of War’. Na opvolger ‘Chimera’ zorgden spanningen in de band, waar zijn excessieve alcoholconsumptie geen onbelangrijke rol in zal hebben gespeeld, ervoor dat hij Mayhem de rug toekeerde. Inmiddels heeft hij zijn drankprobleem onder controle, is hij verloofd met Vivian Slaughter van Gallhammer en heeft hij verschillende projecten lopen. Zoals Skitliv, waarvan het debuut ‘Skandinavisk Misantropi’ recent verscheen.
MILKING THE GOAT MACHINE
ZWEEDSE GEITCORE
Milking The Goat Machine komt uit GoatEborg, bestaat nog maar een jaar en speelt erg vette grindcore met death metalinvloeden, die het – hoe kan het anders – ‘goatgrind’ noemt. De band is eigenlijk een duo, dat bestaat uit Goatleeb en Goatfreed Udder, wordt op het podium aangevuld met Tony Goatana en J.A. Hornlicker, draagt geitenmaskers en heeft net zijn debuut ‘Back From The Goats’ uitgebracht. Verder is over Milking The Goatmachine niets bekend. En gedegen speurwerk op internet levert niets op. Hoog tijd om deze heren eens aan de tand te voelen. Niet dat we er veel wijzer van geworden zijn, trouwens.
DE ELF VAN REVOCATION
DIGGETH
CAN YOU DIG IT?
Elf jaar lang maakte gitarist Harald te Grotenhuis deel uit van de succesvolle metalband Wicked Mystic. Nadat de band er in 2003 een punt achter zette bleef het jeuken bij te Grotenhuis, en het duurde dan ook niet lang totdat hij terugkeerde aan het metalfront als zanger/gitarist van zijn eigen band Diggeth. Als bassist heeft hij Wicked Mystic-collega Alco Emaus aangenomen, en als drummer Benjamin Kip. Naar aanleiding van Diggeths recent verschenen debuutalbum ’21st Century Nomad’ belde Aardschok met de sympathieke frontman.
VAN PUBER TOT ROCKGOD
DAVID DRAIMAN (DISTURBED)
David Michael Draiman (van 13 maart 1973) deed in 1996 auditie bij de band Brawl, nadat zanger Erich Anwalt daar opgestapt was. De bandnaam werd na zijn toetreding veranderd in Disturbed. ‘The Sickness’ (2000), ‘Believe’ (2002), ‘Ten Thousand Fists’ (2005) en ‘Indestructible’ (2008) gingen tezamen meer dan twaalf miljoen keer over de toonbank. Draiman leent zich dus bij uitstek voor deze rubriek.
SHADOW GALLERY
DOORGAAN ONDANKS DRAMA
Niemand had het Shadow Gallery kwalijk genomen als de band de handdoek in de ring geworpen had. Vorig jaar overleed namelijk volkomen onverwacht zanger Mike Baker. Er zijn bands om minder gestopt. Toch besloot de Amerikaanse progressieve rockband door te gaan. Omdat de hen ontvallen kameraad het niet anders gewild zou hebben. Zijn opvolger Brian Ashland is te horen op de nieuwe CD ‘Digital Ghosts’. Een gesprek met toetsenist en gitarist Gary Wehrkamp.
KISS
Knallende comeback!
Elf jaar na de laatste studioplaat ‘Psycho Circus’ en na diverse ‘afscheidstournees’ is het er dan toch nog van gekomen: Kiss bracht begin oktober met ‘Sonic Boom’ een gloednieuw studioalbum uit! Gene Simmons en Paul Stanley wisten de afgelopen maanden weer een complete mediahype op te bouwen. Volgens Simmons zou het de beste Kiss-plaat van de laatste dertig jaar zijn en Stanley ging zelfs nog een stapje verder door ‘Sonic Boom’ het beste album sinds ‘Destroyer’ te noemen en wellicht het allerbeste album dat Kiss ooit heeft uitgebracht! Met name die laatste uitspraak mogen we gerust met een korrel zout nemen, maar wel kunnen we onomwonden stellen dat ‘Sonic Boom’ een knallende comebackplaat is geworden. Van een band die eigenlijk nooit écht weg is geweest.
ACE FREHLEY
GITAARGOD KEERT TERUG OP AARDE
Met het album ‘Anomaly’ zette Ace Frehley zichzelf vorige maand onverwacht weer op de kaart. De voormalig Kiss-gitarist stopte een tijd geleden definitief met drinken en dat heeft hem hoorbaar goed gedaan. Frehley lijkt in creatief opzicht aan een tweede leven te zijn begonnen en doet zelfs talloze interviews met Europese muziekbladen. Tijd voor een telefoontje naar de Spaceman zelf.
FIVE FINGER DEATH PUNCH
WOLF IN SCHAAPSKLEREN
Het kan snel gaan. De groovemetallers van Five Finger Death Punch (inderdaad, refererend aan de film ‘Kill Bill’) hebben dit de afgelopen drie jaar ondervonden. Door enkele nummers op hun MySpace-pagina te plaatsen is het balletje in rap tempo gaan rollen. Gitarist en bandoprichter Zoltan Bathory, Hongaar van origine en Amerikaan op papier, vertelt in geuren en kleuren over de totstandkoming van de band en het plotse succes, en kan het niet laten om zijn visie op de mensheid nadrukkelijk op ons los te laten. De band leeft om te spelen. Bathory staat Aardschok dan ook te woord vanuit Detroit, waar de band vertoeft tijdens een tournee.
BON JOVI
TERUG NAAR DE BASIS
Juist op het moment dat Bon Jovi voor eeuwig verloren leek voor de rock-‘n-roll, komt de band terug met ‘The Circle’. Het is een geïnspireerde plaat, waarop vooral de gitaar van Richie Sambora eindelijk weer eens luid en duidelijk te horen is. Opvallend zijn ook de af en toe behoorlijk realistische teksten. De band, die ooit louter uitbundige odes aan de dames schreef, blijkt plotseling oog te hebben voor het wel en wee van de gewone man in deze barre tijden. Sambora is erg in zijn nopjes met de nieuweling.
SWALLOW THE SUN
TUSSEN DAG EN NACHT
Duistere momenten zijn het, de releases van Swallow The Sun-albums. Sinds in 2003 het debuut ‘The Morning Never Came’ verscheen is er elke twee jaar een moment dat de zon zich laat verzwelgen door de beladen composities van het Finse doomsextet. Op ‘Hope’ (2007) leken de heren de weg naar gelukkiger tijden gevonden te hebben, maar met het aanstaande ‘New Moon’ slaan ze alle hoop weer resoluut de bodem in. De laatste strohalm op het vorige album was slechts een illusie, aldus gitarist Juha Raivio. Een gesprek met de levendige Fin over ‘New Moon’ en een nieuwe periode van moedeloosheid.
BRAINSTORM
Roots BLOODY ROOTS
Hoewel het Duitse Brainstorm al jaren met puike albums op de proppen komt, werd de muziek altijd voorzien van flinke hoeveelheden kritiek. Dat is niet terecht, omdat de band een overduidelijk eigen geluid heeft, in het bezit is van een uitstekende zanger (Andy B. Franck, ook bekend van Symphorce) en verdraaid lekkere, hitgevoelige nummers componeert. Het twee jaar geleden verschenen ‘Downburst’ scoorde eindelijk eens louter positieve kritieken. Op de opvolger ‘Memorial Roots’, sinds vorige maand verkrijgbaar, is er desondanks gekozen voor een andere werkwijze. Gitarist en mede-oprichter Thorsten ‘Todde’ Ihlenfeld legt uit waarom.
DEVIN TOWNSEND PROJECT
VERSLAAFD AAN PRODUCTIVITEIT
Het is zeker een ambitieus project: vier platen uitbrengen in een tijdsbestek van ongeveer een jaar, en daarna ook nog eens een box met het dubbele aantal CD’s, want aan de vier albums kleven bergen ongebruikt materiaal. Devin Townsend is goed op weg; na ‘Ki’ is er nu ‘Addicted’. En die is aanzienlijk heavier dan zijn ingetogen voorganger, wat de fans van het eerste uur deugd zal doen. In tegenstelling tot vroeger maakt Townsend zich niet meer druk om wat de rest van de wereld van hem en zijn platen vindt. Een gesprek met een gefocust artiest, die niet bang is om ook minder cool gevonden te worden. Omdat ze zo’n belangrijke rol speelt op ‘Addicted’ vragen we ook naar de ervaringen van Anneke van Giersbergen.
GOV’T MULE
TERUG NAAR DE OERSOUND
Met ‘By A Thread’ leverde Gov’t Mule onlangs een nieuw meesterwerk af. De Amerikaanse jamrockers staan al jaren bekend om hun eclectische aanpak en het achtste studioalbum vormt daarop geen uitzondering. Maar adel verplicht en derhalve zijn er ook weinig verrassingen. De enige is eigenlijk de bijdrage van nieuwe bassist Jorgen Carlsson, de vervanger van de verleden jaar opgestapte Andy Hess. De bandsound is daardoor beduidend grimmiger dan op voorgaande releases en doet op momenten sterk terugdenken aan de vroege jaren. Er is echter meer nieuws. Een eigen label bijvoorbeeld. Zanger/gitarist Warren Haynes staat Aardschok te woord vanuit zijn hotelkamer in Montreal.
DIMEBAG
DARRELL LANCE ABBOTT
20 augustus 1966 – 8 december 2004
He Came To Rock…
And Rocked Like No Other
With A Heart Twice The Size Of Texas
Our Beloved Brother, Companion, Mentor, Idol, And Friend…
We Love You Dime
Until We Meet Again
[tekst grafsteen]
Duizenden gitaristen en muzikanten zijn beïnvloed door Dimebag Darrells unieke spel en stijl. En even zoveel mensen vernamen vijf jaar geleden met ontzetting van zijn bizarre dood. Een soort World Trade Center-moment; iedere metalhead zal zich herinneren waar hij of zij zich bevond toen het hem/haar ter ore kwam. Nota bene een Pantera-fan, de mentaal gestoorde Nathan Gale, schoot Dimebag Darrell als eerste van in totaal vier personen naar de eeuwige jachtvelden. Binnenkort is het al weer vijf jaar geleden. Het drama voltrok zich op 8 december 2004. Er gaat geen Aardschok voorbij, of er staat wel een handvol sterk door Dimebag Darrell en/of Pantera beïnvloede CD’s in. Zelden sprak een metalgitarist zo tot de verbeelding en had hij zo’n impact. Voor zover Dimebag Darrell nog geen legende was toen hij leefde, is hij dat nu met zekerheid. Aardschok blikt nog eens terug op de gruwelijke gebeurtenissen.
SUICIDAL ANGELS
WAKE-UP THRASH
De herrijzenis van het thrash metalgenre blijft niet beperkt tot de herwaardering van oudgedienden. Als paddenstoelen schieten nieuwe thrashbands uit de grond, leunend op het succes van hun idolen. Het Griekse gezelschap Suicidal Angels voldoet aan alle voorwaarden die aan de ‘New Wave Of Thrash Metal’-generatie wordt gesteld; jonge, energieke gasten met een thrash-’til-death-mentaliteit, voor wie het spelen prioriteit nummer één is en het overige mooi meegenomen. Na het veroveren van de Rock The Nation-award werd het jonge gezelschap onder de vleugels genomen van platenperser Nuclear Blast, waar binnenkort het tweede album ‘Sanctify The Darkness’ verschijnt. Vanuit Athene spreekt zanger/gitarist Nick Melissourgos.
LOS SIN NOMBRE
HORRORMETAL
Anders dan de Spaanse naam doet vermoeden, komt Los Sin Nombre ‘gewoon’ uit Zweden. Het vijftal startte aanvankelijk als Entombed-coverband, maar schakelde al gauw over naar eigen materiaal. En met resultaat: het debuut ‘Blind Leading Blind’ ligt vanaf deze week in de schappen en ademt rauwe en sinistere death metalgeluiden. Drummer Linus Melchiorsen staat Aardschok te woord.
ATREYU
VERDOMD LEK(KER)
‘Congregation Of The Damned’ ligt net in de schappen, maar lekte vlak voor de release al uit. Jammer, zeker nu Atreyu een leuke stunt in gedachten had ter promotie van het album, dat nu dus op internet circuleert. De mannen plaatsten namelijk een videospel op hun MySpace. Daar kunnen fans de nieuwe track “Gallows” beluisteren als ze het spel uitspelen. Gitarist Dan Jacobs baalt er behoorlijk van.
STRUNG OUT
TOT DE DOOD ONS SCHEIDT
Geen twee albums van Strung Out klinken hetzelfde. Ook het nieuwe ‘Agents Of The Underground’ staat weer bol van de variatie. Muzikaal laveert het westcoastgezelschap als vanouds tussen punk en metal. Beide stijlen zijn even belangrijk voor Strung Out. Gitarist en mede-oprichter Jake Kiley heeft het dan ook met de paplepel ingegoten gekregen.
HATEBREED
MET METAL MEER MANS
Het zijn drukke tijden voor Hatebreed, want kort na het verschijnen van de cover-CD ‘For The Lions’ staat het nieuwe, titelloze album al weer in de schappen. Hatebreed lijkt zich dan ook niets aan te trekken van de malaise in de muziekindustrie. Een interview met – wederom – frontman Jamey Jasta lijkt voor de hand te liggen, maar het leek ondergetekende aardig om dit keer eens te praten met voormalig Terror- en Integrity-gitarist Frank Novinec, die sinds het album ‘Supremacy’ lid is van de Hatebreed-familie.
DEATH BY STEREO
ONTDEKKINGSREIZIGERS
Na het indrukwekkende debuutalbum ‘If Looks Could Kill, I’d Watch You Die’ (1999) duurde het niet lang voordat het grote Epitaph-label interesse toonde en vervolgens drie albums uitbracht van deze alleskunners. Het laatste wapenfeit ‘Death For Life’ stamde al weer uit 2005, maar uit het niets kwam Death By Stereo onlangs met een nieuw album aanzetten: ‘Death Is My Only Friend’. Bovendien maakt de band binnenkort deel uit van de Persistence Tour. Zanger Efrem Schulz blikt vooruit.
RENO DIVORCE
MUZIEK ALS MEDICIJN
Mijn eerste kennismaking met Reno Divorce was via ‘Naysayers And Yesmen’ (2002). Daarna volgde`n ‘You’re Only Making It Worse’ en het mini-album ‘Laugh Now Cry Later’. Onlangs verscheen de derde full-length ‘Tears Before Breakfast’ en wederom is er sprake van een prachtplaat. Zanger Brent Loveday praat ons bij.
THE RED CHORD
SERIEUS MISKEND TALENT
Aan ondergewaardeerde bands geen gebrek in de hedendaagse metalscene. Neem The Red Chord, uit een voorstadje van Boston. Een zeer getalenteerd gezelschap, dat de wereld al tien jaar bestookt met een luidruchtig mengsel van pompende hardcore en technische death metal. De band heeft sinds het verschijnen van zijn debuut ‘Fused Together In Revolving Doors’ (2002) bijna continu in de studio gezeten en op het podium gestaan. Waarom is The Red Chord dan nog altijd een redelijk onbekende naam? Dat heeft ongetwijfeld iets te maken met de keiharde en niet bijzonder toegankelijke muziek. Toch was het nieuwste album ‘Fed Through The Teeth Machine’ vorige maand opnieuw een geweldige brute en strakke plaat, waarop de band veelzijdiger dan ooit klinkt.
IMPIOUS
DOODNORMAAL
Na vier razendsnelle albums op een rij gooide Impious het twee jaar geleden eens over een andere boeg. De Zweden maakten een heus conceptalbum – ‘Holy Murder Masquerade’ – waarbij de teksten in een stripverhaal verwerkt waren en de muziek mede daarom een stuk langzamer en pakkender was gemaakt. Destijds beviel het zanger Martin Åkesson erg goed, maar het zesde album ‘Death Domination’ is toch weer ouderwets snel. Gitarist Adzic legt uit waarom.
SKITLIV
CHAOS, MAAR MET MATE
Sven Erik ‘Maniac’ Kristiansen is wat je noemt een kleurrijk figuur in de extreme metalscene. Al in 1987 was hij betrokken bij black metallegende Mayhem en na zijn terugkeer in die band was hij medeverantwoordelijk voor de omstreden plaat ‘Grand Declaration Of War’. Na opvolger ‘Chimera’ zorgden spanningen in de band, waar zijn excessieve alcoholconsumptie geen onbelangrijke rol in zal hebben gespeeld, ervoor dat hij Mayhem de rug toekeerde. Inmiddels heeft hij zijn drankprobleem onder controle, is hij verloofd met Vivian Slaughter van Gallhammer en heeft hij verschillende projecten lopen. Zoals Skitliv, waarvan het debuut ‘Skandinavisk Misantropi’ recent verscheen.
MILKING THE GOAT MACHINE
ZWEEDSE GEITCORE
Milking The Goat Machine komt uit GoatEborg, bestaat nog maar een jaar en speelt erg vette grindcore met death metalinvloeden, die het – hoe kan het anders – ‘goatgrind’ noemt. De band is eigenlijk een duo, dat bestaat uit Goatleeb en Goatfreed Udder, wordt op het podium aangevuld met Tony Goatana en J.A. Hornlicker, draagt geitenmaskers en heeft net zijn debuut ‘Back From The Goats’ uitgebracht. Verder is over Milking The Goatmachine niets bekend. En gedegen speurwerk op internet levert niets op. Hoog tijd om deze heren eens aan de tand te voelen. Niet dat we er veel wijzer van geworden zijn, trouwens.