NIGHTWISH
Imaginaerum
(Nuclear Blast/PIAS)
www.myspace.com/nightwish
Anita Boel
94
Na vier jaar wachten ligt er dan eindelijk weer een nieuwe Nightwish-CD in de schappen: ‘Imaginaerum’. De Finnen hebben het groots aangepakt, want volgend jaar verschijnt er onder deze naam ook een film. Afgaande op de CD kan de film enkel een succes worden, want met ‘Imaginaerum’ is Nightwish er wederom in geslaagd een meesterwerk af te leveren. Behoor ik zelf tot de groep fans die behoorlijk moest wennen aan zangeres Anette Olzon, met dit nieuwe album snoert Nightwish iedereen definitief de mond. Na het intro wordt er stevig geopend met “Storytime” en “Ghost River”. Het zijn in alle opzichten typische Nightwish-songs: orkestraal, bombastisch, overweldigend. Precies zoals de fans de band graag horen. Met het jazzy “Slow, Love, Slow” laat Nightwish echter ineens een geheel andere kant van zichzelf horen. Het bevalt me wel, vooral de manier waarop Olzon zich in deze song presenteert. Ze laat hierin horen dat ze veel meer in huis heeft dan we tot nu toe van haar gehoord hebben. De muziek is nu duidelijk goed op haar aangepast en in vergelijking met voorganger ‘Dark Passion Play’ klinkt ze daardoor op ‘Imaginaerum’ veel zelfverzekerder. Een dik pluspunt. “I Want My Tears Back” klinkt na het jazzy uitstapje vervolgens weer helemaal vertrouwd. Evenals in “Ghost River” zijn de zangpartijen van Olzon en Marco Hietala perfect op elkaar afgestemd. Het folky deuntje maakt “I Want My Tears Back” af. “Scaretale” is wat mij betreft het hoogtepunt van de CD. Deze theatrale song zit zo subliem in elkaar, dat krijgt alleen toetsenist en componist Tuomas Holopainen voor elkaar. Bovendien is het ook weer Olzon die in deze song zeer overtuigend uit de verf komt. Met het instrumentale “Arabesque” gaat Nightwish orkestraal helemaal los. Ik heb er geen ander woord voor dan subliem. Met het prachtige “Turn Loose The Mermaids” kunnen we even op adem komen. Ook “The Crow, The Owl And The Dove” is een schitterende ballad geworden, maar gelukkig blijft Nightwish ook knallen met “Last Ride Of The Day” en “Song Of Myself”. Er wordt afgesloten met de titeltrack, een soort reprise van alle voorgaande songs. Conclusie: Nightwish en vooral ook zangeres Olzon hebben zichzelf wederom overtroffen. Respect!