HALESTORM
Into The Wild Life
(Roadrunner/Warner Music)
Robert Haagsma
85
Hoe verdienstelijk de eerste twee albums van Halestorm ook waren, het draaide wel vooral om de zang van Lzzy Hale. Als weinig andere zangeressen in de rock en metal van nu wist ze een stem te geven aan allerlei uiteenlopende emoties, van uitgelatenheid tot woede. De geoliede hardrock van haar begeleiders lag altijd goed in het gehoor, maar bleef voor mijn gevoel er ook altijd wat bij achter. Op dit derde album is dat voor het eerst helemaal rechtgetrokken. Het is interessanter, meer volwassen en laat ook meer variatie dan voorheen horen. ‘Into The Wild Life’ bevat in de vorm van „Dear Daughter” en „The Reckoning” heel sterke ballads. „New Modern Love” heeft zowaar een blues-achtige ondertoon. In het soepele „What Sober Couldn’t Say” klinkt Lzzy Hale zelfs als een zwoele loungezangeres. De toon wordt verder gezet door de uitbundige, gepolijste hardrock die we ook al van de twee eerdere albums kennen. Band en zangeres excelleren nadrukkelijk in „I Am The Fire”, „Apolcalyptic” en „Amen”. De uitsmijter is de stoere rocksong „I Like It Heavy”. Ook hier krijgt de fenomenale stem van Lzzy Hale geweldig tegenspel. Het is dus allemaal winst: de band klink volwassen. Productionele trucjes geven de sound een extra laag. Er is ook veel niet veranderd – gelukkig. Zoals de hoofdrol voor de stem van Lzzy Hale. De zangeres keert zich bovendien in de teksten opnieuw binnenstebuiten, waarbij haar plaats in een wereld vol onbegrip een terugkerend thema lijkt te zijn. ‘Into The Wild Life’ is daarmee het eerste album waarop het al lang sluimerende talent van Halestorm echt tot bloei komt. Zet overigens na het wegsterven van „I Like It Heavy” de CD niet uit, want dan zou je een mooi a capella stukje gospelzang van Lzzy Hale missen!