TESSERACT
Polaris
(K-Scope/Bertus)
Robert Haagsma
85
Het derde album ‘Polaris’ markeert (hopelijk!) het einde van een nogal verwarrende periode voor TesseracT. De afgelopen vier jaar versleet de Britse formatie liefst twee zangers. Vorig jaar keerde Dan Tompkins echter terug, wat heel wat trouwe fans een zucht van verlichting ontlokt zal hebben. In muzikaal opzicht biedt ‘Polaris’ alles wat we van een goed album van TesseracT mogen verwachten. Gitarist en bandleider Acle Kahney domineert opnieuw het geluid met zijn avontuurlijke spel, terwijl de songs opnieuw tot epische lengtes zijn opgetrokken. De combinatie van spannende akkoorden en verschillen in dynamiek zorgen ervoor dat deze hele progressieve metalrit blijft boeien. Zo goed als de muziek ook is, de held van de plaat is de teruggekeerde zanger. Voor metalbegrippen heeft hij altijd een wat omfloerste, popachtige klank gehad, maar op de een of andere manier combineerde dat juist erg goed met de kleurrijke muziek van TesseracT. Dat doet het nog steeds. Zowel in stevige passages als in de vele ijle soundscapes zingt hij de sterren van de hemel. „Survival” en „Tournique” zijn daar twee voorbeelden van. Alles klinkt ook nog eens prachtig. Elk instrument is te volgen in de transparante mix. Eigenlijk is het stoterige, militante „Utopia”, waarin Tompkins op een Rage Against The Machine-achtige manier van leer trekt, het enige moment dat het album even inzakt. Op de rest van ‘Polaris’ biedt TesseracT vertrouwde kwaliteit.