In de Aardschok van Januari 2001 lees je alles over:
WITHIN TEMPTATION, SAVATAGE, SOILWORK & DARKANE, ANNIHILATOR, FEAR FACTORY, DIMMU BORGIR, SAGA, THERAPY?, NOVEMBER TO DISMEMBER, WARRIOR SOUL, Nostradameus, HEARTLAND, LANA LANE, SUNNA, PITCHSHIFTER, PHYSICIST, DROPKICK MURPHYS, THE KILLING FLAME, KICKBACK, DISCIPLINE, DELUGE, DESTRÖYER 666, RAM-ZET, GARDENIAN, GARDEN OF SHADOWS, THANATOS
WITHIN TEMPTATION
Overtreft zichzelf
Anita Luderer
Het is al ruim drie jaar geleden dat Within Temptation metalland overdondert met zijn debuut-CD ‘Enter’. Anno 2000 doet deze CD het in Nederland nog steeds geweldig. Maar wat de formatie op zijn nieuwe album ‘Mother Earth’ laat horen, doet ‘Enter’ gewoonweg vergeten. ‘Mother Earth’ klinkt bombastisch, orkestraal, heavy en mooi en kent een geweldige productie. Zangeres Sharon den Adel is uitgegroeid tot een topzangeres en heeft ditmaal veel meer afwisseling in haar stem kunnen brengen. Het wachten was lang, maar wordt meer dan beloond.
SAVATAGE
Studio Report
Gerd Jan Vleugels
Het is misschien even schrikken als bekend wordt dat Savatage het in de toekomst zonder gitarist Al Pitrelli en zanger Zak Stevens moet doen. Of de Savatage-liefhebber hier nu al te lang om moet treuren is echter nog maar de vraag. Ten eerste heeft Pitrelli meegewerkt aan het nieuwe album ‘Poets And Madmen’ en ten tweede is het niemand minder dan Jon Oliva zelf die het album ingezongen heeft. Aardschok mag in New York poolshoogte nemen hoe het er momenteel voor staat in het Savatage-kamp.
SOILWORK & DARKANE
Luistersessies
Rene Veerkamp
Ik heb wel eens vaker een studioreport gedaan, maar het fenomeen ‘luistersessie’ was mij tot voor kort geheel onbekend. Toen Jaap Wagemaker van Nuclear Blast mij uitnodigde om in het weekend van 17 en 18 november naar Helsingborg (een stad in Zweden) te komen om daar de aankomende CD’s van de Zweedse bands Soilwork en Darkane voor het eerst aan te horen wist ik dus niet zo goed wat me eigenlijk te wachten stond. Aangezien de voorgaande CD’s van beide bands mij uitstekend bevallen en ik de heren ook persoonlijk ken, leek het mij een uitstekend plan om op het aanbod in te gaan.
ANNIHILATOR
Studio Report
Gerd Jan Vleugels
Je zou misschien gaan denken dat gitarist/zanger Jeff Waters een dictatoriaal bewind voert. Bij Annihilator is het een komen en gaan van muzikanten en houdt Waters de muzikale touwtjes stevig in zijn knuisten. Niets is echter minder waar. De bijzonder vriendelijke Canadees heeft een uitstekende nieuwe line-up gevormd met als opvallendste nieuwkomer de ijzersterke zanger Joe Comeau (ex-Liege Lord en Overkill).
FEAR FACTORY
Studio Report
Robbie Woning
In deze Aardschok vol studioreportages mag Fear Factory natuurlijk niet ontbreken. De band die met zijn laatste twee albums in termen van strakheid en geluid een nieuwe standaard binnen de metal vestigde en met zijn ongeremde, doeltreffende gebruik van samplers en keyboards ook de laatste heersende taboes ten aanzien van het gebruik van digitale hulpmiddelen definitief wist uit te bannen. Immers, welke hedendaagse metalband wil er nu niet zo’n vet, schoon gitaargeluid als dat van Dino Cazares? En welke drummer zou niet zo krachtig en ritmevast willen klinken als de menselijke machine Raymond Herrera? In een poging zichzelf nog eens te overtreffen, bracht Fear Factory het grootste deel van het jaar 2000 door in de oefenruimte en de studio. Na zo’n acht maanden schrijven en perfectioneren, naderde het opnameproces voor het nieuwe album ‘Digimortal’ eind november eindelijk zijn voltooiing. Aardschok mocht op uitnodiging van Roadrunner alvast komen luisteren.
DIMMU BORGIR
Studio report
Anita Luderer
Volgend jaar maart is het dan zover. Dan verschijnt, precies twee jaar na ‘Spiritual Black Dimensions’, het nieuwe Dimmu Borgir-album ‘Puritenical Euphoric Misantrophia’. We hebben langer moeten wachten dan aanvankelijk de bedoeling was, maar bij iedereen zal het bekend zijn dat de band geteisterd werd door wisselingen in de line-up. Toch kunnen we uit de luistersessie in de Fredman Studio in Zweden opmaken dat deze veranderingen de band alleen maar goed hebben gedaan. Verrassend en veelbelovend zijn de trefwoorden die in mijn hoofd blijven spoken na het beluisteren van enkele songs. Nieuwe bassist Simen Hestnæs (ex-Borknagar) voorziet Aardschok van wat extra informatie.
SAGA
Studio Report
Gerd Jan Vleugels
Met de voorganger ‘Full Circle’ keerde Saga muzikaal terug naar de succesvolle begindagen. Het was een sterke langspeler die dankzij de werkwijze in het verlengde van de eerste zes studio-albums lag. Inmiddels maken de Canadezen zich in Californië op voor het over enkele maanden te verschijnen vervolg ‘House Of Cards’. Frontman Michael Sadler wachtte Aardschok in New York op voor een luistersessie en een gesprek.
THERAPY?
Arold Pietersma
Niet alleen Aardschok viert een jubileum, ook Therapy? heeft reden om feest te vieren. De band bestaat tien jaar en viert dit met de ‘Best Of’-verzamelaar ‘So Much For The Ten Year Plan’ en een Europese tournee. Deze brengt de band vandaag naar de Oosterpoort in Groningen, waar Therapy? vanavond voor het eerst in zijn carrière acte de présence zal geven. Ondergetekende spreekt met bassist Michael McKeegan over het tienjarenplan van Therapy?.
NOVEMBER TO DISMEMBER
San Bernadino
Rene Veerkamp
November To Dismember is een soort off-shoot van het welbekende Milwaukee Metalfest, maar dan gehouden in San Bernadino, een stad vlak bij het bekende Los Angeles in de Amerikaanse staat Californië. Verspreid over twee dagen en drie verschillende podia treden hier in totaal zo’n honderdvijftig metalbands op. Net als bij het Milwaukee Metalfest ligt ook bij November To Dismember de nadruk op death metal. Met onder andere bands als Nile, Mortician, Dying Fetus, Vader, Incantation, Monstrosity, Deeds Of Flesh, Exhumed, Sadistic Intent, The Ravenous en Cephalic Carnage op de bill kun je gerust spreken van een waar death metal-Walhalla. En dan heb ik het nog niet gehad over een hele berg bands die niet te typeren zijn als death metal zoals bijvoorbeeld Venom, Testament, Nevermore, Tristania, Dark Funeral, Enslaved, D.R.I., The Haunted, In The Woods of Agent Steel. U kunt zich voorstellen dat ondergetekende niet lang getwijfeld heeft over het verzoek om dit festival bij te wonen. Bij deze dus een verslag van deze happening.
WARRIOR SOUL
Back To Kick Ass
Ron van Hal
De muzikale ziel van zanger Kory Clarke is multi-gekleurd. Het zwarte gedeelte reflecteert zijn cynische blik op het verderfelijke menselijke ras. Het witte zielstuk genereert Kory’s maatschappelijke bewustzijn. Het rode vlak zorgt voor de energie en agressie, terwijl het roze de hedonistische en escapistische instincten levert. Zoals een schilder zijn kleurenpalet aanspreekt, zo volgt ook Clarke afwisselend de kleuren van zijn ziel. Een gesprek met een ‘warrior’ die op zijn oude nest is teruggekeerd.
Nostradameus
Ron van Hal
Rare jongens, die bandleden van Nostradameus. Hebben ze hun bandnaam, CD-titel én teksten gewijd aan de Fransman Nostradamus, beweren ze vervolgens in een interview met Aardschok doodleuk eigenlijk niet geïnteresseerd te zijn in diens leven en werk. Zanger Freddy Persson zorgt voor de verrassende antwoorden.
HEARTLAND
HEEFT HET PLAFOND BEREIKT
Ron van Hal
Gitarist Steve Morris en zanger Chris Ousey vormen de spil van de Engelse AOR-formatie Heartland. Onlangs is het zevende album ‘As It Comes’ verschenen, wederom een uitermate sterke CD. Verder fungeren beide heren min of meer als productbewakers voor platenmaatschappij Escape Music. Eigenaar Khalil Turk schakelt het duo regelmatig in om jonge bands van het label met raad en daad bij te staan. Daarnaast werkt Ousey regelmatig samen met de Canadese gitarist Kenny Chaos in de formatie The Distance, terwijl Morris al vele jaren fungeert als rechterhand van Ian Gillan. Elke keer als de frontman van Deep Purple de behoefte voelt om een eigen CD uit te brengen, is Morris de man die de songs schrijft en met Gillan de plaat opneemt. Zo verschenen bijvoorbeeld de CD’s ‘Naked Thunder’, ‘Toolbox’ en ‘Dreamcatcher’. Morris is dan ook een man met een druk bezette agenda.
LANA LANE
De andere kant van…
Liselotte Hegt
Het afgelopen jaar is zangeres Lana Lane aardig in de weer geweest. Zo werkte de Amerikaanse intensief mee aan de dubbelrelease van Ayreon, bracht ze haar nieuwe studio-album ‘Secrets Of Astrology’ uit en vervulde ze een gastrol op ‘Oblivion Days’ van Rocket Scientists en ‘Into The Sunset’, de solo-CD van haar echtgenoot, producer/componist/toetsentovenaar Erik Norlander. En alsof het niet genoeg is, komt ze nu met ‘Ballad Collection’, een verzameling van prachtig bewerkte covers, aangevuld met eigen werk. De spontane zangeres blikt vol trots terug en is vooral opgelucht dat zij en haar man zich eindelijk hebben losgemaakt van muzikanten waarmee op persoonlijk vlak moeilijk mee te werken viel.
SUNNA
Ervaring, techniek en een nuchtere aanpak
René Vanes
‘One Minute Science’, de debuutplaat van het Britse Sunna, slaat de spijker op zijn kop. De titel dekt de lading. De wetenschap klinkt zanger Jon Harris als muziek in de oren. Het kwintet, onder aanvoering van de grofgebekte Bristol-inwoner, kan wel eens nagenoeg ongemerkt voor een grote verrassing gaan zorgen. „Ik weet wat ik wel en daar steven ik linea recta op af zonder tijdverspilling”.
PITCHSHIFTER
TONGUE IN CHEEK
Gerd Jan Vleugels
Met het vorige album ‘www.pitch-shifter.com’ is Pitchshifter één van de eerste bands die drum ’n bass en gitaarmuziek in gelijke delen mengt. Na bijna een jaar op wereldtoer te zijn geweest tekenen de Britten bij het grote MCA en begint men met het schrijven van een opvolger. ‘Deviant’ is tekstueel gezien minstens zo controversieel als de klassieke voorganger, maar laat in muzikaal opzicht een songgerichter Pitchshifter horen. Zanger J.S. Clayden geeft tekst en uitleg.
PHYSICIST
Toxic Townsend
Ron van Hal
Als je buren gaan verhuizen, is het natuurlijk altijd boeiend om te zien wie de nieuwe stakkerds zijn die naast je komen wonen. Minder leuk wordt het echter als er een vracht-wagen voor je deur stopt waar ene Devin Townsend vrolijk fluitend uit stapt. Deze chemische middelen slikkende sonische maniak lijdt namelijk aan meer geestelijke devianten dan de hele buurt bij elkaar. Desondanks slaagt hij er steeds opnieuw in om een imponerend muzikaal werkstuk bij zijn eigen Hevy Devy-platenlabel in te leveren. Het meest recente heet ‘Physicist’ en is gelukkig wederom een erg verontrustende CD geworden.
DROPKICK MURPHYS
Folk, Punk & HARDCORE!
Onno Cro-Mag
Toen in 1997 de mini-CD ‘Boys On The Docks’ verscheen wist ik dat D.M. wel eens een grote rol zouden kunnen gaan spelen binnen de punk- en hardcorescene. De debuut-CD ‘Do Or Die’ met ex-zanger Mike McColgan sloeg behoorlijk aan en de toer met The Mighty Mighty Bosstones door Europa was de eerste kennismaking met deze mannen uit Boston. Vlak na de toer verliet Mike de band. Kort daarna werd Al Barr (ex-Bruisers) gevraagd en gelukkig was het voortbestaan van de band verzekerd. Met Al Barr werd de klassieker ‘The Gang’s All Here’ opgenomen waarvan er alleen al in de U.S.A. maar liefst 100.000 CD’s werden verkocht, wat vrij veel is voor dit soort muziek. Toeren is de laatste twee jaar het motto geweest. Europa werd, tot spijt van veel fans, overgeslagen, maar dat werd gelukkig een beetje goed gemaakt tijdens de EHCP 4 waar iedere aanwezige uit de bol ging. Voor de opnames van het nieuwe album ‘Sing Loud Sing Proud’ (releasedatum eind januari-Hellcat/Epitaph) verliet de originele gitarist Rick Barton de band. Hij koos voor het gezinsleven. Snel werd gitarist James Lynch binnengehaald (ex-Ducky Boys) en als tweede gitarist werd de jonge punkfanaat Mark Orrel aangetrokken. Dat was niet het laatste nieuws, want de doedelzak werd als vast instrument (ook live) binnen de band gehaald (bespeeld door Spicey McHaggis). Ook fluitist en mandolinespeler Ryan Foltz groeide uit tot een vaste kracht binnen D.M.. Van de orginele bezetting zijn dus alleen drummer Matt Kelly plus de regelneef (en oprichter) Ken Casey over. Met laatstgenoemde had ik een enerverend interview.
THE KILLING FLAME
ORIGINAL AMERICAN HARDCORE
Onno Cro-Mag
Nadat er vorig jaar een single uitkwam van The Killing Flame kon ik niet wachten op de debuut-CD ‘Another Breath’. 2000 is een topjaar voor mijzelf met zowel een nieuwe CD van Ignite plus solo van Zoli en de debuutplaat van The Killing Flame. Met een line-up van hardcoregiganten als Joe. D Foster (ex-Ignite, Uniform Choice), Joe Nelson (ex-Triggerman, Ignite), Gavin Oglesby (No For An Answer, Chain Of Strength) en Ed Mc Kirdy (ex-Hands Tied) kan deze band niet slecht voor de dag komen. Liefhebbers van de oude Ignite-sound zullen zeker een droom zien uitkomen, want ‘Another Breath’ brengt je even terug in de tijd. Er gaan geruchten dat Joe D. Foster de band alweer verlaten heeft, vandaar een gesprek met zanger Joe Nelson.
KICKBACK
HET ZWARTE SCHAAP
Onno Cro-Mag
De Franse hardcoreband Kickback is al sinds 1991 het buitenbeentje van de Europese hardcorescene. Na de debuut-CD ‘Cornered’ ontstaat er een haat-liefdeverhouding met de scene, omdat menig concert uit de hand loopt door onderling geweld tussen fans. Het tweede album van de band verschijnt in 1997 en laat vernieuwende metalcore horen. Het album wordt gretig opgepikt. Daarna wordt het echter stil rondom Kickback. De band blijkt een rustpauze van twee jaar te hebben ingelast om pas nu terug te komen met het album ‘Les 150 Passions Meurtrieres’ (gebaseerd op het boek ‘Les 120 Journees De Sodomme’ van schrijver De Sade). Zanger Stephen geeft Aardschok tekst en uitleg.
DISCIPLINE
GROEI DANKZIJ DIEPE WORTELS GROEI DANKZIJ DIEPE WORTELS
Robert Haagsma
Het is een algemeen aanvaard verschijnsel: muziek waar je op jonge leeftijd kennis mee maakt hakt er het diepst in. Wat later volgt kan ook mooi zijn, maar die eerste ontdekkingen steken vroeg of laat altijd weer de kop op. Heeft ook Discipline hier last van? Daar lijkt het wel op. De Nederlandse band begon 10 jaar geleden als een tegenhanger voor al die hardcorebands uit New York, maar greep steeds meer terug op vertrouwde oi!- en punkinvloeden. De CD ‘Love Thy Neighbor’ is daar opnieuw een voorbeeld van. De plaat bewijst bovendien dat een gezonde dosis nostalgie een band als Discipline kan inspireren te groeien en grenzen te verleggen.
DELUGE
Onno Cro-Mag
We hebben niet te klagen als het gaat over Nederlands talent op hardcoregebied. En het einde van het opkomend talent lijkt nog lang niet in zicht. Een hele tijd geleden werd ik verrast door een mini-CD van de band Deluge, uitgebracht in eigen beheer. Alle stijlen van hardcore werden op professionele wijze vermengd. Aan lef ontbrak het de band ook zeker niet, wat bleek uit het gebruik van keyboards en piano. Bij Tolerance Records is nu de debuut-CD ‘Spot In The Shadow’ verschenen. De reacties zijn over het algemeen zeer positief. Metalcore, old school et cetera zijn termen die bij Deluge zijn terug te vinden. Wederom valt de band op door het gebruik van de piano en keyboards. Zanger Auke is de spreekbuis voor Deluge.
DESTRÖYER 666
Australian and Antichrist
Erik Westerveld
‘Phoenix Rising’ is een wel zeer toepasselijke titel voor de nieuwe CD van Deströyer 666. Het heeft immers ruim drie jaar geduurd voor deze Australische death/thrash/black metalband de opvolger van ‘Violence Is The Prince Of This World’ en ‘Unchain The Wolves’ uitbracht. Na die lange stilte hebben velen de band waarschijnlijk al dood verklaard, maar als de spreekwoordelijke phoenix is Deströyer 666 uit zijn as herrezen om een van de absolute hoogtepunten van het jaar 2000 uit te brengen. De band rond ex-Bestial Warlust-gitarist Warslut heeft met ‘Phoenix Rising’ namelijk een knaller van een album uitgebracht dat geen enkele liefhebber van ouderwetse death, thrash en black metal onberoerd zal laten. Reden genoeg dus om K.K. Warslut (de zoon van K.K. Downing?) in Aardschok zijn zegje te laten doen. De eerste vraag die de zanger/gitarist mag beantwoorden betreft uiteraard de enorm lange periode tussen ‘Unchain The Wolves’ en het nieuwe album.
RAM-ZET
EEN HEERLIJKE THERAPEUTISCHE BEHANDELING
Anita Luderer
Het Noorse Ram-Zet leverde vorige maand met zijn debuut-CD ‘Pure Therapy’ een bijzonder album af. De band schopte het daarmee tot een verrassende derde plaats in de Soundcheck. De black metal, volgestopt met digitale foefjes, vraagt echter wel om meerdere luisterbeurten, want toegankelijk kun je de muziek van Ram-Zet geenszins noemen. Aardschok praat met de belangrijkste architect van Ram-Zet, de heer Zet himself.
GARDENIAN
Van Alle Markten Thuis
René Veerkamp
Met zijn in 1997 verschenen debuut ‘Two Feet Stand’ werd deze band uit Göteborg (de enige juiste spelling) nog vrij algemeen afgedaan als een redelijke In Flames-kloon. Het valt niet te ontkennen dat Gardenian in die tijd weinig origineel was, maar het album klonk wel verdomd lekker. Het daarop volgende album ‘Soulburner’ was een stuk avontuurlijker en kreeg een extra dimensie dankzij de medewerking van ex-Artch-zanger Eric Hawk, die klonk als een soort tweelingbroer van Bruce Dickinson. Het nieuwe album ‘Sindustries’ is zonder twijfel het meest geslaagde tot nu toe en het laat een band horen die van alle markten thuis is. Complexiteit vinden we in een nummer als „Selfproclaimed Messiah”, agressie in het beenharde „Courageous” en melancholie in het gevoelige „Funeral”. Het voorheen zo kenmerkende Göteborg-geluid heeft men achter zich gelaten en zowel muzikaal als productioneel heeft men aan kracht gewonnen. Gitarist Niclas Engelin maakt zich dan ook hoorbaar kwaad dat er ondanks alle vooruitgang nog steeds mensen zijn die de band als een In Flames-kloon betitelen.
GARDEN OF SHADOWS
Peter van der Meulen
Tussen het brute death metalgeweld dat vanuit de Verenigde Staten op de mensheid wordt losgelaten, neemt de melodieuze en sfeervolle benadering van Garden Of Shadows een aparte plaats in. In de zes lange nummers op ‘Oracle Moon’ is een bijzondere mengeling van harde death en mystiek te horen. Gitarist Brian legt uit wat de bedoeling van Garden Of Shadows is.
THANATOS
TROUW GEBLEVEN AAN ZIJN ROOTS
René Veerkamp
Thanatos werd opgericht in 1984 en staat vrij algemeen bekend als één van de eerste death/thrash bands die ons land gekend heeft. Na twee geslaagde albums in de vorm van ‘Emerging From The Netherworlds’ (1990) en ‘Realm Of Ecstasy’ (1992) werd de band opgeheven wegens interne strubbelingen en problemen met de platenmaatschappij. Eind jaren negentig besloot zanger/gitarist Stephan Gebédi om de band weer nieuw leven in te blazen en in Hammerheart werd een passend label gevonden. Allereerst werden beide oude CD’s opnieuw uitgebracht en aangevuld met de nodige extra demonummers en live-tracks. Onlangs verscheen het uitstekende nieuwe album ‘Angelic Encounters’. Zoals ik vorige maand in mijn recensie al aangaf is het een ijzersterk album geworden met flink wat elementen uit de jaren tachtig, maar het klinkt geenszins gedateerd of achterhaald. Gebédi is het enige overgebleven originele bandlid, maar in de vorm van lieden als Paul Baayens (Cremation), Aad Kloosterwaard (Sinister/Houwitser) en Theo van Eekelen (Houwitser/Judgement Day) zijn een stel uitstekende muzikanten aangetrokken. Over het hoe en waarom van het herrezen Thanatos spreek ik Stephan Gebédi.