In de Aardschok van Mei 2003 lees je alles over:
3 DOORS DOWN, CHROME SHIFT, CULT OF LUNA, DELIGHT, DIMENSION F3H, DOGWOOD, EPICA, EVANESCENCE, GOTTHARD, GREED, THE HAUNTED, HEADLINE, THE HEARTACHES, I DEFY, JIM JIDHED, LINKIN PARK, MAYPOLE, MELECHESH, METALLICA, METALLICA, METALLICA, METALLICA, MILKMAN, MONOLITH, NAGLFAR, N.A.O.P., ON THE RISE, QUEENSRŸCHE, RACER X, SAURON, SILENT EDGE, SOULFLY, STAIND, TESTAMENT, The Apers, THE OLD DEAD TREE, THE REIGN OF TERROR, The Used, THEORY OF A DEADMAN
3 DOORS DOWN
EENZAAMHEID EN NUCHTERHEID
Gerd Jan Vleugels
Het verhaal van 3 Doors Down leest als een spannend jongensboek met een onwaarschijnlijk plot. De band uit Mississippi bracht in 2000 het debuut ‘The Better Life’ uit en werd zes miljoen verkochte exemplaren later verward wakker na een duizelingwekkende achtbaanrit. Gitarist Chris Henderson zegt daarom dankbaar te zijn voor zijn zuidelijke afkomst, waardoor hij beide benen stevig op de grond heeft kunnen houden. En die nuchterheid zal hem ook bij het uitstekende, nieuwe album ‘Away From The Sun’ van pas komen, want 3 Doors Down raast alweer in hoog tempo op de eerste driedubbele looping af.
CHROME SHIFT
NIEUW TALENT IN AANTOCHT
Liselotte Hegt
Het getalenteerde Deense Chrome Shift dook uit het niets op in het progressieve metalgenre. Hun uitstekende debuut ‘Ripples In Time’ kwam vorige maand uit via het Nederlandse label DVS en ontving lovende kritieken van de schrijvende pers. Er werden zelfs veelvuldig vergelijkingen gemaakt met King’s X, Pain Of Salvation en Dream Theater en dat is natuurlijk niet niks voor een nieuwkomer. Zanger Rasmus Bak is dolblij met de complimenten, maar hij bekent dat het allemaal toch tamelijk onverwacht is.
CULT OF LUNA
TOTALE DUISTERNIS
Liselotte Hegt
De oorsprong van het Zweedse Cult Of Luna ligt in de onbekende hardcore-act Eclipse. Na de split bundelden zanger Klas Rydberg en gitarist Johannes Persson hun krachten om muzikale ideeën verder te ontdekken en te ontplooien. Het resulteerde in rauwe, heavy muziek met totale duisternis. Het debuut ‘The Beyond’ verscheen onlangs op Earache Records en is ongrijpbaar en zeker geen eenvoudige kost. De vraag is alleen hoe een band kan overstappen van hardcore naar meer experimentele, duistere metal. De verklaring van gitarist Johannes Persson blijkt eenvoudig te zijn.
DELIGHT
GOTHIC METAL UIT POLEN
Anita Boel
De Poolse gothic metalscene groeit als kool. Bands als Artrosis en Moonlight hebben inmiddels de nodige bekendheid verworven en namen als Fading Colours, Closterkeller en Dance On Class timmeren ook behoorlijk aan de weg. Een van de nieuwste supertalenten luistert naar de naam Delight. Liefhebbers van Within Temptation, The Gathering of Lacuna Coil zullen deze band ongetwijfeld in de armen sluiten. Voor Poolse bands is het niet makkelijk om door te dringen tot de Europese scene, laat staan Amerika. Zangeres Paulina Máslanka heeft er echter alles voor over om dat doel te bereiken. Met het schitterende, derde album ‘Eternity’ is Delight al een eind op weg.
DIMENSION F3H
LIMBONIC ART VOOR GEVORDERDEN
Robbie Woning
Dimension F3H is de nieuwe band van de Noorse gitarist/toetsenist/zanger Morpheus, die eerder al furore maakte met het black metalgezelschap Limbonic Art. En waar die laatste band door kenners vaak al als ‘vooruitstrevend’ bestempeld werd, voert de experimenteerdrift van Morpheus op het Dimension F3H-debuut nog vele malen verder. ‘Reaping The World Winds’ liet vorige maand een knappe mix van duistere metal en elektronische sfeermuziek horen, die door de fraaie, sinistere keyboardlijnen, het avontuurlijke drumwerk en de straf hakkende gitaren soms behoorlijk aan The Kovenant doet denken. Maar wie beter luistert, hoort al snel dat de muziek van Morpheus’ nieuwe band gevarieerder klinkt en het ook in termen van sfeer makkelijk van de elektronische black metal-pioniers wint. Aardschok sprak met de bevlogen muzikant, die om te beginnen het plotselinge einde van Limbonic Art mocht toelichten.
DOGWOOD
CHRISTELIJKE, MELODIEUZE HARDCORE OP ZIJN BEST
Onno Cro-Mag
Al sinds 1999 houd ik deze melodieuze punkband in de gaten. Het album ‘More Than Conquerors’ viel behoorlijk op tussen de andere grotere namen uit het genre. In 2001 verscheen de opvolger ‘Matt Aregon’, die nog beter uit de verf kwam. Vorig jaar bracht Facedown Records het album ‘This Is Not A New Album’ uit met opnames uit 1998. Dogwood verbaast nu vriend en vijand met het nieuwe album ‘Seismic’, een van de beste albums ooit in dit genre. De formatie heeft er nooit een geheim van gemaakt christelijk te zijn, maar je hebt geen moment het gevoel dat er een mening door je strot geduwd wordt. Zanger Josh is uitgegroeid tot een van de beste zangers uit het punkgenre. Hij is nogal verbaasd over deze uitspraak.
EPICA
,,HELENA MICHAELSEN IS EEN HEKS’’
Anita Boel
Vorig jaar april nam Mark Jansen afscheid van After Forever. Noodgedwongen, zo biecht hij exact een jaar later op. „Het was ik eruit of zangeres Floor Jansen en gitarist Sander Gommans.’’, aldus de zanger/gitarist/componist. Hij besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten en begon met onder andere zangeres Helena Iren Michaelsen (ex-Trail Of Tears) onder de naam Sahara Dust een nieuwe band. Maar ook deze samenwerking viel in duigen.
EVANESCENCE
Gerd Jan Vleugels
Afkomstig uit Little Rock in de staat Arkansas was Evanescence met „Bring Me To Life” dé grote verrassing op de ‘Daredevil’-soundtrack. Ondanks dat de bandnaam zoveel betekent als verdamping is de muziek alles behalve vluchtig. De verrassend klinkende nu metal-variant bevat veel epische, dramatische en gotische elementen, waardoor je eerder een Europese komaf zou verwachten. Aardschok sprak met de getalenteerde zangeres Amy Lee die met veel passie verhaalt over de ontstaansgeschiedenis en muzikale visie van de band.
GOTTHARD
IN DE ZEVENDE HEMEL
Robert Haagsma
‘Human Zoo’ is de zevende CD van de Zwitserse hardrockband Gotthard. Volgens zanger Steve Lee voelt het echter als een debuut. Na een samenwerking van vele jaren brak de band met mentor, songschrijver en producer Chris von Rohr en de band ervoer dat als een bevrijding. Het enthousiasme in de band is zelfs zo groot dat overwogen wordt eindelijk eens het geluk te beproeven in Amerika, Australië, Canada en andere verre oorden waar de band nog nooit een voet aan de grond kreeg.
GREED
INTERNATIONAAL KABAAL
Robbie Woning
Twee Duitsers, twee Britten, een Griek en een album vol brutale muziek. Het nog onbekende Greed maakte vorige maand op ‘One Of Seven’ veel indruk met zijn woeste mix van thrash, hardcore en Slipknot-achtige muziek. Bassist Holger mag op basis van zijn metalen dienstjaren gerust tot de veteranen worden gerekend en ziet met de positieve reacties op het tweede Greed-album eindelijk eer van zijn jarenlange harde werk.
THE HAUNTED
OPENT DEUREN!
Stephan Gebédi
Met de nieuwe CD ‘One Kill Wonder’ heeft de Zweedse thrash-sensatie The Haunted wederom een sterke schijf afgeleverd en de koppositie in de eredivisie van de Europese thrash metalscene met gemak veilig gesteld. De band is net begonnen aan een Europese headline-toer wanneer ik zanger Marco Aro in Frankrijk aan de telefoon krijg.
HEADLINE
WIL DE GRENS OVER
Liselotte Hegt
Zangeres Sylvie Grare is een van de weinige vrouwen die deel uitmaakt van een progressieve metalformatie. In thuisland Frankrijk wordt Headline zelfs gezien als een pionier die deuren voor andere bands heeft geopend. De zangeres vertelt dat de combinatie van kracht en melodie het geheim achter hun muziek is, een stijl die tot voor de oprichting van Headline in 1994 in haar thuisland ongewoon was.
THE HEARTACHES
MAAKT DE VERWACHTINGEN WAAR
Onno Cro-Mag
In 1999 kregen twee vrienden uit Antwerpen het op hun heupen en begonnen het punkbandje Take Warning. Na wat repetities en gerommel in de line-up gingen zanger Leroy en gitarist Sam samen met hun tatoeëerder Joe Dynamite verder onder de naam The Heartaches. Optredens volgden en men maakte al snel furore met een in eigen beheer opgenomen MCD. Onlangs is de debuut-CD ‘Lunacy & Devastation’ uitgekomen. Het album maakt alle hoge verwachtingen waar. Liefhebbers van pure punkrock in de stijl van The Clash, US Bombs, Rancid, Pistol Grip en Bonecrusher kunnen niet om deze CD heen. Zanger Leroy mag dan ook best trots zijn op dit debuut.
I DEFY
OLD SCHOOL VUURWERK
Onno Cro-Mag
I Defy begon als een grap. Zanger Raoul (ex-Veil) en bassist Frank (ex-Miozan, Souls On Fire) kwamen tijdens een concert op het idee om een old school hardcoreproject te beginnen. Na wat serieuzere gesprekken voegden Flo (gitaar) en Mathias (drums) zich bij de band. In 2002 werd de MCD ‘First Strike’ uitgebracht. De kritieken waren lovend. Het project werd een echte band en men werkte hard om een debuut-CD op te kunnen nemen. ‘The Firing Line’ is onlangs verschenen en ik werd uit mijn stoel geblazen door het old school vuurwerk van deze Duitse band. Sommige songs zijn keihard en zouden niet misstaan tussen het geweld van bands op het Bridge Nine-label, andere songs zijn melodieuzer en doen denken aan bands als 7 Seconds, Uniform Choice en Ignite. Zanger Raoul verklaart zich nader.
JIM JIDHED
André Methorst
Zweden is al jarenlang hofleverancier van topmuzikanten. Kwaliteit staat altijd hoog in het vaandel en ook een vleugje commercie zal nooit ontbreken. Onlangs werd menig AOR-verzameling aangevuld met de solo-CD ‘Full Circle’ van Jim Jidhed, een Zweedse zanger op het eveneens Zweedse label Atenzia Records van Magnus Söderkvist. Dit label timmert behoorlijk aan de weg en ondanks het korte bestaan heeft Atenzia al enkele AOR-toppers met het predikaat ‘klassieker’ op zijn naam staan. Jidhed’s CD is van hetzelfde kaliber en heeft op ondergetekende zo’n goede indruk gemaakt dat een gesprek met deze artiest niet kon uitblijven.
LINKIN PARK
Die plaat verkoopt toch wel
Sascha Krüger
‘[Hybrid Theory]’ van Linkin Park is een van de meest succesvolle debuutplaten uit de muziekgeschiedenis. Als je de geremixte versie onder de naam ‘[Reanimation]’ niet meetelt is het onlangs verschenen ‘Meteora’ het tweede Linkin Park-album. Het album klinkt precies zoals het vorige, alleen misschien een beetje poppiër en compacter. In dit interview leggen zanger Mike Shinoda, Deejay Joe Hahn, drummer Rob Bourdon en een uiterst ‘behulpzame’ Amerikaanse perstante uit waarom dat zo is, of misschien ook niet…
MAYPOLE
OLD SCHOOL IN EEN MODERN JASJE
Onno Cro-Mag
Maypole uit Brabant is al jaren een ondergewaardeerde band. Ondanks de lovende kritieken op het debuutalbum ‘Contradictions’ wilde het maar niet lukken. Zeker in eigen land trad Maypole vaak op, maar een doorbraak over de grens bleef achterwege. De zes muzikanten wisten dat het nieuwe album zeer belangrijk zou zijn voor de toekomst. Er werd een dik jaar uitgetrokken voor het schrijven van ‘Burning In Water–Drowning In Flames’. Het resultaat is verbijsterend. Het nieuwe album staat in schril contrast met de vorige CD. De stijl is nog steeds gevarieerd, maar in plaats van een album met losse stukken muziek is de nieuwe CD één geheel geworden. Zelf vergelijk ik de band met het beste werk van Vision, Good Riddance en een melodieuzere uitvoering van Kill Your Idols. Ofschoon het gaspedaal ingedrukt blijft, staan emotie en melodie centraal. Zanger Henk en drummer Peter zitten er ontspannen bij.
MELECHESH
Magische Metal
Stephan Gebédi
Met de onlangs verschenen CD ‘Sphynx’ bewijst de oorspronkelijk uit het Midden-Oosten afkomstige band Melechesh dat dit gebied meer te bieden heeft dan oorlogszuchtige Joden en Palestijnen, shoarma, kebab en een dik boek vol absurde verhalen. Melechesh heeft het klaargespeeld om anno 2003 met een origineel en eigenzinnig album voor de dag te komen, waarop een uitgebalanceerde mix van black/death/thrash- en traditionele metal en oosterse klanken te horen is.
METALLICA
BOB ROCK
Metal Mike
Het is toch enigszins verrassend dat de producent die sinds 1990 in de studio aan de Metalliknoppen draait dertien jaar later op ‘St. Anger’ staat te bassen. Aan de ontbijt- en vergadertafel van HQ vertelt de voormalige zanger/gitarist van Rockhead aan Dré en ondergetekende hoe dat zo komt.
METALLICA
LARS ULRICH
André Verhuysen
Sinds het vertrek van bassist Jason Newsted hulde Metallica zich in stilzwijgen. Twee jaar hoorden we niets, alle speculaties en geruchten ten spijt. Hoogste tijd dus om naar San Francisco af te reizen en Metallica aan de tand te voelen over de nieuwe bassist, het nieuwe album en alles wat nog meer ter sprake komt. Wanneer je vanuit San Francisco over de Golden Gate-brug richting noorden rijdt belandt je na pakweg dertig minuten in San Rafael, een rustig stadje aan de baai waar ogenschijnlijk niets wereldschokkends gebeurt. Maar schijn bedriegt. Het is in San Rafael dat de grootste metalband in het universum werkt aan hét album waar de hele wereld reikhalzend naar uitkijkt. Op een afgelegen industrieterrein aan de rand van San Rafael staat een onopvallend, vierkant, grijs gebouw, omzoomd door een metershoog, geblindeerd hek. Intimi noemen het spuuglelijke betonnen gedrocht liefkozend ‘HQ’ (spreek uit als: eetsj kjoe), een afkorting voor Metallica Headquarters. Kil en koud van buiten, maar warm en huiselijk van binnen. Metallica’s hoofdkwartier is de natte droom van iedere band. Het hart van het gebouw is de controlekamer, volgepropt met de modernste technische snufjes, met zicht op een immense opnameruimte. Hier gebeurt het. Hier wordt Metallica’s achtste studio-album vormgegeven. Hier legt producer Bob Rock de laatste hand aan wat op 9 juni als ‘St. Anger’ het levenslicht zal zien.
METALLICA
ROB TRUJILLO
Metal Mike
Hij stond met Suicidal Tendencies in 1993 op het podium van Dynamo Open Air op het Eindhovense vliegveld. Vorig jaar stond hij in het Nijmeegse Goffertpark op de planken met Ozzy Osbourne. Dit jaar zal hij er weer staan, maar nu als bassist van Metallica. Mogen we even voorstellen, het Jerommeke van de metal: Rob Trujillo.
METALLICA
PHIL TOWLE
Metal Mike
Phil Towle, een beschaafd ogende man op leeftijd, brengt elke ochtend een uur aan tafel door met de bandleden van Metallica en praat met ze over de dingen van de dag. Hoe belangrijk is zijn rol in het ‘new and improved’ Metallica? Aardschok neemt ‘Dr. Phil’ op het hoofdkantoor van Metallica mee naar de kleine kamer die door ‘nieuweling’ Rob Trujillo bewoond wordt voor het volgende gesprek.
MILKMAN
Onno Cro-Mag
Het is de hoogste tijd dat de mannen van Milkman wat extra aandacht krijgen in Aardschok, want deze ondergewaardeerde snelheidsmaniakken hebben onlangs hun derde CD ‘Is This Punk Enough For You?’ uitgebracht via het Amsterdamse Kangaroo Records. Deze old schoolband uit Tilburg is absoluut een van de smaakmakers in de Nederlandse hardcorescene. De sound gaat terug naar het oude werk van DRI en de eerste Circle Jerks-albums. Bassist John zit net zoals zijn medemuzikanten al bijna twintig jaar in de punk- en hardcorescene en is van plan dat tot zijn dood vol te houden.
MONOLITH
zijn Hardlopers doodlopers?
Stephan Gebédi
Wanneer het een band voor de wind gaat en het succes lijkt te komen, heb je het al snel gedaan in de Nederlandse scene. Als je daarbij ook een grote mond hebt en tegen allerlei heilige huisjes aan trapt heb je het helemaal gedaan. Michiel Dekker, zanger/gitarist van Monolith is iemand die met volle teugen geniet van alle controversie die zijn band, en zijn persoontje in het bijzonder, oproepen. Na afloop van de openingsshow van de Europese toer van The Crown, Skinless en Monolith spreek ik hem en de meer ingetogen drummer Sjoerd Visch over het blitzkrieg-offensief van Monolith.
NAGLFAR
„Wij zijn géén black metalband”
Stephan Gebédi
Sommige interviewpartners zijn zo gedreven, dat ze aan een half woord genoeg hebben om de meest prachtige en interessante verhalen af te steken. Bij Naglfar-bassist Kristoffer daarentegen moest ik allerlei trucjes en middelen in de strijd gooien om ook maar enigszins interessante antwoorden uit zijn strot te trekken.
N.A.O.P.
DE AANHOUDER WINT
Onno Cro-Mag
N.A.O.P. (Noisy Act Of Protest) uit Den Haag is een van de oudste bands in het punk- en hardcoregenre. Al zestien jaar lang heeft deze band schijt aan normen, waarden en trends in de muziekwereld. N.A.O.P. is altijd zijn eigen ding blijven doen. Jarenlang bevond de band zich in het underground-hardcorecircuit. Tot aan het album ‘Full Contact’. N.A.O.P. koos op die plaat voor een professionele aanpak en werkte samen met topproducer Tue Madsen (o.a. Barcode en The Haunted). De CD klonk veel beter dan al het voorgaande materiaal. De toekomst zag er positief uit voor N.A.O.P.. Helaas ging er veel mis, vooral qua toeren. De band was weer terug bij af. Vanaf het nulpunt moest er gewerkt worden aan een nieuw album. Wederom werd Tue Madsen ingeschakeld. Het label Diehard werd ingeruild voor het Nederlandse Gangstyle Records. De CD ‘Hard To Deny’ verscheen een maand geleden en de kritieken zijn overweldigend. De Haagse muzikanten wisten zelfs tot ‘10 maal eremetaal’ door te dringen, iets wat Nederlandse hardcore-acts niet vaak gelukt is. Drummer Boozy is niet alleen muzikant van N.A.O.P., maar ook nog eens schrijver, vertegenwoordiger in platenland en huisvader. Een enerverend leventje dus.
ON THE RISE
OP WEG NAAR DE TOP
Maarten van Mameren
Onlangs bracht het Noorse duo Terje Eide en Bennech Lyngboe onder de naam On The Rise het eerste album uit. Een prima plaat, waarmee de heren zich meteen in de (sub)top van het AOR-genre nestelden. Reden genoeg dus voor een praatje met zanger/gitarist Terje.
QUEENSRŸCHE
EINDELIJK WEER OP VOLLE STERKTE
Robbie Woning
Wanneer in mei 2002 bekend wordt dat gitarist/producer Kelly Gray Queensrÿche al na één album weer heeft verlaten, circuleert al snel het gerucht dat oorspronkelijk gitarist Chris DeGarmo weer op het oude nest is teruggekeerd. En hoewel die berichten in eerste instantie louter op ‘wishful thinking’ van fans zijn gebaseerd, beseffen de vier overgebleven Queensrÿche-leden al snel dat het voor de toekomst van de band geen kwaad zou kunnen om Chris inderdaad weer eens te bellen. Al was het maar omdat de heer DeGarmo altijd de belangrijkste songwriter binnen ‘the thinking person’s metalband’ is geweest en het grote succes in de jaren negentig dus vooral zijn verdienste was. En zo kan het dat in februari van dit jaar via de website van de band officieel wordt bevestigd dat Queensrÿche en Chris DeGarmo voor het eerst sinds zeven jaar weer samen in de studio zitten.
RACER X
JEFF MARTIN – DUIZENDPOOT
Robert Haagsma
Jeff Martin is een veelzijdig mens. De afgelopen twintig jaar dook hij op in diverse, heel uiteenlopende bands en deed dat ook nog eens in heel verschillende gedaanten: als drummer en als zanger. Dit jaar is zijn prioriteit echter de band waarmee het voor hem allemaal begon: Racer X, waarvan onlangs de nieuwe CD ‘Getting Heavier’ verscheen. Een plaat met goede songs en virtuoos spel, zoals je kunt verwachten van een band waarin, naast Jeff Martin, ook drummer Scott Travis (Judas Priest), gitarist Paul Gilbert en bassist John Alderete opereren. Het enige dat nog ontbreekt op de C.V. van Jeff Martin is een soloplaat, maar daar wordt al serieus over nagedacht. Over zijn verleden en toekomst een gesprek met deze sympathieke Amerikaan.
SAURON
Leon van Rijnsbergen
In Tolkien’s boek ‘The Lord Of The Rings’ is Sauron de personificatie van alles wat duister en kwaad is. Ruim vijf jaar geleden, een flinke tijd vóórdat het boek verfilmd werd, besloten een aantal lieden in Nederland om een black metalband op te richten. Omdat men zich voornam om de black metal vooral ‘evil’ en compromisloos te laten klinken, werd geheel toepasselijk voor de naam Sauron gekozen. Inmiddels is het officiële debuut van deze Tilburgers uitgekomen op het Amerikaanse Dark Horizon Records en ‘Universe Of Filth’ is een plaat geworden waar black metal-minnend Nederland trots op mag zijn. Botte agressie gaat op dit album hand in hand met een gezonde dosis techniek. Op een zonnige zondagmiddag (niet echt een black metal ‘setting’ dus) had ik in een plaatselijk café een goed gesprek met Sauron-leden Ludas (drums) en Eclipse (zang, gitaar).
SILENT EDGE
WINNAAR METAL BASH EINDELIJK KLAAR
Metal Mike
Na jaren van musiceren, componeren, oefenen en het winnen van de Metal Bash kon Silent Edge in mei 2002 eindelijk zijn natte jongensdroom in vervulling laten gaan door de New Road-studio’s in te duiken en een album op te nemen. Toetsenist Minggus Gasperz staat ons te woord.
SOULFLY
ONDERWEG NAAR MORGEN
Robert Haagsma
Wat rest van het ooit zo uitbundig bloeiende huwelijk tussen Sepultura en Roadrunner is Soulfly, de groep van zanger, gitarist en frontman Max Cavalera. Zijn oude band heeft inmiddels elders onderdak gevonden. Soulfly trekt, sinds vorig jaar de derde CD ‘3’ verscheen, de wereld rond, van het ene concert naar het andere festival. „Ik heb nu pas het idee dat Soulfly echt geaccepteerd wordt”, aldus Max Cavalera, die meldt dat een volgende CD van Soulfly niet eerder dan in 2004 verwacht hoeft te worden. Want nieuwe nummers schrijven, dat lukt alleen in de vertrouwde keuken.
STAIND
Gerd Jan Vleugels
Niemand had ten tijde van het debuut ‘Tormented’ (1996) voor mogelijk gehouden dat Staind uit zou groeien tot een ‘larger than life rockband’. Het in 1999 verschenen album ‘Dysfunction’ was al een voorzichtige voorbode van het onwaarschijnlijke succesverhaal. De uit Springfield, Massachusetts afkomstige formatie brak twee jaar geleden met het sterke ‘Break The Cycle’ menig verkooprecord en groeide uit tot een arena-act. Aardschok vloog naar Milaan om na een korte luistertest te concluderen dat de kassa met de nieuwe langspeler ‘14 Shades Of Grey’ opnieuw luid zal rinkelen. Gitarist Mike Mushok en drummer Jon Wysocki praatten in Italië over de totstandkoming van Staind’s vierde album en de hooggespannen verwachtingen.
TESTAMENT
André Verhuysen
Twee jaar geleden werd bij Testament-zanger Chuck Billy een kwaadaardige tumor ontdekt achter zijn hart. Acuut levensgevaar dreigde en tal van zware operaties dienden zich aan. Inmiddels is Chuck vrij van kanker en treedt hij zelfs weer op met Testament. Kort voor vertrek naar Europa voor de No Mercy-toer lopen we hem in San Francisco tegen het lijf.
The Apers
Geen gelul, het liedje gaat voor
René Vanes
Met het succesvolle debuut lijkt The Apers geen eendagsvlieg. ‘The Buzz Electric’ mag er wezen. Maar niets is wat het lijkt. Je kunt deze CD afdoen als een alleraardigst punkplaatje, je kunt ook zeggen dat The Apers met deze plaat niet de fout heeft gemaakt die Undeclinable en Travoltas de das om heeft gedaan. Het Rotterdamse gezelschap heeft zich namelijk geconcentreerd op de songs en heeft zich niet vergrepen aan trends of verwoede pogingen om hip te klinken. En dus is ‘The Buzz Electric’ een meer dan geslaagd album. Het vergt wat tijd en moeite maar dan heb je ook wat.
THE OLD DEAD TREE
HOE EEN DRAMATISCHE GEBEURTENIS TOT IETS BIJZONDER MOOIS KAN LEIDEN
Anita Boel
Iedere muziekliefhebber zal het met me eens zijn. Muziek geeft je kracht, helpt je er weer bovenop in moeilijke tijden, en kan je soms alle zorgen even doen vergeten. De psychedelische gothic rockband The Old Dead Tree uit Frankrijk heeft muziek gebruikt om zo de dramatische zelfmoord van drummer Frédéric Guillemot in 1999 te verwerken. Het heeft een werkelijk prachtig debuutalbum opgeleverd, uitgebracht onder de titel ‘The Nameless Disease’. Het ultieme voorbeeld van een verschrikkelijke gebeurtenis, waaruit toch iets moois is ontstaan. In nogal gebrekkig Engels stelt bassist Vincent Danhier The Old Dead Tree aan Aardschok voor.
THE REIGN OF TERROR
„WIJ ZIJN GEEN BAND DIE DIEP GAAT, MAAR EEN BAND DIE LEKKERE SONGS SCHRIJFT.”
Liselotte Hegt
Echte gitaarhelden, het lijkt een uitstervend ras te worden. In de jaren tachtig werden we er nog mee overspoeld, maar hoe vaak komt er tegenwoordig nog een puur instrumentaal album uit met overdonderende pirouettes, vingeracrobatiek en eindeloze gitaarsolo’s waar je stijl van achterover slaat? Amerikaan Joe Stump is een van de weinigen die nog regelmatig zo’n ouderwets echt gitaaralbum aflevert, instructie-DVD’s maakt, clinics geeft en zichzelf de metalspecialist van de gitaarfaculteit van het befaamde Berklee College Of Music mag noemen. In Amerika doen zijn soloalbums het goed, zo vertelt Stump, maar om een breder publiek te bereiken richtte hij enkele jaren geleden The Reign Of Terror op. Op het nieuwe, vierde album ‘Conquer & Divide’ heeft de band overduidelijk een harder standpunt ingenomen. Stump hoopt daarmee Europa nu definitief te kunnen veroveren.
The Used
René Vanes
Een ware kunstenaar schijnt te moeten lijden. Dat is toch boffen voor The Used uit Orem, Utah. Met name zanger Bert McCracken is een lelijk eendje. Dakloos, werkeloos, van bedelstaf tot junk. Bert kan er smakelijk over vertellen. Maar zijn ideaal om op professioneel niveau muziek te maken, heeft hij niet laten varen. En dat heeft uiteindelijk geleid tot The Used, een band die het midden houdt tussen Incubus, Boy Hits Car en Deftones.
THEORY OF A DEADMAN
SENSATIE OF IMITATIE?
Robert Haagsma
Wanneer je band ontdekt wordt door Chad Kroeger van Nickelback, het eerste album geproduceerd wordt door Chad Kroeger van Nickelback, zes van de tien songs meegeschreven worden door Chad Kroeger van Nickelback en het debuut ook nog eens aan de wereld gepresenteerd wordt via de nieuwe platenmaatschappij 604 Records van – goed geraden – Chad Kroeger van Nickelback, dan kan het geen grote verrassing zijn dat Theory Of A Deadman ook muzikaal erg veel weg heeft van Nickelback. „Het wordt tijd dat we niet telkens weer geassocieerd worden met Chad Kroeger van Nickelback”, aldus zanger en gitarist Tyler Connolly.