In de Aardschok van augustus 2007 lees je alles over:
ARCH ENEMY — SACRED REICH — STONE SOUR — GOREFEST — DISAVOWED — OBITUARY — EMIGRATE — VELVET REVOLVER — ROB HALFORD — PETER CRISS — THE RED CHORD — 3 INCHES OF BLOOD — KINGFISHER SKY — DELAIN — CLAWFINGER — TESLA — PRIMAL FEAR — BLACK SABBATH — 3 — SOUTHERN VOODOO — MADBALL — FAR FROM FINISHED — STRUNG OUT — THE UNSEEN — AGAINST ME — BAD RELIGION — GRASPOP — WALDROCK — ARROW ROCK FESTIVAL — ENTOMBED — ANTERIOR — MUNICIPAL WASTE — VITAL REMAINS
ARCH ENEMY
LUISTERSESSIE
Meestal laat Aardschok luistersessies links liggen – tegenwoordig lijkt iedere band er namelijk een te moeten organiseren – maar naar het nieuwe Arch Enemy-album ‘Rise Of The Tyrant’ waren we toch wel erg benieuwd. De laatste twee albums van het Zweeds/Duitse verbond kregen immers veel kritiek. Ze zouden in de oren van velen ‘commerciëler’ zijn en het niveau van ‘Wages Of Sin’ (2001) niet halen. Dus toog Aardschok naar Dortmund om het nieuwe album met een sceptische houding te beoordelen.
SACRED REICH
NOG ÉÉN KEER EN NIET MEER!
Eind jaren tachtig, begin jaren negentig maakte Sacred Reich kortstondig furore. Het kwartet uit Arizona speelde thrash metal met een boodschap. In plaats van te zingen over duivelsaanbidding of bloedvergieten stelde zanger/bassist Phil Rind politieke en sociale wantoestanden aan de kaak en wees hij een beschuldigende vinger naar het buitenlandse beleid van ‘zijn’ Amerika. De band was daarmee zijn tijd ver vooruit. Rond de eeuwwisseling hief Sacred Reich zichzelf echter op, vanwege tanende belangstelling en frustratie over de muziekbusiness, zoals Rind het terugblikkend samenvat. Maar Sacred Reich is terug!
ROY MAYORGA (STONE SOUR)
VAN PUBER TOT ROCKGOD
Nadat hij bij Soulfly opstapte, viel Roy Mayorga in een zwart gat en dacht zelfs even dat zijn muzikale carrière voorgoed voorbij was. Tot opeens het Roadrunner United-project op zijn pad kwam, waarmee hij in één klap weer in de picture stond. Vorig jaar zagen we hem nog als interim-drummer bij Sepultura, en inmiddels is hij al weer geruime tijd vast bandlid van Stone Sour. Als de ontzettend vriendelijke Mayorga nog geen echte rockgod is, is hij in ieder geval hard op weg om dat te worden.
GOREFEST
OUDER, WIJZER, HARDER
‘Rise To Ruin’ bewijst dat Gorefests comeback in 2005 geen late naschok was. De band is echt weer helemaal terug. De nieuwe CD wordt alom onthaald als een van de beste en zeker de hardste tot nu toe, de onderlinge sfeer is optimaal, en er staat zelfs een Europese tournee op stapel. De ambities die de band heeft, liggen vooral op het artistieke vlak, legt zanger/bassist Jan-Chris de Koeijer uit. Dat is Gorefest alleen maar ten goede gekomen.
DISAVOWED
MET DE FRANSE SLAG
De liefhebber van brute death metal kan het nieuwe album van Disavowed alvast noteren in zijn of haar jaarlijstje. Met ‘Stagnated Existence’ is de Nederlandse band zelfs toonaangevend in een genre waarin strakheid, bruutheid en techniek de maatstaven zijn, maar waaraan Disavowed ook nog eens de nodige groove toevoegt. Gitarist Gerben van der Bij is een enthousiaste gesprekspartner, die ons binnen een half uurtje helemaal bijpraat.
EMIGRATE
RAMMSTEIN ALLEIN
Na het uitkomen van ‘Rosenrot’ (2005) besloten de leden van Rammstein een adempauze in te lassen. De batterijen moesten opgeladen worden. Een decennium lang toeren en platen maken had de band volledig uitgeput. Het was ook nodig dat de mannen elkaar een tijdje niet zouden zien. Gitarist en componist Richard Kruspe besloot dat intermezzo te gebruiken om een lang gekoesterde wens uit te laten komen: het formeren van een eigen band – Emigrate – en daarmee een plaat uit te brengen. „Als ik dit niet had kunnen doen, was ik ook niet verdergegaan met Rammstein.”
VELVET REVOLVER
TWEEDE SALVO
Toen de rokende restanten van Guns N’ Roses en voormalig Stone Temple Pilots-zanger Scott Weiland zich in 2004 bijeenvoegden en als Velvet Revolver een album uitbrachten, heerste er scepsis alom. Hoe lang zou deze rondreizende afkickkliniek het met elkaar uithouden? Het werd inderdaad geen rit zonder hobbels, maar de tweede plaat is er dan toch gekomen: ‘Libertad’. Het is bovendien een album dat het debuut ‘Contraband’ op alle punten verslaat. Gitarist Slash praat met Aardschok onder meer over de CD, Van Halen en zichzelf.
ROB HALFORD
MIDLIFECRISIS VAN EEN METALGOD
Vier jaar geleden keerde Rob Halford tot verrassing van weinigen terug bij zijn oude band Judas Priest. Zijn solocarrière verdween daarmee voorlopig in de ijskast. De zanger is echter niet van zins de muziek uit die periode onder een dikke laag stof te laten verdwijnen. Onlangs richtte hij zijn eigen platenmaatschappij Metal God Entertainment op, waarmee hij het oude werk onder de aandacht wil houden van huidige en komende generaties metalfans. De eerste release is de CD/DVD-combinatie ‘Metal God Essentials Vol. 1’.
PETER CRISS
EEN MAN MET EEN VERLEDEN!
Negenentwintig jaar geleden kocht ik mijn allereerste hardrock-LP. Zoals zoveel mensen van mijn generatie was dat er één van Kiss, ‘Double Platinum’ om precies te zijn. Een paar jaar daarvoor had ik bij de lokale platenboer al eens met ‘Destroyer’, ‘Love Gun’ en ‘Alive II’ in mijn handjes gestaan, maar steeds had mijn moeder afkeurend gereageerd op de in haar ogen aanstootgevende en ‘duivelse’ platenhoezen. De hoes van ‘Double Platinum’ zag er echter een stuk onschuldiger uit, dus het was nu of nooit voor de kleine Gebédi. Vanaf die dag heeft het fenomeen Kiss een grote rol in mijn leven gespeeld. Ik werd lid van de Kiss Army, liet mijn haar groeien, en viel uiteindelijk ten prooi aan het hongerige beest dat metal heet! In de jaren die volgden kwam ik in aanraking met veel hardere (en betere) bands dan Kiss, maar toch heb ik nog steeds een apart plekje in mijn hart gereserveerd voor de vier geschminkte muzikanten uit New York.
DE WONDERE WERELD VAN
THE RED CHORD
Death metal, metalcore, screamo, grind, death- of noisecore: men heeft in de loop der jaren van alles geprobeerd om The Red Chord te categoriseren. Maar niemand kan zijn vinger er precies op leggen. Daar is de muziek van de band uit Revere, Massachusetts, gewoon te gevarieerd, onvoorspelbaar en eclectisch voor. Dat geldt al helemaal voor het derde album ‘Prey For Eyes’, dat zanger Guy Kozowyk terecht beschrijft als ‘all over the place’. Het gesprek met de sympathieke brulboei gaat verder over Elvis, Bubba Ho-Tep, militiemannen, Dzjengis Khan en een gevangene die beweert dat de duivel zijn tong verwijderd heeft. Welkom in de wondere wereld van The Red Chord.
3 INCHES OF BLOOD
HEAVY METAL!
Onlangs verscheen ‘Fire Up The Blades’, het derde album van 3 Inches Of Blood. Het zestal is typisch zo’n band waar je van houdt óf die je haat; een tussenweg lijkt niet mogelijk. Vooral de combinatie van metalcorescreams en (een parodie op) gillende, jaren tachtig heavy metalzang is voor veel mensen de druppel die de emmer doet overlopen. De liefhebber heeft er met ‘Fire Up The Blades’ in ieder geval een sterk, afwisselend album bij. Aardschok praat met zowel zanger Jamie Hooper als producer/Slipknot-drummer Joey Jordison.
KINGFISHER SKY
DE NIEUWE NEDERLANDSE BELOFTE?
Als we Suburban Records mogen geloven gaat Kingfisher Sky het helemaal maken. De Nederlandse platenfirma nam vorig jaar oktober het zestal rond voormalig Within Temptation-drummer Ivar de Graaf onder contract. Samen met zangeres Judith Rijnveld en ex-Orphanage-bassist Eric Hoogendoorn richtte Ivar de band op. De gitaristen Daan Janzing en Edo van der Kolk, en toetsenist George van Olffen (ex-Moonflower) kwamen er later bij. De afgelopen maanden heeft Kingfisher Sky hard gewerkt aan de opnames van zijn debuut-CD, voorlopig voorzien van de titel ‘Hallway Of Dreams’. De release staat gepland voor september. Aardschok gaat op de koffie om eens poolshoogte te nemen.
DELAIN
IN SNELTREINVAART
Een jaar geleden bracht het Nederlandse Delain zijn debuut ‘Lucidity’ uit. Sindsdien boekt de band, opgericht door ex-Within Temptation-toetsenist Martijn Westerholt, het ene succes na het andere. De eerste single ‘Frozen’ kwam in de Top 40 terecht, van het album zijn in Nederland inmiddels al zo’n 7000 exemplaren verkocht, en ook in het buitenland doet Delain het goed, vooral in Frankrijk, Italië en Spanje. Binnenkort wordt ‘Lucidity’ ook in andere Europese landen en zelfs in Japan uitgebracht. In Nederland ligt vanaf eind juli de tweede single ‘See Me In Shadow’ in de winkels. Zangeres Charlotte Wessels hangt aan de lijn voor een korte update.
CLAWFINGER
Sinds de release van de CD ‘Deaf Dumb Blind’ in 1993 is het Zweeds/Noorse Clawfinger een band om rekening mee te houden. Ook de gloednieuwe release ‘Life Will Kill You’ staat weer vol met de voor Clawfinger zo karakteristieke rapcore; een mix van rap, hiphop en metal. Gitarist Bård Torstensen belt vanuit zijn Noorse woonplaats om over het ontstaan van ‘Life Will Kill You’ te vertellen en blijkt bij lange na niet zo’n pessimist als je op basis van het album zou verwachten. Sterker nog, de man heeft gevoel voor humor en vertelt enthousiast dat hij op het punt staat om naar het enige festival in Noorwegen te gaan waar hij favorieten als Neurosis, Slayer, Hatebreed, Mastodon en Queens Of The Stone Age aan het werk kan zien. Er is hier dus sprake van een gelukkig man.
TESLA
TERUG VAN WEGGEWEEST
Na een afwezigheid van meer dan vijftien jaar bezocht het Amerikaanse Tesla onlangs eindelijk weer eens Europa. Een bliksembezoek, want na drie optredens (waarvan twee in Nederland) keerde de band alweer terug naar vertrouwde bodem. Uit het gesprek dat Aardschok voerde met zanger Jeff Keith – JK voor intimi – wordt echter duidelijk dat het bandvizier momenteel niet alleen meer op het thuisland staat gericht. De uiterst sympathieke JK gunt ons na een energiek en succesvol optreden op Arrow Rock een nietsverbloemende blik in verleden, heden en toekomst.
PRIMAL FEAR
VERANDERING VAN SPIJS…
Met gouden platen van Helmut Lotti, Manowar en Rammstein aan de muur wordt duidelijk dat je in de Galaxy Studio’s, midden in een woonwijk in het Belgische Mol, met alle muziekstijlen terecht kunt. Ook het Duitse Primal Fear heeft er zijn nieuwe werkstuk ‘New Religion’ van een mix voorzien. Van album nummer zeven krijgt Aardschok zes nummers te horen. Naast de met Priest-riffs doorspekte metaltracks „The Curse Of Sharon”, „Sign Of Fear”, „Blood On Your Hands” en „New Religion” vallen vooral de andere twee nummers op. Op de ijzersterke ballad „Everytime It Rains” zingt zanger Ralf Scheepers een duet met Simone Simons (Epica), en het ruim elf minuten durende „Fighting The Darkness” is een bombastisch, uit vier delen bestaand werkstuk met sfeervolle strijkers. Aardschok spreekt met de sympathieke frontman over het album dat op 21 september zal verschijnen.
HEAVEN AND HELL
BLACK SABBATH
Eind jaren zeventig lijkt Black Sabbath ten dode opgeschreven. Zanger Ozzy Osbourne is de laan uitgestuurd, recente albums zijn kwalitatief ondermaats en de tijdgeest is verre van gunstig voor de zware jongens uit Birmingham. Er geschiedt echter een wonder: Black Sabbath nestelt zich in 1980, met de Amerikaan Ronnie James Dio als nieuwe zanger, dankzij het machtige ‘Heaven And Hell’ weer in één klap in de voorhoede van de heavy metal. Het belang van deze klassieker wordt anno 2007 nog eens onderstreept als Black Sabbath met Dio onder de vlag van dat album op tournee gaat. De zanger blikt nog een keer terug op deze cruciale plaat.
THREE
GEBOREN OM MUZIEK TE MAKEN
De nummers op de MySpace-pagina van het Amerikaanse Three zijn al meer dan 400.000 keer beluisterd. Het geeft aan hoe populair de band is geworden sinds de release van de vorige CD ‘Wake Pig’ (2006). Mede door uitgebreid te toeren heeft Three intussen een solide fanschare opgebouwd, die gegarandeerd alleen maar zal uitdijen. Three valt qua creativiteit en kwaliteit namelijk in dezelfde categorie als Porcupine Tree, Tool en Blackfield. De nieuwe CD ‘The End Is Begun’ is in aantocht. Voor Aardschok de aanleiding om zanger/gitarist Joey Eppard weer eens aan de tand te voelen.
SOUTHERN VOODOO
MEER DAN ALLEEN SPEEDROCK
Met een Mötley Crüe-fanaat als drummer, een bassist die de eerste twee albums van Iron Maiden in zijn dromen naspeelt, en een bandleider die zweert bij jaren zeventig-hardrock kun je je een beeld vormen van hoe de muziek van het Belgische Southern Voodoo klinkt. Het gloednieuwe ‘Devil’s Drive’ is een ongecompliceerde maar zeer gevarieerde hardrockplaat. Zanger/gitarist Dominique De Vos steekt van wal en is een halfuur lang nauwelijks te stoppen.
MADBALL
HARDCORE-KONINGEN
Op 18 augustus komt het nieuwe Madball-album ‘Infiltrate The System’ uit, en ik kan je nu al verklappen dat het een waardige opvolger is van ‘Legacy’. De sound is gevarieerd, en na enkele luisterbeurten realiseerde ik me dat dit album zich laat beluisteren als een reis door verleden, heden en toekomst van Madball. Je hoort songs die zo op ‘Demonstrating My Style’ (1996) hadden kunnen staan, maar ook nummers die in het verlengde liggen van ‘Hold It Down’ (2000) en ‘Legacy’ (2005). Kortom: op en top Madball. Zanger Freddie Cricien is het helemaal met me eens.
FAR FROM FINISHED
NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN
Hoewel Far From Finisheds debuutalbum ‘East Side Of Nowhere’ al erg goed was, wordt die plaat moeiteloos overtroffen door het nieuwe ‘Living In The Fallout’. Alle dertien nummers op deze potentiële klassieker klinken enorm catchy en krachtig. Far From Finished is dan ook een band met een grote toekomst. Drijvende kracht achter het kwartet uit Boston is drummer Marc Cannata, die eigenhandig zowat alle muziek en teksten voor zijn rekening neemt. Normaal gesproken doet hij nooit interviews, maar voor Aardschok maakt hij een uitzondering.
STRUNG OUT
OVERWINNAARS!
Pakweg tien jaar geleden maakte de Amerikaanse melodieuze punkrockscene hoogtijdagen door met toppers als Bad Religion, Pennywise, Lagwagon, No Use For A Name en NOFX. Strung Out werd door velen in hetzelfde rijtje geschaard, maar bleef qua populariteit toch enigszins achter bij de genoemde bands. Wellicht was (en is) Strung Out ook te eigenwijs. De band doet namelijk altijd gewoon waar het zin in heeft. Strung Out doet niet mee aan trends en schrijft geen MTV-hits, maar heeft inmiddels wel een grote schare fans achter zich weten te krijgen. Onlangs verscheen het puike zevende album ‘Blackhawks Over Los Angeles’. Zanger Jason Cruz maakt net voor een optreden in Duitsland tijd vrij voor een gesprek met Aardschok.
THE UNSEEN
GROTE VIS IN EEN KLEINE VIJVER
The Unseen is al jaren een van de betere Amerikaanse punkbands. Hun mix van punk en hardcore is superagressief, maar bevat toch veel melodie. Onlangs verscheen het vierde album van de band uit Boston: ‘Internal Salvation’. Kort voordat The Unseen op pad gaat als onderdeel van de jaarlijkse Vans Tour belt zanger Mark met Aardschok.
AGAINST ME!
DE GROTE STAP
In 2000 formeerde zanger/gitarist Tom Gabel met drummer Warren Oakes, gitarist James Bowman en bassist Andrew Seward in Florida de band Against Me!. In 2002 zette Against Me! de punkscene op zijn kop met het debuutalbum ‘Reinventing Axl Rose’. De band was daarna vijftig weken aan een stuk op pad, en werd in 2003 getekend door Fat Wreck, het label waarop in 2003 de tweede CD ‘The Eternal Cowboy’ verscheen. De plaat zorgde voor nóg meer bekendheid, maar hoewel alle major labels achter hen aan zaten, kozen de muzikanten voor een langer verblijf bij Fat Wreck. In 2005 verscheen daar nog het derde en meest evenwichtige album ‘Searching For A Former Clarity’. Een jaar later stapte de band dan toch over naar platenmaatschappij Sire, onderdeel van het machtige Warner, waar onlangs het prachtige nieuwe album ‘New Wave’ verscheen. Gabel maakt voor het optreden in de Melkweg tijd vrij voor Aardschok.
BAD RELIGION
OUWELULLENPUNK!
Bad Religion hebben we nog nooit op een slechte CD kunnen betrappen, hoewel ‘New Maps Of Hell’ toch echt al het veertiende album van deze oudgedienden is. Het is zelfs Bad Religions brutaalste en meest agressieve album van de afgelopen tien jaar. Sterker nog: met ‘New Maps Of Hell’ geeft Bad Religion de lichtelijk ingedutte punkscene weer eens een broodnodige trap onder de reet; de energie spat er aan alle kanten af. Gitarist Brett Gurewitz, tevens eigenaar van Hellcat Records, Anti Records en de grootste onafhankelijke platenmaatschappij ter wereld, Epitaph, maakt tijd voor een gesprek over zijn band en zijn labels.
GRASPOP METAL MEETING
22, 23 & 24 juni – Boeretang – Dessel (B)
Nauwelijks bekomen van het weekendje Fields of Rock staat de volgende uitputtingsslag al weer voor de deur: de Graspop Metal Meeting in het Belgische Dessel. Ruim zeventig bands in amper drie dagen! Liselotte Hegt, Ron Willemsen, Roman Hödl en Henri Serton doen verslag, Andrea Beckers, Silvy Roos, Rudy DeDoncker en André Verhuysen maken de plaatjes.
WALDROCK
BURGUM – 07-07-07
Qua datum had de organisatie natuurlijk geen gelukkigere dag kunnen kiezen, en zelfs het weer doet op deze zaterdag een goede duit in het zakje. Daar ziet het op de (opwarm)vrijdag echter helemaal niet naar uit. De aanhoudende regen – zo’n twee weken achter elkaar! – heeft het veld in een modderzee veranderd. Zelfs in de kleine tent, pardon Lytse Pier, sta je tot over je enkels in de blubber, en de windkracht 7 maakt de gang naar de buitenbar ook niet tot een pretje. Gelukkig verzacht een uitstekend optreden van Delain de ellende. Op zaterdag zorgen duizenden kilo’s houtsnippers ervoor dat het veld redelijk begaanbaar is. Het blijft de hele dag droog en uiteindelijk passeren ruim 6000 bezoekers de ingang; een grote meevaller na een ronduit teleurstellende voorverkoop. Zo wordt de twintigste editie van ‘het gezelligste festival van Nederland’ toch nog een geslaagde happening. Aardschok stuurt
Stefan Schipper en John Boel de fotopit in, terwijl Cindy van Stralendorff op de vrijwilligers ‘schiet’. René Vanes, Stephan Gebédi en Robbie Woning voorzien al dat moois van de nodige woorden.
ARROW ROCK FESTIVAL
30 Juni – Walibi World – Biddinghuizen
De nieuwe locatie van Arrow Rock Festival is logistiek gezien verre van succesvol, om niet te zeggen een ramp. Vele duizenden festivalbezoekers, en zelfs bandleden van Scorpions, belanden op de lange provinciale eenbaansweg richting het festivalterrein in een kilometerslange file, die tot ver in de namiddag zal duren. Wachttijden van drie tot vier uur zijn eerder regel dan uitzondering. Het heffen van parkeergeld (waarom eigenlijk, is 70 euro per kaartje nog niet genoeg?), Dixies waarvan de inhoud richting eettentjes stroomt, bands die elkaar overlappen… het is slechts een deel van de veelgehoorde klachten. Hoe dan ook, qua programma is Arrow in ieder geval zeer aantrekkelijk, en de ruim 25.000 bezoekers die door veel te weinig ingangen het festivalterrein weten te bereiken, hebben zowaar een in deze periode zeldzaam droge dag te pakken.
Stan Novak, Liselotte Hegt en André Methorst bekijken de hardere bands, terwijl John Boel en Roman Hödl de plaatjes schieten.
ENTOMBED
BACK TO THE FUTURE
De één zal het jammer vinden dat sinds het vertrek van Uffe Cederlund de knarsende ‘death-’n-roll’-gitaarsound verdwenen is, een ander zal blij zijn dat met Entombeds terugkeer naar de death metalroots de snelheid en de rauwe vocalen terug zijn. Hoe het ook zij, frontman Lars Göran Petrov zelf is dolgelukkig met het nieuwe album ‘Serpent Saints’, de eerste full-length sinds ‘Inferno’ uit 2003. „Dit is een plaat die we al een hele tijd wilden maken!”
ANTERIOR
TOEWIJDING
‘This Age Of Silence’, het uitstekende debuutalbum van het uit Wales afkomstige Anterior, werd vorige maand net geen Eremetaal. Toch moet de liefhebber van moderne, lekker in het gehoor liggen thrash zónder lullige cleane refreintjes deze band absoluut even checken. Hoewel Anterior pas een jaar of vier bestaat, heeft het al wel mooi een deal voor vier albums in de wacht gesleept bij Metal Blade. Drummer Ross Andrews legt Aardschok uit hoe het allemaal begon.
MUNICIPAL WASTE
THRASH MET EEN GLIMLACH!
Het uit Richmond, Virginia afkomstige Municipal Waste heeft met ‘The Art Of Partying’ zojuist een heerlijk old school-thrash metalalbum afgeleverd en probeert hiermee eigenhandig de klok terug te draaien naar de eerste helft van de jaren tachtig. De vier Amerikanen lijken niets te willen weten van alles wat er na 1985 op metalgebied is gebeurd. Het zou allemaal nog niet eens zo vreemd zijn als de mannen van ‘The Waste’ stuk voor stuk dikke veertigers waren die zijn blijven hangen in een thrash metaltrip. Maar met een gemiddelde leeftijd van onder de dertig is het toch wel apart te noemen dat een band die pas een jaar of zes bestaat zich uitgerekend op de prilste vorm van thrash metal richt. Volgens gitarist Ryan Waste is het echter helemaal niet zo vreemd.
VITAL REMAINS
GÉÉN FASTFOOD-METAL!
Ofschoon de Amerikaanse death metalveteranen Vital Remains zichzelf tien jaar geleden al voor altijd tot de krochten van de metalscene verdoemden met het geniale album ‘Forever Underground’, lijkt de ster van de band de laatste jaren steeds meer rijzende. Sinds het in 2003 verschenen ‘Dechristianize’ voorziet Deicide-frontman Glen Benton de albums van zijn vocalen en dat heeft zonder twijfel tot een grotere interesse in Vital Remains geleid. Op enkele shows in Amerika na, waarbij Benton wél van de partij was, gaat de band echter steevast op toer met een andere zanger. Zo konden wij tijdens de meest recente Europese tournee Desolation-zanger Damien Boynton bewonderen, die samen met een tweetal andere uitzendkrachten de livebezetting van de band completeert. De kern van Vital Remains wordt immers al jaren gevormd door gitarist/songschrijver Tony Lazaro en Dave Suzuki, een muzikale duizendpoot, die in de studio verantwoordelijk is voor de drum- en leadgitaarpartijen, en daarbij ook nog eens alle teksten schrijft. Over het continu werken met nieuwe bandleden, de toegevoegde waarde van Glen Benton en het ‘zware’ leven van één van de meest toerende death metalbands van dit moment, sprak ik onlangs met oprichter Tony Lazaro.