In de Aardschok van Oktober 2001 lees je alles over:
AFTER FOREVER, ANATHEMA, BACKDRAFT, BEYOND TWILIGHT, BIOHAZARD, THE BLACK CROWES, BRUCE DICKINSON, DARE, Dark Funeral, DESTRUCTION, EXHUMED, GAMMA RAY, GODGORY, AgrÉsión, GOOD CLEAN FUN, LEONARDO, LOWLANDS 2001, LULLACRY, MOONSPELL, MURPHY’S LAW, NASHVILLE PUSSY, Neurosis, PUNGENT STENCH, QUEENSRŸCHE, RADIO ACTIVE, THE REAL McKENZIES, ROLLINS, SIX FEET UNDER, SLIPKNOT, SPINESHANK, STAIND, STEVE LUKATHER, SYSTEM OF A DOWN, THERION, THORN.ELEVEN, TIGER ARMY, UNJUST, WACKEN 2001
AFTER FOREVER
Drukke tijden
Anita Boel
Terwijl bijna heel Nederland de afgelopen twee maanden genoot van een welverdiende zomervakantie werkten de leden van After Forever zich juist in het zweet. Niks geen zonnige stranden, te dure cocktails en laat opstaan, maar bikkelen in de studio voor de opnames van hun tweede album ‘Decipher’. De werkzaamheden in de studio werden enkel onderbroken voor festivaloptredens en een tournee door Mexico. Ondergetekende had de eer om eind augustus vast enkele nummers te beluisteren en tevens de bandleden te vergezellen tijdens hun onvergetelijke Mexico-trip.
ANATHEMA
GELEIDELIJKE OMMEKEER
Gerd Jan Vleugels
Wie het verband tussen de hoes en de titel van het nieuwe Anathema-album zoekt, denkt al gauw een open deur in te trappen. De melancholische muziek en teksten alleen al doen vermoeden dat het Britse kwartet levensmoe is. Niets is echter minder waar. Volgens Vincent Cavanagh en Les Smith staat ‘A Fine Day To Exit’ voor een ommekeer in het leven en niet voor een abrubt einde. In het geval van Anathema kun je stellen dat de band zich geleidelijk heeft losgemaakt van zijn roots en momenteel eerder als een rock- dan een metalband klinkt.
BACKDRAFT
EEN TRAP ONDER JE HOL!
Michel van de Moosdijk
Op de onlangs verschenen CD ‘Here To Save You Al’ presenteert het Zweedse Backdraft een spartaanse mengeling van stoner, southern rock, hardrock en een vleugje blues. De sound van zanger Jonas Åhlén, bassist Mats Rydström, drummer Niklas Matsson en de gitaristen Robert Johansson en David Nordlander heeft de kenmerken van een hardnekkige steenpuist, terwijl de speelstijl van de band een ietwat bonkig karakter aan de dag legt. Het album maakt echter duidelijk dat er veel potentie aanwezig is, maar dat er ook nog het nodige bijgeschaafd dient te worden. Maar wat het album vooral duidelijk maakt is dat de vijf muzikanten hun muzikale hart laten spreken.
BEYOND TWILIGHT
FILOSOFIE EN RELIGIE VERSMELTEN
Gerd Jan Vleugels
Tijdens zijn reis naar het Atlas-gebergte en de Sahara vulde Finn Zierler het tekstuele raamwerk van ‘The Devil’s Hall Of Fame’ muzikaal in. Afgezonderd van de bewoonde wereld en zonder gebruik te maken van instrumenten schreef de toetsenist acht sublieme songs die één van de beste hard rock/metalplaten van het jaar vormen. Hulp kreeg de voormalig Twilight-bandleider ondermeer van meesterzanger Jörn Lande, zonder wie het donkere en filosofisch geladen conceptalbum nooit zo imposant had geklonken.
BIOHAZARD
AFSCHEID VAN HET VERLEDEN!!!
Onno Cro-Mag
In 1990 verschijnt het titelloze debuutalbum van de formatie Biohazard. Onder leiding van ex-Carnivore roadie Evan Seinfeld gaat de band furore maken op het podium. De eerste cd is vrij hardcore-georiënteerd aangevuld met een stevig metalgeluid. Overal op de wereld slaat de plaat goed aan en na een Europese toer met Mucky Pup gaat ook Nederland overstag voor de mannen uit Brooklyn. De tweekoppige zang van Billy Graziadei en Evan geeft de band extra kracht en de livecapriolen van Bobby Hambell geven de band extra energie. Tevens is Biohazard in het bezit van een superdrummer Danny Shuler. Roadrunner merkt het succes op en lijft de band in. Vervolgens verschijnt het slecht opgenomen ‘Urban Discipline’ wat uitmondt in een groot succes. De wereld gaat plat voor deze hardwerkende band en overal zetten fans het logo op buik en armen. Biohazard is hot en speelt iedereen weg voor dik 100.000 mensen op DOA 1993.
THE BLACK CROWES
Anita Boel
Een interview met The Black Crowes valt niet zo een, twee, drie even te regelen. De aanvraag voor een gesprek met de heren tijdens hun optreden op 24 juni in Paradiso wordt door het management afgewezen, maar gelukkig heeft Aardschok op Bospop meer geluk. En dat op vrijdag de dertiende! Het is gitarist Rich Robinson die ons een half uurtje van zijn kostbare tijd gunt. Hij brengt ons op de hoogte van alle feiten rond het nieuwe The Black Crowes-album ‘Lions’, geeft zijn uitgebreide mening over de hedendaagse muziekbusiness, vertelt over zijn ontembare liefde voor muziek en praat enthousiast over zijn samenwerking met Jimmy Page en Oasis.
BRUCE DICKINSON
Alain Bogaert
Tijdens de zomermaanden worden alle activiteiten van groepen toegespitst op diverse festivalverschijningen. Wat als je als frontman van, laat ons zeggen Iron Maiden, midden in een ‘sabbatical’ jaar zit en toch geen genoeg kan krijgen van de muziekscene? Een nieuw project opstarten of terugblikken op je solocarrière middels het uitbrengen van een verzamel-CD zijn twee opties. Maiden-boegbeeld Bruce Dickinson opteert in dit geval voor het tweede en in die hoedanigheid ontmoet ik hem in de Brusselse Galerie d’Enfer voor een gesprek omtrent de op stapel staande release van ‘The Best Of Bruce Dickinson’, een mooi overzicht van ’s mans bezigheden uit de periode toen hij even uit Maiden verwijderd was.
DARE
GELOOF IN EIGEN KUNNEN
Michel van de Moosdijk
Op 3 september j.l. is de CD ‘Belief’ van de formatie Dare verschenen. Naar mijn mening een juweel van een AOR-CD. Weliswaar wat minder zwaar dan voorganger ‘Calm Before The Storm’, maar wel voorzien van een uitgekiende productie, mooie songs en meerstemmige zang. De architect achter dit geheel luistert naar de naam Darren Wharton, bij velen ook bekend als toetsenist van Thin Lizzy. Op uitnodiging van Wharton reist ondergetekende naar de prachtige omgeving van North Wales waar Darren, echtgenote Liz en zoon Paris een zeventiende eeuws ‘country house’ bewonen. Een kennismaking met een gedreven muzikant die zijn eigen platenfirma Legend runt en daarbij regelmatig op de nodige obstakels stuit.
Dark Funeral
Roman Hödl
Direct na het Wâldrock-optreden van Dark Funeral schiet ondergetekende zanger Masse Broberg, ook wel bekend als Emperor Magus Caligula, aan voor een interview. Masse, die in het verleden ook de debuut-CD ‘Penetralia’ van Hypocrisy heeft ingezongen, staat bij velen te boek als ‘niet altijd even makkelijk’, maar heeft na dit succesvolle optreden goede zin. Resultaat is een interessant gesprek over Dark Funeral en de aankomende CD ‘Diabolis Interium’, die als je dit leest reeds in de winkels ligt.
DESTRUCTION
Begint aan tweede jeugd
Robert Haagsma
Met de recente CD ‘The Antichrist’ bewees de Duitse metalband Destruction dat het geen last heeft van wat laatste stuiptrekkingen, maar dat er toch echt sprake is van een ware wederopstanding. Lang leek de band veroordeeld tot achterafzaaltjes, maar de band doet nu weer helemaal mee. Voor een belangrijk deel is dat te danken aan de terugkeer van zanger, bassist, publiekslieveling en sterkok Schmier.
EXHUMED
Gore metal met een knipoog!
Stephan Gebédi
Een interview doen met Exhumed bleek niet zo’n eenvoudige klus als ik mezelf van tevoren had voorgesteld. Dat lag zeker niet aan mijn praatgrage gesprekspartner Matt Harvey, maar meer aan mijn geweldige opnameapparatuur; nadat ik eerst een kleine privé-oorlog met mijn memorecorder had uitgevochten alvorens het antieke apparaatje eindelijk aan de praat te krijgen, bleek de volgende ochtend het tapeje met daarop het interview min of meer vernietigd te zijn in mijn broekzak. Gelukkig had de alcoholconsumptie van de avond ervoor slechts een beperkt aantal hersencellen beschadigd, zodat ik de belangrijkste uitspraken van de sympathieke zanger/gitarist nog uit het blote, kale hoofd kon herinneren, en niet alleen de mededeling dat Matt dankzij zijn sterk behaarde armen en benen naar eigen zeggen slecht scoort bij de vrouwtjes! Allereerst vroeg ik hem of Exhumed momenteel in Europa was in het kader van een volledige Europese toer.
GAMMA RAY
Gelukzalige metal!
Dennis Verboven
De nieuwe CD van Gamma Ray, getiteld ‘No World Order’, ligt sinds een paar weken in de winkels. De uit Hamburg afkomstige band graaft daarop wel erg diep in de geschiedenis van de traditionele metal. De originaliteit is daarbij ver te zoeken. „Ach, binnen de elementaire metal is alles reeds gedaan”, vertelt zanger/gitarist Kai Hansen. „Een goede song en een heerlijke chemistry is nu eenmaal belangrijker!”
GODGORY
Anita Boel
We hebben lang moeten wachten op nieuw materiaal van Godgory. Het vorige album van het Zweedse duo, ‘Resurrection’, is inmiddels al ruim twee jaar oud. Het enige teken van leven waren de re-releases van de eerste twee albums ‘Sea Of Dreams’ en ‘Shadow’s Dance’. Met het nieuwe album ‘Way Beyond’ maken Erik en Matte Andersson (geen broers) echter duidelijk dat we (gelukkig) nog lang niet van de melodieuze doom/death metal van Godgory af zijn. Zanger Matte praat ons bij.
AgrÉsión
René Vanes
Agresión heeft Venezuela als geboortegrond, maar woont en werkt tegenwoordig in Amsterdam. „Nederland heeft Roadrunner, Dynamo en Pestilence voortgebracht, dat moet een geweldig land zijn!”
GOOD CLEAN FUN
Onno Cro-Mag
Good Clean Fun is een hardcoreband die ik al heel wat jaartjes bewonder om zijn eigenwijsheid, humor en schitterende old school hardcore. Zanger Issa weet mij altijd weer te imponeren met zijn sarcastische manier van teksten schrijven. Hij beseft als geen ander dat een scene zonder humor ten dode is opgeschreven.
LEONARDO
DA VINCI OPNIEUW TOT LEVEN GEBRACHT
Martien Koolen
Het leven van deze beroemde man wordt door het rockalbum (voor recensie zie Aardschok 8/9, MK) ‘Leonardo – The Absolute Man’ muzikaal geïnterpreteerd door onder anderen James LaBrie en Steve Walsh. Grote man achter dit project is componist en muzikant Trent Gardner, bekend van de progmetalformatie Magellan en het album ‘Age Of Impact’ van Explorers Club. Het is nog vroeg in Californië als ik Trent aan de telefoon krijg.
LOWLANDS 2001
24, 25 en 26 augustus Biddinghuizen
Ook dit jaar kan de organisatie van Lowlands bogen op een uitverkocht huis. De 57.500 festivalgangers hebben hun culturele kampeervakantie al lang van te voren geboekt, een groot deel van de aanwezigen slaat donderdagmiddag al de tentharingen in de grond. Het meest complete en gevarieerde festival van Nederland biedt ook dit jaar van alles en nog wat. Zwaartepunt in de programmering vormt nog steeds het muzikale aanbod, dat ieder jaar helaas kariger wordt en duidelijk maakt dat het de hondstrouwe bezoekers vooral om een lang weekend feesten en socializen te doen is. Het merendeel van het muzikale aanbod wordt strategisch door platenmaatschappijen naar voren geschoven, en bijna 60.000 alternatieve zieltjes kijken ernaar en klappen maar. Een door de klant gespekte promotie van majors met veel goedkope acts. Het gerucht dat Mojo pas sinds de forse uitbreiding van het festival winst maakt, lijkt net zo’n fabeltje als dat de verkoopprijs van de CD nog steeds rond de veertig piek moet liggen. Vrijdag, zaterdag en zondag moet er een gezonde buffer gecreëerd worden. Het weer is gelukkig meer dan fantastisch, hoewel een hels onweer met hevige stortregens op zondag Lowlands op de valreep doet veranderen in een modderpoel.
LULLACRY
(OP)NIEUW FINS TALENT
Anita Boel
Als Finse metalhead kun je trots zijn op je land. Nog nauwelijks bekomen van goede release van Finntroll, Nightwish of To/Die/For, staat er alweer een nieuw talent voor de deur. Dit keer is het Lullacry. Middels het album ‘Be My God’ is de aanval op de rest van Europa geopend. En met zangeres Tanya heeft Lullacry wel degelijk een sterke troef in handen. Gitarist/songwriter Sami Vauhkonen stelt de band graag aan ons voor.
MOONSPELL
Alain Bogaert
Het Portugese Moonspell vaart al sinds de debuut-CD ‘Wolfheart’ (1995) een eigenzinnige koers. Dit resulteerde twee jaar geleden in de release van ‘The Butterfly Effect’, een CD die met gemengde gevoelens ontvangen werd. De sound van de band zou in de loop der jaren te veel veranderd zijn, was de meest gehoorde kritiek van de fans. Met de nieuwe schijf, ‘Darkness And Hope’ keert de band deels terug naar het geluid van ‘Sin/Pecado’. Frontman Fernando Ribeiro geeft graag tekst en uitleg bij de release van de inmiddels vijfde studio-CD van Moonspell.
MURPHY’S LAW
ALTIJD BLIJVEN FEESTEN!
Onno Cro-Mag
Als je over de historie van New York hardcore praat dan hoor je bijna altijd namen als Agnostic Front, Cro-Mags, Killing Time, Warzone, Sheer Terror et cetera, maar de naam Murphy’s Law wordt echter zelden genoemd, terwijl deze band net zo belangrijk is geweest als die andere namen. Na een stille periode rondom deze feestband is eindelijk een nieuwe cd verschenen. ‘The Party’s Over’ is een heftig ML-album wat eindelijk de muzikale kwaliteiten naar voren brengt en het vooroordeel wegneemt dat ML alleen een leuke liveband zou zijn. Zanger Jimmy G. is als klein kind opgegroeid binnen de scene en lijkt fitter dan ooit tevoren.
NASHVILLE PUSSY
DE ESSENTIE VAN ROCK-‘N-ROLL
Gerd Jan Vleugels
„Met haar siliconen-tieten zo groot als ballonnen, belachelijke haar-extentions, een opgeblazen ego, een ernstig drugsprobleem en slecht spel, is Nashville Pussy veel beter af zonder Corey Parks”, aldus frontman Blaine Cartwright. Ondanks dat zijn band het contract met Mercury verloor, is de band sinds de komst van bassiste Trazy Almazan er muzikaal alleen maar op vooruit gegaan. De live-machine uit Atlanta is tegenwoordig weer een oprechte rock-’n-roll band in plaats van een rockende circusact. Blaine: „We werden in het begin misschien over-hyped. De tijd is echter rijp om te bewijzen dat we een goede band zijn waarbij het imago ondergeschikt is aan de muziek.”
Neurosis
Harde waarheid en de brute stilte
René Vanes
Pantera’s Phil Anselmo beschouwt het gezelschap uit Oakland als de gevaarlijkste band ter wereld. Voor publiek dat de waarheid niet wil horen is dat zo. Voor de nuchtere medemens met verstand zet Neurosis slechts de hoogte- en dieptepunten van het menselijke leven op muziek. Heel beschouwend. Sinds ‘Pain Of Mind’ uit 1987 weet met name zanger/bassist Scott Kelly steeds beter het functioneren van het menselijk ras te bevatten. Zijn conclusie is niet altijd even positief. Het nieuwe album ‘The Sun That Never Sets’ geeft inzicht in de schijnbare sombere kijk op het doen en laten van de bewoners op deze aardkloot.
PUNGENT STENCH
BAND MET EEN LUCHTJE
Robert Haagsma
In 1995 leek het doek definitief gevallen voor Pungent Stench, samen met het al even vreemde Disharmonic Orchestra, ooit de death metaltrots van Oostenrijk. Het trio is echter terug, brengt later dit jaar een nieuwe CD uit en gaat ook weer op tournee. Een bericht vanuit de studio.
QUEENSRŸCHE
ALIVE AND KICKING!
Michel van de Moosdijk
Op het moment dat je dit leest zal de dubbel live-CD ‘Live Evolution’ van Queensrÿche mogelijk nog niet in de winkels liggen, want de releasedatum is vastgesteld op 1 oktober. De opnamen zijn gemaakt op 27 en 28 juli in het op 2nd Avenue gelegen Moore Theatre in thuisstad Seattle. Een Europese persdelegatie wordt speciaal daarvoor door platenfirma Metal-Is overgevlogen om een en ander gade te slaan en om met frontman Geoff Tate van gedachten te wisselen over dit project dat het twintigjarig bestaan van de band markeert. Uiteraard blikt de zanger terug op twintig jaar Queensrÿche en onthult tevens enkele opmerkelijke persoonlijke ambities.
RADIO ACTIVE
HET LEVENSWERK VAN TOMMY DENANDER
Michel van de Moosdijk
Met de release van de CD ‘Ceremony Of Innocence’ is er voor de Zweedse gitarist/songwriter/producer Tommy Denander een eind gekomen aan een moeilijke periode. Ooit vertrok hij als jong broekie naar Amerika om daar met leden van de befaamde groep Toto te sleutelen aan een CD die hem meteen moest introduceren bij een groot publiek. Maar problemen met platenfirma Sony noopten Denander om de opnamen van Radio Active voor lange tijd op de plank te laten liggen. Met behulp van een stevige banklening werd hij ergens in het midden van de jaren negentig weer eigenaar van de mastertapes. Doordat hij inmiddels ook prominent aan de weg timmerde met de formaties Prisoner en Rainmaker heeft het lang geduurd alvorens hij de CD met behulp van leden van beide netgenoemde bands af kon maken. Dat ‘Ceremony Of Innocence’ muzikaal gezien de nodige aanknopingspunten kent met Toto zal niemand verbazen. Want de gebroeders Jeff (r.i.p.) en Mike Porcaro, David Paich en drie zangers die bij Toto betrokken zijn of waren (Bobby Kimball, Joseph Williams en Fergie Frederiksen) hebben meer dan hand- en spandiensten verricht.
THE REAL McKENZIES
Onno Cro-Mag
Alle ogen en oren zijn de laatste tijd gericht op de Dropkick Murphys die met hun mix van folk en punk hard toeslaan. Je zult de komende tijd wel weer een heel stel nieuwe bands krijgen die dit soort muziek gaat maken, maar er loopt al heel wat jaartjes een band uit Canada rond met de naam The Real McKenzies. Ditmaal geen Ierse invloeden, want de mannen uit deze band hebben Schots bloed in zich stromen. Met het twee jaar geleden verschenen album ‘Clash Of The Tartans’ wist men al naam te maken, maar met het nieuwe album ‘Loch And Loaded’ zal succes een kwestie van tijd zijn. De 41-jarige zanger Paul Mc Kenzie is na jaren van hard werken klaar voor de doorbraak.
ROLLINS
TUSSEN WAL EN SCHIP
Robert Haagsma
‘Nice’ luidt de titel van de nieuwe plaat van Henry Rollins en zijn band. Het is een CD die zijn imago van integere zwoeger verder versterkt. Toch is zijn muzikale carrière inmiddels overvleugeld door zijn bloeiende loopbaan als stand-up comedian. Voor de Amerikaanse zwaargewicht is dat geen reden om daar definitief voor te kiezen. „Ik ga door met optreden tot ik niet meer kan.”
SIX FEET UNDER
MAXIMUM VOLKSWAGEN
Robbie Woning
Nadat Six Feet Under op zijn vorige CD ‘Maximum Violence’ even in een creatieve impasse leek te zijn geraakt, klinkt het onlangs verschenen, nieuwe album ‘True Carnage’ weer fris en ouderwets goed. Hoewel het Floridase death metalgezelschap het muzikale roer op zijn vierde studio-album niet rigoureus heeft omgegooid, heeft voormalig Massacre-gitarist Steve Swanson ditmaal een duidelijk stempel op de muziek gedrukt en is aan de catchy drumritmes goed te horen dat de klassieke death metalband de laatste twee jaar niet louter met soortgenoten het podium deelde. Mede dankzij een opmerkelijke gastrol van Ice T. en de gortdroge mix van Dave Schiffman (RATM, Powerman 5000) is ‘True Carnage’ een puur, maar ook erg hedendaags death metalalbum geworden, waarmee Chris Barnes en consorten wel weer een tijdje vooruit kunnen. Nadat je in Aardschok 6/2001 al over de totstandkoming van de nieuwe CD kon lezen, belde Chris onlangs eens terug om over de toekomst en zijn Volkswagen-hobby te vertellen.
SLIPKNOT
ONTMASKERD (DEEL 1)
Gerd Jan Vleugels
Negen ongeleide projectielen uit de staat Iowa gaven met hun gelijknamige album een nieuwe betekenis aan de eigentijdse nu metal-sound. Verscholen achter macabere maskers, gehuld in opvallende overalls en aangeduid met nummers, kreeg de sensatie binnen krap twee jaar de hele wereld op de knieën. Twee miljoen verkochte albums en een paar honderd opwindende liveshows verder, is de tijd rijp voor de langverwachte opvolger ‘Iowa’. Wie denkt dat Slipknot hierop een knieval voor de commercie heeft gemaakt, komt zwaar bedrogen uit. Op hun hardste album tot op heden rekt de band de grenzen van de extreme metal verder op. In twee delen kun je alle ins en outs van het oorverdovende ‘Iowa’ lezen.
SPINESHANK
VAN UNDERDOG NAAR KANSHEBBER
Gerd Jan Vleugels
‘The Hight Of Callousness’ heette het ijzersterke tweede album van Spineshank, waarmee de band aansluiting hoopte te krijgen bij de subtop. De Californische nu metallers voelden zich na ‘Strictly Diesel’ door alles en iedereen in de steek gelaten, maar vochten zich na een moeilijke periode terug. Het doorzettingsvermogen en de strijdlust werden eerder dit jaar beloond met een plekje op de bill van Ozzfest. Eindelijk kan Spineshank iedereen duidelijk maken dat het een band is om rekening mee te houden, aldus zanger Johnny Santos.
STAIND
MET DANK AAN DURST
Robert Haagsma
Je kunt zeggen van Fred Durst wat je wilt, maar de frontman van Limp Bizkit heeft neus voor talent. Een van zijn belangrijkste ontdekkingen is Staind, een kwartet uit Springfield, dat in Amerika de hype van het moment is: eerder dit jaar verdreef ‘Break The Cycle’ de nieuwe Tool-CD ‘Lateralus’ van de eerste plaats van de albumlijsten en verkocht in de eerste week liefst 700.000 exemplaren. Alleen, bijna was het nooit zover gekomen.
STEVE LUKATHER
EEN LACH EN EEN TRAAN
Gerd Jan Vleugels
Na de afgelopen tien jaar veel tegenslagen te hebben geïncasseerd, ziet Steve Lukather’s privé-leven er met zijn aanstaande huwelijk opeens weer rooskleurig uit. De Amerikaanse gitaarheld zegt zich hierdoor creatief bevrijd te voelen en beter te spelen dan ooit. Na onder meer projecten met jazz-virtuoos Larry Carlton en toetsenist Derek Sherinian, maakt hij zich op voor een wereldtoer met Toto ter ere van het 25-jarig bestaan van die band. Voorzichtig laat hij echter doorschemeren dat het wel eens de afscheidstournee van deze gevierde band kan zijn, en een nieuw studio-album waarschijnlijk uit zal blijven.
SYSTEM OF A DOWN
WE LATEN ONZE FANS NIET NOG EENS DRIE JAAR WACHTEN
Robbie Woning
Na tweeënhalf jaar onafgebroken toeren en ruim een half jaar sleutelen aan nieuw materiaal, levert System Of A Down deze maand eindelijk zijn langverwachte tweede album af. Berichten op MTV, dat het eigenzinnige Amerikaanse viertal op ‘Toxicity’ gematigder zou klinken, blijken achteraf overdreven. Hoewel de band in enkele nummers inderdaad flirt met melodie en sterke samenzang, klinkt de nieuwe CD het gros van de tijd nog vuriger en opstandiger dan het sterke debuut. Voorafgaand aan de release van ‘Toxicity’ sprak Aardschok in Los Angeles met bassist Shavo Odadjian over de hectische eerste drie jaar en de minstens zo hectische tijd die komen gaat.
THERION
HET GEHEIM DER GEHEIMEN
Robert Haagsma
Therion begon ooit als een van de vele Zweedse metalbands die eind jaren tachtig als paddestoelen uit de grond schoten. In de loop der jaren ontwikkelde de band zich tot een werktuig in de handen van zanger, componist, arrangeur en multi-instrumentalist Christofer Johnsson. De platen werden steeds ambitieuzer, vooral sinds hij complete koren en orkesten zijn studio in wist te lokken. De binnenkort te verschijnen CD ‘Secret Of The Runes’ is een nieuw hoofdstuk van het boeiende verhaal. Het is een conceptplaat, met als thema de wondere en geheimzinnige wereld van de Noorse mythologie. En waar anders dan in Zweden is dat heroïsche verleden nog tastbaar aanwezig. Een verslag van een tocht met als ijverige reisleider Christofer Johnsson zelf.
THORN.ELEVEN
Robbie Woning
Wie denkt dat SPV alleen maar onderdak biedt aan veteranen als Saxon en Savatage, en opstandige buitenbeentjes als Henry Rollins en Biohazard, heeft vast het Duitse Thorn.Eleven nog niet gehoord. De jonge band, gemiddelde leeftijd 23, uit het stadje Heidelberg wordt in alternatieve kringen in eigen land al voorzichtig het Duitse antwoord op Amerikaanse post grunge-acts als Staind, A Perfect Circle en Creed genoemd. Met het door Andy Sneap (!) geproduceerde, knallende nieuwe album en de daarvan getrokken single „Simple Things”, die de laatste maanden overigens al regelmatig op KINK FM te horen was, lijkt Thorn.Eleven klaar om ook de rest van Europa te gaan veroveren. Zanger/gitarist David Becker blijft vooralsnog rustig onder alle commotie.
TIGER ARMY
Onno Cro-Mag
Nick 13 is de oprichter van Tiger Army en samen met drummer London May (Samhain, Son Of Sam) en bassist Geoff Kreske (ex-A.F.I.) heeft hij de tweede cd ‘Power Of Moonlite’ opgenomen. De debuut-cd was niet zo denderend, maar de nieuwe plaat is niet uit mijn CD-lade te branden. De mix van psychobilly, punk en rock-‘n-roll is er een van de zuiverste vorm. Ondanks de lelijke hoes is dit product een must voor de liefhebber van bands als A.F.I. of Misfits. Zanger Nick 13, die ook de gitarist van de band is, spreekt over zijn leven met Tiger Army.
UNJUST
DROMEN OVER DOORBRAAK
Robert Haagsma
Het is de hoogste tijd dat er schot komt in de zaak Unjust, vinden in de eerste plaats de leden zelf. De Amerikaanse band bestaat inmiddels meer dan tien jaar, brengt deze maand de tweede CD uit en treedt regelmatig op. Alleen heeft alle arbeid nog niet zo vreselijk veel opgeleverd. De CD’s liggen in Amerika nog steeds niet in de winkel en de heren hebben overdag nog altijd een volledige baan. „Een beetje frustrerend?”, lacht zanger Paul Mendoza. „Nou haal dat ‘een beetje’ maar weg.”
WACKEN 2001
Dit keer hebben 27.500 metalfans de nodige kilometertjes afgelegd om getuige te zijn van de twaalfde editie van Wacken Open Air. Dit oergezellige Duitse festival zit duidelijk nog steeds in een groeistuip. Maar liefst vijfenzeventig bands zijn verdeeld over vier verschillende podia. Elfduizend m3 water wordt er uiteindelijk geconsumeerd en zes mega-Watt stroom wordt dit weekend door het twintig kilometer lange kabelnetwerk gejaagd. En dan zijn er nog vijfenveertig vreettenten en vijfhonderd dixies paraat voor ‘der Durchfall’. Ja, zo kan ik nog wel even doorgaan met technisch achtergrond gelul, maar dat zal jullie braadworst wezen. Het gaat om de bands en daarom is Aardschok dit jaar bijna dubbel vertegenwoordigd. René Veerkamp, Roman Hödl en ikzelf (Liselotte Hegt) zijn er om een woordelijke impressie op papier te zetten. Rita van Poorten schiet de live-foto´s en Barbara Meihuizen sluipt met haar camera langs de backstage-area. De vele marktkramen, bont gekleurde Wacken-gangers, moddergevechten, live radio-interviews en handtekeningensessies met kilometers lange rijen, zorgen voor uiterst vermakelijke dagen. De weergoden zijn ons goed gezind en natuurlijk net als ieder jaar wordt er op het laatste moment nog gerommeld met het programma. Het begint al op donderdag, de ‘Night To Remember’, wanneer CREMATORY op het laatste moment wordt verschoven naar de zaterdag. Triester is natuurlijk dat WIZZARD de volgende dag verstek moet laten gaan vanwege een sterfgeval in de familie.