In de Aardschok van Augustus / September 2002 lees je alles over:
30 SECONDS TO MARS, AGIEL, DISGORGE, ALL BORO KINGS, ASTROSONIC, BEANS, MAD SIN, BLOODLET, THE BONES, DAEMONIA, DARK TRANQUILLITY, DISHARMONIC ORCHESTRA, DREADLOCK PUSSY, FILTER, GARY MOORE, THE GATHERING, HOLY MOSES, JUDAS PRIEST, MESHUGGAH, AUTUMN, MURDERDOLLS, NIGHTWISH, CANDLEMASS, NILE, OCEANS OF SADNESS, PRIME STH, PRIMORDIAL, JOE SATRIANI, STONE SOUR, SUBZERO, TANKARD, THUNDERSTONE, THYRFING, WARP-7, VANDERHOOF
30 SECONDS TO MARS
KOSMISCH ESCAPISME
Gerd Jan Vleugels
30 Seconds To Mars is de opvallende naam van een minstens zo opvallende nieuwkomer uit Californië. Het kwartet zal binnenkort debuteren met een album op grond waarvan het nu al tot de nieuwe Pink Floyd gebombardeerd is. Mede dankzij de productie van de New Yorkse Canadees Bob Ezrin (Alice Cooper, Kiss, Pink Floyd, Peter Gabriel) heeft hun muziek een ietwat theatraal en gelaagd karakter, maar blinken de nummers niettemin uit in herkenbaarheid en toegankelijkheid. Op het conceptuele ‘30 Seconds To Mars’ put men inspiratie uit de roemruchte jaren zeventig, en is men door het integreren van moderne elementen erin geslaagd een uniek en eigentijds groepsgeluid te creëren.
AGIEL
DEATH METAL MET DIEPGANG
René Veerkamp
We leven in tijden van overvloed en gebrek tegelijk. Het aanbod van CD’s stijgt nog maandelijks, maar de portemonnee kan het in veel gevallen niet meer bijbenen. Ook in de hedendaagse death metalscene is sprake van een zekere overkill aan CD’s. Er komt tegenwoordig zoveel goede death metal uit, dat de meeste liefhebbers noodgedwongen een selectie moeten maken uit het aanbod. Als u deze maand één CD in het genre zeker niet mag missen, dan is het wel het debuut van de Amerikaanse band Agiel. ‘Dark Pantheons Again Will Reign’ (Unique Leader Records) is één van de meest originele death metal-CD’s van de laatste tijd. Het uit de staat New York afkomstige Agiel, verdient het om wat extra aandacht te krijgen. Aan de telefoon hebben we bassist Kris Piper.
DISGORGE
HEFTIG!
René Veerkamp
Met ‘Consume The Forsaken’ is de tweede, volledige CD van het Amerikaanse Disgorge een feit. Het is niet het meest afwisselende death metalalbum van de laatste tijd, maar daar staat tegenover dat er momenteel maar weinig bands zijn die wat heftigheid betreft ook maar een beetje in de buurt komen. Tijd voor een praatje met drummer Ricky Myers dus. Mijn eerste vraag is waarom Disgorge er zolang over heeft gedaan om met de eerste CD op de proppen te komen. De band werd immers al opgericht in 1992, maar de eerste mini-CD verscheen pas in 1999.
ALL BORO KINGS
PUUR VOOR HET PLEZIER
Onno Cro-Mag
Op de ‘New York Hardest Vol. 3’-verzamelaar stonden twee songs van de band All Boro Kings. Toen ik zag dat drie mannen uit die band originele Dog Eat Dog-leden waren wist ik genoeg. Zelf was ik na het geweldige debuut ‘All Boro Kings’ een beetje uitgekeken op dit gezelschap, want de opvolger ‘Play Games’ was een behoorlijke tegenvaller. De twee nieuwe songs van All Boro Kings klonken echter weer verfrissend. De positieve, opzwepende debuut-CD ‘Just For The Fun Of It’ is in mijn oren zelfs het beste wat deze mannen gepresteerd hebben en overtreft zelfs het debuut van Dog Eat Dog. Door de mix van hardcore, punk, hiphop en rock-’n-roll hebben we hier te maken met dé zomerplaat van 2002! Het album zit vol variatie, door de verschillende zang en een grote veelzijdigheid aan stijlen. Gitarist/zanger Sean Kilkenny neemt dit All Boro Kings dan ook zeer serieus.
ASTROSONIC
HET MOET SPONTAAN BLIJVEN
Stan Novak
Met het debuut ‘Son Of A.P.Lady’ in 2000 maakten we voor het eerste kennis met de psychedelische hardrock van Astrosonic uit Oss. Wat oorspronkelijk als grap begon als tegenreactie op Eindhoven Rock City bleek echter al snel op eigen benen te kunnen staan. De (inter)nationale pers viel namelijk als een blok voor de Ossenaren. Sindsdien is de bal gaan rollen en werden de nodige optredens afgewerkt. Onlangs verscheen de tweede plaat ‘Sound Grenade’ waarmee de band de hoge verwachtingen volledig weet in te lossen. Nog steeds is de muziek gedrenkt in de jaren zeventig en voorzien van een stroperige laag psychedelica, maar de songs zijn volwassener en de band klinkt meer als een eenheid.
BEANS
KLAAR OM EUROPA TE VEROVEREN
Onno Cro-Mag
Na de CDemo ‘Weapons Of The Weak’ was I Scream Records er als de kippen bij om Beans onderdak te geven. De debuut-CD ‘C’ Mon Get It On’ werd onder de goede kritieken bedolven en de band stond bijna wekelijks op podia in binnen- en buitenland. Onlangs heeft Beans de tweede CD voor I Scream Records opgenomen; ‘So It Goes’. Deze plaat zal voor de absolute doorbraak gaan zorgen want niemand kan meer om deze punkact uit Ede heen. Sander en Ronald (beiden zanger en gitarist) zijn klaar om Europa te veroveren.
MAD SIN
PSYCHOBILLY OP ZIJN BEST
Onno Cro-Mag
Je moet zeer selectief te werk gaan qua bands die je wilt interviewen en het moet in het rijtje muziekstijlen passen die de Aardschoklezers kan boeien. Psychobilly is niet echt een stijl die past binnen de kaders van dit blad, maar voor het BerlijnseMad Sin maken we absoluut een uitzondering. Al jaren weet de band zich met zijn mix van rock-’n-roll, psychobilly en punk aan een breed publiek te binden. Na het album ‘God Gave The Sin’ uit 1996 is de band in Nederland en België uitgegroeid tot een absolute cultband en de optredens zijn steevast uitverkocht. Na een lange rustpauze is Mad Sin weer terug aan het front met het opzienbarende album ‘Survival Of The Sickest!’. Liefhebbers van de oude sound, maar ook aanhangers van bands als The Misfits, Tiger Army en Nekromantix zullen veel plezier beleven aan dit zeer gevarieerde album. Zanger Koefte, de 120 kilo zware, dichtgetatoeëerde frontman die zich op het podium als een ware psycho gedraagt, staat Aardschok te woord.
BLOODLET
Arold Pietersma
In 1992 ziet deze viermansformatie uit Florida het levenslicht. Bloodlet blijkt succesvol, en creëert de blauwdruk voor de metalcore, die veel navolging vindt. Zes jaar en drie platen later, wordt het akelig stil rond Bloodlet. In 2001 begint de band echter weer op te treden. Onlangs heeft Bloodlet de opnamen voor de gloednieuwe, ijzersterke CD, ‘Three Humid Nights In The Cypress Trees’, afgerond. De band zit midden in een Amerikaanse tournee als ik met gitarist Matt Easley bel, die zich dan in Connetticut bevindt.
THE BONES
PUNK ROCK-’N-ROLL UIT ZWEDEN
Onno Cro-Mag
Sinds The Bones in 1999 een mini-CD uitbracht ben ik al onder de indruk van deze Zweedse band. Twee jaar geleden verscheen het debuut ‘Screwed, Blued And Tatooed’ en de ster van deze rock-’n-roll dieren is sindsdien rijzende. De mix van punk en rock-’n-roll is perfect en ook live is deze act een genot om naar te kijken. Onlangs verscheen de machtige CD ‘Bigger Than Jesus’ en dit zal de absolute doorbraak worden voor deze hardwerkende band. De laatste vijf maanden is men voor en na de opnames van ‘Bigger Than Jesus’ continue op toer geweest. Een dag na een optreden in Barcelona met onder andere Discipline, Angelic Upstarts en Vice Squad praat zanger/gitarist Boner ons bij.
DAEMONIA
SPOOKY BUSINESS
Liselotte Hegt
Drie miljoen exemplaren gingen er in 1975 van de soundtrack ‘Profondo Rosso (Deep Red)’ over de toonbank, het eerste kassucces van de Italiaanse, toen nog piepjonge formatie Goblin. Goblin, de progressieve, instrumentale rockband met zijn specifieke sound, en Dario Argento, de jonge regisseur die al snel te boek stond als de Italiaanse Hitchcock, bleken een perfecte match. In 1999 besluit de belangrijkste componist achter Goblin, toetsenist Claudio Simonetti een tweede jeugd in te zetten met zijn nieuwe formatie Daemonia, waarvan vorige maand de sublieme live-CD ‘Live…Or Dead’ uitkwam.
DARK TRANQUILLITY
DE AANHOUDER WINT
Robbie Woning
Na de experimentele, licht teleurstellende albums ‘Haven’ en ‘Projector’ is het Zweedse Dark Tranquillity met zijn nieuwste CD ‘Damage Done’ weer helemaal bij de les. Het album wordt gedomineerd door een ouderwetse Gothenburg-drive, bevat aangename ruige zanglijnen en klinkt dankzij de combinatie van progressieve ritmes en een vette dosis Iron Maiden-gitaarwerk voortdurend erg interessant. Spannende melodielijnen, suspensevol toetsenwerk en aanstekelijke zanglijnen… Werkelijk alle criteria voor een goed metalalbum zijn aanwezig op deze release, waarmee de band zich kwalitatief gerust in het rijtje Arch Enemy, Darkane en In Flames mag scharen. En dat is niets meer dan terecht. Immers, de melodieuze death metalband Dark Tranquillity stond dertien jaar geleden aan de basis van de bekende Gothenburg-stroming, maar mocht tot op heden weinig vruchten van zijn pioniersrol plukken. Wellicht dat de band met het avontuurlijke ‘Damage Done’ alsnog de verdiende inhaalslag zal kunnen maken. Aardschok belde met zanger Mikael Stanne, die zelf ook razend enthousiast over het nieuwe album is.
DISHARMONIC ORCHESTRA
NA ACHT JAAR PAUZE WEER TERUG!
Roman Hödl
Met zijn twee demo’s, de legendarische split-LP met Pungent Stench en het debuut ‘Expositionsprophylaxe’ is Disharmonic Orchestra eind jaren tachtig de eerste band die met grindcore en death metal aan het experimenteren slaat. De band speelde toen een zeer eigenzinnige mix van alle harde muziekstijlen, en kreeg het, ondanks zijn ontoegankelijke metal, voor elkaar om met bands als Pungent Stench en Entombed door heel Europa te toeren.
DREADLOCK PUSSY
GEZONDE AMBITIES
Gerd Jan Vleugels
In de vorige uitgave kon je het eerste deel van het interview met de Limburgse formatie Dreadlock Pussy lezen. De opvolger van het onverwacht succesvolle debuut ‘Sharpinstead’ was in muzikaal en productioneel opzicht een grote stap voorwaarts. Met het volwassen klinkende en diverse ‘Tsumi’ kan het zestal zich inmiddels meten met de betere Europese bands in het genre. Zanger Pat en gitarist bART gaan in dit vervolg van het gesprek dieper in op de teksten en ambities van Dreadlock Pussy.
FILTER
MELODIE EN MELANCHOLIE
Robert Haagsma
Filter was aanvankelijk weinig meer dan een project dat vanaf het moederschip Nine Inch Nails de wijde wereld in gelanceerd werd. In de loop der jaren heeft de band in het grensgebied tussen metal en industriële muziek echter zijn eigen, unieke plaats verworven. Een positie die alleen maar steviger zal worden met het uitkomen van het ijzersterke ‘Amalgamut’, de derde CD die vanaf 30 juli in de winkels ligt.
GARY MOORE
ROCKT WEER!
Martien Koolen
Sinds een aantal jaren heeft Gary Moore de blues, vooral zijn succesvolle album ‘Still Got The Blues’ (1990) is ook bij veel hardrockers een begrip. Toch had Gary de hardrock afgezworen, tenminste dat vertelde hij collega Robert Haagsma vorig jaar. Echter na het beluisteren van Gary’s nieuwe album, dat in september uitkomt, moet ik constateren dat er wel degelijk weer hardrocktracks, zoals „Stand Up”, te beluisteren zijn. Dat wil ik toch wel eens even verifiëren bij meneer Moore. Ik vlieg naar Londen om Gary en de nieuwe bassist Cass Lewis aan de tand te voelen.
THE GATHERING
12,5 JAAR
Liselotte Hegt
Ondergetekende reist dit keer niet per ‘luxe jet’ af voor een stevig onderhoud met één van onze buitenlandse metalsterren, maar zoeft per trein naar Nijmegen voor een openhartig gesprek met zangeres Anneke van Giersbergen en drummer Hans Rutten van The Gathering. De plaats van handeling is het kleine, knusse kantoor van Psychonaut Records, het eigen label van The Gathering. Aanleiding voor dit interview is de zojuist uitgebrachte eigen beheer release ‘Black Light District’, ter gelegenheid van het twaalfeneenhalfjarig bestaan van de band.
HOLY MOSES
MASTERS OF DISORDER
Roman Hödl
Na een pauze van een jaar of acht kwam vorig jaar de Duitse thrashband Holy Moses weer bij elkaar. Wie dit als de zoveelste kansloze reünie afdeed komt bedrogen uit, want de band rond frontvrouw Sabina Classen is weer helemaal terug en brengt in 2001 niet alleen de intense mini-CD ‘Master Of Disaster’ uit, maar heeft daar zojuist ook nog de gloednieuwe CD ‘Disorder Of The Order’ aan toegevoegd. Genoeg redenen dus voor een gesprek van man tot vrouw.
JUDAS PRIEST
DOORGAAN ZOLANG HET LEUK IS
Robert Haagsma
Met het uitbrengen van de DVD ‘Live In London’ heeft ook de Britse metallegende Judas Priest zich gestort op het relatief nieuwe digitale fenomeen. De DVD is in december vorig jaar opgenomen in de Brixton Academy in Londen en biedt een goede dwarsdoorsnede van een kleine dertig jaar Judas Priest. Aan stoppen wordt door de veteranen voorlopig nog niet gedacht. „We gaan door zolang we er plezier in hebben”, aldus gitarist Glenn Tipton.
MESHUGGAH
SNAREN & DRANK & ROCK-‘N-ROLL
Robert Haagsma
Op basis van de tot in detail verzorgde metal van Meshuggah ben je geneigd te denken dat de makers ervan een stel gortdroge nerds zijn. Een bliksembezoek aan Zweden maakt echter duidelijk waarom Meshuggah, vrij vertaald, ook alweer stapelgek betekent. Of zoals gitarist Fredrik Thordendal het een keer of honderd verwoordt: ‘fucked up like a baby!’
AUTUMN
DE NIEUWE GOTHIC METALSENSATIE
Anita Boel
Ze stonden al regelmatig in het voorprogramma van After Forever en Within Temptation, tekenden een contract bij major Sony en brachten onlangs de debuut-CD ‘When Lust Evokes The Curse’ uit. Als Friese band mocht er geopend worden in de tent op het Wâldrock-festival, en het debuutalbum was daar binnen enkele uren compleet uitverkocht. We hebben het hier over Autumn, de nieuwste, Nederlandse gothic metalsensatie. Tijdens Wâldrock spreekt ondergetekende met zangeres Nienke de Jong en bassist/grunter/componist/tekstschrijver Meindert Sterk.
MURDERDOLLS
GLAMPUNKMETAL
Gian Santegoeds
Voor Slipknot’s Joey Jordison even geen overall en masker. De drummer van het wereldvermaarde metalgezelschap timmert momenteel stevig aan de weg met zijn nieuwe side-project ‘Murderdolls’. Hoewel ‘nieuw’; Jordison is al sinds 1995 met zijn moordzuchtige poppen in de weer. In eerste instantie als The Rejects, maar sinds de komst van zanger Wednesday, november vorig jaar, onder de huidige naam. Deze maand komt de band (eindelijk) met zijn officiële debuut op de proppen: ‘Beyond The Valley’. Aardschok nam alvast een voorproefje en sprak op de CNR-burelen met een bijzonder goedgemutste Jordison en Wednesday. ‘And now for something completely different…’
NIGHTWISH
DE TOEKOMST
Metal Mike/Anita Boel
Toetsenist Tuomas Holopainen is het muzikale brein achter Nightwish. Hij bepaalt welke richting de muziek van het Finse vijftal opgaat en pent daarnaast alle teksten. Blikvanger en de meeste aandacht opeisend is echter zangeres Tarja Turunen die Nightwish met haar karakteristieke ‘elfenzang’ en haar mooie verschijning nu al vier studio-albums lang boven veel andere gothische metalbands uit laat steken. Sinds het in 1998 verschenen ‘Oceanborn’ gaat het crecendo met de band. Het nieuwste album ‘Century Child’ schiet overal in de albumlijsten omhoog. Desondanks maken ondergetekenden zich ongerust. Zal Tarja ook in de toekomst de frontvrouw van Nightwish blijven?
CANDLEMASS
TERUG VAN WEGGEWEEST
Metal Mike
Een van de meest interessante bands die dit jaar op het podium van Bang Your Head stond, is zondermeer Candlemass. Het is alweer tien jaar geleden dat we iets van deze Zweden gehoord hebben. De band was de vele onderlinge ruzies beu en gaf in 1992 de pijp aan Maarten. Belangrijkste songwriter, bassist Leif Edling, stortte zich op een nieuw avontuur met Abstract Algebra, dat echter op niets uitliep. Sinds kort is Candlemass weer onder de levenden. Mercyful Fate- en King Diamond-manager Ole Bang heeft de groep onder zijn hoede genomen. Problemen tussen de bandleden onderling worden niet meer in de oefenruimte uitgevochten. Ole beslist gewoon welke koers er gevaren dient te worden. Aardschok wil natuurlijk weten hoe de reünie tot stand is gekomen en praat met de frontman en gitarist Lars Johansson over heden, verleden en vooral de toekomst.
NILE
EPISCHE DEATH METAL
Stephan Gebédi
Op 3 september verschijnt het nieuwe album van één van de belangrijkste death metalbands van dit moment. Vele mensen wachten dan ook met grote spanning op ‘In Their Darkened Shrines’; de nieuwe CD van Nile. Ik heb het album inmiddels mogen beluisteren en ik kan niet anders concluderen dan dat het wederom een echte kraker is geworden.
OCEANS OF SADNESS
EEN GROTE UITDAGING
Dennis Verboven
De kritische lezer fronst zijn wenkbrauwen. Alweer een artikel over Oceans Of Sadness? Inderdaad! Deze Belgische band heeft net een prima CD getiteld ‘Laughing Tears, Crying Smile’ afgeleverd, zal binnenkort in Hof Ter Loo het podium delen met Dimmu Borgir en heeft onlangs een interessante videoclip in elkaar geknutseld. „Ook lopen er momenteel onderhandelingen over een mogelijk toer met een grotere band. Oceans Of Sadness biedt voortdurend nieuwe uitdagingen!”, grijnst zanger Tijs Vanneste.
PRIME STH
AMERIKAANS AVONTUUR
Gerd Jan Vleugels
Het Zweedse PRIME sth – sth staat voor Stockholm – kreeg na het opnemen van zijn debuutalbum ‘Underneath The Surface’ de kans om naar Amerika te verkassen. Tijdens hun verblijf in Los Angeles, de band woonde er in totaal zeven maanden, lukte het om met onder andere Nickleback en Staind te toeren en werd de single „I’m Stupid (Don’t Worry About Me)” door talloze radiostations opgepikt. Momenteel werkt men in het thuisland aan een tweede album dat rond de herfst het levenslicht zal aanschouwen. Zanger/gitarist Noa Moden geeft tekst en uitleg.
PRIMORDIAL
EEN UITING VAN KUNST EN CULTUUR
René Veerkamp
Met ‘Storm Before Calm’ heeft het Ierse Primordial opnieuw bewezen dat men tot één van de meest spraakmakende en originele metal bands van dit tijdsgewricht behoort. Noem het post-black metal, heavy folk metal of voor mijn part epic dark metal, het maakt allemaal niet uit, want zoals Primordial is er geen tweede.
JOE SATRIANI
EEN BEETJE VREEMD, MAAR WEL LEKKER
Robbie Woning
Na het vooruitstrevende ‘Engines Of Creation’ en de indrukwekkende ‘Live In San Francisco’-DVD, markeert Joe Satriani’s nieuwste CD ‘Strange Beautiful Music’ een terugkeer naar zijn oorspronkelijke aanpak en geluid. De gitarist gooide zijn computers en sequencers de deur uit, schreef zijn nieuwe nummers weer volledig op gitaar en legde de muziek vervolgens ook weer op de traditionele manier vast. Het resultaat is een spannend en organisch klinkend album, dat zijn titel alle eer aandoet en gerust als een optelsom van Satriani’s eerdere muzikale avonturen mag worden gezien. Joe’s sterke gitaarmelodieën vormen weer ouderwets de basis van de muziek en het schijfje bevat enkele van de beste nummers die ‘Satch’ de afgelopen jaren schreef. Aardschok sprak met de Amerikaanse gitaarkunstenaar tijdens de voorbereiding van zijn nieuwe wereldtournee en belde daarvoor naar zijn huis in de bergen van Nevada.
STONE SOUR
OPLADEN VOOR SLIPKNOT
Robert Haagsma
Alles rond Slipknot staat even stil. De clownspakken liggen bij de stomerij en de leren maskers worden ingevet. Er is dus even tijd voor iets anders. Drummer Joel Ekman doodt de tijd met Murderdolls, maar is ook betrokken bij Stone Sour. In die band komen we verder Slipknot-zanger Corey Taylor tegen. „Onze plaat is een opgestoken middelvinger aan het adres van die pompeuze rockster motherfuckers die beweren dat ik niet kan zingen.” Zo, het hoge woord is er uit. Het debuut ‘Now’ ligt vanaf eind augustus in de winkel.
SUBZERO
TERUG UIT DE HEL
Onno Cro-Mag
Subzero was een aantal jaren geleden een van de meest belovende hardcoreacts uit New York. Het debuut ‘Happiness Without Peace’ zorgde voor een schok door de hardcoregemeenschap. De band mengde allerlei stijlen binnen zijn sound, maar wist toch alles tot een geheel te smeden. Toen sloeg het noodlot toe. Bassist Larry verliet de band en startte zijn eigen band Crusade (een mix tussen punk en new wave). Lu besloot daarna met Subzero te stoppen en ging samen met Lord Ezec zingen bij Skarhead. En toen sloeg het noodlot pas echt toe.
TANKARD
HET RESULTAAT VAN 20 JAAR ZUIPEN
Roman Hödl
Tankard bestaat alweer twintig jaar, en dat wordt gevierd met de nieuwe CD ‘B-Day’. Op deze uitstekende plaat stelt de ervaren band zonder meer dat men nog steeds geen last heeft van Korsakov of een gekrompen lever. Samen met zanger Andreas ‘Gerre’ Geremia praten we kort over het verleden en de nieuwe CD, die tot de beste behoort die de alco-thrashband uit Frankfurt ooit heeft uitgebracht. Nadat Gerre de felicitaties voor het twintigjarige bestaan van Tankard in ontvangst heeft genomen, lopen we vliegensvlug langs alle officiële Tankard-releases van de afgelopen twintig jaar. Hiervoor gaan we chronologisch te werk, waarbij de bierkoning iedere release kort van commentaar voorziet.
THUNDERSTONE
NIETS TE KLAGEN
Roman Hödl
Na jarenlang in de thrashband Antidote te hebben gezongen is de Finse alleskunner Nino Laurenne zich gaan toeleggen op het spelen van gitaar, en heeft hij samen met drummer Mirka Ratanen en voormalig Antidote-bassist Titus Hjelm de melodieuze metalband Thunderstone opgericht. Na het vinden van de uiterst getalenteerde zanger Pasi Rantanen was de band korte tijd later compleet, waardoor twee jaar na dato de gelijknamige debuut-CD al in de winkels ligt. De groep heeft dus geen enkele reden tot klagen en bandleider Nino is dan ook goed gehumeurd als hij enkele vragen van Aardschok voorgeschoteld krijgt.
THYRFING
HET DUISTERE MENSBEELD VAN THOMAS VääNäNEN
Robbie Woning
Met het sterke ‘Vansinnesvisor’ handhaaft Thyrfing deze maand zijn positie als een van de leidende krachten in het viking/pagan metalgenre. Het vierde album in de historie van het Zweedse zestal bevat opnieuw veel sterke epische riffs en prachtige folky elementen. En waar de CD qua sfeer regelmatig herinneringen aan de latere Bathory oproept, klinkt Thyrfing door de bemoeienissen van producer Daniel Erlandsson muzikaler en strakker dan ooit. Zanger Thomas Väänänen was medio juli op het Hammerheart-kantoor in Beek en belde naar Aardschok voor een korte update.
WARP-7
DE ZEVENSNARIGE VERSTERKER
Robbie Woning
Het kon niet uitblijven. Nu zo’n beetje elk zichzelf respecterend gitaarmerk een stuk hout met meer dan zes snaren op de markt heeft, was het natuurlijk slechts een kwestie van tijd voor zich een eerste ‘zevensnarige’ versterker zou aandienen. De Warp-7 van Hughes & Kettner is een ‘halfstack’, die speciaal is afgestemd op de extreem lage klanken waarmee gitaristen tegenwoordig hun bassende collega’s overbodig proberen te maken. Aardschok onderwierp de futuristisch ogende Warp aan een praktijktest.
VANDERHOOF
DE JAREN ZEVENTIG HERLEVEN
Robbie Woning
De naam Vanderhoof zal waarschijnlijk eeuwig associaties met Metal Church blijven oproepen. Gitarist Kurdt Vanderhoof stond in 1983 aan de wieg van deze legendarische metalband uit Seattle, Washington en hield ook na zijn formele vertrek en bij de reünie in 1999 de touwtjes stevig in handen. Minder bekend is dat Kurdt al sinds het begin van de jaren negentig ook goede, melodieuzere hardrocknummers schrijft en onder de naam Hall Aflame en later Vanderhoof al twee sterke albums heeft afgeleverd. Het rootsy seventies-album ‘Vanderhoof’ was in 1997 om te smullen, maar bleef destijds in de zee van grijze releases vreemd genoeg nagenoeg onopgemerkt. Of de kersverse opvolger ‘A Blur In Time’ hetzelfde lot beschoren is, kan alleen de toekomst uitwijzen. Aan de kwaliteit van het songmateriaal en de authentieke productie door de gitarist zelf, zal het opnieuw niet liggen.