In de Aardschok van Oktober 2003 lees je alles over:
MACHINE HEAD, LIFE OF AGONY, JUDAS PRIEST, ALIEN ANT FARM, ILL NIÑO, IRON MAIDEN, TIAMAT, RAGE, PENUMBRA, ANTIMATTER, MOONSPELL, AFTER FOREVER, ADEMA, PAIN OF SALVATION, STRATOVARIUS, KEN TAMPLIN, ENCHANT, HTP, BRAZEN ABBOT, BLIND DOG, THE QUILL, DEAD SOUL TRIBE, DANKO JONES, SICK OF IT ALL, SECOND CHANCE NL, BAD BRAINS, RANCID, PRO-PAIN, MATCHBOOK ROMANCE, WACKEN OPEN AIR 2003, ENTOMBED, THE CROWN, Defiled, ARCH ENEMY, PERISHED, EXHUMED, Deeds Of Flesh, MORBID ANGEL
MACHINE HEAD
EEN OPEN BOEK
Robert Haagsma
De titel ‘Through The Ashes Of Empires’ lijkt een politieke lading te hebben. Toch is de nieuwe studioplaat van Machine Head juist het meest persoonlijke document van Robert Flynn tot nu toe. Openhartig neemt de zanger/gitarist zijn getroebleerde verleden onder de loep. De plaat markeert daarnaast de hernieuwde samenwerking met zijn oude collega uit de Vio-lence-dagen: gitarist Phil Demmel.
LIFE OF AGONY
Tijd heelt alle wonden
André Verhuysen
Midden jaren negentig vierde Life Of Agony triomfen. Weliswaar ontsproot de band aan de New Yorkse hardcorescene, maar Life Of Agony was veel meer dan zomaar de zoveelste zware NYHC-band. Life Of Agony was anders. Het viertal injecteerde een flinke dosis melodie in zijn songs en had in de persoon van Keith Caputo een uitzonderlijk frontman. Klein van stuk en groots van stem. Na drie uitstekende en zeer succesvolle albums – ‘River Runs Red’ (1993), ‘Ugly’ (1995) en ‘Soul Searching Sun’ (1997) – was het echter plotsklaps gedaan met Life Of Agony. Caputo had er genoeg van en verliet de band. Het resterende trio probeerde het nog even met Ugly Kid Joe-zanger Whitfield Crane – wat een aanfluiting – maar zonder de kleine Keith verdween de magie van Life Of Agony als sneeuw voor de zon. Enkele maanden later viel Life Of Agony definitief uit elkaar. Of toch niet? In januari van dit jaar meldde Life Of Agony zich terug aan het front, in de oorspronkelijke bezetting. Met gitarist Joey Zampella, bassist Alan Robert, drummer Sal Abruscato én Keith Caputo. Twee shows in New York City verkochten in ‘no time’ uit en de opnames ervan verschijnen in oktober op CD en DVD. Tegelijkertijd begint het viertal aan een Europese toer. De show in het Tilburgse 013 is zelfs op voorhand al uitverkocht. Life Of Agony leeft weer!
JUDAS PRIEST
Götz Kühnemund
Kort voor de deadline van de vorige Aardschok was de kogel dan eindelijk door de kerk; Rob Halford is terug bij Judas Priest. Groot nieuws, maar niet echt verrassend. Het zat er natuurlijk allang aan te komen, alle ontkenningen ten spijt. Het was geen kwestie van óf Halford terug zou keren op het oude nest, maar wanneer hij dat zou doen. Verrassend is eigenlijk alleen dat het zolang heeft geduurd. Twaalf jaar om precies te zijn. RockHard-collega Götz Kühnemund praatte kort bij met Priest-gitarist K.K. Downing.
ALIEN ANT FARM
muziek en pech onderweg
René Vanes
Eens in de zoveel tijd hoor je opeens van een ongeluk waarbij bandleden zijn betrokken. Kort na een optreden op Pinkpop sloeg de bandbus van Alien Ant Farm in Spanje over de kop waardoor zanger Dryden Mitchell opeens niet meer zo kwiek en gezond gestoord op de planken kon staan. Sterker nog, op een haartje na is de voorman ontsnapt aan een totale verlamming. Een jaar van onzekerheid en machteloosheid, maar bovenal vertrouwen in elkaar en doorzettingsvermogen, volgde. Met ‘TruANT’, de opvolger van het miljoenendebuut ‘Anthology’ als resultaat. Gitarist Terry legt uit hoe sterk Alien Ant Farm uit de strijd is gekomen.
ILL NIÑO
DE BEKENTENISSEN VAN ILL NIÑO
Gerd Jan Vleugels
Met het aantrekken van twee nieuwe bandleden – ex-Machine Head-gitarist Ahrue Luster en percussionist Danny Couto – maakt het Amerikaanse Ill Niño een nieuwe start. Het wereldwijd 400.000 maal verkochte debuut ‘Revolution, Revolucion’ sloeg in als de spreekwoordelijke bom en live bleek de multiraciale band een ware sensatie. Op het nieuwe ‘Confessions’ combineert Ill Niño wederom opzwepende percussie met moderne metal, hoewel het zestal ditmaal stukken gevarieerder en melodieuzer voor de dag komt. Aardschok vloog naar New York om uit de monden van zanger Cristian Machado en drummer Dave Chavarri enkele opmerkelijke bekentenissen op te tekenen.
IRON MAIDEN
DODENDANS
Eric van den Hurk
Toen Iron Maiden in 2000 zijn eerste album als zesmansformatie afleverde waren de kritieken over het algemeen zeer lovend. Het succes van ‘Brave New World’ zou volgens velen moeilijk te evenaren zijn. Tegen de tijd dat je dit leest ligt de opvolger ‘Dance Of Death’ alweer een tijdje bij de platenboer, en kan iedereen dus zelf oordelen of Iron Maiden er in is geslaagd het vorige studioalbum te overtreffen. Over de totstandkoming van het dertiende studioalbum praatte ondergetekende met Dave Murray, Adrian Smith en Steve Harris.
TIAMAT
ijzige doemdenkers
René Vanes
De Zweed Johan Edlund mag er op het podium als een vogelverschrikker uitzien, in het dagelijks leven is de man weinig opvallend. Bijzonder rustig en ingetogen, maar wel met een uitgesproken mening als je er naar vraagt. Zijn Tiamat is nooit een extreme band geweest. Tiamat heeft het altijd moeten hebben van subtiele nuances. Edlund werkt het liefst in een sinistere setting waarin somberheid overheerst. ‘Prey’ moet in tegenstelling tot briljante werkjes als het debuut ‘Sumerian Sky’, ‘The Astral Sleep’ en zelfs ‘Wildhoney’ meer hoop uitstralen. De in 1999 ingezette koerswijziging naar de neoromantiek van The Sisters Of Mercy en HIM is niet per definitie hopeloos en verloren.
RAGE
DEFENDERS OF METAL
Roman Hödl
Rage timmert al bijna twee decennia aan de weg, en is vooral in Duitsland erg populair. In Nederland en België staat het Duitse trio vooral bekend vanwege de symfonische metaluitstapjes eind jaren negentig, waaronder een groots concert met orkest op Dynamo Open Air 1997. De laatste jaren heeft de band echter weer voor een wat meer metalen aanpak gekozen, zoals te horen is op de nieuwe CD ‘Soundchaser’. Deze is niet alleen iets toegankelijker, maar ook stukken compacter dan voorganger ‘Unity’. Naast zanger/bassist Peavy Wagner behoren ook de Russische gitarist/keyboarder Victor Smolski en de Amerikaanse drumgod Mike Terrana tot de line-up. Roman Hödl spreekt met een niet al te uitbundige bandleider Peavy.
PENUMBRA
STUDIOREPORT
Anita Boel
Of we een studioreport willen doen met de Franse gothic metalband Penumbra? Nou en of! Niet alleen omdat Penumbra een van de sterkste bands is in het genre, ook de informatie dat de luistersessie plaats zal vinden in het zonovergoten Marseille staat ondergetekende wel aan.
ANTIMATTER
Liselotte Hegt
Het was voornamelijk bassist Duncan Patterson die er voor zorgde dat Anathema met het album ‘Eternity’ (1996) een muzikale omwenteling maakte. Ook op ‘Alternative 4’ (1998) had Patterson een grote creatieve input, om vervolgens onverwachts van het toneel te verdwijnen. Hij zonderde zich af van de metalscene en werkte samen met zijn jeugdvriend Mick Moss aan nieuw materiaal dat onder de bandnaam Antimatter in 2002 werd uitgebracht. Het prachtige debuut ‘Saviour’ vertoonde melancholische gelijkenissen met Anathema, maar het duo toonde ook grote interesse in donkere, bijna filmisch aandoende elektronische muziek en vrouwenvocalen. Met de onlangs uitgebrachte opvolger ‘Lights Out’ heeft Antimatter zichzelf nog eens moeiteloos naar een hoger plan weten te tillen. Voor Aardschok reden genoeg om de achtentwintigjarige Duncan te bellen.
MOONSPELL
BLIJFT EIGENZINNIG
Anita Boel
Het Portugese Moonspell bestaat inmiddels alweer bijna tien jaar. Met de nieuwe CD ‘The Antidote’ is de band aanbeland bij zijn zesde studioalbum, dat 29 september verschijnt. Wederom is het bandleider Fernando Ribeiro gelukt met een eigenzinnige plaat op de proppen te komen. En wat misschien wel het belangrijkste is; het typische Moonspell-geluid is weer behouden gebleven. Moonspell biedt wederom kwaliteit, originaliteit en genialiteit. In zijn drukke tijdschema heeft frontman Ribeiro nog een gaatje weten te vinden om Aardschok te woord te staan.
AFTER FOREVER
STUDIOREPORT
Anita Boel
Brachten de meesten deze zomervakantie aan het strand door, de bandleden van After Forever trokken zich terug in de Excess Studio in Rotterdam. Het geduld van de fans wordt echter wel op de proef gesteld. Het nieuwe album komt pas komend voorjaar uit. Maar niet getreurd, After Forever heeft ook aan een MCD gewerkt. Dit schijfje met de titel ‘Exordium’ moet volgende maand al het levenslicht zien. Uiteraard is Aardschok, mede door het vertrek van songwriter/gitarist/zanger Mark Jansen, reuze benieuwd naar het nieuwe materiaal. We besluiten dan ook een dagje strand over te slaan en af te reizen naar Rotterdam.
ADEMA
GESTABILISEERD
Gerd Jan Vleugels
Hoewel frontman Mark Chavez nog steeds door zijn familie wordt aangesproken met Marky en hij na de release van het gelijknamige debuut werd afgeschilderd als het kleine halfbroertje van Korn’s Jonathan Davis, is de zanger van Adema een stuk volwassener geworden. Het kind in hem is nog altijd springlevend, maar de diepere, persoonlijke teksten op het nieuwe album ‘Unstable’ zijn een reflectie van Mark’s innerlijke groei. Vergeleken met ‘Adema’ is het tweede album melodieuzer en gevarieerder, waarbij Chavez benadrukt dat de boodschap van de band vooral een positieve is.
PAIN OF SALVATION
PROJECT ‘BE’
Liselotte Hegt
Terwijl velen van jullie tijdens de afgelopen bloedhete zomermaanden vakantie vierden, werkte het Zweedse Pain Of Salvation zich uit de naad om het bijzondere project ‘BE’ van de grond te krijgen. Vanaf 2 september treedt de band namelijk twee weken lang, vijf dagen per week, twee keer per dag, op met het negenkoppige ‘Orchestra Of Eternity’. Het audiovisuele spektakel speelt zich af in een tot een theater omgetoverde oude fabriekshal. Op 30 augustus vindt de première plaats en ondergetekende reist af naar het pittoreske Eskilstuna om getuige te zijn van een boeiende avond.
STRATOVARIUS
Albert Wienen
Op een late vrijdagmiddag krijg ik een telefoontje vanuit de kantoren van Nuclear Blast waarin wordt gevraagd of Aardschok aanwezig wil zijn bij de luistersessie van het nieuwe Stratovarius-album ‘Elements Part II’ dat op 27 oktober aanstaande zal uitkomen. Aangezien ik Timo Tolkki en co. al sinds 1992 volg hoef ik hier niet lang over na te denken.
KEN TAMPLIN
VAN JE VRIENDEN MOET JE HET HEBBEN
Robbie Woning
Met twintig jaar ervaring mag de Amerikaanse zanger/gitarist Ken Tamplin gerust tot de veteranen worden gerekend. De melodieuze rocker begon zijn carrière op negentienjarige leeftijd bij de hardrockband Joshua, maakte albums met de groepen Shout en Magdallan en timmert intussen alweer jaren onder zijn eigen naam aan de weg. Deze zomer verscheen onder de noemer ‘Ken Tamplin and Friends’ het uitbundige melodieuze hardrockalbum ‘Wake The Nations’, waarop de zanger zich achttien(!) nummers lang laat bijstaan door een keur aan bekende gitaristen. Aardschok sprak met de drukbezette Ken Tamplin over de voordelen van muzikale onafhankelijkheid, de strikte scheiding tussen de christelijke en de wereldse rockscene en de projecten die nog op stapel staan.
ENCHANT
„IK WIL MENSEN VERLIEFD LATEN WORDEN OP ONZE MUZIEK”
Liselotte Hegt
In tien jaar tijd ontwikkelde het uit San Francisco afkomstige Enchant zich van een typische complexe progband tot een verfijnd en songgericht klinkend gezelschap met een eigen geluid. Het succes mag dan nog niet zo grootschalig zijn als dat van bijvoorbeeld Dream Theater of Spock’s Beard, maar inmiddels kan de band binnen de progressieve rockgemeenschap rekenen op een groeiende fanschare en lovende kritieken van de pers. De zoektocht naar de ultieme song is voor gitarist/componist/producer Doug Ott nog lang niet ten einde, maar met het kersverse ‘Tug Of War’ is de Amerikaan weer een stuk dichter bij zijn ambitie aanbeland. Aardschok belt met een uiterst tevreden Doug.
HTP
DE ANDERE MEESTERS
Gerd Jan Vleugels
De verrassing was groot toen enige tijd geleden twee van ‘s werelds beste rockzangers de koppen bij elkaar staken voor een project. De voormalige Deep Purple-vocalisten Glenn Hughes (ex-Trapeze) en Joe Lynn Turner (ex-Rainbow) maakten onder de naam HTP een sterke hardrockplaat. De daarop volgende wereldtoer en het livealbum bewezen dat de twee oudjes nog lang niet pensioengerechtigd waren. Logisch daarom dat het tweede HTP-album ‘2’ het levenslicht ziet, niet lang nadat beide heren een solo-plaat hebben afgeleverd. Turner vertelt Aardschok dat HTP’s tweede album – onder invloed van The Beatles – in vocaal opzicht harmonieuzer klinkt, en heeft opmerkelijk nieuws over zijn eigen carrière.
BRAZEN ABBOT
Gerd Jan Vleugels
Met de albums ‘Live And Learn’ (1995), ‘Eye Of The Storm’ (1996), ‘Bad Religion’ (1997) en het recente ‘Guilty As Sin’ heeft Brazen Abbot een meer dan aardige staat van dienst opgebouwd. De Bulgaarse songschrijver/multi-instrumentalist Nikolo Kotzev vind het daarom de hoogste tijd het studiomateriaal live op de planken te gaan vertolken. Aardschok belde Nikolo om dieper in te gaan op het sterke vierde Brazen Abbot-album en alles te weten te komen over zijn nieuwe ambities.
BLIND DOG
HOLLAND ALS TWEEDE THUIS
Stan Novak
Black Sabbath, Hendrix, Kiss: allemaal muzikale grootheden waarmee Blind Dog is opgegroeid. Namen ook die in de biografie van elke zichzelf respecterende retro-band lijken voor te komen. Het Zweedse Blind Dog is echter niet zomaar een van de vele bandjes in het genre, maar behoort tot de absolute retro-top. Bassist/zanger Tobias Nilsson hangt aan de andere kant van de lijn om hét blad uit zijn favoriete land te woord te staan.
THE QUILL
TIJDLOZE ROCK
Gerd Jan Vleugels
Je zou het Zweedse The Quill kunnen omschrijven als het best klinkende alternatief voor Soundgarden. Bassist Roger Nilsson kan wel om die vergelijking lachen, maar beseft tegelijkertijd dat een band met deze kwaliteiten meer te bieden heeft. De vierde langspeler, ‘Hooray! It’s A Deathtrip’, voldoet ruimschoots aan de hooggespannen verwachtingen, zodat een doorbraak wel eens binnen handbereik zou kunnen liggen.
DEAD SOUL TRIBE
DE WEENSE WALS VAN DEVON GRAVES
Robert Haagsma
‘A Murder Of Crows’ is de titel van de nieuwe CD van Dead Soul Tribe, de band rond Devon Graves. De van oorsprong Amerikaanse zanger veranderde eind jaren negentig van band, naam en thuisland, en heeft daar nog steeds geen spijt van. Het thema van zijn nieuwe album is de puinhoop die de mensheid van onze planeet heeft gemaakt.
DANKO JONES
BLOED, ZWEET EN ROCK- ‘N-ROLL
Gerd Jan Vleugels
Het mag een wonder heten dat zanger/gitarist Danko Jones de wereldwijde feministenbeweging nog niet tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Op de planken is deze macho een levensgevaarlijk rock-’n-roll-beest dat vuur spuwt en seks ademt. Oog in oog met een journalist praat de sympathieke Canadees echter op fluistertoon en ontpopt hij zich als een keihard werkende muziekdevoot. Alcohol en drugs komen er bij Danko niet in, en ook het slopen van hotelkamers is aan hem niet besteed. Naar aanleiding van het fantastische album ‘We Sweat Blood’, dat volgende maand verschijnt, voert Aardschok een gesprek met Jones over de echte waarden van rock-’n-roll.
SICK OF IT ALL
„Hardcore en punk moet weer gevaarlijk worden”
Onno Cro-Mag
Sick Of It All is niet meer weg te denken uit de hardcorescene. Live is het de beste band uit het genre, maar dat heeft altijd als een blok aan het been van Sick Of It All gehangen. Op CD heeft men, ondanks de successen van albums als ‘Scratch The Surface’ en ‘Just Look Around’, nooit de intensiteit van de concerten kunnen evenaren. Het voorlaatste album ‘Yours Truly’ was zelfs een stapje terug en dat vertaalde zich in teruglopende verkoopcijfers. Tegelijk motiveerde het de band om op het gloednieuwe ‘Life On The Ropes’ weer ouderwets te vlammen. Sick Of It All is terug van weggeweest, met een beest van een plaat. Pete Koller (gitaar) en co. zijn aan een tweede jeugd begonnen.
SECOND CHANCE NL
DE EUROPESE HARDCORETOPPER
Onno Cro-Mag
De eerste kennismaking, in 1999, met het Rotterdamse Second Chance NL was een aangename verrassing. De in eigen beheer uitgebrachte CD ‘Premium Hardcore’ was een eerbetoon aan de oude helden uit de old school hardcorescene. Het respect voor bands als Agnostic Front, Slapshot, Sick Of It All, Warzone en Cro-Mags was groot en men schaamde zich niet om dat te laten doorschemeren in de eigen sound. In 2001 verscheen de opvolger ‘Fortune Favors The Bold’ op Gangstyle Records, wederom een ode aan old school hardcore, maar ook punk/oi!-invloeden van bands als The Bruisers en Social Distortion kwamen naar voren. Daarna begon het te rommelen in de band en leek er zelfs een voortijdig einde te komen aan Second Chance NL. Perry Seleski (gitaar) en Ronald Driessen (zang) wilden hun droom echter niet als een zeepbel uit elkaar laten spatten.
BAD BRAINS
DE ABSOLUTE ROOTS VAN HARDCORE
Onno Cro-Mag
Als je het begrip hardcore gaat ontleden en de roots van deze muziekstroming probeert te ontdekken, kom je steevast één naam tegen: Bad Brains. Met het debuutalbum ‘Rock For Light’ is deze band onsterfelijk geworden. De mix van snoeiharde hardcore en reggae was niet alleen zeer origineel, maar zorgde voor een ware aardverschuiving. Bands als Cro-Mags, Agnostic Front en Warzone waren nooit ontstaan zonder Bad Brains. De liveshows met de onstuimige H.R als zanger waren ongelooflijk. Iemand die een concert van deze rastafari’s heeft meegemaakt zal dat zijn hele leven niet meer vergeten. Begin jaren negentig kwam er een abrupt einde aan de loopbaan van Bad Brains, maar sinds enkele jaren treedt de band weer op onder de naam Soul Brains en onlangs verscheen het album ‘Bad Brains Greatest Riffs’. Een interview met deze legende was altijd mijn droom. Een droom die uitkomt wanneer ik wordt gebeld door een uiterst relaxte Darryl Jennifer.
RANCID
DE GROOTSTE PUNKBAND TER WERELD
Onno Cro-Mag
Rancid is de grootste punkband ter wereld. Dat blijkt niet alleen uit de verkoopcijfers, maar ook uit het feit dat de laatste zeven jaar elk concert uitverkocht was. ‘Indestructible’ is niet zomaar een titel voor een nieuw Rancid-album, maar de terechte indicatie dat Rancid na een moeilijke tijd hechter is dan ooit.
PRO-PAIN
DE ROOTS VAN PRO-PAIN
Onno Cro-Mag
Na zeven studioalbums werd het tijd voor Pro-Pain om eens wat anders te doen en een cover-CD op te nemen. ‘Run For Cover’ is het eindresultaat en ik ben zwaar onder de indruk van het gebodene. Of het nu de covers van metalgoden als Slayer, Sepultura of Motörhead zijn, of de uitvoeringen van nummers van punk- en hardcore-iconen als Agnostic Front, Poison Ivy, GBH, Crumbsuckers, Black Flag en Böhse Onkelz, alles is perfect uitgevoerd. Het album kwam redelijk onverwacht, omdat tot nu toe op geen enkel album van Pro-Pain een cover voorkwam. Zelfs live werd altijd uitsluitend eigen materiaal gespeeld. Gary Meskil (zanger en bassist) verklaart de keuze voor dit coveralbum.
MATCHBOOK ROMANCE
Screamo & de onschuldige Amerikaantjes
René Vanes
Emopikkies zijn het, de jonge gastjes van Matchbook Romance. Dikke emo met verwijzingen naar The Get Up Kids en Thursday, maar het kwartet uit Poughkeepsie is meer. De essentie van Matchbook Romance zit hem in de dikke muur van gitaren die grotendeels het geluid bepaalt van de CD ‘Stories And Alibis’. Producer Joe Barresi (QOTSA, Melvins en Weezer) heeft het debuut ver boven de middelmaat laten uitstijgen. Dat kan bassist Ryan Kienle alleen maar beamen.
WACKEN OPEN AIR 2003
Roman Hödl & Leon van Rijnsbergen
Tot voor kort kon je er nog zeker van zijn dat iemand met lang haar en een rok tot het vrouwelijke geslacht behoorde. Die tijd is geweest, want of het nu door Subway To Sally komt of niet: op Wacken struikel je dit jaar over de mannen met Schotse rokken. Een ander opvallend verschijnsel is het steeds ouder worden van de gemiddelde festivalbezoeker. Niet alleen klinkt er s’nachts uit iedere tweede tent luid gesnurk, ook is het kennelijk modern om je pas geboren kroost in een kinderwagen over het terrein te duwen. Zomaar wat waarnemingen op het jaarlijks terugkerende metalfestival in Wacken, alwaar Roman Hödl (RH) en Leon van Rijnsbergen (LvR) namens Aardschok aanwezig waren. Vanwege te veel podia, te veel overlappingen in het programma en te weinig Aardschokredacteuren konden we niet van alle bands verslag uitbrengen. Omwille van persoonlijke smaak werd ervoor gekozen om met name de ‘dark side of Wacken’ te bespreken. Mag dat de pret drukken? Nee, natuurlijk niet!
ENTOMBED
PIEKEN EN DALEN
Robert Haagsma
De Zweedse metalband Entombed viert dit jaar het vijftienjarige jubileum met de nieuwe CD ‘Inferno’. De CD had al dit voorjaar uit moeten komen, maar zakelijke verwikkelingen zorgden voor een fikse vertraging. Entombed ondervond dit jaar nog enkele tegenslagen. Maar, zoals de band meldt in „Flexing Muscles” – een nummer op de nieuwe CD – tegenslagen zijn er om overwonnen te worden. „Ik sta bijna elke dag voor de spiegel”, aldus Lars-Goran Petrov. „En ik praat mijzelf dan moed in: ‘je gaat het vandaag helemaal maken. Jij bent de baas’. Dat helpt. Soms.”
THE CROWN
LUISTERSESSIE:
Roman Hödl
Het Zweedse death metalgezelschap The Crown heeft zojuist de opnamen van zijn zesde CD afgesloten. Een intens verblijf van vier weken in de Götenborgse Fredman Studio heeft maar liefst dertien nieuwe nummers opgeleverd. Net op tijd voor de luistersessie, waar Aardschok aanwezig was om een eerste indruk van het nieuwe album te krijgen.
Defiled
Leon van Rijnsbergen
Voor de liefhebbers van het genre zal het geen geheim zijn dat het brute death metalvirus ook in Japan heerst. Het uit Tokyo afkomstige Defiled bijvoorbeeld levert met het dit jaar verschenen ‘Divination’ een prima plaat af. Het schijfje staat vol met strak gespeelde, brute death metal, waarbij ook voldoende ruimte is tot experimenteren. Aan het woord is Yusuke Sumita, de gitarist van Defiled.
ARCH ENEMY
HEAVY METAL MULTINATIONAL
Robert Haagsma
De vijfde CD van Arch Enemy is de eerste die tot stand komt zonder wijziging in de bezetting. Zangeres Angela Gossow benadrukt dat dit de band, met leden afkomstig uit Duitsland, Zweden en Engeland, absoluut goed heeft gedaan. „We kunnen nu veel eerlijker tegenover elkaar zijn.”
PERISHED
Leon van Rijnsbergen
Eerder dit jaar bracht het Noorse Perished via Displeased Records het tweede album uit, wat een meer dan redelijke plaat is geworden. De black metal op ‘Seid’ klinkt volwassen en varieert van episch tot agressief. Perished is geen band met louter onbekenden; er zijn links met onder andere Bloodthorn, Wurdulak en Hellstorm. Met gitarist Ihizagh sprak Aardschok kort over het verleden, het heden en de nabije toekomst.
EXHUMED
ROTTEN TO THE GORE
Robbie Woning
Verstand komt met de jaren. Bij sommige muzikanten duurt het alleen iets langer. Vooral als die personen er vreemde hobby’s als het bestuderen van anatomische rapporten en medische literatuur op na houden. Onder de titel ‘Anatomy Is Destiny’ verscheen onlangs via Relapse het derde album van Exhumed. Een band, die op basis van de teksten van nummers als „The Matter Of Splatter”, „Waxwork” en „Consuming Impulse” behalve het snelste, waarschijnlijk ook het onsmakelijkste grindcombo van de Bay Area rond San Francisco is. Nadat de eerste twee albums ‘Gore Metal’ en ‘Slaughtercult’ het nog vooral van hun agressie en lompheid moesten hebben, heeft Exhumed zich op zijn nieuwste album ontwikkeld tot een strakke thrash/grind-band, die dankzij de voortdurend gedubbelde diepe grunts en het melodieuze gitaarwerk de kwaliteit van Carcass ten tijde van ‘Heartwork’ en het betere Arch Enemy-werk aardig benadert. Grunter/gitarist Matt Harvey vertelt hoe het allemaal gekomen is.
Deeds Of Flesh
Leon van Rijnsbergen
Het is heel goed mogelijk dat mensen bij het luisteren naar Deeds Of Flesh op een gegeven moment verveeld raken, dat ze de muziek monotoon gaan vinden. Voor de liefhebbers van het brute ‘hak en zaag’-genre is de band uit Californië echter een waar genot voor het oor. Wat nou gitaarsolo’s, wat nou lekker in het gehoor liggende melodietjes? Beuken is het devies bij Deeds Of Flesh! Ondanks het feit dat de band al tien jaar bestaat en met ‘Reduced To Ashes’ onlangs het vijfde album afleverde, was er in Aardschok tot op heden nog geen interview te lezen. Bassist/zanger Jacoby verbreekt het stilzwijgen.
MORBID ANGEL
Trey en het universum
Robbie Woning
Het langverwachte ‘H’-album van Morbid Angel is eindelijk gearriveerd. Vanzelfsprekend hebben de death metalpioniers na een succesvolle Amerikaanse toer met Pantera en Soulfly niet plotseling hun muzikale principes verloochend, maar is de band uit Tampa, Florida gewoon weer met een lekker obscuur, provocerend en explosief album op de proppen gekomen. Een CD die deels teruggrijpt op klassiekers als „Immortal Rites” en „Rapture”, maar tegelijk ook het dreigende, experimentele pad vervolgt, dat met latere albums als ‘Gateways To Annihilation’ en ‘Formulas Fatal To The Flesh’ werd ingeslagen. Aardschok sprak met bandleider Trey Azagthoth over de terugkeer van zanger Steve Tucker, de bijzondere mix van ‘Heretic’ en het grote aantal ‘afwijkende’ nummers dat op het zevende studioalbum van Morbid Angel te vinden is.