In de Aardschok van april 2005 lees je alles over: STRAPPING YOUNG LAD, KAMELOT, QUEENS OF THE STONEAGE, BLACK LABEL SOCIETY, HAMMERFALL, CLOUDSCAPE, IMPELLITERI, PAIN OF SALVATION, JAMES LABRIE, THE PROVENANCE, SPACE ODYSSEY, CORROSION OF CONFORMITY, DUNGEON, DOMAIN, GLENN HUGHES, MANOWAR, CANDLEMASS, SLAPSHOT, DEATH BEFORE DISHONOUR, STREET DOGS, BLOOD OR WHISKEY, THE BUTCHER, BLEEDING THROUGH, DEADLINE, MUDVAYNE, SCAR SYMMETRY, NAPALM DEATH, MOONSORROW, EXTOL, DEFLESHED, BELPHEGOR, SIX FEET UNDER, IMPALED, /SPEEDKILL/HATE
STRAPPING YOUNG LAD
Ik ben toch zeker niet gek?
Robbie Woning
Devin Townsend maakte in eerste instantie naam als de onbekende, geflipte Canadese zanger die plotseling een album met gitarist Steve Vai opnam. Maar hij heeft sinds 1995 met zijn eigen luidruchtige project Strapping Young Lad een aanmerkelijk ruigere koers gevaren. Het debuut ‘Heavy As A Really Heavy Thing’ maakte Townsend nog grotendeels in zijn eentje, maar vanaf de opvolger ‘City’ was SYL met gitarist Jed Simon, bassist Byron Stroud en Dark Angel/Death-drummer Gene Hoglan definitief een echte band geworden. Hoewel SYL’s duistere, extreem zware, industrieel getinte metal op het eerste oor erg intimiderend en allesbehalve toegankelijk klinkt, wist de Canadese zanger/gitarist met zijn bijzondere muziek de afgelopen tien jaar toch een groot en gevarieerd publiek aan te spreken. Met de opkomst van groepen als Scarve, Mnemic en Textures mogen we Strapping Young Lad inmiddels bovendien gerust als een invloedrijke band beschouwen. Townsends titels vol woordgrapjes en afwijkende teksten rond stijlvreemde thema’s stellen de tolerantie van metalfans regelmatig op de proef, maar worden door de serieuze en indrukwekkende neergezette muziek op elk album ruimschoots gecompenseerd. Naast Strapping Young Lad heeft Townsend met Ocean Machine, Devin Townsend Band, Terria en Physicist nog flink wat totaal afwijkende projecten op zijn naam staan. Verder is de werklustige Canadees nog steeds regelmatig bij andere bands achter het mengpaneel te vinden.
KAMELOT
Het vervolg op ‘Epica’
Metal Mike
Op 14 maart verscheen ‘The Black Halo’, inmiddels al het zevende studioalbum van Kamelot. Zal dit album eindelijk voor de grote doorbraak gaan zorgen? Met een vers platencontract op zak en twee videoclips in de bagage worden de zaken in ieder geval serieus aangepakt. Het is al vroeg in de avond als ik zanger Roy Khan en gitarist Thomas Youngblood in een Brussels hotel ontmoet. Ze hebben de hele dag al diverse tijdschriften te woord gestaan en moeten voor de zoveelste keer hun verhaal over ‘The Black Halo’ afsteken. Om die ‘sleur’ te doorbreken begin ik met vragen die beide heren die dag zeker niet om hun oren hebben gekregen.
QUEENS OF THE STONE AGE
Door het oog van de naald
Robert Haagsma
De CD ‘Songs For The Deaf’ bezorgde Queens Of The Stone Age drie jaar geleden een gigantische doorbraak. De plaat bezegelde tegelijkertijd op een haar na het lot van de Amerikaanse rockband, want het gezelschap stortte zich op dope, drank, dames en andere typische rock-‘n-roll-geneugten. Met bijna fatale gevolgen. Anno 2005 is Queens Of The Stone Age weer terug, maar wel in een gewijzigde samenstelling. En met een nieuw album; ‘Lullabies To Paralyze’.
BLACK LABEL SOCIETY
Muzikale gangsters
Gerd Jan Vleugels
Fans van Black Label Society werden volledig op het verkeerde been gezet met de release van het vorige album ‘Hangover Music Vol. VI’. Zakk Wyldes meest ingetogen album tot dusver betekende echter niet dat het gitaarbeest zijn wilde haren voorgoed kwijt was. De bebaarde southern-viking drukt met het ruige ‘Mafia’ alle twijfel de kop in en bekent dat hij weer zin heeft om keihard te rocken. Het komende jaar gaat sowieso druk worden voor zijn luidruchtige maffiaclub Black Label Society, omdat de werkzaamheden bij broodheer Ozzy Osbourne voorlopig stil liggen vanwege Black Sabbaths aanstaande toer.
HAMMERFALL
IJsbreker
Roman Hödl
‘Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken’ is de titel van de nieuwe Hammerfall. Oorspronkelijk was de albumtitel ‘Icebreaker’. Die zou ook beter bij de hoes passen, maar aangezien de optredens rond dit album vooral tijdens de zomermaanden zullen plaatsvinden, leek het de band beter om een wat neutralere titel te kiezen. Gitarist Oscar Dronjak staat Aardschok te woord over studioalbum nummer vijf.
CLOUDSCAPE
Zweedse progressie
Albert Wienen
Het Zweedse Cloudscape verraste vorige maand vriend en vijand met zijn titelloze debuut. De band speelt melodieuze metal met progressieve invloeden. Dat ondergetekende niet de enige is die Cloudscape een warm hart toedraagt blijkt wel uit de vele uitstekende recensies die tot nu toe zijn verschenen. Cloudscape-zanger Michael Andersson praat ons bij.
IMPELLITTERI
Op stap met
Robert Haagsma
De Amerikaanse meestergitarist Chris Impellitteri begint zich toch een beetje zorgen te maken. Begrijpen wij, zijn publiek, wel wat hij precies voor ogen had toen hij zijn nieuwe CD ‘Pedal To The Metal’ opnam? In Japan, zijn tweede thuisland, schrokken de trouwe fans nogal van het bij vlagen trendy geluid van de plaat. Impellitteri is echter een bereidwillig mens en legt het allemaal nog maar eens uit.
HET MONSTERPROJECT VAN PAIN OF SALVATION
‘BE’
Robert Haagsma
Een paar jaar geleden werd Daniel Gildenlöw benaderd door een lokaal orkest om gezamenlijk een opvolger, ‘Part II’, te maken van het album ‘The Perfect Element’ uit 2000. De Zweedse zanger, gitarist en componist wees het voorstel vriendelijk van de hand. Het zou te complex en te veelomvattend worden. Hij bedacht liever iets nieuws, dat hij compact en overzichtelijk kon houden. Hoe anders pakte dat uit! ‘Be’ houdt al jaren zijn leven in een ijzeren greep.
James LaBrie
Meer dan alleen de stem van
Joost Boley
Met de release van ‘Elements Of Persuasion’ zet James LaBrie een volgende stap in zijn carrière als soloartiest. De naam Mullmuzzler, waaronder de Dream Theater-frontman op de CD’s ‘Keep It To Yourself’ (1999) en ‘Mullmuzzler 2’ (2001) opereerde, is verleden tijd. Het is voortaan gewoon James LaBrie. Lekker simpel en heel herkenbaar. Ook maakte hij de overstap naar een ander platenlabel. Wat is gebleven, is zijn samenwerking met toetsenist Matt Guillory (Dali’s Dilemma). Zijn inbreng als componist en medeproducent mag zeker niet onderschat worden. ‘Elements Of Persuasion’ is een album geworden waarop James LaBrie andermaal de veelzijdigheid van zijn stem etaleert. Hij doet dit binnen het raamwerk van twaalf ijzersterke composities, die variëren van spijkerhard tot ontroerend gevoelig. Aardschok heeft een geanimeerde telefonische ontmoeting met de hoofdpersoon in kwestie.
THE PROVENANCE
Een pure kunstvorm
Liselotte Heght
Tien jaar geleden begon het Zweedse The Provenance als trio, spelend op een piano in de kerk. Het drietal is intussen uitgegroeid tot een vijftal dat drie albums heeft gemaakt vol prachtige, donkere rockmuziek. Met het zelfs meer dan uitstekende, nieuwe ‘How Would You Like To Be Spat At’ sluit The Provenance een teleurstellende periode met zijn platenlabel Scarlet af, maar zet tegelijkertijd muzikaal gezien wel een ferme stap voorwaarts. Zangeres Emma Hellström verklaart zich nader.
RICHARD ANDERSSON’S SPACE ODYSSEY
Anita Boel
Toetsenist Richard Andersson is een druk man. Behalve in de band Time Requiem werkte hij het afgelopen jaar ook aan een compilatie-CD en het tweede album van zijn soloproject Space Odyssey. Was het debuut ‘Embrace The Galaxy’ al spraakmakend, met ‘The Astral Episode’ heeft Andersson zichzelf overtroffen. Voldoende reden om een telefoontje met hem te plegen.
CORROSION OF CONFORMITY
Tijdloos
André Verhuysen
Niemand zal Corrosion Of Conformity ooit hebben beticht van haast. Slechts mondjesmaat verblijdt de ‘missing link’ tussen Metallica en Trouble zijn fans met nieuw plaatwerk. Tussenpozen duren bij het vierkoppige gezelschap uit New Orleans gemiddeld een jaar of vier. Het laatste studioalbum ‘American Volume Dealer’ dateert zelfs alweer van het jaar 2000. In april komt daar eindelijk verandering in. Dan verschijnt ‘In The Hands Of God’. Het is pas C.O.C.’s zevende studioplaat in ruim twintig jaar. Dat houdt niet over. Zanger/gitarist Pepper Keenan realiseert het zich terdege.
DUNGEON
True Metal Warriors
Albert Wienen
Het Australische Dungeon timmert al sinds de jaren tachtig aan de weg. In 1996 verscheen het debuut ‘Demolition’ nog alleen in Japan, maar met de opvolger ‘Resurrection’ wist Dungeon ook in het thuisland de nodige bekendheid te vergaren. Door de overstap naar een Duits label, in 2003, kwam het derde album ‘A Rise To Power’ ook in Europa en Amerika in de platenbakken te liggen en onlangs verscheen alweer album nummer vier; ‘One Step Beyond’. Tijd om zanger en gitarist Tim Grose eens aan het woord te laten.
DOMAIN
Een nieuw begin
Albert Wienen
Het Duitse Domain is voortgekomen uit de band Kingdom en bestaat al sinds 1986. Na een afwezigheid van tien jaar maakte Domain in 2001 een comeback met het album ‘One Million Light Years From Home’. Op het voorlaatste album ‘The Sixth Dimension’ verruilde Domain de oubollige hardrock van weleer voor een aanzienlijk moderner geluid, dat zich het best laat omschrijven als melodieuze power metal. Anno 2005 achtte Domain de tijd rijp voor een heus conceptalbum, ‘Last Days Of Utopia’ getiteld. Aardschok belde met zanger Carsten Schulz.
GLENN HUGHES
Een kameleon ontwaakt
Gerd Jan Vleugels
Deels geïnspireerd door de gastmuzikanten Dave Navarro (Jane’s Addiction, Red Hot Chili Peppers) en Chad Smith (Red Hot Chili Peppers) lijkt meesterzanger Glenn Hughes zich definitief te hebben losgemaakt van zijn hardrockstigma. Liefhebbers van ‘the voice of rock’ weten natuurlijk al langer dat Hughes een liefhebber is van de betere soul, funk en pop. Maar het is lang geleden dat de Brit zo’n gedreven en afwisselend werkstuk heeft afgeleverd, waarop zijn uiteenlopende muzikale voorkeuren tot een coherent klinkend resultaat zijn versmolten. De enthousiaste frontman blikt terug op de totstandkoming van een sterk solo-album en kijkt alvast vooruit naar de veelbelovende samenwerking met riffkeizer Tony Iommi.MANOWAR
Het voltallige Manowar gaf eind vorige maand een persconferentie in het Duitse Geiselwind, waar 22 en 23 juli de derde editie van het Earthshaker-festival wordt gehouden. Manowar zal daar als hoofdact fungeren, ondersteund door een klassiek orkest met koor. Als klap op de vuurpijl zullen tevens alle voormalige bandleden meespelen. Aardschok had de eer om na het mediacircus nog even met opperhoofd Joey DeMaio en de speciaal voor deze meeting ingevlogen acteur Christopher Lee te spreken.
CANDLEMASS
Doom Will Rise
Roman Hödl
Candlemass had afgelopen voorjaar de twijfelachtige eer om voor de zoveelste keer uit elkaar te gaan. Na de legendarische studioalbums ‘Epicus Doomicus Metallicus’ (1986), ‘Nightfall’ (1987), ‘Ancient Dreams’ (1988) en ‘Tales Of Creation’ (1989) komen de doomgoden uit Stockholm voor het eerst in een crisis terecht. Men heeft zich helemaal suf getoerd, en door de opkomst van death metal gaan ook de verkoopcijfers de verkeerde kant op. Op het hoogtepunt van de carrière wordt weliswaar nog de sfeervolle concertregistratie ‘Live’ (in Stockholm) op de mensheid losgelaten, maar die kan de problemen binnen de band niet verhullen. Meesterzanger Messiah Marcolin ruimt het veld, en met zijn opvolger Thomas Vikström wordt ‘Chapter VI’ (1992) opgenomen. Geen slecht album, maar de fans accepteren een Candlemass zonder Messiah niet. Het hoofdstuk Candlemass wordt dan ook snel daarna afgesloten.
TYPISCH SLAPSHOT
Onno Cro-mag
Slapshot zou er na het album ‘Digital Warfare’ eigenlijk mee kappen. De bandleden hadden inmiddels allemaal een gezin en de aandacht voor Slapshot zou verslappen. Toch kreeg men in het najaar van 2004 weer de kriebels en ging men de studio in om zeven nieuwe songs op te nemen. Bovendien werd er met succes deelgenomen aan de laatste Resistance-toer. Voldoende reden om door te gaan.
DEATH BEFORE DISHONOUR
Hoop voor de toekomst
Onno Cro-mag
Death Before Dishonour uit Boston heeft alles in zich om een belangrijke hardcoreband te worden. Live staat deze formatie als een huis en de nieuwe CD is één brok agressie die doet denken aan een mix van Blood For Blood, Hatebreed en Madball. DBD kwam onlangs echter negatief in het nieuws door zijn bijdrage aan de Boston Beatdown-DVD, waardoor de band als onderdeel van de FSU-bende (FSU is een vriendenclub met een slechte reputatie in de hardcorescene van Boston) gezien werd. De band werd in de Boston-scene geboycot, maar inmiddels is die spanning wat afgenomen. Het geluk lacht DBD weer toe en de band is met Agnostic Front en Diecast als onderdeel van de Unity-toer onderweg door Europa. Zanger Bryan Harris doet verslag na afloop van het concert in Antwerpen.
STREET DOGS
Niet meer te stoppen
Onno Cro-mag
Street Dogs is in vrij korte tijd razend populair geworden. De debuut-CD ‘Savin Hill’ uit 2003 sloeg in als een bom. Vooral liefhebbers van de oude Dropkick Murphys-sound (zonder de folkinvloeden) onthaalden Street Dogs met open armen. Niet vreemd als je weet dat Mike McColgan de zanger van Dropkick Murphys was ten tijde van het cultalbum ‘Do Or Die’. Mike, die de band verliet en brandweerman werd, kon de punkscene echter niet loslaten. Samen met Johnny Rioux (ex-The Bruisers) startte hij in 2002 Street Dogs, de band waarin we verder gitarist Marcus Hollar en drummer Joe Sirios tegenkomen. Het is echter McColgan zelf die Aardschok te woord staat.
BLOOD OR WHISKEY
IERSE TRENDSETTERS
Onno Cro-mag
Blood Or Whiskey is een Ierse band die al sinds midden jaren negentig een sound neerzet die tussen rauwe, originele folk en pure punk inligt. De laatste jaren is deze mix van stijlen zeer populair geworden door bands als Dropkick Murphys en Flogging Molly. Toen die bands nog onbekend waren, speelde Blood Or Whiskey echter al in Ierse pubs. Na twee albums op onbekende labels is de derde CD ‘Cashed Out On Culture’ uitgekomen via Punkcore Records. Dankzij een geslaagde Amerikaanse toer met Dropkick Murphys lijkt ook een doorbraak voor Blood Or Whisky eraan te komen. Toch is dat volgens zanger/bassist Beano niet echt belangrijk.
THE BUTCHER
Schijt aan trends
Onno Cro-mag
Het Brabantse The Butcher is niet meer weg te denken uit de Europese hardcorescene. Al sinds 1998 zijn deze mafkezen bezig om hun old school-hardcoreboodschap te verkondigen. Het debuutalbum ‘Assassins At Your Service’ was een rake liefdesverklaring aan bands als D.R.I., S.O.D. en Poison Idea. Opvolger ‘Backyard Burial’ deed er al niet voor onder. The Butchers snoeiharde sound oogstte veel waardering en de derde CD ‘Mass Destruction Manual’ was een verademing tussen al het metal- en emocore-geweld. Binnenkort verschijnt album nummer vier: ‘Army Of Apocalypse’. Zanger John Paul van Herk licht toe.
BLEEDING THROUGH
Mike Barbas
Was glamrock vroeger erg groot in Amerika, een paar jaar geleden ontstond aan de westkust een nieuw fenomeen; fashioncore. Bands met een erg trendy uiterlijk begonnen steeds meer regel dan uitzondering te worden. Eighteen Visions, Atreyu en Avenged Sevenfold zijn er bekend mee geworden, om maar wat voorbeelden te noemen. Zanger Brandan Schieppatti, voorheen actief in Throwdown en Eighteen Visions, startte een fashioncore-band onder de naam Breakneck, maar veranderde die al snel in Bleeding Through.
DEADLINE
De straatpunk ontgroeid
Onno Cro-mag
Deadline is na de albums ‘More To It’ en ‘Back More’ een graag geziene gast op de Europese podia geworden. De band, in 2001 opgericht door ex-Gundog-bassist Herve Laurent en zangeres/partner Liz Rose, heeft ook in Amerika al aardig aan de weg getimmerd middels een wekenlange toer met Brassknuckle Boys. De definitieve doorbraak zit er aan te komen met het meest toegankelijke en sterkste album tot nu toe; ‘Getting Serious’. De aanstaande toer met Mad Sin, The Generators en US Bombs zal Deadline ongetwijfeld nog veel meer fans gaan opleveren. Herve Laurent is er klaar voor, maar praat eerst nog met Aardschok.
MUDVAYNE
Geeft zich bloot
Gerd Jan Vleugels
Leken hebben de nu metalband Mudvayne altijd bestempeld als een Slipknot-kloon. Natuurlijk was de sound van de Amerikanen bruut, intens en explosief en verschuilden de muzikanten zich achter maskers. ‘Lost And Found’, de opvolger van het met twee platina plakken onderscheiden ‘The End Of All Things To Come’, is echter de meest muzikale, melodieuze en persoonlijke schijf van Mudvayne tot dusver. Een langspeler bovendien waarop het kwartet een nieuwe fase in zijn bestaan inluidt, omdat de ware identiteit van de heren niet langer verborgen wordt gehouden. Drummer Matt McDonough vindt Aardschok in een hoofdstedelijk hotel.
SCAR SYMMETRY
In de voetsporen van Soilwork
Robbie Woning
Bescheiden muzikanten. Ze bestaan nog. Neem nu Jonas Kjellgren. Voormalig zanger van de Zweedse thrashband Carnal Forge en de laatste anderhalf jaar als gitarist druk in de weer met het opzetten van zijn eigen band Scar Symmetry. Het debuut ‘Symmetric In Design’ van deze melodieuze death metalband werd de laatste weken door de Europese metalpers lovend ontvangen. Menig muzikant zou van alle positieve aandacht acuut naast zijn schoenen gaan lopen, maar op Kjellgren lijken de loftuitingen eerder een omgekeerd effect te hebben. Zo doet de gitarist tijdens een welverdiend interview zijn sterke composities op het Scar Symmetry-debuut meermalen af als ‘just a bunch of riffs’, benadrukt hij dat zijn collega-gitarist Per wel tien keer beter speelt dan hijzelf en schampert hij voortdurend dat Scar Symmetry door de melodieuze refreinen en cleane zang eigenlijk een behoorlijk mietjes-achtige band is. Het klinkt allemaal lekker nonchalant en baldadig, maar wie Scar Symmetry inmiddels gehoord heeft weet wel beter. Van deze nieuwe Zweedse band zullen we namelijk nog veel gaan horen.
NAPALM DEATH
Doorzetters, geen opgevers
Robbie Woning
Grindcore-klassiekers die nooit meer overtroffen zullen worden, labelwisselingen, inkomsten die onder het bestaansminimum liggen, frustraties over de muziekindustrie, re-releases zonder instemming van de band… Napalm Death heeft het de afgelopen vierentwintig jaar nooit echt makkelijk gehad, maar kwam na elke tegenslag toch weer vechtlustig bovendrijven en heeft de laatste tien jaar vrij structureel keiharde en compromisloze grindcore-CD’s op de mensheid afgevuurd. Op 25 april is het weer zover. Dan verschijnt het elfde studioalbum ‘The Code Is Red… Long Live The Code’. Het eerste volwaardige album voor Century Media, het eerste album zonder gitarist Jesse Pintado en het eerste album sinds ‘Harmony Corruption’ met gastzangers. De hoogste tijd voor een update door bassist Shane Embury.
MOONSORROW
Voor Quorthon en vaderland
Robbie Woning
Bombastische, duistere nummers met een gemiddelde lengte van ruim dertien minuten, onverstaanbare Finse teksten, geluiden uit de vrije natuur en een torenhoog Bathory-gehalte. Het album ‘Verisäkeet’ (bloedliederen) maakte vorige maand nog eens duidelijk waarom de Finse pagan metalband Moonsorrow tien jaar na zijn oprichting nog altijd relatief onbekend is. Toch is het vierde album van de band uit Helsinki opnieuw een sfeervol, episch meesterwerk geworden, dat zowel fans van Primordial en Skyforger als rouwende discipelen van de machtige Quorthon zal aanspreken. Aardschok spreekt met zanger/bassist Ville Sorvali.
EXTOL
De diamant geslepen
Robbie Woning
Het duurde vier albums voordat de Noorse diamant Extol geslepen was tot een edelsteen van onschatbare waarde. De stap van het veelbelovende ‘Undeceived’ naar ‘Synergy’ was al enorm, maar met het fantastische, nieuwe ‘The Blueprint Dives’ stoot de band door naar de absolute metaltop. Het door vele bezettingswisselingen geplaagde Extol bedient zich van een volstrekt uniek geluid, waarin emocore, progrock, math metal, alternatieve rock, psychedelica, thrash en death samenvloeien. Dat de complexe muziek meer gestructureerd en aanstekelijk klinkt, stemt ook bassist Peter Espevoll tevreden.
DEFLESHED
Op volle toeren
Stephan Gebedi
Het Zweedse powertrio Defleshed houdt al een flink aantal albums vast aan een compromisloze mengvorm van razendsnelle thrash- en death metal. Het nieuwe album ‘Reclaim The Beat’ vormt daarop geen uitzondering. Naast het antwoord op de vraag waarom Defleshed een broertje dood heeft aan langzame nummers horen we ook hoe het maar een haartje gescheeld heeft of mijn interviewpartner Gustaf Jorde had überhaupt geen basgitaar meer kunnen vasthouden. Defleshed mag dan weliswaar geen ‘gore/splatter’-teksten schrijven, maar het incident dat zich kort voor aanvang van de opnames van ‘Reclaim The Beat’ voordeed, valt wel degelijk in die categorie.
BELPHEGOR
Het streven naar perfectie
Leon Van Rijnsbergen
‘Goatreich-Fleshcult’ is alweer het vijfde album van het Oostenrijkse Belphegor. Opnieuw wordt er een degelijke pot black/death metal gebracht, die de grauwe middelmaat ruimschoots ontstijgt. Hoewel de band al sinds 1992 bestaat en Belphegor vanaf die tijd een aardige schare trouwe fans heeft opgebouwd, is dit pas het eerste interview dat Aardschok met de band doet. Onze eerste vraag is dan ook om Belphegor eens kort voor te stellen.
SIX FEET UNDER
Het levenswerk van Chris Barnes
Rob Broere
Het nieuwe Six Feet Under-album ‘13’ gaat over bijgeloof en de dood die je elk moment kan komen halen, en heeft daarom het ongeluksgetal als titel. Met zijn snoeiharde achtste album komt de band uit Florida weer een stapje dichter bij de essentie van death metal. Zanger en songschrijver Chris Barnes: „Dit keer ben ik zelf ook echt onder de indruk.”
IMPALED
Een chirurgisch staaltje fictie
Martijn Busink
De term ‘conceptplaat’ doet menigeen sidderen. Impaled, met z’n liefde voor horror en gore niet bang uitgevallen, werd er niet door weerhouden om de gesteriliseerde instrumenten toch in het doodverklaarde principe te zetten. Met gitarist Sean McGrath ontleden we het specimen genaamd ‘Death After Life’ en het kloppend hart genaamd Impaled.
/SPEEDKILL/HATE
Heavy Shit!
Roman Hödl
Toen gitarist Dave Linsk en drummer Tim Mallare, beiden actief in Over Kill, aan een eigen project begonnen, wisten ze nog niet dat er zoveel belangstelling voor zou zijn. Tal van labels toonden interesse, maar uiteindelijk is het debuut ‘Acts Of Insanity’ verschenen via het Franse Listenable-label. Vanuit zijn huis in Florida telefoneert Linsk met Aardschok.