In de Aardschok van December 2005 lees je alles over:
JOHNNY TRUANT — KORN — ANNIHILATOR — ZERO HOUR — NO INNOCENT VICTIM — ILL NINO — SEPULTURA — NON-HUMAN LEVEL — DEADHEAD — FAVORED NATIONS — RIVERSIDE — AVIAN — INFERNORAMA — HELLFUELED — PRIMAL FEAR — EWIGKEIT — WISDOM IN CHAINS — ARCTURUS — TRAVIS SMITH — CALLENISH CIRCLE — BURST — BOLT-THROWER — TERROR2000 — SEVERE TORTURE JOHNNY TRUANT
AL VANAF HET DEBUUT
‘The Repercussions Of A Badly Planned Suicide’ uit 2002 was het duidelijk dat het Engelse Johnny Truant in de gaten gehouden moest worden. Ondanks alle euforie bleef het echter verdacht stil rond de band, totdat vorige maand ‘In The Library Of Horrific Events’ uitkwam. Zanger Olly praat met Aardschok.
KORN
GEEN KOREN ZONDER KAF
Een van de meest opvallende gebeurtenissen van 2005 was het vertrek van Korn-gitarist Brian ‘Head’ Welch, die zijn leven van de ene op de andere dag besloot te wijden aan God. Korn, was dat niet die band die al ruim tien jaar uit dezelfde bezetting bestond? Zei de andere gitarist James ‘Munky’ Shaffer niet twee jaar geleden in Aardschok dat juist dát het sterkste punt van de nu metalpioniers was? Aardschok spreekt uitgebreid met Munky en zanger Jonathan Davis over het voorval.
ANNIHILATOR
BAND VAN EEN TE GEKKE GITARIST
Jeff Waters geselt de snaren al sinds zijn zevende levensjaar, toen hij een akoestische gitaar kreeg die groter dan hemzelf was. Hij volgde één les per week totdat hij, twaalf jaar oud, klassieke muziek voorgeschoteld kreeg. Op zijn vijftiende volgde hij jazz- lessen, totdat hij een jaar later Kiss, AC/DC en Metallica ontdekte en hij verkocht was. Sindsdien is zijn spel alsmaar harder geworden. Inmiddels branden 39 kaarsjes op zijn verjaardagstaart en heeft de Canadees zojuist zijn elfde album uitgebracht. Een goede reden om de sympathieke gitaarheld thuis te bellen.
ZERO HOUR
BACK IN BUSINESS
Het Amerikaanse Zero Hour is met het nieuwe album ‘A Fragile Mind’ weer helemaal terug aan het muzikale front. In 2001 maakt het viertal veel indruk met het overdonderende ‘The Towers Of Avarice’, een schijf die bol staat van de hoogwaardige technische progmetal. Het levert de band, naast lovende kritieken, een uitnodiging voor ProgPower op. Anderhalf jaar later maakt de groep nog een keer de grote oversteek voor een optreden op Headway, het ándere progressieve festival in ons landje. Op plaatgebied blijft het echter al die tijd angstvallig stil. Zero Hour brengt in 2003 nog wel de CD ‘Metamorphosis’ uit, maar dat is, afgezien van wat nieuwe instrumentaaltjes, niet veel meer dan een opgepoetste re-release van het debuutalbum. Inmiddels leven we in het najaar van 2005 en eindelijk is daar dan ‘A Fragile Mind’, de langverwachte opvolger van ‘The Towers Of Avarice’. Gitarist Jasun Tipton legt aan Aardschok uit waarom het zo lang heeft moeten duren.
NO INNOCENT VICTIM
HARDCORE MET EEN MISSIE
No Innocent Victim is een band met een missie. Zowel qua teksten als uitstraling heeft de band het christelijke geloof hoog in het vaandel staan. De afgelopen jaren was het wat rustig rondom No Innocent Victim, maar onlangs zag het nieuwe album ‘To Burn Again’ het levenslicht. De CD klinkt lekker brutaal, met teksten die hoop en kracht geven, zonder daarbij betweterig over te komen. Gitarist en producer Tim Mason is erg tevreden over het eindresultaat.
ILL NINO
GEPASSIONEERDE WOEDE
‘One Nation Underground’, het onlangs verschenen derde album van Ill Niño, valt achteraf gezien misschien toch een beetje tegen. ‘Te veel van hetzelfde’ en ‘te geforceerd’ zijn de meest gehoorde kritiekpunten. Wat veel mensen echter niet doorhebben, is dat er een heel concept achter de plaat schuilt. Zanger Cristian Machado is dan ook niet meer te stoppen wanneer Aardschok hem vraagt of de teksten net zo persoonlijk zijn als op het vorige album ‘Confession’.
SEPULTURA
Aardschok vloog naar São Paulo om kennis te maken met ‘Dante XXI’, het nieuwe album van Sepultura dat in maart 2006 het levenslicht zal zien. In de volgende Aardschok het studioreport, nu eerst een kort reisverslag met foto’s van Jörg Kyas en Metal Mike.
DEADHEAD
BLIJFT TROUW AAN ZIJN ROOTS
Aan het begin van de jaren negentig waren er pakweg vier death- en thrash metalbands die de dienst uitmaakten in de Nederlandse clubscene. Dead Head was er daar een van. Door matige platencontracten en een niet overtuigend klinkende debuut-CD miste de band echter enigszins de boot en vanaf midden jaren negentig werd het langzaam stiller rond Dead Head. Aan het eind van de vorige eeuw verscheen er in de vorm van het vette ‘Kill Division’ echter plotseling een overtuigende CD die werd opgenomen in de originele bezetting. Zanger/ bassist Tom van Dijk stapte daarna op en Dead Head opereerde een tijdje met andere frontmannen. Zes jaar na ‘Kill Division’ ligt er met ‘Haatland’ toch weer een CD in de schappen die werd ingespeeld door de originele bezetting. Mijn eerste vraag aan Tom is dan ook wat hem – naast het grote geld natuurlijk – ertoe bewogen heeft weer tot Dead Head toe te treden.
FAVORED NATIONS
TOEVLUCHTSOORD VOOR GEPASSIONEERD MUZIKAAL TALENT
Behalve een hele goede muzikant is Steve Vai sinds 1999 ook platenbaas. Met zijn label Favored Nations wil de Amerikaanse gitaarheld bijzondere instrumentalisten en eigenzinnige muzikanten een platform bieden om CD’s uit te brengen en zich wereldwijd in de picture te spelen. Aardschok blikt met Steve Vai terug op de eerste vijf jaar Favored Nations. Is het label geworden wat de gitarist zich ervan had voorgesteld? Aan welke criteria moet een muzikant voldoen om bij Favored Nations te mogen tekenen? En welke Favored Nations-artiesten zou iedereen dringend moeten horen?
RIVERSIDE
“ONZE AMBITIE GAAT VERDER DAN ALLEEN MAAR GELUIDEN UIT DE JAREN ZEVENTIG OPROEPEN”
Riverside behoort tot de nieuwe generatie progressieve rockbands. Waar landgenoten als Collage, Quidam, Abraxas en Satellite het al jaren zoeken in de meer traditionele uitingen, benadert het viertal de progressieve rockmuziek vanuit een ander en vooral frisser en harder perspectief. Het Aardschokpanel was in ieder geval onder de indruk van de Anathema- en Porcupine Tree-getinte muziek en de nieuwe, tweede CD ‘Second Life Syndrome’ schopte het afgelopen maand dan ook tot Ceedee Van De Maand. Vorig jaar werd de band overigens al opgemerkt tijdens het Nederlandse ProgPower-festival, waarna het Duitse label InsideOut de band oppikte. Mijn gesprekspartner Mariusz Duda (zanger, bassist en songschrijver) kan zijn geluk niet op en hoopt vurig dat zijn muziek ooit een inspiratiebron wordt voor anderen.
AVIAN
DE MENSHEID WORDT BESPIED
Na het beleven van de derde editie van het ProgPower-festival in Atlanta in 2002 weet Yan Leviathan, een tot dan toe onbekende gitarist, wat hem te doen staat: de opgedane inspiratie omzetten in nummers en een muzikale carrière van de grond zien te krijgen. Tijdens zijn missie loopt hij per ongeluk ex-Megadeth-bassist David Ellefson (nu F5) tegen het lijf, die enthousiast zijn medewerking verleent. Daarna begint het balletje langzaam te rollen. De 35-jarige Amerikaan vertelt over de totstandkoming van ‘From The Depths Of Time’.
INFERNORAMA
EEN BIJZONDER VERJAARDAGSCADEAU
Hij had nog één grote wens voordat hij de leeftijd van vijftig jaar zou bereiken; een metalopera schrijven. Het is gitarist Manny van Oosten (o.a. Black Out, To Elysium) gelukt zijn droom te verwezenlijken. En hoe! Enkele weken geleden zag ‘A Symphony For The Heartless’ het levenslicht. Aan het project hebben diverse Nederlandse topmuzikanten meegewerkt, zoals Mark Jansen (Epica), Marco van der Velde (The Wounded), Rein Doze (Seraphique, ex-To Elysium), Sjoerd Visch (The Monolith Death Cult, ex-To Elysium, ex-Altar) en Martijn Westerholt (Delain, ex-Within Temptation). Het eindresultaat van deze samenwerking is verbluffend. Het album biedt de luisteraar ruim een uur aan perfect uitgebalanceerde rocksongs. Een mooier verjaardagscadeautje had de initiatiefnemer zichzelf niet kunnen geven.
HELLFUELED
PLAGIAATVRIJ
Mocht Ozzy na incontinentie ook nog eens het slachtoffer worden van stembandenrot, dan is de zanger van het Zweedse Hellfueled de ideale stand-in. Andy Alkman, de persoon in kwestie, kan er gelukkig om lachen, maar bekent een beetje ziek te worden van die eeuwige vergelijking met Ozzy. Het ironisch getitelde ‘Born II Rock’ van de Zweden bevat volgens hem gespierde jaren tachtig-hardrock in een eigentijds jasje en is het bewijs dat de band langzaam een eigen smoel krijgt.
PRIMAL FEAR
NIET BANG VOOR VERANDERINGEN
Er zijn bands die je nooit teleur zullen stellen. Primal Fear is daar een goed voorbeeld van. De band rond zanger Ralf Scheepers en bassist Mat Sinner is het toonbeeld van Duitse degelijkheid. Elk album is een onverbiddelijk heavy metal-statement, waarbij de kwaliteit elke keer een stapje vooruit gaat. De zesde CD ‘Seven Seals’ is daar geen uitzondering op, al bevat het wel degelijk enkele verrassingen. Een gesprek daarover met gitarist Tom Nauma
EWIGKEIT
DE SOMBERE REALITEIT VAN
Ewigkeit is het eenmansproject van de Brit James Fogarty, waarvan onlangs de boeiende conceptplaat ‘Conspiritus’ verscheen. Volgens de zanger en multi-instrumentalist spannen media, banken, overheden en multinationals samen om ons dom, kooplustig en onderdanig te houden. Een somber thema, voorzien van prachtige muziek, die herinnert aan Pink Floyd en Hawkwind.
WISDOM IN CHAINS
GEEN HOBBYBANDJE MEER
Wisdom In Chains verraste enkele jaren geleden vriend en vijand met zijn titelloze debuut-CD. Het album bood een aangename mix van pure old school-hardcore en ouderwetse straatpunk. Toch was de band niet echt serieus bezig. Een korte toer door Europa werd vanwege de slechte voorbereiding een ramp. De leden zaten bovendien ook in bands als Krutch en Out To Win en hadden het met die bands drukker dan met Wisdom In Chains. Toch is er nu een nieuwe CD. Van een hobbybandje is Wisdom In Chains uitgegroeid tot een formatie die wel degelijk serieus genomen moet worden.
ARCTURUS
TIMMEREN AAN DE MELKWEG
Na vijftien jaar een pure studioband te zijn geweest heeft het Noorse Arcturus vorig jaar dan toch zijn livedebuut gemaakt. Dat is het gevolg van het vertrek van de onwillige zanger Kris ‘Trickster G’ Rygg en het tekenen bij platenmaatschappij Season Of Mist. Met een nieuwe CD vol ‘kosmisch-barokke’ metal op zak staat de band aan de vooravond van een eerste heuse tournee. Aardschok spreekt bassist Hugh Mingay na een dag hard werken, zo blijkt.
TRAVIS SMITH
DE MAN ACHTER DE ALBUMHOES
Wat is de overeenkomst tussen Opeth, Death, Iced Earth, Nevermore en King Diamond? Juist, het zijn stuk voor stuk bands die één of meerdere albums met hoezen van Travis Smith hebben uitgebracht. De Amerikaanse grafisch ontwerper is in krap tien jaar tijd uitgegroeid tot een van de populairste en meest herkenbare hoesontwerpers in de metalwereld. De hoogste tijd om de bescheiden workaholic uit Californië eens met wat vragen over zijn interessante beroep te bestoken.
CALLENISH CIRCLE
DOEN WAT HET DICHTST BIJ JE HART LIGT
Met voormalig Holy Moses-gitarist Andy Classen had Callenish Circle twee uitstekende platen gemaakt. Maar omdat de Limburgers hun horizon wilden verbreden, namen ze voor de productie van hun vijfde album ‘[Pitch.Black.Effects]’ hun vaste geluidstechnicus Gail Liebling in de arm. Gitarist/songschrijver Ronny Tijssen: “We wisten al dat hij heel erg goed is achter de knoppen. En een bijkomend voordeel was dat hij geen metal-achtergrond heeft.”
BURST
BARSTENSVOL ENERGIE
Vorige maand kwam de Zweedse alternatieve metalband Burst met het indrukwekkende ‘Origo’ op de proppen. Hoewel voorganger ‘Prey On Life’ twee jaar geleden ook al de hemel ingeprezen werd, is het nieuwe album nóg dynamischer en origineler. Het is dan ook geen wonder dat de band binnenkort het voorprogramma van Opeth mag verzorgen. Aangezien bassist Jesper Liveröd al zo vaak dezelfde saaie vragen moet beantwoorden, legt Aardschok hem tien stellingen voor.
BOLT-THROWER
GELOOFWAARDIGHEID EN LOYALITEIT
Bolt Thrower was al nooit de meest productieve band, maar heeft de laatste zeven jaar het geduld van zijn fans wel heel erg op de proef gesteld. Na de CD ‘Honour Valour Pride’ (2001) werd minder live gespeeld dan we van het Britse death metal-instituut gewend waren en met een opvolger wilde het in eerste instantie ook niet zo vlotten. Voormalig Benediction-zanger Dave Ingram, in 1998 aangetrokken als vervanger voor Bolt Throwers jarenlange boegbeeld Karl Willets, pakte vorig jaar zijn biezen en werd opgevolgd door – heel verrassend – Karl Willets, die daarmee voor de derde keer ‘de nieuwe zanger’ van Bolt Thrower werd. Inmiddels is het november 2005 en ligt er eindelijk weer eens een nieuwe CD van de door wapentuig en oorlogsvoering gefascineerde band in de winkels. ‘Those Once Loyal’ is een oerdegelijk, tijdloos album geworden, dat in kwalitatief en compositorisch opzicht de vergelijking met succesvolle platen als ‘?For Victory’ en ‘Mercenary’ gemakkelijk kan doorstaan. Bolt Thrower is weer helemaal terug, speelt nog altijd dezelfde statige, dreigende death metal van weleer en staat volgens gitarist Gavin Ward te popelen om de podia te bestormen.
TERROR2000
TE VEEL SPEED
Terror 2000 is het wat uit de hand gelopen ‘fun’-project van zanger Björn ‘Speed’ Strid (Soilwork), gitarist Klas Idenberg (Darkane), gitarist Nick Sword, bassist Dan Svensson (Hatelight) en sinds kort ook meesterdrummer Erik Thyselius (Constructdead en General Surgery). Muzikaal staat dit meer dan professionele gezelschap als een huis, maar tekstueel haalt men het niveau van groep zes niet eens. Dan Svensson legt uit waarom en vertelt ons over de totstandkoming van het derde studioalbum ‘Terror For Sale’.
SEVERE TORTURE
EEN FRISSE WIND
Het heeft even geduurd, maar met ‘Fall Of The Despised’ is het van oorsprong Brabantse Severe Torture weer helemaal terug aan het brute death metalfront. Hoewel de band nog steeds een herkenbare eigen stijl heeft, laat de plaat op alle fronten een ontwikkeling horen. Muzikaal gezien neemt de band vaker gas terug en herinneren de gitaarriffs meer dan eens aan het legendarische Pestilence. Gitarist Thijs van Laarhoven vertelt Aardschok wat er nog meer veranderd is binnen de band.